장음표시 사용
11쪽
festi dies Suida Hesychio Harpocratione, Polluce aliisque ieestibus, hunc Proclus primit nifuisse dieit' et contra Tertius dies ab omnibus Scriptoribus Κουρεῶeti Vocabatur tua
osettie. Hoc autem die adultiore Pueri carmina recitare solebant non modo oblectati otiis caussa verum etiam ut pueri Specimen aliquod humanitati et eruditionis suae ederent. Unde autem hoc festum, quod Dionyso De Sacratum erat, nomen acceperit, Proclus p. 27 Εμxtili eat qui dicit 6 ἀπ άzης i. e. a dolo Melanthi traxisse nomen ). Alii liymolieni ge in A lis ii nsium suisse dicunt, qui dolo usus adversarium suum inter cerit. cf. Naetis mulli hellen Alterthiime I, 237. ut δε εα quia noviSSima quaeque carmina lubentissime audiebantur. f. Homer.
quo versii Plato de rep. III, p. 24 mutatis quidem verbis laudat; cf. Schneideri annotationem ad h. l. Vol. I p. 349. ργα et o ρω v. Behherus in comment crit spart. III Vol. II p. ll 9): Upetetapu, Par Aquod vellem recepissem ' et sic etiam talibaumius et editore Tigurini CL Eustat ad Il.
roveto. Ceterum forma ργάetuo etiam apud Aristophanem aliquotiens reperitur, et non opus videtur, uni Paris codici quamvis praestantissimo tantam auctoritatem hoc loco tribui, ut neglectis ceteris omnibus *ρατερ o Scribatur. ἐλευθερtω et ατος που leti Vocatur Solon quod epitheton quomodo esset accipiendum vetere interpretes multum inter se disputarunt, quorum Varias Xplicationes Proclus p. 29 B. assert. Sed non est cur disputemus; ελευθερttoeteteto ς - quam laudem Origines poetae tribui posse negat ou ία εῖνα πρε ovet 'ot et ii ου παιυου - non Signifieat maximum atque clarissimum fuisse poetam Solonem, Sed nobilissimum non refertur igitur hoc epitheton ad vividi rem imaginandi vim iam tum suo iure origines illud iudicium sacere poterat sed re Iertur ad morum integritatem et animi magnitudinem. σ*6ῖρα Iάρ. Mirum fortasse poterat Videri, quod Critias, quum rei octaginta annos ante saetae mentionem faceret, tamen omnia tam accurate memoria tenebat. Hae de caussa ne ii, qui audiebant, mirarentur, quod singula illa ὀ 2ρων 1άλα et labri et siciuatGtάIας tria κτλ. memoraret, addit illud ο*6ορα Iάρ. Verbum tet με tota Astius in lex interpretatur Latinorum verbo arridere, quae interpretatio si usum utriusque verbi respicis, ferri potest, si compositionis Graeci vocabuli rationem habes, non potest. Tum enim praepositio tis est respicienda, qua Significatur vultum exhilarare, vel ut Horat. d. III, 29, 16 dicit explicare frontem, cui opponitur Graecorum υ et2λλεtu, Vultum componere, fronten1
ει IS... κατεχρησα et κτλ. Particula Ia, in qua notio efferendi ut semper, si hoe quoque loco inest, non est coniungenda cum coniunctione Et Sed potius cum κατεχρὴ veteto. Significatio optandi, quae nostro loco ineS in coniunctione t propria fuisse videtur, quod intelligi licet ex Dorica forma αἴ, utinam, quem Sum apud Homerum sexcentie inveniea. Ceterum in dictione παρεIρu καῖαχρηοθα Vituperatio inest: non tanti aestimavit poeticam artem ilia anti debebat, quippe cui rei publicae ordinandae curam praeserret. ἐσπου6άκε sc. lv f to trioat ut ceteri sacere Solent, qui Poeticae arti Soli operam navant. Ad verbum καταμελΥIat SupplenduS S genetiVUS UIGH, accuSativo λόrou, qui praecedit. ottias te, nam da illo tempore Sermo est, quo Pisistratus imperio quidem potitus bella civilia raonium sedare poterat. De dictione i δ'ος vide quae annotaverunt Butim. r. Gr. I
v refertur ad rem p Sam πως ad rationem, qua Sit geSta, περ totum ad auctores, quibus nisus Solon historiam narraverit, ut recte Proclus p. 29 D interpretatur' j. ἀληθη non cum Sta illi ad et referendum mihi Videtur, qumquam τι cum plurali numero inveniri non negaverint, et hic melius subaudiri potest τοι λε76 1ενα. ξυ tii Aax tu Herod. II, 16 hoc delia Primia commemorat, dicen S, quartam terrae partem esse debere, quum neque ad ASiam neque ad Lybiam pertineret. Strabo, qui XVII, p. 788 medit Casaub nostrum locum Citat επὶ κορυφη pro καet κορ legiSS Videtur in nostris manuscriptis omnibus κατὰ Scriptum XStat, quod haud dubie S praeserendum, quamquam stisi lioque ita usurpatur Delta hoc loco latiore sensu dicitur totam terram significans,
alias illi tantum regioni, ubi Delta incipit, κορυ*γῆ , hoc nomen inditur. Σαι et tκh volio c. s. Herod. II, 65, qui Satticum voliti secundum suisse dicit ex septem votio ις, in quo genus quoddam militum Aegyptiorum divisum erat Chalcidius vertit lex alti x legit igitur 6αος, quae voci nonnullis codicibus exstat; s. de hac re Lin-ιlax iuria p. 5, qui tamen in eo errat, quod nUmerum harUm partium, qua volatis Graeci Vocabant, duodecim fuisse censet, quem in errorem ductu est loco Herodote II. 147 male intellecto Herodotus enim non duodecim Sed Septem vol10υς sui SSe Statuit. Ceterum mos fuisse videtur, ut illi 0116 nomina ab urbe capitali acciperent, cuius Usus exempla Proclus 30 C liabet: ἀπ υε ης πυλεω ὁ συμπας δυ6μασται vo μὸς baletlκhς ITE ἀπ της ΣεδΞvvηetou Σεδεν υτ tκ6 κα ἀπ eto Κανω'o Καvωδικος. Vide de hac re, quae dicemus ad p. 24 A. 6θε non potest reserri ad πόλtς, quae o proXime antecedit, Sed ad votio υ; nam Herodoto auctore II, 172 Ailia si iii Sattico quidem volito erat natus, Sed in urbe, cui nomen erat Doυ7. Hunc autem regem ut commemoret, id hac tantum de caussa factum videtur, quod Graeci omnes eum Cognoverant, ita ut mentione huius regis iniecta, nam Σαiettκδ vo h per se haud dubie non adeo innotuerat cii qui audiebant, certum quoddam nomen haberent, quocum cetera omnia coniungere POSSent. Sic caussae illae, qua Proclus P. 30 C assert quaeque subtiliore quaIi Veriores esse identur, Silentio transiri possunt.
2 ὁ δε αυυμασι παρείληπται νυν ἀνάλογον φαολωνι καὶ γαρ ἐκεῖνος παρα πάνrας τους βασιλεας σοφίας καὶ
12쪽
ὰρ χη ός τίς ἐαθt v. Pronomen ic quod Behhemas primus ex Paris A recepit, quem deinde secuti sunt Lind. Stalib. editt. Tigurini, prorsus supervacaneum videtur. Nam ad ἀρχηro referri non potest, quoniam in hac voce nihil incerti inest significat ni in piam, quo tutore civitas condita est 'in tum etiam summum belli ducem, ut apud Thucyd. I. Id ulu Pausanias in epigrammate 'EHνω ἀρχη ih Vocatur. Denique plane in universum usurpatur a Platone Cratyl. p. 40 D τι ὁ αἰτιο καὶ et αρχ)ὶIovinuet o εινα et ωθου, et Sophist. I D
περ δε-ου liari aeto τε καὶ α ρχη sol ). Itaque si pronomen la retinere volumus, id ita alitii niseri potest, ut commate sublato Verba θεος αρχηrti unam tantum notionem continere Starii amus Stammgottin), quo facto incertum relinquitur, quale nomen ei Sit, quod in Sequentibus demum enarratur.
ΝYt apud Proclum p. 30 invocatur hibας. . . HIutat , nam omnia sere Deorum nomina, quae a Graecis usurpabantur, X AegyPt Venisse putabantur ). Cum hac Aegyptia origine huius vocis fortasse cohaeret Scriptura Neidum, ' quae apud Tacit Germ. c. 40 in cod. Periet invenitur, quaeque, quum code Optimus S Se perhibeatur, non tam parvi est aestimanda, quam plerique editore secerunt.
αυερωτω sic omnes MSS. praeter unum PariS. A, in quo vaptur ovetti Toet exstat exspectatur autem Aecus quia Inf. νευρεῖ Sequitur itaque Gen. ab Sol quoque poni poterat, qui saeptiis in tali constructione verborum invenitur, Sed uni Paris . hane Cripturam I ra' enta. non est nimia fides habenda, praesertim quum tam levi an ac luthia tacite rta sis sit. Γ, επος εἰ θεῖ vitalib. recte Propemodum di Xerim,' resertur ad χευhv υ629α υ639. προατα7εῖ i. e. adducere eos, ut de historia praeteriti temporis Verba faciant 'sib et citis
hic i. e. in Graecia, quia Critias loquitur; talib. additamentum πολε asser ex uno codice, quamquam ipsum non nominat idem facit Lind. quem sortasse temere secutus est talib. est autem in cod. Vatic o secundum Behk Sic etiam Clem Alex qui hunc locum citat boo uva υς non νωρ πρωτος Vocatur non hac de caussa, quod alteri cuidam idem luit nomen fuisset, sed quia antiquissimus omnium fuit. Secundum Apollo d. II, pater quoque Phoronei notus erat nomine Jnachus. Quod vero Schol de Xuthi filia Phin ne iuxore tradit in hoc falsus est, qua de re V. Stalib. ad nostrum locum. Ceterum non Allie niensium fabulam sed Argivorum hoc loco respectam esse Proesus quoque p. 3 C dicit: it
μῖ δε ὁ Νειλος zλ ad substant. σωτηρ supple laeti propter particulam τε quae addita est, et ad OA at obiectum ηαας Pro a fortasse exspectas Sed mutatio praepositionis
inde facta est, quod tet αλλα σω εt vulgaris dictio est, εἰ Ἀπορια οά, et autem vix poterat dici. Λυόμενος, in medio λυεοθαι activam significationem Solvendi inesse Vix est putandum, quamquam et interpretes omnes ita statuerunt, locum Xenophonteum de Venat. I. g. 17 laudantes, et Proclus et Suidas idem hoc dicunt. Sed in illo Xenoph. loco Medium vulgarius explicari potest, quia facillime de relatione Medii ad subiectum cogitatur, quod nostroloi, de Nilo fieri nequit, et Proci quia inhaec dicit: λυεetat Ia 'Arettκως et λυε της ἀπο-Dtας ημα ὁ Νεῖλος , Suidas λουόμεv0ς ἀντὶ του λυzρουμενος και πολυωγ' υτ u Jλάetu v et Schol. hane explicationem ex nostro loco uno sibi finxerunt, nam locum ex legg. I p. 637 in απαοιδὴ tota zoto uetote .... 1t ἀπέκγtat tiro λυε abat o0κει nemo cum no Stro conferre audebit. Itaque
melitis initii Videtur Porpllyrium sequi, qui apud Procl. p. 37 A haec dicit: υχ oet M tibv
quasi vinctus nunc libero effluere cogitetur, quam explicationem immerito Proclus reprobat, quem Lindavius et talibaumius secuti sunt. Inest igitur in partic λυόμεvo signifieata ii qua ratione Nilus illos adiuvet et sic etiam cum dativo 'sit omnia arctissime cohaerent. Scriptura ρυόμενος quam nonnulli SS. praebent, Per se non mala est, et Fig. 'tCliale ita legisse videntur, sed Attio dici non poterat. est θε6 Paris A Vat. Α et in F articulam omittunt, et sic dati saepius dicuntur pro Phant, itaque non dubitaverim, quin articulus sit omittendus, quamquam nemo editorali adhuc hoc secit Procl. p. 36 E pro ιι θεο legit 6 6μypti et καzακλυaωot male Pro καzακλύ tuat, nam de illo ipso tempore, quo sit inundatio, sermo St. κατὰ δε et v δε η χιόγα i. e. in superiore parte Aegypti, ubi ais ita erat. Ceterum fata est haec sacerdoti sententia, si dicit senset Ελλ6et ἄvωθε ἐπι ὰς ἀρουρας δωρ ἐπιρρει
quamquam etiam apud IIerod. II, 22 idem invenies, qui Aegyptum v ομδρο Vocat. Quam salsam opinionem iam ratosthenes refutat apud Procl. p. 37 By), quocum non modo Aristoteles η), sed etiam nostri temporis homines, qui in Aegyptum itinera secerunt, consentiunt. cf. Heeren Ideeti liber die Politik, en Verheli undinande de alten elivo II pari. II p. 55 seq. talibaumius addit Ev, quod inest in Paris A et apud Procl. quot sueui 37 legitur, salso, quum haec notio iam in antecedentibus insit.
et 6 ὰλ miliae Lindavius iis verbi usque ad ἀυθρ ore u ita ossensus Si us Spuria SSecensuerit praesertim quum ne Ficinus quidem ea interpretatus sit. Atque hoc quidem verum est, Sed quid hoc ad rem, quum sciamus, quam libere Ficinus Vertat Quod vero Lindavius dicit, caussam esse nullam, cum in Graecia aeque atque in Aegypto monte praesidio fuit, id verum quidem est, sed alienum a nostro loco. Non intellexit igitur, quid Plato signifieare voluerit. ληθες refertur ad λε7ετα παλαιέetατα In Aegypt Omnia antIlliritu Pietas inandata sunt, in Graecia vero res inter duas inam datione Versantur, O Si qua Graeci quaSi recentemrurSu orti Sunt. - πλεον, τό et o ελα et et o v. ante λεο ulu Plotcodd. habent et o et με v, quod laaud dubio ex glossemate actum est, quum plena ratio eiusmodi ii isti tuenda esset. Sed omitti solet illa prior pars non modo apud poetas, ut Soph. Eleet r. v. 752 Sopo υμενος προς Ουοας, ἀλλοet Οὐγαvi l κελη προ ρα viuu cs. Viger. p. 792 extr.
13쪽
Herm. , sed etiam apud scriptores prosae orationis. Si igitur ellipsi statuenda, quam Bernhard de syntaxi linguae Graecae p. 309 immerito negat. Eadem ratione dicitur a Platone in rei p. libros p. 45 E: πλη o, et ab Suga ζεγαις χρωαεθα zota o, la χυροτε potς v. Schneideri annotationem ad hunc locum to II, p. t 3 et ad Caes. comment dei G. I, c. 8.δια ρορα ἔχov. Schol. ἀντὶ os παραθυζως, ἐκδεδηκις et Sic etiam Proclus p. 38 B, sed
non sunt mirae res sed rarae no Sellen, non Seli Sam. δεου et αt, nam eruditissimus quiSque minime pote Si carere his Scriptis et monum lxiiii , ea enim intelligenda esse Procl. 38 E recte interpretatur: ἀναIκαια ot αυ et δέ laeti L 129 αῖς πολεοι ράμ laetet κα τεχνα καὶ ἀIoρα καὶ λου et γα καὶ zάvet et Posititα. ἔλιπε Aorist quamquam Praes. 8κε antecedit. Stalib. in annotatione ad locia in ex Sympos . p. l88 A et Phaed. p. 73 D putat, repetitionem Oristo significari; HIrii hir lx vi rop. 38 subito rem esse factam oristo exprimi cen Set, quae interpretatio non ali Pna est ab illo Platonis loco πάσχου at οὐ et 6, rufuati et et v λυρα καὶ λ et urit etvtit ἔλαδου et εἰῖoc . in universum autem non valet. Est potiues tranSitus e descriptione ad narrati ille l. illa hae
lis luit temporum mutatione significatur: unda venit quod e S describentis . . . et Si , ilhomines istC. ἀαουσους' relinquebantur quidem homine S, Sed tales, qui ea, quae ante CeSSeralis, literis mandare non possent ita ut novum Semper genus exoriretur. Illud Au, quod Heli P. primus ex uno Parisin. A recepit, quemque Lind. talib. editt. Tigurini secuti si nil non prorsus aptum videatur, Si reSpicimus quod ille Sacerdos supra p. 22 B dixerat , , o Συλων, ξολωυ, Ελληυες ἀεὶ παιδες laetε,' ' ubi Graeco Semper pueros, non quasi Puero eSSe Significaverat. Neque Chalcidius hoc to vertit Ficinus Vero vertit et cum non habeat Apst ieni glossematis non dubito, quin sit retinendum. πα toto v. inhelm annus, unus editorum Tigurinorum contra omnium codicum auctoritatem citcaico Scribi voluit, et Sic Ficinus quoque vertit: parum distant a tabulis Ilii iri libus, ' quae mutatio verbis, quae interpo Sita sunt ραχυ et διαπερε Plane SuperVaCanidia lis. ἐπ' ἀνθρωπους elliptice dictum L Bernh. l. l. p. 252, qui hanc dicendi ratione incia in aliud Homerum fuisse recte adnotat e Xemplisque probat. ἀρρω ους non prorSu quident e XSt in Clisunt illi homines, propagabant genus Suum, Sed vestigia non relinquebant itaque luti vocari possunt, quia literis, ut ita dicam non loquebantur. φθορα υρα ot dicitur, quia *θειρε tu sciat dici potest, ubi dativus est in tria inenti qui dicitur iam ille dativus ex Graecorum more etiam cum Substantivo ab Stra et C Ultandi Solet. cf. Matth Gr. Gr.4 396. πολι et εια os in Da 87 A. Civ. III extr et Astii le X. Auli li. v. ilui illum Timaei locum I 8 A plane omisit. Sic etiam Proclus quamvis obseur in qui tamen in eo errat, quod de Singulis singularum civitatum institutionibus cogitat
Socrates in libris de re p. memorat. At non est hoc loco Socrates, qui loquitur, Si, Aegyptius ille sacerdos. Itaque talib. quoque errat, qui status civitatis A vertit et Lind. lui. . re geStas interpretatur Particulam υν ante sieth ti Ουραυο Behh. muni recte hestivit, neque invenitur in melioribus MSS. nam non dicitur quarum nun Iluntata in i
sed plane in universum dicitur de omnibus civitatium institutionibus, quaecunque ut i Oel
a accus iam Homero vulgaris suit ut ex loco Iliadis V, 267 apparet. Stalib. vertit per totum orbem terrarum, ' quod, quamquam non salsum est, tamen in nostri verbis non inest. Cur non Simplicius sub coelo 3 προθυμια σχει v. Si omnes codd. Unus Paris A et Procl. p. 4 Ira habent εχε v, quod mihi praeserendum videtur. Antecedit quidem Ins or. θαυμάσαt, sed ἔχε tu significat, Solonem προθυμια diutius esse captum. Ceterum formae εχε tu et χει saepe inter Se sunt ommutatae; cs infra p. 66 D, Parmenid. 136 Ε, Theaet. 197 E Res p. VII, 527 B. Itaque non dubito, quin haec forma εχε tu etiam nostr loco Sit praeserenda. πο ietu, v. Pari. πολteta tu, et hoc loco et paullo infra quae Scriptura vix recipi potest, tuin Nolonis plus interesse debeat de civibus suis quam de institutionibus civitatium audire. Cete III u Su numeri plurali πολιτεim v, quippe qUum Solon loquatur, Satis mirus videatur. Antea enim p. 23 C vetus ille sacerdos Verba secerat plurali numero usus. Sed si Solon hoc diceret, Platonis sententia videri posset, qui Solonem loquentem tacit, atqui Plato una In tantum rempublicam optimam esse iudicaverat. et ' θεου χάρt se. 'Αθηυῆς De hac divisione mundi, quae etiam in Critia p. 109 B
et καPH ραιστου. talib. Procli et Scholiastae ad hunc locum interpretationem inepte reprobans Vehementer errat, Si de mera pro Sopopoeia cogitat. Nam hoc sistatuimus, origo Atheniensium eadem suiSSet atque Omnium Populorum, imo omnium rerum. α περμα autem suam Propriam habet Significationem, ut Proclus recte p. 44 D annotat ἐπεt καὶ κα et Leto μυθ0 o 'H*αtazo ερυ, et ς' Ad νῆς ἀζFUκε et σπέρμα εἰς II κα ἐκεῖθε εἶλάστησε ethetoe 'Abrivettio 'lavo c. f. Schol ad nostrum locum, qui Erichthonium ex hoc semine, quod Minerva in terram deiecisset natum dicit. Si vero talib. ad id provocat, quod . 3li' dicitiar ubi sane de hac rerum origine e terra et igne sermo est, in hoc mirifice allitiar ibi enim Timaeus suam ipsius sententiam profert, hoc loco autem Aegyptius ille sacerdos loquitur, et non e St profecto cauSSa, cur non Timaei esse illam opinionem statuamus. f. etiam Crit p. 109 C: ut 11ια - ρω Sc 'H ραιοτος καUAθηνὰ ληξ, et uti et v χωρα Et λήχIt v. et ou vol10uc σκοπε πρις τους alio S. Haec bre Viloquentia inde orta est, quo it Veri nil nox tingi luplicem habet hoc loco Significationem primum est nostrum Sichisae et a uin- se heia et was suchen, ut de legg. 739 oth δὴ παράθει7 1 7 π0λtzειας υκ δελτὶ χρη κ6zgivxet λ), deinde σκοπεῖν προς et reSpicere aliquid, ut apud Xenoph. Cyrop. I, uetα πρις
14쪽
αθeth δ ἀρχει σκοπῶ λοrt ωμαt Sensus est igitur: ills dii die eae tete enes Sta ales in's Auge lassen, o mache di ei ne orsi ellun vo denen die ier sind. in substantivum παραξε ματα talib. interpretationem addit, quam ex Proclo sumpsisse se dicit Sed Proesi
lv ὁοκ60: 'Quae autem Stalib. assert ea sunt Scholiastae verba, qui Proclum compilavit. ob antlit Ivύ με vov. Verbum leti utrubui alia USurpatur, ubi de connubio 'erm est, et Sic nostro quoque loco cogitabit fortasse quis de connubiis cum aliorum ημto υρ tu, filiabus. Sed Ου εnt utrυύμενον hoc loco ita est accipiendum, ut ad filium referatur, qui eidem euotio operam navare debeat, quod iam pater et avus tractaverant. Inde sequi tui ut Viel Im Squoque erret, qui statuat cautum esse legibus Aegyptiis, ne plura negotia ab uno i Oilii ne tractentur. Quod Proclus p. 46 A annotat, non Satis perSpicue dictum est certe non a telligitur, quo sensu accipi velit verbum ni utrubiit Sunt enim Verba eius haec: πάλιν Ξ ut V
κzλ De numero incolarum ordinum, utrum sex an tres tantum intelligendi Sint, si tibi letiri potest, quamquam talib. nihil ambigens tres fuisse ordines contendit Nam culti tali balamio si facimus, pastores et venatores et agricola ad opificum genUS et Ii Iite S Ium proprius opificum ordo prorsus evanescit et vix est statuendum, sacerdotem AegJlitium et opifices et pastores et venatores et agricola communi nomine tiri ut 00γIob Vocaturum HSSe. Neque vetere de hoc ordinum numero inter se consentiebant. Herodotus II. 6 Septe in fuisse genera statuit Diodor Sic Ia 28, ubi Atheniensium ordines cum AegVl 'rulu D stitutis comparat, tria fuisse statuit incolarum genera: ἐερεῖ, εὐπαet ριξες AthenienSium),Iεωργοὶ πῖο, 16po Athen. oriato υγ70t, quod genus apud utrumque populum Henitur. Ide in Ig 73 et 74 quinque nominat iaprῖς, μάχιαοι νομεῖc 7εωρrtit, εχvlacit Strabo denique VII p. 7 7 I. d. Casa ub tria genera, memorat: zzγαzt ortat, I Su 3I0ι, αγξῖς. σχε at a Verbo εχειν significat igitur actionem habendi, deinde habitu in ut Civit. V, P. 452 C περ et v ων πλων σχεο ιυ), quam significationem etiam nostro loco habet, ei bi Spositum cogitandum est, ita ut et ad dant δω et ad T Hσεως reseratur. ηv'Aota die It sacerdos, quia veteres dubitabant, utrum Asiae an Africae pars esset Aegyptus CL hac de re talib. et quos ille laudat veteres rerum scriptores errat autem talib. in eo, tuo ἐν ἐκείνοις og et tintit et idem esse dicit quod ἐν 'Asiet, quibus verbis Atticam significari facile est ad intelligendum. κα et ἀρχὰς non est inde ab initio, nam quomodo Solon hoc videre poterat sed sunt fundamenta, quae in animis civium posita sunt. Itaque Proclus P. 4bi recte: ut jur
κτησάμευος. Apud Procl. 49 C in interpretatione legitur: καταστηοάμευι cy), in contextu verborum p. 48 Ε habet etηοάμενος Et Ficinus quoque vertit sediligenter institutae a lege reperiuntur. Stephanus utrum ex Ficini interpretatione an ex Procli commentario hauserit, dubitari potest. Scriptura et ηοά11ευος per se non mala est et si codd. auctoritate comprobata esset, non dubitarim quin recipienda sit. Ceterum cum praepositio et v a per compendium scribatur, tacite ita commutatio oriri potuit. ἐκλεξαμευη. Ante p. 23 E dictum fuerat ελαχε, nunc dicitur sibi elegisse terram Minerva quas dictiones sibi non contradicere Proclus recte monuit, quum p. 49i ita
qne non malis codicibus invenitur caussa autem, quam Stalli, assert, serri non posse la II escripturam propter locum ex Civit. V, 478 C ὐπερ 'αινουσα ' IV Aat σαγηνεια i Iv0ια ἀτα ρ Σια certe mlla est probatur enim hoc loco nihil aliud nisi ὁπεγδα ivst etiam hanc significationem
8καλειτε, ς φατε non intolerabilis tautologia ut talib. dicit; et et hoc toto idem est atque ὀνομά ετε, nisi sorte cum Tacito Germ. c. 43 praeserre vis: quod interpretatione Vestra Herculis columnas nominant, inuod si statuis commata delenda sunt.
3huαθηματα interpretans dicit: σα δἐ αλλα τουτοις πεrαι χθη aτα, λεγει δἐπου 7εωμετρίαν, αστρονομίαν, λογιστικην, ύριθόιητικην, καὶ τρος τουτων συγγενεῖς, αχη πάντα καταστησάμενος ο νόμος εἰς τοίνησιν Ἀθηναίους τε
15쪽
αληθῶ erasit Paris A atque omitti poterat ob antecedens παvtελ ῆς tamen non puto esse reiiciendum, quum eiusmodi pleonasmi saepius apud Platonem inveniantur, cf. de legg. IX, 867 A ἐκ ου παραχρη νια cetrepvης . Tim P. 25 Ε κατανοῶ ως at 10vt D E etlvo τυχης Ουκ π σκοπού υv vέχ 'ης et πολλα etλ. Et plane eadem coniunctio est in Civi l. VI p. 502 E ε totieti, , ἐπι*,696 et καὶ χαλεπὴ 7 7vεοθαι η παvτελ ως ἀληθής.)τροπα t εο et aetas. Sic perpauci sed optimi codices Paris A et Vatic o secundum Behh et Flor. X secundum talib.), maxima pars codicum et editi cum Behhero, va oetrina. Stalib. Lind. editt. Tigurini: Ietrio , quae scriptura haud dubie est praeserenda. Altera illa τροπαια ἀνέπτη ad Orta videtur ex lectione γυπαtti Saetat τε quae in nonnulli eo dieibus ripe itur. ut in Vatic o et in Paris A quoque syllaba o supra α Scripta XStat. Sed vetaetria α τροπαιον est deiectum tropaeum restituere, quae Significatio propria est praepositionis νά. Sic de legg. IX, 37 Α , ἀνασet saetat μάγzυγα dicitur, quibus in Verbis ἀναστῆσα non Stconstituere, ut Astius in lexico interpretatur, Sed excitare, quia iudices antea se terant. Plutarchus sane in vita Eumenis verbo ἀυα Iet zet utitur, ubi de tropaeo primum excita Iado
κτλ. tom. III c. 174 605 d. Reish.), sed apud Platonem hoc non invenies. Cf. Crit. 108 ἀλλὰ ἱρ ἀθυμουveta ἄνορες υ Tu, γυπαto a aetησαν). Menex. 240 D κα πρῶeto OzησαvzΣς τροπαια et o ναρδάρων). Et Sic semper apud Xenophontem, qui etiam sorma media utitur ut Anah. IV, 64 27 θυο αυτΞ και ρυπαιου et σάuευnt et ibid. VI, 34 32 saetaetati 1290t porcitov). ἐλθουσης Paris A secundum Bel k. et Procl. p. 58 A: πελθου zης, quod Vocabulum usurpari solet de in sortunio irruenti Sed cum res per se iam terribili sit, Vix resert utrum hac particula etiam augeatur necne. παρ θμῖν. Sic cum talibaumio seribendum esse censeo. Behh. Lind. editt. Tigur. παρ' υμῶ v. si in duodecim codicibus exstat seu Behh et teste Bastio etiam in Paris A. Paris. F Secundum Behh. et Florent X παγ' η 1D, quod facilius X isi quam ex lati, oriri poterat. υμ i, serri quidem possit, ut sit genus quoddam attractionis milites, qui apud vos erant et vobis erepti sunt, ' qua de re vide Bernii l. l. p. 256, qui Timaeum p. 85 E comparat et DTα αυτης θερμ6etriettin, quo loco Genetivus, Si quidem X auctoritate codicum ponendus est, pro Dativo usurpatus videtur. Sic Sophist. 244 C, quae tamen scriptura non constat et Hein dorsus Dativum delevit. Atque nostro quoque loco Dativus est praeserenduS, Ila Insignificatio abeundi, quae inesset in Genetivo, remotior est quam de qua Statim cogitari POSSit. κα et et ης θαλάσσης. Paris S et Vatic o apud Belth. quibus accedunt Florent, D et apud Stalib. habent θαλάetetri et, quod Behk praesert ut recentioris Atticismi formam. ii Od per se verum dicitur, quum apud Platonem longe plurimis in locis et apud tragicos poetas et apud Thucydidem a inveniri soleant, sed inde non sequitur, ut Plato nuSquaul alterae forma usus sit. Vide de hac re quae Schneiderus adnotavit ad Civ. I, p. 332 tota. Ell. κατανγα χεος, quod Vetere editiones praebent, ViX Graecum vocabulum Stiquam ob echius ad Phrynichum p. 540 Scholiastam ad Thucyd. VII, 2 auctoren vertens verba Thucydidis D excepto loco quodam Vados eodemque ScrupOSO; '
autem codices habent κάpetet, quae est forma Attica adverbii. Cf. Arist. Both. Aves . 334, quamquam alias apud Platonem non invenitur. Behh. liue ut iliri ai tur. Secuti sunt, edidit ex uno, quamvis optimo codice Par A χάρτα αθῖος, quod thrrpossit, sed contra ceteros codices pugnat καzαἶραχεος, καταδραχῖως, κατὰ γα χῖ ς, lac cedit etiam correctio in Parisini A margine καταδραχεος) His omnibus scripturi
pραχέος satis firmatur et sic etiam Procl. p. 58 A habet. Coniectura autem, quam Stailb profert: πηλου χάρzα ραχέος nullo modo accipi potest, quum epitheton τραχυς minime aptum sit ad 'ηλυ describendum, cuius natura mollis igitur plane contraria St. Prorsus nihil mutandum videtur etraequor Lindavium rect interpretantem: breve hic dicitur lutum propter brevem ab aquarum supersici distantiam, ' ad quam explicationem auctoritas Procli accedit, qui p. 58 B haec dicit: εἰ σηααινε τὰ εvαIωο ὶ ο θαυααaetoW ράχη
Totam hanc de Atlantide insula historiam a Platone esse fictam non est veriSimile ut enim civitas, quam ibi finxerat, pristinae reipublicae Speciem prae se ferret et revera suisSe, non ementita videretur, Atticam sortasse fingi opus erat, non Atlantidem trans Herculis columnas sitam, quaeum Athenienses bellum gerentes faceret. Neque interitus huius insulae,ilui ni te Scribit, ab isto consilio non alienus erat neque descriptio illa satis longa, quae in Critia p. lix et seqq. inVenitur. Auctor vero huius tabulae Solon fuisse videtur, quem Plato SecutuS St, quamquam sunt qui hoc negent. Sane quidem Solon anno 559 a Chr. mortuus esse dicitur et narration Oi ni ulto po Et poni debet quippe quam Critias SeneX ab ipso Solone se aecepisse dicat. Quod si statuimus hunc Critiam decem tantum annos natum suiSS quamquam nihil obstat quin etiam natu maior fuerita tamen, quum nonagenariu Vocetur lv ita 'Iὰρ ητο et Kpt ἴαέ, ως *η, χευ hv 77υ γ 63 et 1 v v Evηκοντα ἐτῶν annum 479 haberemuS, quo anno Solonis carmina Vix poterant nos vocari, quod tamen p. 2li factum est Aa Sc. tot 1ματα
Jam alterum illum Critiam minorem, qui illo tempore Se puerum decem sere annorum suisse disertis verbis dicit, anno 489 natum fuisse oporteret, quod idem non fit probabile. Quum enim constet, hunc Critiam unum e triginta suisse, qui anno 404 a Lysandro eligeban-liir fieri non potest, ut iam anuo 489 natus fuerit quia non est Verisimile futurum fuisse ut Sene nonaginta ferme annorum tyrannus eligeretur, ad quod accedit, Ut in proelio postea occidisse narretur. s. Humboldi in libro: Κriti scheintersuchunge liber die neue eit,aus dem Frango si schen libers. v. Idele tom. I p. 159. Nihil Sectu tamen, quamquam haec, ae ibi contradicunt, inveniuntur non dubitaverim Solonem auctorem fuisse illius histo
Tiae Statuere, quoniam non ignoramus tale ἀναχρονta 16υς qui dicuntur, Saepius apud Platonem OCCUrrere nonnunquam etiam de industria ab eo Sse inventos. Neque probatur mihi Sententia tali baum ii, quam in prol. ad Crit p. 375 profert -Platonem pSum hanc historiam, cluani in Aegypto UdiSSet universo operi tanquam fundamentum SubieciSSe , quam Sententiana Us quominu amplectamur, tota expositio, quemadmodum in Critia invenili tr. Obstare Inilii videtur Solonem autem auctorem fuisse, eo magis credibile est, quul Plutarchus quotlue, qui hac in re non solum Platonem sequi videtur, idem dicat; cf. Plut vit Solon. c. 26. Sacerdotum enim nomina in Plutarchu alibi invenerit necesse St. tuu Ill apud Platonent ni Squam reperiantur et si dicit , si λάzων ηotu, hoc ad unum sub Stant λιγου, quod antecedit, reserendum est ). Deinde Plutarchus c. 3 dicit, Solonem, qui magnam de Atlan-
16쪽
tide insula sabulam quam in Aegypto audisset, quaeque ad Athenienses pertineret, elaborandam susceperit, ab hac re destitisse, non ob alia negotia, ut Plato Tim. p. 2 C dicat, sed tis ellectutem y . Quodsi Plutarchus dicit, non ob alia negotia istoe, alium etiam sontem habuerit necesse St, et ponamu hune quoque Seri Plorem, quem Sequebatur Plutarchus, ex uno Platone hausisse, hac ipsa re quod alius quoque hoc assert, res sit imbabilis. Itaquo nos in eam deducti Sententiam sumus, ut carmen Solonis in huius tantum familia et imper- feetum quidem suis se existimemus, ubi Platonem, quacunque ratione cum familia Solonis cognatus fuerit id iuvenisse et hoc loco inseruisse. Cf. etiam Crit. p. I lx et B. la In Atlantis insula utrum fuerit an non fuerit, Plato ipse non dubitasse videtur: s. Proclus p. 25 C. qui dicit substant. λυ Ιων a Platone e S Se Surpatum, Ut eram S Se Arrii intionem significaret. Inter Viros doctos autem et antiquitati et recentiori temporis Inulo inde hae r disputatum inveni et adhuc sub iudice lis est. Scripta eorum, qui nostris teniporibu huic rei operam navabant, me in orata invenies apud Hermannum l. l. p. 703 di m et apud Hier. M uellerum Platon ' sam miliche erhe liberSet Z mitra Inlei tun voti terra hirtVI. Bard p. 3l6 cf. etiam Schwanit in progr. de Atlantide insula Ei senach. a. 1859 i. Tseqq. Neque Vetere inter Se non disceptabant, ut Proci P. 24 A dicit: υ περὶ τῶν Aet λαυit
με Ουοαμῶς, ἔνοῖ ictu ὀ Σῖγtium ἀεὶ vettu χα et eth κυ suo 'IlIV0 1Ξvcuv. ou Leto Πλάzωνος επακούουzες eth. In numero oriam, qui rem plane ementitam e SSe a Platone putabant, in axanio Origines erat, de quo Procl. p. 26 C haec dicit: 'si pira γη GLῶεπλάοθα με ἔλε7 et otMriuet, και et Πτου et uva αυγε cui γε etsi ἀμ*t non rapi ut Hermannus l. l. p. 703 Scribit et69 6υα ut 69 6 ού 'tio, vis πεπλάzθαι Ξαηχανημῖνη καzut sv Ao Iri, o V. Sed contracto aliquot veteres rerum scriptores de Atlantide insula mentionem laetulit quorum sententia Vide apud Proe l. p. 54 F 3, quem compilavit Sehol fidis Et Ilunm r. illur. vo XXI i lil). Quid de magnitudine huius insulae eiusque montium en ul Ploel P M tr celli, Ptolomaei Aristotelis narrationibus, quas Proe l. p. 56 B assert intelli Et licet, qui 'latonis Critiam quoque laudaei. Ex his omnibus facile sequitur ut Plato quideli liuili limitis insula fuerit non dubitarit quod eo minus mirum Videri debet, quum et i i In uitri illian ite Phaethonte qua ingens devastatio igne esse et Significetur, haUd neget. Irllii revera autem Atlaritis insula fuerit utrum de insuli Canariis, qua VocamuS, an de Alli irim ἴl PM l ill AN Ne rumor innotuerit id nunquam diiudicatum iri contendere POSSe mihi Videor ilia nillilia illi Ili RS- mannus in libro Neue eit undinens chengoschi clite aus de Frangi sis hen to in I p. 18 et Tiedem annus Argument dialog. lat. p. 339 omnia SSe a Platone ementita
'atque mero arbitrio conficta, ut demonstrent operam dant. Consentit cum eo Steinhar in pro lego m. ad Muelleri interpretationem Germanicam vol. VI p. 314 et Schwanit t. l. Ingeniosissime hac de re disputavit Alex de Humbold in libro: ritis cheintersiteli ungere liber die historis cherant ichiunide geographi schen KenninisSe on de neuen eli. Aus dem Frangos liberS. On IdeIer, tom. I inde a pag. 155 usque ad p. 166.
18쪽
arbei ten). Oete en id urbe Cic. orati pro Milone, pro Ligario pro Marcello: 55 1 den au den
19쪽
Hom. Odyss. XIX-XXII un XXIV, privatim XXIII memoriri an I 50 Terie Sumna allelirer
20쪽
gelestii Corn. Nepos und mar in IVa Praefatio, Miltiades, Themistocles, Aristides, Pausanias Cimon Lysander Alcibiades, Datames, Epaminondas in IV b. Timoleon de regibus, Hamilcar, Hannibal Cato, Thra Sybulus, Conon Dion, Iphicrates, Chabrias die te id urbe meo