장음표시 사용
11쪽
v. 3l inde haec leguntur: υλλ' ην πιστον, μυρίων γαρ ἐκ χερῶν ουδεὶς τα της θεον θυμας Ἀντυχε βαλών, μόλις δέ νιν τόλμη ἐν ον χειρονμεθα, κυκλο ὁ περιβαλόντες ζεκλέψαμεν πέτροισι χειρῶν φάσγαν' q. S. Hic si Musgravius putat, pastorem innuere, non Sine numine divino evenisse, ut nemo victimas deae attingeret, errare mihi Videtur, nam primum illud quod praecedi ηρασσον πέτροις, non potest simpliciter esse, petebant lapidibus , sed percutiebant, deinde pastor non potuit dicere: πότροισιν ζεκλέφαμεν χειρων τάσγανα si nemo eos attigisset. Ἀντυχειν βαλόντα de eo dicitur. qui hostem ad mortem serit; itaque attigerunt eos quidem, Sed idem hic Valet ουδεὶς ευτυχε βαλὼν quod apud Homerum Iliad. XI. 439. ον τι βελος κατακαίριον λθεν Merito autem interpretes offenderunt in Oce ζεκλήφαμεν, nam Vere quidem nuntius dicit, audaciam sibi suisque defuisse ad pugnam Ominus ineundum, sed vi tamen usi sunt, quippe qui ab omni parte lapidibus eos petierint, remque eo adduxerint lapidum conjectu, ut illi contusis debilitatisque brachiis et manibus gladios tenere non amplius possent. Quum inde appareat, Turto locum non suisse, iuripidem ἐξεθλiφαμεν scripsisse putaverim se elisimus , quod Verbum hic rei naturae et pastoris personae accommodatum est, et eodem sere significatu apud Xenophontem occurrit Anah. l. III, c. I et 12 MOechlyus V. 328 ro πέτροισι scripsit πέπλοισι quod propterea probandum non Videtur qui veriSimile non est miseros illos pastores peplos habuisse, aut si habuissent, ausuros fuisse, Pyladem et Orestem, quos adeo expaverunt gladiis armatos, tam prope accedere, ut peplo iis injicere OSSent. Sub finem antistrophae stasimi primi chorus dicit, nil sibi gratius contingere OSSe quam nuntium, nautarum aliquem e Graecia venisse servitutis suae miseriis finem impositurum, Ita deinde pergit: v. 437. Καὶ γαρ νεψασι συμβαίqν
δόμοις πόλει τε πατεφατερπνῶν μνων ἀπολαυ- ειν κοινὰν χάριν ολβφ. Hermannus, qui Verba νεψασι συμβαίην nec sententiae nec metro apta SSedicit, Euripidem scripsisse putat: καὶ γαρ νείροις ἐπιβαιον δόμοις πόλει τε πατρωα, utinam vel per somnium pedem ponam in domo me et putri in urbe. x proxime praecedentibus autem
satis intelligitur, chorum jam ita sibi animo iunxisse speque raecepisse rem ut non per Oninium sed vere ab illo nauta servituti ereptus et in utrium reductus sibi videretur. Ἐirchilomus scribendum esse censuit:
Κviqala neglecta responsione VerSuum ει γαρ νειροι συμβαῖεν id tamen recte monuit, corruptelae causam latere in Oee νείρασι quod vitiuui
ubi semel in textum irrepsit, in eum errorem induxit interpretes, ut non nisi de somniis hic cogitandum esse putarent, id quod mihi nec praecedentia eo sequentia videntur suadere. Quid si Euripidem seripsisse statuamus: Καὶ γαρ νειαρ σνγε φαίζ q. S. Hoc enim mihi dicere videtur coryphaeus ad chorum conversus Ἐtenim tu certe penucundum esse ammaveris, patria in domo et urbe Dui eantuum suavitute quae communis est opulentiae Voluptas.
12쪽
Sed ad praecedentia si respicimus, ubi Orestes ostendit, et parentes suos periisse et ipsum ad exitium vocatum Sse, minime ineptuin nobis videtur illud chori cum dolore exclamantis τί δ' μεῖς dummodo pOSiopesis Signum addatur, cogitatione eitim μῶν P ολώλαμεν SupplenduIn est de servitute Sua cogitui, quam Graeci morte prius perhorrescebant: nam animi Vehementer commotu fuerunt virgines, utrumque, de quo conquestu erat OreStes, et ipsis accidisse reputantes sior enim
posse, ut parentes diem juna Supremum obierint, et Persisse se quoque utpote miseram in servitutem abreptus. Id ipSum autem, quod hic maxime reprehenditur, quod chorus in primam singulari numeri personam transit, et rei naturae et ingeniis mulierum prorsus consentaneum est, indicut enim, Suorum uniuScujusque nimis parentum memoriam obversuri Nihil igitur mutandum et locum sic interpungendum esse puto: Φεῖ νεν, τί ' μεῖς - ο τ εμοὶ γεννητορες
Dum Iphigenia etiam anceps haeret, utrum Orestem fratrem esse eredat necne, ab eo petit, ut certa sibi quae dum document edat, quibus unim ipsius Omnis dubitatio eximatur Morem igitur ei gerit Orestes et ex arcanis domesticis ea profert, quae praeter eum et sororem scire nemo potuit Diter uti eum admonet aquarum sponsalium . 803 quas muter Aulidem ex more ei miserit: O. Καὶ λουτρ' ἐς Αιλιν μητρος ἀνεδέξω πήρας I. ιδ' o γα o γάμος ἐσθλὸς ων μ' ἀφείλετο. Adis ἀνδελετ nonnulli veteris scholiustae glossema Secuti supplent: το εἰδεναι:Scio neque enim iuptiae probae mihi abstulerunt ejus rei memorium. Oechlyus pro visis in textuin recepit Pet αρ' scilicet quo tempore bonae illae impliae me putria abduxerunt. Mihi autem hoc dicere videtur Iphigenia Sci ista me la-Vuera a matre accepisse, nuptiae enim probae si fuissent, ea mihi non abstulissent, i. e. O quod irritae et sullaces suerunt istae nuptiae, suetum Si ut quis Sponsulibus a matre missis uti non potuerim, ejusque fraudis dolor essecit, ut illius rei oblita non sim Scribendum igitur esse puto:
οπ ου γαρ ὁ γάμος ἐσθλυς ων μ' ἀνείλες αν. Objectum autem λοντρα tam prope abest, ut ad verbum ἀνείλετο unde pendet su-cile cogitatione suppleatur Idem video placuisse Bergkio cs. MUS. h. R. e. Vol. II, p. 2l3 mutato verborum ordine scribenti: OV o γὰρ ἐσθλος γάμος ων μ' ἀφείλετο.
Sed vereor, ne ita estici non possit, ut negati ad adjectivum ἐσθλός reseratur, num O magna cum vi initio positum et interjecta particula γὰρ ab adjectivo separatum non alio nisi ut verbum sinitum referri potest, i. e. εἰ ἐσθλος ν ὁ γάμος, D αν μ' φείλετο hisia, ut dicetidum suit, quod ii per metri leges non licet: ὁ γ μος
Postquam Orestes e pervetiit, ut dubitanti satis persuaderet Iphigeniae, ru-trem se esse, haec Summum animi luetitiam, qua essertur, melle earmine vividissimis coloribus depingens inter ulla v. l dicit: Tότ ετ τότε βρενος λιπον ἀγκύλαις
ει νεαρον τροφου νεαρον ἐν δόμοις, ω κρεῖσσον η λόγοισι ευτυχῶν μουφνχώ, τί φῶ γατμήτων πέρα καὶ λόγον πρόσω τάδ' ἀπέβα. Versum 2 ita interpretatur lolgius se plus quam pro rutioitibus meis Or-
tun vutens . Ad Orestem igitur haec refert, et λόγοισιν μυ D conjungit, ubi ovnon μου exspectuVeris. Est tamen quod jure miremur, cur plus quum pro rationibus suis ortuna ulentem praedicet Orestem, quem Orti destinatum mox immo
lutura sit Iphigenia immo se ipsum elicem praedicat, quod frater, quem parvulum domi reliquerit, inopinanti atque insperanti sibi redditus sit. Quod quum ita esse
sensissent oechlyus et Rauchensteinius, recepta Huriungit conjectura, ulter: κρεῖσσον η λόγοι τις εὶ τυχεῖν μή.
emendavit Fateor tamen mihi non probari Hariungi conjecturam ε λόγοι τις nam idem significat quod proxime sequitur λόγου πρόσω, nec verisimile est, poetam tam brevi spatio interjecto eundem sententium repetit lini suisse. Scribo igitum κρεῖσσον ξ λήγοισιν εὐτε χουσά μου ψυχή. τί φῶ o melius quam nuntiis allatis sortunata anima mea, quid dicum Hoc enim innuit Iphigenia, se jam nuntio, fratrem vivere, ullato elicem futurum fuisse, jam autem non verbis sed reapse elicem redditam esse, Patrem enim se amplexu tenere. Inde etiam in proxime sequentibus δέδοικα δ' ἐκ χερῶν με μ προ αιθωμἀμπτάμενος VII vereri se dicit, ne Orestes ex complexu suo ad coelum avolans se fugiat.
13쪽
Α versu inde 983 Orestes sorori persuadere Studet. Dis esse Olentibus, ut sibi contingat in patrium reditus propterea enim Apollitiem edit oraculo se jussisse emgiem sororis Athenus transportare ut Videret Iphigeitiam. In codicibus hic locus si scriptus legitur: Γνώμης δ' ακονσορο εἰ πρόσαντι ην τόδε
κομίσαι μ' γαλμα θεας πόλισμ εἰς Παλλάδος
καὶ - πρόσωπον εἰςιδεῖν; παντα γαρ
σννθώς τώδ' εἰ ἔ, νόστον ἐλπίζω λαβεῖν. Quum sutis constet, hoc Apollinem vaticinatum non esse, Ore ut Iphigenium videret, Musgravius Onjecit: καὶ συν πρόσο3πον η ιδεῖν, et Oechlyus inter versus 9850 986 nonnullos versus excidisse statuit, in quibus expOSuerit Oetu, quam mirum in Dioduni iura conservulsem in Tauros transtulerit Iphigeniam, ipsumque Orestem o adduxerit Apollo, ut videret sororem. Nulluni autem apparet in libris lacunae vestigium neque hie statuamus necesse est aliquid excidisse num etiamsi pauca tantum dieit Orestes, iis tamen et initia rerum et exitus continentur, quae autem multa interposita erant media, tam probe OJerat Iphigenia, ut ea tacere OSSet Orestes et unien dicere παντα σ1'νθεὶς τάδ' εἰς ἔν. Praeterea ne verba quidem καὶ σον πρόσωπον ει σιδεῖν nos cogunt, ut multa hic desiderari putemus, nam Verum quidem est, non diserte Apollinem praedixisse futurum esse ut videret Sororem, nillilominus tumen est quo defendi possit particula καὶ illo enim tempore quo haec dicebat Orestes, non amplius poterat dubitare, quin rectius Apollinis mentem percepturus suisset, si oraculum modo editum statim non tam ad Dianam quum ad Suam 98ius Sororem retulisset; suo igitur jure asserere tum quidem potuit, id etiam sibi vaticinatum esse deum. Quod si cui lariasse minus recte dictum Videatur, malim tamen pro καὶ substituere ς:
quam concedere, lacunosa esse quae hic dicit Orestes. Dum Iphigenia cum captivis et deae signo ad mare piaculi causa descendit, chorus melico carmine laudes Apollinis praedicat Latonam, quum in insula Delo Apollinem et Dianam peperisset, inde in amassum montem detulisse liberos, ubi ingens Python serpens terrae hiatum, unde Themidis oracula edebantur, custodiebat hoc immani dracone, qui aditu eum prohibebat, interfecto Apollinem oraculum occupasse dicit. His simili sero Apollodorus narrat . I, 4, 3 Ἀπόλλων ἐκεν εἰς Λελνοvc, eqῬωδobσqς τό r Θεμιδος ' ς δ ὁ φρονοῶν τ μαντεῖον Πίγων τις
εκώλυεν αὐτὸν παρελθεῖν ἐπὶ - χάσμα, τυντον νελ- τ μαντειον παραλαμβάνει.
Deνι ποικιλόνωτος οἰνωπός δρακωνσκιερα και ἐχαλκος ε νυλλο ὁώννα. γῶς πελώριον τέρας, αμ επε μαντεῖον χθόνιον.
κατάχαλκος cujus in locum Hermantius κατάχλανιυς OOPhlyus καθελικμὸς substituit corruptum esse recte monuit ireti hostius munifestu tumen genuinae scripturae vestigia in hac voce insunt quae secutus et rei et metri ratione habita seribendum
In iis, quae deinde nuntius a v I 297 Thoanti regi Darrut sugu Graeco
in Od. . legitur, ἄσε μή in textum recepit; adhumus φόβος δ' ἐν παρθέν τέγξαι πόδα. vicula φόβος δ' ἐν νηὶ μὴ . . conjecit, qui tamen quod probandum non
est. πόδα Vel pedem hic esse contendit. Oechlyus pro στε μὴ scripsit ἱερίαν. Sed verum ut latear, equidem quotiescunque ad examinandum hunc locum redii nunquam me in letrare potui, ut crederem, nautus et Orestvn ipsum illo tempore, quo periculum erui, ne avis litori illis frangeretur, id unum metuisse noIphigeniue pedes undis tingerentur hoc enim prorsus alienum erat a moribus Graecorum, ibi non tanta, quant nunc sere sit, adulatione mulierculus venerari solebunt, neque I sam tum tenui valetudine suisse Iphigenium crediderim, ut pedibus humectatis tutini gravedine assiceretur; sed multo graviora tum mala, ut ex pruecedentibus intelligimus, metuenda orant, ne, dum uestu reciprocante longius Duvi Bbriperetur totum sugue consilium ad irritum caderet: fieri enim potuit ut
14쪽
li, interini Iphigeisia restes et Pylades, qui in litore ille rities stabunt a sunt illis ro
giis. itos adhuc ni ita sagittis missis procul arcuerant impetu facto caperentur. Celerrimo igitii hoc ipso teniporis nomento, quo erOPPOrt in navis r qiliis dlitiis admota erat, utendunt esse intellexit OreStes, et quo citius id exsequeretur. Iphigenium, ne pedes ejus undis tingerentur, hoc enim sorori frater debebat in sinistriani humeri uti impositam per Sculus Scendens in navem intulli. Multo igitur phia a post τόJo δ' i , quum quibus Opus S B unuin tune ei Sum Xploiadum. luiii Xciderint noti est quod dubitemus.
15쪽
Pros. r. Seliram in Cie de T III. lal theil eis memoriri. Liv. I. Tacit Germ. Agric Dialog. Lurs Grammati nach et ring die Lehre o de Modis. litui, ungen. Eorreklur de monallichen ussat Ze uber nactis te hende Themala: a Quibus actibus Pisistratus solus rerum Athenis politus sit quaeritur. 2 Num recte dixerit Cicero Romanos Cannensi calamitale accepta majores animos
habuisse, quam unquam rebus secundis.
3 Quid sibi proposuit Sophocles in scribenda jace g4 An recte oratius populum Romanum comparavit cum hydra Lernaea' 5 Tam dirae necessitati obnoxia sunt malefacta, ut ex Sese nova Semper pariant. 6 Quomodo Graeci malis ex multitudine civitatum oriis mederi conati sunt 7 Graecorum de principatu contentiones. S Num soli Atheniensium levitati tribuendum est quod viros optime de republica meritos in exsilium egerunt 9 Num unquam veteres respublicae libertate usae sunt'l0 Pauci tantum sunt, qui se ipsi regere et ratione sapienter uli possunt.
16쪽
Religion. 2 St. Die Lehre o Goti, dem Helliger und Vollender und die Lelire vo den
18쪽
19쪽
20쪽
nach Grasenor stati. Am Sthlusse de Lectione des 22. Mai urde die Sehuler tu den
e rhiellen sim milicii das Zeugnis de Reila.
288 gelidrten der kallioli schen, 35 de evangelischen, I de judischen consessio an, si der