Refutatio Amica Reflexionum In Litteras Retractatorias Iustini Febronii

31쪽

aut Episcopi ab Apostolis constituti, ad trita.

nai S. Petri provocaverint. Quam rursum adiguis inaniter. An vero in Actis occurrit aliqua appellatio omnino, etiam ad Synodum dioeces, nam An idcirco appellatio omnino nulla erit

jure divino permissa ab Episcopi judici, Age

vero, argumento meo responde, quod in Dem. Cath. g. 64. not. I. proposui contra eos, qui

Synodis provincialibus sine interventu auctoritatis Successorum S. Petri summam deserunt in caussis Episcoporum potestatem. Atra Cyprianus Novatianorum ad s. Cornelium Papam appellationem improbat. Domus hoc interim sed . Augustinus in Epist. 43. S. Melchiadem in simili caussa NB eum

nondum Sardicenses canones Africana Ecelesia

vidisset quippe quos incidente caussa piariia. I 8 adhucdum ignorabat recte a Donatistis appellatum judicem agnovit. Et nunquid, si verba Cypriani tam secundum apices summos, etiam Concilii plenarii extra Asricam judicium illa ex aequo ejiciunt quod tamen etiam post S. Melchiadis iudicium adhuc concessum iri natistis Augustinus declarat; si a schismate vel . lent abstinere, An contrarius idcirco Cypriano Augustinus Minime vero Cyprianus in intulantem Caperte iniquam Novatianorum a pellationem, meris mendaciis suffultam . paullo acrius invehitur, atque illam servari disciplinam vult quae jam introducta in Ecclesiam inde a temporibu Apostolorum non . sine interventura. Petri una cum ipsa Metropolitica potestate dedignitate fuerat, ut Episcoporum caussae in V tropolitarum Synodis judicentur Dem. Cath. Ε aoa.) quae disciplina sine gravissima caussa ite a Primat Ecclesiae, minus vero ob tam

32쪽

umerariam appellationem Novaria Iorum, mutanda erat ibid. I. 58. . Ex adverso S. Augusinus, obstinatis in Schismate Donatianis omnia remedia enumerat, quae ipsis summa Eccle-sae indulgentia etiam praeter communem ordinem permittere poterat.

Quidquid de Sardicensionenio addis a

bitratu tuo dicis videlieet, quod rem novam, Iibero in arbitrio illorum Patrum positam, soli quidem Pontifici Iulio concesserint quibus abundo responsum ab aliis pridem, Wa meipso est in Dem. Cath. g. a64. Ot. 5. quin novi tu aliquid contra asseras. Illud oro teri Iummodo, ut in tu systemate nobis probes,

ouanam auctoritate mere occidentales illi Episcopi, qui Sardicensi illi Synodo interfuere, novam legem, vel maxime Orientales pila Ios obligaturam, statuere potuerint cum illis eptuaginta sex orientales Episcopi, Philippopolim secedentes, palam repugnarent; Epist pos Sardicae congregatos vice versa una cum Juli Romano, ceu Principe, dure malorum, damnarenti Illud tamen verum tu dicis, a

dicens unice loqui de mussi Episcoporum. At enim nec Febronio incidit ex Sardicensi Concilio probare, appellationes ad Romanam Pontificem in auspi quibusvis admittendas esse. Notes velim, mecum Febronium de hoe ita sentire appellationes in genere juris divini esse ex aequo, atque ipsum Primatum jurisdi ctionis. Quo usque, aut qua moderatione hoc ius exercendum sit, regulae Cap. VI. Dem. Cath a me explicatae in genere praescribunt: in specie earum applicationem prudentiais, derauo determinandi Unde variis temporibus

33쪽

bus amplior, vel restrictior earum esse usus potest. Febronius id solum addit partim ad factum pertinens, videlicet praesente usu invaluisse, ut in quibusvis Caussis Ecclesiasticis ad Summum Pontificem appelletur partim etiam pertinens ad jus nempe hunc usum legitimum esse: quibus verbis solum illud supponit, nunc rerum talia adjuncta esse in Ecclesia sortassis propter Synodos Provinciales non sine prudenti aliqua caussa abolitas ut secundum prudentiae ac moderationis leges usus illius amplitudo probanda videatur. Amplius siquid asserere mbronii retractatio tibi videatur probatio tibi incumbet. Quae ex responso Rhemensis Conrisii ad Pontificem directo addis, universa non jus appellandi ullo pacto attingunt; sed modum Iudicii appellatorii a Pontifice exercendi; ne uulo in apice ab iis dissentiunt, quae ipse ego in Dem. Cath. g. 64. 64 circa moderationem exercendi illius juris constitui.

DE APPELLATIONIBUS A PAPA

AD CONCILIUM UNIUERSALE.

Quam multa rutium istho loco, amiee, ambitratu tuo statuis quam multa securitate sum. ma ex levissimis argumentis concludis. Glas utique Sancti Papae dictum, a bronio retractante citatum, quia tibi apHrtissimo

adversum est , levissime explodis Gis stri n

34쪽

dimim, quia tibi lavere videtur, unx eum illius sanctitate omnem in Oduin Xaggeras. Innuis deinde callide S. Gelasium Leoni magno contradicere: nillil habes Sylvestrum It Gelasio contradicere; si e mente tua intelligatur. Hoc arbitratu profecto agere est. Primo autem vide, quam leviter concludas ex eo, quod in caussa Nestorii, Pontificia damnationi acquiescere non volentis Episcopi catholici imperatorem interpellarint, ut Concilium generale Ephesinum congregaret, Ubi mirabiliter sane supponis, Catholicos Episcopos a Papa ad Concilium pro Nestorio appellasse. Secundo vide, quam aeque improvide con- eludas ex eo, quod Eutyches a Leone M. P pa appellans ad universale Concilium, illud tam a Pontifice obtinuerit, quam ab Imperatore. Mirum tu argumento in rem tuam solidusimo servire illud judicas, quod Leo Papa convocationem talem omnino necessariam judicarit, a dita ratione, quia appellatum est Puta ergo, aut verisimile iudieas S. Leonem M. credidisse, Eutychetem conformiter divino juri appe,

lata 'Atqui S. Leo tam in Epistola, quam mox

ab accepto nuntio de convocata ab Imperatore

Synodo Ephesina illa Latrocinali tum ad

Flavianum Patriarcham Constantinopolis, tum ad ipsum heodosium Imperatorem, dedit..perte declarat, evidenter apparere, rem, M v ogitur, nequaquam SynodaIi indigere tractatu ἔ& eum tam evidens fisi aussa se, ut rationabilibus causis ab indicenda Synodo fuissι abs nendum nihilominus, quia clementismus Impe-

35쪽

stator pro celestiae pace solicitius Synodum oluti eongregari significat, se legatos suos Ephesum destinasse. Interim satis ex scripto tuo apparet amice te verba S. Leonis Magni ex Jus Epistola 16. alias . non in lante inspexisse; sed exscripsisse ex inepto illo leurianae ili riae Ecclesiasticae gallico idiomate scriptae, verissore; qui qui verba Patrum Latinorum ex Gallieo, leurii textu vertere potius verbo tenus voluit, quam genuina ipsa Patrem latinorum verba 'in opere latine scripto ex relectis soni,hus restituere, quae gallice solum Fleurius de . derati Verus autem S. Leo latinus sic habet: Omnes partium nostrarum non toliae Ecclesia, omnes mansuetudini vestro cum gemitibus Macrimis supplicant Sacerdotes, ut, quia, Osri l stati nempe Pontificii sdeliter reclamarunt, eisdem legatis libellum appellationis Iasionis Episcopus dedit, generalem Synodum jubeatis infra Italiam celebrari. - - , Quam autem post appellationem interpositam ho necesserie rostuletur, Ca- nonum Niceo habitorum decreta santur; qua totius mundi Sacerdotibus consituta, quaeque u

ter annexa sunt.

Adverte inprimis, amice non de Eutycheris appellatione a Papa ad Concilium Generale haec vici, sed de Appellatione Flaviani Patriadi chre a Concilio Ephesin Latrocinali ad Papam, qui ibellum appellationis idcirco legatis Leonis Nam Papae, item contra violentiam Dioscori lexandrini reclamantibus, dedit. Unde conformiter huic appellationi S. Leo vota omnium Catholicorum Episcoporum, qui a partibus . Leonis stabant non solius Italiae ait, sed om-aee Sacerdotes partium suarum S ejus Epistolae ad Flavianum adhaerebant, qua Eutychetis e

rorem

36쪽

amnaverat Imperatori proponit. queis illi exoptent, appellationem istam etiam a Caesare admitti quod ut eo certius imperatori persuadeat, ipsos Nicaenos i haud dubie Sardicenses Canones illi ob oculos ponit, ut de rectitudine appellationis illum convincereti Siquidem Cano VII. Sardicensis haec ipsissima habet Plaeuit, ut sti Episcopus accusatus fuerit, momnes iudicaverint congregati piscogi regionis situs, o de gradu suo eum dejecerint sarpessaverit, qui dejectus videtur, G eonfugerit ad AB. Romanae Ecclesiae Episcopum quare non apponitur nomenia ulli I. si huic soli personale

consertu privilegium, ut tu vis incerte S. Leo etiam ad se, succetares suos pertinere putavit secus non allegasset: is voluerit se audisri s usum putaverit, ut renoUetur ramen.

scribere his dignetur Episcopis, qui in finitimata propinqua altera provincia sunt, ut Us omnia diligenter perquirant, o juxta fidem veritatis δε- finiant. Viiodsi is, qui rogat caussam suam it rum audiri, ει deprecatione sua moverit Roma num Episcopum, ut de latere suo Presbylteros mittat erit in potesate illius, quid velit,is quid restimet. Si decreverit, mittendos esse, qui proesentes eum Episcopis finitimae provinciae judiacent, ut habeant etiam auctoritatem lytus. a quo desinati sunt; erit in ejus arbitrio. Si vero ere diderit, sufficere 'i coros omprovinetatis, ut ne gotio, terminum imponant, faciet, quod sapientissismo eo lio suo judicaverit. S. Leo itaque Italisam magis idoneam illam esse provinciam reputabat pro hoc judicio appellatorio a se constituendo, ceu magis remGaetam ab illis aulicorum violentiis, quibus Latrocinale illud Ephesinum Concilium tam iniquo

37쪽

eventu regebatur. Ged quid de via Menni M. aistatione sentieωum, quam ipse tuam facere non audes. qua leurius graviter scilicet assiuertit: quod, quamvis illi canones Sardicenses okpellatione ab Epifc is interjecta, soli πιε δε- dieium tribuere videontur tamen Lia i Conisellio uniuersali deferat, atque si

eessitatem tam ex anonum prorscripto, quam ex Appellatione a Flaviano fui aisversariis oppostia , inferat. Hoc de ista adnotationes, Fleuri na equidem certissime sentio, bouum hic dormitasse Homerum Nam primo salsum est Canones . rvrdicenisses soli Papae judicium deferre in persona propria aut per unum aliquem Vel alterum delegatum judicem serendum; sed integrae vicinae Provincia Episcopos simul ab eo delegandos judices olunt id quod nempe ipsa prudentia alioquin Papae suaderet, Q. suga dominatus Oem Cath. 164. . Tum vero falsum est ape te, quod generale Concilium convocandi necessitatem S. Leo inserat vel ex illorum Canonum praescripto, vel e Flaviani appellatione. S. Leo reipsa nihil aliud necessario postulari prinhat ex his duobus, quam ut Imperator convctaeato concilio judicio appellatorio lucum δε-bertatem procuret Generale autem Coneilium cur eum omnibus suarum partium Sacerdotibus convocari supplicet S. Papa ipse mox in contextu longe Oiliam affert, eamq4 prudentissimam rationem his verbis oupplicant omnes, generatim Syno. dum jubeatis intra Italiam Hebrari quae omnes ostensiones ita aut repellat aut mitiget, ne aliquid vium fli se in fide dubium, ain caritate diti

38쪽

fum eonvenientibus uti ne Orientalium Provia ei rum Discopis; quorum sti qui superati minis atque injuriis, a veritatis tramite deviarunt, salutaribus remediis inteorum revocentur; ipsique, quorum caussa si durior, si consiliis melioribus nequiescant, ab Ecelestae unitate non excidant. Ium equitur: Generale, ecce concilium non petit S. Leo,

seu ob appellationem simpliciter interpositam, seu ob anonum praescriptum; sed ob caussae praesentis adjuncta eo quod nempe quam plurimi piscopi orientales simul judicandi essent cnimirum tum qui in Ephesin Latrocinali Concilio solummodo misi 'yerati atque injuriis averitatis nimite deviarant; quos alutaribus mmediis in integrum revocaridos dicit tum Wipsi. orm mussa esset durior qui nempe violenti ram Dioscὀri Alexandrini participes fuerant,

errorum Eutychetis defensores magno numero.

Caussam videlicet tam humerosorum, primini minis piscoporum, ex diversis provinciis Ephesi congregatorum, Imperatoris aulico. rumque ejus favore insolentium, non satis uti-

saltem aeque generali Synodo ad hoc opus D se, atque erat ipsa Synodus psi ina cc jus judicio ad se uerat a S. Flaviano appellatum. Ecce inanitatem Fleurianae observationis lEcce ut omnis interra GHasium, . Leonem contradictio evanescat Ecce quama parum

solide hic quidem concludast Quod autem Romani quique Pontifices. Caelestinus L Leo M. Qipse quoque Leo R.

39쪽

eum Sectari ipsorum judicio non acquiescerent. ipsimet, seu ultro, seu urgentibus Imperatombus, Concilia generalia convocarint, vel ad conmcata jam ab Imperatoribus aegatos nuleis rint istus tu quidem rursus pro certo argu

mento habes, quod ipsi Romani isti Pontifices agnoqerintlas istiud divinum scilicet ex tua

sententia, qua tenes Concilia superiora esse

Succestare S. Petri appellandi a suo judicio ad

Concilium universale. .' . . ..

Ego ero confidenter aio, ne prob bilem quidem rationem huic argumento inesse, Macile quidem id ipsum ostend0. Etsi enim sole ἡ vel paucorum Episcoporum consensu seMat judicio Successoris S. Petri suprema in i refragabilis auctoritas in causty fidei jure divino conveniat nihilominus, quia cuique piseopola sua Dioecesi immediata potestas docendi, ac proinde hoc ipso promulgandi Papae illud j

clicium, incumbit an non Successoris, S. Petri. qui primum visibile undamentum Ecclesiae Christo constitutus est, proprium ossicium est. subordinatorum sibi pastorum qui secundariae totidem Cimmediatae particularium Ecclesiarum columnae sunt officium implorare imo &pro potestate exigere, ut sua unione & authen. tica adhaesione ad primum undamentum proprio officio fungantur. Verissimum est. 9 vel ex modo dictis apparet, quod sapientissimus Febronius in sua Retractatione profitetur vid licet aeque infallibili essinu officio suo &ncturos Episcopos per orbem dispersos atque in Concilio congregatos. At enim quis nescit majore emphasi ob sensibilem splendorem id ipsum effici in Conciliis generalibus ipsumque tam tam solennem eonsensum omnium columnarum' spim

40쪽

spiritualis Ecclesiae aedificii cum undamento suo visibili primario qui extra concilia in plerisque tacitus solum esse consuevit, .solo lentio significatus non quidem motorem firmitatem tius aedificii, attamen majorem vim ad persuadendam veritatem infirmis nientibas, is reo sellendam festariorum audaciam, habere. Quodsi hoc ita est in caussis dei, in quibus irre- Dagabile per se summi Pastoris suffragiis quamlibet paucorun Episcoporum conjunctum jud,

cium est quanto magis in caussis aliis, ex. gr. Episcoporum, in quibus non ipse solum Papa, sedis concilia quantumvis numerosa illi adhaerentia, errare absolute possunt. Summi Pontifices Episcoporum aliorum sustragio opem in Conciliis admittere pro sua sapientia debuere. Unde m Augustinus L. I l. de Bapt. c. 3. ait,

ipsa plenaria loepe Concilia priori a poserioribus

emendari. Nunquid tamen male tu exinde in-

inde inferres, vulgo recte a Concilio quovis ple- Sed denique ad Caput rei accedis atque in SS literis legem undamentalem inquiris c nam

facta humana tam Pontificum quam Concili tem verti possunt, is intentione ut Iur, Mum pendent, ut aliquid, aut nihil probent: quae facile incerta esse potest qua Concilio. rum superioritas supra S. Petri Succetarem a Christo suerit constituta. Principio autem retorinqueri in me argumentum illud posse existimas,

quo dixi: Si Chrsus Dominus Primqtem coetu Episcoporum s ditum, o supremum Melesta sua imperium eidem coetui eo eter uoisset, in east fundamentaIi aliqua clare id exprimere debuisset pro divina sua sapientia. Sic autem reipsa re nario ad aliud appellariss