De fontibus et auctoritate Plutarchi in vita Cimonis [microform];

11쪽

-ίνωσιν , τῶν /vθωμη πεισθέντε νεωτερίσ-φι, μονον των ξυμμάχων πεπεμψαν ). E erus autem, quamvis ceteroquin Thucydidi addictus, hoc loco Plutarchum illo usum esse negat,

quoniam no8ter rem paucis absolvat, Thucydides autem non fusius tantum et uberius, sed alio etiam et orationis et rerum conteatu exponat '). Quid hoc sibi velit, mihi quidem non liquet; nam quod brevius hanc rem tractavit documento 33 non pote3t, eum Thucydidem non esse secutum. Itaque hoc loco excepto Thu didem Plutarcho usui non suisse constat. - Quae quamquam de Thucydide sufficere videntur, juvabit tamen fortasse breviter indicare res a Plutarcho traditas, quarum apud Thucydidem mentio non facta est. Praeter duplicem igitur Atheniensium in Peloponnesum expeditionem noster commemorat pacem Cimoniam, Cimonis exsilium ejusque in pugna Tanagrensi

dum vero transire licet ad fontes quibus Plutarchus primu iis utebatur ordiendum autem videtur a Stesimbroto. Stesimbrotus patria Thasius fuit Quo tempore vixerit, in universum quidem constat, quamquam, quo anno natus, quo mortuus Sit, pro certo dici nequit Plutarchus in vita Cimonis . IV

eum Cimonis aequalem fuisse his verbis nos docet: Στησίμβροτο Θασιο Περὶ το αντον μου τι χρονον τῶ Mμ-x γεγονώσ') Ex Plutarcho quoque colligitur, citesimbrotum post innum dZo Ol. I, 2 demum mortuum 338eo cum infensam rationem, qua, inter Xanthippum it Periclem

intercederet, usque ad mortem filii duravisse tradidisset 's. Xanthippus autem sest, mortuus est', quamobrem Stesimbrotus etiamtum vixerit Xanthippoque superstes fuerit, opus est Athenas venisse

videtur post Thasum in meditionem incceptam a. I 62 lol. Is d)' fortasse Cimone ipso, ut

patriam relinqueret, permotus Athenis autem victum quaesivisse videtur scholis habendis, nam loco quodam Sympost Xenophontei confirmatur, reum ab auditoribus mercedem exegisse j. Scholae ejus pertinuerunt ad Homeri carmina Ea vero, rationem illam Sequens, quae inde a Theagene Rhegino, Cambysis aequali, apud Graecos invaluit, allegorico modo interpretatus est Eandem vero interpretationis 'iam illa Aetate Anaxagoras Instituit, Nnare iobeckius Stesimbrotum Anaxagorae disciplinae addictum quisse arbitratur Cui sententiae Heuerus 'x obloquitur, quod Stesimbrotus et

Periel et Anaxagorae insensus fuerit; sed immerito nam Periclis quidem adversarium illum suisso satis constat, de simultate autem, quae inter teSimbrotum et Anaxagorum interstesserit, nihil notum est. Num scriptor noster praeter librum 'ερὶ τελετω de Homero serit: serit, neque in aperto est, neque Ad nos attinet magni tantum momenti nobis est opus ejus inscriptum 'ερ Θεluστοκλεουσκαὶ Θουκυδίδου καὶ Πρικλεονζ. Sed huic libro plerique viri docti non magnam fidem tribuerunt. Sintenisius ' quidem eum ita compositum fuisse credit, ut magnorum virorum nominibus obtrectaret magis, quam justis laudibus eos ornaret. Quod num de industria fecerit non constare, mirifice tamen eum sibi placuisse in miris et incredibilibus rebus reserendis. Quam Sententiam cupidissime arripuerunt et uens et et Elikeria 'i, qui opus ejus id sere, quod Francogulli ,Phronique candaleuse dicunt, suisse contendunt. C. uellerus quo lue' dieii, Plutarchum verum vidi88e, quod non

majorem ei quam omit is poetis nuctoritatem tribuerit 't. Sed ego non 3Sentio quamquam neque de omnibus te Fimbroti Patronus exSi Sto, neque Semper eum veri studio Sum sui3Se arbitror. Cum enim sine dubio b optimatium partibus Staret, viros qui effrenatae populi licentiae minime indulgerent, quales Cimon et Thia Pydides, Melesiae filius, magni secit eorumque laudibus quam maxime savit, de adve is urit autem eorum non integro animo judicavit, et eum multa in eos contumeliose dicta essent, libenter hae accepit, neque num vera essent, explorare luduit. In Cimonis igitur imagine repraeSentanda eam Sequebatur rationem, quam Pliatarchus p Se ut re tantum referret, quibus clarisAimus vir laudibus assioeretur de ii emistocle autem et Pericle partium studio inductus res

quoque de minus dignas, neque tamen ab ipso invenias tradidit Itaque non mirum St, quod Plutaretius, quamvis eum in vita Periclis perStringeret, in vita Cimonis libro ejus saepius usus est et nonnunquam, ut opinor, etiam ubi te sinibi oti nomen non citavit. Quae quidem Plutarchus ipso ex Stesimbroto repetita dicit, haec sunt C. IV legimus Cimonem neque musica, neque ulla alia liberali disciplina institutum suisse, a sacundia ei iam Attica leporeque dicendi fuisse alienum indoleque suis se admodum generosa et aperta animoque magis Peloponnesio quam Attico . Sed Si haec cum iis conserimus, quae don Chius apud nostrum c. IX narrat, intelligitur, Stesimbrotum Cimonem rudiorem finxisse, quam re vera suerit. Tum c. XIV agitur de lite Cimoni illata, quod, cum Thasiis Subactis in Macedoniam irrumpere potuisset, id non secisSei, doni ab Alexandro rege Corruptus Tum apud judicem causam suam agentem dixi3SetasNon donibus neque Thessalis divi- intenis ed ThemiSt. p. b. ' Lucas, Versiteli ei ne Charasite risit Cimons Birseliber l83 p. s.' proleg. d. Cim P a T. ' fragm. hist graee. II, p. 2.

' Plut Periel id Oυτω ἔοικε πάντη χαλεπον ειναι καὶ θυσθηρατον στoρια τἀληθεσ, ταν οἷ Πντ στερον γεγονοτε τον χρονον εχωσιν ἐπιπροσθουντα τῆ γνώσει των πραγμάτων τ δε των πραξεων καὶ των βίωνήλικιωτι ιστορία τὰ μεν φθόνοι καὶ δυσμενείαισ, τὰ δε σοιζομενη καὶ κολακευουσα λυμαίνηται και διαστρεφητην ἀληθειαν.

12쪽

μιείνωσιν υπο των ἐν Iθωμῖ πεισθεντε νεωτερίσωσι, μονου. των ξυμμάχα)ν ἀπεπεμψαν ). E erias autem, quamvis ceteroquin Thucydidi addictus, hoc loco Plutarchum illo usum esse negat, quoniam noster rem paucis absolvat, Thucydides autem non fusius tantum et uberius, sed alio etiam et orationis et rerum contextu exponat '). Quid hoc sibi velit, mihi quidem non liquet; nam quod brevius hane rem tractavit documento esse non potest, eum Thucydidem non esse secutum. Itaque hoc loco excepto Thucydidem Plutarcho usui non suisse constat. - Quae quamquam de Thucydidesus ere videntur, juvabit tamen fortasse breviter indicare res a Plutarcho traditas, quarum apud Thucydidem mentio non facta est. Praeter duplicem igitur Atheniensium in Peloponnesum expeditionem iostem commemorat sacem Cimoniam, Cimonis exsilium ejusque rix pugna Tanagrensi

Jam vero transire licet ad fontes quibus Plutarchus primariis utebatur ordiendum autem videtur a Stesimbroto. Stesimbrotus patria Thasius fuit. Quo tempore vixerit, in universum quidem constat, quamquam, quo anno natus, quo mortuus sit, pro certo dici ne tuit Plutarchus in vita Cimonia c. IV

eum Cimonis aequalem fuisse his verbis nos docet 2ι σὴ βροτοσΠ Θάσιο Περὶ τον αυτόν υμθυτι χρό ο ν φ Κιμωι ι γεγονωσ'). Ex Plutarcho quoque colligitur, Stesimbrotum post annum 3o(Ol. 8T 2 demum mortuum 3Se, cum infensam rationem, quae inter Xanthippum et Periclem intercederet, usque ad mortem filii duravisse tradidiSset 'i Xanthippumautem peste mortuus est'), quamobrem Stesimbrotus etiamtum vixerit Xanthippoque SuperStes fuerit, pus St. Athenas veni8se videtur post Thasum in deditionem acceptam a. 62 Ol is, di 'i, fortasse a Cimone ipso, ut patriam relinqueret, permotus Athenis autem victum qua ivisse videtur scholis habendis, nam loco quodam Symposit Xenophontei confirmatur, eum ab auditoribus mercedem exegisse' i Schola ejus pertinuerunt ad Homeri carmina Ea vero, rationem illam Sequens, quae inde a Theagene Rhegino, Cambysis aequali, apud Graecos invaluit, allegorico modo interpretatus est'. Eandem vero interpretationis viam illa aetate Anaxagoras instituit, nare obechius' Stesimbrotum Anaxagorae

disciplinae addictum duisse arbitratur Cui sententiae Heuerus is x obloquitur, quod Stesimbrotus et

Periel et Anaxagorae insensus uerit; sed immerito nam Periclis quidem adversarium illum suisso satis constat, de simultate autem, quae inter teSimbrotum et Anaxagoram intercesserit, nihil notum est. Num seriptor noster praeter librum 'ερὶ τελετῶ de Ilomero erili serit, neque in aperto est, neque ad nos attinet magni tantum momenti nobis est opus dia inscriptum 'ερὶ Θει ιστοκλεουσκαὶ Θουκυδίδου καὶ Περικλεουσ. Sed huic libro plerique viri docti non magnam fidem tribuerunt. Sintentatus ' quidem eum ita compositum fuisse credit, ut magnorum virorum nominibus obtrectaret magis, quam justis laudibus eos ornaret. Quod num de industria fecerit non constare, mirifice tamen eum sibi placuisse in miris et incredibilibus rebus reserendis. Quam sententiam cupidissime arripuerunt et uens' et Eliherus 'i, qui opus ejus id sere, quod Francogniti Phronique scandaleuse

distunt, suisse contendunt. C. uellerus quo lue' dicit, Plutarchum verum vidisse, quod non majorem ei quam eo mistis poetis uetoritatem tribuerit 't. Sed ego non 8Sentio quamquam neque de Omnibus Stet, imbroti Patronus exsisto, neque Semper eum veri Studio Sum sui3Se arbitror. Cum enim sine dubio b optini uti iam partibus stares, viros qui strenutae populi licentiae minime indulgerent, quales Cimon et Thueydides, Melesiae filius, magni secit eorumque laudibus quam maxime savit, de ad vel Suriis autem eorum non integro animo uili Cavit, et eum muli in eos contumelioSedicta essent, libenter lineo coepit, neque num vera essent, explorare Studuit. In Cimonis igitur imagine repraeSentanda eum Sequebatur rationem, quam Pliatarchus p Se ut re tantum referret, quibus clarissimus vir laudibus moeretur de Themistocle autem et Pericle partium studio induetus res quoque fide minus digna A, neque tamen ub ipso inventas tradidit tuque non mirum St, quod Plutarc hus, quamvis eum in vita Periclis perStringeret, in vita Cimonis libro ejus saepius usus est et nonnunquam, ut opinor, etiam ubi SieSimbroti nomen non citavit. Quae quidem Plutarchus ipse

ex Stesimbroto repetita dicit, haec sunt C. IV legimus Cimonem neque muSica, neque ulla alia liberali disciplina institutum suisse, a facundia etiam Attica leporeque dicendi fuisse alienum indoleque suis se admodum generosa et aperta animoque mugis Peloponnesio quam Attico . Sed si hae cum iis conserimus, quae don Chius apud noStrum c. IX narrat, intelligitur, SteSimbrotum Cimonem rudiorem finxisse, quam re vera suerit. Tum c. XIV agitur de lite Cimoni illata, quod, cum Thasiis subactis in Macedoniam irrumpere potuisset, id non secisset, donis ab Alexandro rege Corruptus Tum apud judices causam suam agentem dixisse: Non donibus neque Thessalis divi-

' Plut Pericl. 13 Oυτω εοικε πάντη χαλεπον εἷναι καὶ θυσθηρατον στορία τάληθεσ, ταν ντ στερον γεγονοτε τον χρονον ἔχωσιν ἐπιπροσθουντα τῆ γνωσε των πραγμάτων η δὲ των πράξεων καὶ των βίων ηλικιωτισ στορια τὰ μὲν φθονοι και δυσμενείαισ, τὰ δὲ σοιζομένη καὶ κολακευουσα λυμαίνηται καὶ διαστρέφητχpν ἀληθειαν.

13쪽

tibus patroeinor, id suod alii faeiunt, ut ab iis colantur muneribusque a notantur imitans diligensque eorum et frugalitatem et temperantiam, quae ante omnes divitias pono laetor tamen tiuod hostilibus bonis urbem ditaverim Elpinice nutem Ste, imbroto teste, depleeatum pro fratre ad Periclemaeeessit, qui subridens reSpondit . Vetula jam S et jam proveetiore aetate quam piae hujusmodi res conficere possis Verumtamen in judicio fuit benignissimus et semel tantum, ut noeusatione sibi mandata defungeretur. Surrexit. Huic igitur narrationi de Cimone in jus voeato et absoluto, quam Phitarchus Stesimbroto auctore narravit, ego sane fidem habeo, praesertim eum videam, neerrimum eriticum Grotium i eam non deciSSe. Ceterum si qui Elpinieen non ad Periclem aceessisse putat, ego repugnare nolo, quoniam haec res levioris momenti esse videtur. Bis denique Plutarchus ad Stesimbrotum de Cimone Lacedaemoniorum studioso provocat. Namque e. XVI illum secutus narrat, Cimonem geminis sibi ex Clitoria uxore natis alteri Lacedaemonio, leo alteri nomen dedisse. Sed non solum filiorum nominibus propen, uni in Laeedaemonios animum praestitisse, sed publice semper, si quis tu eos inveheretur. Causam eorum egis, his verbis: Iλλ' ον Λακεδα/υονιο γε τοιουτοι - at tu inde factum esSe ut in offera Sas invidiam pie civium incurreret. Hae sane res ita sunt comparatae, ut fidem ii denegare non POSSimus ut lue, quod Seium, nemo exStitit, qui ea pro vanis commenticiisque haberet. - His igitur locis Plutarchus Ste8imbroti nomen citavit, sed cum saepius Seriptorum nomina, quos Sequeretur, Silentio Praeteriret*j jure conjicere licet, permulta alia etiam in vita Cimonis irridita e Stesimbroti libro fluxisse Ae inteni sius ' liuidem acutissime con-jdeisso mihi videtur, in initio eas,itis XVIII Plutarchum te, imbroto uetore Sum SSe, quoniam eum verbis: , Et acti' ite, Otii Nisi tων κατελέγων λυσε ιον μολεμον καὶ διήλλαβε τα. Irόλει; plane congruunt hae in vita Pericli:, κάκεινο κατελθό)ν δε ειρὴν ν ἐμοί σε ται μολεσιν ' nec minus iune Sequuntur optime Concinunt eum iis, quae Plutarchus in vita Cimonis c. XIV ex Stesimbroto desumpta dicit. Cui conjeeturae ego non Solum Ssentio, sed etiam persuasum habeo, res c. XVII explicatus excepta duplici in Peloponnesum expeditione ' ex Stesinabroti libro fluxisse.

Tota enim narratio cum non hiStoriciani Sapiat, sed rerum memorabilium Seriptorem, Plutarchum aut donem aut SteSimbrotum Secutum SSe eon Sentaneum St. Ad donem vero Scriptorem noStrum

se non applieasse, inde olligendum esse arbitror, biod ille, quani quam Cimonis laudator, inmen minime negligentem, Sed fide digni,Simum Se praestat. Itaque netiue fieri potuit, ut insensum rationem jam uni inter Corinthios et Megarenses exStiti se traderet, neque credendum est, eum Cimoni hae tribuisse ' λὶ ου νιι ει a αρτε ια ΚλωDrceiων καὶ εyαOεων ι Γλα; OV ανι εσ,

istote hist graee vers. gel m. III. P. ad .m II eren de folii P. l. intestiis ad I eriel. p. 23. - Periel. e. X. Eati ad Lysistratam Aristophanis referendam esse infra demonstrabitur.

Theopompo auetore usu Sit, ripioniam Theopompi fragmentum ab Athenae, I XII, 33 - C servatum cum Plutarchi verbis congruath quod quamquam minime negaturus Sum tamen contendi non posse arbitror, alterum ulterius muctoritatem Seeutum SSeo sed Auod ineptus lita quo pie accidisse puto, ut ambo ex sonte eommuni haurirent. Quem ut in ingenis in Periclis vitam nobis in sui rendum est In lac ver, Plutarchus. cum liberalitati Cimonis suavi divit in consumenti munificentiam Periclis' publicus seennius distribuenti opponat, de Cimone iisden sere vel bi utitur, quibuS, . x vitae ejus Tuli, tutem ratio scribendi qua ei telis rei publicae admini Siratio ieerbi8sime vexetur, cui Agis apta est, quana ei teli inimicissimo, Cimonis laudatori, Stesimbroto Ilune enim Cimonis liberalitatem, Cimus etiam corni et Poetne mentionem neerent, silentio praetermisisse mihi ciuidem Persuadere mei lueo Ceterum is liberalitates Cimonis mon omnibus civibus e sed iurialibus urentum Praestita in eodem Cupite Provoent ad ii Sio elem; me pie tamen ricimus quo libro Philosophus de hue re egerit. - Quibus de Stesimbioto expoSitiS, nos Ceingamia, ut de doni vita et Seripiis, quae quidem nil Propo Situm dieri ineunt, reseramuS don igitur patria duit Chius Quo anno natus Sit neScimus; subpleari tutem dicet, matule, du reserendo, AES SC ad Gl. II. Adolescens enim Allienus pervenit ibi sue eonvivio intersuit, inter piod Cimon, suo Strategemate Lygantii Sus suisset, nairavit ' Illo autem anno Themi, to Clem nondum exsulem tui, Se Seranonibus in convivis habitis confirmntur diuque eum rex Silium Themistoclis inno III i,Signandum sit, Ionem infra innos dbd-dd nutum esse credimuS' Athenis degisse videtur Sque ad mortem Cimonis, orta8Se etiam

aliciuamdiu postea. Sami, bello ophocles Mum convenit in chio insulat ) quare eum non multo post sugnam id alumina Cyprium in patriam rediisse verisimile est Sed iterum Athenas se contulit ibique Ol. 83 I tragoedia cum Euripide et dophonte certavit 's Mortuus est ante aetum E sit xx x Aristophanis, i. e. ante urinum illae Ol. loe 23'); num in hac sabula ejus ut mortui monito it ') Ex scholiis tutem ejusdem sabulae diSeimuS, eum mori Solum Poetam, Sed etiam

14쪽

historicum suisse Suidas et Harpocratio 'x eb etiam philosophi nomen Iribuunt No. quidem de poetieis et philosophicis operibus ejus exponere supersedemia S de historio is autem nobis disserendum eit, 'ujus generis faec fuisse 'identur: I Πρεσβευτικο λοro; de quo nihil notum ost i Aio P κτίσι; quae semel citatur in tymologi eo Magno d) 'Omo αια d uta 5 συνεκύ 3ι τικόσ. moliri tacta vero b et non diversa suisses C. Fr mei mannus eo inpio brevit in in die lectaest. Murburg 836, ubi p. X de iam re ita disserit: Quo vis signor, contendi miis, vid stati Plibrum ea continuisse, quae don apud exteros vidi 8Set utiliae audivisset in peregrinationibus suis doquibus md 3σῖν solenne verbum est nam quod ejus libri fragmentum exstat i, sermone oonis cum Sophocle Chii habito, tamen de homine Attico Ioiluitur, cujus ei memoria itiam in suis ipsius itineribus describendi oecurrere poterat. Facilis autem monjectura est Iophi Stas pariter a poetas, qui illa fetate se universam Graeciam vagabantur muliumque tempori Athenis peragebant, si quando domum redii,sent, Iopularibus Suis non modo narra,Se, verum interdum itiam ieripta reliquisse quae de hominibus per totum orbem amoSi S comperi 33ent it lue in commentario retulissent; quas 'isi narrationes SeeeS, erat pro mingulorum ingeniis ii versam esse, tamen tumores potita populique sabellas quam veram rerum memoriam Prodere Potui SSe lipparet, neque exaggerationibus et Portenti S, qualia peregre redeuntes aetare Solento caruisse verSimile est. Sol Hormannus dodone justo 'eerbius sudieavit; iam 'irum foeti ea claude clarissimum qui cum iuripide certaret, popularibus Suis res feta et res ille prorsus indignas narravisse, mihi tersundor, nequeo. Hor mannus Sane non minia de done quam de teSimbroto iniquum ibi finxerat os,inionem ex iis, quae Plutarchus in 'ita Periesi ex Scriptis eorum retulit. Sed ii eorunc auctoritatem stam parvi socii, cur Plutarchus in vita Cimonis iis tam saepe usus St Praeterea, quod jam C. Muollorus ' monuit, nihil donis fragmentis inest, quod offensionem praebeat, nisi luod Periclis udversarius exstitit Quae simultas Teleeli de teste' inde orta erat, quod ambo chry, illae Corinthia, amore flagrabant. sed ejusmodi fugis semo silem habet qui meminit, quot marrationes contumeliosa, de oti nil, iis itaris viris 'pud 'eteres errentur Insen, ver ratio. quae inter Periissem it donem Intercessit, ando de lueenda 'idetur quod Mon sicut ilerique insignes viri apud Graecos, quorum ieripi adhue exStant imperio Iopulari minime savit; qua re quam luam non sine Studio scripsisse videtur, humen fides ei non abjudieanda est Omnino vero de eo Statuendum est, neque Cimonem injustis laudibus extulisse, neque de udVei Surii ejus Damatiunculas commentiolas i, industria pro veris venditasse Ac veri quidem magis tudiosum fuisse, quam iesimbrotum, inde setiuitur, quod, cum hic Cimonem nulla liberali diseiplina institutum tradidisset, ut imaginem viri Peloi,onnesii quam maxime exprimeret, don non solum simonem Musicae seritum duisse marravit, sed illam inter epulas apud

Laomedontem non ineleganter cecinisse eamque ob rem laudatum esse utpote Themistocle exercitatiorem ' Inde nobis compertum est, ne in laudando quidem veri sine donem exceSSisSe, urere in vituperando quoque eum justum modum adhibuisse arbitror. Itaque non dubito, quin et iocosa illa narratio inter easdem epulas a Cimone prodita de strategemate, quo Byganti socios sesellit, pro vera habenda sit mi. Nec ni inus veri speciem prae se seri, quod de sormosa Cimonis figura eximiaque Caesarie tradidit pii credo tamen, non solum haec'j sed totam narrationem de Cimone cum sodalibus per Ceramicum ad uestem procedente ne renum equi Minervae conficerante Plutarchum ex donis libro hausisse. Ratio enim dicendi tam vivida est tamque Poeti eam habet Speeiem, ut non tam historicum, quam insignem Poetum agno ScaS. Tale quid vero apud Plutarchum saepius observatur, nam oratio ejus est varia et multiplex et, ito Wyttenbachius confirmavit hi redolet sontes, quos . sequebatur. - Sed praeter haec maxime fide dignum est, quod Cimonem dixisse reseri, cum Athenienses, ut Laeedaemo iiii contra MesSenio et elotas Sueeurrerent, addueere Studeret, μητε την Πλάδα χωλὴν, μήτε την πολιν τερο υγα τερι ἰδεῖν γεγενημέr r. Hae Sune reSpondent animo viri clarissimi, qui non Atheniensibus principatum omnium Graecorum nequirere Studuit, sed optavit, ut et Spurin et patria, ultera terra, altera muri, imperium uberent et, si fieri poSset, foedere aequo conjunoti Contra barbaros pugnatent Ex his igitur, tune XPOSuimia, et ex fragmentis υπομν μάχα, pSi8. quae a nobis allata sunt, intelligitur, donem, tuae memoratu digna SSent, de Cimone congessisse littetisque manda SSe non rerum Seliptorum rationem SecutuS, Sed more magis quam res gestas depingentem Talem vero sontem Plutarcho gratiSSimum suiSSe atque ex eo quantum fieri posset hausisse, appatet, luoniam donis ratio scribendi ei, quod ipsi erat propoSitum, maxime erat accommodatas i. Itaque si in capitibus VI, VII, VIII, IN XI, XII XIV XCJonem a nostro prima- ' Plut Cim. e. IX. ' Plut Cim. e. IX. 3 Cim. Q. V. ' C. Musesseriis in fragm. hist Graec doni haec verba tantum tribuit M δὲ καὶ την ἰδεα ου μεμπτοσω vων ό ποι γητri triησιν, άλλὰ μεγα ουλη - πολλὴ τριχι κομων τ/ην κεψαλην. ' hytteubaelitus in praef. animadvers. ad p. Moral. locum accuratius itare nequeo, quod Cyllen-bachii liber mihi non praesto est. - Ceterum se quem Lion in commentari de ordine et c. citavit, arto in ed. Demost h. et Cie. Praef. P. III. ' Praeter ea, quae jam supra de Plutarchi ratione scribendi disseruimus se. Peteri librum de fontibus Plutarchi in vitis Nomanorum p. 1 seq. ubi haec exstant Nichi Jenebrossen istoriker, Nelelie die Oe-sehielit vo Stanten chri eben, Wie Xenophon, Ephorus, Polybius Livius, Waren es die er Seine DarStellianggi Grunde lente den e nolite das Leben iunget ne grosse Miinner, nichi die niWickeliin vo Siaaten Sehildern aueli ni hi aligemein bekaniate Dinge lederholen, - ih χοgen vor alle soleti Schristen an, melche einen et deis speZiel bellandelten uncili moglielis hervorireten tessen; . . um michraus dieromissilie Biographieen ta beselinin ken die Memoire de Sulla de Volumnius und Messala, de spegiellen Fre unde de Brutus, die Lebensbesehreibun de Cato Uticensis o seinem Gesinnungsgenosse Thrasea unddie de Cicero vo seinem rei gelassenen Tiro vo umsassendere GeschichtsWerken enutZte e nur soletie, die einen melita biographischen Charaliter halten, bie g. . die Annalen des Fabius und Valerius Antias,

15쪽

rium sontem adhibitum esse suspicor, non nimis audacem Ponjecturum proliosuisse mihi videor. Praeterea

benevolam narrationem in capite IV de ratione, quae inter Cimonem et Elpinisten intercesserit, done auctore Plutarchum prodidisse arbitror, infensam sortasse Eupolidi debuit, quoniam comici, atque ex iis praeeipue Eupolis, quamquam in univerSum quidem Cimonem ejusque similes laudare solebant, tamen nonnunquam viros illos ab ipsis praedicatos illudere non dedignabantur. Quod ad fidem

pertinet rebus a Plutarcho Ione unctore narratis libuendam, ego neque video, Cur ii deneganda Sit, neque, quod Cinna qui Aquam Argumentis ori nixus gravioribus re vera denegavit. Si quis sor-taSSe rationem temporum ut paululum obseurani vitiis erat, obloqui nequeo; sed de his rebit disputare non meum St, PoStquam Arnoldiis Schaserus ' eas ad umbiliciani adduxit utque rectum illorum temporum ordinem ProPOSuit. Poetae veteri, Comoedi a Plutaretio Saepe usui suerunt, quamvis auetoritatem morum parvi faceret, ut ex omparatione Aries tophanis cum Menandro intelligitur Inius enim poesin mererici Similem Ase dieito quae metate Iani ultra vigorem Progi esSix matronunt rimi inni, me a vulgo

quidem sera i possit propter insolentiam. propter impudicitium mutem re mulitiam omnibus gravibus viris abominanda sit et, Quam vitia. Plutarchi sententiam is equi muro etiam rapuit Cetero veteris eomoediae Poeta inveniuntur quam obiem jonsentaneum est iniquum illud liniarchi judicium ideo quoque referri Seriptor nimirum ingenti veteris eo moedine liedntia offensus poetum non,Perrima petulantia Singulos homines diei Stringentem, sed .enerales annium horum deScriptiones exhibentem ceteris comicis anteposuit Sed quamquam clam severae de his poetis judieavit, Inmen non Cimetatus est, eo adhibere, Nun tenus virorum illustrium claude praediearent Viri autem a poetis comistis laudati non erant ii, qui impetio populari averent, sed ii, sui effrenatae populi licentiae quammaxime

repugnarent. Ilo enim j, prolirium foetarum veteris comoedine, miranti lia moris tenaee novarumque rerum Contemptore Se rue,tent, quippe iuibus majorunc in Stituta et patrii hores suntllius evertantur Quamobrem cum viro3 qui populi iuri ibu Starento vehementem vexarent itque traducerent, si monem 3jusque Simile tanquum exempla ti, ne torum bonorum itum Civium irosio

desumptos affert:Welelie die Thaten lirer tammesgenossen e Sondor nussu hi lieli bellandeli ait en ii iii Ahiillelie Ilii Ciander toff. mi erra hii bra uelit e nil War mei, Sehon o Psarbi, te e se ineu, We e Put-s practi nur datin etin ili de rartige uellen felliten, risi erran enen gros Sere V rhin, de reti alige mei ne eunt nis iis an ei Pine pros se Beles enheit iter ditig A vor aut Set Zeudari uni uius S. A. Seliae se diss de rerum poSt bellum etc.

Γεί κε 'POTερού. Pauper scriba Metrobius, qui Cimonis benevolentia et liberalitate usus esse videtur virum praeclarum praedicat. Videmus igitur Cratinum, quana suam reprehendendi acerbitate insignem i, tamen viris egregie moratis atque vero rei Publicae commodo operam navantes juStas laudes non

denegasse. Sed non solum in Archilochis Cimonem laudavit, sed etiam in Divitiis moti ic, in

quibus cum aureae aetatis imaginem exhiberet, Cimonem virum et honestiSSimum et liberalissimum ante oculos habuisse videtur ') quare hane Cratini fabulam respicientem Plutarchum haec de libera

ξενοι παρεχυμ ιρομον τινὰ ην επὶ Κρονον /υ θολογουsιενην κοινωνίαν εἰ τον βίον αυθι κατῆγεν ' Totum locum poeticam quandam originem redolere jam Ekkorus' vidit, sed ad quem Poetam Plutaretius se aptitieuerit, non indagavit Quum in Archolochis Cimonis ut mortui mentio fiat, sequitur, hane sabulam actum esse non multo post l. 83, 3. Fabulam autem, quae mονιο inscribitur, Cratinus docuisse videtur . l. 85, quo tempore lex lata erat, ne quis nominatim notaretur. Ea igitur in illam aetatem incidit, qua etiamtum Cratinus ingenii vigore atque alaeritate floruit; nam quani suam anno demum feeundo Ol. 8s, si Meinekium q), vel Ol. b, 3, Si ergilium sequimurq), obiit Septem et nonaginta annos natus tamen inde ab Ol. 8 ingenium ejus magis in dies hebetatum suiSSe eon Stat. Praeter Cratinum Plutarcho Eupolis quoque usui fuit, cujus ex fabula IIOλει inscripta

16쪽

idem fere argumentum fuit. quod fabulae his O in Seriptae; nam cum in hae en re traetaret, tuae ad reipublicae domesticam diseiplinam pertinerent, virosque insignes Miltiadem, tristidem Cimonem 'i, Periclem em inferis exeitatos exempla lonorum civium in recenam produceret in oλεσιν Athenienses exhoietatus est ne diutius avare erudeliterque in oeios consulerent Itaque intelligero nequeo, Fur Me inekius Eupolin vituperaverito quod Cimonem Cratin, summis laudibus itatum crudelissime vexaverit: nam, quod ergkius monet' , poeta his verSibus Cimonem non solum reprehendit, sed AEtiam virtutis praeconi in ornavit. Eupolis rigitur, ,eteroquii, immodiens dies conviciis, famam virorum vere e republiea agentium minimae laesito sed it, L non inconsideratum claudatorem se prae3titit, justis laudibus eos non pii vavit. Quo anno dabula et a sit. pro certo die nequit; attamen poeta sani ante Siculum expeditionen docui3se videtur De vita Eupolidis disputare nostrum non id suffiei igitur commemorare, eum natum esse Athenis l. 33, 3. sabulam primam docuisse T, d et vitam ultra Ol. t 2 produxisse q). Tertius comicorum in censum veniat Aristophanes, cujus fabula Λυσιστρατη inscripta in errorem inductus Plutarchus duas expeditiones in Peloponnesum factas 35 tradidit. Namque in sabula illa Aristophanes Lysistratam' haec pronunciantem induxit: εἰ , Λακo,rεσ, Προ γαρ υμα ι ρε : OZ αι,ον , - ελθό)ν δευρο Περικλείδα μοι. Λάκων, ' θ ναί ων κει καθε ε ἐπὶ τοι κωltou ωχρο ἐν φοινικίδι, στρατιαν προσαιτυ ν; ira Mεσσήνη τοτε

υμῖν ἐπεκειτο, χο θεO σείων αμα. ἐλθων δὲ συν πλίταισι τετρακισχιλίοισΚριων λην σωσε την ΛακεδαίμOνα. Sed haec est narratio comicorum more nimis vividis coloribus ornata, quae et per Se vix fide digna videtur et Thucydidis testimonio plane repugnat. Hi enim unam tantum expeditionem reseri, non initio belli actam, Sed D αυτοισrisci Lacedaemoniis προ τον ἐν 'Ioc si μηκυνετο πολεμοσ. Accedit etiam quod Plutarchus ipse nos docet Cimonem exercitui, a quo Thasos oppugnaretur, praesutSSe quamobrem cum initium belli Messenii in secundum annum obsidionis illius incidat, Cimon Lacedaemoniis auxilio venire non potuit. Quae, quamvis in aperto SSevideantur, tamen Ekkero non probantur i. Patronus igitur Plutarchi exsistit, sed ruStra nam ut duas illas expeditiones retineat, urgumenta sere nulla affert, nisi quibus,ruegeri temporum rationemrejiciendani esse Comprobet Sed haec non suffice te apparet ac re vera viri doctissimi, inter quos Arnoldus Sohaesertis quum qii sim tenaliorum ordinem a ruegero propo Situm linime Sequuntur, Thucydidi soli fidem habendum esse persuasum habent. Etenim hic, si tui de duplici expeditione comperisset, sine dubio in digressione non Silentio praetermisisset, quoniam ad propoSitum necesSario pertinuit. Sed praeterea Si Plutaretium sequimur, insensa offendimur ratione, quam jam tunc inter Corinthios et Megarenses exstitisse dicit, cum Thucydido teste illa in posterius tempus incidat, quam rem, cum jam in capite de teSimbroto exposuetimus, nune breviter tantum commemorare liceat. Haec quidem de eo mi eis a Plutarcho in vita Cimonis conscribenda adhibitis Sufficiant, quare ad eum Scriptorem tranSire lieet, quem praeter hos Plutarchus primarium sontem Sestutu est, Nau Si cratem Erythraeum dico . De hoe vero valde doleo quod nihil constat, nisi quod Isocratis discipulus fuit exemploque magistri, qui mortuum Euagoram laudaverat, orationes funebres conSeripSit . Eum etiam orationem in laudem Cimonis composuisse Rulinhenius ex his verbis Plutarchi collegit. D- σι δὴ καὶ Κιτιει τασον τινα Κhion Og, , Nαυσικράτ grata et oi φησὶν, ἐν λοιμήν καὶ γησάφορία ου θεου Προσταξαντο αυτοὶ siελειν ismi Gg, ἀλλ ω κρείττονα σέβεσθαι κω γεραίρειν ' Sed Phatarchum non haec tantii in sed totam sere ni rationem de Cimonis expeditione in Cyprum et de morte ejus ex Nausicrate hausi, se eo mihi probatur, quod quae c. XVIII et XIXeXPOSita sunt, non Simplicem rerum gestarum speciem praeStant, sed declamationem mirabilibus subulosisque rebus exornatain sapiunt. Iis enim locis Plutarchus narrat, Cimoni canem viSam esse latrantem, quae ex latratu et haec verba SucclamaviSSet 2τεῖχε, φίλοσυα εσχ καὶ ἐμοὶ καὶ ἐμοῖσσκυλακεσσιν Hanc vero viSionem Cimoni mortem denunciare, Astyphilum Posidoniatem explicavi33e; i kker ed Cim P. 13T.' Sehae fer de rerum post bellum et S. etc. p. i. ' Ruhnken hist erit orat Graee P. 35 l. ' Plut Cim. e. XIX.

17쪽

nihilominus tamen a consilio eum non esse deterritum et in sacrificando ei iterum evenisse omina.Prolaetum jam in Cyprum legatos ad templum Ammonis misisse, qui deum de hae re consulerent. Deum sussisse legato redire quoniam Cimon jam apud Cesset. - Plutarchum autem etiam res inissa expedition gestu austerate auctor narravisse. inde laonjicio. quod et Nausistratomotavit, et in rerum gestarum descriptione ab omnibus auetolibus diserepat hueydides enim nos docet, Peraas post mortem demum Cimonis terra marique devictos esse ), Diodorus* autem primum Citium dicit expugnatum, deinde a Cimone duas pugnas commissa esse, iteram mari apud Cyprum, alteram terrestiem in Cilicia tum iterum Athenienses in Cyprum profoetos oppida in insula cepisse: Salamina autem Cimone suadente oppugnatam esse; interea regem pacis studiosum legatos Athenas misisse, et pacem illam eluH3simam compositam Ase interea vero, dum in Cypro Cimon moraretur. morbo absumptum esse. Plutarchus contra pugnam tantum rivalem commissam ess refert Cimone

duce deinde a Graecis urbes In Cypi in captas Cimonem lutem rinior Citii obsidionom morbo correptum obii33e Alios autem referre vulnere mortuunt osso in pugna eum barbaris adeopto Quam igitur narrationem aurii ath tribuimus res optimae expeditur. ut quare Plutarchus a ceteris

scriptoribus recedat, intelligamus.

Jam equitur, ut de fontibus disseiamus, quos non primarios Plutarchus secutus est, sed de singulis tantum rebus adhiliuit initium autem capiendum videtur a poetis elogineis, quorum tres a scriptore citati sunt Melanthius, Archelaus, Critias.

Melanthiil igitur Philocle satre Aesch li sororis filio, matus, poeta tragicus atque ele-

μενον. Praeter duos anapaestos ex Medea desumptos et versum quondam a Plutari ho in libollo de ser num init servatum ex scriptis ejus nihil restat nisi distiolion in laudem Polygnosi ompositum, quod Plinarchus vitae Cimonis' inseruit Praetero reuin etiavit 'x do origino Cimonis et

' Plut Cim. e. IV. ' Plut Cim. l. e.

de duabus seminis Asteria et Mnestra, quas Cimon adamasse dicitur. Haec omnia nimirum poetam in elegiis attigisse statuendum St. quamquam Plutaretius de amoribus tantum elegias citavit, de familia vero in universum ad 'οι μαῖα Melanthii provocavit. - Sed praeter Asteriam et Mnestram Cimonen, Isodices, Euryptolemi filiae, amore caluisse noSter tradit eam autem in matrimonium duxis, ejuSque mortem aegerrime tuliSse. Quod conjici posse putat ex elegiis ad leniendum luctum Cimoliis conscriptis, quas Panaetius PhiloSophu8, non bSurde e temporibus conjecturam ducens, Archelaum physicum condidis se redat. Inde igitur apparet, Pliatarchum Archelai elegias non ipsum inspexisse, sed versus tantum quoSdam illius pud Panaetium invenisse. Cum vero neque sciamus, in quo libro annelius conjecturam illam proposuerit, neque ab aliis scriptoribus hac de re nobis quidquam relatiam sit dieere non OSSumuS, quo jure Panaetius Archelaum, Cimonia nequalem, versuum illorum uel orem habuerit. Denique Critiam Plutarchias citavit, quonium in hoo di,tiello' Cimonis mentionem secerat: LIλονιυν μεν Σκοπαδυ)ν, μεγαλοφροσυν ν δ Κρυονού, κα δ' Λ εσίλα ου Λακεσαti torsit'. IIunc Critiam elegistrum poetam diversum suisse a Critia tyranno Alexander Aphrodisiensis sapud Plii topon ad Arist de anim. C. contendit, cujus sententiam ossius' et Ueerenius a secuti Sunt ego vero cum esset manno' et uti is Statuo, unum eundemque Critiam Sse, poetam tragicum, elegiacum, erilitorem rei uni Publionium Plutarchus, qui haud raro Critiae opera adhibuisse videtur, sine dubio ad solii resi)ν Πολιτείαν Se applicans in vita Cimonis e XV resert. Cimonem quum Lacedaemonii ab elotis et Messeniis pressi miSS Periclida Atheniensium auxilium

implorarent, Ephialte vero repugnaret et obtestaretur, ne illis SueCurrerent patriae incrementum posthabuisse commodo needaemoniorum Populoque contrarium Per unSiSSe. Oratores ,raeser austeratem de quo jam Supra exposuimuS, duo Iutarcho usui fuerunt, Aeschines et Gorgias. Ex Aeschinis oratione in Ctesiphontem' versus quosdam exscripsit, qui in laudem Cimonis compositi populi jussu in hermis incisi erant. Fieri quidem potest, ut quis conjiciat, scriptorem noStrum o versus non ex AeSchinis oratione, Sed de hermis ipsis descripsisse; ii autem, qui in hunc sententiam se inelinant, attendant quaeso, Philurchum vel Sia eodem turbato ordine afferre, quo AeSchines, quod, si non ex Aeschine exScripsit, si eri vix potuit, quum de tali re utrumque in errorem incidisse, menio dacile sibi tersuadeat Turbatum autem ordinem resSe,3 Plus Cim. e. X. ' Vossius de hist graec. I2.3j eeren de stant. P. g. ' in adnot. ad VoSSium . .

18쪽

nuper Riclitem V tam dilucide exposuit, ut emendationem ab illo propositam probemus necesse sit, praesertim cum rationem, qua Aeschines in errorem inductus sit, perspicero liceat Ordo igitur versuum a meliter propositus hie est:

Apud Aeschinem vero et Plutarchum versus, quos teliterus primo loco posuit, tertium occupant, unde magna di sileuitas interpretibus orta St, eum nescirent, quo referendum esset illud αρα και. Emendatum autem Si Sequimur ordinem aptum sensum efficimus poeta enim a pristinis Atheniensium laudibus exorsus res ab aequalibus gestas Praedient, tum gloriam imperatorum praemiaque s tributa prosequitur, Sub linem denique lectores alloquitur eosque ut majorum virtutem sequantur, admonet Sed non solium ordinem justum Richterus restituit, sed causam quoque erroris aperuit Hermas enim trianguli modo inter e di3 positas fuisse conjecit.

Ita an facillim evenire soluit, ut epigramma primum pro tertio, iecundum pro primo

ab Aeschine legeretur.

Gorgiam Leontinum Plutarchus semel tantum ' citavit, ubi illud sophistae attulit et oν Κίμωνα τα χρήματα κτασθαι μ/ν, ω χρὴ το χρησθαι, δε ώ τιμ-ο. Quae verba uti imgcriptor ex libro aliquo Gorgiae deSumpserit, an apud ullum Scriptorem legerit, incertum relin

quendum St.

dam sequitur, ut de hiStoricis diSSeramus, quibus Plutarchus Sus est, Ephoro, Callisthene, Cratero, Diodoro Perlegeta, Phanodemo Inilium vero capere Placet ab Ephoro Cumano, Isocratis auditore. Hic quidem teste Diodoro Sieulo' historiam compoSuit, qua res per DCCL annos gestas inde ab Heraclidarum reditu usque ad Perinthum a Philippo Macedonum rege obSessam complexus est. Quod opus, quamquam interiit, tamen Diodoro ' de rebus Graecis referenti valde prosuit, ut inde, quae Ephorus tradiderit, facile conjicere liceat. Diodori autem libris X XI, XII cum vita Cimonis comparatis apparet, Plutarchum Ephoro sere omnino non Sum 8Se. Ut exempla afferam, Diodorus ducem expeditionis Bygantium saetae Aristidem tantum refert Plutarchus praeter hunc Cimonem; nec minus Diodorus de Cimonis virtute in sociis conciliandis praeStita Prorsus tacet. Praeterea Diodorus pacem cum Persis poS Cimonis mortem saetam esse tradit, Plutarchus post pugnam ad Eurymedontem Expeditionem Atheniensium in Peloponnesum Diodorus unam reser Plutarchus duas. Valde deinde discrepant in pugnae Salaminiae descriptione. Diodorus denique multa in unum annum contraxit, suae Phitarchum compluribus tribuisSe apparet. Itaque Plutarchum nisi de levioribus illis rebus P. XII commemoratis Ephorum non adhibuisse, in aperto esSe arbitror.Callisthenes et Craterus a Plutarcho de pace Cimonia citantur. Callisthenes quidem Plutarcho teste paci illi idem denegavit quam rem in Hellenicis attigiSSe videtur, quibus res gestas Graecorum inde a pace Antalcidae usque ad annum, quo templum Delphicum a Philomelo Phocensi captum et exl,llatum fuit, complectebatur' i. Quo in opere, Si Lucae ' conjecturam sequimur, antequam propoSitum exsequeretui de Supelioris temporis rebus geStis breviter explicavit; mihi tamen

ea non Probatur. Magis en in consentaneum mihi SSe videtur, pace Antalcidia tam saepe ab oratotibus aliisque scriptoribus Cimoniae opposita eum adductum suiSSe ut et hane commemoraret et aecuratius in eam num vere composita Eset, inquireret. De fide vero Callistheni tribuenda, quantum quidem ex ragmentis conjici potest, Statuendum videtur, eum omnino veri studioSum suisse,

nisi quod de Alexandio Magno, quem, ut Polybius dieit, ἀποθεουν ον ἐβουληθη, justo iniquius judicavit

19쪽

Craterus, Antigona Gonatae frater, συναγωγὴν / φισμαι- vel libros si ip σι η άτων composuit neque tamen in hoo opere inAeriptiones tantum collegisse putandus est, ed eas narrationi inseruit, ut res gestas sonfirmaret Quod apparet ex Pint Aristit i. XXVI, nisi sorio hoc loco scriptor ad alium Craterum provocavit. libro in 'εοὶ VJ σισ3 άτων ad minimum novem suisse, Stephani Byganti et Harpocrationis testimoniis comprobatur Quod opus, quam de dignum uerit, difficile est dictu, eum praeter indutiarum Gimoniarum deges mihil quod sciam, super, it ikherus quidem satis saute si plus fidei tribuendum 333 censet, quam rei tribui voluerit Dahimannus indi3put de pae Cim. p. Id quod Boe hius magnam partem doeumentorum in illo opere Servatorum ex inseHptionibus, geliqum ex tabellari, attico leti in duisse, sersuasum habeat. Sed quamquam

L herus de Cratero ita judicavit tamen alii manno pustem Cimoniam ejicienti prorsus aSSenSu PSt; argumenta 'ero, quibus hie sacem muri iuuena sinitam res,vi comprobare istuduit, brevissim, tantum expoSuit, eum Dalilmanni sententiam tam certam esse putaret, ii aeta acturus sibi videretur, Si longius de hac re disserere vellet Sed Dahhnanno nuper oblocutus est Grotius*j, vir summa Prosectouuetoritate; quamobrem inane Iacem non breviter tantum attingamus necessae est D, pae, igitur Plutaretius Secundum Craterum ita explilant L Orto' ἐργον sol pugna ad Eurymedontem commi83a)O Ttii; et cmείνωσε ι νον 3 ην του βασιλεON, ωστε συνθεσθαι την περιβο ιον Heir ν κεixtir,

μακοα 3 2 καὶ χαλκε/ βόλ 'λύν', Diodorus, Ephorum, ut videtur, secutus has pacis leges fuisse dicit: αντονόμον εἰ αι τα κατα την σων mi riδα πόλει άπάσcte. Or di et u IAρσῶ, σα άμα uiu uixειν -- θάλατταν καιωτερω 'ριων 'isOρων Odhi', ' ηδε ,αἷν ιακραν πλει ν xlhq Pασὴλιδο καὶ Γανερ, ') Majoris autem momenti est, quod Plutarchus pacem post pugnam ad Eurymedontem, Diodorus post pugnam ni Salamina cypriam commissam dactam es3o dieit Valde deinde et a Plutarcho et a Diodoro dissentiunt Isocrates et Demosthenes, quorum ille Halyn, hie Spatium viae, quam equum uno die remetiri io, sit, Graecis in Asia finem eonstitutum suisse, nos docete, Quum igitur diversis diversorum scriptorum testimoniis offendamur, tum suspicionem nobis movet, suod finis terrestris ex orae Sintiene natura vix tulis constitui potuit, qualem plerique constitutum volunt; sin em vero Septentrionem versus constitueres opera, vix pretium erat, quod Persis omnino in ponto Euxino naves longae non sui3se videnturq) Praeterea mihi persuadere se Boelii praef. corii inser P. VIII n. s.' Grotectist graee. III p. 62 verS. Germ.' Pliit Cim. c. XIII. ' Diod. e. XII, I . , se Demosth de sals leg. c. i. pro Bliod libert. e. d. Panath. e. s.' Ch Dahiman p. s.

nequeo, Thucydidem, qui pugnam ad Eurymedontem, bellum Aegyptium, pugnam ad Salamina Cypriam commis Sam referat, indutias Cimonias rebus Sqne ad illud tempus ab Atheniensibus praeclare gefitis quaSi cumulum uddentes, prorSus Silentio praetermisSurum sui3Se Aecedit etiam, quod veteres Scriptores de rebus nos certiore faciunt, quae Pacis legibus repugnent. Constat enim et singulas urbes donicas a Persis expugnatas esse j, et Pissuthnem Samiis deficientibus auxilium praebuisse-s. Deinde Herodotus testis est, Graecos in Asia non liberatos esse tributis, quae Persis persolverent: - καὶ ια χυ ρα σφεων ειρήσασ Sel. Satrape Artaphernes post pugnam ad Ladensactam cφορον ἐ αεε κάστοισ, ο κατα αρωραν διατελεουσι , Oi τε ἐκ τουτου του χρονον αἰεὶ ει καὶ εἰ ε/ιε , ἐτάχθησαν ε υρια φερνεοβ ἐτάχθησαν δε σχεδόν καια τὰ αντα, τα καὶ

προτερον εἰχον 'i Grotius autem, ut et Reem compositam tueatur et comprobet, urbes Graecas in Asia, ex quo in Atheniensium societatem receptae Ssent usque ad exitum expeditionis ab Atheniensibus in Siciliam saetae neque tributa Persis persolvisse, neque ut persolverent excitatas

ἐπωφείλησεν - . Vocabulum enim holeti Grotius interpretatur Heben et si , sed huic versioni, Perse jam satis dubiae, parum aptum esse verbum τυγχάνειν Beminarinus' mea quidem sententia optimo jure monuit. Sed alia etiam exstant argumenta, quibus Paeem nunquam saetam SSe Comprobari possit Plutarchus enim ipse nobis tradidit, Callisthenem ' pacem notam 38 negavisse. Quam sententiam cum Theopompum' quoque habuisse notiani sit, apparere credo, Scriptorum quintiante Christum natum saeculi neminem pacis testem exstitisse, Sequentis autem saeculi duos, qui indutia nunquam initas esse contenderent. Etenim locos Lysia 'i, Platonis ' et Andocidis ' ad Pacem confirmandam mihi L valere quicunque mon praeoccupato animo de hac re judicant, libenter Isocrat Panegyr. e. d. Areop. e. i.

hueyd. IV, 2. 2. VIII, M. II, di III, a.' Thucyd. I, lib. IIerod. VI, 2. Urotius quidem contendit Uerodotum non de solutione, sed de aestimatione tributorum loqui; sed eum refutavit Dikema in dissert de ac Cimon Groning 18bs.' Thucyd. VIII, 5.

20쪽

sane coneedent Accuratius tantum Sostrates' de pace locutus est; sed quis oratoris auetoritatem tantam habeat, ut prae ea graviSSima illa argumenta contemnat, quibus Pacem non factam Sse eomprobetur Quod, igitur Isoerati fidem habendam Sse nego, tamen non credo, illum ipsum pacis Cimoniae famam finxisse. Sed ruegero SSentior, qui rumorem ejus tanquam geminae indutiarum Antiacidiarvin animis credulis natum reduli8que auribus aeceptum ab oratoribus paulatim pervulgatum e33 Statuit: i. Ad Phano demum neertae uetatis' scriptorem Plutarchus de rebus levioribus provocat, .. XII de numero naVium quae Persis in pugna ad Eurymedontem erant, et e XIX de verbis στρατηγουμένου τ' Risitis Og De his rebus nimirum in Atthide eum egisse, statuendiim est. In historicorum numero etiam Diodor uni Perlegetam referendum esse, Post Prelierum euique facile probatum sit ossius quidem Perlegetae noni in in errorem induetus eum geographis Soripsit; Presserus autem ad Polem. p. lio nos oeuit, Diodorum Theophrasti ne lualem fuisse et antio uitatum Atticarum studio tune maxime florenti operam navavi,Se. Perlegesis ejus certe tota Attica erat, neque ultra terminos Attistae progre33 videtur. Ita de sepulero Themistocli: Diodorus adhibetur ap. Plut Them. c. I 2 ἐν τοῖ ZOρ lix 'cer D i. e. de monumentis, ut videtur, Sepulcrorum Fabulas etiam ritusque aero in monumentis perquirendis Diodorum ei Seeutum esse, cernitur ex Plut Thes. c. b. Inquirebat et tum in stirpes familiarum Atticarum Plut Cim. e. 6. Plurimum vero studii atque operae demi Attici accurate recensendis eorum iu gentilibus ud certas grammatistae leges revocandis navavit', Plutarchus eum iribus loeis adhibui,Se videtur, quam tulina uelleria in fragm. hist grae unum tantum rugmentum ejus in vit Cimonis servatum es, opinatur. In capite enim XV seriptor ad eum de familia Cimonis pros Ucavit, opus nimirum illius 'ερ lti iis ulmi Secutus. Cum vero Plutarchus e. IV quoque familiae Cimonis mentionem saeiat eodemque loe de sepulcris M'ωνεiot: referat, mihi quidem non dubium esse videtur, tuin et de his rebus tollor auctore usu Sit, quippe quae eon,ilio operi 'ερὶ tr J ceris,' uxime aptae essent. Ad Diodorum denique respieit c. XIX, ubi ista irristατα λιμα νεια Commemorat. Haec quidem de Scriptoribus qui Plutarcho in vita Cimonis componenda usui fuerunt, Sufficiunt, atque dissertationis finem facere liceret, si in hae vita eriptor de Cimone solo egisset. Attamen in tribus prioribus apitibus Plutarchus non de Cimone explanavit, sed quam bene Lucullus de patria Chaeronea meritus esset. Quam narrationem, Sine dubio ex sam commui. Chaeroneae divulgata atque ex annalibus hujus urbis iesumptam, Plutarchum prooemii doco non solum vitae , Ch loe supra citat.' Bemmati p. 3; rueger hist.-phil Stud en p. a.' Utrum in Ie insula natus Theopompi aequalis fuerit neene, neertum relinquendum est.' Prelier ad Polem P. lio.

Cimonis, sed omnium vitarum seripsisse, multi viri docti persuasum habent neque mihi improbatur Unde enim potius mitium ducere potuit, quam a Lucullo do patria optimo mo 3 deThetiuq em indiee, eum suo plurimi codices consentiunt, vitae Cimonis et Luculli eritum oeum pant, sed notum est, ordinem im illo indice non eum esse, quem Plutarchus ipse instituerit, omn

de vita monis prima a Plutarcho sonscriptae quam ii anum et Solanus troposue longo