장음표시 사용
11쪽
ερως ποθουμενος Si ερως ο ποθεῖται, poeta quaerit ObSequium pueri, anioris gaudia ultro oblata cf. V. 2 χαρισαι Κυπριδος ευφροσυνην' . hi opponit ἀναγκην, in qua Vides inesse quod ei displiceat nillil igitur is versus dubii vel obscuri abore milii videtur praeter Oeabulum primum et huius quoque restituendi copiam adit ipse liber manu seriptus oculos diutius in litterarum reliquiis obseurioribus defigenti.
Incepit senim illiu ab υ vocali, quae munita cernitur Spiritu Spero et necentu astuto uno stili tractu depleto dein tres fere littera consumpserunt tineae, ita tamen ut reliquiae tenues litterae , qua terminabatur Oeabulum deperditum adhaereant ulteriori foraminis margini, Superiori duo uneta , quae pertinebant ad litteram antecedentem , unde hane vel ciuiSSe vel ι patet brevi faeiam fuit βριν istae vox in sententiam ante declaratam egregie OnVenit violentiam poeta ait ignorat is qui exoptatus venit Cupido, i. e. amator SiVe fruetus amoris cum desideri exceptus eamque cogitationem deinde per oppositum amplifieari et confirmari Oeet vocabulium αναγκης, quod eum βρεως Synon aum fere est. V. 4 μιξις, non quod rameria dedit μίξις, eode habet . at Offendit in elegantis Oetae hasta Vocabuliam pingue, quod in neutro anthologiae libro amatori usurpatur: usurpat alladas A. . VII 339, 3 ω μῖξις γονεων θανατηφορος, sed eius Oei diversam rationem esse adparet meritone displiceat mihi etiam, ut in hoc genere OeSis, ge-etivi ponstruetio ἀνάγκης μῖξις pro ἀναγκαια uῖξις dubita Sum opinionis praeterea
ἐνδεχεται eorruptum, tota Sententia obseura, nisi quod violentiam spviniam eum πάθεσι coniuneta sit improbari perspieitur poetae Sensum perire et elimen genUinum reddere verbis mihi videor ita scribendo η γα ἀνάγκiὶς
ad πρηξις ByZantini homines interpretandi causa iξις adseripserunt es infra p. 15 not. 6ὶ vocabuli usus communis j et e seriptoribus aeris ibi maximo Bdsueti memoreS. sive igitur πρηξεν aceipi ita ut illi voluermit et ἀγάγκης ποῆξις est ἀναγκαία πρηξις, sive intellegenda Simplieiter ἀνάγκης ἄνυσις poeta ludens arguto in Opposito illii ouemni
inlidit. Ceteroquin proponens absurda set tua demonstrent eum poeta mentem haud adsestutum esse; cf. . . IX 25 4 et XII E. possis etiam συνδέδετο, sed ἐνδέδεται fluod a tradita seriptura propius abest et idem valet et poetarum sermoni magiAconvenit. deni lue προστίμοις, etsi utique Substanti Um Si προστιμον um praedienti modo ad πάθεσιν graviter accedat . issensionem habere non Videtur.
2 Megarensium MucioJirη Πρεῖε, quae sit ei. Vel herum Gotteri II I et II 203J, item oschineum Da ξιν Πράτυι quid significet, Satis constat praeterea cf. indari rg. 04 236 in Bergkii lyricis, cum Dissent commentario p. 70, et locos finitimos Dioscoridis . . II 42 Stratonis ibidem 40, 3 Isidor VI 8, I, Automedontis XI 29, 2 etiam πρηκτοι, inlin XII 45, 2 et alias in anthologia ce ποηκ1ος μενοινη in Nonni Dion V 408, similia cf. Diog. Laert. Ι 7 πρακro ἀναστηναι), eandem certe attingunt verbi potestatem.
Vltimum distichon, in quo δαμάλης iam einehius restituit, huic carmini errore
etiam alia hac in Sylloge commisso adhaesisse sententia prorsus aliena ostendit et particula γαρ moleste repetita confirmat relicuum illud est de alio epigrammate, cuius initium periit et quod ob externam argumenti similitudinem, quae in verbo κλέπτειν cf. v. 2 et 5 de furtivo amore utrobique usurpat cernitur, in conlectione Rntiquiore sodem pone illiud poeta Gadarent invenerat. nam Meleagri hoe quo lue epigrammaeSSe, cui emendando operam nunc dedimus, conligo ex Cleobuli nomine cf. Α Ρ. XII 74, 164, 165; nec refragantur lepos et artificium. Ceterum facile intellegitur, quo utrumque poematio deleetu huius auctori christiano Sese OmmendaVerit.
Et haec quidem de lacunis, quibus deturpantur epigrammata a Cramero primum evulgata ceteras ex libris editis explevit sed in his quoque parum se curiosum praestitit vehit hi Alcaei cuiusdam oerte non Messenii carmine, quod duorum VerSUum
os in A. P XI 29, in syllogo arisina autem recte augetur disticho eo quod invenitur in A. . XI 53, p. 385 5 haseo sexhibuit καὶ J ροδον ἀκμάζει βαιον χρ0νον, εἰ δε παρέλθθ,
ζητον ευρήσεις ου ροδον. ἀλλὰ βατον, set adnotavit ad vocabulum χρονον eod. verum odie non solum litterae ονον iam desunt, quas Seripta fuiSSe Satis certum est sed etiam εἰ particula quam ramerus posuit non licenter tantum, Sed falSO remansit accentus gravis, qui testatur recteri scriptum fuiSse.
Stratonis παιδικον in A. . XII 196 ita indipit
υφθαλμους σπινθῆρας εχεις. θεομορφε Λυκῖνε, μὰλλον δ' ἀκτῖνας te. in sylloga vero ariSina Secundum ramerum sic υφθαλμοῖσιν θηρας εχεις te. unde einelitu Scripturu erat φθαλμοῖς σπινθῆρας εχεις. Sed Cramerus ficta obtulit,
codex habet φθαλ σπινθηρας, lacuna hausit litteras μους, scriptura odicum alatini t lanude non attrectanda St. In Anacreontico ), quod Constantini cuiusdam grammatici Siciliotae esse docet is codex, e quo idem post edidit Matranga Anecdol. II 693 sqq. pro lacunae signo p. 382, 19 vocabulum νεοτης quod pallidioribus licet litteris optime legitur debebat ponere,
at versiculo uni patium vacuum relinquere pOS Vocem τῆσα ubi lacunam non Significavit.
Lacunam, quae in eodice nulla est, indicavit p. 370 11 in superscriptione epigraminatis Agathiae, quam ita adponit εἰς τάυλ . . . at liber habet εἰς τάβλ quod si εἰς τάβλαν. Alio locos, ubi vel hire Vel pauci0re litterae quam se testatur. iari ab-I Ita codex Parisinus, in Palatino est δ. cf. insterum ritisehe Uniarauch. g. Gegeh. de frieeh. Anthol. p. 6 n. I, qui tamen errat in eo quod ad Cephalam refert, quae antiquiorum syllogarum conditores sibi permiserant. cf. infra p. 18 6. 2 CL Berghi lyricos Graecos ΙΙΙ 351. 3 Piceolus, quem V. p. 72, nescio utrum hic quoque caecutierit an Cramerum secure exscripserit.
12쪽
latae sunt vel voce litteraeve quas lectoro non monit, dedit omnino Hesiderantur, silentio transimus, cum hi editoris errore momentum non habeant. Permagnus est numerus pro foliorum paucitate eorum Oeorum, ubi ramerus miri interdum modis falsus vitiosa pro veris lectione codici tribuit, saepissime omnino illud commisit quod p. 388 fide interposita se usquam fecisse negat, ut exempli manu scripti lectiones tacite mutaret ut graviora quaedam praeter ea, quRe adhue Commemorata sunt delibem - nam omnia notare editori futuri est in Theodoridae pigrammate Α Ρlan. IV 132 apud Cramor. p. 368, 24 dignoscitur λοχειην in Asclepiadis sive Antipatri Thessabmicensis I 752 p. 70, 6 clare legitur θεον, non quod ille dedit
θρονον in despoto . . IX 680 p. 370 9 φυτον, non φυγών eiuSdem arminis versu alteri eur adscripsserit voeabulum χωρα cancellis circumsaeptum non capio nihil
enim eius modi in codice in Mariani armine . . IX 669 p 372, 16 invenitur
κιρναμενον Sie), non κιρνα μεν in Erboso armine magnis laudibus olim cumulato A.
Ρ. IX 363 p. 372 25 . quod miror neminem dum Meleagro eripuisse'), legitur . χλοερην in Anacreontico Constantini v 55 p. 382, 12 est ροδοις με βάλλων non οδοις ἐμβαλλων ibidena v. 68 p. 382. 23ὶ ubi laborabam sane aliquamdiu, cum Scriptura palluerit, παρεχων ἐριοὶ πονεῖσθαι ut in Matrangae libro non παρεσχε μοι πονεῖν δέ in Callimae hi epigrammate . . XII 118 384 23ὶ κρητος scriptum St, non κρατος, et p. 384 25 ἐφίλησα. non ἐφυλαξα, iuod ergkium in errorem induxit ); in Asclepiadis A. . XII 50 p. 355 10 κοιμι στάν, non κομιστάν. hae Omnia in Odie recte
scripta a Cramero eorrupi Sunt.
Saepe alius idem, quidquid dicit vitiosis libri scripturis ex alatino substituit veriores vellati in Mariani epigrammate A. . IX 669 p. 372, 20 versum 10 inseruit, qui deest in arisino in Luciani A. . X 26 p. 374 9 vocabulium ταυτα, in subsequenti eiusden auetoris, A. P. X 27 374 11 , ἴσως supplevit, nusquam monito lectore.
Non magis uspiam a prima manu diserevit Orreetristem restentiorem, quae intra
decem versus p. 375 7 γένος addidit, in i mutavit v. inseruit ante ζυγίης, denique totum distichon ultinuim in margine adiecit eadem titulos addidit p. 368 6 et 11 p. 369, 5, p. 70, 1.
Cramerus exscribendi labore admodum indiligenter functus locis pharimis e co- die eorrigi potest ipsa epigrammata aliquanto rarius reStant pauca eius modi, ubi liber arisinu suppeditabat scripturae perperam editae eorreetionem. Levidens est et hoc ipsum a Boissonadi in need novi p. 403 Occupatum, quod trimetri illi Bygantini, qui locum invenerunt inter antiquiora p. 366, 18, in codice recte incipiunt τοσουτος ὁ πλους, item quod titulit in aliquod artis opus, quod Perseum belliae marinae interfectorem eum Andromeda expriniebat, conscriptus ita legitur Περσευς κητος ωλεσε καὶ Ανδρομέδην μωσε, h. e. λεσσε, it ramerus coλε indicavit Agathiae de tabula bisoria carmen in A. .
1 Iusta enim ecphrasis est ad rhetorum praecepta facta es maxime Rhetores r. a Walgi editos t. I p. 33 sqq. Libanium Reishii t. I p. 1051 sqq. vel unum neotericum κάλλεα v. 15 satis prodit poetam aliquanto recentiorem. 2 Cf. commentationem cui inscripsi Epigrammata in muris picta duo p. 12.
Παίγνια μεν τάδε πάντα πυχης δ' Ἀτεροτροπος ὁρμηταῖς ἀλογοι ταυται ἐμφέρεται βολισιν.Cramem p. 70, 13 eandem scripturam ἐμφέρεται suo libro Hodit sed 'abet ille εκφέρεται. reete quidem . nam hoc est ostenditur', palam fit', sed Ἀμφέρεται quid sibi Velit, non item video. ceterum eandem lectionem variam rex cod. Par. 1630. de quo mox plura afferam, exsignaverunt anthologiae editores arisini: in variorum notis inseruisse satis habuerunt.
Gravius est, quod viam emendandi Dionstrat lecti codicis a ramero interpolata in epigrammate sat elegant , quod antea ineditum ille exhibet p. 386 16. versu sed
totum exscribam , quoniam varie deformatum persanare Studebo. Σκέψαι Ναρκισσον καὶ aiκέτι γαυρα φρονήσΓς.
temptaverunt hos vorsus etiani Meinelitus in Analeci. Alex. p. 397 et a Duebner adiutus ieeoliis p. 162 huius ipsius pericula adeo sunt puerilia, ut vel refellere taedeat. Mpinphium adparot v. 3 recte emendasse τίμα, . 5 στεφάνωμα eundem etiam . 5 παρὰ κρήνἴσεν Onieientem OnlineaviSSe, Sed in ceteri a poetae Sententia aberravisse existimo v. 3 enim vult παλίστροφα δ εργα v. 5 extremo μαοανθέν. t Oeabula παλιστροφα εργα δεδορκώς non Seiungenda Sunt B praecepto τίμα b στέργοντα, et quid sit qu0d corona narsissorum ad fonte defloruisse dieitur nemo facile intelleget: neque vero
codex abs ἐρασθέν quod ramerus edidit, sed ἐρησθέν quod est pro ἐρισθέν ego toti armini lucem afferri puto, si adornabitur ita
puero Oronam Oeta offert e nareissis prope fontes decerptis of στεφανb δρέπεσθαι)sertam ), ut flores Amoris voti fato ex superbia imita nati illum a fastidio revocent. Scripsi igitur . 1 στέψω, quo praeparetur et explicetur coronae mentio quae ut Rntea haec legebantur, obseuritate laborabas deinde . . ut et sententiae rationi et versus artificio satis fieret τωργα, V. 5 στεφάνωμα παρὰ κρην ζσι θερισθέν, quo PerItur urgu mentum epigrammatis denique transposui secundum distichon quod ut sede illa di-Storquebat ea quae se exeipere debebant, ita nunc apte atque graviter conchadit Parmen. haeret tantummodo serupulius de voce ἄνθος V. 2, a qua suspensus genetiVH ὐπερηφανίης non habet rationem satis perspieuam.
Ρersimilis argumenti carmen in . . V 4 legitur Rufini quo si opus fuerit,
O Tmatur Orrectio quam versu primo adhibuinnas
I Nonnus Dionys. X 338 riμμα πόθου ναρκισσον dicit.
13쪽
Πεμπω σοι, Ῥοδοκλεια, τοδε στέφος, ανθεσι καλοῖς αυτος υ V ημετεραι πλεξάμενος παλάμαις. εστι κρινον οδεη τε κάλυξ νοτερη- Ἀνεμώνη καὶ νάρκισσος γρος καὶ κυαναυγες ον. ταυτα στεα αμενη λῆξον μεγάλαυχ ος Ουσα '
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ συ καὶ ὁ στεφανύς. adparet ex epigrammates illo auctoris incerti Rufinum profeciSSe: quem itiam σαυρα φρονηματα cim aliud carmen suum . . V 27 inde traduxisses dioerem. nisi albolus Hermae t. XV p. 458 γαυρα φρυάγματα ex A. P. XII 33 recte ibi substituisse videretur. Vltimum omnium syllogae ariSinae epigrammatum hoc ante ramorum ineditum
Νυν ὁ καλος θάλλει Νικύστρατος, ἀλλ' ἀρυσασθε, ιος π κρηνιδος, cli υχρον δωρ θερεος. κρηνῖδος corrigendum est debebat ramorus indicare. hos versu in extremo folio infimo scripto atque Odicem mutilum esse. carmen ipsum medium brumpitur: nam post eomparationem, quae Brsu minore eontinetur, desideratur obieetun ad ἀρυσασθε ceterum auctor videtur Meleagri carmen . . XII 133 imitatus esse, quod ita incipit Βιψων γ ως ετ Σησα θερευς ἁπαλύχροα παῖδα,
Iii eadem bibliotheca nationali Parisina adservatur alia epigrammatum sylloge manu Aeripta quae eum rameriana iungitur cognatione propinqua die codicem qui inter graecos nune est 1630 et quondam fuit 3502 bombycinus saeculo XIV conscriptus, mirifiea seriptorum quae eontinet opia et varietate insignis. Minime negleotum a viri doctis . immo inlustrem quodammodo et inde a Bandurio' Saepe a testis usurpatum hunc librum adseiseo quem maxime Boissona diu solito sibi more, dum edita non numquam plumbea rimatur eorum modo qui aurum adpetenteΗ terra fodiunt, magis earptim spoliavit quam rite exhausit postquam enim eum ali quaedam tum epigraniniata antiqua tria uno insedita ex hoc odio delibata protulit an di- eam abdidit e loe . ubi alia vix quaera ad Ovidii metantorpii Seon versionem la-I Cramerus p. 26 scribit de cod. suppl. n. 352 consimilia etiam liabet liber s. a Bandurio in Antiqv. Constantinop satis accurat indicatus et qui non diversus esse videtur ac eod. Regius 1630, quo nonnulla dedit v. c. Boissonade in Anecdotis Graecis'. at hoc vero luce solis clarius est, codicem 630 eundem e8Se cum eo quem Bandurius vel potius Ioannes Boiviluis, is enim codici descriptionem in usum Banduri consignavit - libri laudati . I p. 875 sqq. describit; consentiunt elenchi illic a Boivino et in catalogo bibl. Reg. t. II p. 376 sqq. a Melloto dati, consentit quod Boivinus commemorat lectam L inscriptionem, quae docet librum hunc Galliarum rogi donatum esse ab Antonio parcho', cum verbis
tabat de ea re Fabricius in Biblioth graeca X 566 sqq. editionis IV , ubi e codice ipso adponitur index graecus eorum quae insunt, e Bandurio suppletus de Antonio parcho Corcyraeo, qui eum librum vendidit Franciscora Gallorum regi, cf. Boissona dium in Notices et extralis de manuaerita de la bibliothequed ro XI 2, 266, et Harlesium ad Fabricii Bibl. r. X 566 not. h. idem notavit ea quae illo tempore viris doctis ex hoc codice edita fuerant.
3iudeam p. 220 sq. plurima inde descripta per Anecdoton uoran singula volumina disporsa volgavit ), in his carminum Bygantinorum copiam permagnam ), aliis nescio quibus de causis spretis, lectionum etiam variarum multitudinem in anthologiae iΡalatinae commentarios traduxit atqui scripturae hae proferuntur nudae sigio codicis adposito, de ipso nihil usquam indicatur, suspitio de affinitate quae ei est cum rameriano proditur
nulla, neque vero bonae eius leutione recte aestimantur ne inter poetarum verba meritum loeum invenerunt hic igitur codex, B eum die eum OisAOnadio, ex eodem, ut
mihi quidem videtur exemplari atque ille suppl. n. 352, quem littera S eadem qua
Boissonadius Signifieo, ea in parte descriptus, praeter alias multas miscelli argumenti ecloga continet eando conlectionem discerptam licet ac deminutam arminum aetate praestantia materia maxime variorum tam christianorum originis recentioris multitudinem quam tenuiorem illam antiquorum atque profanorum corollam, quae apud Cramerum indipis a Metrodori notissimo epigrammate et pertinet usque ad non1, admiXt per errorem poemati uno Bygantino iambie id τοσουτον ὁ πλους te. tertio statim loco, apud Cramemni p. 366 18. Ordinem, qui in exemplo ommuni erat nee Mnesti omni e parte Servavit quae
illud offerebat carminara fortasse omnia inde transtulit plura certera quam . sane quidem in recentioribus et christianis B habet satis multa quae apud Cranierum frustra
quaeris. Sed hae aut Omnia aut paene omnia desumpta Sunt ex ulter fonte contra
omisit B non ita pauca eorum, quae legebantur in archetypo utrique communi et descripsit inde S antiquiorum carminum B doleotum praebet longe angustiorem ea in numerantur VIII, B ex communi exemplari desumpta habet si iluaedam errore iterata omittis XLIV. Omprehenduntur quidem codice B alia epigrammata antiquiora , quae uno sexcepto in S desunt; sed ea ex diverso fonte introducta esse satis ut infra demonstrabo, adparet iam vero fato quodam maligno aecidit, ut inter XLIV illa armina inveniantur quidem eorum quaedam, quae adhuc ex solis S codicibus habeantur, sed nullum ex eis quae in codice S tinea perpesso deformata lacunis legantur nempe
enim verecundia laetum esse Videtur, ut 111Sae puerili Specimina admodum paue adponerentur et carmina paullo procaeiora mitterentur, pro consilio honeste docendi ferudiendi quod in elogi codicis B severius etiam regnat quam in S l. Recte ollersius De epigrammatum graeo anthologiis p. 31 in rameri sylloga vestigia demonstravit dispositionis seeundum argumenta armin 1 prudenter institutae eam vero dispositionem ex B conligitur subtiliorem etiam fuisse illa quae in Α observatur quamquam is qui B ex diversis libris onflavit antiquiora ae .profanal Volumen I ex hoc codice paene uno replevit varia quaedam recepit in II, pauciora in II et IV. verum in aliis quoque libris suis Boissonadius passim excerpta cod. 1630 in medium attulit ita in notis ad Maximi lanudis versionem graecam metamorphoseon Ovidii nonnulla inde spatii implendi causa exprompSit, L p. 220 Sq. 314 sq. 370 sq. 462 sq. ad sellum de lapidibus varias lectiones enotavit in Notiees et aetraita X 2, 241, ac passim in notis ad Herodiani Epimerismos et ad necdota nova. 2 Ci. I I43 17 sqq. 399 sqq. 436 sqq. Ι 471 473 usque ad finem , II 437 sqq. etiam Bois sonadii adnotationem ad Herodiani partitiones p. 45. 3 Mutilus quidem est B in fine, ubi nunc folia duo membranacea adsuta sunt; sed librarium ea in parte, quae iam amissa est, denuo rediisse ad epigrammata excerpenda, ob dispositionem horum miscellaneorum veri admodum dissimile est.
14쪽
carmina quae deinceps Scripta Ob oculo fuerunt, non uno tenore perscripta quasi quandam mantissam christianis adiunxit, ut fuerat in archetypo codicum B, sed bifariam distributa illis serie duplici interposuit quo commissum est, ut et divellerentur On- nulla quae argumento sibi finitima sedem quoque vicinam habuerant, et quaedam in eclogam priorem admodm breVem recepta per errorem repeterentiu in altera. Iam indicabo carmina antiquiora, quae B continet, Simul eum Sede, quam in Crameri necdotis singula occupant additis etiam scripturis quibus B ab 'io illio leviter discrepat; iam longe pleraque insigniter consentiunt. Ρ. 62 post Versu εἰς μεταμύρφωσιν, quos ramerus exhibet p. 304, 24, Secunturhaeee 1. Που τοι τοξον. . lan. IV 201, Μαριανου σχολ , apud Cramer. p. 368. β1R. Ου απ πανδημου, quae St eiusdem epigrammati altera pars 368, 12
redit exinde librarius ad christiana. iam excipit hane eclogam epigramm εἰς τον αγιον δημητριον, quod St apud Cramerum p. 290. 14 secuntur alia eiuSdem generis, quae Omnia item inveniuntur etiam in Met quorum ultimum est ενταυθα σάλπιγξ, apud ramermi p. 302 1 3 deinde p. 63' leguntur quae abra absunt pedeStri ratione Seripta, puSeula aera, stronomiea, alia Xeerpta varia quibus intermiseentur de Odiae et mensibus iambi in epigramma de Empedoclis sphaera in iambi de Atlante caeli in sustinente ); tandem p. 12 resumit librarius carmina christiana a Ioannis Geometrae ConfeSSione elegis pessimi scripta ἐμοι καὶ πάDν ῆλιτον, quae invenitur etiam in S, ef Cramer. p. 334, ut ea quae deinceps secuntur tantum non omnia ). lie et ordine saepe diverso, a Cra- mero edita leguntur quam claudit elogam distichon in regorium theologum ενθεος ην ὁ Συρος apud Cramerum p. 13. 281. iam illiu rursum excipiunt p. 135 carmina antiquiora haec superscripto titulo. quem a prima additum restens manus renoVRVit
Prodromi Boissonadius in Notiees et aetrait XI 2 p. 180 sqq. et Manuelis Philae ex ipso cod. Mille in Philae carminibus . I p. 341. m0nosticha illa de odiaco publicavit Boissonadius necd. II 477.4 Cf. Iacobsit appendicem ad A. . n. 40. 5 Leguntur eidem in schol recentioribus ad Aeschyli rom. v. 428 et in schol ad Oppiani hal. 619.6 Deest inra hymnus, qui incipit ἐλπωμεν θευπαιδα θεεικελον αφθορονυμνον, in deipara καταμοιχεῖον compositus aemulatione hymnorum onomasticorum, qui sunt in A. P. IX 24 et 525 in Dionysium et Apollinem scripti. post alios edidit hunc ex ipso codice B Pitra in Spicilegi Solesmens t. ΙΙΙ p. XVII. 7 Excerpserat e cod. B eadem G. I. Vossius, cuius exemplum P. Burmannus in suum usum descripsit quod Burmanni antigraphon extat in bibl. Gottingens inter cod. s. Philol. . .
378,1M 349 IΠαλλαδὰ 378,3XI 255 Παλλαδὰ 377, 17XI 157,
1hἹσως omissum est et in marg. a manu. ut videtur altera suppletum deest in S. 2 Prima duo vocabula huius distichi, quod cum sequenti bis legitur, hic missa sunt: in vorsu altero B recte habet ορῶν, ορῶ.3 ut in S, adponitur distichon primum, praeterea nihil, et v. 2 omittitur tac. 4 Hic leviter variant B, ille habet ευοδμοι δο μυροις, hic quod supra dedi, sed bis addito a amanu recenti, ut Videtur, quae voluit ευόδμοι τι μύροισι versus illos antea ineditos fuisse ramero ei nekius Anal AleX. p. 394 crediderat, quem errorem notans iccolus p. 376 animadvertit v. 1 et 2 ultimos esse epigrammatis alladae dudum ex anthologia cogniti, v. 3 et 4 ibidem illud excipere ut aliud alladae epigramma iam vero B, cum haec duo disticha coniungant, suspitionem Iacobsit, qui alterum, quod legitur ΑΡ. X 55, carmini praecedenti addendum esse coniecerat, egregie confirmant. 5 V. 3 sq. continue scriptos Dy αψει sic με χρυσος ori φθον', rvρήμνους in margine addidit manus prima. 6 Hoc carmen non seiungitur a praecedenti noiε δε με. 7 V. Ouiγη D pro γημη Dς v. - κο νυν.8 V. 4 ἀπειρε σιον, recte. κα pariter adest in B. Cramerus falsus est. 9 V. 1 ore σαμ. 10 V. 2 Θε. II V. 2 κτισεν.
15쪽
subsequitur Odi i p. 137' li eliristianoruit carminunt ecloga e eommuni exemplo potita iambi in Maeandrum fluvium τ της δίκης πυμ . pud Cramerum p. 34, 12;ει τυγχάνει γης. p. 334. 16 Compuncti item iambi Seripi πεπονθα θειν , p. 326 21 aenigma de Sale δατος ἐκγενομην , p. 327 11. Deinde leguntur nonnulla quae ab MabSunt του προδρομου κυρου θεοδωρου του φιλοσοφου στίχοι ποθετικοὶ ἐπί τινι ἐκβρασθέντι 'hi θαMσσης έχε ρι νεκρω quem ti-
tutum a prima manu prosectum recentior renovavit; et hoc quidem carmen elegiacum, luod incipit ξεῖνε, τί νυν με δέδορκας, ex codice Vaticano n. 30 p. 103' cum aliis multis iusdem Thoodori rodromi pridem volgatum est in ices et aetrait VIII 2.1M Dutheilio sequitur aenigma εἰς την ἐν τε οὐραν ιριν Isten στοα υλων huοιρος, quod edidit e B et cod. arisino n. 968 Boissonadius in Aneodotis III olinter aenigmata a Basilio Megalomita ' conlecta, non item condita ): eadem rodromo potius osse tribuendum videtur, eum Statim adietatur τερον εἰς et αυτ τοὶ προδρομου distichis scriptum , quod incipit λέος ψιετέρου με φιτυσσατο δῖα θυγατηρ, temoditum . Dutheilio l. o. p. 185 ex eodem odie Vatieano ).Ηaod tria hoodori rodromi carmina ab earum eclogarum compos1tore al1unde vetita μαρ o magis liquet quoniam p. 38 illa rursus Xeipiunt epigrammata sex numero uua singula leguntur etiam in is communi fonte depromptas iδες γερον βρεφος ote . , 'apud Cra merum p. 309, 15 μὴ πυρ ανα ς, p. 10, 8 ξ 'ελ ι με φῖς p. 301 2 ἔσοπτο φωτος, p. 301 5 ἐκ φοινικης μορφουσθε, P. 301 εδακρυσας βροτος.s 318'17 om nia binis sonariis iambicis aerscripta praeter num quod trium St. . Succedunt his αἰνίγιιατα συντεθέντα παρὰ βασιλέως os μαγομιτ . h. Si παρὰ Βασιλείου τοῖ Μεγαλοsi ου of Boissonadium necd. III 437 quae Mesinunt p. 40 nversu cisto τ σύ9μπαν ἀβλαβὲς της οὐσίας cf. BoisAonad1 Ani ed. III o0 l. et exeipuintur
Catonis nomis distichi. 40roidis Maximo lanude in graeeum sermonem sonuersis. hao aenigmatum colleetione e qua praecerptum unum nte OtRVImUS. Omnino aret . Ulterius hae persequi a proposito n0Stro alienum St. nam et X 1 quae attulimus satis dispicitur et data opera in B eclogas e fontibus diVersa petitas ciscerpio permisceri e reet nos ponere fluae in B recepta ab SobSunt e ali praeter illud, quo S uno pendet. exemplo seprompta SSe. Iam epigrammatum antiquiorum luae Supra indicata Sunt ordinem pauli1sper
In prioro serie inuasi praetemptans iter carmina dem0nStr3t1V se vel reetius quinque ita disponit, ut titulum arti in duas particula diScriptum Sequantur quattuor
ODigrammata Sententio 83. . . .
I Cf. Fabricium ibi. gr. 1 10 editionis Hartesiana et maxime X 538 qq. paenultImae. 2 Cf. Wollersium Rhein Mus XXXVIII, 1883. p. II 4.3 Hoc de nube aenigma legi etiam in codice Vaticano Palatino n. 43 p. 90 adnotat utheilius. Cum extiterint et in hoc codice ipso insint etiam nomarum sermone soluto Seriptarum elogae Bygantinae cf. Boissonadii necd. I II γνω uti vosos, 26 γνῶμαι σοφῶν, 35 γνῶμαι τῶν πτα σοφων), apte gnomologiae titulo adicitur δι' ἐπῶν. Suidas Theogni dea carmina dicit γνωμολογίαν δε εγεώων attamen dubito, tum is demum qui haec conlectanea comparavit inscriptionem Illam praefixerit.
16쪽
alteram ου το ζῆν χαρίεσσαν etc. sane absolvitur inra dististho uno, sed mutilum cum sit et in anthologia alatina et lanude octo versus complectatur, sede ipSa quam distichis carminibus separatam hoc in capite occupat arguit, illud in sylloga antiquiore, a qua S derivata sunt, quondam plenum perscriptum fuisse simul hinc conligitur, ordinem qui in B cernitur non ab eius libri scriba sive compositore profectum esse. etiam antepaenultimum epigramma vel 1 huius conlectionis, quod inlatatino et lanu-deo Odie quattuor versuum est, fastile eum in hunc syllogae pristinae locum reciperetur plenum fuit primum 6 tertiumque 8 epigramma cum in libris alatino et la- nudeo Luciano dentur, cui hic, ut alibi ), Ludillius substituendus esse videtur, illud
quod his medium interpositum in utraque anthologia δηλον est at non minus quam et 'heognideum colorem prae se fert, eidem poetae adsignandum S Se patet. UniuS rursus auctoris, alladae, quattuor epigrammata diSticha Sunt, quae secuntur, a. b, 9. 10. denique non mihi tempero quo minus eam gnomologiam admodum extenuatam simul eum titulo ex longe uberiore fluxisse SuSpicer, cuius particulae compage pristina soluta non tamen omnino diseissa et deleta in anthologiam Cephalae multo plures quamini transierint: nam in Palatina quoque anthologia nec minus in lanude carmina eadem partim sede sibi sunt proxima partim haud longe disiuncta e). allada st Ludiani sive Lucilli sunt septem in B carmina disticha usque ad 10 eorundem poetarum longe plura quae ambitu argument colore et illis et inter se paria sunt per libro Xanthologiae alatinae et I lanudeae dispersa immo paene continua leguntur ). iam mihi considera o scholio codicis alatini ad VI 339 adscriptum: δηλον επὶ τινι
τουτο γεγραπται , πλην τι ἐν τοῖς του Παλλαδ επιγράμμασιν ευρεθη κειμενοw μή ποτε
δε Λουκιανου β). ea si recte intellego demonstrant alladae extitisse Onlectionem quae ipsius et aliena, in his praesertim uetani sive ustillii carmina continerentur, ut hinc ultro se offerret suspitio versus illos huic auetori tribuendos esse, cum ipsi olore suo eam Oniecturam quam maxime diSSuadere Viderentur ei, qui notam illam adi edit. pertino VII 339 , minime sepulcrale armen, ad illud ipsum genu gnomicum atquct erat in . X recipiendum ' l. sane quidem non duorum sed se versuum St, ut alladas alia ius modi multa in his quod supra notatum est Sub n. 10. Versu pilares compleXa nobis reliquit, quae in conlectionem illii recepta fuisse puto hanc vero, ni fallit pinio vel totam vel magna ex parte traduxit Agathias in cyclum suum, ad quem dudum
I Cf. ngelii se quibusdam anthologiae graecae epigrammati commentationem p. I sq. 2 Nam hune, quamvis in S desit, translatum esse ex communi utriusque libri fonte docebunt ea quae infra asseram de lemmatis atque inscriptionibus codicis B. 3 Ordinem epigrammatum iura omnino simillimum esse ei qui invenitur in Palatino codice et Pla- nude ostendit insterus i. c. p. T. 4 Cf. X 29, 3I, 37, 39, 1, 3, 5, 3 98, 09, 12, 1 I9, 25 26 intercedunt δηλα satis multa generis eiusdem, quae inter duo illos poetas dispertienda esse videantur.5 Planudes adnotavit δηλον - δε Παλλαδῆ. 6 Hos errores, qui frequentes deprehenduntur in anthologia cf. in eodem libro . 23, 64I, 703, alia non iam uti fieri solet et ipse aliquando feci cf. pigrammata graeca in muris picta duo p. 19 sq. not.), Cephalae imputo, nisi ita ut eum antiquiora errata propagavisse existimem is enim homo quo minus talia novaret socordia sua impediebatur id quibus indiciis commotus dicam, exemplis quibusdam infra
rettulerunt . . X 6 76, et eiusdem libri longe plura coniectura referri possunt');
si facile in Agathiae cycli libro V cf. A. Ρ. IV 3, 124 sqq. Sedem vicinum invenerant
Ρauli Silentiarii pigrammata duo illa, quae concludunt eam Syllogae OStrae partem. Sestuntur carmina XIII, quae omnia leguntur in anthologiae alatinae l. I. in Ρlanudeae l. II, excepto uno 16), quod Planudes in primum transtulit; sed intra hunc Or dinem cernitur alia divisio nam praecedunt potatoria tria, 13, 14, 15 Secuntur se optica decem an usque ad 25. et in hac quoque parte saepius componuntur quae etiam in anthologiis alatina et lanudea sibi finitima sunt, ut Cephalam pateat usum esse eodem amplo corpore, e quo syllogaera deductae sint est ubi in has coniuncta transierint, quae Cephalas disipuit vel disiecta aecepit; . . XI 299, 301 338 in B, ordine antiquo, ut videtur, servato, deinceps leguntur . 19, 20, 21, primunt eum lemmate εις βριστην ulterum i τ αυτύ, tertium item εἰς το αυτο neque iam eum Engelio .
e. p. 10 Cephalam reum agemus erroris vel incuriae, quod Lucillii epigramma'. . XI 390 cf. supra n. 25 gnomicis ereptum inter lusoria tranSpOSuerit, eum e S eonligamus eum nil nisi adhaerere exemplo sibi proposito. Succedunt Oracula quattuor, nam 27 sive A. P. XIV 17, cum in B utrimque oraculis circumdetur, et ipsum huic generi aceenseo. et haec quidem carmina in alatino codice late dissipata sunt, lanudeus eorum duo tantum habet, 26 in I. I, 29 in I. V. Ea excipiunt e non ii ad numero, quorum quattuor priore femineo dein quinque puerorum amori dedicantur ). et amatoria illa omnia in lanudis libro IV proximo
coniuncta sunt cetera . in his duo . quae ab utraque anthologia absunt ex Stratonis Musa derivata SSe Supra ObSeΓURVi. Ecloga subsequitur demonstrativorum epigrammatum, quae Spectant Omnia
ad artis opera inlustranda, nisi quod de primo 39 dubitari potest; sed in la-
nude quoque anthologia hoc carmen interponitur artium titulis rursus carmina duo, 40 41. quae in anthologia alatina se excipiunt, hic quoque coniunguntur ultimum eorum 43 inra male inter erotio delatum est. Denique extra ordinem supplementi instar subiungit epitomator puerilis Musae
carmen unum, quod Supra preVerat.
In universa sylloga eodicis S ne unum quidem e poetarum nominibus Omparet. quae tanta onstantia abiecta sunt ut vel inscriptiones quaedam auetoris nomine misso tamquam mutilatae legantur, veluti εές b ἐαυτου διδάσκαλον νικηφύρον, apud Crumerum p. 291, 28, quocum e ει τον νικηφορον τι διδάσκαλον, p. 305, 21 εἰς δ ἐαυτου πατερα, p. 329, 1 εἰς b ἐαυτου διδάσκαλον, p. 329. 13 εις τινα πάνυ μικριν κελευσθεις ει πειν στιχον σχέδ ιJον, p. 332 18. quae ex parte certe nomini uni olim subiecta fuisse patet; nisi forte sub eodem Omnia legebantur. In B ad pauca quaedam ex christianis carmina nomen aueforis adieetum est.
Theodori rodromi supra bis invenimus in edtoga eadem codicis p. 138, sed hanc
I Ex his satis apparet, quo modo eigandi de scholio illo sententiam, quam explicavit in Museo
Rhenano n. II 561 sq. et 565, corrigendam esse putem. 2 In 3 non inest quod ad pueros maxime spectet, sed ex sede ipsa, quam in B tuetur, colligitur hos versus antiquitus inter παιδικ lectos esse de T iccolus i. c. p. 164 fallitur, ut observavit iam ol- tersius . . . I, 2.
17쪽
cognovimus aliunde petitam, non e communi biit e Syllogarum B. itaque indidem translatum quod p. 180 inter Procli ἐπιστολιμαιους a αρακτῆρας Τ et Alexandri Aphrodisiensis Problemata intermissum legitur epigramma et in deeS εἰς δακτυλιο εχοντα σφραγῖδα
ἐρωντας δυο καὶ π των στέρνων αυτων δυο δένδρα ἐκπεφυκοτα καὶ ις ενα συγκορυφωριενα κύρυμβον, addit in margine lenimate του προδρομου κυρου θεοδωρου του
σοφιστου edidit hos quoque versus utheilius in Notices et miratis VIII 2, 194 o oo
dico Vat. 305 - . restant inter Bygantina rarae auetorum memoriae, praeter unum Omne , hi recte Observavi, item additae carminibus, quibu S caret et quae inter opuscula abra aliena locum habent. p. 147 et 162 iambi leguntur os σοφωτάτου πρω-
τασηκρητις sic), quos Boissonadius Anecd. I p. 99 et 161 edidit ex B, simul in
dicis veteris, qui codici praefixus est, Ope eruen nomen Λέοντος Βαρδαλη πρωτοση- κρηταριου idem homo nune invenitur inter eos, ad quos Maximusilanudus litteras dedit ).'
p. 14 Manuelis hilath το φιλη), cuius B plura habet sine nomine, extant iambit 2 qui incipiunt θεος με ημων οὐρανους editi illi a Milter in hilae carminibust. II p. 405. p. 16 legitii Georgii is idae amplum poema iambicum de vanitato
vitae dudum evolgatum tuo incipit ἄνοιξον γημῖν του λογισμου τὰς πυλας, Euan inSeriptione os σοφωτάτου κυρου γεωργιου οὐ πισιδου εἰς τον ἀνθρωπινον βιον καὶ κατὰ υπερηφάνων. εαμετρα ἰαμβικά. το προγραμμα προς το ρ ριστύν. Secuntur p. 165 τεροι στιχοι ηρωικοὶ εις την αυτὴν πύθεσιν, tuoruni primUS Si ἄνδρες ἐγερσιγέλωτες οσοι βιο-
παιγμονι τέφρri, a Miller per errorem inter hilae carmina II 384 redopti Boivinus
apud an durium eo iure adsignat eidem Georgio, cuius nomen a librario missum esse
ostendit titulus pigrammatis quod Succedit p. 166 εἰς τον ἐν λαχέρναις ναow of αυ-tos odidit illud ex ipso iuuangius in noti ad Zonarae . II p. 65, unde repetierunt Bandurius in Imperio oriunt. I 177 et Fabricius in Bibl. r. VIII 15 seditioni marissianae sine auctori nomines legitur in A. . I 120 mendi deformatum q) subiungi
I Cf. in chium Iahrb. . elusa. Philol. a. 86 p. 53 sqq. qui lectionibus cod. B usus est.2 Theodoro Prodromo assig nandos etiam ei ederes esse iambos p. 190 qui biis inscriptum est se auro υέniγραμ/μα εἰς ά νον etc. et qui incipiunt i ἔσχον Mnλ kιν sed e codice bibl. Bodleianae larkiatio . t 6 cf. Gaissordii catalogum I p. 62M V), in quem varia recepta sunt ex eodem libro, quo B usus est, conligo Theophylaetum Bulgariae archiepiscopum indicari; cf. Fabricii Ιlibl. r. VII 669. antecedit in B tetrasti. ehon hexametris inconditis seriptum εἰς ἐλος τῶν is ἐπι rosa ἐξηγηuκῶν του βουλγαριας si α ιδ Π Iroλαις
3 Cf. Maximi monachi Planudis epist. d. Max Treu si 886 pari. I p. 10 eadem epistuli anteactat publicata a Piccolomino in strutti nediti dat odie cireti, qui ex Annali li Universit Tostanet. XV seorsum editi sunt, ii 5 Sq. 4 Primum edidit . Morellius cum Hexae mero Georgii Parisiis a. 584 ef Harlesium ad Fabricii Bibl. r. VII 6l m), saepius postea repetitum set ultimum recusum est inter cetera seiusdem auctoris scripta in Patrologiae a Mignio incuriose accuratae vol. XCII, post tironicon Paschale p. 582 qq.b V. 3 in codice alatino est
ego ec enotaVi h γαρ τερ ovσα ὁ θεῖν τα δειγκαλαιις Ducangius edidit rῖν θεῖν ἐν αγκάλακὶ, et ita reete nunc impressum est cum in Georgii is idae editione novissima p. 173 tum in anthologia Parisina etiam ad . 9 meliorem B quam codex Palatinus scripturam praebet, quam Ducangius corruperat, Oi8S0nadius
tur idem quod in Palatino libro pigramma longe eniendatius eripimii j lemmati adiecti primum vocabulum ἄλλοι relicuum eat, cetera bibliopegi culter dempsisse videtur; et eos quoque versus Pisidat esse intellectum At. p. 192 legitur του μεγάλου Βασι - λείου distichon elegiacum, quod Boissonadius in necd. II 475 recepit. p. 213 incipiunt στιχοι γνατίου εἰς b ἀδάμ, ab eodem necd. 436 sqq. editi et nuperrime ab C. F. Militer in programmate iliensi de Iguati Diacono Scripto p. 28 sqq. repetiti. Relicuum feci unum exemplum carminis christiani et in B et inra recepti ac simul nomine vetoris munitii limentatio elegis inconditi composita quae legitur apud
I Egregiis lectionibus, quas in his versibus B offert, cur editores Paris iiii ex arte tantum usi Sinti aegre perSpicio ricepserunt e B in v. 7 λυτρωσιν Pro βλυζουσιν quod ex interpretatione irrepsisse recte adnotant; at versum B dederunt secundum alatinum sic
quamquam eum melius scriptum legi in B σαι γὰρ εἰσι ποοσβολα Παδη Murus in commentario sero adgnoscunt addita observatione verissima accedat hic locus alii non paucis, qui interpolationem codicis Palatini arguunt'. denique tacent lectionem Optimam, qua . ultimum e B emendare licet, θεῶν κot σαPro ριστον Τεκουσα. eaden permutatione interpri tando orta turpari puto verSum I epigrammatis perbo ui et non post quintum sextumve saeculum Scripti, quod ex eo die Vaticano r. n. i5, Basilii magni otnilia continente, scripto saec. X exsignavi cum alibi non Videatur editum es SP, huc ovo quale legitur codicis p. 426 non nisi interpunctione correcta
de quibus potissimum dissidiis in ecclesia agitatis, Pelagianis a Nestorianis an Eutychia uis poeta queratur, non ausim definire fortasse tamen Scripti Sunt ustiui ait imperante, atque Spectant ad huius conatus discidii ecclesiastici componendi, vel potius Sub edictum Iustini II quod et consilio et pr-
18쪽
Cramerum p. 334 22 cum indice εξομολόγησις, invenitur in B p. 12 ita inscripta ἐξο
mero ingenti adversetur et praeterea in B hoe carmen et antecedant et subsequantur quae inra desint ), non satis valet ad convellendam ratiocinationi necessitatem conligendum enim est ex eis quae attuli, carmina illa, quibus in B auctori nomen additur, aliunde transscripta esse, non e communi fonte codicum B, quae his utique caruit.
Contra florilsegium illud abra usurpatum adscripta singulis carminibus habebat
lemmata quibus argumenta indicabantur ea codicis S scriba, versus finem operis langue SeenS in parte BOStrema, quae Vetu Stiora continet, tantum non Omnia Omisit B praeter paucissima quaedam fideliter descripsit nonnulla speeiminis loco enoto, Omnia congerere
nihil attinet ad epigramma illud quod supra indicatur . 7, legitur περὶ φιλων, ad 8 περὶ
αυτο, d 13 πρb τους κεχηνοτα εν τοῖς παρουσι, ad 16 παραινεσις κοινη, ad 18 εἰς χωλον σκομμα, ad 24 εἰς τους βρενθυομενους διὰ τουτων τῖν λεξεων καὶ σοφιστέωντας, d 25εις ερωτα δεδεuένον πετρω Sie, pro πτερωὶ ad 39 εἰς αρχοντα ira hi non e S eon Spi- Pu cum Odiste alatino consensi a cognatio nam et multo rarior is habet eiusmodi lemmata et omnino haec argumenta nisi forte paueissimis quibusdam Xeeptis non sunt
ex antiquitate propagata ). nonnulla ex lemmatis codicis B obitor congruunt cum indicibus, quo Alla nudes epigrammatum catervis praefixit sed dignum notatu est etiam in his lemmatis vestigium cerni amplioris conlectionis, quae nisi eadem fuit, quam lanu desu Surpavit. certe eum hae habuit Cognationem proximam. ad . 31 adseriptum est εἰς
I Cramerus p. 265 scripsit: ituatuor tantum omissi sunt hymni vulgo Ioanni Geometrae attributites Magn. li ibi. Vet. Patr. t. XIV p. 439 sqq. J, qui in codice poeticae huic farragini praefixi sunt forsan et alia Sunt, quae eidem auctori assignari debeant'. io igitur recte suspicatus erat. oivinus quidem apud an durium l. c. p. 88 nescio quo iure et hymnum in dei param qui equitur et a sepius eum χαιρεn- σμοῖς Geometrae impressus est ei. Fabricii Bibl. r. VIII 26 ed. Hari. eidem adsignet Pt poematia et
epigrammata XLVIII quae hunc excipiunt dicat Ioannis Geometrae Et aliorum'. sed canti eorum metaphra-Ses iambicas X, quae aliud ramerum leguntur a p. 52 ad 13. 365, referenda esse ad Geometram, scire Cra merus poterat ex Bandini catalogo ibi Med. Laur. I 55 sqq , ubi Psirilita sunt Onanes e Laur. Plut V eod. 3 p. 3223 sqq. qui eas ex libet eum indice μετά νραaιe LM υδῶν Πῖ-ωνῆς 'Iωάννου γεωμi-δρο v. longum carmen elegiacum, quod ramerus habet p. 28 sqq. incipiens yl μ 1 λεις, δι in ονθας, cum eiusdem plane farinae sit ac lamentatio illa Geometrae, eidem versificatori pessimo restituendum videtur; item mutila carmina p. 314, 18 et p. 293, 24, quae a pentametris incipiunt, et, ni fallit coniectura eorum quae Subsecuntur certe pleraquΡ. Ioannes denique ille, qui duorum poeniatiorum p. 316, 9 et 1 se auctorem profitetur, a Geometra non diversus est ne multa, subiit aliquando animum Opinio Omnia quotquot antiquiora antecedunt carmina Geometrae esse, eundem totam Sylloge composuisse. Sed hanc rem nunc in medio relinquo interim persuasum habeo syllo genra non continere quae infra saec. X descendant
Nicephorus rex, ad quem scripta sunt carmina p. 290, I et p. 305, P, est Nicephorus hocas), cum aliis aliunde admixtis usque ad Planudem et aequales deducat itaque florilegium illud, quo S usi sunt, circa Cephalae tempus conditum esse opinor. 2 Praecedunt commentariolus de aetatibus hominis es Boissona dii necd. 545 , catalogus eorum qui in quaque arte excelluerint cf. Cra meri Anecd. X. IV 255 sq. , sequitur hymnus in deiparam supra
commemoratus ceteroquin v. an durium p. 80 sq. 3 De anthologiae Palatinae argumentis f. insterum l. c. p. 57 q. quaedam eorum christianismum prae se ferunt.
πραξιτέλη, recte ad 32 εἰς δ αυτον, falso, nam nihil esse his versibus cum raxitelis Cupidine quivis cito videt. at in anthologia lanude item superscriptum est εἰς δυαυτον, Ἐρωτα scilicet, ad quem Spectant ea quae proXime praecedunt iam cum haec
duo poematia etiam inra se excipiant et hinc ea iam in exemplo codicum S se excepisse adpareat, id derivatum esse perspicitur ex archetypo locupletiore in quo quaedam alia ad Cupidinem pertinentia carmina interposita fuerint, ut initanudea quae intercurrunt quattuor spectant omnia ad Amoris signa. Superest, ut de eis dicam syllogae B epigrammatis vetustioribus, quae aliunde supervenerunt in his, ut inter chri Stiana carmina, item unum invenitur quod otiam in Sextat at enim et auctoris nomine inStructum illud est in B, et tota eloga, qua continetur, abra abest, et, quod graViSsimum, Scripturis ade discrepat, ut de fonte communi omnino cogitari non poS sit dic Metrodori epigramma παντοίην βιύτοιο, quod in Sprincipem locum habet inter antiqua et apud Cranierum legitur p. 366. . et eum mearminum par notissimum et a librariis saepe repetitum , alterum Osidippi ποίην τις βιο- τοιο, alterum a Metrodor paro die contra seriptum, ut A. . IX 359 et 360 coniunctim receperit S tantum modo secundum exhibet in B priori praefixa inscriptio est ηρα-
κλειτου του φιλοσοφου κατὰ του βιου ), alteri δημοκριτου του φιλοσόφου τουναντίον,
Horaeliti nim tristis et ridentis Democriti vultus exprimere hae contraria carmina hominibus Bygantinis videbantur alterum in codice alatino dicitur osidippi sive latonis comici, in lanude Posidippi sive Cratetis 3 mici, alterum Metrodori et in alatino sit in lanudeo.
Iam S repetit fere eam horum verAuum Seripturam, quae X anthologia utraque volgata est, nonnisi minutiis quibusdam discrepantem, in quibus sunt bonae lectiones . 6 ἐλαφροτερος, quae invenitur etiam in B, V. D βιου, ut anthologiae lantidea et Euphemiana habent contra in B. praeterquam quod versus 2 interpolatione καὶ ἀγαθαί corruptus est et librarius v. 3 scribendo ἐν δ' ἀγοραῖς καμάτων D in osidippi armen aberravit, ita tamen ut verae seripturae partieulam Servaret ), nonnulla proponuntur graviter a vulgati abhorrentia; a1que est dissensio ea quae fere oriri soleat in versibus multum celebratis et varie usurpatis a deflexis est autem ubi B praestantiora praebere Videatur habet egregie τέκνα φάο ς, Volgo legitur τέκνα πύθος ubi πύθος
1 In cod. Paris bibl. nat. n. 119 I, saec. XIV, qui p. 72 et 2 eadem carmina continet, Super-
2 Pal. et Plan. cum Euphemiana ἐν δ' γροῖς τυmo χαρις, Posidippus compari loco ἐν δ' ἀγροῖς καμάτων λις B etiam hic errore eodem ἐν δ' ἀγοραῖς habet nihil dubito quin Metrodorus, qui Posidippi
VerSus detorquens et diffingens singulis vocabulis litterisque quam artissime adhaesit, ἄλις retinuerit et modo Substantivum mutaverit eum scripsisse puto ἐν ' ἔγροῖς χαριτων ἁλες, unde ortum et φυσιος χάρις et quod in cod. Par. 119 legitur εἰ ἀγροῖς in φορα αρις, utrumque bonum, at non genuinum ac favet coniecturae meae imitatio Iuliani Aegyptii . . IX 446, 3 ἀγρος τερφιν αγει. ceterum huius epigrammatis V 4 inepte legitur ἐκ in γάμων Οἰκος ὁμοφρονεει, emendandum est Iκος ἐυφροσυνος, ei Metrodori V. 6 6 εις γάμοὐ Do ἄριστος εσσεται, ubi Iκος ἀρεστος Bothius, in ἄροσro recte offendens fortaSSepraestat ἐρασΤος. 3 Enuntiatum vero totum ita τέκνα ni θος, ἄφρονεις ώπαις βίος metri causa Bothius ἄφροντις scrip Sit, non melius Versum sustentavit is a quo codicis Par. 19 lectio profecta est ναος γ' ἀφροντος. Xpulit ἀφροντις nescio quod Substantivum, quod consonante incipiens melius respondebat vocabulo ηρωσις in
19쪽
pro ποθητά recte dictum S eo usu qui cum alia non nuSquam tum apud Nonnum invenitur Dionys. XLVII 332 ἐγρομενη δ' ου ευρον ἐμον πύθον, minus tamen adposite ad poetae sensum iam πόθος accuratiuS OnSonat cum Oee quae in c. 359 parem sedem habet τεκνα πύνος - ita enim eum B eribendum , at vocabulum quod est φαος lini cum alio non minus accurate concinit, τέκνα φόβος, et ita legitur in cod. ar. 191
of supra p. 23 not. 1), qui in PoSidippi Versibu et ipse habet τέκνα φάος, et tam hoc quam illud gravius et nervosius dictum eSSe quivi facile Sentit minus valet ad probandum quod Iulianum AegVptium A. . IX 446 5 sq. cum illa Sic circumscribat ερκος
ἐτμθη πατρὶ τέκος, φρουδος τοῖς γύνοισι φοβος, et φοβος et φάος legisse patet. v. habet πολιαὶ δ' ἐς νέον εὐφυέες certe aptius quam quod Vulgo d1tur ποDαὶ δ' uπαD ευσεβέες, ae legit illii etiam Iulianus v. 7 πολιχὶ φρένας ιδεν πάσσαι ad- vernari quidem videtur exemptii Posidippi αἱ πολιαὶ δ' ἔμπαλιν ἀδρανέες, sed faceum scripsisse ι ποDαὶ δ' ἐς πίνον ἀδρανέες, et haec quoque OnSonant perseete desinit carmen v. 10 vulgo πάντα γὰρ ἐσθλὰ βιω, in B vero ita πάντα γὰρ υ διά σοι egregio ei The erit. XXII 22 τὰ πρb πλύo ευδια πάντα. iii Osidippi poemati clausulam interpoliatam prodit dissenRus tui S inter exempliar et parodiam non forendus. eum enim ceteroquin ratio articulatim exaequata Sit, in extremi carminibus ex editione novissima sibi haec respondent
summam totius graviter Comprehendente . quam Metrodoru eodem modi quo etera inverterit. itaque non genuinam fluidem clauSidam, at genuinae similem servavit Od. Par.
μηδέποτ ηποθανεῖ τἄλλα γὰρ πάντα γέλως. ox quibus nes io an alii parodia Metrodori adiuti poetae manum restituturi Sint l. ut simuleomplectar quas B in ceteri discrepantia graviores habet v. 4 scriptum At ἐν δὲ θαλάσση θαυματ non inepte, sed melius volgo κερδος. luod legit etiam Iulianus illa v. κέρδος πλέος ad verba qui Sunt in V. 6 ζης ετ λαφρύτερος manu eadem dSeripS1 in margine ex parte ab seis γρ. ζης ὁ ἐλευ h. e. ὁ ἐλευθερίης, URO Sane miInti neeurates adplicant ad osidippi a quae nosmet legimus pari Sede V. 6 ζης ετ ρημύτερος, Sed adplicuisse olim se accurate suspicor ad lectionem hane ζῆς δι ἐρημοσυνης ceterum in ζb re ἐρημύτερος frendit τι cum Oeta minime dicat solitarios vivere tui matrimonio utantiu cod. aris. 1191 eonfirmat Brunehii eorrectionem ζήση.
Ad Metrodori carmen ut ad osidippi Boissonadius notavit exi scripturae discrepantias. Sed in utroque eis recte uti sivo ipse nesciit sive is qui schedis eius usus hanc partem peris adornavit. in epigrammatelo sidippi, 359, Versus 7 sq. ita eduntur
ἄφρονες, αἱ πολιH δ' εμπαλιν ἀδρανέες.
τέκνα πύνος, πηρωσις ἄπαις βίος αἱ νεότητες ἀφραδέες, arotiαὶ δ α πάλιν ἀδρανῆες. in hi eum πόνος praeStat, quoniam singularis numerus requiritur tum pentametri formaeommendatur et acumine insigni oppositorum set sexaeta similitudine par diae αἱ νεότητες ρωuαλέαι πολιαὶ δ' εμπαλιν ευσεβέες. Denique haec restant carmina vetustiora, quae B seorsum abra continet
Lustillii epigramma, Fod legitur . . I 389, interpositum est . 192 inter
Pythagorae VerSus aureos et iambos quosdam Byzantinos, quorum initia . apud Bandu-rium hos excipiunt hostylidium carmen et nomica PIaedam Xcerpta lemma dSeriptum habet εἰς πλουσιον ἄπληστον, cloetiones a Iaeobsi nihil disserunt Carmen hOearlidium et opuscula quaedam pedestri sermone scripta p. 195 r0blema arithmeticum . . XIV 2 sequitur cum lemmate ἐπίγραμμα ἀριθμητικον. Seri plura discrepantiam Boissonadius notavit, qua tenus Sui St. Subsecuntur deinceps A. . XIV l, oui adscriptum kλλο praeter bonam lectionem φυσιος in V. 6 non nisi scribendi erroribus quibusdam discrepa1. Boissonadius omisit hic mentionem codicis B. Α. . XIV 12 eum ollatione , cf. OiSSOnadium. A. . XIV 51, eum lemmate λλο εἰς ἀνδριάντας τρεῖς, et adpicta Oblatione in v. 3 Boissonadius debebat reeipere leotionem κτω δ' ἐγω μνας. A. . XIV 13. in lemmate oonspirant fore eod. at si , ut ex Boissonaesi adnotatione videre licet, item v 3 in vitiosa Seriptura τέταρτον. V. 4 μὴ προσευρησεις. accedit oblatio. A. . XIV . v. 2 B καὶ στύμα ηνε θέναρ luod redepissem, ni displicui SSet Dimium hiatus'. leni correctione subveniendum scripturae optimae καὶ στύμ α τ ηδὲ θέναρ. Od. at στύμα καὶ θέναρ, hin. στύμα συν δε θέναρ, ille glossemate hic interpoliatione Sus. cf. . . V 246, 4 250. 6 281, 6 295. 1 IX 87 6 ubi codicis
Pallatini orrector et lanudes item singularsem substituerunt) 187, 1, alia. V. 6 Salmasi coniectura πύσαις editoribus arisinis recipienda fuit, quae confirmatur codicis lectione πύσα. ceteroquin B hoc in pigrammate non nisi erroribus scribendi differt
20쪽
L SCHOLAE ORDIΝIS THEOLOGORUM.
a. Professori m ordinariorum. AUGUSTUS WΙΕSINGER, Dr. Seminarii Regii ea techetiei exercitationes die uere. h. ΙΙ-ΙΙΙ, Xegetici in quo electos NOV. est loco explicando proponet, die Lun. h. VI VII moderabitur. Privatina tria prior Evangelia quinis d. h. ΙX-X interpretabitur; Theologiam practicam quinis d. h. - X tradet. IULIUS AGEN ANN Dr. privatim Historiae ecclesiasticae artem I leget quinis vel senis se holis hora ΙΙΙ Dogmatum historiam quinis scholis enarrabit hora ΙΙ; Seminarii theologici exercitationes historicas ni oderari perget die Veneris h. VI. ALBERTUS RΙΤSCI L, r. privatim Theologiae dogmaticae partem alteram quinquies . XI. enarrabit. ΗΕRMANN. FERDINAND REUTER, Dr, privatim Historiam celesiastieam medii aevi inde a Carolo Magno enarrabit exies . VIII privatissime Xercitationes ad historiam ecclesiasticam retinentes moderabitur die Iovis h. V. HERMANNUS SCHULΤZ, r. privati ni Theologium Veteri Testamenti quinis per hebdomadem se holis docebit h. X Religionis christianae cum ceteri eomparatae indolem et veritat m demonstrabit, quinquie h. XII; publice Seininarii regii theologie exercitationes dogmaticas moderabitur die Iovis h. VI, nec non Xercitatione homiletica Sueto more moderari perget. ΚΑROLUS ΚΝΟΚΕ, r. privatim Encyclopaediam Studiorum theologicorum quaternis geholis h. V docebit Apostolici aevi histoa iam . IX narrabit publice Mereitationes Seminarii Reyii homiletiei et liturgie die Sat. h. IX-XI, eatethetici b. I moderabitur. b. Professorum Xtraordinariorum. GEORG. CONR AMA DEUS LUNEMANN Dr. Patui ad Romano epistolam interpretabitur quinis per hebd. diebus h. IX-X. BΕBNH. DUΗM , r. librum Psalmorum interpretabitur quinquies . X; introductionem in Vetus Testamentum tradet quater h. IV.
SCHOLA ORDINIS IURIS CONSULTORUM.
Professorum ordinariorum. BUDOLPHUS D ΙΗΕBING, r. , aereitationes practicas moderabitur diei, Lun Merc.
RICHARDUS ILII ELMUS OVE, r. privatim Ius ecclesiasticὶιm et evangelicorum et atholicorum sexies per hebd. tractabit. CAROLUS D. ΙΕΒΑRΤΗ, r. Processum O iminalem quinquies p. hebd. tractabit h. Ι; de libris publicis fundorum eorumque iure disseret . Saturni . ΙΙ IX. FERDIN FRENS DORFF, r. Ius publicum Germaniae tam imperii quam civitatunι quinquies per hebd. h. ΙX-X; ius mereaturae ciιm iure ambiali et maritimo quinquies p. hebd. h. ΙΙΙ Ι tradet. RICHARD. D. IOHN, Dr. Processum civilem docebit quinquies p. hebd. h. IX-X; ius criminale quinquies p. hebd. h. -XI. C. LUDOV. DE BAR, Dr. Mercitatione praeticas ad processum civilem pectantes moderabitur die Martis h. ΙV-VΙ Mereitationes iuris criminalis instituet die Iovis h. IV VI. FERD REGELSBERGER, Dr. Institutiones iuris Romani sexies per hebd docebit dieb. Lun. - Ven. h. VII et die Merc. h. VII; ius commune quod ad familiam pertinet otius hereditarium pandectarum alteram partem tradet quater per hebd. dieb. Lun. Mart. Iov. Ven. h. VII; Mercitationes Xegeticas in libris digestorum moderabitur die Lun. h. -VΙΙ.RICHARDUS SCHROEDER, Dr. Ius privatum Germanicum docebit sexies . IX; Historium iuris Germanie quinquies . X; electa capita iuris Germanici seeundum librum, Loerso und Sehroederi rhunde aur eschichte des euischen Privatrechis tractabit semel h. X et XI publice. IOANNES MERΚΕΙ , r. privatim pandectarum partem primam h. e. Xeepto iure samiliae et hereditatis tractabit denis p. hebd. Scholis diebus Lunae, Martis, Mercurii, Iovis et Veneris h. XΙ-Ι; privatim historiam iuris Rom mi docebit quater . hebd. diebus Lunae Martis Iovis Veneris h. ΙΙ-VHΙ; privatissime sed gratis Xercitationes iuris Romani moderabitur bis p. hebd. h. desb. Professoris eaetraordinarii. CAROL. GUIL. OLFF, r. publice G i Commentarios diebus Lunae et Iovis h. IV V interpretabitur.
c. Privatim docentium. LUDOVICUS GOLDSCHMIDΤ, r. privatim Principia iuris Romani de ordine iudiciorum privatorum e onet diebus Marti et Saturni . -XΙ; privatim de doctrina Pan-deetarum disputationes reget diebus Martis et Iovis h. Ι-VΙ postmerid. die Saturni . IX- antemerid.
III. SCHOLA E ORDINIS MEDICORUM.
a. Professorum ordinariorum. Ε ΗΑSSE, Dr. scholas non habebit. G. MEISSNER, Dr. Physiologiae eaeperimentalis partem primam squae ad nutritionem corporis spectant functiones tradet h. X quotidie. Physiologiam generationis et Embryolo-