In funere reverendissimi patris Isidori Mancinii ex Ordine minimorum oratio Habita a rev. p.f. Angelo Moncada Ord. praedicat. ..

발행: 1756년

분량: 16페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

ego plura de MANCiNi singulari in Deum religione , erga homine caritate , gube nandi dexteritate , S stientia, miseratione in egenos , in omnes beneficentia dicam Neque haec , neque alia virtutum ejus exempla, temporis angustiae, in quas comcludenda mea haec oratio est, comple re me , ac persequi sinunt itaque tacitus praetermittam aequabilitatem illam , anis, que constantiam, qua & adverias res toler, hat, nec secundis efferebatur silentio prae. teribo despicientiam illam, contemtumque sui , quo , quantum se summis honoribus dignum virtutis adtione continenti prae . bebat, tantum ne infimos quidem sibi deberi existimabat . Jam vero nihil attinet commemorare quantum semper stribendo, loquendoque caverit, ne quὼpiam de ali rum existimatione detraheret quantum ab omni litteraria etiam contentione abhorruerit Nuinuum se ad illorum arbitrium, ac voluntatem, in quorum imperio,inio,

testate erat, accommodarit. Unum breviter dicam, MANCINII mentem fuisse ad omnem Virtutem a natura factam, eumque ab ipsa

12쪽

adolescentia tantum in ea prosecisse, quam tum pauci blent confirmata jam in matura aetate ; neque eum a vitio ad virtutem , a turpitudine ad honestatem esse revocatum; verum initio statim a laude facto semper ad laudabiliora processisseri ubquantum proni sunt in vitium plurimi atque

Proclives , tantum ipse alacer ad virtutem erectusque videretur. Nunc quoniam de ISIDORI MANCINII asVersus Deum hominesque pietate haec paucade multis ac breviter diximus, quae satis tamen efficiunt,ut quantum damni in tam praestantis tamque omni laude cumulati viri morte fecerimus, intelligamus; nonnulla etiam de

ipsius ingenii doctrinaeque divina pene facultate dicemus quo magis in tantae δε tam tam ad gloriam efflorescentis sapientiae actura doleamus. Quamquam possumus sane hoc loco, qui certe est uberrimus, sine cujusquam reprehensione esse breviores Etenim MANCINII excellens ingenium singularisque doctrina non valde desiderat orationem nostram; cum hujus totius nostrae Urbis tot acade .miae'& quasi domicilia sapientiae MANCINIUM

13쪽

XIII. disputantem exceperint,audiverint,numquam sine laudis significatione dimiserint Parietes

mihi quidem ipsi Romani ipsius Lycei,cui ab

Sapientia nomen datum est, toto orbe cel bratissimi, quodammodo videntur vocer . continere non posse iidemque MANCINIUM veterem cultorem studiorum suorum,&quasi vindicem compellare:nos te,MANCINI, pene

adolescentem complexi sumus tibi nos doctrinam, dignitatem, S dignitatis insignia tradidimus. At vero quantum a nobis in te honoris collatum est; tantum ipsa te ornamenti ac splendoris accepimus ut nihil tu nobis debere,in d, quae acceperis, cumulate reddideris, sed nos tibi potius plurimum debere videamur . Has equidem video Gymnasii nostri omnium principis haurire auribus voces , ANCINI doctrinae , singularis is praestantissimi ingenii testes. Verum opus non est, ut ego res hinc reminias sermonis usu destitutas , loquentes inducam . Vos , os inquam, qui hic adestis, quique illum saepe, dum viveret de gravissimis rebus disserentem audistis, testes esse volo, laudatoresque MANClNII in omni di

14쪽

disti plinarum genere eruditionis atque doctrinae. Qu9ties, cum de Caelitibus Sanctorum fastis adseribendis dissicilior contro. versia incidisset, MANCiNI sententiam & plinrimum efflagitastis,4 maximi faciendam esse decrevitiis quoties, cum de abditissimis ab que obscuri imis rerum fide divina credendarum quaestionibus ageretur, illum ut semientiam diceret, rogavistis,quam cum dixisset, eamdem firmam & ratam haberi voluistis litaque omnium sapientium communis ea vox erat , illud apte atque tuto dijudicari quod MANCiNi sustragi dijudicaretur. cujus viri in Theologicis rebus facultate cum late opinio percrebuisset, eamque Pontisex Maximus BENEDICTUS XIV. esse verissimam comperisse , continuo de eodem Ornando, amplificandaque ejus dignitate cogitare coepit occidit autem per id tempus, ut Thoma Sergio viro doctissimo eodemque modestissimo e vivis erepto moblegii Urbani de Propaganda Fide studiorum praesectus esset illi subrogandus . E.

rant tum Romae, ut hodie sunt, eruntqu

semper , Viri docti plures ac probi, quu

15쪽

bus recte commissum iri tantum munus ab omnibus putaretur. Verum MANCINII tam tam virtutem diutius sine praemio esse noluit Sapientissimus Pontistx; itaque sponte ac voluntate MANCINIUM , praeteritis ceteris Gymnasio praeficit. In quo maximum is quidem tulit genii sui doctrinaeque fiuctum. Quid enim honorificentius ad commendationem & laudem omnium populorum, quam illum tanti a tanto Pontifice habitum esse, ut eo munere dignus iudicaretur DBENDDICTUM sane AlV cum nomino, videor

mihi Sapientiam ipsam nominare iis, qui eius judicio probatus sit, ipsius Sapientiae judicio&quasi voce probatus esse videatur. Atque eius quidem de sitim mo viro opinionis illinstriora argumenta suisse nos habituros, si paullo vita MANCINio diuturnior contigisse , non mea magis sententia est , quam hujus praedicatio Civitatis universae. Qua spe atque exnectatione plerique commoti praecipiebant iam animo incredibilem voluptatem nec modo homini ejusque Ddini spectatissimo, verum etiam honis omnibus non usitatam honoris accessionem sutin

16쪽

XVI.

ram gratulabantur nec dubitabant , quintam egregia cum doctrina, tum virtus celsiore tandem in loco constituta, esset illustrior, & majores Reipublicae Christianae utilitates allatura . Sed me plura parantem dicere impedit dolor, in illa cogitationeta

defixum , non quantum boni ille moriens amiserit, sed quantis nos, illo mortuo, Coan. modis exciderimus. Omnino magnam plagam, &, quemadmodum nunc quidem reor, insanabilem , in tam excellentis viri tam Praepropera acerbaque morte accepimus. De se, ut quisque volet, sentiat,in de animi sui robore sibi suo arbitratu blandiatur . Equidem plane concidi , nec meam mentem post casum tam gravem , tamque inopinatum, meliorum ad rerum cogitationem possum traducere ac valde vereor, ne aetas ipsa , quae vel magno dolori mederi blet, curam hanc meam longinquitat reddat graviorem . Dixi

SEARCH

MENU NAVIGATION