장음표시 사용
11쪽
doctrina membra certa n0bis cciimunt, e quibus n0 ad Academici, sed ad scriptum Stoici cuius dam Tullianum de sato libellum reducendum ess apparet. Atque St0icum auct0rem indicant vi rha Ciceroni uisti cap. 6 de divinati0ne, qua quidem Stoici fatum confirmabant. Illunt lini illud illo
ilivinati est. Quod quidem Stoicorum argumentum Cicero vel is, quem sequitur, auctor se lutans sat sex divinationis rati0n firmato v0luntatem studium, disciplinam tolli digit nec divinati0neni isse
ni M. uaecumque futurὶ praedicant tu negeSSari eveniant. Hi paulum subsistamus. Namque colura
Ivlnu 10nem ipsam nihil dicitur, cum ex ea argumentum ad satum pr0bandum peti 088 negatur. Nunc autem si in libello de sat c0mponendo eademico auctore Cicero nixus esset, divinationi prorsus impr0bare debuit. Jtaque eum Stoici eam c0mpr0barent e St0ie lante Cicero hauserit n0cesse est. Longius videamus. Vel Posid0nii auctoris indidium his de divinatione serbis pra0bsetur n0bis luculentissimum. Etenim hac ipsa re quam ut phil080phis pr0barent St0ici argumenta undique c0lligebant Panaetium quidem Academic0rum praecipue argumentis respectis ab antiqui0ribus degenera88e
in dubium V 0eata erant a Panaeti0, eadem defendisse traditur. Jnter St0icos autem recentiori astiati tribuend0s ii potissimum m0menti n0bis debent esse, qui post Chrisippi aetatem Academicorum argu mentis iam tacti erant. Praecipii autem c0gitandnm est de Panaeti et 0sid0ni 0. uter lu08 ptio eligendi fluctuare videatur. Sed eum Panaetius divinati0nem reiecerit, h0 autem de quo agimus,l0c divinati accipiatur, unus nobis Ciceronis auct0 restat Posid0nius. Accedit qu0 Academicae disputandi rati0nis nusquam, Si0icae alia insuper vestigia exstant velut de oraculis divinisque praedictis Cicer0nis verba 13); namque singula divinati0nis genera, auspicia et mina, racula et vatieinia ab eademicis plane impr0babantur, quod quidem maxime elucet 0 Cicer0nis in secundo de divinati0n libro c0ntra Stoicam rati0nem superi0re libro explanatam disputati0ne instituta cf. pra cipue 2, 56 sq.). taque pro certo paene poni p0test n0n Academicum Cicer0ui praesto fuisse auctorem, sed St0icum ), et cum pr0 80lita in exhauriendis graecis lantibus rati0ne in un0 0dem ius Cicer0, quem Sequeretur auctore persisteret, eum fui8S Posid0nium. Jam licet addi Ciceronem tota hac enarrati0ne ς 11 14 disseruisse, nisi quae in P0sid0ni de Chrysippi et Di0d0ri argumentati0ne disserta invenerat. 0sid0nius rursus Chrysippi hanc divin0rum praedicrarum interpretati0nem adferens in scripto Chrysippe niti p0tuit qui quidem εο γρησ11 o du0bus libris t0tam de divinati0ne sententiam traditur explicasse ), quanquam addendum est ipsum qu0que P0Sid0nium quinque libro περὶ μαυτικῆς c0mposuisse teste Di 0g. Laert. .l49 ). 0 nostr l0c Cicero i0d0ri sententia explicata Chrisippo satis responderi videtur putasse. Num et quatenus P08id0nius Diodoro adsentiens ChrJ8ippi de hac re pini0nem probaverit, p0stea exp0nere liceat nunc Sati habeo stendisse Stoico nte haec verba fluxiSse. Cister ipse ut erat ead0micus et Academic0rum disputandi genere imbutus, satum Stoicorum sine dubio impr0bavit, attamen ut de fato phil0s0ph0rum decreta explicaret, Stoicum auctorem sequi c0actus est, scilicet cum a St0ie de hac re accuratius disputatum esse intellexisset.
libello de sato conscripto auctorem sui8se opinatur.
Sed rem perSequamur. Priusquam d0 0ntentione illa inter Chrysippum et Di0dorum verba sacere pergit, Cicero c. 8 de Chrysippi dist0rt enuntiandi genere, quo Chaldae0s ceter08que divin08 Speratc0ntent08 St0ic0rum causa lare, 0nnulla prosert. 0cet enim Chrysippus, ne in Di0d0ri, contra quem di8putat, ententiam ac rati0nem incidat, qu0m0d0 08 praecepta θεωρηματα exp0nere p0rteat, ita ut e c0mmunibus et universis c0nnexis ea ad 0niuncti0num negati0nem transferantur, quaSi plus in hac sit necessitatis. Reditus fit g 1 ad dertamen illud θερὶ υ, ατω, in qu0, quid valeat id, qu0 fieri HSSit, anquiritur. Di0d0r enim videtur id, qu0 seri p0ssit, necessario evenire, Chrysipp0 autem laeetn0 necesS esse venir0. Di0d0rus igitur in enuntiatis vim verb0rum interpretan neque quicquam ea nisi necessitatem veri vel salsi habere censens n0 causarum seriem p0nit sempiternam neque satinecessitatem e0nfirmat. Quam c0ntr0versiam cst 6υυαetio t0tam ad 0gicen pertinentem Cicer adhibet, quia mnem enuntiati0nem aut veram aut salsam esse t0iei ad satum e0nfirmandum putabant. Jllustratur autem haec Diod0ri cum Chrysippo 0utenti a Cicer0ne exemplo Scipi0ni Π0etu in cubicul vi ppressi. Eiusm0di exempla e r0mana historia repetita quin a Cicer0ne ip80 adiuncta sint, dubitari n0n 0test. Ceterum ubi viri vel res n0minantur, quae nisi a r0man h0mine n0minarin0n 0terant, ibi liberius Cicero per0rare indipit praesertim si exempla eiusm0di Sunt, ut 0mmir0man ad tempus praest suisse debeant. Jtaque vel h0 l0c Cicer in argumentand et enarrand0 expeditiu VerSari Videtur. Tali 0d magna arte sibi praecipue c0nfisus libere, quae legit vel didicit, effingere Studen n0 rar 0rati0nem elegantem exhibit p0litamque Sed satis de h0 et nesci an nimium. Jam restat, ut de illis, quae de Epidiari pini0n fiunt, verbis aliquid pr0seram Cicer0p0stquam grai necessitate veri vel salsi in enuntiati0nibus e0arguta ea de causa t0ie0rum fatum c0m-pr0bari Π0Π4088 exp0suit, Di ab Epicur pergit sinu causa m0tum quendam e0mmenticium de Via declinati0ni at0m0rum intr0duci. Namque Epicuro, ut 0luntas declinati0ne inducta naturalibus ImpIl-8i0nibus negessariisque causis liberari et ita satum tolli videatur, quamvis c0ncedat mne enuntiatum aut
Verum aut falSum esse, 0 verendum esse, ne milia sat fieri necesse sit; etenim Verum vel falsum eSSe aliquid Π0n emper causis aeternis, sed saepe causis lartuit antegressi8, in quibus nulla Sit necessitas fatalis. Velut si quis in ea domiam descendat, causis hunc m0veri n0li e naturae neceS-sitate manantibus, sed voluntariiS.
uuae quidem de picuri d0ctrina verba seribens quin Cicer ex Epicuri vel Epicurei libron0n hauSerit, Sed in eius, quem ceter0quin si secutus, scripto invenerit, ex e0, qu0 Supra de Cice-r0nis in libris phil0s0phis e0mp0nendis rati0n dictum est, dubitari 0 iam p0test. Qu bene pertinet, qu0 tribus l0eis, quibus at0m0rum declinati0nis per e casi0nem menti fit 9, 8; 0, 22;20 46 Epicuri d0ctrina n0 adfertur, nisi ut stendatur ad Sti,i00rum fatum repr0bandum eam Π0n Valere, Sed ali m0d hanc causam p0rtere disceptari. Haec adtenus alia videamu8. Tran8it Cicer c. 10 ad tertium argumentum, quo St0iei satum pr0bare Studebant Silio causa nihil esse'). tque in Chrysippi 0ctrina exp0nenda pergit ita rati0cinantiS: Si St 0tus Sine
cauSa, velut adpetiti aut 0luntas h0minum, n0 0mne et seu 1 St0ic0rum aut verum aut salsum erit; nam qu0d40 habebit causas efficientes id nec verum nec salsum erit; innis autem enuntiatio aut vera aut salsa est; m0tus igitui sine causa antegressa nullus est itaque innia sati sunt. Ad haec Cicer quanquam c0ngedit motum sine causa SSe nullum, tamen quaecumque fiant, fieri mnia causis antecedentibus negat: etenim v0luntatis n0Strae non SSe auSaS X tertia et
12쪽
antecedentes. Atque Chrysippi conclusi0nem refutans Epicuri se Carneadis rati0cinati0ne utitur. Ac primum quidem picurus omnem enuntiationem aut veram aut falsam 8Se negans tertio qu0dam m0tu extra p0ndus et plagam p0sito necessitatem sati vitari putabat declinati0ne atom0rum, qua quidem aliquid libertim n0bis restaret Carneades autem Epicuri de at0m0rum declinati0ne pini0nem repr0bans ipse qu0que et multo subtilius Stoicis resp0ndebat; 0debat enim m0tum animi esse quendam HSS V0luntarium eiuSque n0n esse antecedentes et externas causas. Quae quidem Carneadis
pro pleur resp0LSi Cicer0ni placuisse videtur et inde pr0ficiscens g 24 sq. de e0tidian dicendi
sermoni S S aliquid idque e su ingeni addere p0test. 0mmuni enim c0nsuetudine Serm0ui Si. Sine auSa quis aliquid velle dicatur, n0 sine aliqua causa, sed sine externa et antegreSSa causa h0 intellegendum esse. Atque ut in alam0rum m0tibus negat extrinsecus causam quaerendam, ita ab adpetiti0nibu qu0que antegressas causas esse abiudieandas. Itaque pini0nem ChrΙSippi rem SS0 Sibi lactam putantis, si d0ceat omne enuntiatum aut verum aut falsum esse, facile dilui 0SSe, qu0niam futura vera, quae cauSa8. cur futura sint, habeant necesse sit, habere p088int Drtuita eau in et 0luntarias. 0 aeterna immutabileSque. Orati0ne huc pr0gressa Chri sippi argumentationis tertia pars abs0luta est. Quaerentibus autem, utrum Cicero in hac e su ingeni an ex alio auet0re hauserit, h0d nimirum a principi0Π0bis abr0gandum est ex picuri et Carneadis scriptis Cicer0nem ea, quae e0ntra ChrySippi argu menta dicenda erant, excerpsisse; sed in eo p0tius quem situ secutus est, Stoico auct ire qu0 a
singulis sectis phil0sophis de St0ic0rum doctrina et contra satum erat disputatum, videatin inveniSSe. Aueed .t, qu0 20-26 praeclare verba verbis e0ntinuantur et un0 0c0 ChrΙsippus quid dixerit,ipSiu Verbi expressum est. Itaque statuere licet in hae disputati0nis parte exceptis sertasse ἔ 24e 25 Cicer0nem artiSSim vincul cum auct0re quem sequitur. 0haerere. liter Sq. iudicandum est. Jam enim satis demonstratum videtur ausis 1 0rtuitis et v0luntariis esse p0SSe, ut verum et falsum sit in enuntiatis itaque disputati0nem abs0lutam putares, tamen pr0ximi paragra pbis de hac eademque re accuratius per0ratur. Adde quod ad Chrysippi sententiam labefactandam exempla e r0mana hist0ria adsumuntur et tota argumentandi rati fluctuat. Quid tandem n0nuehinc in c0niecturando initium apiendum videtur Sine dubio hac rati0nis particula g 27 0mprehenSa liberius Cicer per0ravit. Cum autem ni,vum aliquid ad Chrysippi argumentati0nem diluendam Π0 addatur et in exemplis viri n0minentur, qui nisi a r0man h0mine haud sci an B0minari Unp0tueirent rem ptime intellegemus si t0ta. 27 a Cicerone ex ipsius arbitrio elab0ratam accipiemus. Exempla quidem quin Cicero ipse adiunxerit dubitari n0n 0test. Ceterum rati Cicer0nis elegans p0litaque d0cere n0 debet, quanta arte in argumentando et narrando iis p0tissimum l0eis tuerit VerSari, ubi Sibi praecipue c0nssus, qua e suae scientiae copia sibi iraest erant, libere studebat effingere. At pergamus. Cicero p0stquam sine sat docuit sutura immutabilia Sse 08Se, ignaVam, quam dicunt, rati0nem paucis tangit, quae e fato ducta iis nimirum, qui fatum esse adfirmabanUJ, inc0mm0d erat. Nunc autem Chr3sippus apti0nem, tuae inerat in ignava rati0ne, ita S0lvere Studebat ut in quibusdam rebus simplex, in aliis c0pulatum esse satum p0neret, quare Carneade in ppugnand St0i00rum fato hanc ignavam rati0nem non adhibuit Sed ali eo m0d premere natu eSt. Quae quidem ignava ratio ἀρ:6: .6 υ:), qua admissa h0mines inertes fiunt et
Haec conetu8io uitae sati infrutundi cutis est oleis poti,silini in ol,lei solebat, nimirum uoti u Stoicis constituta est, Sed contra eos adhibitu otis Zeller hist phil. Graec. III p. 6 adnot.
omnis e vita t0llitur libera actio, in mnibus scholis cum aliorum phil080ph0rum tum St0idorum tractabatur, neque ulla hac disputati erat antiqui0 et 0mmuni0r. Cum autem inde fatum ptime Subverti posset, t0ieis p0tissimum fati adsert0ribus, haec rati diss0lvenda erat et ChrySipsu quidem qu0m0d ignava rati0ni resp0nderit ex iis, quae ς 30 exstant. Cicer0ni Verbi luculenter elucet. Quae quidem verba e graee su auct0r sine dubi excerpta e graeco in latinum Serm0nem hi illi c0rreetione quadam adhibita Cicer0nem transtulisse apparet cum ex exempli ad rem illu- Strandam additis tum ex iis verbis quibus haec Chrysippi argumentati e0ncluditur: haec, ut dixi
00nsatalia ille se Chrysippus appellat. C0nfatalia autem est, qu0 Graeci . τυ καὶ ξ Ἀτραξυχ' dicunt ses. lui. 0r. IlI, p. 205 d. Wyttenb. . Hanc igitur ad verbum expressam auct0ris argumentationem ieer ad SumpSit item quae de Carneadis c0nclusi, ne ad fatum 10ieorum refutandum ab e0dem allata invenerat Carneades enim Di0dor 80ntentia 'ε6 6 u ueto, adversus St0icos adhibita eum vera ex aeternitate futura esse sine c0lligati0ne naturali causarum lue necessariarum ant0cessione defenderet immutabilitatem in futurarum rerum veritate non probabat nisi in iis, quarum causas natura ita e0ntineret, ut eas fieri neceSSe 8Set ne possin0 Di quidem futura posse dicere nisi ea quae causis naturalibus et neeeSSariis c 'ntinerentur. Disputati0ne huc pr0gressa Cie r 33 sq. ad 0m probandam exemplum addit Marcelli, quem quidem in mari periturum esse praedi ei potuisse negat. Hoc loe n0strum Sui SSe exii Sati videtur ludere, quae Supra de exemplorui romana iistoria r0p0t0ndorum rati0ne c0mme-m0raVi. seque minus auteni libere su0que ni us iudiei in ea e0mmentati0tiis parte Videtur er0rare, quae c. 5 0die e0mprehenditur. 0lligit enim ieero Diodoreis rati0nem esse lib0riorem ut 0luti0rem quam St0idis quibu8eum disereparent deinde p0stquam pr0xima paragraph id, qu0d Supra 'ppugnatur erat, nihil p08Se evenire nisi causa aut secedente e0neessit, tamen equi saturn SSe negat, nam n0n lu0d euique anteeedat, id esse et eausam sed qu0d i scienter cuique ante, edat quaret 0rtuitas praeeursi0nes in cauSi n0u 0SSe numerari. Num et quatenus h00 0e e sente sui graee Cieero hauserit, pro ceri diei 0n potest, tamen in rati0n liberius perorandi ad uni para grupli 0 0rseverass probabile videtur 88e primum euim reS, quae tractatur, inter innes e0nstat et scriptori philos0phiae nou plano imperito Π0ia debuit eSSe, tum autem X exemplis ad sententiam probandam allatis unum certe e rebuS 0mani Sumptum cetera h0mini r0mano sine dubi expedita rant. Qua cum ita sint, optime id er0ni hane t0tam enarrati0nis partem tribuemuS. cum praesertim versus ex Ennii Medea c0mmemorali in eum Sine dubio reducendi sint. Verba igitur quae extremis paragraphis 33-35 c0mprehenduntur 0mnia sere Cicer0ni adsignanda videntur sse, e saltem ut hae seribens liberius disputasse et quae dicenda putaret, ex ipsius arbitri elab0ra8Se credatur. Sed rem persequamur Cieser g 36 0 id, sine quo effiei tuicquam n0n 0SSit, causam di det SSe, Sed id, qu0d eum addeSSerit, id euius sit causa efficiat neeessari0. Nece88itatem vero esse in disiuncti0num oui radicti0ne ita lue partem alteram veram, alteram salSam esse uu0deum defendatur a ChrSsipp0, tenendum esse, ita ut quaedam ex aeternitate vera et sati necessitate esse libera dicantur. Atque quaesti0nem de nuntiati0nibus aut veris aut falsis habitam Cicer exempl0 illu- Strat hil0ctetae selyentis m0rsim sauciati et in insula Lemn relicti quo quidem perSpicue auctorgraecus videatur indicari, qui picure0rum pini0nem improbans Chosippeam Sententiam quam plurimum sustinere c0nabatur Defendit igitur Chrysippum, qui ramnem enuntiati0nem aut Verani aut salsam esse iudicaverat, tamen addit inde n0n sequi fatum neque enim vera es Se X aeterni apta et nexa causis quae fati necessitatem habeant. 2
13쪽
omnia lato fieri placebat et eos, quibus sine ullo sat videbantur esse anim0rum m0tus v0luntarii, mediam sequi viam vellet in sat vim necessitatis n0n 0nebat, Sed aliquid in h0minum potestate relinquebat atque ut et necessitatem effugeret et retineret satum, cauSarum genera distinguens causas esse alias perfectas et principales, alias adiuvantes et pr0xima di0ebat. Ac primum quidem qu0mω necessitas sati intellegenda et quatenus c0nfirmanda sit in adsensi0nibus vel appr0bati0nibus τ' Iχα eti strat es Acad. r. 12, 373, ς 40-45 accuratius explicatur, ita ut Chrysippi argumentatio ipsius saepius Verbis enarretur. 0ngum est exponere quid de Stoi00rum, Chrysippi 0tissimum, doctrina Cicer dicendum putaverit neque ad quaesti0nem n0bis pr0p0sitam pertinet. Cicer0ni paene ad verbum auctoris expreSSae de hac re argumentati0nis magnam vel maximam partem e sente gnaee fluxisse nem lain negabit, qui Semel ocul vel0ei hanc ipsam explicati0nem uno ten0re
perluSinaverit. Jam rem ad finem perdueamus. Cicer p0stquam stendit Chrysippi fatum e praedurrentibus. 0 necessariis causis nectenti V0luntatisque libertatem retinentis sententiam et 0rum, qui quanquam ViSa anteire concedebant tamen sat fieri adsensi0nes negabant, cum pr0xima illa et continens auSa a n0 m0veret, ad eundem venire exitum de Epicuri at0mis non recte in pna0eeps cadentibus verba addit. Jnter et laeuna xstat quae se primis verbis ita sere expleri p0test, ut dicatur, Cicer0nem contr0Versia illa disceptata rati0nem Subiunxisse qua eiuSm0di causa disceptari et rati0cinatio phil080ph0rum p0sset examinari qua quidem rati0n illustrata g 46 usque ad finem nostri de sat libelli exp0nitur non ab at0mis Epicuri errantibus deque via declinantibus praeSidium esse petendum. Rursus Epicuri menti fit, quem Cicer hie aeque ac pri0ribus du0bus iam l0dis fatum sine neeessitate p0tius Sellui debuisse quam c0mmentiet0s adserre at0m0rum m0tus dieit: nam ita defendi p0sse quendam animi m0tum v0luntarium, si tu sat inecessitas nulla Sit. Atque huius explieati, ni quantum aliunde Sumpserit, quantum ieer0ni tribuendum sit, hodie vix intellegitur uuanquam e verbis ἰὴ T: ne in ipsa at0m mutati0nis aliquid laetum est quibus luidem ex obliqua tu rectam transitur rationem, nescio an quisquam recte opinetur hoc ideo ali luid Cirer inem e sua ipsius sententia addidisse. Haee hactenus. Jam reliquum est, ut paucis denique verbis de fragmentis agam quae pr0pitia quadam
s0rtuna e magno nobi quasi naufragio emerSerunt.
Ac primo quidem qu0d invenitur apud Gellium ni et attie. VII. 2 15, Chrysippus in quaestione obseu SSina lab0rans mem0ratur, tui m0do explicet et sat seri mnia et esse aliquid inn0bis. Haec verba in ea, quae h0die exstat inter et 46, lacuna videntur suisse, ubi de Chrysippi 0ntr0versia de sat adsensionibus adhibit disseruisse Cicer0nem pr0babile est. Tum Servii ad Vergil. Aen. III 376 de Tulliana sati definiti0ne' verba e Cicer0ne excerpta deinde ab Augustin de civit dei 5, 8 Versus Homerici 0mmemorantur, quos Cicer in latinum traditur vertisse serm0nem, quibus quidem ille addit, quid satum esse St0ici senserint, apertissime declarari. Locum pr0ximum Augustin. de civit dei 5 2 iam supra es pag. 4 ostendisse mihi videor in laeuuam inter g 4 et 5 inserendum esse. Reliquum est, ut de Macr0bii Saturnal. III, 16 G verbis se diali g de sat ficer0nis excerptis lauda dicam. Adsertur enim narratiuncula
quaedam de Scipi0ne, cui adcipenser piscis magno in h0n0re erat. Nihil Sane refert quaerere ubi exstiterit illa apud Ciceronem ad rem certe nihil pertinet, tamen de lante θSci an perae pretium sit c0nicere, e qu hanc vel alias eiusm0di generis narrationes Cicer Udeatur hausisse. Quanquamc0ncedimus e uae scientia c0pia facile eum addere p0tuisse, qua ad causam illustrandam addenda putaret, tamen melius rem intellegi 0880 0nfid0 si huiusmodi exempla, quae ab mnium n0litia longius disiuncta erant, Cicer0nem aliunde sumpsisse statuimus. Caelius Antipater enim, certus r0mana hist0ria auct0r'), secundum bellum unicum diligentissime persecutu erat, qu0'ex scripto Brutum excerp8isse c0nstat. Atque Caelii scriptum e quidem temp0re, quo libris phil080pliis com-p0nendis ccupatus erat, Cicer0ni praest fuisse ex epistula mense uni a. 709 ad Atti eum datas ad itie XIII, 8 eludet: epitomen Bruti Caelianum velim mihi mittas P0rtasse igitur 1Je loeo Caelianum aliquid ex epit0m illa Bruti Caelian0rum sumptuni proiertur Sed satis de h0e. Quibus abs0lutis iam restat, ut repetamus, quid adhuc luaerendo Simus adsecuti Cistero in libello de sat e0nscript n0n omnia sat fieri defendens argumenta t0ic0rum e contagi0ne naturae
sippum ait inter duas Veterum phil080ph0rum Sententias medium ferire voluiSse, tamen ad 0s potius se applicasse, qui neceSSitate m0tus anim0rum liberos esse arbitrati sunt 39-45), denique ab atomis picuri d via declinantibus ad hanc causam disceptandam praeSidium n0 esse petendum xplicat 46-48). Quaerentibus autem n0bis, unde hauriens Cicer hanc de lato commentationsem videatu 0mp0suisse, id a priueipi erat Statuendum n0 e Varii ill0rum, qu0S 0minat, Seript 0rum libris, quae dicenda existimaret, eum collegi88e, Sed omnes unius tantum eripi ad libit illi nominatos eorumque Sententia allatas invenisse. Atque h0 ipsum Posidonii ὀγὶ iis et o 1iuri fuisse singulas libelli partes perlustrantibus satis 110bi est pr0batum. Utique prima disputati0ni liaragraphos s5 6 seribens P08id inii seriptum ante eul0s habuisse et ex hoe ipso exempla ieer sumpsisse videtur uuatenus ad Verba e magistri adiunxerit, h0die n0n 0test disceptari qu0niam osidonii
auctoris libri reliquiae non iam superSunt tamen cum Videmu Cicer0nem X exempl0runa, quae adfert, numer nonnulla plane absurda esse censere, 0 a prindipio c0ncedamus op0rtet in excor-pend auct0re liberius eum vel satum esse et in redensendi P0Sid0nii argumentis su saepius iudicio uti. Sed P08id0uius, c0ntra quem prim disputatur, omnibus paene Sequentis c0mmentati0nis partibus Cideronis auct0 habendus est. At tu ChrΙsippi argumentati0nem e c0ntagione naturae petitam, quae primo resutatur in P08id inii libri iam exstitisse et inde a Cisser0ne exeerptam esse nemo seget, quanquam addendum St aepius e r0mana p0tissimum hist0ria vitaque exempla id0roni ipsi tribuenda adferri, quibus quidem rati fiat pedi0si0r. 0rr quae de certamine illo περὶ υυατῆ, inter Chrysippum et Di0d0rum apud Cicer0nem exstant, in his licet 0nere vel maximam iam partem Ρ0sid0ni pendere. Nimirum in adiungendis exemplis, quae e r0mana hist0ria repetita r0man h0mini ad tempus praest debebant esse, quin Cicer in ii stet dubitari n0n 0test. Tum picuri et Carneadis c0ntra Chrysippum argumenta in St0ic0, quem u8que secutus est, auct0re Cirer ipsa quoque videtur invenisse quar in ad disputati0nis parte exceptis Drtasse et 2 in Posidonii libro niti creditur. Quae sequuntur paragraphi 2 et 28), exemplis eae Script0rem romanum pr0dunt, utique liberius in his per0rasse et sibi praeeipii Cister e0nfisus videtur esse. Deinde disserit de ignava rati0ne, qua admissa omnem e vita t0lli acti0nem liberam d000 29-38), ut quidem αρri Chrysippi 0tissmum et Carneadis rati0nibus adhibitis ita r0sp0ndetur, ut arte h0e deo
14쪽
auet0rem graecum idemnem secutum esse et saepius ad verbum illius argumentati0nem expressisse possit poni tamen variis indiciis pr0batur ea, quae j 33-35 0mprehenduntur, verba plena Cicer0ni*Si Sse adsignanda. Denique in ea, quae iam superest, Tullianae disputati0nis pari P0sid0nii librum rursus tanquam lantem subesse accuratius supra Xp0Sui. Haec habui qua de Cicer0nis de sat libelli lantibus dicerem. Atque ut audis e0mplectar, qu0 hac disquisiti0ne pr0secisse mihi vide0r Posid0nium eum esse c0natu Sum explicare, quem ieer adhibuisse videatur n0nnullaque ab ip80 Cicer0ne addita esse. Ac P0sid0nius quidem sine dubi scriptum reliquit, qu de sat actum erat tamen incertum est, cuiusnam h0 tituli fuerit. Etenim quanquam a Di0g. Lauri. VII, 149 0mmem0ratur secundus περὶ et 11αρ με, liber nihilo minus vel in iis, qu0s scripserat et , ες,, περὶ 1αυτερας aliisque libris de hac re disputare p0tuit. Sed 0namus illud 'ερ ε μαρ et scriptum Ciceroni praeSt0 fuisse quid de sat senserit, quatenus a Chi usippo abalienaverit incertum est. Tamen Si Cicer0ni fides tribuenda est, P0sid0nium e0nelii i0nes allades a Chrysippo adhibitas vitasse credamus p0rtet es ). Utique P0sid0nius cademid0rum c0ntra satum argum0ntis respecti cum Speritatem antiqui0rum t0ie0rum impr0baret, mai0r cauti0ne, quae Senserit, pr0sessus videtur 880. Atque ab ipso Chrisippo multis eum partibus dissensisse et Plat0nem p0tius naui priores Secutum HSSe, ptime
125). Jnde n0bis e0nidere licet vel h00 ips ret= ε μα μευ et libr a pri0ribu eum degeneraSS0. Sine dubi in m ali0rum phil080ph0rum sententias illustratas Cicer, invenit, quas ille quidem ex ips0rum Scripti excerpSerat, excerptas e0llegerat, nempe Chrysippi, Stilp0nis Di0d0ri, Epidiari, Carneadis. Posidonii igitur scriptum Cicer0n d sat disserenti praest fuisse ad 0mmentati0ne pr0bavisse mihi videor. Jtaque itine libelli partes quibus e Di0d0ri vel Carneadis mente e0ntra Chrysippi sententiam disputatur T-26, 29-32, 36-48 P0sid0ni sesse tribuendas iudie0. Exempla e r0mana historia repetita et reliquae c0mmentati0nis partes adiuncta illa nimirum para- grapho, qua electi ex Ennii Medea versus adseruntur G), a Cicer0ne ex ipsius arbitri elab0ratae sunt. Atque ut in universum de rati0ne iudicemus, qua ieer in adhibend graec auct0re versatus sit, Sane concedamus op0rtet multa eum e Sua cientia c0gniti0uisque e0pia expr0mpsisse et e sente su ipsius iudiei arbitri0que tantum m0d hausisse, quantum alicuius ad rem m0menti videbatur, omnibus autem partibus vel in exp0nenda Sua sententia vel in recensendis phil0s0ph0rum placitis maxima, qua p0tuit, eum diligentia Versatum esse.