Commentatio de vocabulo telugetos [microform]

1쪽

MICROFILMED 992 COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE YORR

a partis the Foundations os estern Civiligation Preservatio Project

funded by the

Reproductions a noti made Without permission froni

Columbia Universit Library

2쪽

States Cod concem the mining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toacceptra op orde is, in iis judgement fulsiliment of the order ould involve violation of the copyright law.

3쪽

CABULO TEELUGETOS

PLACE

ERLANGAE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Master Negative Restriction on Se Origina Materia a Filiale Existin Bibliographic Record

57. 5

V. si

TECHNICAL MICROFORM DATA REDUCTI RATIO

6쪽

ACTU, SOLEMNES

INDICIT

7쪽

Vocabulum τηλυγετος octies apud Homerum legitur. Iliad. Ill 1 5 poenitere se ait Helena, quod Paridem sectata fuerit

Βάλαμον νωτους τε λιπουσα παιδά τε τηλυγέτην καὶ μηλικιχὶν ἐρατεινήν.

I l. V, 155 Diomedes Xanthum et Thoonem invadit, Phaenopis filios, άρ πω τηλυγέτω ὁ δ' τείρετο πῖρα λυγρω, Mib δ' o τέκετ έλλον ἐπὶ κτεάτεσσι λιπέσBαι. Il. IX, 145. coli. 235 Agamemno cum alia Achillis iram placaturus, tum hoc polliceri legatos ubet: γαμβρος κεν μοι εοι τίσω δε μιν ἶσον Ορέστy, ὁ μοι τηλυγετος τρεφεται Θαλίη ἐν πολλῆ. Eiusdem rhapsodiae v. 43a hoenix elei erga se beneficia commemorat:

Il. illo M a Aeneas, Alcathoi amnis nece exacerbatus, Idomeneum armis petit:

ἀλλ' of 'Iδοuενῆα φοβος λάβε τηλυγετον ως, ἀλλ ' i εν ως τε τις συ ουρεσιν ἀλκὶ πεποιBως , . . λ. Et Odyss. IV, 11 Telemachus dum patris fata aesciturus Menelai aedes intrat, nuptias celebrantem deprehendit binas filiam enim Pyrrho collocabat, xἱέ δε παρτηΘεν 'Aλέκτορος ἡγετο κουρῖζν, ὁ ο τηλυγετος γένετο, κρατερος εἶαπένΘης, ἐκ δουλη ' Ελένη δἐ εο γονον ουκέτ χ φαινον τ λ. Denique Od. Ul, as Eumaeus Telemachum ex itinere reducem salutat et complectitur ut filium ἐλ Boνε ἐς ὰ πίης γαίης δεκάτω ἐνιαυτω, μουνον, τηλυτετον, ω ἐπ' ἄλγεα πολλὰ μογήσ3.

8쪽

Addondi sunt duo loci et quarto qui est in Cererem hymno, cujus de aetatea quibusdam dubitatum est Callidice enim Cererem invitans, ut secum domum ad matrem eat, . 164 adjicit: τηλυγετο δε οἱ υἱος ἐνὶ με7dρι ευπa κτφ

Eadem p Ieianira, v. 34 ubi iratum Cereris numen conspexit, collapsa per

terrorem Conticuit, ουδε τι παιδος μνήσατο τηλυγε τοι O, ὰπ δαπεδου ἀνελεσΘαι.

Veteres grammatici quanquam mirum in modum discrepant de hujus opitheti intellectu et singulorum locorum interpretatione, tamen paene ad unum Omnes id quidem intelligere sibi visi sunt, non posse aliunde quam X τῆλε et α63,

affrma II. Stephanus Thes. . lli P. I 462. At enim nemo ex iis omnibus, quos τηλυ ετους appellavit Homerus, ne IIermione, nec Orestes, nec Megapenthes, absente patre natus fuisse traditur. Itaque γῆν. de tempore potius quam de loco intelligendum esse censuere; τηλυγετον filium ψίγονον indicare nempe per τx. λε Senem Parentem SignificBri Voluerunt; quod suo jure fieri, diversas ingressi sunt vias, ut persuaderent Eustathi ita XPli Cante γεννωuενος πατρασιν ἐζωγις καὶ τὶ λε του γεννῶν Hesychio Contra et Apollonio Sophista: ὁ τηλουτῆς ἰλικia τοῖς γονε υσι γεγονώς, επι eoa, παῖς Oxo γενὶ ς. Atqui tantum abest,

ut vel Menelai atque Ielenae vel Agamemnonis Et Clytaemnestrae liberi recte renibus arentibus iati dicantur ut ne Phaenopis quidem filios ψιγμους fuisse

credibile sit, quanquam disertis verbis Homerus Il. V i55. patro Phaenopa

senio fessum narrat. irant enim Xanthus et Thoon adolescentes viginti circiter annis ante geniti, quam necarentur Diomedis telo; luxit itaque pater filios occisos senex, quo pridem generaverat, ir; nisi forte Credas, si Menelai, si Agamemnones, quinquagenarii illi ad summum, libero procreavissent, id ut miraculum, quasi id aetatis viri propagandae suboli non jam solerent sufficere, motatum esse, idque heroico aevo, quo genus humanum integris adhuc viribus florebat Unus tamen locus favere fortasse visus est illi opinioni; quod in hymno IV, 164 sq. Demophoon infans γηλυγετος idem et ψέγονος appellatur; nimirum si probabile est, cumulandis epithetis id potissimum secutos esse Veteres poetas, ut idem bis praedicarent. Quocirca per τηλυγετους non tam eae Sene Patre eniti, quam Senis latris ilι quandocunque Procreati intelligendi erunt Atqui mirari subit, quod non Nestoris, sed robustissimi cujusque ex heroibus filii ita vo. centur. Iam nunc ad abusum vocabuli confugere grammatici Quoniam senes non jam solerent liberos procreare, τηλυγετον dici, με Θ άν χυκε τι γεννησεται μερος, ut a junt Suidas, inpollonius. Philemon, et Plutarch. περι πολυφιλίας

ll. X, 8a, quum μουνον et ilλυγετον conjuncta invenisset, εντα sis δε, inquit,

Forma nominativi τέλυγέτη e, suae nusquam legitur . socordiae videtur dehiqui, cum l. IlI, J75. πcii 3α O. Σγέ τD. memorari egissent, non recordarentur. saliam, non filium relictum esse ab Helena uodsi nosset talem formam Homerus, vix dubium F.t, quin l. lII, 47 τη λυγέτην b dicturus fuerit.

9쪽

n. 5 ονος εδη at τηλυγετο . Cilicet tονος non geoat ἐφ lini νευσεως, nedum Per arfit:7Στnc, quae tam mbigua stονογενείας Significati erat, ut etiam duo Phaenopis filii τηλnrἐ- pPellari possent. Hanc tantam trepidationem κparte quidem effugeriint, qui tutius rati sunt talem Comminisci significationem, quae in nullos liberos non quadraret Ut Suidas: καταχ'αται ἐν οτε ἐπὶ τῶν

τὰ τὰ ετὰ ποτνωσt si re te Barheru Pro ἀποχένκησιν, adstipulante Tmnarae e XiCO της παιδοποtἴας γεννωρμνα ῶλλον γαπῶ I Bat. Et hercle, Ut sui cuique liberi cari sunt, ita magno Benjamini Xemplo docemur, Praecipuam esse Caritatem eorum, qui in Senectute et praeter spem sublati sunt. Sed quid tandem fiet miser illo τηλυγέτω, a cujus similitudine domenei virtus abhorruit 2 ὰλ .' 'Ιδοttενη φοβος λώβε τηλυγετον ς. Operae pretium est CognosCere, quam hic locus tormentis non sane Ionibus et torserit enarratores et tortus sit ab ipsis Lustath ad Il. ill 47O. P. 9I6, 1.

Ouoto τ63 Τυδείδης αυτος περ ἐων πρ uώχοισιν ii ἐχ Θη. Stupet idem alio loco p. 658, 5o. tantam significatus commutandi insolentiam: το ὁ ἐντευΘεν η λέξις

ἔλαθε φΓοῦ ni clia φοτερα δἐ λδ ον ερουσιν. Apparet, dubitasse interpretes, sene h. l. significaretur an, quod contrarium est, infans. Et mihi quidem, si tertium,

ut aiunt, non datur, multo est credibilius, Per τηλυγετον longinque h. e. priisdem natum sive Senem significari, quam Puerum a Sene Procreatiιm. Sed non grammaticorum umbratica quaedam opinio illa fuit, ut τηλυγετ a τηλε originem duxisse putaretur cujus de originationis veritate Graecis etiam ante Alexandrinos persuasum erat. Quomodo enim fieri potuisset, it apud Euripidem Iphigenia Taur. V. 323. ita Orestem modo agnitum alloqueretur: ἔχω , ορεσταν, τηλυγετον Θονις π πατρiδ 'Aργο Θεν, ω φίλος.

quod lyrico dictum pro εχ σε υλoΘεν Θονδρ ὰπ πατρίδος ἔκοντα. Poeta enim ' quum ab ipso Agamemnone in Trojanorum finibus peregrinant Ors-stem dici τηλυγετον meminisset, hoc epitheton, ni fallor, propemodum ita intellexit, si Philemon Gramm supra laudatus, quasi gamemno filium Ionerea e trino remotum esse significaret Non alibi, Observant Elmsteio, hoc adjectivum reperitur apud Atticos poetas Simmiae autem Rhodii fragmentum servavit Eetzes Chiliad. VIII, a 44. receptum illud in trunch. anall. u. I. P. ab et AnthoI Gr. T. l. p. 157. d. JacobS. Tηλ ετων ἀφνειον Ἀπερβορεων ἀνὰ δῆμον. quocum songruit Mesych. Il. p. 1583. τηλυIέτων ἈποDetων των ἀπεχουσm'. Sed Apollonii Rhodii sententia quanquam ter usurpantis non aeque est in aperto. Argon I, 9 Phalerum Alcon pater miserat,

num ille poetam a tautologiae suspicione defendens, quo vitio ustathius, ἐφεραπνευσεως eniore nomine Acusans, Homeri Cum illud μουνον τηλυγετον ultro ornaverat. Alter locus est I, 40. Leda Castorem et Pollucem

10쪽

Schol. το δ τηλυγεττὶν αντι του ονην Patet, Si Scholiastae fides, Apollonium, quoties uteretur hoc vocabulo, totie ejusdem Significationem immutavisse. At qui Moschi locum comparaverit id. V, 79, ubi Alcmene nurum a se non

notionem placuisse existimet. Diligentior paulo Virgilius fuit in exprimenda Propria, quam Putabat, Significatione 6ψεὶ δνου, quum en Ulli, 31 Evandrum Pallanti dicentem inducit:

Dum te, Care puer, mea Olia et aera Voluptas, Complexu teneo. si tamen recte IIeynius Voc. τηλυγετος eum illis adlectivis contulit.

Sed tot tantisque testibus τηλυγετο τῆλε doscendere affirmantibus, quamvis accedant nostrae quoque aetatis exico graphorum auctoritates, nihilo majorem fidem habendam existimo. Nam de veriloquiis dissentire a veteribus adeo non arrogantiae est, ut in originibus vocabulorum investigandis plane nihil fidei et commendationis vel accedat ulli opinioni vel dematur latonum Varronum quo testimoniis, quasi tanto cujusque in his rebuSimminuatur autoritas, quanto propius ejus aetas absit ab ipsis vocabulorum natalibus. Mitto illud, quod non nisi longis

ambagibus a velut per transversa itinera Vix e Pervenitur, ut noti τῆλε ενο- μενου primum transiisse videatur in iktrόνου notionem, deinde in μονο7ενους VEI arar του Vereor enim, ne, si ab Homerica cogitandi simplicitate talom notionum inflectendarum rationem moremque abhorrere dixerim, tutores illius opinionis responSuri sint, ignorare OS, ἶοι νυν βροτοί ἐσμεν, quid HomerioO ingenio conveniae cum natura visum it, quid non visum. Quanquam si quis Latinae linguae comparatione evincere volet facilem et pronam esse illam notionum Conjunctionem, siquidem Paulus e Festo referat . . Proculus:

Proculum inter cognomina eum dicunt qui alia ea Patre peregrinante, Patre Procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia Patribus Senibus quasi Procul Pr greasi aetate nati sunt, ei respondebo, nullam ess in his rebus Romanorum

autoritatem, qui primitivas cognominum significationes quum nobiscum igno-

rarent, conjecturis assequi tentaverint, unde ipsorum dissensio tum de hoo ipso Proculi cognomine, tum de Caesaris aliorumque ). Sed, ut dixi, haec quidem quaestio ad suum cujusque ejiciatur sensum

naturae Verique Grammatici partes agam, non Philosophi. Primum enim supra Ostendimus, Vocabuli et)ὶλυγετο utcunque Xplicati non unam eandem quo significationem in loco Homericos omne cadere, quae res justam quandam movet suspicionem. Deinde quod ad compositionem adtinet, quomodo tandem factum esse putemus, ut, cum τηλεφανὸς τηλεκλειτος, Titi fuαχος Homerus, AUaΘης, τηλεβοας, λεπομπος, alia Plurima aeteri Graeci formassent, in Un Vocabulo τηλυγετος Ocalem aspernarentur Nam quod olim in Hesych. T. II. p. 158 τηλυ Θροον lectum est, id Corruptum esse e X huBροος et ordo literarum convincit et pridem H. Stephanus in Thes. . r. . ill p. 146 indicavit. Denique illud quoque grammatici est quaerere, num τηλε unquam ad temporis significationem translatum fuerit. Nam τηλεδα aala, diuturnuS, quanam nixus auctoritate in glossarium receperit assoviUS me US, nondum Potui reperire. Sed fac esse tralatum ad tempus, quid tum τῆλε indicabit aut quae multo ante facta sunt, aut multo OS futura. Semper Utem necesse erit, Ut certus quidam sive loci sive temporis terminus animo Concipiatur, a quo quidque τῆλε absit. Atqui si γῆλε quoquo modo erillem Getatem indicat, et τηλυγετος

aene rocreatum, late Vagabitur animus, a quonam tempore Senex abesse cogitandus sit, scire cupiens, Um forte a natu B asu Ventute an a Mytiis an

denique a generandi facultates quae Omnia ut inter e pari sunt probabilitate, ita bene veritatem intuentibus ne unum quidem satis aptum videbitur. Quin missum faciamus vulgare illud eriloquium; nam τηλυγετος non τῆλε sed a B II deriVandum St, ut lorem elotis indicet. Sed cum flos aetatis non angustioribus finibus concludatur quam ueritiae notio, et soreret Si nobis quoque ingeniorum libidinem exercere licet, Proculum idem sere ac celsum vel

proceriam vel Prominentem esse arbitror. Vuodsi eorripit primam syllabam Proeuli nomen, Procul certe tribrachys est uvenali idem fit in procella. Eadem ex radieecellere multa et alia vocabula origines parum adhuc gnitas duxere nam Olcimen, M. men, Coliamna, collis, si cum celsus, atque incolumis si cum erculisse compararis, nihil jam habebunt obscuritatis. Fortasse illud ipsum, ProceriaF, ex ProcelaiaS, Proceσαε