In funere reverendissimi patris Isidori Mancinii ex Ordine minimorum oratio Habita a rev. p.f. Angelo Moncada Ord. praedicat. ..

1쪽

N FUNERE

REVERENDISSIMI PATRIS

ISIDORI MANCINII

EX ORDINE IN IMORUΜ

REU P. F. ANGELO MONCADA ORD PRAEDICAT.I. COLL. Ra DE PROPAGANDA FIDE PHILOSOPHIAE PRAECEPTORE

3쪽

IMPRIMATUR.

Si videbitur Reverendissimo Patri aeri Palati An stolici,agistro. F. M. de Rube Patriaria. Confiutinop.

Fr. Vincentius Elena ordinis Praedicatorum Re-

5쪽

SIDORUM MANCINIUM, illum, illum inquam , cui lorens etiamnum aeta , nequedum annum quadrages. mum quartum praetergressa , diuturnam vitae iram , robur viresque corporis , secundam ac prosperam valetudinem , institutus ad omnem laudem vitae curses altissimos quosque atque amplissimos honorum , gradus , studia hominum erga eum imma atque flagrantia certissimam suffragationem atque omnia adiumenta pollic ri quodammodo offerre videbantur, repente, praeter Omnium expectationem , contraque omnium vota , alienissimo suorum, atque adeo Reipublicae tem

6쪽

pore , mortifero morbo sublatum, proh dolor amissimus. Me misierum Cur ego in tam acerbo luctuos ue casu cum univeria civitate moerere , ac tacitus in selitudine ac ten ebris lugere non sinor Sabiem patium, dum se dolor frangeret , ornatissimi Minimorum familiae sedales, tribuissetis . Pauculis nocturnis horis , iisque in dolore luctuque consumtis, quid pomi ad conisandum vos excogitare, qiri in diorum eorum hoc ducetanto atque praeside orbatus conssilatione omnium maxime indigeam i Nunc, quoniam me loqui volubstis, ita loquar , ut serviam tamen dolori mei vosque a luctu non modo oratione mea non abducam, sed ut a luctu ne a quoquam in posterum abduci velitis, adhortabor . Sic enim sentio , jure a vobis in IAIDORI MANCINII obitu acerbissimum

rem esse ineptum , nec eum ab iis dem vobis posse aliquando deponi , quin eximiae MANCINi virtutis memoriam , per summam iniuriam, decisse videamini. Est ne igitur quidquam in omni hombrium vita , virtute amabilium Scilicet imlius

7쪽

lius in animis nostris speciem pulcherri. mam natura ipsa in mavit, eadem amores mirificos inchoavit. Ad illam enim im fiantes serimur , atque illius pulchritudine mirifice oblectamur tantumque capimur honesti specie, ut, siquando etiam ab ho

nestate recesserimus , honestos tamen homines diligamus . Hinc Vehementer nos

angi necesse est, si distrahi a nobis quem. piam divellique contigerit , cujus cui

virtute mores conjunctos esse intellexerimus. Etenim , quo More in amore est illud quo fruimur, eo graviorem ex illius amissione consequi doloremin luctum oportet. MANCINII autem virtus illa divina, pro pemodum incredibilis , quem non allice, ret , atque ad sui amorem raperet Nam cum omnis virtutis, atque honestatis duo sint inlita, inuasi sentes, ex quorum abiero adversus Deum , ex altero adverius homines officia oriuntur, maximeque sint ista inter se copulata, atque coniuncta, tminime separari possinta tantum ille hominibus tribuebat , ut primas se Deo de bere intelligeret. Itaque nihil prius habuit.,

4 nihil

8쪽

nihil antiquius , quam ut Canonicas Ecclesiae preces ad Deum funderet, sacrisque castillime operaretur . Adiisse hominem summo mane negotii caussa ostendisses Deo , aut Deiparae supplicantem nihilque umquam humani operis est aggressus, antequam Divina perfecisset . uides Mir mur, antiquissimam illi rerum divinarum

curam fuisse, qui humanas omne contemnere, ac pro nihilo ducere tam mature instituisset Paullam in Calabria patriam sedititus, ibique honestissimo loco natus, adolescens , ac pene puer tertiodecimo nem-Pe aetatis anno , ad Minimorum bdalium aedes , ubi se Deo totum dederet, adUω lavit coepitque jam inde ex eo tempore ita ad caelestia animo ferri, ut neque studiorum summa contentio Cin quibus, sive distipulus Consentiae ac Romae , sive Magister Romae ac Neapoli longe aequalibus suis, atque etiam majoribus natu praestitit neque Praefecturarum , ac munerum multi-Plec, atque assidua occupatio , hominis mentem a prima illa cogitatione umquam deduxerit. Nolite vero existimare aut im

9쪽

termissum ab eo fuisse, aut certe remissum vivendi hoc Anstitutum , cum ad sodalium suorum gubernationem a supremo ordinis moderatore haud ita pridem est evocatus. idem enim ei semper cursus vitae fuit eadem ratio Roma iter cogitabat in Hispaniam, ceterasque Europae longinquas G giones Minimorum Familiae Praeceptor summus ac Parens. Erat autem ei propositum , sui ordinis domos, atque Coenmbia, quae sunt ab Italia remotiora, ex maiorum consuetudines, atque praescripto lustrare. Itaque de eo homine deligendo secum

ipse cogitat , qui res italicas , absente se,

administrare sapienter possit. Non diu deliberandum ei fuit Obversabatur enim iblius animo MANCINII probitas eximia, prudentia non vulgaris . Hunc igitur aruvocat, sui consilii participem facit , Vicarium generalem creat. Incredibile prosecto est, Auditores, quanta omnium sit laetitia consecuta. Universi MANCINIO gratulantur, universi se , suaque omnia eidem deserunt ac pollicentur , Patris eum loco habent a venerantur. Nec vero selallit eorum

spem

10쪽

spem, atque expectationem eventus. Et

ni quidquid benignitatis , quidquidi

neficiorum potuit a MANCINio proficisti, in eos siane liberaliter collatum est. Nihil boni ab eo petierunt, quod non impetrarint: in s te vero, si ciui aliquando existerent, ita demum ad animadvertendum paratus erat, ut facile a se supplicium deprecarentur, quosin fata sui paeniteret, certa spes esset, etiam non adhibita animadversione , in officio futuros cita ille severitatem clementia , clementiam severitate

temperabat . Qua sane conjunctione factum est, ut suis, quibus pro auctoritate impinrabat, semper satisfaceret . Nec vero non item externos, atque alienos sibi mirata quadam cum morum suavitate, tum sedirnonis affabilitate conciliabat. Atque illo quidem dabat se omnibus. Quidquid illi erata nocessariis occupationibus otii, totum id aliorum temporibus impendebat. Quar quotidiani ad illum fiebant hominum concursus , quibus tum consilio , tum p ra , quantum quidem facultas patiebatur , minime deerat . Quanquam quid ego