Menalcas Gervasii Sepini Salmurei ad Henricum Bellaium Tornodori Regulum iuniorem. Alexis aegloga septima

1쪽

Ex Bibliotheca majori Coll. Rom. Societ. Iesu

4쪽

4ridream Vechelum ub Pegaso,HI, Bellovaco, rannosalutis

MENALCAS

DO I REGULUM IUNIOREM.AEGLOGA SEPTIMA.

6쪽

AD HENRICUM

O N est mihi dubium,Henrice Bellai, multos esse miraturos, quod tibi opusculumeum dedice, qui iam functus vitae mortalis officiis a nobis decesseris idque a co suetudine eorum qui hoc tepore aliquid scribunt alienum maxime iudicar, poterit. Nouerint aute, 'ubdcum simul essemus, m&lue assiduis precibus vehementer etiam atque etiam,Vt nomini tuo dicarem,

obtestareris, respondi quide in animo statuisse nemini plane me nucupaturu :idq; in alio opere a me diligenter obseruatum esse: Cum velo in petitione tua vehementius perseverans, beneuolentiam erga me tuam debere id meri id ina lintrare contendere*,

ea tua persuasione, atq; insupser meo singulari anwre victus d me esse facturum recepi. Itaque quod tubi viueti pisllicitus sum, id exhibere mortuo velim. Quid mortuum vero 'eouidem vix dici potest qintum in mortis nomine dolor meus exacerbatus fuerit: qui nihil aliud credere potest, quam te semper vivere: atque ita Vivere,ut nostrae illius mutuae beane uolentiae, meiq; ipsius, quili cad te scribo, etiam modo dulcissime memineris. Siquidem voluptuosi

7쪽

unius Epicuri ineptiae , nunquam apud me tantum authoritatis habiturae sunt,quantum verissimae Platonis multorumque grauissimorum philosopho-m rationes,quib' a decessu tuo diligentissime euotiuendis mirum in modum recreatus sum. Quantum enim ut e multis pauca eligam in in animo tot

tamque diuersarum rerum memoria, αυπ-Mας,

principium motus ingenitum, ideoque liberum a cor ruptione,post mortem virtuti necessarib pe siluenda merces,atque in homine sagitioso scele- ruta conscientia, quantum inquam hae omnes ra--tiones copiose & grauiter explicatς animum meu confirmauerunt' His accedit Christiana fides,quae ut in dolore adhibeam modum,imperare non desinit, quando te praesentem mihi & familiari illa consuetudine sermonis utentem mecum proponit. Quare cum haec ita se habeant, iam neminem, iuste miraturum esse, si tibi Menalcam meum dicem , facile mihi minuideo quod ut facerem alia etiam ratio animum meum induxit. Cum enim verius sit te ex hoc seculo emigrasse, quam Vellem, Vt iam inde corporis tui pr sentia,charissimo conui-- ct i, dulcis limisque moribus tuis omni no frui non liceat, visum est mihi in eo maxime laborandum esse ut si minus diem illum tibi pr script um & fata tua remorari potuerim, illem nomen tuu ab obli-luione pbssim vindicare. Cuius rei si studiosus invita fuisti,sum quidem ego multo studiosissimus. Id autem

8쪽

1 Id autem in Menalcet nostri editione haud dubium

euenturum existimavi, qui meo iudicio) tantum fauoris apud nepotes nostros reperturus est, ut ab eis benigne exceptus lectusque perauide, utrique

nostrum nominis memoriam comparare potuerit: eademque ratione apud eos nostrum illum mutuuamorem, nostram suauissimam vitae consuetudinem,tuasque singulares & egregias Vi rtutes praedicare. De quibus, non magis quam de caeteris laudibus tuis, hoc tempore ne verbum quidem facio, sed tamen lpero mea diligentia atque opera tantum essecturum esse aliquando, Vt nulla Ventura aetas, nulli populi finitimi, nullae etiam exterae nationes de eis conticestant. Interim silue.

10쪽

AD MUS AS.

mallibus amnes,

vestrum numen venerans amossibus annis

Eoi fumo thuris , lectaque bi

dente

Dignari volui uestrossis per

honores,

A todibus citharae, seb pectine eburno Cantaucas irate mihisolatia ruris, Laudesique agres vi reseranteri GLudenti mono te locos,monstrate recessu Angussos etiam,quibus insidere latentes voluptates,metamque ub aeris aur Eruite,utpossint ni festa in lucevideri. Menalcae