De ineffabili Trinitatis mysterio oratio habita in sacello pontificio ... A Joanne Lercari patricio Genuensi collegii Clementini convictore

1쪽

DE INEFFABILI

TRINITATIS

MYSTERIO ORATIO

Habita in Sacello 'mi ο

BENEDICTIO XIV.

3쪽

SANCTISSIMO PATRI

BENEDICTO XIV

I qua alias Orario habita mustis in ca s ad Te pertinuit, Ε,

etissiME PATER , hanc certe dixerim, cujus Te coram pronuntiandi onus mihi hono

4쪽

IV non es solum, quae ibi eonveniat quam maxime propterea quod de Sanctif imae RiNiτHis Ma serio agat, quod ad

Fidei suam projitemur, praefantiam , gnificandam Eccissa universa, cujus Caput es , consantistae , atque integerrime veneratur sed illa insuper, cujus texen- s. ex Po=ittificatus ad totius Chrisiani Orbis praemium atque incrementum ad Te delati egregiis bonis ac fere divinis argumentum nactus Ilim. Accedit quoque in eo me Collegio censeri, atque insilui, in quo scuti Te olim a puero fosse versatum, mihi cunctasque in eodem dolentibus uiserrimum t. ac musto Drissum recordarici se Tibi etiani halid molesum, quin us icere jucundum, Ingulari id, qua omnes bingulos iu ne dumum adfiripto , benevolentia munificentiaque complecterIs, tolatum

esse voluisi Atque id omne profecto iumus es, cur non Uterritus, quominus paginam hanc me. mauo sacro nomini inscriptam voluerim eis multa. nec lavio quidems ibi obicerent, si eo su

5쪽

istisfint . Hinc enim scriptiunculami iam nulla elaboratam indoiria, nulla arte perefcctam, rudem uti e cras uosis contextam videbam i illinc vero Smpientia Tua occurrebat animo, quo sane tantost, cumsupriori aetate, tum pa- meo maxime dis gentium ommium litteris ae linguis relatirando comprobori. quum amplissimorum Cardinalium, Judi. cumquc corona stipatus, Roma Ipectante, unaquc immo inissperitorum ad brante coetu Ingulorum sententiis ad rem. tinam antea vocatis, seu lites equissime compos se, seu uotissme jure contenduntibus aludicast. zod profecto illius tantummodo poterat se Pontiscis, quem silicet S incressibili ferme doctrina infructum, es rursu dexteritate, conflio, pi tate, ceterisque virtutibus cumulatissimum divina Eccleso Providentia reserDavit, ut iis par esset malis propulssandis, quorum omm tum maturitas calamite blamis his temporibus in Europam jam jam compere univorsam et Metur . Verums 3 quo

6쪽

quorsum haec' An uis in lavibus amres adeo peregrinantur meae, ut apprime non intellexerim maximas inter virtutes Tuas non Osremam habendam esses manitatem, qua omnes excipis amantissime, neminem non Tibi devinctum, nω laetum, non essus Te praeiciantem dimisetis' Hocce igitur mum S, BEATIMIME PM TER , quantulumcumque es totum certe tuum, ad sanctissimos pedes uos provo

lutus Tibi Aso quod quidem Plubenti a

Teanimo exceptum cognovero , meque Lmul Apsolica Tua benedictione mutniaram, tum denique non mediocri me bono cumulatum uicabo. ORA-

7쪽

U res , BEATISSIΜE PATER , in loci hujus ampli . tudine , sanctitate ad

dicendunt accedentem Vehementer commoVere consueverunt, hae profe-

--cto singulae hodierno die obversantur animo, divina simul atque humana cogitantem in Varias trahunt partes diducuntque. Sive enim propositi altitudinem argumenti considero , de abditissimo divinae TRINITAT is ysterio mihi disserendum est, cui parem eloquendi copiam, rerumque magnitudinem inventire, cum factu arduum omnino, tum etiam est cogitatu temerarium ιsive eum intueor, apud quem dico, Te prae sente

8쪽

σα et sente mihi verba facienda sunt, qui quum unio: -- . veriae Ecclesiae Domnus , later, sacerdos imgnus, Princeps Episcoporiam, Potestate μ' Petrus , Unctione Christus merito habearis,

incredibili quadam, ac plusquam humana, prope dixerim majestate mentem ita offundis, ut in ipso orationis vestibulo haeream vel invitus, istisque artubus contremiscam an tanta igitur rerum magnificentia quum e

ser desponderem prosecto animum, ulumque victus recederem, nisi ipsa Pontificis dignitas, qua ceteris hominibus ad Deum propior accedis, eam mihi loquendi materiem ex tempore aperiret, quae Auditoris aeque, ae Mysterii praestantiam minime prorsus dedeceat . Summa enim, atque excellentia Pomtificatus privilegia quemadmodum eximam quamdam,ut ita dicam. anctissimae a miT Tis imaginem praeseserunt, ita illud essiciunt. ut, quantum homini licet ad maximi hujus Arcani cognitionem animus assurgere vi

deatur.

Et quidem amplissima illa, nullisque, elaeumscripta finibus a Christo in commissum gregem Romam Pontifici tradita potestate, qua Ipse tam dominatur in eos, qui Catholica

Religione censentur, quam eos ex credentiumma munime extermis Ru Mi Fidei bellum in-

9쪽

dicentes lanestum cum portis Inferi saetas Pepigere, qua eandem adversis ne uas,e fidissimi hostis machinationes incolumem in V

violatamque ita conservat, ut nulla sit in ea con πιν. macula, qua Coelum aperit, nemo claudit,

claudit, nemo aperit, ligat, solvit, quis aret unquam Dei potentiam referri probe non , intelligat, quae Verbo condidit universa, atque in dies moderatur, quae superbientes Spiritus in tenebras detrusit sempiternas, quae populum suum in manu Mosis Aaron adiniam. να tritis servitutis laqueis per maris undas ex AEgypto deduxit . quae ad Principem hujuS I.aκα ii. Mundi seras ejiciendum, nosque incolumes ab improbis ejus conatibus servandos e sinu Verbum suo in terras demisit Quod si ad firmissimam illam oraculorum Veritatem mentem inde convertimus, qua Deus in omnibus tum Fidei, tum morum dis eptationbbus supremum ita praeditum voluit Antist,tem, ut neque a quopiam falli, neque lallere quempiam possit quum haud humanae profecto scientiae, qua inflari homines potius, & .c. . enumero etiam , quod luctuosiissimum est, in errores abripi praecipites solent, sed disvinae dumtaxat Sapientiae sit eximio isto. ac plane necessario universe Ecclesiae Pastori

privilegio aeternam Dei sapientiam exprimi

10쪽

non exploratum esse potest nemini, Sapien-μ-ενι eap. tiam,inquam illam,per quam Reges regnant,

& legum conditores justa decernunt,qua duce nobis ad Coelum facilis sternitur via, quam gistra, coelestium explicatur veritas mand torum, qua denique adjutrice,beata hominum vita in tuto collocatur. Ecquis enim nesciat.

--r4--ε viam , Veritatem , ac vitam , quum homines

inter factus homo versaretur aeterni Patris Filium se praedicasses Jam porro voces illae suavitatis, atque amoris Plenae, quibus Serv 'I' tor pastorem se bonum appellat oves sua Pa scentem, quibus Petro, Romanisque Episcopiscarissimum gregem dulcissime commendat: Pasce oves meas quid aliud sane innuunt, nist Spiritum caritatis summo Christiani vilis, Pastor eo consilio immissum, ut non modo editissimae virtutum cumulus dignitati accoderet, sed etiam, ut ei divino quodam, atque inditalubili vinculo Ecclesia jungeretur universa Quo quidem nihil est quod magis ad

credentium concinnem bene temperandam conducat. Etenim, qua unquam ratione vel ducere oves Pastor suas , vel ducentem sequi. Oves possunt nisi Ipse suas cognoscat, Ipsum' sua, Quid autem est cognoscere, nisi amare t Itaque, BEATISSIME PATER , Te certe Omnes, mente oculis, Donte divinae caritatis spe- Ciem,