Disputatio juridica inauguralis de jure accrescendi ... Ocker Baan

21쪽

C AP UT IV.

riplici autem modo injure noctio conjuncti inventu tur, nam Paulus Cius libro sexto ad legem ullam Papiam de conjuntiis agens, dividit personas in jure accrescendiversantes , in conjunctos, disjunctos. separatim positos l. 3 l.

f. et Perb. Cu duas praecedentes divisiones ad realem cωn unctionem revocans, tertiam vero aduci balem, ut apparet ex leg. a. ol. 11. 1 densu accresse ex quibus tacite conjicimus triplicem in lege i r propositam divisionem recte a DD. acceptam : Oia junctionem aliam eis realem, a iam verbesem, aliam mixIam I. t r. I de ei b. ign. . . . de Q. . . uuic. . t O. O is Cod de cad. t hy. et L sit, quando plures in eadem re conjuncti sunt, sine verbo copulant , ut Titium fundum Tusculanum do, lego, Maevio eundein undum do, lego, vel Titius ha res esto, Maevius haeres esto. Verbis fit, cum plures quidem in eadem re conjuncti sunt expressi, verbo copulante, sed tamen cum clausuli illa qu par- librum quae licet disjungere videatur, tamen revera non Istula

git ut Titio Maevio fundum Tusculanum a quis partibus do, lego vel Titius arvius ex aequis partibus haeredes sunto; fuando autem testator dicit: Titio dimidiam fund Tusculani do, i go, a vi dimidas partem sundi Tusculani do, lego, non sunt conjuncti, sed disjuncti , inter quos jus accrescendi locum non

y R is verbis simul fit, cum Gin eadem re, expresibverbo copulante ita fit conjunctio, ut nihil sit . quod disjunoere videatur ut Titio & Maevio fundum Tusculanum do, ego adeo ut eos de rei . nominum complexis jungat exempla huius conjunctionis varia apud Paulum leguntur ι r. f. de et An. Titius Naevius ii redes sunt, vel ita Titius, Maeviusque, Titius cum Maevio de haeres esto, quae conjunctio videtur requirere articulos quos lani, o que, cum c. l. 7. . de V hi accres.

I. 36. f. r. . cleg. I. quos tamen si detrahas, conjunctos nihilominus accipi oportet , de qua in Ubi p. it.

22쪽

De personis scientibus.

g. r. A tequarn explicetur circa quos conjunctos jus accre-α Ascendi versetur , prius despiciendum eii, quinam dicantur in iure noli rotae icere etenim jus accrescendi locum habere non potest, nisi unus eorum deficiat; nam Omnes ad haereditatem vel legatum perveniunt, partes fiunt ex quadam necessitate,

in quantum duo, pluresve concurrentes ad eandem rom, ne tu unt singuli totam capere per rerum naturam . 8. lnyιt deles. l. unις. Cod. y II. de cad toll.

f. 2. Dicitus autem haeres vel legatarius D ere vel statim ab initio faciendi testamenti temporis ut si ei relictum fuerit, qui in rerum natura tunc temporis, cum condebantur ultima elogra, non fuerat , sorte hoc ignorantibus initoribus , ea pro lonscriptis esse leges existimabantu uno ν. r. Cod de cad. ou vel post factum testamentum, vivo adhuc testatore, morte scilicet hae redis, vel legatarii, vel defectu conditi, is , quod Veteres appellabant in causa caduci d. I. unis. . Cod de cad. roll. vel mortuo testatore, ut si cohaeres, vel collegatarius, qui in ea causa extitit, ut capere posset, haereditatem vel legatum repudiavit, vel morte, vel qua alia ratione impeditus est, quo minus adiret, quod proprio nomine caducum nuncupabaturci sed jur antiquo derogavit Iustinian inconstitutione illa de caducis tollendis , voluit, quocumqne modo deficiat pars rei legatae, etiamsi pro non scripta sit, juxta regulam Juris accrescendi, eam accrescere collegatario, qui suas partes agnovit . 9. f. de pulso legit line . . . . ult. l. q. s. J de bo pus. I. Q. 3. Cod de AEd. ioli nec reperitur quic Quam exceptum constitutione, praeter ea, quae ut in dignis auferuntur, quae sicut olim, ita hodierno jure discum pertinent intacta enim ea Jura uilinia tu remanere voluit, M. unicit ranc. θ l. os . . Od. de ad iolt m l. lib. 7. min. cap. a. Duar. tib i. cap. 18 dejRr accres Gom de jur. at cres stris ad 9. 8.

fectu.

23쪽

De conjunm Personis uter quas J. A. sibi locum vindicat.

. . a igitur inentione conjunctorum, triplicis eorum

diiurentiae, oportet nunc etiam exponere quibus ex illis conjunctis competat jus accrescendi inter re Oni t Gramum, . re' verbi simul conjunctos est jus accrescendi extra omnem controversam est, in eo omnes D D conje'niunt vide lego q2.lde Gib. Cn. .s η m. st debeb. ff. de usus accresc. . . Inli de leg ι . s. o. Cod de ad tollest sis θι si .d 60. i. 89. g. clig. 3 quare nihil deiis in hac disputa

tionc diserere an animum induxi verum cum de verbis conjun

ctis major, admodum anceps controversa est nobilein hane materiam, quae tot interpretes exercuit, paulo fusius exi licare libet. Et qui scin dubitandi uisa est in legatis, nam haereditati bus nulla est: si inedes ei in ita conjuncti sunt, Titius aempronius ex aequis partibus veredes sunto certum est, quod pars non caprendis capient accrescat. l. 66 f de haered Inst. hoc necessario propter voluntatem testatoris, qui noluit pro parte testatus,' pro parte intestatus mori in dubio enim testator nitu aliud videtur velle, quam quod legcs jubent C. i. 3.ss de incis . . In legatis vero , cum tellitor Titio, Sempronio fun dum ae lim partibus legat, ratio est dubitandi, quare etiam multum de eo inter aucos agitatum fuit , quod ab utraque parte cum gravssimos suos habeat defensores, quos singulos sequi ne-na posset, eoru ita tamen opinionem inple nur, qui judicant de verbis injunctis . . competere quod manifeste patet. I xl e i r j de ver sign. . bs O de se l. s. in quibus verbusum coniti niti , conjuncti dicuntur accedit quod conjuncti propi ιν

ι sermonis in . umί. Cod de cada s. oli tam arcto vinculo coni uincti dicantur, ut sint, quasi in unum corpus redacti nul

lus autem alius conjnnctionis effectus in hac materia in qua con-Juncti appellantur dari potest . quam ius accrescendi L ic. io.

24쪽

si Titio,&post humo siquid etiam pro virilibus portionibus lectatum sit , posthum non nato Titio solidum deberi dicitur iis

l. 66. . et aer. d. Inst ubi cum de negetur dari . R. quod te stator non conjungere . sed celerius loqui dicatur officitur 1 contrario sensu, si conjungere voluerit, dari . A. Et in dubio ita interpretanda existimo ei a Testatoris, ut legatarios citiua videatur conjunxisse , quam compendium rationis quaesivisie, seu brevitatis tantum causa ita locutus quod etiam Cujacius , qui tamen . A. in hac conjunctione non admittit, largitur ad . em16 f elego. Postremo vincitur ex eo , quod verbi coqunctis etiam potior dicitur esse in hoc jure , quam is , qui re tantatum conjunctus est l. 9. st deleg. 3. quod nulla ratione consistere posset, sit verbis co junctus tantum qu ad tactum uris accrescendi, prodisJuncto, pro eo cui ab initio pars data es

set, haberetur.

I. s. Qui negantium castra sequuntur primo ol iciunt, quod in his, quibus quid con; in im legatur, Justini nus solum ut turexemplo re verbis coi junctorum, nulla facta me . tione vor bis con unci orum ut in s. 8. IV. de S. l. lint s. io, Gl. Od. de cud toll. sed huae argumento respondeo. I. Exempla non restringere regulam et . Quod uno loco deest supplendum eis 'cae alio. s. Nullam in his locis con)unctorum inter se oppositionem, sed conjunetorum , id est , eorum omnium , quibus res eadem legatur una oratione, disjunctorum , quibus quic legatur ora tionibus diversic ut licet in exemplo proposito ny 8. V. de Det. Titius Sejus sint re rbis conjuricti, tamen ut tales hic non considerentur, sed ut Cnjuncti sunt liciter. q. l. Asterunt . . in princ. ora. . in princ. f. de usu accreseqquibus sic argumentantur: qui verbu tantum contun ἱἰ, re non

sunt conjuncti; at vero jus accrescendi tantum C st ter eos, qui in eadem rc conjuncti sunt, non vero qui partes tabent ab m ti sed Respondeo imo verbalis conjunctio in s continet reaia lem cui non obstat, quod dicuntur non re, sed verbis conjuncti-l. 8 . f. de te nam non dicuntur ideo verbis tantum conjuncti, conjundi verbis, non re, quia vere verbis tantum conjim ii sunt, replane disiuncti scd quia tales videntur in comparatione c& erbis simul coniunctorum , in speeta forma conceptione verborum, quae s la haec endra separat.

25쪽

s. s. I. Opponunt non esse realem conjunctionem, per consequens non esse . A nisi inter eos , qui solidum ex judicio

testatoris habent, verbis autem conjunctos non solidum, sed partes hanere, easque expressas verbis testatoris , ut proinde lartes ab initio facere . i. s. 9. . deleg I. partes semper habere dicantur l. 89. . de Q. s. sed his non obstantibus verius existi mo, verbis conjunctos, quos hic vocamus , etiam re conjunctos esse etenim qui sic legat Titio, QSejo fundum aequis partibus do, lego, is utique utrumque conjungit in eadem re, dum si mul semel eundem fundum ambobus legatri nec mutat hanc conjunctionem partium aequalium expressio nam etsi hae partes non exprimuntur, tacite tamen significantur enumeratione per sonarum I. 36. f. de cond. demon' quae autem non expressa intelliguntur tamen, si exprimantur pro supervacuis habentura 69. dehare . Iuli ac proinde quod expresse partium in Eac conjunctione testator meminit, ex mente ejus sic a Prudentibus acceptum est, non , quod verbi gratia ita conjunctis, Simpliciter velit singulas partes adscriptas, atque in omnem eventum habere, etiamsi non concurrant; sed quod sciret, si ambo concurre rent , quod futurum speravit, singulos totum habere non posse istis verbis demonstrare voluerit, quid in hunc eventum singuli habituri essent at si unus deficiat etiam in verbali conjunctio ne, sic mentem testatoris acceptam, quasi in hunc casum alterum solidum habere voluerit, nec ob aliam causam ad eandem

rem utrumque vocaverit, quam quod eam rem vel alterum eorum

magis habere voluit, quam haeredem suum. . f. 6. Vehementer urgent l. i. g. de usus ace sed res p. quod in lege in dicitur de aquis portliomba id accipiendum esse non deportionibus rei, cujus suffructus est clictus, sed portionibus singulorum haeredum, a quibus relictus est, quam interpretationem initrum . legis i juvat, plane confirmat ratio reddita ab inpiano in fragmento sequenti. s. . Denique his legibus suam sententiam confirmari putant scilicet . . deleg a. i. 6. princ. i. q. . 9. 1 de Q. i. Rest continere haec loca vestigia juris veteris de legato damnationis, in quo singulis ab initio partes fieri censebantur.

26쪽

torni Di oujua orum injure accrescendi 'reseratur.

. i. mi omnes haeredes , aut togatari eodem modo con- juncti sunt, constat eos ad partem vacantem pro haere

ditaria parte , vel pro portione legati vocari l 19 o. f. de haud Is l. l. i. g. de C. a juxta Nam legem intelligendus si S. g. tintc. Cod de ad toll. qui alioqui in juris rationi contra

1. Quod si diversi generis plures coniuncti concurrant in candem rem, uter utri praeseratur quaestionis est certe hoepi ecipue definitum viderii a Milo Cto in C. 89. f. de C. s. scilicet, qui re conjuncti sunt, caeteris praeferantur,&soli ad palae m. quae cetiat, admittantiir, a tye tantum conjuncti aliis potiores non sunt, quia ni habent, quod non sit illis commune cum cariciis; nam nisi alii ad Calui Cm rem vocarentur, conjuncti non sent qui autem verbis tantum conjuncti sunt, hi perinde atque utroque modo conjuncti Ticlis potiores sunt, quia inquit ustinianus, unitate sermonis uinum quodammodo corpus redacti videntur . . Iis . . O. Od. eca l. toli quare consentaneum est, ut pars deficiens illius corporis, quasi ab eo avulsa eodem redeat, quod exemplo Ostendemus finge itata legatum primo' secundo fundum Tusculanum do, lcgo, eundem fundum tertio do , legi eundem fundum quarto do, lego; quinto is exto eundem fundum aequis partibus do lego: in hae enim specie si delicia primus, aut secundus, partem ius cxclusis a teris, solus primus , vel secundus occupabit quo si desciat Tertius, quartus, qui ei conjunctus est, non solus, sed cum eo simul omnes admittentur denique si desciat quintus qui tantum verbis ei est conjunctus, eXcludet caeteros praefertur autem nimii am omnibus , quia caeteri deficienti non sunt con juncti oratione, ut simi, qui verbis tantum conjuncti sunt.

27쪽

CAPUT VI ILDe personis minis conjun h.

s. i. Iractenus toti fuimus in enumerandis rebus in personi ,1 aquae gaudent ure accrescendi propter conjunctionem,

nunc igitur ad personas transeamus, quibus ne ter eam conjunctionem jus accrescendi competat, vel in qui is conjunctis, li-,cet realibus, non obtineat. Speciem igitur quandaria relatur ex ordimur a l. . Cod ad SCtum Tert ubi mulier ad secundas nuptias intra tempus luctus transiens, cogitur facultatum omnium , quae si ierunt tempore nuptiarurn, medietatem filio, vel filiae, filii, seu filiabus, quos habebat ex viro priore susceptos, donare queniquidem semissem, si duobus , vel pluribus filiis et filiabbs, donaverit, forte fatali, unus vel una, ei alius vel alia ex iisdem intestatus, vel intestata decederit se aper ad superstites fratres

vel sorores pertinere volunt imperatores, Graii .m alant. J Thcod. quorum haec constitutio est.

9. Nec minor est relata species Iuliani in re ebon liberi communi liberto, si ex duobus patronis alter jusjurandum exegerit, ne uxorem ducat, sive vivo liberto deces rit, is qui estra hanc culpam fuerit , vel super vixerit partis utri que debitae bonorum possessionem solus habebit; nec id mirum videri debet, cum liberti haereditas non aliter deferatur patro nis, quina haereditas agnatorum, aut cognatorum l . . de suis ter hared. sed intestato liberto mortato, primum suis deferri haereditatem verum est , deinde, si hi non fuerint, patrono. Sed

quia alius est locus inpiant in C. s. . de jurejura ad qui vide

tur Juliani sentetitiae adversari pro explicatione antinomia a nim ad ertendum cst , ut portio haereditatis alteri patrono ac crescat, duo necessaria esse: nam in primis oportet duos revera manumisisse servum, vel ex alia causa patronos esse s cui duobus eandem a reditatem delatam esse, aut eandem rem e satam esse necesse est, ut portio unius accrescat alteri ita si ei quis doceat se solu n manumisisse libertum, de quo quaelitur totum habet jure proprio , non jure accr scendi. Ut jus accrescendi hic locum habeat, oportet vero C

28쪽

fecisse ius patronatus in persona unius, quod accidit, si is vivo liberto a cenerit , si libertum non aluerit, si ad jusjurandum

adegerit , ne uxorem dicat ..2q. . M.f de bon liberi. l. 3. III. . e ηr. Pal. 6. . Videamus porro quid juris habeant domini, qui servos habeti communes. Veluti si pluribus dominis, servus quidani legatus sit, cujus species exstat in . . . . O .. g. de usu r. ac cres in qua Vra ex Julta haec vel ba refert Si 'nim sarν usus se scivi sit revicta , ct tripu domino sit acquisii vi, an Ltero repudiant , et omittem usum seu tum , alter totum habeat r

putat ad alterum pertinere. Sed uiic Nut . a J. de Q. r. Resp. alii esse antinomiam Ju ianum dii lentire a ces, o alii dominum non acquirere in . . . ure accrescendi . sed tire dominii Sed restius alii cssera a re tiam intor usumfructum, proprietatem legatam quod ipse Parcion ulta f. s. expresse indicat, cum ait in usi ructu hoc plus est. Ratio est fortes, quia proprietas semel acquisita , non potest amplius acquiri secus. os in usu fructu, qua domini patientia prorogari potest.

CAPUT IMDe modo acquirendi scientem

portiouein.

F. i. Qic tandem de iis personis di mim , quibus non petentium o partes accrescunt petentibus , qui si adierunt, etiam iis accrescit invitis, Mita disierit G in inl. 13 s. i. f. de ac hare . qui semel ex aliqua parte haeres exstitit , deficientium partes, etiam invitus excipit, id est tacite ci deficientium partes accrescunt quae sententia ab Ulpiano etiam confirmatur in I. 33. f. radi Iustiniano in leg un. s. id Cta desad toli I. 6. Cad impub θaliis Iuli hac ratione absurdum esse ejusdem haereditatis partem agnoscere, partem repudiares a. l. 8 o. f. de acq. hare excipi-aum tamen casiam letis 61. f. eod. scilicet si minor annis, postea

29쪽

o uani ex parte haeres exstitis, in integrum restitutus est, eo casu , constitutione severi receptum est , ut e)us partis onus colla res suscipere non cogatur , sed bonorum possessio creditoribus detur: neque quisquam videtur eiusmodi calibus partim testatus, partim inteitatus decedere, cum haeres restitutus, etiam post re stitutionem haeres maneat . . ρ. . f. de minor. i. Sed haec ita quidem omnia in a redibus obtinent, legatariorum alia ratio est, quibus volentibus demum, non etiam invitis portio deficientis accrescita η. c. iri Cod. de Od toll. Scilicet si con; uneti sunt, non autem si disjuncti, nam hi ab initio solidum habent, altero non concurrente, unus legatum scindere non potest ideoque accrescere ei non dicitur, maxime cum partem alterius potius id datur accipere, quam totum suo

jure ictinere 'uare exemplo ubius legatarii partem ejusdem rei legat agnoscere partem repudiare non potest . . f. de leg r. haec sufficiant dixisse de personis in quibus . A. obtinere possit, licet plures casus personae excogitari possint , quae huic uri

locum facerent.

CAPUT X.

lyra actione portio accresceias

petatur.

P portio accrescens, eadem actione, qua prius quael ta petita est, aut peti potuit non enim res principalis, pars , accedens, diverso jure censui debent l. quad ind. l. 6. s. cum interj de pactis dotalibus quod itaque haeredi acquiratur, jure accrescendi, id partem haereditariam au er e, pro h a reditaria parte haberi dicitur de viij. O si si st Papinianis ait, si mihi albi eadem res legata tuerit, ain ex

meo legato, ad me totam pertinere l. ia . . e leg. i. hinc Paulia titulo , ut 'atorum nomine careaturn si ab uno ex haeredibus legatorum latis accipimus, cum ab Oinnibus haeredibus nobisi satum esset; .u pars cohaeredis accrescat protrusi , in totum G

si a de

30쪽

deiussores tenentur , si solidum legatum his caepit deberi. His igitur argumentis facile demonstratur , verum esse , quod jam diximus , eadem actione experiendum esse , scilicet petiti ne haereditatis , vel actione ex testamento . in in princ. I lasin. Ia