De fontibus rhythmicae Aristidis Quintiliani doctrinae commentatio [microform]

1쪽

aS par of the 'Foundations of Western Civiligation Ρreservation Ρrojeciss

Reproductions may noti made ithout permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

States Coriose concerna tha mahins of photocopios orother reproductions of copyrisnteo materiai. Under certain conditions spocisisti in tho lain librarios antiarchivos ars authorizeo to furnis a photocopy orither reprocluction ono of thoso apscisisti conclitioniis that tho

copy orde is, in iis tuosement, fulsitiment of tho ortior

inoulo involve violationis ne copyriunt lain.

3쪽

RHYTHMICAE. . .

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT

' Mastor Negative Origina Material a Fumed aristing Bibliographic Record

Restrictions o Use:

5쪽

lilii lilii lilii si iiiiiiiiiiiiiiiiiii

issiliis illi uti silii sit uiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis sui lilii liuiliis il

6쪽

FRANCISCI SVSEMII L DE FONTIBvR RIIYTIIMICAE ARISTIDIS QUΙΝΤΙLIANI DOCTRINAE COMMENTATIO.

7쪽

CIVIBUS ACADEMICIS.

.ristidis itintiliani de rhythmica et rhythmopoeia praeceptorum disersos lantes atque unum eorum Aristoxeni elementa rhythmica suisse. sive illa ipse inspexerit sive librum ex eis ex-eerptum Ompilaverit, quamquam inter omnes hodie constat, de natura tamen reliquorum sontium et de ratione, qua Et his et illo usus sit maxima adhuc est inter iros doctos dissensio. 'am Iulium Caesarem si audimus non ita possunt Aristidis sontes separari, quasi quovis loco ex uno tantum eorum hauserit. Contra ea tu dolphus' est phal in doctrina metrica scaenicorum irricorumque poetarum Graecorum II praes. p. XL sqq. - in systemate rhythmices antiquae p. 3 sqq. . p. 24 sqq. praes. p. X et saepius demonstrare conatus est primam et tertiam eorum, quae de his rebus Aristides docuit, partem p. 31-36 Meib et p. 40-4 Meib. p. κ . 46 63. 42 estph. 55, 17 58 14 Caes. x ex eadem esse deductam elementorum Aristoxeni rhrthmicorum aliarumque eius dissertationum hispitome alienis additamentis inquinata. quae etiam Dagmentorum a Vincentio e codice Parisino 3017 editorum scriptori nec non Alpharabio Arabi materiam disserendi praebuerit, secundam partem, P. 36-40, e ignoti auctoris metrici sive ut ipsius Aristidis p. 60 16 Westph. verbis utar, συιιπλέκοντος τῆ ιετρικῆ εorata την περ ρυ si si libro ineptissimo, quartam, quae legitur in sine libri secundi, p. 97-I00, e tertio lante eoque omnium optimo quem hanc ob causam nota sicut primum et Secundum sontes B et innotis,estphalius insignivit) qua in re eum Henricum ei lium' ita tantum habeat dissentientem, ut is opinionem iam a me salsa tamen veris immiscente, Prolatam et

8쪽

Caesaris' assensi comprobatam, sed non satis demonstratam denii proponens argiimentis evincere studeat, secundam partem ab eodem auctore atque quartam esse repetendam et ab auctore

quidem, qui minime sit spernendus, tum ipse estphalius nuperrime in libri priore loco eitati sectione secundae partis altera il=. p. 149 169 etiam longius progressus est. Exstitisse enim olim trium disciplinarum musicarum, harmonicae, rh)thmilae, metricae compendium con-ssatum ex Aristoxeni harmonicorum et rhFthmicorum elementorum epitomis et e sonte Aristidis secundo C), qui istic metricae artis non rhythmicae locum teneret. Ex illo libro lixisse prima parte commentationes harmonicas Aristidis quintiliani Bacchii A non1m qui dicitur aut rectilis duorum non mortim de murica a Bellermanno editorum, personati uelidis Gaudenti Adpi Alpharabi, deinde ex altera non modo, ut antea iam dictum est, Aristidis rh)thmicorum primam et tertiam partem nonFinique Parisini et Alpharabi sed etiam Anonymi Bellermanniani praecepta It thmica, e tertia denique praeter Aristidis institutionum rhathmiearum partem secundam metrica Bacchii iim Iuthmicis quibusdam rebus mixta p. 3 sqq. p. 22-25 Meib. . Aristidem vero eum metricam uilis compendi partem ad sui operis rhrthmicam adiunxisset suametrica transcripsisse ex alio libro de metris a ignoto IIeliodori sectatore composito. qiiod ad Anon)mum de musica attinet vero estphalius proximum iudieat exempla ab eo allata modorum musicorum in illo Ompendi eodem loco esse lecta, ex quo eorum, qui rh1thmicam doctrinam a me trie separabant οἱ χωρίζοντες), rationem describat Aristides p. 40 sq.). Et de primae quidem partis commentarioriim rhritimicorum ab Aristide consectorum origine quae docuit vir sagacissimus in liniversum satis mihi probavit sed si singula gpecto in his quoque pagellis nonnulla invenio, ita ex altero sonte aut si obsequendum est est-phalio, ex aliis duobus sontibus sint immixta. olo de eis rebus loqui quas ipse iam est-phalius, neqii de eis, ita Caesar ei liusqtie in medium protulerunt. Ille enim η Aristidis errorem, quo in desiniendo pedum discrimine quod est per oppositionem k Gon εοινὶ maioris temporis nomine graviorem, minoris leviorem pedis partem' significat inde repetendum esse censet, quod metricus ille, quem in secunda parte Aristides sequitur simplicibus pedibus saeptiis duas arses thesesue tribuit, si arsis thesisve duas ulla has continet ut in dact)lo vel anapaesto'. Sed quamqtiam hae explicati non utique reicienda videtur, tamen alia iioque un

.. i. hβς 'ndRm myhi RN 'ς ος Videtur emper in hae me commentatione contra veterum usum ars dios

nomine graviorem, theseos eVIOrem pedis partem esse significaturum.

s CL Oeos 'estphalio Rhythm. p. 34. 40 sq. ex Aristido et Baechio eollectos. Interdum tamen rectior signaseandi ratio apud Aristidem invenitur, 'elut p. 36 454, 10 s iq. . II, II sit i. . : προκελευσρομεῖ. διπλοvsh δυο βραχειε ιν επι θέσιν καὶ οὐ βραχεῶυν π αρσιν, et mirum in modum vera eum sala uno tenore coniungitur Paeonis epibat descriptione, p. 38 in. 9 in Simillime . 37 56, Is ii l. W. 52, 7 sqq. C. trochaeo, manto ταοζυο θεσις tribuitur et paulo Os p. 38 58 6 sqq. . a. I s pl. C. idem pes διπλασιαζων τα θέσεις

Oeatur quae nihilominus est verborum, non rei disserentia, id quod fugisse videtur estphalium l. l. p. 86 sqq. Revera enim hic os ut ceteri omnes in duas partes principales dividitur, graviorem et leviorem, quarum illa, octo tumPori continens denuo in duas urses minores tetrasemas dirimitur. Quamquam vero eodem modo haud dubie rea e in Oribi habe tamen e Aristidis vertiis contraria tantum possumus elicere, et Caesar in elementia rhythmices aeuue P. 93. Quae eum ita sint, mirunditi saue non ,t, quod Aristides P. 39 59, 3 sqq. W. I, I sqq. Caes. M recte Verba restituerunt Boeckhius et estphalius chorei nomine tribrachum, sed p. 40 in. Ioeum illum itans.

promptu est considerantibiis verba similia Aristoxeni l. rhrthm. p. 300 inc ' τι - δια-

non recte est phalius intellexi ex Aristoxeni sententia ratiis tantum eiusdem generis pedes κατ Ἀντιθνεσιν inter Se in erre, velut dactylum et anapaestuin trochaeum et iambiim, sed non item dactrium, ut exein pli utar, opponi iambo et anapaesto trochaeum. tam de diverso aut eodem genere ne verbum quidem dicit clarissimus peripateticus, sed de omnibus pedibus loqitituro qui ro ανι χρόνον eo τον κυσα Ἀντικείμετο habent, nullo excepto, et hac sola ratione idoneum sensum a praebent quae addit: Ἀστα δὲ . . . σου κατω, siquidem verba haec aperte torrupti vix aliam mendationem termittunt, misi 'ita Indicetur etiam in ledibiis ceteroquin omnino paribus huic dissserentiae locum relinqui: quamobrem, nisi meram repetitionem stat itere placet ) coniectura accepta Vel temeraria WeSiphali hae του ανω eoνου καὶ το κατωτεσακανον vel alia faciliore magisque ad Graecae linguae usum accommodata utique ante is τοις ἴσοις ia addenda κωὶ particula videtur φ). Sed de hac re in transcursu rno nemus tam vero quisque videt ilod est plialium Iion vidisse miror verbis ita in codicibus leguntur, μνισο εχουσι τω νώ, χρονον του - τω antithesin illam in eundem arrum at ille apud Aristidem compelli

ita ut generis paris si e dactylici pedes ab ea exclusi sint. quae cum ita sint, nescio an ea huius loci, quae hodie exstat, corruptela iam excerptore Aristoxeni illo, cuius scrinia Aristides compilavit antiquior fuerit. Exemplo deinde pedum compositorum allato t. 34 5I, 8 .

49, 9 C. ως oi ' δωδεκαση ιου. Aristidelm eosdem rh3thmos duodecim temporum significari velle, de quibus sermo es p. 36 3 sq. . ita ut iam hoc loco, quamvis ipsa definitione mere Aristoxenea L απλοῖ εὰν γωρ εἰσιν οἱ εἰς χρονους διαιρουμετοι, συνχετο δὲ οἱ και ει ποδας ἀναλυό1iενοι repugnante, pedum compositorum nomine eos tantum rhythmos comprehendat, qui non ex eisdem sed e diversis pedibus compositi sint, praeeunte Caesare, qui tamen haud recte

trochaeum, ut videtur, et iambum comprehendit, L estph. l. I. p. 80-82. Locorum illorum omnino negligentia a estphalio transfertur ad Aristidem, sed huius auctorem maiora iam crimina commisisse et non verbis tantum Sed re sibi ipsum esse adversatum nos infra demonstrabimus, certo quidem salsa ratio qua soluti pedis Singulae syllabae urae thesesve pi euanin cum semel etiam apud Bacchium occurrat, metrici illius antiquioris propria suit, quo ut lante

communi Aristides et Baeellius utuntur, id quod postea ipse intellexisse videtur estphalius Metr. in . p. 63. io Rhythm. P. 5. Qua do re es Caesar Rhythm. p. 287. Meil. I. I. p. 653. 2 Recto ellius I. l. hie gweisse, das et Griecho ἀνίσως τεταγμDους in αλλως τεταγώνους gesam habenisurde, ehor tesse sic horen αντa1ετον L. χουσι του Ais ρον , τον κάτω, obscho die tautologi in diesersassun noch meli Eu age Ilegi. I3 Hoe praetermittere non debebam loco supra citato, ahn Ann. LXXXVII. p. 80. 4 CL Aristox. l. rhythm. p. 298 ἀσύνθετοι, των συνθέτων διαφερουσε τῶ μη διαιρεῖσθαι εις πόδας, τιοῦν PMuris διαιρον- νων Vix enim qui haec legit, estphalio Rhythm. p. 52 credet duplici modo verba Λristidis posse explicari. Etenim si verbi causa tripodia dactylica in arsin principalem dipodicam thesinque monopodicam dividitur, nonne etiam dipodia pes est Ompositus Quomodo igitur dici Potest hac divisione pedem compositum in tempora non in pedes dirimi Sed non solum tali modo neque pomo in tres pedes simplices, sed etiam ita potest distribui, ut in horum unoquoquo arsis a thesi disiungatur, id est ut totius seriei membra tempora tantum Odiea nam de his M)rmo est podum simplicium sint, non tales paries, quae etiam totorum Pedum Ocum euere οβεὲnt, itaque es compositus ea ratione divisus sit qua sola dividi potest pes simplex.

9쪽

etiam nune de liuitis notionis aqvd ipsum Aristoxenum vi ae significatione dubitat . . opinatus est ei lius ' . Sed haec quoque in coniectura tantum quamvis probabili posita sunt verba

fonte eum libri secundi fine derivata sint nulla potest esse dubitatio quae enim antecedit temporum in en rhythma, arrh thma, Itythmoidia divisio et speciei cuiusque definitio verbis soliimmutatis etiam in fragmentis Parisinis LP est ph. invenitur sed non modo frustra in eis qua rimus temporum rh thmoidium in coartata κρόνους eo ιιοειδεῖς στρογγυλους et nimis completa περιπλεως subdivisionem, quae verbis allatis continetur, verum etiam p. in toti pedes sive

rhythmi inducuntur eisdem praedicatis στρογγυλοι et περιπλεο instrueti, quae hoe loco partihus tantum si e podicis temporibus pedum arsi thesique, adsignata videmus qua tota in re paulo diutius commorari nos eo magis necesse est quo maioribus erroribus interpretatio a estphalio 33 deditobus his rhythmorum sive pedum generibus proposita a horat. I enim qllam illam recte e spexit κρονους in illa divisione non alios esse nisi ποδικους ive, ut etiam accurati u loquar, duas illas partes primarias, in quas omnes pedes ita dividantur. ut secundum longitudinis inter has partes rationem in genera sua aut rationabilia, quae sunt par, duplex sescuplex et praeterea epitritii et triplex, aut irrationabilia discribantur, nullii in igitur tempus per se esse enrhythmum neque arrhγthmum neqii rhrthmoides, e eum altero tantum in uno pede coniunctum templis en rhrthmiim talem partem rationabilis et rhythmoides irrationabilis arrhythmum autem eiiismodi pedis esse, qualem revera leges rhythmicae omnino non admittant idem tamen vir paulo post uortim ipsius verborum immemor Aristideum profecto in morem stron Dios pedes dactylos et anapaestos cyclios esse contendit, quos ipse rationabili hus recte adnumerat mediosque inter illos atqtie nimis completos troeliaeos qui inveniuntur in strophis ita et lo- epitritis. Ista enim eum ex speciosa eiii et forsitan vera coniectura de qua alibi s quantum satis est dixi. daci tomim vice fungentes sublationem dilohii temporis primi trientibus maiorem arsidaetylica positionemque eadem parte minorem habeant quam est daci li:

II Jahn Ann. LXXXVII. p. 884. Etiam paeonem epibatum in no tempora podica disiunt, quoriam utrumque pedis quoque aries gere queat, negari non Potest. Non igitur erat, quare Citesar p. 885 scriberet: -nu da Hr. estphal siel aue hie die Frethei nimmi, die ausit illeklieho Λngaberides Aristeides . das de Paeon epibatos inungusammengesetne Fus sei, unberaekSichtigi classe und ih einen usammenge setaten uisennen, et e sic in eine vierZellige undisine SethSzellige aerlege lasse , eben o te e naehher Mhauptet et Tah Ton is νοεποδικοί Wie si eben dieseni Paeon augeschrieben erden honne niemals in inlacher, solidem nur in Eusammen-gesetZter Sein Das sol aber erade ers beWiesen erden aber m. estphal eheu sic jerat te trahe nichi uor Zirkelschlussen. I 6 L. I p. 650. II Hanc vocem eorruptam esse semper mihi itersuasum luit sed vehementer dubito, num vera sit West ali Rhythm. p. I74xemendatio δια ἐν σύνθεσιν των quam ita explicat, ut σύι θεσις sit positionis eum Eublatione eopulatio. Non enim omni eiusmodi sed sola cum tanto altero tempore eopulatione, ni totus pes legitimum finem transeat, tarditas eius Rugetur. Quamobrem etiam altero Ioe p. 100, ad quem male provocat'est alius, non legitur των ψύγγων τὴν σύνθεσιν χοντες, sed περίπλεω των . . . . Quomodo autem eorrigendum sit illud συνθέων libere me

neseire lateor.

8 Rhythm. p. 74 sq. Is Mahn Mn. I. I. p. 87 sqq.

ex arsi irrationabili nimis completa thesique eoartata constare dicit at et quatuorque temporis primi trientes irrationabilia quidem Sed Ἀο rhγthmoidia Munt tempora, quoniam eadem mensura utrumque possumus metiri atqii rationabiles sunt totius pedis partes, es Aristox. l. rhvilim. p. 296 quamobrem Westphali de trochaeis illis sententia etsi habet quo se commendet hoc tamen adminiculo ruti nequit universaque χα temporibiis en rhythmis et arrhythmis et rit1ihmoidibus doctrina salso loco in eo traetatur inter te inpora rhFihmo poetica, eum reveraeorum discrimen non rhythinopoeticum sit Sed mere rhythmicum cumque ea artis parte, in qua de pedibus irrationabilibus agitur, arte Onexum vera autem germanaque tronniorum sive ut eum Marciano Capella loquar, rotundoruin . id est coartatorum Pedum notio est quam probe iam alii intellexerunt q) Satis enim nunc profecto apparet, ut inter pedes irrationabiles nimis completos eos qui addita sic rotundos eos esse qui detracta tempori primi dimidia parte erationabilibus oriantur mediosque inter aucto decurtatosque non alios nisi rationabiles posse sienifieari igitum quae lae motundis et de nimis completi Praedicantur: σφοδροι τε μυι εστ2 Misio oeci εἰς ω προως παρακλητικοί et υπτιοί τε καὶ πλαδωρωτεροι te etiam illa de mediis oemata μνοι τε ε α ιέρνοῖ καὶ cribi ιετροι την καταστασιν, qliemadmodum res ipsa postulat nihil nisi vim indicant quam in animos hominum exerceat iiismodi pedum in artificiis musicis usus, atque iit εἰς τας προξεις πα2αMaiτικοί in primo et αδαρωτεuo in secundo Inembro variandae tantum orationis exornandaeqlle Call8a praecedentibus σφοδeo τε και συνεστρυιιsisio et πτιοι praedicatis addita fiunt, sic etiam sint ιετροι τη--ταστασιν praedicatum nihil est nisi planior illius κεκραsisio ααιιφοῖν explicatio. Exspectabainu quidem non nix tam sed mediam vim his pedibus tribui, at praedicatum non satis aptum hoc loco facile eo exeusatur, quod repetitio siέσοις vocis in describenda ratione, qua Limio si μοι animos commoveant, utique vitanda fuit. Nil vero omnia hae praecepta e vero rerum usu triginem dediixerint, dissicile est diiudicatu, siquidem nondum contigit certi exempla ut detegeremus pedum cirrationabilium decurtatis rationabili-hus progenitorum Nusquam enim, ut modi tantum asseram. trochaeus eum ruactylis 'pondeisve compositus ita scandendus videtur quasi ahesi praeditum sit Irrationabili: α', ne in sine quidem versitum acatalectorum ille spondei vices fungens, velut in hexametro ) 'ams3llaba anceps in sine periodorum cum rhythmicum qui in omnes species quadret, explicatum non habeat, id quod pro eo ac facillimum est intellectu satis demonstravit estphalius ), non video quare cum eodem est phaliora ea tantum harum syllabarii genera, quae rhythmieis

20 Rossbach Met r. I. p. 44 sq. Caesar Rhythm. p. 9I-I03. 2 Hexametrum enim versum catalectum esse testatur Aristoxenus p. ar Vici. I, II, 24, p. 83-Gaiss cuius verba eur non plena receperit estphalius in fragm. rhythm. r. p. I, o. v nescio. s. ar. Viet ibid. I S. 22 motr. II. i. 465 sq. 23 Meir. II. l. e. et p. 435 sq. Rhythm. p. 84 sq. Ceterum vel sic errat Westphalius, creticum in ordinum lactylicorum fine, si dae Ii non cycli sed tetrasem sint, posse arbitratus pro pede irrationabili inter dactylum et reticum medio haberi Cretici enim illius ultima syllaba si irrationabilis esset unum tempus primum et dimidium continens, ita ut inter duas huius pedis paries ratio esset ara, non is revexa mediam viam, uno

est inter duo illos pedes rationabiles, teneret, quoniam inter dactyli rationem 4 2 et retici ora media non est 2 2. edisii 2 cuius potius esset pes talis sive

10쪽

legibus adstrino neqileant metriee, non eodem omnia modo explieemiis. Uniis remat pyrrichiiis in ordinum Ogaoedieorum initio trochaei loco positiis, item elim aliqua certe veritatis speeierontendere possis troebaeum irrationabilem decurtatii esse ars unius temporis et dimidii infirmetiim Lo quamquam enim vel hae in re cum Aristoxeno pugnamus vlliam alium pedem irrationabilem esse testato ' nisi qui medium locum teneat inter rationabiles diro . ii trochaeus sive horeus irrationabilis inter actutum et trochaeum sit id quod inivrrichium irrationabilem eadere nequit utpote interiectum inter pyrrichitim et trochaelim pyrrichium enim Aristoxenvs El. rh thm. p. 302 in omnino pedem esse negat :

tamen quaecunque apud principem illum atque antesimanum rhFihmicorum Graecorum de pedibus irrationabilibus legimiis l. l. p. 292-296 elim praemonita ad tempus et revera iiismodi sint ut in ipsa e propria harum remi expositione quae rhSthmicomim pars elementoriim aetatem non tulit multa cum porteat retractavisse, cogitari certe potest elim hac quoqii in re leges antea latas accuratilis eireumferipsisse et ita quidem ut irrationabilem talem p3rrichitim quamvis rationabili reptidiato admitterent. Etenim semel admonitiis vel aecus videbit omnia illa praecepta, secundum ita Pedum irrationabili ii quippe inter duos pedes rationabiles mediorum altera tantum pars velut trochaei thesis, Lis, paeonis arsis, ' α irrationabile tempus atque irrationabilis est totius pedis pars, non esse nisi ad simplices pedes accommodata, quoniam exempli ausa in tetrapodia trochalea, ita est seeundiim Aristoxenum non pedum pluritimeoniugatio sive periodus sed singularis pes, si et in sublationem et in positionem trochaelim irrationabilem recipit, it ratio utriusque parti sit Glesl, harum omnitim conditioniim nulla servata est, eum ea ipsa re utraque tempus irrationabile totiusque pedis semissis id est rationabilis pars et utriusque mitio inter enrhythmam orsi et arrhHhmam 7r media sit, si arsin tantum eontinet dimidia tempori primi parte uetam, rationem ea ad thesin eandem habet qliam Ir6, hoe est mediam inter duas arrhythmas 7 7 et Tris, et si thesis sola eodem modo prodiicitur plane contra rei naturam in rationabili pede nunqtiam laesam M ars thesis haee longior si Omnes tamen hos pedes esse irrationabiles quis est qui negare queati virgo ita

24 l. rhytlim. p. 292-294.25 Quod enim contendit estphalin Rhythm. p. 38 sqq. Meir. II. p. 381 qil. ilui aut veritatem

vai debere, pse ninen pus esse mutatione eoneediti uin rectius haud vi,io secundum ultima huius ipsius Ioe verba

pedes statuendi sint non modo qui duo triave sed etiam ni inatuor tempora mille habeant. rao hoe tantum

quaeritur utra lenior sit corrigendi ratio si ex hoe loe illum mondante, in Tia; .. .dit is, δή. I

και πλη βασει. 'Nessius quomodo in censura 'diri de rhythmis antiquis esti, haliani posteriorem emendandi rationem tacite Omprobare potuerit disseile sane est intineetu, mihi isobria αεnti, bio I ho,,. .e,T id. i.

unytum P. 28 sq. Sed estphalius vereor ne eredat salsa saepius repetita postremo vera fieri.

mutanda est regula Aristoxeni ut in simplicibus tantum pedibus valeat et praeterea forsitan pyrrichius exeipiatiir compositi vero huic generi pedum illi addantur, qui e monopodiis rationabilibus et irrationabilibus commixti sint.

Sed emplis est ad secundam artis rhythmicae Aristidea partem transire. In qua tractanda nolo repetere ita optime iam estphalius enucleavit, sed in una quidem re et gravissima errasse mihi videtur. Ninn enim recte contendit, apud huius pariis auctorem

vocabula ui πιιος et es. p. 38 n. p. 36 in m p. 4, 3 estpti. 51, 2 Caes. idem

valere meque ipsum oti in Errori Eius participem fuisse ingenue eonfiteor. Rhythmum potius hvie auetori et singillarem Edem dici, qtiem metricorum more, fit excipimus trochaeum gemantum

et orthi in . non ultra dipodiae longitudinem extendit, et plurium pedum copulationem inde intellegitur quod rhythmi mixtis, qui modo simplices sive incompositi sunt modo ompositi praeter horian hii et antispastum etiam diiambum et ditrochaeum positione et sublationerationabili vel utraque irrationabili praeditos adniimerans omnes hos pedes, si dactyli sunt . . per dipodiam eandvntur quaelibet enim dipodia uno paeone epibato excepto generis est daeblici rata iii altera monopodia arsis alteraque thesis sit εις χρονους ἀναλυομενοι, p. 36 in . . pro rhythmis habet simplicibus, ut patet e sententiarum perpetuitate, p. 39 sq. p. 60, 3 sqq. estph. 55. 6 sqq. Caes. . Perversam omnino esse hane horiambi perciitiendi rationem l . aut verbo monuisse satis est, illud autem luce clarius ex hoe loe apparet. si duabiis potius monopodiis seriantur itaque duo pedes sive simplices rhythmi fiant εἰς ρυ' tiooc αλυ ζιουτοι , has quidem series, quamquam Praeter choriambum et antispastum ne compositi quidem sint rhythmi, eum nomen id apud hunc auctorem, ut iam supra dixi, rhythmis tantum inditum sit diversas monopodias aut dipodias omplectentibus, unde si, ut vocabulum proprium et trochaei eum trochaeo ambique cum ambo opulationi, qua non in linum pedem ambo eoalescant, omnino desit, has igitur series latiore tamen sensu in compositorum numerum rhythmorum recipi contra eam a qua auctor prosectus est definitionem minime igitur secum ipse pugnasse, ut ait estptialius, putandiis est quod pyrrichio inter rhythmos ideoque ionicis inter mixto rhythmos, ut et in arsin thesin que aut . - aut et in duos pedes ll-- --ll-- resolvi possint, locum tribuit et nihilominus proceleus-maticum, spondeum duplicem trochaeum gemantum paeonem epibatum in simplicium numero habuit ' sed id quidem recte eivit neque proceleugmaticum unquam ita scandi, ut binae eius breves syllabae singuli pedes sint, neque paeonem epibatum iis, ut in spondeum et molossiim disiungatur, neque pondeum duplicem trochaeum gemantum orthium ita, ut duae tresve eorum tetrasemae Fllabae totidem pedes lament. Quos autem praeter omnes hos longiores pedes et praeter mixtos rhythmis simplicibus adnumerat, revera pedes simplices sunt ex Aristoxenea quoque determinatione, pyrrichium dico, quem tamen e pedum numero ab Aristoxeno prorsus esse exclusum supra iam animadversum est, deinde trochaeum et iambum, dactFlum et ana- Paestum ne non paeonem diagylum pedesque ex eis omnibus aut per eontractionem aut Persolutionem aut per utramque oriundos et eompositi rhythmi de huius auctoris sententia omnes