De methodo latinæ grammaticæ in aliquibus reformanda dialogus auctore J. Minervinio

2쪽

EX TYPOGRAPHIA TESTA. MDCCCXXXVIII. Diutinoo by Corale

4쪽

DE METHODO LATEAR GRAMI AT CAE

DIALOGUS

INTER

PHILOLOGUM , ET PALLADIUM Curis laboribusque litterariis oppressus doctissimus Philologus , ambulatum in hortulum suum sorte concessorat, consilium sequutus illius qui iampridem dixeratis Sic ludus animo debet aliquando dariis Ad cogitandum melior ut redeat r . Ibi varios nosculos, virentesque herbaS adspiciens, omniaque obtutu complexus , quibuS natura mortalium oculis maxime placet, pulchriorque Semper apparot , cogitabundus deambulabat; neque non tamen studia et litterae illius animo obversabantur. Ei occurrit juvenis quidam, nomine Palladius, unus ex ejus magni viri amicis; quorum amicitia summopere Studiorum morumque similitudine frmata α , in dies inagis augescebat. i Pliaed. l. 3. Lb. XIV.

5쪽

Posteaquam alter aliorum salvere jussit , quae verba socerint viri docti, ego qui dialogo mutus intersui , cum milii non plane spernenda viderentur, memoriae et litteris consignavi.

PALLADIus , PHILOLOGUS.

Palladius. Quo pacto, Philologe, tempus teris7 si modo tempus saluti consulendo teritur : mihi demum obtigit te videre illitteratum. Philologus. Non ita , Palladi, sed ad litteras quoque animum

intendebam ; aliquorumque usum , an abuSum reprehendebam , qui linguam Latii, grammatica Latine scripta docerent; ac praesertim Italorum, qui tanto studio hoc idioma semper Sunt prosequuti, et prae ceteris callent. Palladius. Pauci tamen ex Italis in hoc offendunt vitium ;Verumque dicam , rumpantur ilia Codrol Itali sem- Per Scriptitarunt puro sermone ; ut mihi quidem , cum Heine to i videtur , non enim latine vulgo loquimur, sed ad libros potius omni cura incumbentes , eam castitatem Suavitatemque sermonis adepti

sumus , absit invidia dicto , quod haud tam facile

6쪽

reliquis gentibus datum. Ungari contra , Mi Onr, et Monachi , cum inter se latine disserant, barbaro, ct sordido dicendi genere plerumque delecta ut uria Philologus. Id vero Gossnerus i adiudicat similitudini inlexit alicum, latinumquc Sermonem; quod fortasse PrObarim

PalladisS. Sed cur m hae re obsistere libi debeo 2 Gessia ero Barciatu in opponam, qui italicam linguam a latina plane diversam videri affirmat, ot latine scribere , M ait, inter illos haud pauci, non utique loqui nox, runt; linguam quoque qua Vulgo utuntur, quam-υ quam nihil ost aliud, quam cum corrupta haliniis talo barbarorum mixtura verborum , quantum M possunt ab originis suae vestigiis loquendo scri-H bendoque avertunt; adeo ut in fauces revoceutra Verba , quo asperitas soni, Vocumque contracti O,' quae vix totae ad aures perveniunt, nihil latinae v cognationis videatur haboro a . e. Quod ad te at tinet , neScis ne magnorum gentis nostrae Virorum studio ingenioque ita esse factum , ut nulla Pene Similitudo appareat utriusque sermonis pPraeterea falsum est quod Barcia ius scripsit initio

loci citati; nam legisse memini Erasmi 3 testimonium M Italos quosdam , non omneS , RSSerens eruis ditos vix umquam adduci posse , ut ita familiariis congreSsu latine loquautur; at si quando compel-

7쪽

is lil necessitas exacte dicere quasi de scripto. re Quod vero non vulgo latinuin sermonem adhibeant, recte quidem, et bene agunt. Qui enim fieri potest ut verba omnia illico repperiantur elegantia, ac concinnitate nitentia7 Multa nou latina, multa barbara proseres ; non est enim hoc idionia vigens, ut Germanicum, Gallicum, Italicum, sed lingua est praeterita , penitusque demortua. Ostendit Hein ciusseri non posse ut respublica omnium latine loquentium consetur, Platonisque esse rem publicam a Dfirmavit ; idque verum est, meo quidem iudicio ;hoc tantum adiiciam inutilem futurum esse laborem , sori enim non potest ut recte loquantur , qui vulgo hoc idiomate utuntur. PhilologuS.

Haec quae diximus non extra rem dicta sunt , cum de Italis sermonem haberemus; verum hic ambo sedeamus , hocque Vitium , latinam grammaticam latine docendi, verbis, quantum est in nobis,

exagitemus; Deu pigeat γραμματι ζειν , si id Periwnio V. Cl. Doctissimoque non displicuit. PalladiuS.Imo grammaticae necessitatem demonstrat si , nec non dignitatem Maillairius sa ad astra evehit, in praefatione ad librum de graecis Dialectis elaboratissimum. Nec nos-; sed quomodo tenellae aetatis dirigenda sit institutio, id nobis animadvertendum proposuimus; quo quid utilius, quideSSe potest iucundius

8쪽

Philologus. Ae primum latina lingua hisce temporibus esse

videtur , ut Gracca Romanae genti ceterisque suil. Latinum idioma, ut lute optime nOSti, ubique geutium legitur atque percipitur; idem de graeco apud vetereS Sermone dicendum est z ad hoc ex Ciceronis praeclarissimo loco sum adductus , ubi inquit: is dam si quis minorem gloriae fructum Putat, exra graecis VersibuS Percipi, quam ex latinis , veli is menter errat, Propterea quod gracca leguntur in is omnibus sere gentibus; laliua suis siuibus exiguitais Sane continentur i . GPalladiuS. Cum hoc perbelle sacere videtur Evangelium Li.

cae refereulis tu scriptionem cruci Superimpositam. Iesus Naχarenus Rex Iudeorum: haec eius Sunt verba ; ην οι κxi rei γραφῆ γεγραμμένη γρου - μασlν ἐλληνικοtς , καὶ fω-imis καὶ εβραiκosς α explicatio in promptu est; Romanis litteris ad maiestatem Romanam servandam ; Hebraicis Iudaeus enim damnabatur ; graecis donique , ut, quae res

ageretur omnes advenae intelligere possent.

Adde quod etiam apud Gallos hoc idionia erat Pervulgatum; scis Caesarcin 3 de his harbaris ita

scripsisse is In castris Helvetiorum tabulae repertae M sunt litteris graecis consectae, et ad Caesarem re-xa latae re Ergo iam apud barbaras gentes graecariu litterarum usus invaluerat. Multus est Morus in Cau- Cie. pro Arch. Poet. n. 23.

9쪽

saris loco a me relato explicando. Massiliam quoque litteris, et lingua graeca usam esse iam animadve

terunt Hein cius i , et Echhelius a . De quia busdam aliis gentibus Sturtius 3 eruditissime pro

bavit. PhilologuS. Meam sententiam optime firmasti, erudite Palladi : sed aliquid interest inter latinam, ut nunc seres habet, linguam, graecumque antiquitatis serua nem : nam graeca tunc lingua Vigebat, et a quibusdam illius aevi populis adhibebatur; id quod

aliter fit in latino nostri temporis idiomate , quod nos nisi a libris addiscere minime possumus. Lalini vero Athenas se transferentes ἐλληνι ζειν optime P terant; eodem quo nos pacto Galliam petentes, gallico sermone imbuimur. Id accidit Attico ut habe

mus a Cornelio Nepole 4 , et a Cicerone 5 ; imo

Attici cognomen ex Athenis reportavit 6 . IIoc evenit ipsi TuIlio, qui, ut omnibus n

tum est, graece declamabat ut a Graecis rellioribus intelligeretur; mullosque alios laudat Cicero in Bruto graecissantes, quos frustra laborarem, si mihi memoria suppeditaret vellem. Sed Marcum filium Tullius quoque misit Athenas, ut eum scientia Cratippus, urbs vero politissima exemplis augere posset 8 . At hi omnes priusquam ad hunc doctrinae gradum

10쪽

pervenirent, patria lingua , ita edocti , ut graecos

auctores satis Commode explicare possent, ad gra eos postea magistros devolabant, ut scientia in iis perfecta evaderet. M Id voluit Livius i cum aitis habeo auctores , Vulgo tum Romanos pueros, Si is cui nunc Graecis , ita Etruscis litteris erudiri s

is litos. ει

Id innuit quoque Tullius di tu partitionibus ora

toriis ubi is studeo , mi pater , inquit, latine ex te M audire, ea quae mihi tu de ratione dicendi Gra is ce traaidisti; si modo tibi est otium, et si vis in et

paullo post is vis ne igitur , ut tu me graece Soles a ordine interrogare , sic go te vicissim eisdem deis rebus latine interrogem 2 re Quo ex loco colligere milii videor , prima , ut aiunt, rudimenta graeci sermonis, ex latinis pra ceptoribus didicisse Romanos. Ideoque antequam Marcus filius Athenas migraret , iam erat graecis litteris eruditus, praeceptore Romano, fortasse ipso Tullio. Ut vero ad viciniora nobis tempora veniamus, Ludovici Vives 3 consilium reseram qui rectera ad prima rudimenta , dixit, adhibebit tabellas γγ aliquas Graecas , Aleandri puta , aut eiusmodi ,

is quo sonos, et vires litterarum syllabarumque per- ,3 noscat. Hinc ad declinanda nomina, et verba pri- ,, mum librum Theodori Gazae , quem Erasinus M vertit. ει Nam si graecam grammaticam graeco sermone scriptam tu manus adolescentuli sumpsi Sent ; non utique intelleAissent, etiam magno praeceptoris incommodo. Quae etsi multo post tempore ac labore suisset intellecta statim memoria erasa eL