Io. Passeratij Praefatiuncula in disputationem de ridiculis, quae est apud Ciceronem in libro secundo de oratore

2쪽

IO. TASSE RATII

distulationem de Ridiculis, quae est apud Ciceronem in

lib. 11. de Oratore.

Marrucino, Vectij Mar- celli uniuersiam olivetum viam publicam transgressum est :& contra, evestigio, in locum oliveti. arua successerunt. Magis vero stupendum apud nos, stiperiore lustro, prodigium accidit, cum Hispania migrauit in Galliam: & in media Parisio-xumciuitatesuperbe inambulantem Celtiberiam adspeximus. Tum ML dem primum, fateor,non absurdam STENTVM ingens Neronis principatu factum

narratur , cum, in agro

3쪽

iudicaui Cleanthis & Icelat opinio- nem, supera stare omnia, solam in

mundo terram moueri. Huc accede- ἰ

bat quod pleraque huius regni oppida , saeuissimis agitata seditionum fro cellis, & su is paene conuulsa sedius, Symplegadum instar, inter se

concurrebat: populique velut cestro perciti, in mutuam praecipites ferebantur perniciem. Itaque, in ea rerum perturbatione ac vertigine,non potui inducere animum , itare te Tam : aut audiendum esse Plinium, qui negat Galliam quati terrae motu. Facio inuitus ut recorder ciuium insanias, quas praestaret obliuione sempiterna obruere: sed neque cuuium numero habendi sunt Catili- nae,& Cethegi: neque facile est eam, quae alte insedit, doloris iniuria'; memoriam cito deponere. Quid enim isti sceleris α amentiae Pra ta

4쪽

maestiuncula. 3miseruntὶ In regem suum,& optimὶ de se meritum, perfidiose coniur xiant: concitata per vim multitudine, regia sua, soliόque auito, quantum in ipsis fuit, immanissime deturbarunt:

Coacto latronum exercitu, audacisti me oppugnarunt,ijs ducibus in quos peruagatus ille versus optime conuenit, Ac tandem per cucullatum scarium, emissarium sitae factionis, nefarie trucidarunt: carcerem in Senatum, Senatum in carcerem effuderunt: priuata publicis, imis summa miseuerunt: cunctaque diuina & h

mana iura violarunt. Praeterea hominum forma indutae horresco r ferens in aedibus sacris, ad homines vere sacros, concionatae sunt Furiae,& ad arma, caedes, incendia, ruinas,

5쪽

D. Passi ratij

Ventum ad supremum erat: & iam infelici patriae acerbum funus duce batur : iam ad rogu, cui ciuilis flammae subsiciebatur saces, maesti atratique liberi parentem prosequeba

mur; cum exortus HENRICVs

quartus,ut alter Asclepiades, salutata rem ei dexteram medicinamq. pom rexit, & ab Orci faucibus ad vitam lucemque reuocauit. Hic nos pa- triae, nobisque patriam restituit, si non rectissime valentem & incolu mem , spirantem certe, & melius in dies sperantem. Hic nobis lugubria detraxit,maeroremlacrymasque abstersit,&communis incendij restinxit ignes. Hic a iugulis nostris pari, cidarum gladios,&aceruicibusgrauissimum externae seruitutis iugum

depulit. Absque illo esset, victrix

agrorum, regionum vastitates, ditissimum quemque impuler

6쪽

bimraestiuncula. φ gentium Gallia, ijs indignissime pareret,quibusimperare c5sueuerat,&Impius haec ta culta novalia miles habe- Barbarus has segetes. ret, Pro quib us meritis, quas tibi laudes gratesque persolvemus quae vindici . nostrae salutis & libertatis praemia rependemus o qua sol habitabiles Illustrat oras, maxime Principum ino nihil maius melisue terris Fata donauere, bonίque diui: Nec dabunt,quavis redeant in auram Tempora priscum. Quos ego versus hoc libetius usurpo, quod eos non ta de Augusto ciisse, qua de HENRICO IIII. multis ante saeculis, Camoenarum de Apol ilinis instinctu, cecinisse videtur Ho ratius. Dissicilis,&lubricus admodulocus,cui nunc insisto:necdum pia ne constitui, utrum tantus mihi rex silendus,an dicendus fuerit. Silere de

7쪽

tot eius benefactis, ingrati animi crimen esset, quo nullum turpius, magisque fugiedum: de laudu eius, rerumque gestaru magnitudine velle dicere, ingeni j psset nimium confidentis : atque huc transferri possit,' quod sit per ciEneide sua scripsit ad Augustum virgilius: Nemo ad hoe opus aggredietur, qui non laborare

metis vitio existimetur. Frustra erit,& ludet operam profecto, quisquis cum tam insigni argumen ro paria facere volet, in quo expoliendo pro dignitate, ipsi deesset vis & facultas Demostheni, Ciceroni suum eloquetiae flumen exaresceret. Alexan-Aeu istum uni Lysippo fingere, unis pelli pingere concediturris notae artificibus fas non penicillo commItrere. sest id duntaxat one

8쪽

πraestiuncula. sitia queat, ac Timanthem imitari, ut

quod dicendo consequi non possit,

ita tectum inuolutumque taciturnitatis te &silentij velo relinquat. Quamobis rem mihi fatis est Regia maiestatem, id tanquam aliquod numinis simul ili crum, de via, aut a fani limine vene-it, rari i & libare tantum, non etiam si oz crificare Genio Principis, praesertimit: cum alio me vocet orich mei ratio. i Proxima inuictissimo regi, & longo a tamen interuallo proxima, salutan o da est Academia, eorum more qui redeuntes peregre,vel in bello capti,& postliminis reuersi, saluere iubebant terram patriam, deos penates,

Ma cognatoa, propinquos, & quicquides ijs erat carissimum. Adfuimus quis dem corpore, coacti temporibus &necessitudine paene fatali constricti: sed procul abruimus animo, Voxque nostra obmutuit, quandiu hanc ho-l q

9쪽

stes .partim a suis desertam, partim proditam occuparunt,& e sacra pro- innam multis modis reddiderui. Lustranda igitur & expianda nuc Academia, Musisque iterum dedicanda, ldiligenti cautione adhibita ne amplius earu templa & ceremoniae con- ltaminentur.Id ut recte sat atque ordine , abigendae sunt imprimis obscoenae volucres, quae rapinis conta, ctuque omnia foedant immundo. Decolor est illis vultus,taeterrima dentris

Proluvies, ncae, manus, Spadidas erorasme. Non agnoscitis volucres: agnoscite lsine plumis bipedes, lCurva quibus pulla ubnectit uti etest i lHas Harpyias nisi Senatus S amplis simi ornatissimique viri quibus Aca- ldemiae, scholaem Regiae instaurandae ltradita est prouincia, fugarint de ex- terminarint, ut pinnati Aquilonis

10쪽

siiij in fabulis,frustra littoralibus dijuvota nuncupabimus: rursus ad eos scopulos, ad quos nuper est serme adflicta,nauis nostra referetur. Ne- quicquam in excolendo Musarum fundo sudabimus: nequicquam lolium, carduos, lappas, & tribulos extirpabimus, nisi ex agro nostro haec filix radicitus euellitur. Meminisse debemus quonampacto profugi homines,nec minus vagi quam Scythae, noua gratuitae doctritiae professione vulgo commendati,huc irrepserint,&-λαῖ in Academiae parte consederinta quibus artibus,inniantes locupletum fortunis, diuites or bos,vel caelibes, deliros senes , superstitiosas mulierculas,&adolescenturios imperitos deceperint, & velut circaeo poculo, repente immuta rint: ut religionis specie, quain inexplebili avaritiae suisque fraudibus