Principum monitrix musa. siue, De principatu bene instituendo & administrando poema. Autore Henrico Stefano. Eiusdem Poematium, cuius versus intercalaris, cauete vobis principes. Eiusdem Libellus, in gratiam principum scriptus, De Aristotelicae ethic

11쪽

percipere me posse Cium existimabam. De priscipiis

loquor,quale est illud, Principi dandam esse operam ut ab omnibus quae tyrannica sunt abhorreat. Nam, nisi hoc principium,velut fundamentum, ponatur, multa supersi, cis mi iriscimus quae cito corruere necesse erit. Hinc certe quaestiones quaedam nosiveruacaneae solam sed absurdae oriuntur. Cuiushiodi haec, Crudelitate an clemetiaprinceps uti in suos debeat. Nec no ista, Amariae a suis an timeri velle debeatprinceps. Absurdum enim fuerit, has quaestiones ab eo magistro proponi qui

suis magisteriis tyrannum quoq, minime sistruere u lit si tantum ciuilem dominum. ita enim quidama pellant eum qui tyranno opporitur. Id recensiores quod attinet, qui eadem de re scri psierunt , non dubito quin multi statim de eo qui recr- Doru est recentissimus cogiten ac me aemulatione quadam ductum hanc mihi materiam tractandam proposuisse existiment. Sed qui mecum versati sunt, hoc tam

in argumento persarer, eius me opus a librorum compa

Eore quidam bibliopegum vocant non accepissescivi, prius .am mei magna pars excus esset. siuodsi etiam

aliterse res haberet, me autorem illius operis,uim certe docti stimum, noluisse aemulari vel hoc ostendit quodabam rationem sequutus um. Iamborum Porro meorum lectores alletur qui me in illis noua quadam libertate Uum existimabunt. Non

abs re moneo de hoc quo. Plurimi enim sat scio qui extraordinarios uuim carminis pedes non satis cognitos habent, aut quae illis tribuisiaci possint,non satis norunt, tim de me illud quod dixis picabulum Ac v msimile illis hoc siet,quum poema ψῖ d quod nim quidem est argumet sed magna reru ad illud spectantium varietate distisdium, Duarum nonustae non apta verssibus mat eria sun tam breui tempore composuisseme

12쪽

in elligent di quidem ita utpars una in itinere,es inter equitandum etiam, pars, Velutipensis aprelo typographico mihi iniunctiis ,scripta uerit. me enim propterea voluisse putabunt minus auris numerorum legibus versus meos adstringere. Sed fallentur vitium qui in eat opinione erunt. Contra igitussiciabeant, vix me quidquam mihi hac in parte permisisse quod Seneca tragiacm sibi non permiserit. c siquis hoc rege ae, esse quidem nonnullos Senecae versus in quos eodem modo extraordinari' pedessint admissi,sea de iis controuem fiam no stro seculo esse motam,quod aliae ex veteribus in bris lectione asserantur: respondebo, primum quidem,

non omnes illos versin esse controuersi se deinde vero,

tiamsi essent, tame hac re me non debere deterreri quod iocosam illam allegar epossim regulam, Inter duos lis ganici tertius gaudet. Quidni enim ipse, qui his terti' persona repraesento,btigiosa illa libertate interim fruar' Adde quod ct iambicorum Graecorum refert fi risophanicoru, autoritate tueri illam possum. Den1 meris autem Senecae, ct nominatim de tam requenti

apud illum usu anapaesti in quinta sede, vide quae serabo

in meis Scheriasmatis. Denii, Senecam qui euoluet, iquod dixi, vix me quidqua mihi njisse ac, ne ea quide omnia quaesibi hi permittere voluisse. Sed vocabula quaedam necesse habui in meos versus admittere,quae multo libentim ab illis exclusissem,quod duriores illos redderent. Sunt vero ct non ulla quae minim in versibi cribendis exercitati licentia, ct quide non tapoeticam νrtasse quam nimiam vocabunt: quis tame exemplum habea. Cuiusmodi est Quam prius pro Prius quatit .sem, Sua' deo, Assuesco . sicut 2 Consuesco, non minus t

trasyllaba quam misellaba: ct Fieri prima etiam breui.

comperiet verum esse si eius epis permι

licere volust, me mia

13쪽

sermonem quod attinet, sicut illum ad grauitarem tragicam non extuli praeterquam certis or quidem non paucis in locis sic eum ad humilitatem comici se monis dependere minimet sussum. quo suo permiserere Senecam interdum de locis autem iis loquor lus

rauitatem admittebanto nemo mihi, ut opinor,ne: uerit eis norunt tamen omnes tale esse argumentum

quod tracto, ut vetua multo magis dignus :n eo esse po-ruerat talis sermo quam in eo quod ab illo tractatur. IN IIS quos ex historicis attuli locis, plerumbeadem paucis exceptis, verba seruaui. Idemiboein iis p nisi quos ex poetis, alio licet genere versm vients- .u sumpsi Q,od si iambici versus erant, omnIno im mutatos retinui: n ubi velIro anapaesto substituere iambum Dum esse duxi, vel Uιm etiam aliquantum immutaret, ut magissermoni meo accommodatus esset. Oua de remoneo, ne memoriae lapsis id mihi contigisse putes. licet alioqui non negem alios esse lapsim . quos m

hi a te, praesertim qua ae hac scriptione dicta I.nt considerante gnosicipeto.

Ouum autempysem versus quos in iambicos mutabam mihi adscribere, malui alio characteris genere iuiis uti ut meos non esse indicarem. ntum abessit meos imitari velim qui non flum hemistichiased totos que su3 e veteri u poetissumptos Dis, tanquamsuos. inseserunt pauor alioqui Aum aliorum poetarum rum fidiotist imitatrone a me quaedam esse dUm,de quibus no admoneo Sedimi ationem quum dico, ratem etiam intellios qualis est ubi dicitur,vobiptrium alueus. ad totuirum Vir iiij l cum a ludendo,

ad uerio veluti qui flumine lembum

Remi iis subigit si brachia fort8 remisit,

Atyi illum in praeceps orono rapit alueu S am nl.

De ruibusdam historiis plures consului, st

14쪽

κliud Duo sibi peculiare habebat sumpsi. Vnde mi

randum non erat si nonnullae historiae apua hunc vel , tum non eodem plane modo scripta inuenientur. Vbi de loco illa Vlpiani loquor in quo scribit, Prin-ceps totarus est legibus. quod versibus,non Ioluta oratione, quastio illa tractaretur, de eo moner e non potui de quo nunc monendus es: perinde esse acsidixistet VLpianm, Princeps his legibus solutus est. istis legi ous. ddo autem me obseruasse ct apud Suetonium talem huius vocula ellipsin. Locus is ibi de illo Vlpi niloco dissero Zina semateseu farmine XXXIII. ubi de illo Iustiniani, eu esse solotu iuris solenni b.

L I QUU I D es praeterea, lector, in quo mihi

apud te cautione opus esse existimavi. ζuoniam enim meo in poemate iambico. vbι de calumniatoribus vera basici,dixi me poemate Gallico in calumniam acerr

me inuectum esse, at s id regi obtudisse sed tamen id in lucem impressori pi non dederunt, quum prius alium ei itidem alcatum dedissent: nequis =uod eo de poemate dixi si petitam habeat, athario habitus a me sermo dipoemate quo calumatores vehementius quam quiquaabus quo clam exagitaui. me calumniandi occasio nempraebeativisim est prooemium illius hscproponere, in gratia eorum apud quos non minori odio grat il- Lahommugenu simula qui linguae nostrae suntperiti. Verum ut ab eius etiam linguae imperitis aliquidaratia mirem, prMnam eius partem Latinis versibus1Mininterpretatim, utpotui quidem certe,no ut volui. Nam

cui ingenue fatear mihi meipsum minime assequutin se videor. Audi igitur 2 musam meam Gallicam, i ex illis es qui linguam no stram callent: alioquio quam dim interpretatione esto

contentus.

15쪽

UENNE MI MORTE LDES CALOMNIA TE VI S.

16쪽

Contre ce monstre ausit, par des seueres lotis Si ta sagesse, ὀ Dieu, n'estoit impenetrabie, Ceci, bien qu'it sottvrq,ne sero iturays emblabie. Ie croy que la raison de ce pol ni as serre Entre les hauis secreis de ton conseit sacre: Et que nul des morteis scali pourquoy Calonini e N est selon ses forsa icts en auculi lieu punie.

Au molns ne luy perineis continuer son cours: Fay que coire elle aussi se tiennet les Grands io s. Jnspire nostre roy a faire une ordonnance Qui ceste fauste race extirpe dela France. Comine parces Grads iours, qui' nousa restablis, Francois Areopage ord re au defordre est mis.

Et si te rude chant de manvise petite D'vn prince tant disert l'aure ille ne merite, Fay qtavii Ronsard,si bien Virgilianietant, Vn Des portes,si bien Ouidianirant Soyet par luy comandea de cest oeuure eritrepredre, Bien time, bien poIi &pariat rete suy rendre.

Sile intenti'est monte ala persection, Imperfnictepourtantia est monaffection. t EN COR eit-ce beaucoup, en cas de graci ouurage, Quand fotble est lepouuoir,estre fori de covrage. Combienque mon pays souuent i 'aye absente,

Et iam ais a mon cueur nation estrangere De ma France l'amour n'a fates metire en arriere:

17쪽

Qui sem blast meriter luy estre prefereei I t si de son desir teli ement fui espris, Que F immortalite metae ii eut a me prist Encore que de tous il ait ce tesimoignam. ilesto it de son temps des sages te plus sage Moy, qui entrant aumonde, en ce lieusu logb

Faut ii pas qu en ceu lysse te seconde

Que te suis de son bien oc honneur curieux, Et que de plus en plus a luy i affectioiane, me si en bonite estren e vn bon conteii luy donne Mais os erayci et oint a monRoy le donner Sera it poliat permis de ce don hestrener

Par tequel sola reni in il e terni Zera: Via redoutable edi Et, qui combate a outrance Ceste peste, infectant ce beau selour de France. Ceste peste i enteia que Calomnie on dit, Que cnasser ori ne peut sans vn royal edict. V NA chose est avi molias doni desiale Maseure. Que qui conque aura fatet de ces iniens vers lecture. I ps calomniateurs mi euae congnus lx seront, Et beaucoup molns de peur que deuant luy feroni Aduenant qu)il leur ait sa croyance en gagee, ou qu au molns soli par eux ia i aureille assiegee. Et des calomnier quand les inaux it oira, A ma compassion la sienne ad ioustera. Car, comine on volt chas cun pitie de celo predre,

18쪽

ui. mors e vn scorpio .ses hauis cris it en tenerra Mais est re par celuy plus plaint de lamente Qui de la me sine angoisse a esto tourmente: Ain si .ayant senti la playe douloureus eQue sali de ces melchans la langue veni me uinlita triste experience a hau te Voix cri eray. δ u mal dla utruy le mi en me representera Mai. qui ne pourra pol ni repiquer ma penseri Sans que cest ceu ure soli aurant de Mis latue e.

19쪽

Latina autem primae partis interpretatio cuius pasiti ante mentionem fici es haec, S ME P E aciem mentis quamuis Prudentia nobis Illu rari eam quis cernat hebescere rursus uusin oculo potuit quantum contendere Lynceus, a interdum reperitur caecior ipse. I at specimen do hirmae altae quisplurima circa, '.

In re aliqua tenebris tamen ignorantia caecis, hos ergit eum a recto interdum pientis aberrat Iudicium, circum cui nubem fuderit error.

Haec his vera loquor, cur ese Calumniaparuum Vis malum' Xygiae quamuis noti ulla tenebrae.' o rastra ni mage tetra: ct deliquisputatur Nil magnum quae turba eius Glit tarte' Ipse etiam legum mater, Trudentia dilais, Provida cur in hac mage non fuit antea parter

ni oculi spectat siccis quicuns tot ct tot

meritos eiuspraedam,minime , nocentes,

Ex chalybe huic Hi consilices hoc ct iacet inter: rmenia in anti dedit huic dedit ubera tigris: Vel misenthropi pectingerit ille Timonis, Quem vos Palladiae quondam vidistis Athenae. Cur, peperit longa serae quos Gallia reges, Legibim haud monstrum hoc oppugnauere eris' Sce. De hac aute interpretatione quod a me diata fuit velim recorderis videticis tale esse ut ego meipsum assequi nonpotuisse alear. Caeterum 2 su cito, me in nomisne Timonis, iure propriorum nominum,magis Mamhabita et mi ratione ramamproduxisse Pag. 9.Ver. 2ῖ,lege,Sit nomen rim auribus vel mel erum. Pag. Iro,v.2. Tribunal. ecce,&c. Sunt 3calibi quaedam interpunctiones corrigendae.

20쪽

c ARMINA PROOEMIAC A,

prooemiacum I, Ad ctorem. EVM qui priuatum monet , Vnum monere: at quu princeps ab aliquo monetur, perinde ense adsi'uam plurimos simul moneret. Quae a musa hic monetur princeps, ea usu& υtio

ne comprobari.

L I Q V E N monebis re priuatu uisu Prodesse vesie pluribus,non hoc erit, Vm sedisse monitor esse cui voles. At recta monita principi viro dare, Prodesse velli est hocsimul quam plurimis. Nam qua monitis obsiequens princeps facit.

Fructus redundat omnμ in quampluramos. Sedrina moneam necne forsan qucratur.

Tuae ratio dictat,usus es quae comprobat, Si recta non Iuniorem qua vocanda sunt'

in δ