Sulla prodigiosa conversione dell'israelita Alfonso Maria di Ratisbonne :carmen.

1쪽

DELLISRAELITA

γtim radios, sol alme, tuos ot clara canebam Portonta innumeris visum oblectantia formis , Lux nova ab auldrno fulsit nitidissima Solo , Cujus vix tenuis tu, Phoebe, pulandus imago es Tum micuit lausto restoXa e Sidere , parva duod vix parte resert praenuncia si ulla diei. Haec igitur lux juro sibi mea carmina poscit, Haec animum. Ipso novo spatium con ede labori. Erroris tenebrae stygia caligine crelae , Ouae excaecant Judast jam tol per saecla nepotes, Alphon si montona juvenis sub n0cte promebant orrenda: neve ulla salis discrimina vilao,

2쪽

Noe sti erant artos salis ot facundia pracsens Fratris vol socii, .ut volores dispelleret umbras, Et veri aspicerot radiantia Numinis ora. Sod Dous omnip0lsens lacrymas ol servida Vola,

Quae Alphonsi landit germanus pect0re ab imo, Atque preces socii, summo de vertico olympi

Excipiens, miro est juvenem mi Sora luS amore.

Ergo illi, quae Sponsa simul, . quae maxima Virgo, uae C0nitrix propior castii sibi rognat in aula,

Talibus ossatur: Nostrast tu munera dextrae uandoquidem mortale genus disiundere supra, O mater, gaudes; lenebris tu solve malignis Alphonsum, et nostri converte ad lumina vultus En tibi nostra datur, Triade arridente, puleSlaS.

Dixstrat. Ast opus illa alacri pietate cupitum Aggroditur dicto citius, plauditque Tonanti.

Induit hinc pulcras formas, quas gesserat olim Cum primum apthereis dolapsa e sedibus, imas Usenerat in terras, ut nulli obnoxia culpae Mombra informarol sterili concepta parente.

Nunc eoSdem crines, eadem nunc Vivida serta,Eosdem oculos vultum quo gerens peplique colorem Sidera continuo et nubes atque asera tranat.

At juvenis solix Androae limina sancti

Visondi studio subiit: nam sanguine claro Funstroa illic pompa viro tumulusque paratur. Qui circumspiciens lugubres undique pannos Dispositos, auroque nitentia culmina templi Ilicdi immonsa p0rculsus luce, repente Concidit in genua, ad quo novi miracula Visi Horruit ipse simul, simul os laetatus abunde QSi. Matronam quippe aethereo fulgore coruscam Cernit, divina luna maj0slato Verendam, Tum specie talem. nihil ni sit pulcrius unquam.

3쪽

Auricomum caput ollulget, cui sidera circum Inloxunt rutilam radiis Ostro lue coronam. lixius amor decori consistit fronte Serena, Cui mare, cui venti cedunt, cui nubila et imbres. Luminibus manani torrentes undique flammae, udis divina fluit circum vis: ore renidet, Coti genitrix nato pietatis porcita sensu, Protundit tu manus, ceu complexura liment m. Caeruleo vestis puroque simillima vitro

tombra logis, longa ot latos doscendit ad imos

Pes lamen exeritur. Stygium quo comprimit anguem vibrantom frustra linguam rabido ore trisulcam .

Frustra conantem Se conium exsolvere Spiris.

Ad dominast Alphonsus nunc lollit lumina vultum, Nunc retrahens d0sgit humi, mirabito monstrum

Forro diu haud polis; ut qui oculos intondit in ipsum

Solem adversum, acie perstringitur atque StupeScit. Altamon inlus agit munioni , exuritque modullas

Cadlica lux olli. Antiquus disporgitur error Atque scelus; tolus juvonis mulatur ab illo ui fuerat; ducit suspiria , fundii obortas

Laolitiast lacrymas, et verum Numen adorat. aud aliter Jesu in divina voce Vocantem Et jubare acconsum miro perterritus audit

Saulus, et omnem iram in sanctum convertit amor m.

Sed quod p0rtentum natus lune egerat, alma Nunc peragit mater, nali cui tradita virtus. uo non terrigenas, caselestis gratia, ducis luidnam oporis libi grando Τ Polo domissa sereno Aura focunda fugas tu nubila ol aoquora lilaeaS: Tu ros in placidis s00cundas noctibus arVa Tu sax horris eas dopoliis, diva, lenebraS: Tu fulmen scopul0s polis et pol si ingere monteS. GIUS EPPE GIA OLEI TI elle deuolo Pio.