De genetivi apud Plautum usu [microform] : Dissertatio academica...

1쪽

Reoroductions may noti made ithout permission rom Columbi Universit Library

2쪽

States Cod concems the maring of photocopies zother reproductions of copyrighted materiai. . . Columbia Universit Librar resemes ste right to refuse toaccepi a copy orde id in iis judgement fuistiment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE GENETlV APUD PLAUTUM USU

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET

Master Negativo Origina Materia a Filme Existin Bibliographic RecordRestrictions On se:

SI: S

INITIALS FILMED BYL RESE ARCH PUBLICATION S. INC OOD BRIDGE

5쪽

i mil

lis siliis si

lia M.

l. 4

6쪽

DISSERTATI ACADEMICA

A. N. ELOM QVI ET

7쪽

DISSERTATI ACADEMICA

in auditorio hist philol. die XXII, decembris IS92

h. a. m. R.

8쪽

U040notivi' apud Plautum usu disputanti mihi iusto muneri

satisfacere videor, quoniam non deSunt causae, quibus impulsus sum, ut denuo in hanc rem inquirerem ab aliis ante tractatam. Exstant enim praeter notissima Holigi et Draugeri opera, quibus permulti continentur genetivi Plautini, dissertationes A. Sehaasti De genetivi usu Plautino Halis Saxonum 188 1 et . Loehi De genetivi apud priscos Seriptores latinos usu Bartenstein 1880), quorum ille scriptor perspicuitati melius consuluit, hie in rebus enarrandis aecuratioreSt. Neque tamen utereumque horum libellis suis omnia absolvit exempla. Neque in singulis genetivi generibus recte egisse videbantur, neque satis mihi aciebant ad ipsam genetivi casus naturam atque indolem OgnOSeendum. Equidem cum in dissicilem quaestionem, quae est de Origine genetivi latini, me abdidiSSem, aeeurate XpOSito Omnes eius usu mo desiderabam; et cum inter nostrae aetatis viros doctos illam opinionem praevalere viderem, genetivum inde ab initio adnominalem fuisse casum, hune

ipsum usum, in latino Sermone iam eorroboratum, Summo pere cupiebam perveStigare. Quare primum omnium

decrevi scriptorem latinum eligere, qui et Sermoni elegantia excelleret et linguae vetustatem utiquam retineret. Quibus in rebus nullum Plauto praeserendum duxi. Nam quamquam

Genetivum per e scriptum optimos codices saeculi VI et proximorum exhibere docet Lachman ad Lucr. I 1, p. 15. - Cis Ritschelii opusc. I p. 782.

9쪽

non desuerunt quibus minus ille auctor placeret ), non iniusto mihi videbantur veteres Scriptores, quorum iudicium minime Si spernendum, eum laudibus extulisse ). Est enim sermo Plauti et simplex et sincerus et ubi a Cicerone dissert multo plus videtur vetustatis quam barbarismi habere comoediae eius, quibus res e media vita petitae tractantur, persectam praebent imaginem sermonis cotidiani, qualis priSeu aetate erat, idque eis qui linguae student ructui potius quam damno esse oportet. Sperabant igitur genetivo Plautino quam possem diligenter explorato aliquid novi a

me allatum iri, quod ad universam huius casu rationem ρο- ponendan idoneum esset. Quare quamquam in hae dissertatione Singulos usu describendi partes potissimas vel Solas esSe mea eXiStimabam, de rerum quae adferendae erant ordine cum mihi non placerent tradita grammaticorum praecepta, ut meliora, Si fieri posset, reperirem, universam illam

de genetivi Origine quaestionem ne nune quidem mihi prorsus reiciendam intellegebam. Iam diu hilar viros doctos de vera genetivi natura contentio St, neque adhue ea res diiudicata est. Allii in loci notionibus originem eius repperisse sibi videbantur, alii

grammaticum, ut aiunt, ad nominalemque eum SSe malebant; et quamquam nostra aetate haec Sententia pervulgata est, Sunt tamen qui illam amplectuntur. Vetustiores grammatici nonnulli Separativam notionem genetivis plerumque tribuebant, nunc qui localem naturam ei inesse censent locativam maXime Vim esse contendunt Qua in re prae-

Gravissimum iudicium de eo fecit De eche in libro, quem nuper edidit Bettrage ur Auffassun de lateinischen Infinitiv- Gerundial-und Supinum-Κonstrulitionen Muthausen . . 189R. Cis Ussingit Proteg. p. 146.

ter ceteros longe progressu est Bell, qui plurima genetivi latini genera initio aut locativa fuisse, aut per analogiam

horum genetivorum orta SSe Stendere conaretur ). Et quamquam in lingua latina veram locativi speciem quidam genetivi prae se serunt, domi. belli, ruri, cet. - quo eum inter omnes constet Oeativos esse ex has disquisitione omnino seclusi non plurimos ae ne multo quidem genetivos O-

Neque vero ex adnominali Otione Omne quo modo orti sint genetivi intellegi potest, quamvis artificiosis usi explicandi rationibus grammatici eam rem tentarunt Quod cum mihi iam pridem persuasum haberem ad tertium illam sententiam quasi necessari delatu Sum, quam Vel ea quae cum ablativo est genetivi similitudine commendari appareret viae in re animum attendi in etymologiam Nuoque, Speran e formarum ratione aliquid de origine genetivi concludi posse ibi cum vidissem varias esse sormas huius caSuS, quae ad unam referri non possent, venit mihi in suspicionem potuisse fieri ut singulis sorinis ab initio variae notiones inessent. Quare quae collegeram exempla constitui ita disponere, ut quantum fieri posset solit Syntaxeos ordine non turbat formarum quoque ratio pateret Quamquam, qualis nobis notus est sermo lutinus, de ea re vix quidquam certi proserendum videtur, nec ego mihi hoc adrogavi. Verum Omnino cum de his rebus plene disserendi hic locus non sit neque enim propter angustos sine huius libelli et exemplorum magnum numerum poteram sine perspicuitatis detrimento singulosque locos omnes congerere et universam rem

De locativi in prisca latinitate vi et usu Vratistaviae 18893. Locativum in graeca lingua esse genetivum probare voluit elimanu De genetivi graeci, maxime Homerici usu .

10쪽

explicare paucis aine quid Sentiain Xplanabo, Sperans fore ut data potestate ad omnem genetivi usum denuo redeam. Primum id mihi persuasum est in genetivo et latino et aliarum quae cognatae sunt linguarum primitus insuisse separativam notionem, verum quam late patuerit, pro Certo constituere nequeo. Neque quasdam genetivi latini sormas nego adiectivo vel adnominali usui ex initio inservisse, quamquam ne id quidem pro certo adfirmaverim. Nerum X ad nominali illa genetivi notione non potest explicari adverbialis usus ex Separativa notione genetivos non Solum adverbialeS, Verum multos etiam adnominales Ortos esse multo facilius intellegitur. Cuius sententiae nullam refutandae vim habet fio contra Separativam genetivi notionem adferri Solet argumentum, alium inveniri casum ablativum, quo illa significatio Xprimatur, neque potuisse Simul alterum casum ad eande rem adhiberi Quod quam parum cum sermonis humani naturacon Sentiat, et X aliis omnibus sere linguis et ex latina lingua perspicitur, ubi plerumque antiquiore praesertim aetate multis et variis vocum Ormis simillimae re eXprimuntur. Neque in separativa loci notione significanda illam formarum Opiam abundantem latinis gentibus demisso et per se verisimile St, et teStantur adverbia, quae in tus eXeunt, haud ita pauca In lannica lingua in tali enim re ne eam quidem dubito, quamvis eum latina non cognatam, ad Omparationem admittere, etiam nunc vel iribus in casibus separativa notio perspicua est in partitivo , qui in antiquioribus vocabulis vere localis est, ablativo , elativo qui omnestum genetivo tum ablativo latinis respondent. His igitur rationibus et aliis argumentis, quae proferre huius loci non est, sum adductus ut et aliter quam fieri solet genetivorum genera digererem et ablativi usus Plautino adderem, ubi cum genetivis comparatos toti quaestioni lucem putarem adferre. tiam in Singuli genetivorum generibus constituendis, quae quidem est res lubrica dissicilisque, grammatieorum rationibuS, diversis praesertim et dubiis, non semper aequievi et quid Verum eSSet, quid sesimplexet unum , ut ait Horatius, XeOgitare ipse conatus sum. Qua in re nihilominus, aut ego egregie allor, et commoditati legentium et perspicuitati Satis consultum est. Ulut se haec res habet, non facile id committere in animum induXi, ut re per Se simillimas disiungerem, modo ne adnominalem illam genetivi explicationem laederem, quam qui probarent dissimillima quaeque in unum cogere nonnumquam VidiSSem.

Prologos fabularum Plauti omnes ad genetivos deseribendos adhibui praesertim cum qui Plauti essent, qui non

essent prologi non Sati cognitum crederem et e ipS Omnium genetivorum comparatione aliquatenus cognosci OSSevideretur. Fragmenta autem Omnia ut colligerem, mihi non

contigisse doluO. Omnino et libros mihi quosdam desuisse et multa me sugisse uelle ignoscet qui penitus perspexerit totius operis difficultatem.

In locis Plautinis adserendis his usus sum editionibus T. Macci tu ut Comoediae, recenSuit, inStrument critico et protegomenis auXit Fridericus Rit schelius, Sociis perae adsumptis Gu Stavo Oewe, Georgio Go et g Friderico Schoeli. Cuius operis editionem alteram Trinummi tertiam secutus Sum, a Loe io, GOetZio,

1878-1890, quibus septendecim continentur sabulae Trinummus Hudicus Curculio Asinam Truculentus Aulularia Amphitruo Mereator Stiehus Poenulus Bacchides Cap-