장음표시 사용
1쪽
Reproductions may noti made Without permission rom
2쪽
States Cod concem me maining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET
Origina Materia a Filme QExistin Bibliograpluc Record
5쪽
6쪽
II meocrito, poeta bucolico, et quae suerint poesis bucolicae primordia, tum de Bionis et maxime Moschi aetate, quaestio est a viris doctis, qui multi in hoc amoeno argumento elaboraverunt, saepius tractata, Consecta atque absoluta, quod equidem sciam, a nemine. Quare mihi nunc liceat, quid ea de re sentiam, in publicum proferre, etiam vestram in gratiam, Commilitones ac Sodales, qui me nuper hoc caput explicantem audivistis, et videbamini delectari explicatione mea. Igitur haud cunctanter iis accedo, qui Theocritum et principem esse si inunt et inventorem poesis bucolicae. Commendat eam sententiam Suidas . Θε
κριτος - στεον δε τι τρεῖς ε7Oνασι Βουκολικων ἐπων ποιηταί, Θεοκριτος ουτοσί, Mύσχρος Σικελιωτης, κοί Βιων αριυρναῖος, τινος χωριδιου καλουμενου Φλωσσης. Idem de Moscho ουτος ἐστιν ὁ δευτερος ποιητὸς μετα Θεοκριτον, τον των Βουκ
λικων δραμάτων ποιητην. Utrobique fecundum dicit, quem debuerat tertium nam Bio prior fuit Moscho Collectio Musarum bucolicarum illa, in quam epigramma exstat Artemidori Grammatici, utrum sola Theocritea hoc est, ea sere, quae nunc sub nomine seruntur Theocriti, an praeter Theocritum complexa sit alia dubium est: si etiam alia, non dubito quin ea Bionis saerint Moschique carmina. Sed quis facile se ipsa commendat sententia illa, hoc est, quod de nullo poeta bucolico ante Theocritum constat. Inventor rei, nisi ea res per se talis sit, ut magnam sibi antiquitatem originemque valde remotam postulet, merito is habetur, quo nullus reperitur antiquior ac prior inventor Iam ver has vitae pastoritiae descriptiones, quibus illa Theocriti carmina, quae proprie dicimus bucolica, Continentur, quamquam eius generis color et sermo dialectusque etiam ad alia argumenta, e g. pica iam ab ipso, ut videtur, Theocrito adhibiti sunt; non ad priscorum hominum ingenium sensumque saetas, sed aevo propria esse, ut sunt diversae populorum aetates, in peiorem partem converso linuriaquedisnuenti, quum homines saepe aliquo abundantiae voluptatisque taedio caΡtie
7쪽
aliunde imaginem simplicitatis revocare et repraesentare sibi, eoque titillare suos animos student et alii dudum, si recte memini, senserunt, et ego ita persuasum habeo, vix ut potuisse ante Theocriti saeculum excogitari talem poesi putem. Nequis enim Sophronem Theocrito praeivisse hoc totum genus dicat, ars Sophronis ut constat disertis veterum auctorum testimoniis, et colligere ex minutis uis fragmentis, inscriptionibusque sngulorum mimorum licet, tota in moribus, non certi cuiusdam homitium ordinis, sed variorum, exprimendis, et in dialogo verisabatur ut exemplum si quaeras, quo mimorum Sophronis natura explicetur atque illustretur, nihil facile invenire queas, quo ille propius accesserit, quam comoediam. Ad hau autem speciem, praeter carmen decimum quartum, In quo est ubi Sophronem audire tibi videaris, unum est inter omnia Theocriti
Quae ipsi pastores ac rustici cecinere graeci, quod quando sit coeptum sieri, et ubi inepte quaerunt grammatici, quorum de genere bucolico disputationes exstant, graeci, itemque Servius, alii, siquidem prima carminis bucolici origo tam remota est, ut Omnem inquisitionem desugiat, occasiones autem dies seni, sollemnia, quibus publice canentes pastores aut rustici audiebantur, in Variis terris, et apud varia oppida vicosque suere variae; quae igitur multis ante Theocritum saeculis pastores tum alibi canere consueverant, tum in Sicilia, et in Sicilia fortasse aliquanto frequentius, quam aliis in terris, etsi hanc totam rem ad Siciliam referri nolim, et quod ictatun hic illic appellatur carmen bucolicum, magis propter Theocritum fieri, Syracusanum, quam aliis de caussis, censeor Ionge maximam partem prorsus rudia incondita, et qualia exspectares ab Ominibus istiusmodi erant aut si sorte diebus estis carmen aliquod paullo politius cecinerint, id a poeta quopiam in gratiam pastorum, ac pastorum in usum, sactum suisse probabile est. Ut sunt satis culti versus Δεξαι ταν ΙαΘαν τυχαν, δέξαι τὰν γαιαν, et qui sequitur, qui tamen quam sint vetusti, et an superent aetatem Theocriti, incertum est. At oesis bucoliCa, quae in descriptione moris pastoriti atque in imitatione carminum pastoritiorum artissiciosa posita est, nulla
fuit, antequam in artem redacta a poetis, qui non erant pastores, in manus veniret omnium. atque hoc est, quod negamus factum esse ante Theocritum. Qui ante Theocritum poetae bucolici commemorantur, Vel quorum mentI nem apud scriptores antiquos invenire sibi visi sunt nonnulli, omnes accurata inquisitione aut iam amoti, aut sunt amovendi Daphnis primo, ut eos mittam, quos non sine manifesto errore huc reseras, ut Diomum, quem Athenaei
Iocus non satis recte acceptus poetam fecit bucolicum: Daphnis totus sabula
est. De Stesichoro Aeliani locum Var Hist. X. Hii auctoris parum diligentis,
sed tamen non temere contemnendi, apponam integrum, ut appareat aliquid inesse, si recte intelligatur, veri. Narrat Aelianus sabulam Daphnidis D
tam illam, tum pergit: ε δε τουτου ἁ βουκολικὰ μελη πρωτον sσBη, και εχεν ἐπό Βεσιν , τά Bος κατα τους οφ Bγλμους αυΤου. καὶ Στησίχορον γε ὁ Ἱμεραῖον τῆς τοιαυτης μελοποιtας παρξασΘαι Summa loci, ac Verum, ut credere licet,
hoc est, quod dudum perceperunt Viri docti primum Stesichorum cecinisso Daphnim. Hoc erraverunt, aut ipsi, aut Aelianus, quamquam error iste non diserte inest in verbis Aeliani, inventorem carminis bucolici esse Stesichorum Quippe aliud est, celebrem quendam βουκολον inferre in poesin aliud poetam osse bucolicum. Sic alios etiam poetas, ubi sabula serebat, pastores immiscuisse poematis suis, et si immiscuerunt, ea sere loquentes immiscuisse, quae pastores loquuntur Theocriti, suspicor certe mirum, si non factum esset. Veluti Cyclopem hiloxeni quis similem suisse rudi illi Theocriteo Cyclopi, aut saltem fuisse similem esse neget Itaque his et similibus prolusum est quodammodo
poesi bucolicae, ita tamen, ut laus novi generis inVenti maneat apud Theocritum. At veri rivales atque ἀγωνισταὶ contra Theocritum exsistunt hi Lycidas Cydonius, Sicelides h. e. Asclepiades Samius, hiletas Cous. Quos poetas bucolicos suisse, aequales Theocrito, vel etiam ante Theocritum, et suerunt viri docti qui statuerent, neque ego quid statui possit aliud video, nisi sides derogetur, idoneo tamen testi, oscho Epitaph. Bionis V. 94 seqq. Qui diserte βωκολιαστάς hos tres poetas, quos dixi, appellat, eosque lugere, cum Theocrito Syracusano, Bionis
mortem dicit. Quid his et Nescio quid existiment alii. Ego illud nunquam
credam. Quid enim De Lycida poeta quis unquam quicquam audivit Est L cidas, caprarius et Oeta apud Theocritum carmine septimo, sed persona poetica, ut aliae multae apud Theocritum ut Lycidas Bionis, Epithal. Achill et Deid. Asclepiadem et hiletam poetas novimus omnes bucolicos nemo novit nisi de Asclepiade aliquid vanae Reiskii in Meleag. carm. I. 5. 46. opinationi tribuas Grave inprimis Theocriti ipso illo carmine septimo V. O testimonium est, utrumque commemorantis. et Sicelidam, qui est Asclepiades, et Philetam. Iam quid ibi Theocritus num poetas eos suisse bucolicos significat minime vero. Commemorat eos tamquam poetas simpliciter. Neque graecis ad eum locum interpretiabus quicquam de Asclepiade et Philet bucolicis in mentem venit. Deinde, quod ex Moschi loco efficitur, mortuum Bionem ante Theocritum esse, et aequalem Theocrito Moschum suisse, tum aliis de caussis parum simile veri est, uin mgnat cum luculento Suidae testimonio, qui Moschum 7νωριμον tradit Aristarchi
8쪽
suisse. Iam Aristarchus regnante Ptolemaeo Philometore vixit; heocritum vero temporibus tolemaei Philadelphi floruisse constat. Enimvero non est iste Μoschus, qui tam inaudita canit Versus sex, quibus
ista continentur 94. et qui sequuntur, quantum librorum attinet auctoritatem, tam suspecti sunt, quam qui maxime ut semper miratus sim tum aliorum, tum
maxime VaIchenarii confidentiam, qui ille his propugnavit pro Iersibus levissimae auctoritatis, ad Epitaphium Bionis seorsum editum cum Iliadis libro XXII. pag. 8i et in sua Bucolicorum editione. Verum alchenarium caliger, Scalig
rum considentem secerat impudentia, non vereor enim impudentiam dicere, M reti Nimirum, quae saepe virorum magnanimorum sors est, ut inerme deprehendantur, et opprimantur, si quis eos malis artibus aggrediatur, caligero mretus tamquam malus genius additus, et alio tempore si audem fecit. et Moschi codicem mentitus est, qui codex aut nullus usquam fuit, aut, quum vetustissimum diceret Muretus, longe fuit recentissimus Nunc ego OVis argumentis plane non
posse genuinos esse versus istos demonstro. Ergo deleantur. Evanescunt poetae bucolici Lycidas, asclepiades, Philetas et Moschus rursus suam in ordine temporum sedem Occcupat am ut locum Moschus scriptum reliquerat, Versus qui vulgo centesimus est. ἐν δε Συρακοσέοισι Θεοκριτος, aliam sententiam efficiebat, quam nunc laci receptis versibus usuri sex. Enumeratio erat poetarum buc licorum, hunc in modum Bion facile omnes Oetas superavisti, irincem carminis bucolici, quo Smyrnae excelluisti: eodem πω Syracusanos Theocritus;
ego ero, tertius, disci iam tuuS, heresque artis auiae, carmine Ausoni parento tibi. Theocriti obiter ac breviter mentionem facit, et ita, ut primaria laus ma . neret Penes Bionem, quamquam non puto tantum ausum esse oschum, ut etiam
inventionem poesis bucolicae Bioni attribueret Igitur posthac eum Moschus in historia litterarum graecarum locum obtinebit, quem illi assignat Suidas Ac videant viri eruditi, an lucrum secerimus sic posita et constituta Moschi aetate. M
centii et Moschus, praeclaro exemplo, aetatem illam quamvis seram atque se licem, carmina tamen serre politissima, versus elegantissimos, potuisse. Denique, quae nova erit sententiae nostrae commendatio, se dari quidem,
grata tamen, docebimus, unde is, qui versus istos secit supposuitque Moscho, quem quidem ego cum aliis Marcum Musurum esse puto, celebrem suo tempore Poetam graecum, ut ex Boernero disci potest, et sortasse etiam epigrammatis in novem Lyricos, quod primus Zach. Calliergus edidit, praepositum indaro suo, auctorem Certe antiquum non est: e quibus igitur Musurus sontibus sua deriva- Verit, Laboravit autem non multum hausit enim tantum non muta ex Theocr1t1
harmine septimo Primum ex eo Lycidam Cydonium, Sicelidam, Philetam, desumpsit bucolicos suisse, de quo nihil in carmine illo legitur, addidit de suo, ut eluam ipse suo arte ac periculo aequalem Moscho Theocritum seci Deinde, quae
iam observata esse Longopetrae p. 445. in Schwebel. Video, παντες σοι καπυρον τελέΘει στορια - ἐκ Μοισῶν, nam sic construi verba voluisse Musurum probabile est; et ὁ πριν μειδιοωντι συν ομματι, de Lycida, ex eodem carmine septimo Theocriti illud ex versu 37. καὶ α θω Μοισαν καπυρον στομα hoc ex . o. Σματι μειδιοωντι, coli. V. 42. 28. Porro Halenta fluvium in Co insula secit, paritim propter Theocrit carm. V. V. I 23 sed magis propter carminis septimi versum 1. et propter scholia graeca ad eos Iocos itidem quum πολιται scripsit Τριοπέδαις, os intelligi voluit, a Triope, rege Coo, de quo testimonium ante oculos habebat schol. Theocrit. XVII. 68 βωκολιασταί vocabulum ex heocr. V. v. 8. Haec sere annotaveram, quum primum hanc mecum disquisitionem institui. Nuperrime, conscripturus leviter ante adumbrata, dum varias Bucolicorum editi ne perlustro, an sorte, quod ad rem meam saceret, novum aut neglectum a me antea, vel adeo, quod facile posse fieri existimabam, occupatas ab alio observati ne meas invenirem, incidit in manus Theocritus Zachariae Calliergi, quo egregie confirmari opinionem meam intellexi. Α paene plenius confirmatam repperi quam expetiveram. Quam diu enim incertum per auctoritatem testium videbatur,
utrum versus istos Musurus ex aliquo codice protulisset, an Moscho supposuisset ipse, poteram in sinu gaudere, meamque mihi sagacitatem gratulari, quod unus, quos tot viri eruditi aut patienter tulissent, aut studiose defendissent atquo commendavissent, necessario esse purios scirem Nunc, postquam testimonium protulero Cassiergi, nemini amplius tueri istos licebit Zacharias enim Cassiem gus, qui primus hos versus, quantum nobis compertum est, Vulgavit, breviter, sed perspicue, usuri versus esse, neque id negare usurum fraudemque sacere voluisse testatur Apponam totum locum, ut editus legitur apud Calliemum, inde a versu 93. εἰσέτι σευ ἡ χελισμα κινυρεται Ἀχιτυλάνα- Μάρκος ὁ μυσουρος ελε γε τοιαυ
τά τινα λεέπειν. - . . c. πάντες οσοις καπυρον τελεBει στορια βωκολιασταὶ, ἐκ μοι ν σεσποτμον ανακλαίουσι Θανοντος,
κλαίει σικελίδας τὰ σάρου λεος ἐν δἐ κυδωσιν, ὁ πριν μειδιοωντι συκομματι φαιδρος ἐδεσξαι,
9쪽
δάκρυα νυν λυκίδας κλαὸν χέει - εν τε πολίταις τριοπέδαις ποταμῶ Θργὶνεῖ παρ' αλεντε φιλητας V. ἐν δε συρακοσίοισι Θεοκριτος - αυταρ ετω τοι
et quae seq. Neque editores Theocriti antiquiores, qui proxime Calliergum exceperunt, ea res aluit repetierunt versus istos, sed prudenter addiderunt admonitionem Calliemi Basileensis per haered Andr. Cratandri 54 i. tum, quod ex I. A. Iacobsit, viri amicissimi, Praefatione p. XXXIX. disco, Francosuriensis Ρ Brmbach i5 5 et, quae mihi praesto est, gemina illi, Francosuriensist Brubach. i553. itemque Genevenses, ea, quam describunt IIarlesius Introd. Hist. L. Gr. T. I. p. 5 i5. Bibl. r. Fabric Vol. III. p. 786. Iacobsius rael. p. XLVI. et recentior, sumptib. Ioannis de ournesi 639. Stephanus vero sapientissime, in oetis Graecis rincipibus heroici carminis, versus usuri in appendicem p. 87. relegavit, Iocum Moschi ipsum p. 73. lacunae signis notatum exhibuit, atque haec monuit in ma
gine: ους στιχον οις ὁ μ ουσουρος τὰ λειποντα ἀνεπλῆoωσε, ζήτει κατα ὀ τελος τουτων τῶν
εἰδυλλίων in editione autem minore a I 579. adscripti ad interpretationem latinam obanimes leguntur p. 375. cum simili admonitione. At recentiores Bi ni et Moschi editores, ac recentissimi, aut nullam harum editionum, quae istam exhibent admonitionem, viderunt, quod tamen vix credibile est aut eam ne texerunt, quam unde prosecta esset ignorarent; aut, quum scirent a Calliergo Prosectam esse, nescio quo casu noluerunt tantum ei tribuere, quantum tribuem dum erat auctori antiquissimo ac locupletissimo.