Lectionum Aeschinearum [microform]

11쪽

mutilam et mancam atque adeo ineptam orationem suturam

Ad Timarcheam redeo. In . . ob ter moneo etiamnunc mihi Αρschinem ob eas causas, quas in pee. OVae d. AeSeh. p. 26 eXPOSui, περια υν παιδίον c0 λ μετερ υν, licet id in duobus tantum codicibus repertum sit, non περὶ τουν aidc0ν των

Γιιετερ υν scripsisse videri. In proximis autem verbis q. 9.)Cobetus et Hamahorus turbas excitarunt, ille, ut Solet docte ac subtiliter atque ita ut etiam errore eius haec studia haud mediocriter adiuvarentur, hic satis inconsiderate. Quum enim

borum υραν, inquit, ab aetate Aeschinis abh0rret et hupro τίνα positum vel ποσιν ν arguit Graeculum. Emendo

scripturam expulit. Illud quidem argumentum quod secundo loco oscit, quam vim habeat, non satis intelligo. Nisi sorte in interrogatione quae dicitur indirecta non licet relativis uti

est Pro explorato est enim veteribus Graecis ieilii diei in duodecim liora divisionem notam suisse nam quae apud Herodotum 2, 109. leguntur: πολον si ἐν γαρ καὶ γν 01ιον καὶ et a duci δεκα Ἀμρεα τῆς is fias ς παρα ΒαβυD0νίων Vs αγονοι Eλλληνες ea iam Salmasius ab aliquo interpolator addita esse intellexit), neque sci ea parte diei, qua nos horas vocamus dictas esse. Athenaeus certe Ulpianum Tyrium et opKεμουκε tio etiam lio quaerentem facit, num iis in Scriptis

veterum de certa diei ait dictum reperiatur Vido do haere Casaubonum ad Athen. 1, 2. p. 8. Schwgli., cui Hurdoui nus ad Plin. T. I. p. 405. instra Oblocutus est. Itaque si

ut ευραν ad aetatem aeseramus, quo modo sensolerus hunc

locum interpretatus si in elehem Alter de frese Miube in die Schi le)ehen soli J Minimo. Nam neque graecum est illud genus dicendi, et a quae statim sequuntur, non de pueri aetate, sed de ea diei parte qua uor in ludum admittendisin h. l. agi domonstrant. si tamqn vix credibile est h. l.

interpretamentum pro vera scriptura irrepsisse. Jam antiquo tempore certae quaedam naturalis diei partes quas quidem solis positus indicaret ioca appellabantur. Xenoph. Memor. 4, 3, 4. ο φιεν Do cho0Tεινος ἰὼν ac τε Ioa niti7ν τλη hsιέ- θος at αλλα πέντα σαφηνίζει. Itaqu0 Graeci in classem Persarum impetum facturi συλαξαν τὴν a xj ii Ρην Herod. 8,l4. i. e. eandem partem diei, qua ante eam adorti erant, i. e. δείλην i'ίην c. . di visit Nachmitto 's f de et Psam- metichus ib. 2 2. quum ii set insantibus apollas admoveri χην ευρην certam definitamque diei partem eam, qua Solent

insantes nutriri dicit, et Dioclida apud And0cidem 1 38),

qui luna splendore salsus media n0cte aut certe ante diluculum de lecto surrexit, ἀνασιὰς isti ψευσθεὶς λῆς Ρας

54. 4. quum Cononis filio culpat, quod, in δειπνοποιε7σθαι

partem diei dicit qua cenari solebat Sic logislator apud

Aeschinem id diei tempus, quo pueros in scholam ire oporteret, i. e. primum mane post Ortum Solis si . tofiniit. Nulla igitur h. l. mihi quidem necessitas quicquam mutandi esse videtur Sed quamvis obetus erraverit, egregia tamen illa de vocabulo 1 νίκα disputatio et perquam utilis est; Ηa- maherus autem, qui eodem loco fluctus, ut aiunt, excitavit in

simpulo, quid attulit quod aut cum V0luptate legeremus aut

12쪽

Mnem. I. p. 452sq.), nimirum ut eandem rem quam Supra iam

videretur. Non intellexit enim IIamaherus, quaenam συφιν οἰ-τζοις των παίδευν diceretur, neque animum attendit h. l. non de pueri scholam frequentantibus, sed se adolescentibus in Scholam, quum pueri intus essent, intrantibus Sermonem SSelegisque latorem, id quod etiam is a quo legis seriaula g. 12. addita est recte intellexit, constituisse quibusnam eonim, qui puerilem aetatem egressi essent, pueror mi Seholi interesse liceret.

fitebiti ire optime omnia et ad rem aptissime dicta Sse, nulloque in verbo quisquam ostendet aut haerebit. Iam vero illud εἰς φιας in abim Vatic. missum est. Quare Behherus cui indortius egoque olim obtemperavimus, delendum SSecensuit. Nollem actum. Nam et tam neceSSaria est . . eius rei in quam impensae fiant nientio, ut omitti non posse videatur, et talis est dicendi titio, quam interpolatori vix aene vix quidem tribui posse crediderim. s. 3, 19. Dem. 38,25. Nam si quis aliquid ad explicandam rem adnotandum Sse putaSSet i Opinor εἰς τους χορους et εἰς ας λειτον 'γίας cs. Deni. 2l, 61.), non εἰς φιας adScripSiSSet. Sane quidem illi codicos quos dixi optimi sunt, Sed tu tamen, ut in re dubia m0mentum aciant; non ita praevalent, ut eorum gratia orationem depravari patiamur. Itaque etsi dici non potest quo casu illa verba exciderint, tamen, ut Saepe, Sic etiam h l. ceteris codicibus bSequendum erat ObSecutuSque est . SchultZiUS. De v. ιχ ὁ ἐξεστω vim ἱερωσυνλην ἱερασασθαι Moi ὁλκαγαθεῆ τε, σέο ιατι διαλεγεται g. is nunc illud ass0ntior Scheibio Ialini nil ab . p. 32 68. . 58. et F. Schuligio,vb. ιαλεγεeta ex . S., in qua bi po situm est de legislatore male etiam huc illatum, delet autem e Verbo etiam coc, ut

est in m Vatic Laur. pro o scribendum esse. Atque hoc quidem, quum dudum ReiShius Suscepisset, nunc etiam Baltius Mnem. 8 p. 06. reponi Voluit, Sed servato verbo διαλεγεται, ut tamquam in parenthesi legislator iam ipsam του παιδος personam alloquatur ut impuram. Sed ut taceam non de puer h. l. agi, sed de eo, ο αν ἐγγραφὴ εἰς et ὀληξιαρχικον γραμ/ματεῖον quamnam vim illud o διαλεγεται habet an idcirco non licet τε ἰταιρηκυτι Sacerdoti langi, quia legislator eum in ea lege ut impurum alloquitur Imo quia impurus est. Quicquid de hoc loco statuimus, hoc certum est, Sive o retineas, Sive, Scribas, Verbi διαλέγεται subiectum non legislatorem, sed adolescentem illum impurum esse. Iam hoc uno modo forsitan illud διαλεγεται defenderis, si hoc statuas Aeschinem dicere, illum hominem non modo precessundere ad deos aut sacra sacere, sed ne contabulari quidem cum aliis hominibus puro corpore. Sed et absurda haec sententia est et perverse collocatum Od et prorsus inaudita ratio verbi διαλεγεσθat. Itaque nihil restare videtur, nisi ut vh διαλεγεται deleatur. Sed sic nondum persanatus hic locus videtur Magnopere enim mihi illud ς ουδὴ καθαρέτε σωματι displicet, non Solum propter ambiguitatem quandam verborum, quam facile evitare orator potuit, si Coi δἐ καθαρψ οντι το σωμα Scripsisset, Sed etiam quod ot δἐ positumost, quasi illud minimum esset quod in Sacerdote requireretur, ut puro esset corpore. s. . r. Herm. utiqq. . ΙΙ, 34. Ego Aeschinem ἰυς υ καθαρευοντι τε σωματι es 2 88.)scripsi8se arbitror. Cur . 24. Behherus verba quae Sunt δια την ἐμπειρίαν των πραγματων, quae SuSpecta erant G. Hermauuo, post b.

ἀκμαζουσιν poni voluerit, non Satis perspicio, nisi forte non etiam illud senibus longus rerum usu affert, ut minus sint ad audendum parati. Benseterus, cui F. Schestrius in ea re obsecutus est, ante b. διά incidit. Quid vero num verba διὰ τὴν ἐμπ των πρ ad prius membrum sententiae τέpμἐνω φρονεῖν ἀκμάζουσιν pertinere, quae autem sequuntur ει τολμα Ion υτους αρχεται ἐπιλείπειν, ea διὰ μέσου ut

aiunt posita esse credamus Ego quidem quid illa incisio sibi velit nescio, sed hoc tamen intelligere mihi videor, illa

13쪽

verba, si rem ipsam spectes, ad utrumque membrum per tinere, quandoquidem etiam Sapere ευ φρονεῖν discunt homine multo rerum usu et exercitatione, si Ordinem verb0rum, alteri membro adnexa esse, idque forsitan hanc causam habeat, quod illa in consulendo et agendo circumspecti atque On- Sideratio το ux τολμλ ρῖν . propter quani Sene in contionibus primi ad dicendum excitabantur, non sere ingenio aut naturae

debetur, Sed longo rerum S atque eXperientiu comparatur. Paulo post illa verba haec Scripta Sunt citia δε τους νε υτερους διδάσκει αἰσχυνεσθαι τους πρεσβυτέρους καὶ πάνθ' στερους πραττειν καὶ τιμῶν τυ γλ ρας, εἰς o πάντες ἀν ικόμεθα,

ἐὰν αρα διαγενωφιεθα. Aiu in nemos. S. p. 106 postrema Verba, quae Sunt εἰς O - διαγενωμεθα deleri iussit. Quae verba Si non sunt ab ipso Oratore addita, quicunque addi lit, certe intellexit deesse . l. aliquid ad sententia integritatem, cuius rei etiam Ordo verborum indicium secerat; non enim in his verbis quae Sunt ιιῶν et γῆρας SubSiStere sentetitia et finem habere poterat. Non continetur illis verbis insulsa, ut ait Barius, et putida observatio, Sed causa cur coli Senectutem porteat indicatui'. Simile est quod Bionem narrant dixisse: Oυ εiν νειδί ειν et γῆρας, εἰς δ πύνιες ευχοι εγα λγεῖ, . g. 33. Λαθῆσθαι κελευε τους φυλεια βονὶ γουνιας Oις νομοι καὶ V hisιοκραιι v. HamalieruS: Vix opus est, inquit, ut moneam futurum hic requiri et Scribendum esse orto 1 -

σοντας. Frustra igitur olim G. II. Schaeserus ad Plui. . I. p. 70, 37. Speraverat eiuSmodi locis qualis est ille in Co riolani vita c. 30. gdo ν υν πῶσι πρεσβεις ἀποστεῖλαι

ticam illam pruriginem perinnatum iri frustra causam huius rei ac rationem et inteni meus ad Plut Pericl. 30, 4. p. 20 Sq. Subtiliter explicuerat es nunc si Schnoide ad Isocr. I, 44, 3. et . . rugeru ad huc. 6, 8, i. et Xen Anab. 4 5, 8. Verbo SignificaVerat, rustra tangius in Ialini Annali. II. Suppl. p. 3. 23 sqq. 403'' cs Maeign. ad 7c. p. 77. Cron ad Plat Apol. . 27 A. ingentem numerum Xemplorum coacervaverat stuStra d0cuerant viri docti idem genus dicendi etiam in latino Serm0ne quamvis raro

obtinuisse es interprr. ad Vergil. Aen. 2, 114.) tamen exstitit quem illa omnia nihil moverent. Sed bene accidit quod apud

poetas eiusmodi exempla reperiuntur, quae ipsum metrum acriticorum libidine tueatur in scriptores quidem illi igni serroque graS8ati Sunt. s. ur. Suppl. 165. ταυτὶ δικάζων νηλθον. Ibid. 131.

ἐκτεινε πολλων μίαν Περ, συγγνωστ πιν ἰν,

ubi Nauchius ἐκσωσων de coni. Scripsit. Jph. . 275:πύρειμι καινων φυρτον ἀγγέλλων κακων.

Cf. Dem. 18, 169. κε ' ἀγγέλλων τις ως τους πρυτάνεις. I huc. 7, 25, T. ἐπεμψαν πρέσβεις - ἀγγέλλοντας - ταταλλα ὁ γλωσοντας Soph. Mac 768. πίμαει με σοὶ φέροντα τάσδ' ἐπιστολάς. Cf. 13. Xen Cyros b, 4, 24. λὶρυκα πεμψε προ αυτὰν ταυτα λέγοντα Id. Anub. 4 5, 8. καὶ διέΠεμπε ιδοντας τους δυναμένους παρατρέχειν et oi βουλιμιωσι. Sed satis est haec attulisse. Ceterum ViX OpuS S ut moneam βοηθουν- τας non SSe Pro βούθ λὶσοντας OSitum. Nimirum dum praesident contioni proedri opem ferunt legibus, etiam si nulla iis potestatis Suae exercendae data Si occasio. Sequuntur in eadem paragrapho haec: εστι δ'Ἀυdi οφε

ἀλλὰ τιιιωρίαις τουτους ἀπεθίζειν χρ/ζ' ιιόνως γὰρ ἄν ουτως ἀνεκτοὶ γίνοινιo. In his tam graviter erravit Hamaherus, ut non potuerit graxi Verba λὶτεD - κραυγαi ab ineptissimo interpolatore in textum illata esse Aeschinem enim nihil dedisse nisi ἐστι δ' υdἐν φελος, 'Aθύναιος υ γαρ αἰσχυ-

14쪽

libus oratoribus supersuisset, eos ab immodesto tumultu continere potuisset, nunc inutilis erat: nam huiusmodi viri poenis coercendi sunt; lex vero poenas in eos nullas conStituerat. Scire velim, qualem legem ama herus Mente informarit. Quid iroedrosno constitutos esse, quorum adspectu scilicet Oratore coercerentur, qui Si se neglegi a tuus verecundis

oratoribus ac despici viderent, nulla in eos arma habituri, sed videlicet auctoritatis suae contemptum patienter laturi essent' Inutilis sano illa talis lex orat atquo adeo ridicula. Sed illos proedros o consilio constitutos dieit Aeschines, ut legibus opem ferrent et reipublicae, ως, εἰ μν βοήθειάν ποθεν μεταπεμUos εο ἐπὶ τους oi et o βεβιωκότας χυδ βου-

ιιατων, atque idem eandem legem a Timarcho aliisque id genus oratoribus impugnatam esse narrat, ἔν ἐξῆ πραττειν αυτoi καὶ λέγειν καὶ ζῆν, ως αυτοὶ βουλονται g. 59.). ut

dubitari nequeat quin Aeschini serto perquam utilis illa lex

visa sit esse. Fons erroris, in quo Hamaherus versatur, est in v. εστι ' Ddἐν φελος κτλ , quae illo sic interpretatus

est . quasi Aeschines his verbis vituperaro illam legem istquam nihil valeret istendere voluisset da Γ ουδέν ἐστινοφελος)c imo quia nihil iuvabat istos homines clamoribus quales a contione tolli solebant, at κραυγαῖς lacontionando deterrere, ob eam causam lex lata esti prosedris constituendis, quibus ius multa irroganda vel illud quod in logis sormula g. 35. definitur vel aliud simile daretur ιιμωρίαις τουτους ἀπεθίζειν χρη .

In iis quae . 47. scripta sunt: ουτε γαρ με δεῖ τους ἐμαυτου τέλους μαρτυρας παρασχέσθαι υτ τους τουτων ἐχθρους υτε του μηδετέρους ἰμων γιγνωσκοντας, Vereor ne non recte secerim quod recentiorum editorum exemplum secutus codicum auctoritati ita cessi, ut pro υτε, quod tertio loco est, ουδέ reponerem. Neque enim per se rectum est duo genera hominum constitui, quorum alterum amicos Aeschinis,

alterum Misgolae inimicos et eos qui utrique ignoti sunt com

plectatur, tria enim ha0c, non duo genera sunt, neque in hunc locum Satis convenit. Quo enim maiorem Aeschinos difficultatem illam testium producendorum Videri ult, eo magis On-Sentaneum est non duo eum, Sed tria genera hominum nominaSSe, quorum e nullo testes eligi possent.

Duobus vitiis laborat . 65., quorum doe altero dixi in

Rett. SOC. gr. 2. p. 46. et Comm. de parti negg. 3. P. 10. alterum primus Hamuherus animadvertit et probabiliter emendavit. Corruptum enim SS VOC. μοιχείαις nemo quisquam negabit, nisi

foris a Timarcho et Hegesandro adulteria vel potius stupra in via publica committi solita essu putabit, ita ut quivis Atheniensium incidere in ea περιτυχεῖν et oculis suis conspicere possot Callido Bromius difficultates huius loci subterfugit. Nam

gen ur, nihil quidem in animo legentium reliquit dubitatio nis . apparet enim testes esse conviviorum et eorum quae inter pocula committebantur flagitiorum, quicunquo ad illa convivia vocati et adhibiti essent; sed neque περιτυχων interpretatus neque ιοιχείας proprie dici recordatus est Bense-lerus autem qualem rei Speciem animo insormari curer istnichi inmal rufi illi uus thremel me in Buhleresen gesti Sen , non perspicio. Nam et convivia domi intra privatos arietes, non in sero aut via publica, habebantur neque sere quisquam nisi invitatus iis interesse solebat, et amores meretricii, opinor)lucem ac conspectum hominum fugiunt et cubiculorum senebras amant λάθρα καὶ ἐν ἐρrisiaci καὶ ἐν dicit οἰκίαι 1, 19.). Sed se de conviviis quidem'. l. sermo est sio enim sunt eorum, qui, ut Livii verbis utar, temulento agmino comissabundi per vicos urbis incedunt Πυγμὰς autem, ut ait

15쪽

iunctae erant.

Quod olim vulgatum erat . 4. εἰ οι τις sui ν ροιτο τους Od ei πορευο ιιενους, inextricabili lub0rat difficultate. Illud quidem praeter remium .a enn in Euch die

terat Aeschines si quis vestrum ex aliis luaesiverit, et Si dixisset, non εἰ aoιι αν, Sed εἰ ποιεν ἄν Subsequi debebat. Sed senetivus ille ne ad ea quidem verba quae Sunt τους odq; πορευο/ώνους referri potest quicunque vestrum illuc transierit TayI), quia ne Sic quidem ει non ἄν tolerabile videtur. Quare ΙΙamaheru Mnem08. . . 455. μῆς, quod est in qet suprascr. in , ita recipi voluit, ut Simul etiam υν θοι- πορευν r τους δεῖ πορευο1ιενους insurretur. 0 quidem paulo audacius. Quidni enim etiam odio πορευεσθαι, cuius locutionis unum exen I limi in Steph. thes V. . 1 40. stertur, eadem plane ratione dictum eSSeiutemuS, qua odio adi ζειν, i. e. per viam incedere, consuevit dicio Si ita Statuimus, o odio no ρε Dos ενοι idem Sunt qui δοιποροι dici Solent, ut apud Aristoph. Ach. 205. υνγώνου et υν dota ρων aclvico Ustden der de melle LMmnit, Ribb.). Sed illud laudandum est,

quod si si restituit et pro coi odio πορ. genetivum Ostulavit. Quanusiam hanc laudem ΙΙieronymus 'Iolfius, vir multis nominibus de oratoribus graecis immortaliter meritus, totam sibi vindicat. Hic enim tribus seculis ante Hamalierum idem conisecit recteque illa verba sic interpretatus est quo δε quis y aetereuntium vos permnlctur. Quod licet Taγlor infeliciter coniectatum 8Se autumaverit, qui ipse non Satis quid rei ageretur perspexisse videtur, tamen vix dubitari potest quin, si non verum Sit tamen proxime ad veritatem accedat. Nam quod ego post Benseterum Scripsi et Schuliziu quoque recepit: εἰ ὁ si si εροι ro zor ὀο 0 0ρευομέν0υς, PS Ben8elerus, quum ita interpretatus est: κρη einer euch, en thr

iudicum per viam bambulatio in c0nsuetudine vel etiam se fici e0rum 90sita esse videatur, misso autem articulo illa Verba nescio quid insolens ac perversum habent. Nam inc0nspectu illa lupana ia sunt ὁoῶτε τουτο Do του ἐπὶ Πυν οἰκ 1ιὰτ υν ad ε ομένοι e), ut iudices illico interrogari ab ali qu0 088int, n0n exspectandum sit, dum sorte bambulantes in eum l0cum venerint. Denique, ut hoc quoque commem0 rem, qu0d nuper alimsius in Ialini Ann. 93. p. 224. coniecit: ει si τις s/ῶς Potio τῆ διο πορει oti ενος, id ne graecum quidem St. Ceterum mirum est quantopero ea verba, quae paulo ante leguutur otia προ et x ἀνέγκ' a ' γίγνουνται. interpretes torserint. Iteronymus quidem W0lsus, etsi paulo inc0nSide' ratius ad coniecturam confugit, αἰσχυννὶ enim pro ἀνάγη i Scriptum fuisse suspicatus est, tamen quod quidem ex inter' pretatione eius cum ei necessitati est parendum 9 intelligi 0SSit, Vim ac Sententiam illorum verborum plane perspexit. 0n perspexit Tayl0r, qui ideo, inquit, interea dum melioris codicis Ope corruptus scilicet locus expediri possit), quid velit auctor:

qui necessario istud agunt, qui eum quaestum Mercent non libidinis ergo, e victus quotidiani causa, tamen ii ipsi non pulum

et publice prostant. Mihi crede, nihil prorsus vidit, neque id mirum Si Sed hoc miraculi instar est, quod, 0Stquam etiam ReiSkius rectum interpretandi huius loci viam ab H Wolfio monStratam ingressus est prostibula ista mancipia fuisse, lenonii. e. hero Suo certa aera merentia, quibus non licuisse aliquemura ferentem reiicere9, nemo eum sequi voluit. Nam Bremius quidem quamnam dicat misis an conditionem significari, qua illi, si non ab initio, postero tamen tempore e re830 Sentiunt,

plane non intelligo ac ne ipsum quidem remium intellexisse arbitror, sed idem in versione germ. Tayloris rationem v ennsis se in dies Lage habe bringe lasson amplecti videtur; ac novissimus interpres ita remi vestigia pressit u en siei dirae Luge hineinpedi singi erdon , ut de industria verborum obscuritate, quid ipse sentiret, occultasse videretur. Re est

planissima. Isti homines, qui in lupanaribus prostant, si in

16쪽

eam necesSitatem venerint, ut alicui corporis sui copiam sa-ciant τὴ ναγκζ a DTr i. e. λὶ ναγκκ του πραττειν την πραξιν ην sιολογουμέν ως πραιτουσιν). h. e. Si qui in d0mum intraverit, ut cum aliquo eorum rem habeat, fores occludunt

atque ita dedecus illiti quasi quodam volamine obt0gunt. Ac ne quid Scrupuli in animo resider possit, vide mihi quae infra

verba non habent quo reserantur et intelligi omnino non p088unt, nisi antea id ipsum intrasse aliquem dictum aut Significatum sit. Hoc ipsum autem iis verbis de quibus disputatio est continetur: non aliter enim illi homines in eam quam dicit Orator necessitatem veniunt, quam si quis in lupanar libidinis satianda causa introierit. Itaque ego illa verba ita

HSt. Demophilus conquestus erat esse qui contionem et iudicia pecunia corrumperent. De ea re iudicia parii facta erant, alia instabant nemo in illis testimonium dixit. Quare particula ν quae in Abb. omisSa, in O Supra Scripta St, ita tantum sem p0sse videatur, Si εἰ o καινῖγορος νεχειρ σε κτλ. Scribatur. Quamquam ne Sic quidem cum iis quae Se quuntur ἀπέφυγον οἱ κρινο ιενοι μα ον Ηρακλέα, Ἀδὶ θανάτο risιι ω rex σαν congruit, quae nulla non quid futurum suerit, sed quid factum sit, quaeri demonstrant. Itaque recte Schullgius illuni urticulam Sustulit. Sed non Satis est ν

non quilibet unus de pluribus accusatoribus dicitur, Sed DemophiluS, quem unum tu illi iudiciis accusatorem exstitisse conSentaneum St. Ac ne de Nicostrat quidem g. 86. cogitare licet. Qui si idem tum, quod Demophilu olim, conqueStus St, tamen ea cauru nondum in iudicium venerat. Itaque ν ὁ κατι rono potiu quam ' κατγηγορος idicendum suiSSe Suspiceri eumque Suspicionem ab iisdem illis codicibus

aliquid c0mmendationis habere existimes Quamquam admodum me male habet illud x o arx roso ἐνεχειρ σε κτλ, pr quo

vix dubito quin Aeschines ipsum nomen ὁ Ληριιοφιλος)40Siturus uerit. Quare non multum abest quin ita Statuam, Aeschinem nihil aliud nisi xj ἐνεχεἰργησεν scripsisse, non ut id ad ὁστις roserretur, sed ut Demophili accusatoris nomen subiectum haberet, lectorona autem aliquem, ut H. 0llius post v ἔστιν υν interposuit xj φιαρτυς ita κατηγορ0 ος interseruisse post h. In his verbis . l. καὶ γὰo o Det 0 o sui ἐπ αυTO φωρ 0 Vντες, ἐὰν sui otioλorti σι, παραχρῆ3ια θανατ i r

Schaeser quidem v app. crit ad Dum II p. 629' alterum μέν visum est περιγραφικον ε quidem fatentur esse numnis. μυλ 0γυνοι, scri non p0t St, ut, quamvis a tyrocyo9ρ μάλοντες tumen absoliuntur. A qua sententia non multum abest

Η. Salippius sep crit ad G Herm. p. 29.). Is enim, ut particula negativas, ut αν ut γέ ita μέν is poni censuit ita, ut prius ad totam partem priorem sententiae pertineret alteri oppositam, deinde iterum ei vocabulo adderetur, quod momentum saceret. Iam vide mihi quid hoc loco illa verba ἐὰν ἐν ιολογευσιν m0menti habeant qui in flagranti, ut aiunt, deprehensi Sunt, ita tantum, Si satentur, morte lectuntur. Nihil id quidem ad rem. Non tenebatur enim in

re muni&Sta Timarchus, et, Si teneretur, Orator sati inconsiderate conseSsione rei pus esSe diceret Sic enim reu Spe

ἀκριβῶς id υς, τι μολογιυ ι ἐν ἀδικεis ἐν his υδείς πω ἀπέφυγε, φευδομενος ὁ καὶ παραγωγὰς λέγων ξδν τις δίκη)ν Ου εδωκεν 40, 21. Quare Si contrarium dixisset Aeschinos

κδ ιι ιι λογευσιν vel νθ ομολογωσιν αδ τε Ἀζὰ id, etsi a veritate abhorret, tamen ad consilium suum accommodatius

dixisset. At eorum exemplum, qui in ipso facinore deprehensi sunt, quaninam . . Vim habet Nempe negat Aeschines in

17쪽

ea re, quae omnibus satis nota esset, testibus pus esse; alioquin omnes eos, qui nullo teste peccassent, a p0en tutos laturos esso. Qui autem in delicto seprehensi sunt, certe e0s testes habent, a quibus d0prehensi sunt. Itaque eorum Xemplum ad eam rem quae . l. agitur his non pertinere Videtur. Res opinor ita so habui nullum momentum laci prior pars Sententiae, altera summum. Quippe altera alteri non aequalis Sive ut dialectici loquuntur, coordinata sed subiecta est et Secundariae quam dicunt sententia vim habet. Vil intpp. ad Dem. VI, 2 Selineide ad Isocr. , 2, 5. Jrolibet g. ad

Lys. 2, 36 Duo sunt genera peccantium, quorum riuum alteri qui in ipso deliet deprehensi sunt, Si latentur, Statim intersciantur, alteri qui non sunt toro h uso ciui ιες οἱ λαθοντεc et rem n0gunt, etsi nullis possunt testibus coargui, tamen idcirco non impuno abeunt sed in iudicia adducuntur, in quibus veritas, si tostimoniis non potest, coniecturis erisimilibus invenitur. Horum mentio una ad id quod . . agitur aptissima est, illorum, etsi nullum momentum facit, tamen quasi necessitate quadam cogente addita est, quia non poterat

et iii λαθοντ υν mentio fieri, quin Simul etiam ων ἐπ αυτο φωρε, αλονr o memoria excitaretur. apparet, Opinor, quam

non sit illa o particula ιεν opinio admittunda. Dicam quid

sentiam. Illud alterum ιιεν ad sententiam Spectat SuppreSSamet eam quidem ob causam suppressam, quia iis Verbi quae Sequuntur continetur id Polluc. 8, 102. qui haec habet: o ενδεκα Πῆγον λεπιας ανδραποδισrας, β 0 odoraς, εἰ fia osιολογοῖεν, θανατιυσον ἱες, εἰ di uri, εἰσάξοντες εἰς α

fuisse: ἐὰν si ἐν μολογωσι, παραχρx suo γανύro ζ μιουνται θ ἐὰν δ' ξαρνοι γεν υνται, κρινονται ἐν τοῖς δικαστνὶθιοι idque ob eam causam, ne bis idem dicendum esset, miSSum 8Se. In summa ObSciuitate Verborum quae sunt . b. κοὶ

ἀπεφέρει εἰς et καθ ήμερα εθος id unum perSpicuum St, quaecunque interpretationes huius loci extant, earum nullam probabilem esse. Iurini ineptias et nihil omittebatur eae quoti

diana consuesudine mihil mor0r, sed H. Wolfium, qui soloece καὶ siridi ἀπενέρει κιL Scripsit, inconsiderate Secutus est Bremius, ne id quidem intelligons subiectum verbi non Timarchum

esse cun m nichis innulon sero in tugliche Lebensurib, sed η βδελν ρὰ φυσις, quam quidem satis absurde dixeris nihil Pro praeStita opera accepisse. Timarchum nihil tum neque praestitisse aliis neque ab aliis accepisse paulo ante Aeschines his verbis declaraverat: υιοσ δ' ζωρος ἐγένετο, ἐδίδουν εἰκοτως οὐδεὶς ει o Ddίν. Sed ἀπεφέρει utrum medium Sit an passivum, in incerto est. Pro medio H. Wolfius habuisse

videtur, qui ita interpretatus est: quum venium eius in omtu/ium et nefarium eadem subinde tularet et pro in plebili intemperantia aliud atque aliud imperaret, quod pro quotidiana consuetudine abyumeretur habuit haud dubie Betiselerus ala seses hum υλα ru hlos immer noch ac dem Nomiichen Vertumsen tru und in elam libermo*Νisen nigellosis est in Forderu=s ac dor undern i lite tin si si ruo iner istyli hon ben*weiae eruuUubte. Sed hic quidem portenta loquitur.

Quid nim Θ ingenium h0minis spurcum et libidinosum quae imper at ea in quotidianum vitae genu impendebat Adeone

quemquam a Veritati SenSu aberrare potuis' , ut naturam hominis sumptus in vivendi genu facientem patienter tulerit 3 An dubium esse potuit impurum istuc Timarchi ingenium non aliis nescio quibus, Sed ipsi quotidie multa impera8Se, in quae sumptus ab eo fierent, non expre88i88 ab aliis, quae in quotidianam vivendi consuetudinem impenderentur Quippe homo, ut orat omnibus voluptatibus ac libidinibus deditus, postquam quaestum exercere desiit, non desiit libidinibus servire, quibus ut satisfacere posset, b0na Sua Vendidit. Non quaero, possitne ἀποφέρεσίγα idem esse quod impendere satis est illam

interpretationem digito monstrasse, ut perversa esse intellegatur. Reishio a88iVum Sse IiSum Si curn ingenium eius natur improbum et impurum deferretur ad reppetendum ea quibus quotidiano xv in;uevisset Sed a interpretatio non unam

ob causam displicet primum, id quod Reishius ipse sensit, non Irog έρεσγαι, Sed καταφέρεσθαι in ea re dici solet deinde ita tantum, opin0r, Timarchus recte diceretur ad se atque ad mores suos deferri redire), si paululum intermisisset

18쪽

involoratam vivendi confusettulinsem ut 0rte aliquando ad frugem redire constitui sol at Α0seliines eum ne punctum quidem temporis de mutanda vitae ratione cogitasse vult videri. Improba autem illa natura, quae nunquam sui dissimilis acta erat, non ipsa abripi ad quotidianam consuetudinem, sed Timarchum, si orto, abripere potuit.

Dubitatum est . 03. de vi ac signification verbio. να-

νισε, nemo autem seseliinem ipsum secum pugnare et in manifesto monda io deprelisendi animadvertit. Donec Timarchus, inquit, in tutela aliorum erat, tutores curabant, ut rignotus patruus ius habet ut unde viveret; sed postquam illo sui iuris factus rom amiliarem suam administrare co0pit et ν τ' ουσιαν φάνισε καὶ si ν πιιλὶdεί 0ν ουδἐν dido D To Ἀριγν ori . Iam his x verbis, ut ego quid 'in arbitror satis superque elucet, rem familiarem . . non dici disperditam s. unditus sublatam, ut Reishio visum os et Bromio zehrte sein Vmmisen aus et ensetero muchte eis Uermos tu nime , quo Sensu Supra g. 10 l. Iανικε dicitur; nam i h. l. profudisse patrimonii mi dicitur Timarchus, sane quam inepte ea quae Sequunturioi di εδίδου i. e. nihil dare s0lebat addita sunt; sed occultatam ut niti. Ollius, i. e. ἐξ/.ργυρισs νλον, ἐκ φανερας ονυίας α ι ανῆ γενοsιεννὶν. d. . r. Herm.

Antiqq. I, 62, 4. s. ad Dem. 5 S. Vendidit bona sua

Timarchus, vel patris exemplo liii.), ut ne munera publica obir cogeretur, vel ut nihil se habet 0 quod patruo suo daret, simulare poSSet, Vel id quod Aeschinus . 105 significat, ut pecuniam, quam in cupiditates libidin0squo impendet set, paratam numeratamque haberet. Sod quaenam bona vendidit Nempe ea, quae Supra g. T. a patre ei relicta

Cf. g. 05. At ea bona Supra g. 5. tum demum vendidisse dicitur, quum iam obsolevisset et quaestum corpore sacere prohiberetur. Itaque quid hoc esse dicas quod Aeschines hoc loco eum Statim p0Stquam in Suam tutelam venisset

illa b0na vendidisse narrat γ