장음표시 사용
11쪽
sime demonstravit his: a solutos nautae rudentos per manus trahe hant. quo eos in navi reponerent.. His igitur ira inplanatis primo adspectu mireris. quod Hariungns mira rei nauseae ignorantia sibi porsuasit scalas ex ipsis sunt bus sustinanter connexas itaque adolescentibus projectas esse, quasi nec unaquaeque navis mobilem Suam habuisset e ligno faciam et πρυμνή m ti quilibet funes essenti Et tamen cluam K lotinius retinacula atque lanes commiscuit: e nempe scalas , inquit. non poterunt domittore nisi per funes s thoo quidem salsissimum l. . hinc scalarum demissio cum retinaculis per manus mittendis conjuncta hic est.. Neo selliacius, qui suo jure uariungi e mentum exagitavit. Κvitata p. 78 sq. rem ge sit. cum ad κλιμακας ex antecedentibus supplet ἐξαν-- quod tum tam tum ferri posset. si etiam scalao pol idibus alligatae essent - , deinde eo jicit σπιυδων τις intolerabili asyndeto quod ipse sensit insuper post κλωαμ versum excidisso in ὁ δε dosinentem dubitanter Suspicatus - , postremo v. 1353, quoniam ueniendari millo pacto possit . pro interpolato habendum pronuntiat. Vomim hoc ost dess,erare. quod domi pro lubitu sacias. palam si exhibeas, nee rei ol in nec tibi laudem asseras. Unus Κirchilomus honam veri partem perspexit, eum permutatas e suum clausulas arbitratus aliano correctionem proponitu:
In quibus ultimum membrum . quod hodie malo divulsum legitur, feliciter
et conjunxit eι emendavit restituis praeter participium praesentis etiam si i-gulari κλhamur: minores certo naves tantum una scala instrucias suisso riseripiorum loci et artificum imagines monstrant. Nec tamen cetera. de quiabus supra monui, ille attigit vi nova. quas displiconi. intulit ῆ et καί. Omnia contra, quae quidem restitui possunt. sana Drunt, si locum hoc modo scripserimus: im 1-Mων ορῶμεν Taλαδος νεὼς σκαφος in --s τε πε--- ἐπὶ σκαλφιων πλατ lacrimas, ἐκ δὲ τους νεανίας
12쪽
m in archetypo lacunam suisso u librorum scripturis prodit, ex quibus Bφόβος δ' ἰυ- έγξινι ποδα ε habet spatio vacuo relicio. quod manus sec. explovit inserta voce ναυμας, unde sic Aldus. φοβος δ' ἰυ -τε-τουξαι
- misero interpolatus. . Miseram tamen interpolationem relinuerunt omnes et inauditum conjunctionum ἄγε μ' usum argultis excusantes et i
eutionem τέγξαι ποδα volt pedo intellecto ad navem atque naufragium roserontosi Cui sententiae defendendae quem locum adhibu runt Orestis v. 706 sq. itia ναυς γαρ ἐνταθεισα -ς βίαν ποδί
δ' -θις. ζυ πόδα, eius prorsus aliam rationem essu non opus est ut pluribus demonstretur.
Duorum igitnr vitiorum singula perspexerunt K 4hala ot Eloi Eliis, quorum illo Oxpuncto tana inseruit υνil aliquantulum certe ignotam alioqui socii ivlain illustraturus. hic vPro ipsum hoc τέγξαι ποδα non posse ullo modo do naufragio intelligi demonstravit. Apstnhnt igitur . ut lacuna probabiliter Oxpl roturi Idfecit Badhamius interponendo παρθένω anio τεγξαι. Verum nec ipsum hic quidem placet vocabulum nee multo minus dativus: nam Iphigoniam exspectaveris potius ita designari, ut simul mons et memoria revocetur ad simu lacrum . quod ipsam suis ulnis gestasso ex v. 1123 sq. Reimus, quam ob rem. no ingressa in sucliis marinos litius inundantes pedum tingoret. non ipsius tantum sed omnium metus erat. Hinc non dubito, quin Euripides dodorii:
Difficillimus est laeus. ita ut interpretes, quibus plurimum negotii lacessivit, ne omnes quidem ejus dissicultates adhue perspexerint, qui legitur paullo post v. 1403 - 1405 HKνται δ' --αχιν κω ς
13쪽
Ita quidem sed pro ἐκ habet C ἐκβαλοντες α turpiter intempolatus s. inquit Κirchhosfius, paullo calidius, opinor. Illud vero explicaro solus ΚvItala sustinuit a scilicet peculiari brachi logia. dictum pro: ἐκ τουχ γας πρωαὐμοσαι hic ιδας καπτν προσαρμόσια τες, ferri non posse ceteri interi retes viderunt oiunos. Ex iluibus MarIlandus allato Iouis locov. 1208 sq. γυμνα δ' ἐκ πέπλιον μuir υπερ τραπέζης ἡχ' o μαντευτος γονος pro ἐκ χερμ conjecit ἐκ πέπλων. quod recepit Κlotiatus, quamvis jam Sei dictus monuisset. ἐπωμίδα non esso lacertum, sed secundum Pollucem II, 133 QMdiis το-ώμοπώτας sivo 137 το υπερεχον του Erraverunt igitur etiam Polluce iuste, qui ἐπωμέως ipsos humeros intolligerent, ut ei Schoenius, qui γυμνας τ ἐξέβαλον ἐπωρudas . cli aut ius, qui ευχερως pro ἐκ χερμ scripsit, videturquo omnino ἐπωμίς certe apud hoscopoolas non corporis illam, sod vestis Pam partem denotasse, a quae o, ut Hernianni vorhis utar, uin humero est partemque vestis, qua pectus legitur. cum illa, quac in dorso cst. conjungit. Ita ipso Euripidos in celebratissimo Hecubae loco v. 558 sqq. λαβουσα πέπλους ἐξ aκρας ἐπωμιδος λαγυνας εἰς μίσας παρ' o ι Πων, μαστους τ DBD Gi α ιλ αγαλματος
Νoc aliter Chaeromon consimili Oenei loco do Bacchis ap. Athen. Xul.
ἔκειτο δ' η μὲν λευκον εἰς Marii οτως φαίνουσα μαστον λελυμνης ἐπωμίδος. ei Apollod. Carysti op. Moin h. 4 o --ἐπωμι δακτυξας διαλῆν ἀναψεν ἐνεκομβωσαμην. postremo Plutarch. in Eum. 7 περι 17γνυντες ἐκ των ἐπωμίων τους θωρακος. In quihus locis omnibus apparet non de peculiari quodam mulierum voti mento cogitandum esS , quamquam non ii gaverim ejusmodi quid recto indicatum esse a Polluco VII. 49: καὶ Min δε γυναικων' ἐπωμὰ etc. Deae Modao onim innumiros laetus quis aut noverit aut nominavertit Rectius igitur, qui Plutarchi locum primus aliutit, Musgravius scripsit
γυμνας ἐξ ἐπωμίδων χέρας, quod haud improbabile sano primo adspectu
14쪽
rocm3 emant Seidleriis atque Hemannus, hic etiam contra Matthiapi dubiinuonem vindicare sibi visus eo, quod saepe non solas manus sed hrachia significaren monuit. Quas res utrum successerit criticorum principi necne lacilo intelliget quicunquo alterius adnotationem sciuratius pensitaverit: e At num ἐπωμίδας statim attingunt χειρες, ut nihil intor ἐπωμMα et χεανα interjeelum sit ' Tum eos habuisse. facito credimus otiam non moniti; dicendum erat γυμνας ἁλένας vel γυμνους βραχίονας. . Imo verissimo hic. sed addi otiam poterat hic quidem νψας proprio sensu intelligendas osso
propter sequontia Morta quippo cum manus non brachia remorum manubriis applicentur. Nec minus recto idem alteram scripturam ἐκβαλοντες, quam explicationis causa ad προσαρμόσαντες adscriptum osso nemo Seidiem credet, amplexus ost scribendo.
qua scriptura cum veri partem rcpperisset. ipse inmon jure dubitabundus adscripsit: e At undo ἐπωμίδας exorium dicas 'o Et magis etiam do sua con-joetura dubitaturum fuisse prudentem oditorem arbitror, si eam cum sequonto versu componero haud oblitus esset: duo enim participia γυμνας ἐκβαλοντες ἀλένας Mos προσαρμοσαντες quomodo nulla interposita copula juxta poni potu rint, nemo facito dixisti. Sonsit hoc Ilari ungus . qui Matthiaei atquo Muggravit commentis conjunctis an μνας in λινας ἐπωμίδων scripsit, feliciter prosocio. quamquam ei quoquo illud εκβαλ& rες morito dubitationem movit.
quod cx corruptum esse satis improbabilliser domonstrare studet. Et ohstat utriusquo commento idom. quod modo memoravi. non brachia sed manus remis injici. Verum hoc ipsum nos eo ducit. undo certissima petenda Θst medicina desperato loco, in quo plura etiam . quam Mao adhuc offendorunt. labo- raro ipso narrati mis ordo docet. ait quem nemo inteia relum attendit. Nam quid, quaeso, hoc est, quod nautae virginis procibus paeana acclamasso dicuntur, postquam manus remis iniecerint ox colous mater Num tandem romis incumbers cossavoriini remigeS, quos et voce illa Oxotiatos sinum nequora pulsasse v. 1390 sq. ot contra ventum repento obortum strenuo
remigando pugnasse v. 1395 sq. modo audivimus 3 Et, si quidem illi a
remigando cessaverunt, cujuη rei in tanto periculo importunissimae nec mentionem nec causam videmus, cur pacana tum demum insonuerunt. postquam
ad vehomentissimum redierunt remigandi laborem. quo ipso labore ut vocum concentum probe modulandum praepediri et manus ex sollemni ritu ad Gu-
15쪽
lum tollendas occupari necesse erat' Imo hune ipsum morem etiam a nautis Oxtrema necessitato oppressis observatum et remigandi laborem, dum paean Iphigeniae precibus accineretur, paullulum intermissum tum vero novis viribus receptum esse ut jam per Se patet ita etiam Ox discrepantis scripturae vestigiis apparoti Quis enim semel monitus dubitet, quin Euripidis locus non solum comaptus sed etiam mutilatus olim hoc sero modo scriptus luerit: ναυται δ' - ευχαῖαν μης παιανα, γυμνας ωλένας ἐπωμίδου
De usu verbi is λλειν bono jam adscripsit Schoenius uere. sur. 933x ἐν δύσοις iamre-ας ἐκβαλων. Et cla. Or. 527-τὸν Wrστὸν si τευουσά σε. Ad rem propius accedit Bel. 109b αἰτουμεν ὀρθας πρὸς Ουρανὸν ρίπτονθ D' οἰκεις - , nec dissimilo est quod supra Iphigenia dixit v. 362 οσας γενείου χεῖρας ἐξηκοντισα, quod ipsum verbum ad vehementem pedum motum transtulit nuntius in Bacch. 664 sq. H a- κῶλον ἐξηκοντισαν. Alia sciens praetereo.