장음표시 사용
11쪽
- 10 Minerva certamine propius aecedit, id nemini sane dubitationem movere potest, nisi qui mythinaturam ignorat. Ceterum adeuratius inspicienti haud scio an aliquanto plus etiam similitudinis eluceat. In Thessalia enim equum ad rupem vel ex rupe ortum Vidimus, quae quasi proprio nomine Petra vocabatur, et unde Neptuno Petrae nomen inditum est, eamque rupem tridente percussam simul aquam emisisse. Item in Boeotia equus apud fontemnatus est e monte profluentem atque magis etiam ad hessalorum Tempe accedit Phigalensium quod hodie nominatur et molito V ΠαυαIίας, ubi per angustas fauces rupibus paene obstructas eda prorumpit Thelpusaei denique Cererem post iniuriam acceptam Ladone lavatam dicebant. Nec non illud memoratu dignum videtur, quod et Indorum in mytho et Τhessalorum e divino semine terra profuso natus dicitur ' equus, si ut Athenis Volcani filius Erichthonius. Apud Philostratum denique, modo testis ille satis idoneus sit,
Thessaliam terram una cum equo Surgentem coBSpeXimus.
Nihil dum de simulaeris illis Furiae Phigalensibus dictum, de quibus Pausanias loquitur , 42. tque rellerum quidem minime fugerat, si vera de illis Phigalenses tradidissent, actum esse de sua sententia. Quamobrem sabulosa ea esse voluit omnia et nulla unquam Furiae simulacra extitisse. De antiquissimo ligneo concedunt elcherus, Rosen herous, cum Foersterus non ullum omnino, sed quale a Pausania describitur tantum fuisse neget Onatae vero Simulacrum nemo non tuetur, quod et ipsum quam male eum Rose ergii sententia eongruat, testis suffieiat rellerus. Duo maxime erant quae offendebant in verbis Pausaniae, quaeque nullo modo inter se conciliari posse videbantur, primum quod qui de natae simulacro non amplius entum annis ante obruto atque deleto nihil sere reeordabantur, idem lignei simulacri, quod multis ante natam annis evanuisse atque cum ipso deae cultu in oblivionem abisse dicebatur, adcuratam memoriam servabant alterum, quod eum tam adcurata antiqui memoria maneret, ad ficta tamen sive higalensibus sive natae recurrendum erat, ut eae imago restitui posset Dicebatur enim in somniis artise deam conspexisse, atque antiqui insuper imulacri imitationem casu quodam repperisse. Quod ita viri docti intellexerunt, ut natam Daude ista legem elusisse dicerent, quae vetaret receptam deorum sormam mutari. Ego vero cum micterum secutus negassem lignei simulacri memoriam posterioris ab nata acti superstitem esse potuisse, omnia quae de Cerere in antro sedenti Phigalenses tradebant ad ipsam deam potius quam ad simulacrum reserenda esse demonstravi δ', atque naturae conveniens dixi, ut quam fluxa et eaduca esset rerum abrefactarum memoria, tam vegetae et paene aeternae opiniones 4 imagines vel deorum vel animantium quorumdam antiquissimorum hominum
eonlectam noveram, manifestum Sse monui, cum simulacrum Virginis horruisse locoque
cessisse di Patur. Eadem vero apud Stachelbergium euius verba exscripsi in adn. 19, de ipsa Virgine relata inveniuntur. At Phigalenses olim simulastrum ligneum eiusmodi suisse credebant. Non nego Pausaniae tempore ita illos credidisse, atque ut multo iam ante Pausaniam tempore eam opinionem invaluisse concedam, tamen non pugnant cum ea quae de somniis natae apud Pausaniam leguntur Testatur enim ipse Se ea, quae in prima capitis 42 parte usque ad verbaetouet 11λ' et ξοαυο in fine paragr. 3 leguntur, ex ipsis Phigalensibus accepisse. Contra quae paragrapho 4 continentur e libris ille hausit et his potissimum adductum se ait, ut Phigaliam adiret. Neque fugere quemquam potest, quam re quoque diversa sint a priore eapitis parte ea quae in posteriore leguntur oraculi responsum Phigalensibus datum et inseriptiones operum Olympiae collocatorum ad Onatae aetatem definiendam adlatae Phigalenses igitur, qui deuratam lignei simulacri memoriam tenere sibi videbantur, nihil volgo de natae simulacro atque fraudibus, siquidem illius fraudes erant, eonpertum habebant. Contra in scriptis Pausanias nihil de ligneo signo invenerat nisi easu quodam perisse et adeo memoriam eius oblituisse ' , ut nisi ipsa dea casuque iuvante non potuisset eius imago ab nata persei. Quae si vere a me disputata sunt, ex arbitrio quidem deoriim dearumque sormas fingere artificibus non licuit, sed natas certe tantum abest, ut, quod volgo putant, tradita atque recepta deae Specie ariem suam obstrictam quasi et inpeditam sentiret, ut nulla tradita forma ne potuisse quidem eam animo concipere videatur. Sed quae per se iam fabulosa magis quam Vera esse videntur de nata tradita, ea conlato Cereris mytho etsi non omnia, maximam tamen partem ad illius exemplum conficta esse, ut mythum quodammodo repetitum dixeris, ipse conspectus te docebit:
Dea deos sugiens antro latet abdita; Per deae iram nihil terra ferente di hominesque fame laborant; Ubi lateat dea nemo novit deorum; Casu tandem an deam reperit et miro illo habitu conspicit;
Dea cum dis in gratiam redit, is simula-erum eius ligneum in antro collocatur. de nata: Simulariim deae evanuit;
Causam irae divinae oraculum aperit; sed unde formam deae restituant haerent ). Onatas in somniis deam donSpicit, casuque imitationem simulacri reperit. Honoribus deae renovatis, natae Signum
27 ci Schol. Und. Py. 4, 246. Philostr im 2, I supra in adn. 13 et ΚΘ l. l. p. 443.
28 Krstiseia emer veri P. 38. 29 Verba in fine paragr. 3 posita Oileto pavor et ξοανο osset λου totημα δευα η λδξτρ-ov vettv επέλανε αὐτὸ avrit10vεύουσι et ita poSSunt intellegi, ut non incendium quidem Phigalenses Ignoraverint sed incendi causam, et ita ut incendi e libris certior factus Pausanias plura de eo Phigalensibus frustra quaesierit. 30 Qua diffieultate laboraverint illi, haec quoque Pausaniae verba arguunt καὶ θναταν
12쪽
Hi siue quin artifices vere ruerint v x 'δ'' ' .. . . ore sevipendo clari, sicut tradidit Plinius h. v sh, ,
sero quae non multa de iis antiqui scriptores tradiderunt, 'de indigna habentur, Dah sim arisim ademisse. nemo non de Daedalidarum . . labrorum aliqua gente
rime, trinimi mercedibus obsequiisque inpetratum est.
seos dicuntur. Sieyoniorum nescio quorum artificum S picatur ImΙuid '' Ι
Qhone remante non potuisse Sicyone eius modi opera suscipi sibi persuasit 'ster
ita 1g6 osse eoniecturas non solum nullo certo fundamento niti, Sed etiam
Ac ne ita quidem recte hiersellius l. l. Brennius δ' videntur Plinii verba intellexisse, ut artifices cum sacerdotibus aretissimo religionis vinculo coniunctos fuisse dicerent, siquidem vere ego mythum repperi fontem sabulae de pulsis primum mox revocatis artificibus. Statuas illas Apollinis, Dianae, Herculis, Minervae, non singula singulorum templorum Simulacra suisse sed unius operis partes, eodem loco, in templo ni fallor sive Apollinis sive Dianae posita, sed ante Plinii tempora interisse, ea Plinii verba significare videntur. Certe Pausanias nihil de iis dicit Saera tamen conplura et Dianae memoravit velut Limnaeae 2 7 6, Pheraeae 10, 6 et Apollinis unum Lycii , , alterum Carnei 11, 2, tertium item Carne eum Somno coniuncti 10, 2 praeterea commune Apollinis Dianaeque templum unum, quod ab Epope dicebatur conditum 11, 2, de quo nihil Pausanias nisi simulacris privum dixit, alterum denique in ea ipsa lari parte quae olim arx fuerat 7,7. δ' Quod quidem a Proeto olim conditum dicebatur, id flammis consumptum erat, sed resectum a n hodie quodam templum cum simulastro vidit insanias, cum permulta tunc antiqua sacra Sicyoniorum desolata iacerent, atque manebant aera quoque solemnia ad templum illud pertinentia, de quibus haec habes apud Pausaniam: 'Aetet Inu, καὶ ' A petat bi: ἀποκetala etες Πυθωυα παρεIEMovet Al stoata καθαρσίωvλεκα, Iavolacvου χ*tσ δείμαeto Ad καὶ 5 Φιδο ὀυονιας ου γ eth: ops , i 11D L Κρ het vici. Overbeck Die antiis Schri quella ruriesch. d. ita. M te et . fh lachen p. 273 sqq. ita sive Rhoecum sive heodorum nominavit, ut plures eius nominis artifice novisse videatur, ne Di dorus quidem et Di0genes Laertius et Athenagoras), qui quidem Theodorum Rhoeci non socium sed filium, electis non filium sed fratrem faciunt atque vel isdem nominibus aliter coniungendis errorem suum produnt. - Opera ab antiqui Scriptoribus The0doro poti88imum adscripta unius hominis vires atque ingenium illorum quidem temporum adeo n0 Superare concedendum, ut duobus ea dividere dissicilius sit quam tribuere uni Ceterum platanum vitemque auream, qua maXime placuit posteriori Theodoro tribuere, qui contra Charetis testimonium ulli omnino Theodoro tribuat propter Himeri locum erroris plenum, is vereor ut anum e criticum praebeat. Dianae Ephesiae templum ante ol. 46 inchoatum esse nullo testimonio evincitur. Cuius landamenta quomodo struenda essent, si tricenarius fere Theodorus docuit, haud dubie sexagenarius Croeso operam navare potuit. Neque ut ultra CroeSi eum tempora vitam duxiSSe Statuamus, qui quam Suadet. Nam etsi de Polycratis gemma anuloque post ingeniosam Benndorfit disputationem nitaehr fur die osterr Gymnas. 1873 p. 401 s. qq nemo facile dubitaverit, tamen nihil obstat quominus a patre eam vel adeo ab avo Polycrati obtigisse putemus. Neque propter Herodoti locum 4 152 omitto enim ut nullius auctoritatis Plinii h. n. 35 152 statuamus oportet persectum fuisse olymp. 37 Samium Heraeum, cuius architectus primus fuit Rhoecus, de quo scripsit Theodorus. Nam etiamsi comeditur Heraeum ab Herodoto dici aedem, tamen ex eo quod huius aetate donum in ipsa aede collocatum erat, n0 Sequitur illud ab initio eum locum occupasse. An propter Herod. 6, 13 Enneacmnum Pelasgorum aetati tribues Ceterum vereor ut recte olymp. 37 illud donum positum esse statuant. Nam cum per e sabulosa quae bonus Herodotus , Ib de heraeorum colonia et de Corobio in latea insula exposito narravit, tum maxime dubitationem movet, quod cum illis sabulis etiam famosa Colae navigatio copulata esti38 Geuhielit de grieta uer I S. 57. 39 Hoc ipsum, non missum a Curtio De Peloponneso V p. 489, cur omiserit Bursianus Geo . . arista. H. p. 29 nescio.
13쪽
la tu est ἀκρόπολει θεῖ, eoque loe pergit Suadae sacrum actum. Similia fieri solemnibus Apollinem Dianamque per septenos pueros septenasque puellas a Sytha flumine adduci primum in Suadae, inde in Apollinis illud Dianaeque aerum. Quae quam similia sint illis de Dipoeno et Scyllide a linio relatis rursus ita optime puto adparere,
ubi summam utriusque sabulae eonposuero:
de Dipoeno et Scyllide: Dipoenus et Seyllis Sieyonem se contulerant; iniuriam questi in Aetolos abeunt; de Apolline et Diana: Apollo et lima piaculi causa Gicyonem adeunt, videntur primum recepti sed terrores aliquo facto rii Cretam se
reeipiunt. τους δὲ ειθρωπους νοσος ἔλαδε.
vatibus riteyonii Apollinem Dianamque
placare iubentur. missi ad placanda numina Septem tueri totidemque puellae persuadent illis ut
Concidunt igitur quaecunque viri docti excogitarunt, quo magis sabulam illam ad
rerum gestarum similitudinem adducerent, et restant sola deorum simulacra. a ad tripodem ab Hercule raptum reserenda esse scita fuit . uelleri coniectura' '. Neque nullo eam praesidio munitam Exerim eum Stephanio' '. Etenim si propter Plinii verba coniuncta simulacra recte statuimus, non possunt sere argumento aliquo vel actione caruisSe, qualia a Dipoeni Sevllidisque discipulis tractata novimus Herculem eum Atlante congredientem vel eum Acheloo uetantem 'a'. Nam quae in Heraeo Olympiae exstabant deorum dearumque simul aera Doryelidis, Medontis, aliorum illius aetatis artificum opera εδ), ea neque tempore neque loe prorsus eodem collocata fuisse eertum St, ut Vel pr0pterea cum Sicyoniorum simulacris conferri nequeant. Dioscuri autem eum coniugibus una et filiis a Dipoeno eiusque protinus Sicyonem ames invasit ac terilitas moerorque dirus'. remedium petentibus posses Pythius respondit, si Dipoenus et Scyllis deorum simulacra perfecissent; quod magnis mercedibus obsequiisque Inpetratum St. 40 mber Dipoinos und Myllis nae Armen. Quellen, nitaehr. f. Amrihum ras m 88 Mevi utar. II p. 634 ed. Calvar o. p. 66. . Minus altera eiusdem coniectura adrIdet, Sicyoniis Croeso permissa esse Signa, inde in Cyri manu perventSSe. 41 Comple-rendu 1868 p. 34. 42 Cf. Pausaniam , 19. 43, Cf. Pausaniam , 17.
socio facti ε' ipso sanguinis vinculo continentur. Ceterum haud seio an eis quae modo disputavi, augeatur aliquantum probabilitas conlocturae messerianae. Nonnihil enim similitudinis habet illud de tripode certamen cum eo mytho ad quem Dipoeni Scyllidisque opus reserendum esse docui. adem sere Sicyoniis cum Apolline et Diana quae Apollini cum Hercule contentionis sive dissidii causa. Verum iratus Apollo cum Hereule sicut cum Sicyoniis illius quodammodo posteris in gratiam redit Phocer se contra, qui propter Victoriam e Thessalis reportatam et Abis et Delphis' mereulem cum Apolline de tripode certantem Corinthiorum artificum opus dedicaverant, Herculem Apollinis sacrum invadentem intellexerunt haud dubie Thessalos.
14쪽
συα tu ὀet ἀκρόπολι ἐλθεῖ, eoque loe pergit Suadae sacrum actum. Similia fieri in solemnibus Apollinem Dianamque per septenos pueros septenasque puellas a Sytha flumine adduci primum in Suadae, inde in Apollinis illud Dianaeque sacrum. Quae quam similia sint illis de Dipoeno et Scyllide a Plinio relatis rursus ita optime puto adparere,
ubi summam utriusque sabulae eonposuero:
de Dipoeno et Scyllide: Dipoenus et Semis Sicyonem se contulerant; iniuriam questi in etolos abeunt; de Apolline et Diana: Apollo et Diana si aevii causa Gicyonem adeunt, videntur primum recepti sed terrore inliquo saeto in Cretam Ie
vatibus riteyonii Apollinem Dianamque
placare iubentur. missi rix placanda numina septem tueri totidemque puellae persuadent illis ut
Concidunt igitur quaecunque viri docti excogitarunt, quo magis sabulam illam ad rerum gestarum similitudinem adducerent, et restant Sola deorum simulacra. a ad tripodem ab Hercule raptum reserenda esse scita fuit . uelleri coniectura 303. Neque nullo eam praesidio munitam dixerim eum Stephanio' Τ). Etenim si propter Plinii verba coniuncta
simulacra recte statuimus, non possunt sere argumento aliquo vel actione caruisSe, qualia a Dipodii Scyllidisque discipulis tractata novimus Herculem eum Atlante congredientem vel eum Acheloo luetantem 3'. Nam quae in Heraeo Olympiae exstabant deorum dearumque simulacra Doryelidis, Medontis, aliorum illius aetatis artificum pera' , ea neque tempore neque loeo prorsus eodem collocata fuisse eertum est, ut Vel propterea cum Sicyoniorum simulae is conferri nequeant. Dioscuri autem eum coniugibus una et filiis a Dipoeno eiusque protinus Sicyonem ames invasit ac sterilitas moerorque dirus'. remedium petentibus Apollo inhius respondit, si Dipoenus et Scyllis deorum simulacra persecissent; quod magnis mercedibus obsequiisque inpetratum St. 40 mber rapoinos und Pyliis nae Armen. Quellen, nitaehr. f. rurthumsist88 1835 881. Minae chr. II p. 634 ed. Calvar o. p. 66. . Minus altera eiusdem coniectura adridet, a Sicyoniis Croeso permissa esse signa, inde in Cyri manu perveni SSe.
41 Comple-rendu 1868 p. 34. 42 Cf. insaniam , 19. 43L Cl. Pausaniam 5, 17.
socio acti ε' ipso sanguinis vinculo continentur. Ceterum haud seio an eis quae modo disputavi, augeatur aliquantum probabilitas conlocturae mellerianae. Nonnihil enim similitudinis habet illud de tripode certamen cum eo mytho ad quem Dipoeni Scyllidisque opus reserendum esse docui. Eadem sere Sicyoniis cum Ap0ssine et Diana quae Apollini cum Hercule contentionis sive dissidii causa. Verum iratus Apollo cum Hercule sicut cum Sicyoniis illius quodammodo posteris in gratiam redit Phocenses contra, qui propter Victoriam e Thessalis reportatam et Abis et Delphis' inereulem cum Apolline de tripode certantem Corinthiorum artificum opus dedicaverant, Herculem Apollinis sacrum invadentem intellexerunt haud dubie Thessalos.
44 Pausaniam 2, 22.45 Cf. Her . ,27. Pausan. 10, 13.