장음표시 사용
11쪽
Iitate animum adjungunt. Alterum eorum est, qug, quem Amtorem nunquam legeruntis cognoverunt, ad eum edendum li- brariorum precibus ac pollicitationibus inducti accedunt alis terum vero horum, qui ostentanda imperitis eruditionis causa omnes copias suas, quacunque occasione arrepta, effundunt,4, quae ad Lexica sermonis Latini aut Λntiquitatum releganda erant, ea notis inserciunt in quo si tirones in his literis sorte iuvant, aut eorum laudes serunt, qui tironum numero sunt ac loco, multum profecto proficiunt ipsas literas nihil juvant. Ab utroque genere quantum rationes suas sejunxerit Burmannus in Suetonio edendo, id vero cum res ipsa demonstrat tum Praefatio testatur. Nam primo hunc Metonium non solum mnarrantem audivit Gravium, τρν πανυ sed ipse etiam vicies
eum in Academia Trajectina ct Leidensi enarravit. Deinde vero in ipsis Notis, Suetonio adjectis eum modum tenuit, ut non scholas adolescentibus hic haberi, sed doctis seribi diligenter cogitaret. Itaque praecipuam quidem curam emendata di ad Codices Stos, aut priscas editiones, exactae lectionis habuit, κpraeterea nihil dixit, nisi quod aut aliis indictum aut non satis illustratum putaret. Atque ea ipsa res secit, ut Pitisci aliorumque Notas ab hoc consilio alienas, praetermitteret neque earum in hac editione rationem habendam putaret. Illud mirum videri non satis harum literarum gnari poterat quom do post tot interpretes inprimisque summos Criticos, C Dubonum Q aevium satis materiae sibi relictum putarit Cel Burmannus , in qua eruditionem suam explicaret. At enim vero , si quis interpretes superiores excutere velit, facile intelligat, in paucis eam, quam in edendis Autoribus vel praecipuam putare debemus, diligentiam suisse quae in eonferendis inde ab incunabulis artis typographica editionibus tollocanda erat quandoquidem C. Casubonustipse principeiri
editionen, Romanam raro in subsidium vocavit. Quod iunamimadvertisset Burmannus, id operae dedit, ut, quantam poς set, primarum editionum copiam sibi pararet, easque inter se
diligenter comparando intelligeret, utinam in Suetonio aliquid
mutandi aut Ores eastiterint. Prinis Disitias by Orale
12쪽
Princeps editio Suetonii semper habita est Romana edita A.. raro a Joanne Andrea, Episcopo Λleriensi, cujus ope M. Casau.
hontis multa emendavit, etsi non satis eam cum reliquis contulit de qua cum aliunde constare possit non est, quare nunc dicamu Sed alia quoque eli Roma ua editio, eundem annum i 47o praeserens, ab Ant. Campano curata, ab illa memorata editione diversa atque ex alio codice expressa, & ea adeo prior tempore. Hujus editioius diversas lectiones ab eo tantum tempore ann lavit Celeb. Burnurn nus, quo eam aceepit Has secuta est Ibnera Λ. 47I, per . Iemcn,in Mediolanensis A. I47s, a Mom-ιritio, ut ipsi videtur curata, qua non usus est Burman s. Postra i49 Sabeliicus edidit Suetonium Venetiis cum Notis. qua ruru non nisi ubi aliquid eriticae eruditionis occurrit, ia-buit rationem eaque editio aliquoties repetita est. Majorein lucem hula Autori affudit Phil. Biroataus senior cujus cuni Commentariis prodii Suetonius Romae A. 493, autore Mattinta iris, post Bo/ioni. A. isC6, qua editione, ut praecipua, usus Burmannus est. Ceterae, quae in Italia posse prodiere, editiones hanc fere sequuntur; quemadmodum etiam Parisiensis A. I sit majoris sermae quanquam Bononiensi illa vitiosior Pr dest etiam Λ iso Lugduni Suetonius, quae editio, eis a Guidone Moritet e Codice Abbatiae S. Victoris correcta dicitur, tamen ita vitiosa es, ut comparationis taedium Burmannum ceperit. Eam ex prellit untina A. isto accuratiis me. Post Arinata I si6.5 is tu, quae cum Scriptoribus His oriae Augusae
rodierunt, a M. Bapt. Quatio, cujus Notas, quod in iis refelendis saepe Glareanu . okCafaubonus versantur, hic quoque vides, curatas, ab Erasmo Suetonius editus est Basilea Λ.43iου, is 3r. α 533, in quibus editionibus semper quaedam mutavit. An notationes paucas adjecit Erasmus sed multa mutavit. Lectiones diversae autem partim ingenio ejus, param Codici Tornacensi egregio, debentur. Atque hanc ob causam illae editiones diligentius excutiendae erant his, qui Suetonium ediderunc inprimis cum qui postea Suetonium edidere cilinaeus, Gryphius, alii, usque ad Plantinum & Torrentium, etsi in ronte librorum se emendatiorem Suetonium edere prosessi sunt, tamen Erasmiana editiones exprituunt. suntinam ex-
13쪽
pressisse videntur editiones Arteminenses. eis interdum ab eirmedant quarum duas adhibuit vir Cel alteram typis Matth. Schureris Λ isis, alteram literis D. Brus Λ. Isao iisdem in
racteribus expressas. Emendatam admodum editionem deinde
prodidit Steph. DOutus Λ. Is i, adjectis margini Erasmi ix
D Roneri Scholiis quibusdam. Ceterum editionem nitu Λ is3 expressisse videtur apud quem eorrectoris labores su- sinuerat. Secuta est, de omnes superiores superavit, editio Rob Stephani A. isM e Coae Memmiano, sed ita, ut, ubi ma-rifestae mendae essent librariorum ab eo discederetur. Ejus ope multa lora restituit Gravius. Post A. is6o Glareanus Basilaae Suetonium edidit, adjectis Λnnotationibus quibus pro more suo, non nisi difficillima quaeque illustraret quare eas totas servavit Bumannus. Plantiniana editio nil praecipui seroa bet, nisi varias lectiones, e Codicibus intis a Pulmanno adjectas, in quibus quicquid bonae frugis est, Torrentius Casaubonus,
Seriverius, in suas editiones transtulere. Torrentius autem
primum edidit Suetonium Λ. xs78 forma minori deinde amplioribus Notis instruxit Medidit A. isset, quibus sibi magnam paravit, etsi non satis meritam famam. Nam xvulgaria saepissime iis tradit ex antiquitate,' alios compilat. Est in Bibliothera Leidens Academica exemplum Suetonii Planatinianum, Notis Lipsi repletum. Ibi multa, quae ad verbum in linT-entii Commentariis reperiuntur, deprehendit armamnus quae utrum Torrentio sublegeriti os, qui post hunc
editum Torrenti Commentarium demima Leidae docuit, antipse Torrentius, non audet pro certo affirmare. Ex his D.
Ain Notis quaedam etiam huc rapstulit Burmannui et rum Lipsi Notae in tres posteriores e gente Flavia Imperatores etiam post mortem ejus omniae A.46io prodiere, ex quibus quoque, quae video antur, selectae sunt. Plurimum vero Suetonius I Cosautino debet qui eum doctissimis quanquam non absolutissimis propter sestinationem nimiam. Commentariis mdidit A. is9s alit is96, quos auctiores deinde edidit Parisse A. 6io. In verbis etiam Suetonii quaedam mutavit, non semper ratione mutationis in Notia reddita Post eiu eum Notulis
14쪽
MENSIS IANUARII A. MDCCXXXVII. s
emisit Suetonium Fum Ursinur, typis Plautini in is93, adjectis fragmentis Historicorum, an alios Historicos Notis. Memorat veterem quendam Codicem, quo se usum dicit; sed sublesta est in his rebus ejiis isdes Paulo post novam P. Seriverius editic nem dedit, Λ. Is 96, in verbis quidem inautini vestigiis insistens, in Notis vero Plantinianam, Pulmanni cura editam deis
scripsit,4 praeterea cum aliunde corrasse, tum de suo non ita multa adjecit; ex quibus pauca ad rem facientia, in hanc editionem translata sunt. Adjectae etiam sunt integrae Notae Gruteri, quas ille eum aliis Historiae Augustae Scriptoribus Λ. I 6 ii vulgavit; quod in iis trium Codicum Pall. varietates proditae sunt fide summa, ct Notae illae, in tanto corpore latentes a paucis excutiun tur Boxhornii quoque Notae quaedam accesseres reliquor uin vero Interpretum, Schitati, Babelonii Pitisci Almeidae, nulla habita ratio est quod vulgaria continent, nihilque quod non in vulgaribus Lexicis reperiatur. Judicabunt ex his ipsi facile Lectores, quantum sit utilissimarum ad Criticam rerum accesso Grae Dianae editioni achim, quae quoniam omnibus satis nota doctis est, nihil de ea dicete attinet. Illud restat ut dicamus, quibus praeter editiones commemoratas, subsidiis usus sit Cel Burmannus. Inter schedas Linsanas in Bibliotheca Lei densi servantur excerpta Codicis Cujaciant. Ea omnia in hane editionem transscripta sitiat. Dubitatio tamen quaedam inlecta est Viro et an ex eo Codice, quo Cafatibonus usus est, satis fideliter descripta sint, quandoquidem a Cafaubono quasda in
varietates notatas invenit, quae in excerptis illis non reperiuntur. Inter omnes Suetonii Codices laudati stimus sui Memmianus, qui ct Turonensis appellatur. Eo usi sitiat ob Stephamur. p. Casiιbonus. Sed utephanus innumeris locis ab eo discessit, aec G ubonus quae prodidit, semper conveniunt cum his, quae et Graviui e Salmasianis Excerptis protulit quanquam nec hunc ea Excerpta salis diligenter excussiisse censet mc. Gron ius, qui e Salmasiano exemplari omnia se religiosissime edidisse, professus est propterea A. I693 Leidae,
vam editionem procuravit, quae Omnes Memmiani Codicis apices iuncta reserret. Ulus etiam est Vir Cel exemplo edia 3 tionis
15쪽
sonis Torrentianae, cujus margini lectiones varias adscripsit RVUssus, verum in paucissimis Memmiana Codice diversari ut aut ex ipse, aut Excerptis Salma fanis, descriptae videantur. De Gronovius habebat trium Codicum Medictorum . Memmiano nihil cedentium, varias lectiones, quibus multum prodesseau aoni potuisset. si eas edidisset. Aecessere etiam huic editioni varietates Codicis Harlemensis cujus excerptis Gravius usus est, nec non odicis Copesiani, Hul ani, recentioris illius quη dem, sed eum optimis consentientiri denique Perizoniani, Bi- Hlothera Leidensi legati, in eujus margineo aliorum Codicum varietates adscriptae sunt. His commemoratis, illud superesse videtur, ut observationum Burmannianarum qiuedam specimina proferamus. Quod priusquam facimus, vel tribus verbis de divisione Suetonii in Iabros ex Capita dicemus. In omnibus Codiei sistis nulla nisi in singulas visas reperitur distria hutio Priamum Casamum constat in VIII libros divisisse XII Uitas ita ut septinaus-Othonis, Vitellii. octavus veror liquos tres e Gente Haita, cornple steretur. Ab eo, neque -- merito,imbremus. dc omnes eruditi, discessere. Mantiquo Glosiatore Virgilii apud Barthium Adv. XXXVII, s citatur Suetonii Liber decimus unde satis apparet, eo tempore non in VIII libros, sed, ut Boborni placet, in X, distributum Suet nimn luisse. Ceterum hodie non juxta divisionem labrorum Casaulonianam citandus est Suraonius tum quod non omnes editiones eam sequuntur, atque adeo ea res moles Lectoribus esset, tum quod iuspicionem compilationis. non lecti inspoctique Sintonii affert. Cel Burmannus ex Jurisconsulti cujusdam qui. omnibus Musis invitisin indignantibus magnam eruditionis humanioris famam olim sibi, ut si acquisierat, ex ejus
igitur libellis, in quibus juxta utramque divisionem citavit AG tonium, probat multis locis adductis, eum hujus divisonia rationem ignorasse, ac ne inspexisse quidem Suetonium, nedum legisse quod quam turpe sit humaniorem Iuris scientiam profitenti, facile intelligitur. Distinctionem in Capita Erasemo de. beri putat Vir Celeb. Certe ante ejus editiones nulla est, quae
in Capita virus dividat inua dissic inaes f. q. arde
16쪽
MENfIS IANUARII A. MDCCXXX v II.
CLiarcello ad senatum reserente, ut Caesari succederetur ante tempus v c. ne absentis ratio in comitiis Consularibus habere
tur quando nec alii ne Psebiscis Pompeis postea abrogasset
Cosaubonus, abrogare esse, dicit, derogare. Plebiscito ablativo ea si apit, ut lenius sit absentis Caesaris non esse habendam rationem, quia Pompejus legi suae, qua id in genere prohibebatur. non derogasset Plebiscito, sed propria autoritate tantum correxisset, iam in aerarium relatam. Ea interpretatio displicebat I. V.
Gronomio, quod durum esset Pompejus abrogasset, pro Pompejuν legi fuae derogasset, falsum, nulli legi derogari potuisse, nisi
per Plebiscitum. Itaque legi volebat quando e Plebiscito, casu dativo, hoc sensu, Plebiscito, quo Caesari absenti licebat pet re abrogatum esse lege Pompeja; quod autem populus postremo iusserit, id jus esse. Cel Burmannus probat quidem Gro- nisi sententiam, Plebiscito dativum esse; , quoniam Pom- pejus in lege sua non exceperat Caesitiem, atque adeo Plebiscitum de petitione Caesaris vim suam obtinebat, nee vel ne locutri habere non posse, atque adeo T vel ei legendum esse; sed praeterea pro abrogasset cum editione Stephani legendum putat obrogasset, quod abrogare quidem legem, sed obrogare legi dicimus Cap. 1 Iulius dicitur calvitii tegendi causa deficientem capillum revocasse a vertice. Hic capillorum positur'. ciuem Graeci ανααλον vel ἀνασίλλον vocant, qualis fuerit, alii docuerunt, atque in his Cl. Paulo ad Horapoli pag IN. Nempe crines in orbem ita ponebantur, ut coronae similitudinem reserrent, ac calvitio tegendo apti essent. sed arridet tamen vehetuenter Cel Burmanno Cl. Schuhingi conjectura qui ad verticem legi vult. Calvus inprimis vertex esse solet, si i-
perstitibus ad inferiores partes capillis Atque ea demum deformis est, ct apud veteres conviciis obnoxia erat calvities, ut ex Mortiale aliis constat. Hinc eos capillos, qui in fronte. in temporibus, supererant, retro flecteres revocare ad tegendum verticem nudum solebant; quod ex illo Martialis X,
Raros colligis hines hine evigor. Et latum nitidae, Marine, cadiae Campum temporibus tegis comalis. Quodis
17쪽
Quodsi in vertice capilli fuissent Iulio quid opus eos ad
frontem revoc.ire, ad quam sua sponte, ut scimtis descendunt. fronte autem temporibus ad verticem retro agere, id fit contra naturam, ut quintilianus Inst. Or. XI, s ait, qui idi,tum iii oratore reprehendit. Capo a mentio fit navis halamegi, a Philopator aedificatae, qua Caesar usque ad Itali iopiam penetravit. Eam similem fuisse, Casubonus putabat, priscorum Paradis, quarum apud Ausonium & Sidonium mentiost, in quo fallitur vehementer. Nam paradae, id quod jam ad Rutilii Itinerarium pag. os ostendit, non ipsa navis, sed in foris vel transiris aliquid tentorio simile fuit, ut ipsi loci Autonitin Sidonii, si quis attenderit, docent, sub quo aeris injuriasin solis ardorem vitare potuere & quod alii Conopeum. Galli Pavillan, vocant. Id suspicatus jam erat Turnebus A ivers. XXII. o. Originem nominis, veros mile est, a parata fluxisse, quo verbo ejus aevi scriptores omnem magnificentiam apparatus & pompam appellabant, unde Gallorum parade existitit, ut Salmasius ad Solinum pag. Distendit. In Aug. Cap. ι haec sunt in cognovit Antonium post fugam a M. Lepido
receptiιm ceterosque duce exercitus conjentire pro partibus, ausam optimatium sine cunctatione deseruit. Projam tibus cum in plerisque Codicibus MStis, tum in editionibus quibusdam est patribus; quorum hoc itharo Ursino aliisque, illud Casubon inprimis, magis placet. Hunc sequitur Cel Bur- mannus, sed ita, ut utriusque lectionis eandem vim judicet esse, partibus dici de Senatu non, quod a ubono Berneucro
ullum, de Antonio ct Lepido Simpliciter positae partes saepe indieant illas, quibus favemus. Atque id hoc loco vel illud manifestum facit, quod paullo post optimarium caussam deseruisse dicitur Augustus, cum Antonio Lepidoque coiisse. quia exercitum Hirtilin Pan , reliquosque, qui erant in diuers imperii partibus, senatui, percussorum causae favere videbat, ideoque se non posse his adjunetis necem avunculi vindicare, tacta tueri. Suetonius saepe significat, se favisse senatui ct optimatium cause,in ideo dixit absolute partes, qui . bus ipse favebat, ut saepe Lucanus facit Sed hare, ut se si, te nobis
18쪽
nobis obtulerunt quibus simillima, atque adeo majoris momenti afferri possent, si plura dicere licereti ac non modus adohibendus esset. Ceteriim vehementer optamus ut eadem eis licitate in perficienda I irgili editione Vir Celeberrtaus uta. tur, cujus notam nobis olim spem in ipsa huic Suetonio prae missa Praefatione confirmavit.
VOLUNTARIUM IMPERII CONSORTIUM
inter riderisum Austrium cs Ludovicum Bavarum, Augustos, quis ex pacto de A. MCCCXXV
adstruxit j OANNES RIDERICUS Nobilis
DE BAE MANU . R. I. Eques, e S crae Caes. Mad. Consiliarius actualis.
Eduis noda. Franeos liis Lipsiae, absque mentione typographi, rn, BLAlph. a plag. a. Non inutiliter, imo praeelare, aborem suum colloeant illi.
qui controversias, in Imperii Romano Germanisi Historis obortas, examinant. arce to omnis generis eruditionis arParatu decidere conantur. Verum equidem est, ct constat inc e omnes, summos jamjam in hae palaestra viros desudasse, tu quibus natura omne, quicquid potest experta videbatur H bet tamen Imperii quoque Historia commune hoe cum omni
bus artium disciplinis ratum, ut post messes maiorum amplissumaas non ingratum posteris spicilegium relinquatur. Tale quid pollicitus . . nostro quidem iudicio, assecutus etiam eant s. Friae muniamnvs Equitum Imperii decus eximium. Hic, dum iterata vire suae specimen doctrinae cum Leerata coinmunicare voluit esui ale. controversiam selegitin dignitate argumenti illustrem in rerum varietate jucundissimam. in qua examinanda tam praeclare suo satisfecit muneri uti per locos veterum diligenter ollectos, nihil, quod vel ab ingenii venuctate, vel ab acumine iudicii, proficisci poterat, jure d Gerra. Nos . o nostrarum est partium agemus sedesq. B O
19쪽
Pondera quae pro regni societate a Friderico, Austriae Archidii. ce ct Ludovico Bavaro inita, militant, Lectoribus nostris exhi. hebimus omne opus tribus absolvit all. Λutor Partibus. Prior Diplomata exhibet quae Bibliothera Vindobonensis ex elementissima Invictissimi Caesaris liberalitata abunde suppedi. tavit. mirabitur Lector praestantiam monumentorum, simulque Generosissimi Equitis in deseribendo industriam ae dele.ehim aequis elebrabit laudibus ' Sequitur Pars altera, quae varia, vitam resque Frideriei Austriaci gestas illustrantia, pr fert in medium, praetermissaque ab aliis copiose illustrat Liceat nobis ea quae ad argumentum proxime non spectant ne extra oleas vagari videamur sicco pede praeterire omnia dein Par , potius tertia quae ipsam veritatis habet probati nem, explicanda versari, quam fieri poterit, accuratissurae Ma-
segati eriterium duplex est, internum, salutem publicam proomovendi facultas,in externum, usus titulorum, atque honoris
splendor Quodsi pluribus idem jus competit tam salutem
promovendi publicam, quam utendi titulis, nec alter alterii. ne praejudicio anteponi potest, eonfortium imperii inde nasci. tur.' Haec ad praesens accommodare licebit argumentum. - I, tenim non est animus in praesenti urgere,' multis dedueere. utrumque Principum a magno Statuum coetu fuisse electum, indeque paria majesatis jura st .vim fluxisse, is controversam cois ortam, gladio unice unico inter gentes liberas et principes viros udire..deeidendam. Ipsa pacti historia asserti hujus s9 ritatem confirmabit tradest in promtu testis, scriptor nonymus sed aequalis, cujus aetatem quatuor argumenta reddunt probabilem. Primo genus scribendi illi apprime convenit tem. pessati Deinde ordo praeclarus, quo in recensendis aemulorum gessis utitur penitiorem omnis rei notitiam supponit. Porro is unicus est, qui nomen loci, ubi praelium commisitim, MAetnehen servat, cum a sequioris aevi Scriptoribus per ignorantiam die Hebdiis nominetur. Tandem Austria cum quendam qui Tannem Regem, equo delectum, instanti subtraxit pe-
Inculo, nominare recusat, ita quippe inter omnes notum, ut
nomim non opus sit. Mansit captivus sidericus per biennium,
20쪽
antequam plena libertas sequeretur De pacto cum Ludovie at 94 seq.
Caelare inito convenit inter omnes, sed quid eo contineatur.
nondum latis definitum, adeo ut Rainaldus, aliquid in re tam obseura decidere, plane temerarium arbitretur Nii Frideri. eum volunt imperii jus Λ i3a d. Is Martii ejurasse, alii eundem Septembri mense in regni societatem a Ludovico adscitum tradunt. mon confundunt hae dissensiones Dostis . Equi tem qui ad solidam potius argumenti sui probationem, collia Syndaque φαινομενοι, se aecingit. In limine statim Petri es
batis locum assert, memorantis liberatum ob turbas a Papa motas Fri icum tabulas foederis nunquam literis consigna. ras utrumqv semper titula uti regio comedere, bibere conversari Inrar dormire. s verbis pacificis unum esse Ludovie filiam Alio Friderici arcto matrimonii elatam foedere. Et T. quis Regem esse desiisse Fridericum, ereret, qui tot tantaque administravit imperii negotia Feuda ira tribus in Burgovia assignavit Diplomate A. 13a6 4 id. Febr. dato, apud Ludemiis gium , Eodem anno in vigilia Pentecostes Obemhirchae oppi 93. do ius ivitatis Ossenburgicae concessit charta, quam emisit mene erus Privilegia Ersortens A. Ia36, 4 d. Febr. com 99 firmavit per tabulas ab Illustriss Comite Nurmbrandi cum Baumanno nostro benignissime communicatas Nec quidquam post captivatem in stili mutavit solennibus sed eosdem titulos, eadem Augustae dignitatis nomina, sibi semper arrogavit . Quid ergo dubium Friderieum Ludovico hi imperio Q. et iis facto suun Nihil igitur restat, quam ut de quaestione, an jure tuerit, dispiciamus paulo uberi Ictum Trausnietii in foedus. Scriptores aequales scribunt conjugia & regale nomen
utrinque continuatum commemorant pacti vero formulam
ignorant Veri autem simile non est, duriores Ludovisum obtulis iacis conditiones. Namque xa Leopolri Austriae Ar Io/.chiduee, in summas redactus erat angustias a) ipse amici ha Ior. bebat opus, ct tales re ver ': a quaerebat. lituri, ut scriptor Io8. istius aevi ait habens rationem 3 summa fides, quae illo in Ios. primis te Dipore morata in terris legitur. pietas utriusque non secata, nec Ludovico permisset, sacrainent corporis . a N. I.