장음표시 사용
11쪽
Iam satis illud constare milii videtur lo Ulta,uri
in acer scrinit an ius libris, verum praecepta traditos siclorum. Iam ea praecepta si exemplis ex historia petitis illustrat quaeso, an necesse est, ut, quemadmodum historiarum scriptor, vel diVersas narrationes studiose exquirat et commemoret, Vc anxius sit de exemplorum propositorum sido nonne etiam ficta exempla adhiberi possunt, ut Thesei illud et Hippolyti Corruit igitur totum id, quod Gemhardus vociferatur: Quae de scriptorum discrepantia tradit III, 32, par erat priore loco hoc disputari. Quod si fecisset, non candem rem primum nullo auctore commemorato, deinde ex Polybio Bon auctore Dryrimis, tradidisset. is verbis sortasse diceret aliquid Gem-hardus, si res gestas Cicero perscriberet nunc id unum ratioue Postulatur, ut Cicero sibi consentaticus sit in tradendis morum praeceptis. Secundum exemplum iterum narratur III, 22 hoc modo: Quanquam id quidem cum sacpc alias, tum Pyrrhi bello a C. Fabricio, Consul iterum, et a Senatu nostro iudicatum est. Cum enim 'aertius populo Romano bellum Itro intulisset, cumque do imperio Certamen esset cum rege generos ac potente perfuga ab eo venit in castra Fabricii eique os pollicitus, si praemium sibi posuisset, se, ut Iam venisset, sic clam in cirrhi castra rediturum et cum veneno necaturum Hunc Fabricius reducendum curavit ad Pyrrhum idque eius actum laudatum a Senatu est Utrum igitur utilius ci Fabricio . . vel Senatui nostro. . armis Cum hoste certar an venenisa Vides hoc loco dici erfugam enisse in castra aBrici eique Fabricio hyollicitum esse contra primo libro sic scriptum est cum a Pyrrho Perfuga Senatui est Pollicitus Quocirca Gembardus: hQmdautcm, hoc perfuga pollicitus est non Fabricio, sed Sonatui Credo, in ipsum Sen tum venisse perfugam. Deinde primo libro legitur L Senatus et C. Fabricius perfugam Pyrrho dedit, tertio autem sic: hunc Fabricius reducendum curavit ad 'mrhum, idque eius factum laudatum a Senatu est DUt alii, inquit Gembardus, aliter eam rem narraverint, iccronem in eodem libro tantam discrepantiam admisisse nemo credet, nisi qui illum facilius concesserit esse fatuum, quam depravatum culpa interpolatorum. 'Ad hanc argumentationem refutandam primum illud, quod supra dixi, rursus commemorandum est, consilium Ciceronis luime flagitasse, ut in narrandis exemplis, quibus morum praecepta illustrarentur, omnem discrepantiae speciem studiose evitaret Tum, si sitireula diligentius consideraveris, ne tautam quidem Iocorum illorum discrepantiam invenies, quantum Gornbardus imo hic verbis vim facit, inepte argutatur et praecipitat potius iudicium quam ratione consirmat dic acile intelligitur minime altera narratione excludi rho perfugam ctiam Senatui illud promissum secisse quidni enim Senatui secerit absens, id est per Fabricium, ipsi autem Fabricio praesens sive coram Quo osito, vel species primae illius discrcpantiae omnis tollitur. Et revera Fabricium do promisso sibi facto ad Senatum retulisse, id non modo per se verisimile est, sed etiam necessario efficitur ex sysis verbis Ciceronis III, 22 quanquam id quidem . . . Pyrrhi bello a C. Fabricio ... et a Senatu nostro iudicatum est, et postea r utrum igitur utilius vcl Fabricio . . et ei Senatui HOStro, armis iam hoste certar an venenis 2 Mncyte haec, si nihil eum perfuga Senatui.
12쪽
Etiam illud excusationem liabet, quod primo libro Senatus et Fabricius perfugam Pyrrho dedisse, tertio autem solus Fabricius dicitur dedisse, Senatus vero laudasse iactum Fabricii Nam factum alterius qui laudat, hac ipsa Iaude tanquam suum iacit. Non i commodo igitur primo libro Senatus et C. Fabricius perfugam 'rrho dedit, paea
sertim quum ipsius rei natura doceat, hanc perfugae traditionem non codem sensu Senatui tribui posse ac Fabricio. Sed alia causa est, cursoriabardus alterius exempli nam alionem c primo Ilibro se torminari velit Narratio enim continc laudem maiorum in hostem iustitiae. hQuid hoc loco maiorum Histitia, cum expectantur exempla singulorum, qui idem hosti datam scrva- velint aut violaverint Egregi lio me docuit Et surdi in notis sis. Idoneo loco hoc e emplum commemoratur III, 22. In his Verbis Genthardi saltem aliquid ponderis inest, tametsi dissicultatem expedire non dissicito actu videtur. Considerandum est enim, iam inde a n riCiceronem id ager in univcrsum, ut Ossicia bellicari. e. iustitiam advorsus hostes servandaminia Latius exponat. Ex quo si, ut etiam illii excinplum, quod postremo narratur de mutoriana iustitia in hostem, quamvis ad sidem hosti datam minus pertinore vidcatur, idoneo loco positum sit, apteque totam disputationem concludat. Quare Cicer haec verba subiungit Ac de bellicis quidem o iciis satis dictum.
Ex omnibus igitur argumentis, quibus crithardus interpolationem loci initio adscripti vincere Onatur, quaeque Schulgi vehementer probantur, nihil reliquum sit praeter hoc unum, quod totus illo locus a codicibus non paucis abest Sc ea res cum per setiuspiam certum est interpolatioriis signum, tum hic meo iudicio levissimi aut nullius mo- mcliti videbitur, dum considera cris orationis virtutes, quibus locus insignis est et Ciceromanum dicendi genus inprimis sapit. Ccterum de causis, quibus fieri potuerit, ut locus itiuii ve nitor codicum familia dosideretur, cicrus, agnoscens tamen interpolationem, satis recto ac subtilito in Excursu. Possunt enim lurcs uusa cogitari. Primum casus nam casu quodam potuit Vetusti Ouicis serina minori, eiusquo maiusculis literis scripti, intercidere folium unum, aut Pro uno a scriba verti duplex. Deinde, quum ad casum consu-gere parum honestum sit, quidia idem, quod hodie criticis contingit, iam olim Ciceronis lectoribus contigisse putemus lataque species discrepantiae primi libri a tertio iam olim facillime potuit Iceloiae eo adducere, ut, quac primo libro nareantur de decem ab Hannibal missita equo perfuga a Pyrrho Veniente, in margine tanquam spitri vel suspccta notarent quo senici facto Piope necesse suil ut postea locus notatus ab uno vel altero scri-
vii teri Secunba. 33 Stunben. Ordinarius P. 2. stabath.
16쪽
17쪽
Eonvictorium unt Aran feni rinstasti