Die Gegenreformation in Westfalen und am Niederrhein : Actenstücke und Erläuterungen

91쪽

1558 Sevt. 19. - 1558 Nov. 16.

92쪽

bere Ort uaen Sectarien begeben vo benen bie Sacrament emplangen, ait ch

94쪽

1559 2an. 12.

98쪽

Nar s. asten sina uben bauerten fort.

99쪽

Quae Rev. vestra hesterno die ex mandat Sanctissimi in Christo patriste domini nostri Domini Pii Ι Ρ. M. Illustrissimo Principi ac Domino nostroese praesenti post paternam salutationem cum exhibitione tum Brevis Apost siet tum Bullae diserto ac ornate ad longum exposuit ea putat sua Celsitudo id tria sero eapita spectasse: Quorum primum fuit declaratio paterni ac vero pastoralis animi uao

sanctitatis, quo nititur Ecclesiam miserrime amictam sacri Oecumentei Coneilii remedio sublevare;

eundnm qu eadem Sanctitas sua hortatur, illius Cela majorum suorum Zxemplo in vetere perduret catholica religione; Dissilire by Orale

100쪽

156 ris 27. 156 Tertium denique quo petit'. sua, ut ipsius Celsitudo ratores ad On- Suti 27. citium jamdictum leget. Ad hare Princeps illustr. habita deliberation respondere jubet: Imprimis agit ni Princeps dom noster gratiosus Domino Sanct pro audita Hus salutatione paterna debita cum reverentia gratias maximas, precaturque Sanctitati suae vicissim summam in Christo selieitatem et ut celesiae sibi eommissa pio pacisco et juxta vocationem suam diu incolumis praeesse

queat.

Quod Rev. V. sectas ac scismata, quae passim pullulare tamquam indicti Concilii causas allegari vorum esse et hoc cogi satori quod jam indo a multis annis pleriquo valde perniciosi abusus et graves circa Religionem nostram Christianam controversia in ecclesiam irrepserint, unde multorum piorum conscientiae saepe misere laedantur et non solum privatorum hominum sed etiam Rogum et principum animi alioquin conjunctissimi separentur, dominia praeterea et Regna in summum discrimen prolabantur. Et ideo Celaitudini Principis nostri ab eo tempore, quo gubernationi Suarum ditionum a Deo admotus est, nihil etiam perinde in votis sui nec quicquam magis necessarium esse putavit, quam ut semel Concilium generale vel Oeeum nicum unanimiter celebraretur ac per hoc ecclesiae concordia tot sectis et scismalibus lacerata tandem resarciretur. Quod aude in Dom Sanctissimus id nunc paterna cura et diligentia sacero conetur et ad concilium indictum cunctos convocatos et pie adhortatus sit ejusque Successum promovere sedulo incumbat ea omnia Celsitudini ejus auditu grata suerunt oratque Deum Opt. Max. ut is spiritu suo sancto tam pio Hipontificis conatui adesse et eorum, qui Concilio intererunt, mentem ita illuminare dignetur, ni dissidia circa Religionem nostram christiano componantur, abusus tollantur et semotis pravis assectibus nihil praeter gloriam Dei omnipotentis et animarum Christi sanguino redemptarum salutem ibidem consulaturant decernatur.

Monitionem sive exhortationem Principi nostro factam, ut exemplo, jorum suorum piae memorias Religioni Catholicae adhaerere velit lubens audivit et admisit. Quicquid autem Celsitudo ejus cum suis majoribus sedulo egit, ut Catholica antiqua et vera Religio in ecclesia conservetur id libenterso secimo et si non omnes illorum conatus ad hoc ex voto successerint semper id non sibi sed insolicitati temporum adseribendum esse dicit Celsitudo ejus statuitque adhuc talibus conatibus ulterius volente deo inhaerere et ea omnia pro virili promovere, qua inprimis ad honorem Dei et ad Reipublicae Christiana pacem praesertim autem ad unitatem et tranquillitatem subditorum

suorum sacere et conducero Videbantur.

Quantum vero attinet ad Oratores, quos Rever. V. petit ut princepsis ster ad conventum mittat quamquam princeps noster ex ordino sive numero eorum Procerum Imperii, qui autoritate sua hac in re apud Concilium multum pollent, non sit et ideo eis ejus missione suorum oratorum nihil aut parum Concilium promovere orto posset est tamen eis ejus parata praestare omnia, quae eam hic decent et ad eum tamquam Christianum et Catholicum Principem

pertinent.