장음표시 사용
1쪽
aS par of the 'Foundations of ester Civiligation Ρreservation Project
NATIONAL ENDOWMENT FOR NE HUMANITIES
Reproductions may noti made Without permission hom
2쪽
Statos Coriose concorna tho mahinino photocopios orother reproductions of copyris hieo materiai.
inoulo involvo violationis in copyriunt lain.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAMMENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ARCET
Master Negative Origina Materia a Filmed aristin Bibliographic Record
5쪽
6쪽
DIE XVI. M. OCTOBRIS DCCCLXXXXIII AD DIEM XV. M. AGH MDCCCLXXXXIIII
7쪽
uuae lis abhinc aliquot annos summa contentione inter homines nobilissimos agitata est de ausaniae perlegetae auctoribus et fide, in ea dirimenda diligenti monumentorum Olympiae erutorum cum illius libris comparationi permultum momenti tribuendum esse neminem fere sesellit. Sed haec quaestio neutiquam facili negotio expediri potest; immo quamcunque partem eius attigeris, statim gravissimis te implicatum videbis dissicultatibus. Cuius rei Xemplum satis memorabile hic paucis tractandum mihi proposui. Etenim anno h. s. duodeoctogesimo, mensis Maii die undevigesimo Olympiae ad eum angulum palaestrae,
qui spectat ad septentriones et Orientem solem, tabula ahenea inventa est, quae sine dubio quondam parti anticae basis marmoreae immissa erat, cum hoc carmine elegiaco: Dδε στὰς ὁ Πελασγος π Ἀλφειω ποκα πυκτας το Πολυδενκειο χερσὶν φανε ὁμον, ὰμος καρυχθ' νικαφόρος. αλλά, πάτερ εν, καὶ πάλιν Ἀρκαδία καλὼν μειβε κλέος, 5. τίμασον δε ίλιππον, ς νθάδε ovς π νάσων τέσσαρας ευθείc παiδας κλινε μύχα.
Edidit titulum primus ex R. eilii Ἀpographo T. Curtius Archaeologis che VeiiungXXXVI 1878 p. 84 n. 130 typis expressum photographi ea arte effectam tabellae imaginem exhibuit ridem ausgrabungem gi Olympi ΙΙΙ 1877-1878h tab. XXV. Ex ictypo chartaceo accurates delineatum exemplum proposuit a. LoeWy qnsehristem virlechischer mild-haue p. 99 n. 126. Inde repetiverunt carminis verba G. albe Mus Rhen. XXXI p. 205n. 941 b. E. Cougn Anth. al. ΙΙΙ p. 44. 28. E. Ηo an Sylloge epigr. r. p. 206 n. 388.
8쪽
Iam in his versibus ipsis nihil inesse dissicultatis vides praedicant victoriam pugilati
puerorum ab homine Arcade, tui Philippus nonien erat, reportatam. Sed ioc argumentuni non potest non admonere ausaniae, qui VI, 8, 5 lane habet: μετὰ δε τυ Παπικιδύ εἰσιν dθλητῶν Ἀρκύδων εἰκυνεe, ECH ένης τε ε αιτης Μαινύλον, νίκας τρο μῖν υνδρῶν πύλη τ ν 'ετι πρότερον εν παισὶν εἰληWώς, καὶ ζαν ἐά Πελλύνας Φίλιππος κρατyσας πνγμῆ ,πα ἐδας, καὶ Κριτυδαμυς ε Κλείτορος επὶ νγμῆ και οντος αναγορενθεις παίδων, τὰς ci σφισιν εἰκυνας θν ἐν εν παισὶ του ιθ Dμένον υλε roc, τ ν δε τοι Λαμοκρίτου Κλμὶν, ωιλίππου δ τοτ Τωζῶνος Μυρων τρο ει κόνα ποίησεν. de in habes nomen, eandem patriam idem certaminis genus, eandem victoris aetatem; quare non eundeIn utrobique hominem significari' omni uni maxime improbabile est. Neqtie id tute luain dissicultatis habet, quod apud Pausaniam nonnulla leguntur, quae X hoc titulo repeti noli poterant, eum accuratior originis signiscatio, tum nomen artificis Nani haec ii lapide ipso, qui aetatem non tulit, pedestri ratione incisa fuisse consentaneuin est. Vertim enimVero gravissimuIn editoribus scrupulum iniecerunt temporum rationes. Namque Myronen illi idem Eleutherensem statuarium priore quinti a Chr. n. saeculi parte fuisse nunc luculentissime apparet extitulo hippar- chorum Atheniensium C. I. A. IV aso. 3 p. 183 sqq.), quippe qui medio fere illo saeculo incisus Lycium Myronis stium tum artem stativariani Xercuisse testetur. At lamina ahenea Olympiae reperta litteraturae genus prae se fert tertio a Chr. n. Saeculo non multo certe
antiquius. Cui saeculo qui titulum vindicaverunt R. ellius Mitth. ΙΙΙ 1878 p. 17 not. 1 et . Furiwangle IV 1880 p. 30 not. 2, ipsi quidem hanc opinionem non certam sed
probabilem indicantes, in summa rei sine dubio vertim viderunt id ununi quaeri licet, num sorte fieri possit, ut aliquot decenniis antiquior sit. Namque universum quidem scripturae genus tale est, ut iure meritoque Xeunti saeculo a Chr. n. quarto tribui possit. ' Quae vero hic coiistanter usurpatur litterae vi forma, pro circulo qui hasta directa medius discinditur semicirculum ab inferiore parte linea muta terminatum exhibens, ea etsi tertio saeculo frequentissima est, tamen iam inde ab AleXandri M. regii passim usurpatur; veluti plebiscitum
Atticum Cephisophonte archonte Ol. 112, 4, 329l a Chr. ineisum, quod nuper e Amphiaraii
Oropiorum ruderibus protractum est Ἐν. ρχ περ ΙΙΙ, το 189 p. 7 u. 34. I. . Sept. I, 4254), sumnia constantia, quinque et Viginti exempla sunt hanc formam exhibet. Sed utut hoc se habet, eri titulus Olympicus si non integris duobus saeculis, plus quam Sesqui- saeculo recentior Xistimandus est Myrone. Quam rem variis rationibus Xplicare conati sunt homines docti. I. Qui primus epigramma Philippi edidit Ernestus Curtius inter alias coniectura hanc quoque proposuit, Ortasse signo antiqui Myronis ignotum quendam illius aequalem, qui pugilatu puerorum sicisset, AEXpressum fuisse; quod signum inliquot saeculis post deleto
Ηο in nientem venit . Curtio apud ueni p. 85 nno leguntur Entweder sin zwe arhadisehe uben non gleichen Namer undisie ichern iegeartihine et tinterscheiden Ses quum ne uin quidem titulum, quom iuisanias in lapide legisset, antiqui illius Myronis aetati convenire dein instraret v. infra , tacite illam suam coniecturam ipse retulavit. Nihilo minus eandein mulio confidentius locutus tenuit R. ellius Mit- thoiiungon de arcii. Iustituis in the III 1878 p. 217 not. 1 uti de Arkuder Philippos, der is der Lichnamisse Azane bus. UT, 8, 5 im Faustkumes de Knaben esiast ut Pausanias illum gana definito inter Ἀρκάδας ἀειητάς numerat initio artigraphi, quam supra exscripsinus. Iniuria igitur ethnicorum discrimini aliqiii momenti hic tribuit ellius, praesertiui cum ganas Arcadicam gentem fuisse aliis quoque testimoniis planis constet. Praeter Loewyi exemplum utor imagine tituli a Carolo urgoldo solita diligentia et sollertia delineata, quae propediem publici turis fiet in collectione inscriptionum Olympicarum n. 174).
,ristino titulo alioque inciso vindicatum esse hilippo Arcadi, qui tum eiusdem certaminisnrimas tulisset Meminerat sine dubio vir doctissimus moris illius laedi, quem Dio Chryso- et tomus oratione Rhodiaca exagitavit, quemque multae superstites veterum statuarum bases ac die quoque testantur. Sed eiu8modi aliquid iam tertio aut adeo quarto a Chr. n. aeculo in victoriae Olympicae monumento accidi88 mihi quidem prorsus incredibile videtur. At nolo hoe argumentum nimis premere, raeSertim quum alterum praesto sit multo certius, quippe quod non in universali rerum quae fieri potuerint aut non potuerint cogitatione positum sit, sed in certa ac definita de hoc ipso monumento memoria. Non nequiquam Pausanias has ire victorum Arcadum latuas, uthymenis Maenalii, Philippi ganis, Crito dam Clitorii, uno enuntiato comprehendit immo hunc Ordinem ab ipsis qui imagitae dedicabant propter patriae et certaminis communionem consulto constitutum esse manifestum St. Quare fieri non potest, ut posterioris demum aetatis fraude mutata inseriptione Philippus Arcas pugil in illorum societatem venerit. Dicat quispiam, fortasse illum antiquiorem pugilem, cuius memoriam Philippi inscriptio expulisset, item Arcadem fuisse. Audio; sed ut sic illam quam modo tetigi difficultatem expediri concedam tantum abest, ut eam etiam augeri persuasum habeam. Eorum mentem, qui Philippi titulum incidendum curaverunt, epigramma ipsum indicat, in quo cum nadam iactatione hominis Pelasgi robur et ars praedicatur, quattuor insulanos ab uno Arcade superatos e Sse refertur, ut Verissime Curtius hic illam acerrimam gentium civitatumque aemulationem agnoverit, cuius Vestigia Squequaque in rebus Graecorum obserVantur, nuSquam vero frequentiora aut luculentiora, quam in ludorum Olympiorum certaminibus. Iam qui sic sentiebant, eosdemne credemus adeo incuriosos fuisse dome Sticae gloriae, ut nulla necessitate coacti antiquioris victoriae item Arcadicae testimonium suis manibus delerent ΤΙI. Multo simplicius cuipiam videatur, Philippi victoriam itemque carminis originem ad initia quinti ante Christum saeculi reserre, recentiorem vero tituli litteraturam Sic Xplicare, ut sub finem quarti aut initio tertii a Chr. saeculi antiquum titulum instauratum Sumamus; cuius rei testimonia certissima exstant monumenta Tellonis Oresthasii Arch Zig. XXXV
p. 190 n. 91. XXXVIII p. 70 et Pythoelis let Areli. Zig. XXXVII p. 44 n. 286), ut
alia nonnulla in praesentia omittam, ubi antiquioris tituli nulla exstant vestigia. Sed idem in Philippi epigramma cadere pr0pterea nego, quia Curtii iudicium probo, qui praeter litteraturam etiam carminis artem ac sermonem recentioris aetatis vestigia habere pronuntiavit. Est enim in eo subtilitas et elegantia quaedam studiose quaesita, quae leXandri Macedonis tempori multo melius convenire videatur quam Myronis leutherensis. Lubricum hoc esse, ut omnia quae sentiri quidem possint, demonstrari vero nequeant, me non fugit. Sed ne quis me hoc temere pronuntiare Xi8timet, unum certe recentioris originis vestigium paullo accuratius indicabo. Sollerter et venuste poeta orditur a statu pugilis demonstrando ῶδε στάς)monetque, hunc ip8um 88 quo Sus adversario superasset. Num casu laetum opinabimur, ut eiusdem artificii plane gemina exempla in epigrammatis illius potissimum temporis inveniantur, cui Philippi titulum vindicant litterarum formae Ex quibus alterum pridem notum
9쪽
καὶ το πύλιν με τύταν ἁλικίαν τις ἐρεῖ
Non caret hoc carmen difficultatibus, quae cum ad finem versus primi restituendum, tum ad Vocabuli Dύγκριτον v. 3 vim a naturam spectant, quod alii adiectivum, alii nomen proprium eXistimant; sed id quidem luce clarius est, verba τοίας ε προβολῶς plane eadem ratione ad statum athletae ab artifice expressum referri atque δε στὰς in eo quem tractamus titulo. Alterum epigramma in editum est, Xenombroti Coi Paus VI, 14, 12 monumento incisum. Utor apographo Purgoldiano initium intercidit, sed in inferiore parte lapidis haec distincte
Quod de utriusque epigrammatis aetate diXi, id in Thebano illo quidem certissimum est quippe cui Tisicratis Sicyonii statuarii nomen subscriptum sit. Eum enina sere intra Olympiadum cente8iniae quintae decimae et centesimae vigesimae quartae 320-284 a Chr. terminos huic arti operam dedisse certis arguine litis denion stratum est Loem p. 5) Vides quani bene hoc conveniat cum eis quae supra de epigrammatis Olympii litteratura Xposui. Aliquot decenniis antiquiorem putaverim Xenombroti titulum, cuius scriptura, nisi omnia me fallunt, posteriorem quarti a Chr. saeculi diluidiam partem indicat; volgo veluti ab Hugone
eiusdem saeculi parti ascribitur, quia Pantiam sculptorem eius statuam elaborasse legimus apud Pausaniam; sex rationes quibus M. Srunc Geschielites dedi artochischen Alinsiler P p. 81 illum sere Ol. 100 380 a Chr. floruisse demonstrat, mihi neutiquam certae videntur. Haec sussciant de carmine elegiaco. Sed altera accedit gravissima causa, cur neuter titulus, neque hic superstes in aere neque ille quem Pausanias olim in lapide legit, initio quinti a Chr. saeculi compositus esse possit. Namque si Philippi patria fuit ellana, is neque Arcas neque Agan Vocari poterat eo tempore, quo illud oppidulum Lacedaemoniorum erat. Atqui, id quod Curtius rectissime observavit, a Philippo demum Amyntae s. illa regio, quae ab Eurotae sontibus meridiem Versus pertinet usque illo, ubi is cum Oenunte confluit, Arcadibus reddita est, quum per multa saecula in Spartanorum dicione fuisset. Sane Livius ubi de hac re verba adit XXXVIII, 34, 8 Belbinatem modo agrum commemorat, de Pellana tacet. At quum sciamus ectribus oppidis illius regionis, quae propterea ρίπολις vocabatur Polyb. IV, 1, 7 εις την ν η ριπόλει Προσαγορενομενην an προσαγορενομένη γ Πελλθνην Liv. XXXV, 27, 9 Tripolim Laconici agri, qui prorimus nem Megalopolitarum est Belminam sive Belbinam proxime sontes Eurotae ad septentrionem, Pellanam vero maXime ad meridiem non ita magno a Sparta intervallo sitam fuisse, prorsus incredibile est Areadas hanc tenuisse, priusquam illam nanciscerentur. Quare utrumque titulum non modo lapidi aut aeri incisum, sed etiam verba ipsa composita esse post Philippi Amynta s. regnum pro certo pronuntiari licet.
ΙII. Restat tamen una via, qua illa opinio, Philippi pugilis imaginem ab antiquo Myrone Eleutherens sculptam esse, de sendi possit quam ingressus est Gulielmus Gurtiti Ueber Pau8ania p. 11), qui suam sententiam plane probavit Hugoni Forstero Die teger inde olympischen piele II p. 4 n. 222 '). Is enim monumentum aliquot saeculis postquam conditum erat titulis non ad verbum e vetere Xemplari descriptis, sed tum demum compositis, qui tamen ad illum antiquum victorem Philippum spectarent exornatum Me8umpsit. Quae res utrum per Se credibilis sit necne, nunc quaerere Supersedeo sufficiet enim monuisse nullum eiusmodi Xemplum repperiri inter monumenta Olympica, sed si quando inscriptio monumenti antiquioris instauranda videretur, semper religiose ipsa pristin tituli verba repetita 8Se. Praeter ellonis et Pythoclis ionumenta v. p. V hic in censum
veniunt dedicationes Mummianae Arch. Zeltun XXXIV Ι 876 p. 354. IO. 11. XXXVI l878)p. 86 n. 132. XXXVII 1879 p. 146 n. 291. 292. Insebr. aus Olympia n. 278 - 281), ubi
in utraque basi eadem verba είκιος Μόμμιος 1ενκλ Γιός, στρατqγος παro 'Pωμαίων, Λι Dii μ ιι, quae in fronte basis ii mi aetate incisa erant, in aversa parte posteriore
tempore repetita sunt.' Singulare igitur utique est illud, quod Gurlittius in hoc monumento usu venisse sibi persuasit. Sed in ipsis carminis verbis luculentissima lotagi temporis inde a Philippi victoria elapsi vestigia deprehendisse sibi visus est prini lini enim quae de Stat pugilis
a culptore Xpresso dicantur, ea illam admirationem spirare, qua interioris saeculi homines elegantes antiquorum artificum opera nobilissima prosecuti sint. At frustra in versibus epigranimatis quicquam de laudibus artificis quaesiveris ' et eodem plane sermonis colore poetam Thebanum tertii a Chr. saeculi de aequalis sui Tisieratis artis ei uti supra vidimus. Quod vero in particulae noκ usu indicium longinqui spatii inter Philippi victoriam et poetae aetatem intercedentis deprehendere sibi videtur Gui littius, nequeo satis mirari. Nam hac vocula ei temporis puncto, in quo Versamur, prius aliquod tempus Opponi manifestum est; sed quantum inter utrumque intercedat intervallum, id neutiquam definitur. Immo perfacile est demonstratu, haud raro paueos modo anno interiectos esse. Nam ubicimque mutata alicuius hominis sors epigrammati an Sam dedit, ea quae antea fuit illa particula aut similibus πρίν, πάρος, πρόσθε commode significatur. Id vero argumenti genus in deliciis fuit cum Leonidae Tarentino, de cuius carminibus dedicatoriis nuper acutissime et ut mihi quidem plane persuaderet
disputavit . Religenstein pigram und k0lion p. 14 sqq. tum multis aliis p0etis,
quorum X epigrammatis pauca Xempla allata sufficient ad ratione Gurlitti redarguendas.
' Paullo alia condicio eorum lapidum est, ubi antiquius tituli exeinplum prorsus intercidit, recentius solum aetatem tulit. Sed in eis ex inscriptionum simplicitate merito colligitur, nihil factum esse nisi ut quae antiquitus exarata erant in alia lapidis parte recentiore litteratura iterum inciderentur. Quod cadit in monu
menta Olympionicarum Hellanici Lepreatae Arch. Zeltun XXXVI 1878 p. 88 n. 138 et Damoxenida Maenalii Areh. Zig. XXXVII 1879 p. 208 n. 328).
Ni fallor, Gurlittius sibi persuasit, vocabulis δε στὰς eximiam artem Sculptoris praedicari, qua usus S ugilem plane talem, qualis re vera fuisset, expresserit. At poetam, si l0 sibi voluisset, multo
distinctius et argutius id elocuturum fuisse nemo opinor negabit, qui illa de Myronis Vacca epulammata Anth. Pal. IX, 713-742 cognita habeat.
10쪽
πολλάκι ρομβητα εὐχερὼς κροβόλει. CL praeterea VI, 34, 3 151, 3. XIII, 17. Non multum discrepant exempla, ubi post ipsam mortem cuiuspiam de eo tempore, quis ille etiamtum inter vivos versabatur, Verba lunt, veluti Anth. Pal. VII, 728. IX, 262. Iam haud absurde iudicet si quis plane eandem prioris et posterioris condicionis collationem etiam in epigrammate Olympico inveniat statuens, quum puer vicisset Philippus, adulta demum aetate statua et epigranimate ornatu ni esse. Sed nescio an prae8tet alia ratio. Monumenta eius generis, de quo tunc dicimus, conduntur ut hominis alicuius rerumque ab eo praeclare gestarunt memoria ad posteios propagetur epigrammata vero inciduntur ut illi quis fuerit et quid egerit certiores fiant uitare perfrequenter poeta se cum illis inferiorum saeculorum hominibus quasi contabulantem eisque quid quondam ποτέ gestu ni sit exponentein tacit, ita ut illa particula sane tempus iampridem elapsum significet, quod tamen re vera ab eo quo carmen pangitur ton diversi in est. X larga e Xemplorum copia pauca XScripsisse sussciet. Apud Plutarchum Aristid. 19. de mali n. Herodoti p. 873 B et in Anthologis Palatina VI, 50 exstat ara Iovis leutherii lataeis a Graecis conditae titulus iste: Tυνδε mo Eλλγες ρώμη χερός, εργω Ἀρρος ευτόλμω rχης qματι πειγόμε ι Πέρσας βελύσαντες ελείθερον Ἐλλάδι κόσμονι ὁρίσαντο Λιῖς βωμον Ἐλευθερίov. Hic de particulae vi eo minus relinquitur dubitationis, quod ea non modo ad victoriam, sed ad ipsius arae dedicatae tempus spectat cui statim incisum esse titulum consentaneum est. Similiter res se habet in sepulcralibiis nolin ullis carminibus, veluti Selinuntiorum apud Plutarchum Lycurg. 20 Apophth Lac 2l f. Τh. Preger Inscriptiones Graecae metricae p. 36 n. 4 I)
Megistiae vatis apud Herodotum VII, 28 et in Anthologia VII, ii Prege p. I n. 20)
Idem cadit in monumenta pugnarum ad hermopylas et ad Artemisium commissarum apud Herodotum VII, 228. Diodor. XI, 33 Aristid. I p. 12 Dind Anth. Pal. VII, 248
Μνριύσιν ποτ τεῆδε τριακοσίαις μάχοντο εκ Πελοποννύ ros χιλιάδες τέτορες
Nam nulla usquam est causa, cur longinquum temporis spatium inter bellum gestum et carmen monumento incisum Vocula illa indicari Xistimemus. Consentaneum est, illud dicendi genus ibi frequentissime observari, ubi poeta statuam quasi digito monstrans interpretis munere fungatur; quod ipsum in eo quod tractamus epigrammate usu venit. Iam satis demonstrasse mihi videor, nihil inesse in hoc carmine, quod nos vetaret Philippum pugilem ad eandem aetatem referre ac poetam qui epigramma concinnaVit. Verum, quod Gurlittiuni mirunt in modum fugit, alia insunt, quae ambos aequales suisse luculentissime demonstrent. Quid enim, quaeso, ducentesimo anno post hominis victoriam Olympicam sibi vellent illae preces, quibus carmen finitur αλλά, πύτερ ες,
καὶ πώλιν ωρκαδία καλὰν μειβε κλέος, τίμασον δε ίλιππον, - ενίνάδε or iam νύσων τεσσαρας ευθεία παἶδας κλινε μύχs.
Sane gloria viri sortis etiam plus uno saeculo post ipsius obitum vigere potest. Sed tum demum orare Iovem Optimum MaXimum, non ut illius laudem pridem partam in posterum conservet, sed ut eum honore afficiat τίμασον), plane ridiculum est. IV. Sub finem igitur quarti aut initio tertii a Chr. saeculi Philippum Agana ex Pellana oppido riundum pugilatu inter pueros vicisse pro Xplorat habemus. Iam quid fiet Myrone, qui eius statuam sculpsisse dicitur Cur de ausaniae errore cogitemus, una causa est. Nam cum praeter statuarii nonien etiam originis notam ωζὰν κ Πελλάνας habeat, quae neque e tabulae aheneae epigrammate petita est neque coniectura inventa aut pro arbitrio tacta esse potest, in propatulo est, utramque rem lapidi incisam fuisse. Utrum Pausanias ipse illic legerit, an antiquior esei quis cuius librum ille compilaverit, nihil nunc moramur. Quare nihil restat, nisi ut de recentiore quodam Myrone dici statuamus ), ut primus omnium . Curtius dubitanter, deinde . LoeWyus aliique paullo confidentius fecerunt. Quo plures in dies innotescunt veterum sculptorum tituli, eo clarius perspicitur, quam late patuerit mos nomina nobilissimorum quorumque artificum identidem repetendi cum in ipsorum progenie, tum etiam in aliis familiis quae hereditaria quadam disciplina eandem artem exercebant. Quare quod alibi merito vituperatur artificium difficultates eorum quae de quopiam homine tradita sunt ita evitandi, ut duos pluresve cognomines distinguamus, id in artis sculptoriae apud Graecos progressu et vicissitudinibus explorandis, dummodo rationibus sanis et probabilibus nitatur, nihil habet reprehensionis. Quapropter ne sic quidem Philippi imaginem alter Myroni natu minori tribuere vererer, si ea coniectura nullo praeterea testimonio adiuvaretur. Atqui iam LoeWyus duo alia Xempla huius nominis posteriore aetate in familiis statuariorum recurrentis monstravit Primum enim inter eos qui Attali regis iussu magnifica victoriarum Galliearum monumenta elaboraverunt Myro hebanus sculptor recensetur
' Ex eis quae supra disputavi sequitur, ut negem in epigrammatis Anth. al. VII, 58 versu primo Did παρ' υρυμέδοντα ποτ' ἀγλαόν λεσαν βην particulam quicqtiam offensionis habere. Tamen non infitior, mihi Brunonis ellii sententiam, qui id carmen ad exemplar tituli Attici nuper in lapide reperti Mθηναιον X p. 24 confictum arbitratur Hermae XX p. 341 magis hicere, quam R. eligensteinii Epigrammund Sholion p. 10 sq.), qui genuinum Atheniensium ad Eurymedonta caesorum epitaphium gnoscit. ausanias ipse sane cum nihil nisi nudum nomen poneret, illum nobilissimum leutherensem intellexisse Videtur.