Anthologia Sanscritica glossario instructa edidit Christianus Lassen

11쪽

UI PROOEMIUM.

regno Κarnotpalae habitare; ad dentem admota, patrem se habere Danis gliatam qui igitur a rege diversus est ;ad cor admota, sibi Padmavatis nomen Aequo amore captam esse. Ex quibus liber, si quando in lucem veniet, facile agnosci poterit. LΑssgnius mihi tradiderat apographum, quod anno 1824 Londini ex tribus illis codicibus paraVerat eo, quod in praelatione prioris editionis p. VIII exposuit,

consilio ut in vestigio ex ipsis codicibus aptam eΟmponeret narrationem, neque id agens, ut omnes eorum discrepantias enotaret, quas ad primam tantum fabulam pleniores, ad reliquas rariores addidit. Quum de locis haud paucis dubitatio restaret, eorum, in quibus accuratiora de librorum manuscriptorum lectione cognoscere mea intererat, indieem misi ad Cl. AvFREcur1ves professorem iam Edinensem, nec gravatus est Vir humanissimus ad quaestiones meas do eodd. A et B nam C inveniri non potuerat) non solum plenissime respondere, sed etiam hic illic coniecturas et observationes suas addere, quas in annotatione diligenter commemorare meUm eSSO putavi. Atque quum fama esset bibliothecae Gottingensi nuper additum esse seriptum libri exemplum, literis adii Cl. BENFκYvΜ, qui qua est comitate statim de lectionibus quas sciscitatus eram, accuratissime me certiorem fecit; sed apparuit mox, librum Gottingensem descriptum esse ex A Londinensi, ita ut ad augendum eriticum apparatum non Valeret. Ne quid praeteream, etiam ad ea, quae ex Somadevae libro Cl. BRocKΗΑvsius publici iuris fecerat, habui re- 'spectum, et accurate contuli conversiones recentiores Bengalica et Hindica dialectis conscriptas, illa usus eX editione, quae Calcuttae ex officina Rogeri et sociorum

12쪽

PROOEMIUM. VII

Barheriana Herisori. 1855. 8 foras data. Ex his magis

quem narrationis nexum, quam quae singula Verbasanseriticum, e quo profectae Sunt, archetypum Prae

buerit perspici poterat; quod non mirabitur, qui cO-gnoverit, translationem Hindicam ex interpretationeVragensi tempore Mi ammadis Shahi sitaque circiter annum 17 19) iussu GVasinhae, Gayanagarae reguli

studiis astronomicis clari, a Surat poeta adornata Asiat. Durn. l. l. Durn. des San. 1836 p. 414 fluxisse et anno 1805 eo consilio, ut vocabula Sanseritica et Hindica quam maxime fieri posset cum Arabicis et Persicis commutarentur, institutam fuisse, Bengalicam autem et ipsam ex translatione quadam Hindica, at alia, manasse. Nihilominus tamen eas non sine omni fructu comparatas fuisse annotatio docebit. Nihili autem fuit fabularum editio mutilata o Lassentana repetita, cui expositio grammatica in discipulorum gratiam a discipulo consecta addita est: Cinque novelle Indiane 12, 17.

17, 9. 18, 7. 23, 12. 29, 11 sqq.) dei Velalapanc uni satifra ite litterataente in Latino col testo ganscrito a fronte, precedule da una prematone e sequite da uneommento grammaticale etc. per B. M. Bertolasai. Bassano 1851. n. XXII. 152. 8. Ad disticha narrationi inserta comparandi erant loci aliorum, in quibus inveniuntur , librorum, quorum post priorem editionem plures editi sunt: Galani Μεταφράσεων Προδρομος. Athen. 1845. 8., Ρancatantra, posteriora Mahab ratae volumina, Haebertini ΚAvyasangratia Cale. 1847. 8. alii.

Post paginas sanseritas cum annotationibus typis exscriptas prodiit BogsTL1Nsκti Sententiarum Indicarum Thesaurus, e quo certissimae duorum locorum p. 10, 1 et 12, 3 emendationes in glossario et corrigendorum indice supplendae erant. Tandem nuperrime accessit

13쪽

VIII PROOEMIUM.

sententiarum 342 in capita 17 distributarum, quae ad C snahyam reseruntur, collectio, nomine Vriddhao sn1khyae sic cum interpretatione Mahsrashtrica anno 1782 1860) in Bombay urbe pagg. 86 forma Octon. mai. lapide exscri pia ' in qua permulta dicta sanserito hucusque nondum vel saltem per Galanum tantum cognita leguntur. In hac duodecim inveniuntur nostri libelli disticha, non sino quadam lectionis discrepantia: p. 3, 3 - cap. XIV, 17 rim is, quod explicatur umus minis um, ac si WV lectum fuerit; Psst explicatur quod MolesWorthio est: ,21 general term for theeery lowest soris of grain unβι for olfering etc. '; pro sistre em habet viri' inr); p. 11, 9 - VII, 1 pro PM '

Primum libri Vukasaptatis caput L Ggutus ediderate codice Londinensi, praeter quem tune tempori8 notus erat nullus. Postea accessit Bodleianus in Ausrechtii catalogo commemoratus n. 330 p. 156, cuius accuratam cum editione collationem eidem viro doctissimo debui. Inde apparet, librum ΟxOniensem prorsus eandem operis epitomen continere, quam Londinensis praebet, ita ut ad huius verba emendanda perutilis sit. Etiam Petropolin ante aliquot annos eodex delatus est, sed is ab initio mutilus. Aliud adiumentum praebuit Galaniversio Graeca Xιτοπαδασσα xj ΓΠαντσαταντρα καὶ ψιττακου μυΒολογέαι κ. T. λ. Athen. 1851. 8.) quae quanquam brevior sit saepe eadem verba, Vel eodem modo

14쪽

corrupta, habet atque in uno saltem loco veram indicavit lectionem. Ne quis putet etiam Bengalicam libri translationem Tota itihus inseriptam et saepius editam. in quaestionem vocandam fuisse, observo, hanc fluxisse

ex Persica illa, quam Gladwinius a. 1801, edidit epitomea Muhammade Qadirio confecta, et ad verba sanseritica diiudicanda nihil sacere.

In constituendis harum narrationum, imprimis Vetulae, verbis non id spectare potui, ut editio eritica secundum artis leges exhiberetur. Prohibebar codicum male scriptorum et inter se diserepantium conditione quominus unum prae ceteris Sequerer, quum nudus per So textum praeberet satis integrum; prohibebar etiam magis eo, quod non Omnes omnium codicum lectiones ante oculos haberem. Pro instituti igitur ratione id tantum spectavi, ut orationem, quantum fieri posset, tersam et ad intelligendum aptam redderem, ita tamen, ut, nisi re indicata, nihil praeberem quod non haustum esset ex codicibus; imprimis nullum sine indicio admisi vocabulum, quod codicum auctoritas

non tueretur. Omnia autem menda grammatica et librariorum memorare superfluum duxi, cuius generis multa

Sunt et mira: e. m. legitur p. 10, 12 pro πι P. 14, 4 pro ΠN:; MA UMI p. 20,11 pro RΠΡ. In annotatione codicum scripturam attuli signis ABC usus; ubi ma posui, e schedis Lassenii non elucebat, in quo nam libro vox inveniretur. Disticha multo plura, at plerumque medioeria praebent libri scripti; ex iis, quae servaverat prior editio, fuerunt quae omitti posse videbantur; nonnulla de novo addidi.

Fabulao de thoe, quam e Mah bharata I 5566 sqq.

sumpserat LAssκNius, duas alias ad idem opus pertinentea adiunxi e numero earum, quae breviter rem enar

15쪽

rant neque longis ambagibus et sententiis fucatae a pristina quae fabulam decet simplicitate aberrant, alte- .ram de sele pietatem prae se serente V, 5422-47, alteram do cane foedum animi ingrati exemplum praebente II, 4256-4304. Satis integra in oditione Calcuttonsi sunt verba, ita ut nisi in nonnullis mendis typographi-

eis eorrectoris manu opus non fuerit.

Ad opisodium do Κandu e Bratim urana, quem

librum Wilso saeculo decimo tertio aut quarto EX PR-tionibus satis probabilibus assignat IRAS V, 7 a), edendum tres adhibuit codices LAssgN1vs eorumque lectiones fere omnea in schedis enotaverat. Duo Londinenses sunt, alter A scriptus circa annum 1806, in bibliotheca Indica numerum 1314, in catalogo Colebro Ohiano numerum Ρ 150 gerens, alter B olim Todii, nunc ad bibliothecam societatis Asiaticae pertinens, unus Ρarisiensis est I' Bengalicis litteris exaratus, XXIV Beng. signatus et in Hamiltonis catalogo p. 18 descriptus. Nuper publico usui patuit liber o Wilsonis bibliotheca in Bodleianam illatus, de quo vido Catal. p. 17. Vt etiam hoc passim uterer, iterum effecit A vFREcaT11 humanitas, qui locos a me designatos cum hoc et cum codice Αcontulit. Libri hi inter se ita differunt, ut partes narrationis ab aliis absint, P autem longa descriptione e Malistbharata inserta plenior sit. In singulis plura mutavi, imprimis ut metri legibus nune accuratius cognitis satisfacerem, etiam hic ita Versatus, ut quae exhi busirim talia in codicibus inveniantur, nisi aliud doceat

annotatio.

Ad nova additamenta pertinet episodium de Rishyaςringa. Ramayanae recensiones nobis cognitae sunt quinque, tres apud Indos ipsos usitatae: septentrionalis, quae et commentatorum dicta est, Bengalica

16쪽

S. Gaudana et tertia, quae Oelidentalis nomine designanda videtur, duaeque ab Europaeis adornatae et ex

illis mixtae: Vrira mapurana et in primo saltem libro

Schlegetiana. Quamquam hac in re uberrimis subsidiis criticis instruetus formam narrationis tune quUm haec typis exseriberentur, adhuc incognitam φ) exhibere

potuissem: aut formam septentrionalem eX octo, aut

occidentalem c sex codicibus Todiano, Maleolmiano post Schlegotiano, Berotinensibus tribus 437. 438. 439 apud Weberum) eoque, quem Schlegetius G nominavit

et qui ex parte hanc, ex parte Bengalieam re eensionem exhibet), consultius tamen duxi eam repetere, quam Bengali praebent et quam adhibita editione Vrir ma-Purana in suam receperat Schlegetius, utpote lepidiorem et antiquiore recensione hic satis exili iucundiorem. Ad manus erant codicum, quos Sehlegetius Κ et I nominavit, collationes, quibus accesserunt tum G Or- resti editio, qui praeter illos etiam novo eo dice usua est, tum huius recensionis partes in libri Berotinensis 438 margine scriptae. Sed in perpaucis locis a Schlegetio et Gorresio mihi deflectendum erat.

Tum e Mahabhurata, ut rerum aliqua Varietas es

Set, elegi locos duos, alterum gnomici, mythologici alterum argumenti. Ille, e libro XIII, 297 - 370 de-

Nuno enim reeensio septentrionalis ot ea quidem forma, quam Raghunathas scholiastes constituit et quam reliquis praestantiorem esse oodioum Ooliationibus odootus sum, in Bombay urbo 1859 typis mandata est. Eandem tenero dicitur oditio Calcuttensis eodem anno emissa. Quod ad aliam editionem attinet Calouttae litoris Bengalicis cum Cr1yadunathaNyayapansananae explicationo Bongalioa a. 1916 1859ὶ odi ooeptavi, euius notitiam CL ROERIO debeo, haeo mihi ex Oorresiana videtur repetita, quum levissimis exceptis cum ea prorsus conveniat. In hoo capite o gr. in dist. 45 tantum disorepat, PrRebet enim perperam Ora pro oontra in dist. 54 rotinet mTI neque aiioho adulterino 60 a caret.

17쪽

XII PROOEMIV .

sumptus, at nonnullis distichis, qui ad rem minus faciunt, decurtatus quaestionem saepius agitatam de euesectu et mercede facinorum humanorum tractat, et docet, quomodo eius difficultates ab Indis evitentur sua de animis per varia vitae genera migrantibus doctrina; hic Ι 1103-88) sabulam de ambrosiae origine

enarrat, quam poetae tam saepe spectant et significant, ut eius cognitione nemo qui sansuritica legit carere possit. Ceterum host caput ex recentioribus Mahabharatae partibus esse, tum forma metrica demonstrat, tum efficitur eo quod d. 86 divum numen Ardunae nomine designetUr. Ritusanhurae caput primum olim ex uno tantum codice edi potuerat; iam eonferendae erant editiones

Boli lenii et Haebertini. Ad haec ΛvFagcarii officio, qui paginas catalogi sui nondum publici iuris saetas in hune usum transmisit, addere potui caput novi generis idque historici, narrationem de Baudd harum persecutione, instigante Κumurilabhatta sub rege Sudhan vano, de quo aliunde

nil constat, haud diu post annum 680 ex Lassenti Ind. Alt. Λ. IV, 709) computatione instituta, quam Madhavas, ut volunt, clarissimus saeculi decimi quarti scriptor, in epitome libri de Vanharao triumpho compositi exhibet. Libor iam dudum notus erat ex dissertatione, quam

Wilso priori lorici oditioni praemisit, p. XVIII; ple

nius nunc descriptus est in catalogo Bodleiano n. 626, p. 252. Mirum est Indos etiam res ad historiae fidem tractandas quin vestitu muthologico ornarent sibi temperare non potuiSSe.Τandem quum dicendi genus, quo scholiastae utuntur, quamprimum cognoscere utile sit, paginas e constituto libri ambitu reliquas scholiis lacilioribus desti-

18쪽

PROOEMIUM. XIII

nare Visum est. Quam ad rem idoneas se praestant NaraFanae, scriptoris ut perhibetur quingentis annis Superioris, glossae, quibus Uttaranaishadachritam a Vriharsha saeculo duodecimo compositum explieat. Sumendus erat loeus continuus, at ambitu minor; cum

igitur, in quo XX 41-49. 52-57) Natas lunae ortum describit, imo non describit, sed argutiis persequitur,

elegi, secutus editionem Rogati Calc. 1855 foras datam, ita tamen ut quae solas formas grammatteas speetarentisnnotationes, quippe ad quas intelligendas totius Indorum grammatices cognitione opus eSt, Omitterem. In scribendis singulis plerumque prioris editionis rationem seeutus sum. Ita simplicem φ retinui, quam vel contra Indorum praeceptum in prosodiae magis quam grammaticae rationibus positum recte usurpari

puto. Nasalis ante M non in VI mUtatae QRUAR, quan

quam hoc tradita in quibusdam libris vedicis scribendi lege defendi possit, in typorum potius conditione sita

erat. Quaedam contra Vulgarem usum novavi, ubi certo fieri potuit; sunt tamen multa, in quibus incerius haereas, maxime ubi inter sibilantes aut inter Er et Meligendum est, quum iam antiquitus litorao hae inter se permutatae sint et multa, si ex origine iudicaveris, aperto falsa ad unum Mai pro am relegare sufficit) in- Veteraverint inquo civitatem quasi pervenerint, ut loco pelli vix possint; in aliis originis obscuritas iudicio obstat. Vbi in binorum vocabulorum appulSU una eduabus orta est, quum non ad alteram tantum vocem pertinere censeri possit, Vocabula non disiungenda esse putaVi. In adornando glossario difficultatem aliquam crearunt VO cum Origines, quarum quae certis grammaticae legibus nituntur in libro tironibus destinato indicandae

19쪽

erant. Sed certi fines hic constitui non poterant ita ut etiam etyma quae in coniectura posita sunt excludi non liceret. Itaque etiam talia dedi quae altioris indaginis sunt, et ea quidem, quae mihi veri simillima viderentur, etsi haud ignorarem, ab aliis aliter de multis sentiri. At quum brevitati studendum esset, in dubiis

neque aliorum sententiae iudicandae neque meae pro

bandae locus erat et interdum Origines, de quibus longior evitari non potuisset disceptatio ab hoc libro aliena, tacere malui. Etiam in hac re magno usui fuit Ierieon Petropolitanum, quo uti potui usque ad

particulam; nonnullas Voces et forma8, quas in eo non viderem consilio praetoritas quibusve locupletari posset, asterisco distinxi. Nil restat quam ut corrigendorum, quorum iusto maior est numerus, tabulam, in quam etiam quae

postea emendanda se Praebuerunt recepta Sunt, renuntiem eosque, qui libro usuri sunt, ut antea menda tollant, praemoneam et rogem.

20쪽

CORRIGENDA.

- 110, 31 ins pro G l. Ο - 110, 3 in . pro A l. si ,1 27, 12 inf. 20, 27 l. 20,17 - 128, 9 F 2, 37 l. F3, 37- 15 ins. 13, 9 l. 13, 19 - 14 in s. 25, 18 1. 25, 13 129, 15 addo: 3, 12 - 4 in . vlado l. valde - 130, 4 ins F 2, 25 l. F 1, 25 - 131, 4 ins F 1, 20 l. F 2, 20 -

133, 1: 43, 6 l. 36, 10 - 131, 7 ins F 1, 19 l. F 2, 9 136, 4: F 1, 2. 2, 7 l. F 1, 7. 2, 1 - 137, 8: F 1, 2 l.