De carmine Theocriteo XXIX [microform]

11쪽

. idem carminis auctore non pugno; quamquam quod de usu di Iecti perogemae dixit Vir do antiquioribus Poctis araecis innie, Alexandri aetatem Verum ess vadolux, do Alexandri a mon videtur,fiquidem etiam inter Callimachi hymnos, Ionica seu Verius pica dia- Iscio scriptos, hymnus in lavacrum Palladis Doricam habet. Alcaeo aulem aribuendum esse carmen, lIuxibus de causis non adducar ut exodam. Frinatim enim dialectum Aeolicam, qua Alcaeus usus est, signia eius octa fragmonia via pauca illa, quae in insun o Stephani

collectionibus Ieguntur. diligetnter perlustraverit, clongo itura a Dorismo Tecudentia Iabuisse, quam in hoc carmin occurrunt, intelligoti Nam quid nox in hoc carmin diaIecto Aeolicae proprium, nisi nonnuIIam Vorborum formae, quas Grammatici Aeolibus ' tribuunt, mih τετον PT ερπετο V. 3. quamquam in mulanda me Dorosiquidem ab1tinuisses docet oen. ad Gregor. Cor. p. 8Ο - 23λ άμοιο

Doricum est; vid. Toti p. Add. ad Thoocr. I, 5. qui tamen in eo fallitur quod τέ pro σέ usurpatum negaly Apodon IIckh. p. 328. ottantum abest, ut ρέθος pro eoόσωπον v. I 6. VOX sit mero Aeolica, ut ea

etiam Tragici usi sitit, ut Soph. Antig. 429 Eurip. merc. f. IIo 7. tibi vidi Barnos Non rectius igitur dici poterit hoc marmo dialectoaeolica scriptum osse, quam cantica In ica in allicorum Ioctarum a- 'bulis dorica eodem etiam iure armo a intor Thoocritea Aeolicum diei possit cum annotatores Vimariensi quem p. 28 laudat Thier-

12쪽

-Contra litterae AcoIica L digammi, qua, ut octas Aeolicos omnοι, sic Alcaeum usum si omiaca Oufentiunt, ne ostigium quidem in earm. 9. cI EPitur. Deinde vix mihi quidem Verosi inite ost Alcaci. in cuius carmiaribus emendandis Aristopliano et Aristarchum Iab irata accepimus v. Villoison. Prol. ad Hom. p. IX. SchOI Ar stoph. PIQ. V. 55. cimonasterii ad h. l. carmen aliquod ad Thoocritum, aequalem fere illorum grammaticorum poetam, cferri potuisse; tum multa quidem soriorum et Poetarum et Hiorum scriptorum opera antiquioribus tributa csso constat, antiquiori Vc antiquissimi adeo carminis seriori poeta assignati no unum quidem exemplum ex tota antiqui lato asserre quisquam possit. His argumentis Scholiasta Platonis auctoritas non modiocrite labefactatur magis oro etiam infringitur scholio ad Lycophron. III. τι I οἰνωθέντες πω του λογισμὲ ἀπο δητα ἐκφαίνουσιν ἔθεν καὶ Αλκατο φησίν οἶνος γαρ ἀνθρωποις διοπτρον. QuamVis enim hac duo loca non ita inter se pugnent, ut alterutrum falsum osso ocosio sit - Oluit cui in Alcaeus bis eam- dein sentcntiam diversas verbis enuntiare, tamen, quum scholion ad Platonem tot aliis incommodis laboret, ut auctorona eius erras vix

negari possit, ex hoc ad Lycophronem doliolio causa simul erroris

13쪽

eognoscitur, et Scholiastam Platonis duo loca eiusdem sentcntiae confudisse, et Alcaco ribuisse, quod Theocriti esset, intelligitur Fortam lamen haec non est Scholiastas culpa, sed eius, qui hoc scholion descripsit, et Iocus II si scribendus est: ἔστι δἐ σματος ' καον ἀρχή και Θεοκριτοs' οἶνος ω φα παι, καὶ λήθεια, ita ut Versus Alcaei οἶνος γὰρ ἀνθρωποι δίοπτρον cum duobus praecedentibus omissus Iacunam reliqueril Est enim versus ille tertius in systemale Alcaico . ita ut illo, τοῦδ' νΘεν ἄμμε δ α νο ριέσσον et λαῖφος ὼ παν ἄδηλον quos eum reliquis servavit oraclides Ponticus περὶ ἄλλην. Ομ. p. 13 co Scho . AItenburgi a. d. X. Cal. Dcc. 815.