Specimen commentarii ad Hieronem Xenophonteum [microform]

11쪽

suae utilitatis Pausa latriani amare debeant tanaen ei ve imbelles reddere iisque milites externos mere ennarii Silue praeterreri V. I - ). luin etiani lie benigniore quidem annonae proventu tyranno Suna eum steteris pos Se hietari timentes ne ubertate rerum hi tibi ves difficilius iugum Servile patiantur fit. Atque iero ut de nantistret suam misera tyrannorum vitae Sit eondicio iucunditatem vitae, fluam privatus egerit. Pomparat eum mulis. piae ipse expertu Sit e quo pervenerit ad regnum. Grata aequalium mi orituri lue consuetudine qua privatus tomo frui potuerit dicit se esse spoliatum et quos antea amore amplexus Sit, eos pariter utque eteros Sibi esse metuendos . itaque eum dies nocte Siliae vexetur timore, qui omnia gaudia turi, et non aliam e SSe Suam i i indicionem, ill Rin illa ne sit Porum. lui in belli, adversus hostes eonstiterint. Ac ne custodibus quidem is ut iraemii propositis fastile possint lierilii ei ut domino vim inferant confidere poSSe tyrannum neque omnium maxime iuvare miros et uolligare adversarios VIJ quin etiam vero et graio tonore e rere tyrannos illa habentur a benevolis, sed participes esse simulati . sui exprimatur ali invitis et metuentibus VII. I-io . Tum iero Simonidi miranti cur si tam aerumnosa sit tyranni Condistili tantii malo se nim liberet respondet istud malum hae ipsa in parte miserri-nnini eSSe, quod tyrannus in liuiri tyrannide Se abdicare o PDSSit neque quidquam ei expedire,

quam ut laqueo liniat vitam Ii-i3).

Ita eum iero tristissimis verbis tuo is uanti Sisue malis tyrannorum vita affieiatur docuerit, iam Fimi, ni des ostendere studet tyrannidem tinia Si,him incommoda habere, Sed etiam magna emolumenta tyrannos facilius luam privati s viros aliorum sibi eo ne iliare posse amorem benevolentia nullae . iluod et grati ira a tyranni proli et seantur omnia beneus lentiae signa et longe plura bene-listia iraestari Missint quam ira, rivatori VIIJ. -il. Atque eum II iero monent tyranno ut regiae maiest ii iii si tu iraestet plura negi tin esse obeunda quae odium liariant 8-io , Simonides suadet ut ea negotia, tuae gratii sint, Ii e administret, quae autem facile ostendant, per alios gerenda piaret I XJ. Invidiam mere ennarii rum militum facile posse vitari, si non solum ad tyranni eurpuris eusti diam ahintur. Sed etiam ad salutem stivium tuendam X). Denique necesse esset vi annum noli rei usare boni tibi isti enus de suis suoque saeuitatibus sumptus facere ut et urbem omni modo exornet et ei vitatem reddat tuam eati Ssimam. Quod si fecerit facile fore, ut ei vita in amorem ita sibi eo ne ili et ut omnes pommodi tyranni gaudeant omnes pro bonis eiustum suam pro sui dimicent, miles illiue Iiud amicos Sint opes eas illius esse iudicent. Itaqueam istos neu Iib tur ne ili litet eum semet ilisum hoc modo ditaturus sit rempublicam augeat, eum sibimet ilis potentiam sit adiuncturus comitaret reipublieae belli socios, patriam existimet duinum esse Pives Nostios amitti, liberos liberi, nillil illud quam ipsius animum. Atque hos omnes bene listi is Superare PDntendat. Nam si amistos en Plistiis isterit resistere illi hostes ni in posse. De utiliae si illa lamnia praestiterit, illum longe nunani in rebus praeclarissimum felicissimumque rim e Cuturum ut tametsi beatus sit invidiam tamen non experiatur XI .

Quoniam de libelli argumento dixi iam s. exponendum iam videtur quid viri do et senserint de si rina dialogi de fide et auctoritate, de pota Silio, quod in conseribendo libello auetur Sestutus Sit,

de temtiore, quo Conseriptus videntur.

Atque primum sui dem urinam diali vi alitie Ine an de oppello observationes in Xenoplioniis dialogum ierunem Lugd. Batav. I di i l - 2D putat pris xime a Pedere ad genus. quod distatur Aristoteli una, euius o prolirium sit stoli Basilio Magno Epist. CLXVI Tum Uilli.

ii ii ldi ). ut sis uni Statim strvum Pntuiti egredi uentur ilist, utantes ut non illa Sostratista interrogandi res pnndendi ilian Piei id dubitandi consuetudine. Sed unius liene quem sit prinstipnius

tione, res absolvatur Secundum Cic. Tu Si ul. I, Io, i , et ut de Singuli rebus iii utramque parten dicendi exercitatio instituatur secundum te de sin V, d. Io Sed eum in liue libro primuin non plures. Sed duo tantum viri Sermonem inStituant. deinde non apud unum sed apud duos, quum quam Vici SSim. Principatu dicendi Sit, non denique philo Sophi ea quadam ratione disi, utatio conseratur et conficiatur, Sed potius familiari cuiuSdam Sermonis olorem habeat, rei ten-

hae litus praef. p. XI, lis iudieat AriStotelici dialogi appellationem iiii libello parum us,tam

esse, praesertim cum AriStoteli docendi aut disserendi rationem Xenophon novisse non potuerit. idem vir doctissimus formam Socrati eam negat a Scriptore dialogo adhibitam esse et ostendere ludet cur in dialogo de tyrannide liabendo Socratis personae, Cui in steteris Xenophontis libri .isui ex sermonibus ston Stant prima diSputationi parte tributas videmus, oeus non fuerit. Sic enim argumen fatur: . Mala tyrannidi explicari a nullo poterant melius sitiam ab eo, qui ipse hae infelicissima ondistione functu esset. an ob causam cum ieronem Statuisset de re proposita disserentem facere tyrannum illo tempore potenti SSimum et eruditissimum atque etiam tunelio minum memoria celebratis Simum Socrati ulla liuiu di Sputationis partes mundare in mentem venire enophonti non poterat. Nam praeceptori Sui veneratissimi trudere nolebat verba, nisi quae loquentem ill uin ipse audiviSSet. Immo fingere ueratis eum Ilierone aut alio tyranno sermonem, si viduis Set nec tempori nee loci ratio permittebat. Ut alitem non personam Soeratis, sic nec formam Socrati eam dialogo adhibuit auctor. Instituit potius singulare quoddam sermonis genus, quod consilio libri quam maxi in responderet. Cum enim duo essent quae expli-eanda sibi sumpserat Xenophon non uni ut e St in Soeratici Seruiuitibus prinias in disputando partes dedit sed duobus et alternis quidem Primum, iero suam sententiam evincit tyranni vitam esse miserandani et privati condicione longe inferiorem, quibus oncessis deinde Sinio nido tyrannide uti listere in salutem tyranni et civiuna demonstrat, ita tanten ut dialogus procedat semper et ad finem denique perducatur. Do fide et auctoritate libelli aliis temporibus alio modo iudicatum est. Namque aut fallor aut omnes antiqui uni a Xenophonte compositu ni esse tradunt ut Athenaeus lut 2l D. IV id C. iii , Diogenes Laertius in vita Xenoph. li I. Stobaeus d. Me in II, di et sis. Sed cum nostri quoque temporibu Frot se heri Ilano vii Sauppii.

Brei tenta elidi librum ab eo ad quem refertur eonScriptum Sse putRVerint et in exstiterunt, qui si librum Xenopliontis SSe non negaverint . at tamen fidem et auctoritatem eius in dubium

voeaverint ut Caspersius in libro Rich linghusiano de pologia seripto I 33t; p. 8 et F. Rankius, qui in commentatione de Xenophontis vita et scriptis Berotini 18bi p. 2 dei ierone

dialogo se dicit . . In lio libro te et multa enophontea inveniri oncedam tamen eum ab illo revera scriptum esse affirmare non audeo. Longe aliter sentit Adol Nicolai Deber Xenophon stitero. Dessau 18io. S. LSq.), euiu disputationem eum multa eaque graVia sterat Argumen in . quibus librum Xenophonti non abiudicandum esse demonstrari mihi videtur a viri doetis prorsus

neglectam esse ex animi Sententia aegre atque acerbe ero . Denique nuperrinae I. Sit glerus si libro Progymnasii quod est Episcopii a T. 8 id , . argu mensis desumpti et e X genere Scriptorum. quorum iii uinero, iero St, et ex PerSonis quae parte dialogi agunt et ex oratione qua auctor utitur et ex rebus, quae lio libro tractantur, et ex tempore ae consilio quo liber eon Seriptus sit. Xenophontem huius libelli auctorem non esse , demonstrare studuit. Quod num ei contigerit, du

12쪽

Quod attinet ad consilium qui in tonseribendo libello si rapior usus Sit, Frois cherulptiles i. 6. putat ex hoc quoque libro serSpie posse quantopere Xenophi probaverit utque amav rii eam hi vitatis formain. in qua uiann una imperium pene unum it Atque ViX OSS dubiti ri, quin o maxini voluerit efficere aequabilius atque eonstantius se Se re ni manas habere qu. aliud alio ferri neque nitari omnia ae miseeri, si i ivitatibus regrin Sit legitimumque n-

pe iuni quam si ad ini peritae multitudini libidine ni pis pri mne' 'as' et

ereantur. In eadem fere eum Frot Seheris sententia sunt Engel Progr. Fiat gar Ido p. id e naui, plurum praef. d. a uel in vol. V i. IV: qui iudieat Xenophontem non solita' regiam

gui ui raol ea re et Grae et eommendare verum etiam ut redeundi Sibi in patriam potestatem p rei qui e falso de se suaque de imperio penes uiuuia onstituto Sententia i ut di me

fellere voluisse. oppello praef. p. XI Xenophontena ut At eon serapsisse di ab eum II leionem. on ut uni mendaret Vrannidem sed ut ostenderet quem ni modum ruti illa sereret. Si quidemtvrunnus amorem rivium suorum sibi eo ne illure at sine invidia vitam fi rem agere velle At-

p . ire iten hae litus praes. p. x id sequitur quod protulit erit in I et brue ius iii limo

ui inseribitur Xenophon gur Rettun se iner huel B. i. Ni ebuli gelahrdet en Elire. Boni ' illi qui opinatur Xenophontem rebus, quae tum in TheSSAlia gebantur adductum FS et eura iurum de turannide i ou sideraret et demonstraret spuit sapiens linia SSet tyrniano, ut 3IVltateme eupatam redieret quam fellius siniam. Vide ii olai p. 2 Sq. Sit Z lerus denique, qui sibi

ilhr non poteri Xenophoni ii his et in Cyropaedia et in hoo libello de eadem re verbae eis existimat p. 3ol, si tu idem Xeni lilio ii vetor sit, id quod et non veri Simile videtur

libellum missum se ad iuvetiem suendam tyranniim ei Ni dat p. 3. ld . ipsi nondum tyrannidi neque in eo inmoda expertus neque munerum peritu iit plurimi homines, optime de ea ensis et Quem ut de tura inlidis natura edoceret. Si riptore ni ieroni S. lim mi tyi anni persona usum exposuisse quot quantiique lyra nitidis mala esSent et demon travi Se qua ratione tyrannus eo n- dieionem et suam et civium eatam et felicem reddere of Set . . Denique iit nescimus quo loco dialogus eompositus sit ita de tenipore, silio e mi rapiti Sit. nillil erti potest onstitui. Ibist autem constare videtur errat et Letron nium Bu gr. unlv. M 3 2 sq. librum ante expeditionem Cyri ai in is fere dod-dol eon Si riplum SSe XI Slim Antem. et 'Sauppium praef. p. io ' fuisse eerte ieronem Si noli primum, ut unum e Primi ingenti Xeno ithontei diu umenti iudiealitem es. Nistolai p.rat; . Diversa igitur et inter repugnantia sunt vitorum doctorum demierone dialogo Iud tela neque potest negari non pavea in illo libro ostendere uti pie asserre illi bitati iniem num Xenophon libelli Criptor sit. Cum auteti Speio postea fortasse opportitii itiitem iiii hi fore eo pio Suis de ma re lS- putandi nune satis habeo pauea intulisse quae haud si in an pertineant ad libellum inteligendum.

Lectores autem monito velim me estutii esse eo ut ex tuin verbo Ulm, que in ConStituli Ludi ,

vicus indorlius in editione se eunda emendatio iv ipsi a MDCCCLXXV.

cap. I.

β. i. Et a diici Ceus, Si prepi lilius. l. LVI, I in tu . obii natus poeta lyricus uinaeque insignis esset et elegantia os trinae et humati itate eonSuefiidinis, familiati tute ii sus est Ilippa ichi eoque interempto Aleundarum et Seopadarum, Thessaliae tyi annorum. Apud Tliessalos artem memoriae ro tri=μικον primu creditur protulis Se de ita re vide Quintil. instit orat. l. 2. II. Athenas reversus Ol. LXXII, d a Chr. d8s elegia eo armine, quod Pomposuit in lion iure in eorum. sui in Agro Marathonio oecubuerant superavit Aes Phylum et victoriis navalibus i te misia et Salaminia ad coelum elati consuetudine usus est liemistoclis. Post pugna in Plataeensem

hie initum fere apud Pausaniam versatus Ol. LXXV, 3 vel, a Chr. di vel dii oetogesimo

aetatis anno invitatus ab Ilierone tyranno Syi a iisas se contulit is, Ol. LXXVIII, l. a Clir di, )diem supremum obiit. Neque vero solum in laruit ea irminibuS. tymnis paeanibus. Partheniis,

diti lyrambis et maxime cantibus lugubribus, ito νο νον Graeei dicunt Ilor eni m. II, 1 38), verum etiam facete dictis et sermonibus. Plat. p. II, 3II A. Plut Apophthegni re g. ad D. idem de ad ut d C. 6 B. Synes. p.ras p. 18 i. Cicero de nat deor. I, 22, i,o). A Pinione

dieitur, o IO κα θεiο ανή et a Cicerone non poeta Solum Suavis, sed etiani reteroqui doctus sapien8que et ab eodem de Seneci . VII, 23 inter eos poeta refertur, quos non coegerit in suis studiis obmutescere Senectus.

Isρωνα. Hiero, Dinomenis lilius. l. LXXII, 3 a Clir dyo a Gelone fratre Gelam ibo in . quain ille expugnaverat, regendam aecepit. Cum vero mors immineret Geloni, Syracusarum imperium non Ilieroni soli administrandum commisit. Sed Demaretam uxorem, Theronis Agrigentini lilia in et praemi:turam exere itus transtulit ad iuniorem fratrem PolyZelum. IIui veri . iii clarus esset a conspicuus in Sicilia invidit Ilier atque bellum quod gerebatur eum Sybai itis sumeus obtentui Gelone moi tuo removit eum a patria et ThraSIdae i. i merae tyranno nil quem Confugerat Polygelus, bellum intulit. Quod bellum neque malum habuit eventu in neque ad linem perdueitim est, nam Simonide poeta tui forte praesens fratre in gratiam reduxit. Postea solus Syraeusarum imperium suscepit, quod etiam uxo Catana, Leontinis tyrannidi suae adiectis iis pie ad mortem Ol. LXXVIII, 3 a Chr. d66 non sine magna gloria obtinuit. De huius viri moribus et ingenio mirum est quam diversa in Veterum Graecorum, qui de eo mentionem feeerunt, iudicia. Diod. Si P. XI i, T. Pindar. l. I. Pyth. l. II. Ill Ari Stiit Pidit. V. s. 3. Aelian uar. hist. IV ID). Sed eum eodem amore quo Gebi frater et plerri lite illius aetati tyi anni aries literasque si oleret, factu in est, ut apud eum viverent poetae literarum atque ingenii laude orentissimi Pindarus, Bae hylides, Xenophanes AeschyluS, Finionide S.

Id αν μοι θελ(σαι . . δι γησα θ' αι Velles ne mihi exponere Optativum eoniuncta vocula, i in interrogatione posituin ab Atticis pro imperativo adli ilieri ciuistat. Item Con V. VII. Q αρα . . t αν μαλ στα κα αμα σαιμεν Non multum differt optativus euin Psine interrogatione positus Anab. III. 2. ii Urοι αν α δεῖ λεγειν. Plat Phaedr. p. 22 C: λεγοι αν. 22s B προάγοισαν. Futurum autem coniuncta negatione si habet vim inhendi et imperandi eum quada in indignatione. Conv. III, 12 ορκουν κα συ istite Plat. Conv licto:

13쪽

Liii in f, qti idem scriptores ali liii ratione ablini ruisse sui is pons illi Cio de orat. I. D. Idi, Crassus inquit. II, 8, 31 Catulus inquit Saepenumero iiij noni in suo divellitur interie et aliquo vocabulo. Ilat Iliae d. I E. οντω αν, MI . arti tae λεβ e. Conv I iis diβρισii εἰ, HIAT, Morioi dx ε ω βελτιον αν εἰδείην ον luat quidem ui enit Stat inter omnes, rectiu ego noverim quam tu. parti ulu vocaliuio relativo adiuncta pondus addit verbo.quod per se speetatum parvi momenti est. l. 3 ον η υεma i φων τυγχctris c. Memor. II. i. 2l:

2. οἰδά σε. hsq, ris ibi eum urbanitate quadam vocula his prue missum est. re διαφερει l. Saepe restiae interri se audi formae etiam in obli sua oratione nil mittuntur, ae

fieri quidem id videtur eum ali sua orationis vi. Memorabilior oeus est Memor. IV, d, id ubi

utraque forma eadem vi di et e St: si i cto tίσμάνυ χαί σου, ' οἰον ο Π χον ὴ ποἷον δίκαιον Πνεισ. Minu rara Sunt obliquae interrogationis exempli l. iii piibu primum rectae deinde obliquae forrnae inveniuntur. Nid. Sauppe ad Memor. l. 2. illi. εἰ ευφροσυνασJ quod attinet ad vii luptates. Oee. XVI l, I εἰ τουτο. II. είσ. . . τομον σχῆμα. Dab. I s, C. hic CAiν δικαιοσυνην εί ι αυτ σανερο γένοιχο ἐπιδείκνυσθαι βουλομενοσ. II 6 3o olet hic qιλίαν cratior HOAqεis. De praepositione t vid. e in dors ad lat. Lys. os . Aliae praepositiones eodem modo usurpantur Cyr. I, B, b κα περ διενχροφὴ ἐπείσθην κανόν εἰνα. Attρχον. Dento Sili de falsa leg. p. 3 3 μὴν περ ετου προἰκ ui, τό με ἐκ τουτυ, λαμ8άνεω , Eti ολι M.άπτεται, παντε οM Ora I σαιτάν εινα δεινον κα πολλῆ ορric te Lor. Latini Sic usurpant ii ae positionem di Cicero ad fami l. I l. ii: de rationibus referendis non erat in eo inmodia in te ni illum referre. III. I 2 de me autem Sti Scipe paulisper mens partes et eum te e Se iuge qui um ego.άνθρωποι σ. Dativus ethicus Artistiuus apiid P =ρo reo substantivum omitti solet, si degenere libui VPrsum Sermi est Vid. ornem ad Cyr. I. 2, t. Erasmus vertit ,.quid diseri minis Sit uter vitam regiam et inter privatam ituantum itinet ad ea . suae vel voluptatem vel molestiam ali erunt ii ominibus. β 3. τί σύν οἰχ καi P . . . πέμνησαc: ef. Memor. IV, G, id T ον ονκλεινοπρω- ιον ἐπεσκεψάμεθα τί ἐστιν αror certa: ον πολίτου Plat. Prnt. At D τί οἰν ου Προδικον ἐκαλέσαμεν Ηae interrogatio alacritatem ibi audam et aviditatem se tendi indieat fere ut Latinorum quin aut ista in litur eum indieativo praesentis. Cie ad lam VII 8 quin tu urge oceaSionemi tum Cic. pro Rah. in ilia in Pontinetis vocem indicem stultitiae vestrae Sali Cat. XX, id: quin igitur expergis iiiiiiii Usum iu ne exeniplis illustravit Selinei de rus ad Memor lil. l. 16:

aesti dunt homini privato. Fr. Portus.ουτω referendum est ad praeste dentia hoc senSu: Si hoc feceris, si mihi in mentem

Condistionalem esse nexum inter ho et dύνασθαι δ λουν inde apparet quod si partieula quae pertinet ad dυνασθαι, Subiungitur oculis Pr B γάρ. d. opisci dira . ειπε.J Ut rara Sunt exempla, in quibu pronomina, δε τοιοσδε, ad Verbium c d ad antee edentia referuntur ita erebra Sunt e Xempla in quibuS OBTOc, ONT D TOιOPTOcτοσουτο pertinent ad sequentia. Cyr. III I. 22: οντωσι τοίνυν, φη, rus reOMiσω , δετέροισν χῶν τα κρα παραdώσω. Vide utine ad Memor. I, 2. 3. TOtic μεν δὴ dιωτα σj. Verba in quibu praeeipua vis enuntiationis continetur initio posita sunt ut , τω 'ναν ' - μεν η particulae usitatae sunt una re absoluta in tran visione ad alteram. Simonides enim expositurus est rege maiorem per SenSu pereipere Voluptatem quam privatos homines sit igitur iis particulis transitus ad rem ipsam quae oratione ieronis praeparata SL Vides it; TOντο μεν dxi . . . . πάνυ συγχωρῶ . . . AH ορα κτλ. Anab II 6, 28 καὶ τα/iεν δὴ ἀφανx Oεστι περι αντον /ενδεσθαι, α δε πάντε ίσασι τάδ' ἐστί. eli. VI. , in aerei set Aiν ' ρκάδε ομον δ ἐγεγένηνLO. 6Oκῶ χOι καταμεμαθ κίνα l. V orba eum urbanitate quadam ita disita sunt ut idem Valeniat quod καταμεμάθηκα, quem usum verbi δοκεῖ exempli illustraverunt Bergierus ad Aristi illi.

δι μὴ των ἀφθα λμων l. me usu Sensuum Vid. Mem Hr. I. d D. - τα δὲ φροδίσια ι ῶν πάντε ἐπιστάμεθα. Notanda est elegan illa membrorum stollo statio qui phias mus vocitari solet Vulgari ordo verborum erat: δι ων δὴ πάντε ἐπιστάμεθα, ιιφροδισίοισ. Cum autem Si mides aperte dicere nolit quid flipiat hominibus voluptatem amati rin m. Superiore relicta structura verba di ἀφροδίσια irae mittit. Ille ceu Safivus pendet a verbo generali h. l. αἰσθάνεσθm intelligendo ex verbis specialibu S, quae antee edunt δομενονσχε καὶ ἀχθομένουe. Ut comm διά τουτων, α. β 3. O IAM Tosis halu ατι. Tnsitus toto corpore ae Tunbiliter fusus est ut omnes et usumnesque minimos et frigoris et paloris appul Sus Sentire pos Simu S. Cir de nat.

ἐπ αντο c. I aud raro sit, ut scriptores Graesti et Latini ad finem vel perspieuitatis pausa

vel ob maiorem vim ante edentis nominis notionem subseipienti pronomine demonstrativo repetant. Seeuntium Ponstrui'tionem enuntiationis anteire dentis exspestiamus: οἷ d. iv αεσι καὶ θάλπεσι καὶ σκληροὶ κα μαλακοὶ . . . δοκουμεν ήθεσθαί ε καὶ λυπεῖσθαι, κρίνονυ ηαντα ἀλω τω

14쪽

vim alisue ac Poe nil nitrahitur qui ippositionens utriusque voeabuli reputaverit Od XX lu . IX. Vii i talli, ad lat. Ilipp. min. . . GLA Nonnum tuam utraque o eon Iungitur, praevse in mim vim suandam sententia liabeat. Se in Or. I i. 2. AOPO SUTO ' Imribo Tu io ij ii et Pos. Voti aliter a paulo supra i di lirae aer, lilia , ilui dum niti ilum Vide ad Ira torc in disύ --σ his A. . . tatarcii c. De Dilla qui somnus oriatur, veterum sententiae erant Inte Se di S-sti P pantes Alemaeon quidem putabat fieri somnum sanguini recessu in vena S: Empedocles calori refrigeratione modi ea Aristoteles vaporibus ex thorace caputi, et ei itilius et ea lore eordis se remittente. eun ius. v ἀλλον χω δοκῶ lio crνοεῖν magis ignorat e milii video i . quam Sm re Selo qui dein

τα , et si dis irroo Oicii quae vigilantibus nobis ae dunt. Nubners. l. I. . i. ε ων νJepo quidem ego sane haud possim dii ere, subaudienduin est de aliis vero mihi illi an non ponstat. itfini Vlt d hi si rei' εἰκό/- i x Con Vl . II, Ed D

dipondi ratio valet Nepos IIanu. II. in multa de lide sua et odio iii Oinaiios mi inemo-

in uult uui deorum ni tenta et inini istinum in iis uitarum belli apta alea est; tu Iuit. ali suas tu sui de in dixisti: nam alii si, it: ius ut in privatorum homnium fieri e PD Suut voluptates Cyr. IV I. I αλλα ν ε μηδένα αναrκάσηc emol'. I, 2,2i: AC οἷ γε πατερεσ, at parentes certe, ubi illiner. si coid' l. Ita in dubio ponit quod piro certo affirmare potet at qua ratione Graeci saepe pro urbanitate sua loquuntur. Latini dicunt haud scio an non quam loquendi diversitatem attendit, eindorlius ad lat. Gorg db D. ibique talib. Memor. I. . A c στ ονκ ου' coντω ἀν λίγα ερrά ora m ut liaud sciam an nemo tam pauca sibi paret ibi sue Savpp. 8 αλλ' referendum est ad negationem, quae in antecedenti enuntiatione est facile enim opposita enuntiatio ex antecedentibus elici potest nulla re vita tyrannorum disi eri a vita privatorum hinninum. At vero in his ipsis regiae vitae diserimen est.

6ια φερεν πολλαπλάσια - ευφραίνεται. Solent eae sententiae quae aliis subistiuntur explicationi Pausa, ita addi ut particularum et coutunsitionum ineula omittantui et quod gelius loquendi diei non potest quam late pateat Anab. III. 2. Is πολυ γάλλον του, βουλώ)pιεν ατευξό μεθα. ενι μυνι προεχουσιν ιππεῖ ή χἀc. V, 3 8 OiOν δ το πράγμα γενετο. ἀκουσατε. κα γαρ ἀ&ον ἀνὴρ ἐείπετο διά το κετι δυνασθαι πορενεσθαι. Cyr. III. 3. 26: περ και νυνετι ποιουσιν οἰ βάρβαροι βασιλεic που ν στρατοπεδενωνται τάφρον περιβά/ Oντα ευπετω διά τὴν πολυχειρίαν. Conviv. VIII. τοιαυτα ποιεie TOT μεν ι δαι/χόνιον προφασιζόμενο ου διαλεγε μοι τοι δ'άλλου του φιερενOc. Neque Latini Scriptores ab at ratione abhorrent. Cie.

derum V, 18: ne id quidem facient negabunt id ni Si Sapienti OS se Cone edi. - πολλα

ευφραίνει. Cyr. II. I, i, liεr- ἀφελεὶσθαι. Infra II. 2 μεγάλα ἐπινοεἷτε. μείω πολυ. Etiam apud Latino multo adverbium et quae sunt huius generis similia variam in variis locis sedem obtinere docet Frot se herus. Sic ait Cie de orat. II, d2 1i8: plura enim multo homines iudieant odio quam veritate. 6, 1 2 sed alia sunt maiora multo quemadmodum autem Cic. de seu 2 6 ante multo, sic Caes. de bello civ. I, 26. de bello gall. VII. Go, Sali Cat. I post paulo iansposuerunt. Tιῶν μετρίω διαγόντων i. e. μετριον βίον βιουντων. Non idem est quod infra ras: χειρίω διαιτωμενων. Nam hoc loco sermo est de ii ominilius qui in mediocri fortuna constituti Sunt illo de iis, qui modice victitant, tenui, mediocri Libo utuntur. s. πω ἀν πολλο μεν αεθυμον τυραννεἷν quomodo fieret ut tam multi cuperent regnare Ilaud raro ea significatione usurpantur recis et sertiae. Memor. I. i. o θαυμάζω

κα ταυτα et quidem in talibus re habet vim quandam augendi et eoi rigendi.των δοκουντων κανωτάτων ἀνδριῶν ινα attra tio praedi stati infinitivo subiuncti. Infra 32. I. I. III 8 Plat apol. 2 B: λθον εαί, να τῶν δοκουν Γων σοφων εἰναι. 1κανωτατοι non Sunt oppoSit τοῖ μετρίω διάroiici homines divites ac potentem illi enim dicerentur ut de re eq. II, 1 οὶ τοὶ χρήμασιν ἰκαν-ατοι - sed intelliguntur homine qui rerum maxime periti sunt. πῶ δε πάντεc. Anfeste dentibus vostibus recies reo, οι μεν ex Spectaveri πάντε δε πωσάν ἐζήλου ν; Sed nihil frequentius ista particularum iacet o collocatione minus Concinna Saepe

15쪽

culis etc., -ωi . Duram ho ne lue tamen Militum esse demonstravit multis exemplis allatis exserintoribu Graees et Latinis Frui seli erus. Idem recte interpretatur vocabulum εργον, quod intelligi vult de vera utriusque eondicione et munere cui se quis sedit Lebens beruf). V legimus apud inmerum Od. V, Gi: μαλασσιαψα. ita apud Xen oecon IV. o των πο -κων

Πτεύθεν γάρ . . . OE ενον λεγεo . Fre attentatiim dicendi geniis addita vulgo imuelpio subsenuentis expositionis rei vel narrationis partieula Rarior est in hi rα particulae omiS-sio Discrimen onstruet iovis verbi αρχεσθcta eum infinitivo aut participio in eo poSitum videtur, ut pa ii ipium significet modum i suo alleuius actionis initium fit, inlinitivus autem disiet onSI-lium . . quod facturi sumus. piod astere in Stituimus. illine ad Memor ill D. D. II i. i. cibi rh r referemtum est ad αλλα nulli innitimis ausa tuis spectat ad Sequens di Infra VIII. πρακτisi AD , χρημαια ει μελλοlum heων δαπανλ εί ι δέοντα, ναrxα

particulae ri disputavit illiner ad Memn r. l. 2. I 2 mermania ad Vicer. p. 22.εί πολ ρι α ιιν βουλωνται. Non iteratur praepositiora; mi re biquendi paene legitimo Omittuntur enim praepositiones ante Duuimina relativa tum innii pronomina demimStrativa Vel substantiva prii xime praecedentia nil luae referuntur adiunetas eas sibi habent AgeS. l. I ἐπορενετο Π ιδ αντων ἐθνιῶν, ωνπερ o Dρσrie. Memor. II. I, 2: ιμωμαι TU σι

πάντ και παρά θεοὶ και παθά ἀν =ρώnoie, o e προσί κω. Cie de in IV. 26: Zeno negat Platonem. Si Supiens non sit eadem esse in causa qua tyrannum IouySmm . ep. lna in 'i, I instidit in eandem invidiam , quam pater suus. Rarius praepi,sitio repetitur. Memor lli,

Κολχων κηρυκα ἐποίησαν. Quid de tyrannorum vita senserit Plato vide Respubl. IX, bis :

Apol. I. Bh ορτε ν χἀ χρὴ ποιεῖν του δοκουρῖα καὶ τιOΓν εἰναι. λαβον τεσ. . . . απιέναι. Participium continet primariam notionem. Vertas igitur: si eis ille in urger ei mugii elisi vi et bellom me undi it fori ne hinen Cyr. V. 2, 8:i di deoρον πειμι έχων παρά σου, ἀν tali Ud άν τα ἐν Παβυλωνι . . . idιον ἀν χων ἀπέλθοιμι. Anab. VII, , 3 ταντα λαβων . .. απιθι. II, I ui ἐπω άν και ἐοντέα τι σικαδε ἀφίκωνται. ἐν λιτω χρόνι,3. Ages. I. M ε, δυοῖν ἐτοἷν. Sis praepositio durantis temporis habet ii otii inem ad numeros cardinales ponitur omittitur ad ordinale ἐν πέντε ἐ/iiραι intra quinque dies rei arei ὴμέρα quinto die. Vide Savpp. ad Memor. III, 13, . σα. Post πολλαπλάσιοσ, διπλάσιο et similia plerumque aut ponitur i sine pronomine relativo ut Cyr. IV. 2, 3i serω διπλάσια ἐν τῆ σκ ν, κάστη σῖτι κα ποι παρασκευασθῆναι ὴ οἷ δεσπόιαι . . ποιεῖτε. ReSp. Athen. II, 8 και γουσι μὴ σορτα δια λασίου , οι ἀλλοι, aut genetivus pronominis relativi sine ii particula, ut Cyr. VIII 3, 38 διπλάσια πέδιεκενων ἔλαβεν. Id. γέ τοι certe quidem . τοί sententiam indieat oppositam esse praecedentibu quodammodo Memor III. d. Io: αλλ' ἐχθροί γε τοι ἀμφοτεροι γιγνονται. III, 6, 3: i, ἐκεινον ἐ

16쪽

Martiat. l. 8s ut saepe in aurem Cinna Caesarem laudes. Lib. κακα νοούσι τω τυράννω. Saepe occurrit, ιν τι, . . Memor. I. 2. uegri . . . Oidεν κακοὶ, /οopσα raro autem Coniungitur eum dativo personae. erod. III 8i:

do fici mediae orationi quod nusquam nisi hoc opo apud X senophontem reperitur ita inter-porum itum est ut si nilicet alterum tibi non posse vim eonpedere, de qua re Pindor ad Plat. Prol.

libusque formulis rutati eollegit Boruem ad Conviv. IV. 3 p. 13o. Ori Oxo σι α αντοι διον ὰν δειπνῆσαι το μ, παρατ μεμενον, εἰ πνον. De eausis cur eibi regum sint exquisitiores vide Cyr. VIII. Fq. TO ά . . 'εσάλλον τοντο παρεχε τὰ δονάσ ef. EI. A. 32. Ages. l. d. IV. d. De hoe usu pronominis demonstrativi post partisti pia eum urtieulo coniuneta non sine vi quadam et gravitate illati vide utiner ausf. Gr. d. r. pr. ABI. d. 18 πά3 τε Κνθρωποι Nunquam substantivum ἀνθρomo , ubi eum reάντε vel άπαντε iungitur, articulum assumit sed Sine una ex reptione legimus reάντε ἀνθρωποι. VII. I ἐν άπασιν ἀνθρω

eollegit eindor ad lat. Prol. 32 B: οντο ἐλλογιμσe irridi . Neque raro apud Latino ui bis Oeeurrit hie usus adiectivi tit Virg. Aen. III, Bo8 Sol ruit interea et montes umbrantur opaei. De collocatione verborum vide adnot. ad j 16. πρωτον . . . πειτα δε DomiSs in priore membro με ν, euius generis dicendi rara sunt apud orationis pedestris seriptores exempla Multo Saepius legimu προσον με . . . ἔπειτα Velbhα

vel ulla alia particula sequitur ut Memor. II. I. Is ἐκεῖνο ευ ο id O τι και σν εμπειρο εἰ ἐκεῖνο non referendum videtur ad P οιδα, sed ad p. πειρoc adieetivum. Sexcenties enim legimu εν ιδ εν σθι, εν οἰσυα, σκω, ρἀc, alia addita vel omissa D particula mediae inseri orationi qua re Signifieatur putare loquentem alterius fidem vel assensum deesse sibi non posse. Vide Brettenbach ad Oecon X. 3. Neque ἐκεῖνο mutandum est in xεbor, quod Zeianius recepit ex utroque Stobaeo; nam neutrum genus et adiectivorum et pronominum liberiorem habere usum praeter multa alia exempla ostent Oeeon. II, 16 OIτινε ἔκαστα ἐπιστημονέστατο είσι των ἐν τῆ πολε , et Cyr. III 3. : επιστήμονε δε ησαν

ἀναπαυσεται.

21. νκουν maxime usurpatur si is qui interrogat, postulat affirmationem Fere idem est, quod apud Lutinos nonne igitur . nonne ergo Quid sit discriminis inter Paeota et orκον; diligenter exposuit ii linor Expurs. II ad Memor. p. 13-523.

17쪽

ro , dεστερον ενοσῶn 'Dρωνι. Praeter Rhinthi mem ex oriensibus hue voeabulo usus est Epistharmus in Paetin D; HAhrens rλευκε εστ' ἀνθρω'ού. Ceterum certiνκεστερον oppositum Statileeedenti idior itaque illud vertendum Si minore cum appetitu hoc maiore eum voluptate.

22. τί γαρ ilia id enim usurpatur haec formula ubi ad novam rem transitur. De alioliuius Ormulti usu quo affirmandi vim habet viderae indor ad Phit Sophist. 232 C et ad orat. at. I. l. i, erbs ad Memor. II 6, 2. - Deus Silue ad linem paragraphi ieesimae tertiae ex eerptus legitur apud Athenaeum p. 12 D. E. Hi χα, - α τα gant ei e coeo . t nam A II aerat uri erilia r u in Stur Z. Paulo infra μηχαν -

τά τουτων δελφά horum similia. Adieetivum ilhi Ioe et dativum et genetivum assumit Genetivi a diui igitur etiam a Philone Ep. VII. 33 De ταντά ἐστιν ἀδελφά , ἐπεχει -

ό παραπλησίω ἐμοι τελευτήσαc SedradεAgo Memor. II. I. is sunt gemini. πάνυ μεν ἐν ν scit κατανενό κα quo intellecto Verbo sendet Mοκονντα ' μαντα. Breitenbaeli. ανθρtis note de omisso articulo vide adnot. ad S 2. 23. αλλο τι eum sine i ponitur interrogationem habent Sola verba αλλο τι . reliqua non sunt in interrogatione. Proi Sus Similis G, ermanorum loeutiis Si nichi Rahry quod cum Surpatur, interrogationem eontinet sit , ut reli tua Sine interrogatione proferantur quare haec duo vocabula et in initio et in sine collocari possulit uermania ad Viger. p. 3o. Itaque in hoc loco non pi, test abesse particula . Ceterum apud Xenophontem in hoc dicendi genere nunquam particulam videmu omi sam Anab IV. i. n. ARO dεν κωλυε. De forma αλλο τι . ex ellipsi profecta vide quae talli, ad Plat Euthyplir. I C expuSuit. . ἐδέσματα Noli probate id rσματα. quae sunt eundimenta, eum ipso et bos dici a Simonide ex in te e edentibus lippareat. Breitent,ueli. Edεσμα voeabulum apud Xenophontem non legitur nisi hoc tot o. f. Ili: duido ei Du. VI l, G: desidi Moc. ἐπιθυμηματα desiderata, edurfnt 8Se. IV i urbes, agri portus arces dicuntur dyυμήματα τιῶν τυραννων. Raro a Scriptoribu orationi pedestris Atti eis usurpantur substantivam- μα exeuntia, ut dωρημα VIII, d, ποι/ρr ii VIII, , φέλημα , 3. Ages VII, 2. σορ μαVIII, Io, Cyr. II, 3 Id. III, I, 2b, Memor. III IO. 3. ἐπεί vide adnot. ad grad.

σεσθαι εἰναι Me indor ad lat. Ilipp. I, 28 C. - ουδεν, nequaquam. 2d. ἀλλὰ μέντοι . . rh at vero certe II s: λΓ ον ἐπειδάν γε ελθωσιν καδε.II, Io άλλ' ἐπειδάν γε εi σω του ἐρυματο ελθωσιν. Memor. I. 2. 12 ἀλλ' εφ γε ο κατήγορOc. Conviv. I. 12 ἀλλά μέντοι, ι άνδρεc αίσχρον στεγη τε φθονῆσαι ἀλλα . . ri particula apud Solutae orationis scriptores non aliter nisi interposito aliquo verbo usurpatas reperiri nee aliud significantes quam a certe, at saltem docuit Ite indor ad Plat Phaed. 8 E. litigo βεβρωκωc De tiroi vide adnot. ad D A. βεβρωκωc Ilo verbum implex non usurpatur niSi a pileti et Seriptori u serioris aevi. Cf. Cyr. V, 2, i βρωμάτων. V. 2. βρωτον. Sem. I, Ili: βρασειoc.

dε σπανίσα τινοc, OPTOc de pronomine demonstrativo poSi participium eum articulo irem iunctum illato vide adnot. d. hii et t. πιμπλάμενοσ i e8t, qui edit, qui satiatur. Alii locis Xenophon utitur verbo ἐμπίπλασθ αι, ut Memor. I, 3 6 ιυστε φυλάξασθ)αι το 'ε τον καιρον ἐμπίπλασθαι, ubi dictum est cum reprehensione quadam de liominibus voracibus, et II, 1, 36 αλλα πριν ἐπιθυμῆσαι, πάντων ἐμπίπλασαι. Non offenderunt in hoc loco Frois cherus, Sauppius, Breiten bachius omnia plana et bene eohaerentia Sse putantes sed iam opello p. 3 re et vidit haec omnino non cohaerere eum praecedentibus. Neque tamen recte restituisSe videtur sententiam, cum deleti vocabuli κα των σίτων et inserta voce Qε legit Oντι μεντοι χει, ε par Iερων ό μεν εχων παντοδαπάάε ουδεν μετὰ πυθον αυτων λαμβάνει ό ό σπανίσα τινά ψ οντο ἐστιν . μετάχαρα πιμπλάμενοσ, ταν αντι προφανῆ τι. Magis placet, quod proposuit istolai Progr. Dessau 18io p. 26), qui verba locum mutasse ratus ita legendum SSe censet: άλλο τι υν οἷ ει,1 I Iερων, ταυτα τὰ ἐδεσματα εἰναι μαλακὴ κα ἀσθενον σχ= τρυφῶ ' χῆ ἐπι

18쪽

ii, Rermo de volu litate quA exbibis Papitii r linitus rest. Simonides transit mix pretiosos et varios .

odores ex quihus tura nuris linus viatilptati rea per quam sodales uni ii versBntes demi instrntur.

nondum satis , pinii, In Stet . . . .

26 κινδυνευον σέ, e indorti postulaute Selinei de rus post κινδυνευοimi luseruit Pu, neque re te Statuit. Freipiens enim est afvndeton in novae disputationis principio Pari modo

vi , P di tum affecturam,dam di tum est: nune vero uti statim intelligeS dixi At aliquid.σog Iσθ. additur ad omnem dubitationem ti liendam. Usurpant Seriptores hane di tionem modo praemissam Pliquis verbis modi litisipi vi ictui modo mediae orationi in Sertam. f. te. Catil. III. ii hune hominem . . . nisi pompulissem distam id quod sentis, Mn aede hane tantam molem mali abervilibu Vestri depuli dem 'οωτον υ iν αοθάμο ct is ippi sita sunt quae sequuntur infra ras: ε δε οἷ μαιοι -κoic. Loquitur enim ieri, primi, loco de voluptatibus quae Papiuntur e matri mutilo altero de

simillimus est te de in . l. i. li ly,

Ooτιμίαν σraor pii pri prie dii itur de laudis tonorisque studio ut d 3 i dig-οτιψα oret' ἐν οἰ άλστοι ζώοι Iνεται ii' ἐν άπασιν,ν =ρorio. e. Sed hoc loeo. quod apparet ex dis quae sequuntur est dignitas. 2 . P, si uel ui in idem est quod i δαμωe sed haec distendi formula ad eas pertinet. quibus altiluid leuius exprimitur quam inti iligi debet sed quomodo id intelligi debeat in loquendo voei Sono indieatur. Oee. V . Is M α γε πλωστί πράττοντά, ρω σε υ πάνυ σχολαζοντα ἐντη άrορά. b. deni immer velle isti diei, ut ede seli hese hastigi oder oel nae litian mussigati dem Markie. II ut Mem, ii C: D πάνυ μι μνi sun i. e. nielit in teli mi emem ang

stitae fuerint.' β 2s. ἐν ε οἷ τεκνοποιοῖ c in congressibus venere is, quibus liberi pro ere antur i. e. cum mulieribus opponuntur recti diκ ἀφροdίσια. SturZ. Pro τεκνοποιOc uptius videtur τεκνοποι τικoc nam τεκνοποιο Signifieat aut idem quod pariens ut erod. I. Due et V do. aut idem quod procreans ut Eur Troad 852, τεκνοποι τικο vero ea quae ad libero proereundos pertinent. CL Aristot Polit. I. 3. Sitgler Tεκνοποιεῖσθαι verbum legitur Resp. Laeed. l. i. πολ ξ διαφερον τooc exquisitissime eum genetivo eouiunctum VII. ι τιμῶσθε ιαφερόντωcτων; λλων ἀνθρωπων. Plat Crit. A B: i α αν ποτε των ἀλσν θηναίων πάντων δια- σερονιω ἐν αυτ με πόλει ἐπεdo2ει c.

3o. θελε. Ex Ilomero repetendus est usus verbi ἐθελM de rebus inanimatis Legimus enim di. XXI. 366: νδ εθελε προρεειν νόωρ ἀλ/ Gσχετο. Memor. III. 12 3 ον α σελειαι τοματα ίγνεσθαι. Oeo. IV, 13 οσα Iνειν M. Viger. p. d. 26 . Platonicis exemplis hune usum illustravit Stalli, ad Rem p. II. io . των τοίμων qui in promptu sunt, uta 32 Mοίμον.

vix in genuinam formam restitui videtur posse. Maxime probandum videtur quod proposuit reiten basili ins qui aut eum Geelio ap. Coppeli. p. 38 Seribere Vult ῶσπερ υν risi . . . 'Oλανει, aut id quod facilius in vulgatam seripturam corrumpi poterat: ωσπερ νόεν τι άν ἀπολαυοι. 3I. ἐμφυεσθα. innasci, id quod paulo ante hyίrνεσθαι. f. IX. 8 κα μὴ κακουρrία r 'ττον τοὶ ἐνεργοὶ ἐμ συονται. Coniunctum est eum si et dativo VII. 3 3 δε φιλοτιμία ν εν τοῖ ἀλογοι ζώοι ἐμφνεται, - ν άπασιν ἀνθρωποι σ.του καλλίστου ἐπικαλου μενουJ Plat. ReSp. as3 si ostiδεια λεγομεν ἀνάγκη. 32 του τοί μου σκουν τοσJ Vide adnot. ad j s. De OProia eum vi post partieipium illato vide adnot. ad ni Verba sic iungenda Sunt: ου μάλιστα ἐπιθυμῶ το δοκοννιοσεἰναι τοίμου τυχεῖν παρ αντο i. e. nielit gelustet inieli a Von ilim Z erlangen has mi esseheint, rei illi is cτων ἀφροδισίων), ἀλλά τον ήκιστα τυράννι, προσήκοντο κατεργάσασθαι, Sondern mas ambenig8ten dem Tyranne geZienat Zu e irken ερωτα). τυράννυ προσήκοντο κατερrασασθαι Ubi infinitivus Verbum προσ(κειν cadere . eonvenire in aliquem sequitur modo dativum additum habet modo aestusativum. De infinitivo videreuliner ausi Gram m. d. gr. pr. Ai3. i. 33. ἐρω μεν α ,οχον ων περ amo tu alloelio ea, quae. 3d. λα σάνειν μieil. τί. παρα μεν α . . . . παρα δε . . εἰσO J Nam hostibus invitis aliquid eripere tui undissimum equidem esse arbitror at gratifieationes quae ab amoribus ultro contingunt, suavissimae sunt Reote admi,nuit Frot seli erus hune loeum ob oculos habuisse

19쪽

oluta. In voee o ct si interposita Graecis aliquid urbanitatis inefit. Opinantur tantum, ubi de certis loquuntur. Itaque reddi potest natur lich, ungi rei tig latine Imarum. χάριτεe dicuntur obsequia in re venerea ut infra 38 -ο-αι. 35 lictes ta longe abeam exempli gratia ut Statim exemplum iterum. II Similiter usurpaturi P τί κα parti nila quae enuntiationem antecedentem per exemplum

illustrat. l. i. Meeon. IX. 18. Iesp. Laeed. I, 3. Semor I v, i, , ubi uliner.

et obsequitur. . . o

38 ἐπιστάμεθα γάρ αν τονc , , ρεξ υνντα ῶc per attrii tumem 'requentlSSImum Pro στάυε iaetas ' ρεξονντε ε ικάζουσιν Multo rariora huius attrailtionis exempla sunt apud Scriptores Romanorum te pro rege Deiot. XI. 3o: qui tuum patrem antea, qui Set, quam cuius gener esset audivit. Iro Lig. IV. io quod . . . genus hoc ausae luod SSet uoti Vl-derit Ii v. I. Di distractam laeeratamque rempubli :um magiS, Silurum in malui fit, quam ut

anteil.