Adnotationes criticae ad Euripidis Cyclopem [microform]..

1쪽

funded by the

Reproductions may noti made Without permission rom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

States Cod concem themining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement fulfiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

ADNOTATIONES

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

5쪽

2.5 2.2

6쪽

I ACADEMIA

Frideri ei Meseleri adnotationes eritieae ad Euripidis Cyelopem additae sun

7쪽

ACADEMIAE GEORGIAE AUGUMAE

PRO RECTORRICA RDUS GUILEI MUS DOVE D.

Per proximum semestre hibernum quum Euripidis Cyclopem intereretabar de novo sentiebam, quam multi hujus sabulae loci non satis essent expediti. Quare hae scribendi opportunitate oblata sacere non nossum uinpartem eorum tractem accuratius.

Vs. 14 Sq. in editione sabulae ab Augusto Nauchio curata, qua utimur, sic exhibentur

ἐν πρυμνη δ' κρααυτὀ λαβων κρυθυνον δειροηρες de πατεις τ' ἐρετμοῖς μενοι, γλαυκὴν λαροθίοισι λευκαίνοντες, ἐζ mu es, ἄναξ.Adstipulandum censeo G. Hermanno in versu 1 scribendum esse ex con-Jectura eidieri ἐπ ερετμοῖς statuenti. Opus est enim ut Silenus diserte et et plane significet, Satyros in transtris sedisse, postquam semet ipsum DuD-pim oecupasse narravit. Contra probandum non videtur, quod Hermannus in versu 1 secundum Scaligerum λαβων mutandum esse existimat in λαγών. quod vocabulum ne ad sententiam quidem satis aptum esse censeo. Etenim ineptum mih videtur, fingi sorte evenisse Sileno ut gubernaculum regeret. quum ad hoc munus sustinendum propter locum, quem tenebat inter Satyros Retatem, rerumque experientiam esset aptissimus. Itaque quum verba L.

ηρες ορ sine dubio de navi sint intellegenda aeque atque vocabulam di,

quo paullo insta usus est hic poeta in versu 19, nequaquam illud mutandum m σκαφει, ut crib Jussit O Jahnius, equidem existimo verbum λαβὰν significare postquam occupavi vel cepi*, D. s. 680 sq.:οιτο σιωπῆ ν πετραν ἐπηλυγαλαβοντες ἐστήκασι, ita ut aut simul audiatur: αὐτήν, i. e. τὴν πρυμναν ἄκραν, aut id uod praestare 'Idetur vocabulum Ἀκρα mutetur ii ἄκραν vel in ἄκοα. Adparet autem, verbum λαβιῶν haud sine vi usurpatum esse, quum moneamur Silenum propter corpus era88um senioque confectum haud sacile potuisse De VenIre ad locum Illum excelsum. V PVs 84 in verbis chori

8쪽

ἀτὰρ δὴ τινα, πατερ, σπονδὴν χεις; id quod pennitimum locum tenet parum esse aptum, recte judicat Nauchius. Sine dubio corruptum est ex σκοπήν. Alias reperitur dictum ποιεῖσθαι τὴν σκοπήν, Vel τὼς σκοπας cis Lucian Hist conscrib. XXI et Diodor. Bibl. III, 26. Sed jam Homerus usus est locutionibus ἀλαοσκοπιὴν vel σκοπιὴν

ωιν Il. , 51b XIII, 10, Od. VIII, 28b, 302. quae posterior invenitur etiam apud Herodotum V, 12 addito genetivo τοντων. Chorus illa Ierba dirigit

ad Silenum dextrorsum spectantem. Emendationem nostram nihil dubii relinquere ostendit quod respondet Silenus s. 85:ορι προς ἀκταῖς ναος Ελλάδος σκάνος eti. Vs 90 sq. hic poeta Silenum commemorantem lacit Ulixem ejusque socios his verbis:

Jam olim recte ostenderunt in verbo ἐμ εβῶας. At eo quod scribendum proposuerunt: ἐσβεβωεες, nodum haud expediverunt. Vel sic enim Silenus ita loquitur ut eum Ulixem ejusque socios antrum Polyphemi potius ingressum quam prope adgressum dicere aliquis existimet. Mendi sedes, ut jam us- gravius sensit, quaerenda est in verbo στέγην, pro quo ille νην scribi jussit, quod ferri omnino non potest, mihi vero hic poeta posuisse videtur τε γῆν. Vs. 129 Sq.: Og auro ὁ Ε λπι που μιν η λμων ἔσω; M. φρονδος προ λι θν, θῆρας ἰχνεχών κυσίν. Haud intellego cur Nauchius pro Aiori, quod est in libris, secundum Reishii eonjecturam ediderit: ἔτνην. Immo illud melius quadrat ad versum antegressum, modo virgula incidatur OS φρονδος, non post Αἰτνη, ut Hermannus fecit. Sic enim φρονδος spectat ad δόμων σω et προς Alaνη ceti ad

Vs. 14 sq. de vino, quod secum fert Ulixes, haec scripta inveniuntur:

Num verum viderit Hariungius quum εἰσορας scripsit pro ως ορας, dubium est, quamquam haec librorum scriptura etiam ex nostra sententia serri nequit Quid, si poetam posuisse conjecerimus: in ἐρψς Sileno utrem vinarium gratissimum suisse, notissima res est. - ostremum versum Sic aliquis emendandum esse existimet, ut pro ναι, quod in libris reperitur traditum, scribatur: I, et post siti: collocetur signum interrogationis atque simul audiatur: τὴν γνάθον πλῆσει σου. At restat etiam altera emendandi ratio eaque talis, ex qua origo corruptelae in vocabulo ναι conspicuae probabilius

explicari possit. Quid si poetam seripsisse contendam ενι, . . de Styri. 164 in verbis Silenit

scribendum esse arbitror κυλικ' ἄν αἰροέρνην. Ex postremo vocabulo Orta est lectio varia βονλοίμην, interpretationis caussa adscripta. Vs. 188 Sq.: I. ἰδου τάδ' μῖν ποιμνίων βοσκήματα, ἄναξ υδνσσε , μηκάδων ρνῶν ροται,

Non opus est emendatio, quam Vocant, Scaligeri, ποιμνίων Scribentis pro ποιμένων, quod libri porrigunt; quin ne apta quidem St, quia Sententiam continet ab ea quae inest in verbis i κάδων ἀρνῶν ροφαὶ haud diversam. Ποιμένων βοσκηματα ni eo judicio signiscat nutrimentum quali utuntur pastores. Vs. 193 Sq.:

Ambo versus in libris tribuuntur Ulixi L. indorsi sententiam, priorem a

Sileno esse pronunciatum censentis, alterum ab Ulixe, amplexus est Nauchius. Contra G. Hermannus chori priorem alterum aeSp0ndenti esse Ulixis pinabatur At quod Hermannus contendit, priorem Versum Ulixi propterea non convenire, , quod ille non ante visis Cyclopibus mom poterat scire Polyphemum esse μ, satis est mirum Verbis 8upra in vers 118 positis Ulixes compererat, Cyclopes inhabitare terram eis quae Sunt in versu 130, Cyclopem venatum isse in Aetnam; qui in ver8 174 Silenus adeo om- memoraverat Cyclopis ον οφθαλμὼν μέσον. ilumbeus igitur fuisset Ulixes,

nisi vel ex solo illo oculo medio in persona conSpicuo per89eXi88et, monstrum accedens esse Cyclopem. Vs. 23 sq.: M. ελεγον ἐγω τάδ' ' οι δ' ἐφορουν τὰ χρήματα

Verba posita in s. 232 et 233 vix sunt sana Ae ματα parum apte dicit Silenus, quum non solum caseus Verum etiam agni ad χρθματα pertineant. Neque ἐφορον serri potest, quum si genuinum est Verbum ἐξεφορουντο, illud haud disserat ab hocce Porro quod secundum verba in libris tradita Silenus dicit Ulixem et comites comedisse caseum, mirum est Sane Silenus mendacia prosert etiam in eis quae leguntur s. 23 sq. et alias At hoc loco ipsi respondendum erat ad quaestionem Cyclopis, mirati quid sibi vellent τευχη τυρουν συμμιγῆ foras elata ex antro sus 226) Accedit quod culpa Ulixis sociorumque nequaquam reddi gravior videri potest eo, quod Silenus mentitur illos comedisse caseum quibus verbis mendacium contineri Cyclops ipse oculo videre potest), quam eo, quod VaSa caSei plena foras erant portata. Probabile est autem in priore Versu dictum fuisse. Ulixem et socios non curasse verba Sileni, vel simile quid. Itaque pro χρ ματα scribendum Videtur ρήριατα. orro verborum corruptorum οι δ' ἐφορον sacillima emendatio ea est, ex qua mutantur in v δ' φρονουν. locutio φρονεῖν et ita usurpata

9쪽

ut significet sequi, curare aliquid reperitur etiam in Homer. Od. XIV, 82, lutarch. Anton. X, Herod. I, 46. Verbo or propter antegres8um 6 ahaud esse opus videtur. Denique ἐσθιον corruptum cense ex σύγlaιν, quod verbum arctissime construendum est cum ἐξεφορονντ atque explicandum: ad comedendum. Vs. 243 sq.:

in verbis Cyclopis hisce:

πλήσοim νηδυν τὴν ἐμὴν cita νγρακος θερμὴν doνχος δαῖτ' χε κρεανύμων, probanda est Heathii conjectura scribendum censentis: θερμην δίδοντος δαττατω κρεανομω, nos quod forta8Se praestat δοντος mutare: in γε δον et ος. Vs. 320 Sq. I

Locum magno et multo opere temptatum sic repraesentare satis habait Nauchius ut in versu 326 pro librorum scriptura aperte corrupta ἐν στέγονοι, exhiberet Reiskii conjecturam jam a G. Hermanno recte repudiatam: υτέγγων τε, simul adnotans, pro vocabulo πέπλον a Musgravio commendari m)ον, ab Hariungi πιθον. Quod ad s. 326 adtinet facile apparet, eo Scaligeri sententiam, scribendum censentis: ευ στέγων - , serendam 8Se. Ne multa haud dubitandum est, quin scriptum fuerit: ευ στένον τε να- έρ' υπτίαν, h. e. bene complens aliquod ventrem Supinum, quae verba addita sunt verbis, θήρειον δακος, se Aeschyl. umen. s. 549Wess. :Mς αἰδόριενος ις στω. Porro clarum est, aut in versu 324 scribendum esse εχων, quod Hermanno placuit, aut in versu 325 vocabulum ii, quod priore positum est loco, mutandum, quam emendandi viam ingressus est Musgravius, scribi jubens: ου, pro quo ego faciliore mutatione ponendum censuerim vocabulum

fi quod et ipsum significat: ubi Contra conjecturas de vocabulo πέπλον prolatas ego ineptas esse judico. Apertum est enim, quamquam nemo id sensit, Cyclopem dicere, se tonitrua Jovis imitari atque irridere eo quod edat. Conseratur modo quod Strepsiades apud Aristophanem in Nub. s. 29 sq. dicit: βοτλορια ἀν-αοπαρδεῖν προς τα βρονetti ς. Largus lactis potus Oufert ad ventrem inflandum. Πέπλον Cyclops dicit stragulum, in quo bat supinus. Κρονειν de flatu sive crepitu ventris eodem jure usurpari Olerat quo Vergilius Georg. III, 382 dicit gens effrena virum Rhipaeo tunditur Euro, Ovidius Amor. I, 6 54, Boream compellari sa- ciens stamine tunde fores, Claudianus in Rufin. I, 276 carina tunditur procellis, atque Lucanus Pharsal. II, 23: crebris seriunt ululatibus aures, et Claudianus Beli. Gel. s. 625 ululatus pulsat

aure S.

Vs. 336 Sq.:ως τοὐμιπιεῖν γε καὶ φαγεῖν τουφ' μιέραν ceti. Scribendum erat, ἀμναγεῖν quam emendationem, ut nunc ideo, praeripuit mihimerwerdenus. irrat G. Hemannus, quum contendit, pro γε scribendum

esse M. AEuripides voluerat quod Germani dicunt das ineintrinken undBineinessenμ, non quod dicunt das Hineintrinken und asinineinessenμ. Vs. 342 sq. Cyclopis haec sunt verba:

ξένια δε ληφει, τοιάδ', ἀμεμπτος ω,πυ καὶ πατρεgo τόδε λέβητα θ', ο ζέσας σὴν σάρκα διαφορητον ἀμφέξει καλῶς. Scriptura versus 343, quam Nauchius recepit, debetur Godosredo Hermanno qui rectissime haec adnotavit: res ipsa monstrat, dona hoSpitalia, quae promittit Cyclops esse ignem et aquam, quique per ignem et aquam concoquat Ulixem, lebetem R. Miror auehium conjecturam Hermanni parum probabilem vocare. Quum verba cietρωον τοδε pronunciat Cyclops digito monstrat δινῶενωδωρ ποταμων ἐν πίστραις πέλας ἄντρων VS. 46 Sq. est etiam s. 39). Contra notandum erat, quod Hermannus librorum Scripturam νςφορητον mutavit in διαφορητον eumque secuti sunt novissimi editores ad unum omnes. Illud non sane signiseat carnem difficilem concoctu, quod quatenus ita habeat, scire non potest Cyclops Indicatur potius vastum et inhabile corpus. Conserenda est locutio σώματα δυσφοα, qua usus est lato in Tim. p. 74, . Potuisse autem adscribi Ulixi in habilem corporis molem, haud negabit qui probabile duxerit, actorem scaenteum illius partes obtinentem ex more tragicorum veste indutum fuisse sarta et cothurnos altos gestasse. Vs. 382:ΟΛ. ἐπεὶ πετραίαν τήνδ' ἐσηλθομεν Θόνα ceti. Plura temptaverunt homines docti ad emendandum vocabulum aperte codiruptum θύνα. At nihil tantam verisimilitudinis speciem habet quantam γνάθον, quod verbum, praesertim si literae supra scriptae erant, lacillime corrumpi poterat in χθονα. Fauces suisse Polyphemi speluncam apparet ex loco qui est s. 707 φάραγ appellatur s. 668. Vs. 386 sq.:

κρατῆρα δ' ξέπλ' ν άυς δεκάριφορον, μόσχον ἀμελξας, λευκον εἰσχέας γάλα. υτος ε κισσου παρέθερ εἰς ευρος τριμνπηχεων, βάθος δε τεσσάρων ἐφαίνεeto. καὶ χαλκεον λέβητ' ἐπέζεσεν meι,οβελον τ' ἄκρον μεν ἐγκεκαυμένους πυρι, ξεστους δε ρεπανω ἀλλὰ παλιουρον κλάδελAἰεναῖά τε σφαγεῖα πελέκεων γνάθοις.

10쪽

Locus admodum depravatus versu 387 quod libri

quum sine dubio corruptum sit, liersonus in σερωσεν porrigunt: στθων, mutandum ensuit, Reishius in νησεν, quem secutus S G. Hermannus. Mihi quidem neuter verum videtur Sse adsecutus, Vocabulum paullo rarius et significantius obliteratum esse censenti, quale est εστεμ εν stipando confecit. Indicatur

igitur id, quod a Sophocle in Philoct. s. 33 adpellatur σαπιτ νυλλάς, ab Euripide ipso aliisque -βάς. Interpres Graecus verba illa a Sophocle ad

hibita explicat vocabulo χαριαιστρωσία. - Porro verSus 393-39 nondum emendatos esse affirmat Nauchius. At Versum 394 probabiliter correctum esse a Scaligero, scribendum arbitrato ξεστοὶ δε ρεπάνω τἄλλα, παλάουρουκλάδων, Hermanno adstipulor. Contra sine dubio etiam nunc haeret mendum in versu 395. Praeterea aperte labem traxit versus 392. Et in hoc quidem facili mutatione scribendum est: επι ζεσιν πυρι, h. e. ad servendum, coquendum igni. Neque enim satius Videtur Scribere ἐπιζέσαι πυρι, quum praesertim verbi compositi m ω 8us, qui hoc in loco postulatur, alias non reperiatur, in quo ego quidem magi Ossendo quam in eo, quod substantivum εσιν a Platone aliisque usurpatum in tragicorum poetarum reliquiis haud invenitur. tiam supra in s. 343 verbo simplici ζέσας usus est hie poeta. Cum dictione 1 ζεσις πνρι conferendi sunt loci Platonis, is qui est in seripi de Legibus IV, p. 717 A i mr βελεσιν φεσις, aliique quos Hein- dorsus adtulit ad Platonis Cratyl. p. 13L Pendet accusativus iεβντα ex παρε-

θεto, quod est in versu 390, aeque atque accu8atiVi οβελον et σφαγεῖα. Hoc verbum adhuc non recte explicatum est. Mihi quidem substantivi vie fungi videtur atque idem significare quod σφαγις. AdjectiVO σφαγεῖος Hermanno usus videtur Aeschylus in Agam. s. 1082 1063K. ita, ut significaret trucidantem. Σφάγια ξίφεα dixit Manetho Ι,316. Σφαγέ ensem vocaverunt Sophocles in Mac. s. 1 et Euripides in Androm. s. 1134. Αἰτνατα vero adpellantur

σφαγετα, quae in Aetna, celeberrima labrorum mythicorum ossicina, fabricata sunt. Haec si recte disputata sunt, etiam unum corrigendum restat mendum dico illud, quod continetur verbo γνάθοις. eribendum est γνάθους. Verbis πελεκέων γνάθους adpositis ad verba δεναι σφαγεω haec quid sibi vo-lint adcuratius explicatur. Mendosus Si etiam locus, qui proxime seu uitur

- δ' εἰς λέβη ἐφῆκεν ἔφεσθαι μέλη. Neque enim, ut a versibus 39 et 399 ordiar - construenda sunt verba σφαγλιβντος εἰς κυτος χαλκηλατον nec vero probabile At, Scriptum esse ab hoo poeta νύγμω νι Ad prius illud quod adtinet vel per se parum est credibile, sociorum Ulixis unum solum coctum fingi, alterum partim coctum partim

assatum, quum 3raesertim eadem fuisse traduntur corporis constitutione, nimirum ι σαρκος εἶχον ευτοετεστατον πάχος vs. 380). Verba λεβητος εἰς κυτος χαλκῆλατον construenda sunt eum παιων, eque atque Verba προ οξr μωυνυχα πετραίου λέγον. henum aniplitudine excellen singi apparet ex s. 343 sq. Itaque in versu 398 obliterata est copula. Mendi sedes sine dubio quaerenda est in verbo νι, quod admodum riget. Facillima autem est mutatio: ρυθμιῆν θ' ενι Cis Eurip. Herael. S. 131 ποι τροπο ν καὶ Τίνι

ρυμω φονον Electr. 772 γυναῖκες Dχενα ρυθμον κακῶν χουσαι. Vocabulum

εἷς per se solum significans id ipsum quod ὁ αντος, idem, usurpatum est ab hoc poeta in Phoeniss. s. 156, a Theognide in s. 300, a lutarcho in Moral. p. 108 A quibus locis constructum invenitur cum dativo. Probata autem hac conjectura non amplius tolerabitur Verbum σφαζε. Accedit quod

vel per se vix aptum videtur construere Verba σω2 δυο ζαίρων ἄν ἐμων.

Exspectaverit aliqui positum suisse vocabulum aliquod cum solis verbis εταίρων τυοῦν ἐμῶν construendum. Conjicio igitur Scriptum fuisse: κσπα ξ. Fingitur, opinor, Polyphemum ex globo ociorum Ulixi duos pinguissimus extraxisse eorumque unum una manu in ahenum, alterum altera in rupem inpegisse. - Denique etiam Versum V corruptum esse existimo. Quis enim tulerit vocabulum ἐνῆκεν Haud melius est ἀφηγκεν, quod commendatur in

H. Stephani Thes ling. r. Vol. III, p. 2570. quidem haud dubito quin

cum auehi scribendum sit θηκεν, vel potius γηκ . nam literis εν ad alterum quod in hoc versu inest mendum tollendum Opus est. Adparet, haud esse construenda verba τὰ δε μέλη. orro hic poeta Sine dubio significare voluerat,

quod Homerus in Odyss. IX, 291 de sociis Ulixis his tradiderat verbis: sic

δε διαμελεῖστι ταμῶν ἄπλίσσατο δύρπον. CenSe igitur genuinam poetae manum hanc esse: θηκ' ν' ἔφεσθαι μέλη, h. e. reliqua vero in cortinam imposuit membratim ut coquerentur. Posse autem ἀνὰ μέλη id ipsum significare quod alias dicitur κατ ριέλ' est Pindar. l. I, 9 et Herod. I, 119), equidem persuasum habeo. meSi, quam Vocant, a Verbo ad quod pertinet, separata praepositio νὼ reperitur etiam apud Aeschylum in Eumen. s. 75 et quidem in diverbio secundum plurimorum hominum doctorum sententiam et in fragm. Lycurgi 122 ex edit. Nauehit. Vs 410 ne qui verba φαρυγος ἰθερ εξιεὶς βαρουν temptet, ut auehius fecit, pro αἰθερ scribendum conjiciens ἀτμών, conserat modo S. 629:

σιγωμεν ἐγκέφανας ἰθερα γνάθοις,

et quae adnotavit Henricus Gulielmus Roscher in libro bonae frugis pleno, quem inscripsit Hermes de Windgottμ, p. 60 sq.

Pro δρυμοῖσι, quae ΤyrWhitti est conjectura a Musgravi et novissimis interpretibus probata, libri praebent: νγμοῖσι Arborum seracissimam fuisse Aetnam, quae a Theocrito d. XI, 47 adpellatur πολυδενδρεος, inde ab Homero notum est, D. Odyss. XI, 183. At mihi quidem desiderari videtur vocabulum significans rationem, qua fieri possit, ut Ulixes potiatur Cyclope.