장음표시 사용
1쪽
2쪽
Ec olim defuisse Jurisjurandi religionem , fatis superque testatum eunt Histori, ei quivis. Quid enim hoc tantum est, quod
Mega politanos movit , ut in voluntario ex Eo vitam trahere maluerint dimissis domibus, sepulachris, templis, fortunis, omnibus denique rebus ne
cessariis,quam discedendo ab Achaeis aliquod violatae fidei signum prae se serre ὶ quid inquam, hoc tantum esse potest, nisi religior aut quis tam demens est, ut putet M. Atilium Regulum alia vi, quam jurisjurandi religione coactum ad hostem rediisse ὶ neq; enim
bis M, qua ibi barbarin tortor pararet, ut loquitur Horat. od. v. l. 3. neqὸ enim ignorabat, se ad crudeli
simum hostem, &exquisita supplicia proficisci, sed
jusjurandum servandum putabat. Et hinc etiam, fortassis est, quod Imperantes subditos arctiori vinculo sibi devinctos futuros non erediderint,quam Juramento illo, quod communi nomine salutatur H αMAGIUM Cujus materiam multiplici sese utilitate & necessitate ipsam commendare, nec non a summis viris jamdudum satis collaudatam esse, apud 'mnes recte sentientes hodie in consesso est. Unde in vestibulo hujus disputationis lychnum media in luce accendere non immerito videremur, si utilitatis atque ὀ necessitatis elogio doctrinani hanc exornare laboraremus. Faxit itaque D Eus oninis boni fons origo, ut si ceptum onus metam suam pertingat
3쪽
Tymologia Homasii toties variat, um
ties voluerunt Autores. Nonnulli deducunt Homagium a Graeco verbo, οε ρω, quod idema uro, quia juramento interveniente solet praestari : Alii ductum volunt ab os οω, timo, quia per id subditi & Domini censentur uniti. Alii ab ομου ul, dc αγιο acrum,quasi dicas, commune sacrum, sive iuramentum. Quidam malunt esse vocabulun barbarum; de quibus consulamur texicographi. s. II. . Sumitur porro non uno eodemque modo. Homa-gium enim quandoque fritas significat : quandoque accipi-juramento Ursitat quo praestat Domino, de insta f. Nonnunquam sumitur j umento, quo Magistratus
junumentum ex sarte subaetorum, ut non attendatur, an princeps, sive mperantium quicunque juraverint an minus. De quo in praesenti nobis sermo erit. Germanis convenientis
g. lli. Homagium est promissum ut plurimum Dese urandos matu- , quod Abditi praestant imperantibus , sub quorum imp rio habitant in obedientiae, d litarib-observantiae ceseriturinem. I. IV. Genus est omism r quod, cum ut plurimum jurejurando interveniente detur, quaedam de sunt exponenda. Requiritur vero animus, Rationis compos 2 beratus; qualii non sunt praediti pueri, amentes, sulti, phrenetici, aut qui alias judicio rationis, Vel propter aetatem, vel album aliquem desectum uti non possunt. I. V. Deinde, quod juramento promittis, non sit dolo eli citum. Nam si certum est, eum, qxu juravit, aliquod factum supposuisse, quod revera ita se non habeat, ac nisi id credidinsit, non finge iuraturum, non obligabit iuramentum. at si dubium sit, an non etiam sine eo idem fuisset juraturus, standum erit verbis: ut loquitur Grai. D. se Iurgaci cae bissi cap.
4쪽
II. 1. . Ixemplum est. & seqq. ubi Gibeonitae 1
simulant se peregrinos esse, di conjunctionem cum pzpulo Psi quaerere, quos Ios admittit ad foedus, ipsisque jurat; Aequinquam triduo post cognoscat, se deceptum esse, non tamen juramentum rescindit, sed praestat, quod juraverat, hoc
tamen cum temperamento, ut Gibeonitae quidem relinquerentur in medio populi DEI, ad vilissima tamen servitia adhibberentur.
I. vl. Porro, verba non extendantur u a receptum en modum. Ideo perauri non erant, qui cum lucassent, te non daturos in matrimonium filias Benjaminitis, raptas cum raptoribus vivere permiserunt Iudic. XXI. v. is. & qq. Albud enim est dare, dc aliud amissum repetere. s. VII. ut non tres imo dis, quae jurejurando primittitur. Manis emim enim est, ad omnino impostibilia neminem obligari. s. l IX. Ubi paucis tangenda quaestio : utrum 1 , qui in Hii in titrones promittens ei urdurando certam pecunias niam, ne occidatur, teneatur eam sol ere. Responderi posse, aetur, hoc modo proni: ttentem absque periurii crimine. non posse promissis fidem subtrahere. Omnia enim juramenta de re licita de possibili cum electione facta a scientibus, de non plane invitis sunt praestanda, nisi is, cui promtiso jurata secta rem ipsim sponte remittat. Deinde juramentum factum est DEO, cujus nomen non est iro sanandum; : moneque sactum est simpliciter ab invito, sed est actio mixta, in qua aliquid est voluntarii; quia inter pecuniae solutionem Se vitae r demtionem eligit d, quod est melius, sive minus malum, de ut vitam rediniat pecuniam se daturum jurejurando promittit. Res promissa denique est possibilis oc privata, cui religio de veritas semper est praeserenda. I. IX. Ne promittatur res illicita. Quidam hinc putant, eum non teneri, qui juraverit latronibus , se silentium . praestaturum, nec tactum hoc revelaturum Magistratui. Nam juramentum hoc dicunt esse de re illicita, speciem alie habere licujus collusionis cum latronibus; quae licet maxime absit,
5쪽
i clari timen Impediri . Improbos In malitia sua eonsi ma
ri, proxinio in discrimen vitae incidendi occasionem praeberi,& se multis modis in pietatem, justitiam , Sc charitatem pro ximi sientio huic intempestivo Se obstinato studentes pec- re. De quo quid sit sentiendum, in discursu monebitur.
g. X. Concipiendum etiam es uramentum cum D EImxocatione, ita , ut quidem Esserat perbis , re vero conreniat. Hunc nimirum sensum habere debet, ut Deus invocetur hoc mo-
' : Deus testis sit, aut Deus sit vindex. Nam cum superi r puniendi jus habens, testis advocatur,smul ab eo perfidiae Huo poscitur de qui scit omnia, ultor est ide', quia testis, ut lo
s. XI. Finis juramenti est, ut per illud praecidantur controversiae. DEI enim testimonium est jusjurandum, de ea re, de qua ambigitur, inquit Philo. Et illud non dissimile Halic. 11 η P. Ultima fides inter homines tum Graecos, tum barba-gos, quam nulla delebit aetas, est ea, quae per jurata pacta sponsores adhibet DEOS. Et si quidem materia talis sit, & ve ba ista ita concepta, ut non ad D E U M tantum, sed ad hominem reserantur, jus haud dubie homini ex ipse juramento quaeretur, tanquam expromissis aut contractu, qui simplicissime intelligi debet. Si vero aut verba hominem non respiaciant, jus ei conserendo,aut respiciant quidem,sed aliquid sit, quod ei opponi posset, tunc ea vis erit juris jurandi, ut homo quidem ille ius nullum consequatur : at nihilominus, qui jura vit D E O , obligetur nare jur jurando. Quapropter audiendus non est Cicero cum ait, perjurium non esse, si praedonibus pactum pro capite precium non afferatur, ne si juratum quidem st. Nam et i personam jus deficit, quicquid defuerit,
suppletur per DEUM, quem vindicem, si saltat, si i filii
g. Xl I. Quare cum hontagium dic tur promissum ut
plurimum juramento firmatum, meminerimus ab omni aevo .circa pollicitationes, promissa & contractus maximam semper sitisi e vim & essicaciam jurisjurandi ut loquitur Grat in . . P. cit. f. & nullum vinculum V astrinsendam fi-
6쪽
u vile , Pam jusjurandum , teste oce me tis. XIII. Cum vero dicitur Proinissunt, sciendum est, etiam Ioniagium possit consistere citra juramentum , v videlicet consuetudine aut alio interveniente pacto hoc suerit introductum. s. XIV. Denotatur porro, quinam obstricti sint ad poestandum Homagium. Regulariter igitur nemo subditorum excluditur, cujuscunque lit conditionis aut status. I. XV. Unde manifestum est, etiam Ecclesiae ministros ad praestandum Homagium, si ab imperante exigatur,es se obstrictos. AEque enim ad illos, ac ad alios illud monitum Petri spectat. i. Petri a. v. s. subditi estote omni humanae ordia
I. XVI. Ex Homagio a patre praestito quidam dicunt suum obligari. Quod filius sit pars veluti patris, nisi jam
virilem in8uerit aetatem, qua ab ipso separetur, ut habet AH L λ . M. capy . Quidam negant. Cum enim juramentum. omnium maxime sit personale, nec unquam e rediatur jurantes, & obligetc scientiam, iniquum esse, alieno facio alterius conscientiam alaringi. In conscientiosis enim Patrem Sestium pro una persona haberi non posse, cum diversae sint eorum conscietitiae. Quibus tamen omnibus non eximunt filuum sibjectione, sed eam saltem ex alia, quam homagii pate ni ratione adstruendam innuunt, utpote Domicilio patris aut nativitate ipsius filii ' Idem esse judicium de Marito & Uxore aestimant, ut quod maritus juravit, non teneatur eoden
I. XVIa . Quemadmodum autem subditi alii sunt, Θου Misene, alii vero cum conditione: ita etiam hon agium aliud aliud limitatum. Illud fit sine omni conditio. ne. Hoc vero ea cum lege, quod velint esse fideles subditi, quamdiu ipsi immunitatibus de iuribus salvis dc illaesis frui de .gaudere potuerint. I. X VIII. Dicitur inde Cinitione homagii ,3romissunt, Hii mureniti. Proprie enim praestarur Homa-gium
7쪽
rium naturali Domino, aut Domino rei tuo legitimo ejus successori de novo praestandum est. Quod tamen maxime procedit, si status Imperantium sit Monarchicus, aut illi si inuis, ut licet non habeat imperans summam potestatem, solus tamen certis locis praesit. In Aristocratico enim non necesse est, ut una aut altera persona mutata,illicoHomasium repetatur, sed forsantis demum, ubi omnes persenae simul mutantur. I.XIX. Dicitur porro 'perantissub rases imperio habia eant.Homagium enim proprie respicit habitationem , domicilium, non vero bona, quae certae rei ratiCne alterius juris di
ctioni subjiciuntur.ldeoq; ad homagium non potest compelli vasallus nisi simul sit sibditus, ut necas, qui bona possidet in a
lieno territorioias. XX. Obed retia nomine venit Executio mandatorum , quae incumbit subditis in rebus politicis omnimoda, in rebus spiritualibus, in quantum non est contra DEI mandatum. Oportet n. DEO magis obedire, quam hominibus Estque vel personalis, vel reat . s. XXI. Per finalis executio praestitur vel ministerio corporis, vel industria,vel labore humano, quem subditi praestant in muniendis civitatibus, in apparatu bellico, & aliis negociis conficiendis. Realis consistit in erogatione pecuniae. vel
earum rerum, quae pecuniae vim & valorem tenent, ad quas reserimus collectas tam ordinarias, quam extraordinarias.
s. XXII. Obedientia vero non statim renunciare potest subditus, licet imperans suo desit ollicio. g. X XIII. Fidelitatem, quam pollidentur ii, qui praestam homagium, in eo constituendam putamus, ut imperantium commoda quaerant, vitam defendant, de ab omni prodia tione, conventiculis, sedulo abstineant, & ut reliqui idenafaciant, adhortentur. I. X XIV. Ob ramia denique exposcit honorem, ut subditi suos imperantes venerentur, illosque debito honoris cultu prosequantur. Atque hunc honorem comitatur vera
bellivolentia, quam declarabunt pii subditi cum preces pro sa-
8쪽
lut imperantium, etiam minus commodorum, aut pro publici salute non adeo vigilantium concipiunt. I. XXV 'Differt Homagium juramento clitatis. Ho-e magium enim obligat ratione personae: juramentum vero fidelitatis saltem ratione seudi. Homagium continet verbii subjectionis, quod tamen non continetur in juramento fideliactatis. Homagium non osserri debet nisi exuatur ; juramentum vero fidelitat s mortuo Domino successori intra annum,
mensem vel diem offerendum est, nisi quis velit illo beneficio privari,ut monet Rerer eram Ff Dn. Balthas. Celtarius Polit. Di XLTOL .XXVI, Nec convenit Homagium sive juramentum
subjectionis cus uramento protectionis, quo Pureligionis,Petre-gionis defensio alteris omittitur. Hoc vero protectionis jura mentum nullo modo laedit aut imminuit Majestatem. Patrocinium enim qui pollicetur es defensionem, hoc ipso declara se illi, cui eam promittit, non esse subjectum, adeoque, licet juramento protectionem rec piat, majestatem, si habeat, hoc ipso non amittere. sic Orientalis & Occidentalis imperii Imreratores non tam subditis, quam Ecclesiis quaedam juramenta praestiterunt,partim ut Catholicae fidei se addictos este pro Sterentur, partim ut Ecclesiae defensionem stipularentur. Ana-sasus Di eoru Eutychianaeluereseos insimulatus, ab Euphemio coronam prius impetrare non potuit, quam chirographo confirmasset, se fidem catholicam servaturum , & concilii Chalcedonensis decreta rata habiturum , rcferente Zonara
Tom. III. in Anastasio. I. XXVII. Carolus M. Leoni III. dicitur jurasse, ut in
antiquo commentario, qui inscribitur,recense- vir: I ηοm ne misisti stondeo at ossiceor ego Carolus Imperator coram DEO H Reato Petro Apostolo, meproteritorcmacrifensore ore huseu sanctae Ecclesiae Romanae in omnibus utilitatibuι, quatenus disiis ultus Dero adjutorio prouisiero, poteros ; iisdem sere argumenti juramentum recitat Clemens V. Clo
9쪽
burgium nominin . suisse iuramentum nati sitis verbis preius post intum a Clemente V. negari non potest. Sed quod
illi larian primo praestandum injungebatur, anim e rectis avit. Nulla quidem suramenti, a Carolo M. prastiti expressast mentio in dicta Clementina, cum tamen morem observati Amantis hioc manifestare dicat Clemens, & satis audacter scribat: qui uramenta hujtumod deluatis existant a retro Ro- , manu Principibus, nonfuit hactenus h latum: im3 tam quondam Albertu ex Romamorum immediatu praedecessor memorati mi rici Bonifacio Papae Vm. praedecessorinostro tempore adprobati nis ejusdem Alberis,quam Rodolphus pater ipsius,cae abis decessejusdem Romanorum Rexes aeversis nostris praedecesseribus juramentum fidelisacismobedientias interunt a quaedam sunt monenda ex Historicis.
I. XXVIII. Nullum quidem dubium est, quin, si modo genuinum adest Caroli M. iuramentum, ad illud Clemens respexerit; cum sensu conveniant, ut conserenti utriimq; pa tebit. Sed desiderantur rationes, sitibus probetur: hoc Caroli M. juramentum fuisse fidelita is juramentum. Rid discursi storia-POB. de Carolo M. membro VI I. ι2. Nullima eniim lauduni aut beneficium accepit a Pontifice, nec imperium d buit piscopq Romano, ut prolixe probatum, loci di Ii me bro VI. I. I. Quin Leo i I. Carolosa rimatisubjectionem Iersicramenta volumi firmare. Annales Francici, Carolina aetate scripti, adan. IDCCXC V I. expresse : Romae I
ano functo Leo Pontificatum sis γ' et D mox per legat suos
claves confesson ancti Petri ac vexissum Romanae urbis cum muneribui Remmis; rogarilli, ut at quem desuis optimatibus R. mam mitteret, qui populum Romanum μή uam dem inlius, Linonem seriacramenta firmaret, Pyron: us eadem retulit
ann. IDCXC VI. n. i6. sed ultima verba i rogariis, ut at i quem Sec. ut caussae suae obsutura, malitiose omisit. Idem BD ronius anno IDCCc. n. 7. non agnoscit aliud, quam prole'
oionis juramentum, sex bens : Non omisit idem imperator is ramento tumst ostiare Roma, Ecclesiae defensorem : quod tu j xxm viri rus yerbis concipi a rosteris etiam consuevit: sa
10쪽
-α he Christis oneeo atque polliceor egoCarolus Impera-
tot coram DEO & beato Petro Apostolo , me protectorentae defensorem sore hujus s. Romanae Ecclesiae in omnibus u. tilitatibus. quatenus divino status suero adjutorio, prout sciero, poteroque IIaec Cardinatu. g. XXIX. o tonem Isive Magnum Iohanni XI, quem alij esse volunt. X. scribunt praestitisse juramentum, quod in cratiani decretum G. cap. XXXIII. irrepsit, quod
ciuim esse, dudum docuit Melchior Goldastus Itiles .part. I. γας Lothat is Saxo ignominiosa quadam pictura
in Laterano sertur Roniae repraesentatus, quasi ante Ponta fici redes in genua provolutus exspectaret a Papa beneficium ui perii Romani collationem, subscriptis his versibus: Rex renu antefores, jurans prius urbis honores, Mox homo si pae,sumit quo dantν coronam. zed in Romam imperii contemtaim a sedis Romanae Fa toribus esse eam consectam, monent eruditi. Ad hanc pict rara respexit Frulericus I. cum in Comitiis Bisuntinis inter alia cordate contra Pontificum ambitionem dissereret, dicens: Apictura caepit, ad scripturam pictura procest , iptura in autori
tatem odire conatur. Non patiemur, nonsubstinebimetu, coronam. teponemus, quam imperii coronam una nobisium sic deponi consentiamus. Picturae deleantur, scripturae retractentur, ut inter rerum o sacerdotium aeterna ini icitiarum monumenta G c.
I. XXXI. sciderici l. sive Barbaros ae non dubitat persuadere Hadrianus IV. in Comitiis Bisuntii celebratis,suum esse beneficium, quod impexuret : ut Legatorum Pontificiorum unus audacter ibi dixerit: A quo ergo habet, si a Domino Papa
non habet imperium , ut ex Radetrico resert Christophorus L mann Chron. sa rema. V. cap. 68. Quam injuriam vindicas set animosus libertatisGermaniae assertor, nisi callida expositi one veterator se expedisset beneficium per bonum facitum exponens. suspectus ergo est, imo salsus mos obferreationis seri