장음표시 사용
11쪽
explanetur, magis conjunctionem aliquam explicativam exspectamus, quam conjunctionem ut . Itaque credimus scribendum esse: Adjunxit minas, ut eos terreret si deinde ex Bh0ui domi stare commovebat Nam scholiasta si verba explicat Calumniosa Laelii ostenditur oratio, quod testes ab eo vel minis compulsi sint elo. praeterea oras fin. nihil praeter errorem ac minas reperietis et ara sub In Laelio .... opibus suis terrenti a minanti elo. Ubi vero praeterea B alia verba praebet, ibi in I lectiones facile errore et mon-
dandi et interpolandi studio explicantur, vel uli gra, ubi ino addita est vox providentia ; l 5 r. non , T nec 1 B sua et in lemmale et in commenlario , Τ m. ;184 4. nisi , SI sineμ, 44 . tutorum', T auctorum B corrupti concita lique , SI
hcompulsi concita lique , quae Verba Kayserus et El0lgius in ordinem receperunt: sed quumhcompulsi ' hoc loco sere idem sit qu0d concitali , participium vero, quod est corrupti , non solum in lemmate sed etiam in commentario inveniatur, an liqui scholiastae auctoritati oblem perare non dubitamus; qua vero alio ne vox corrupti intellegenda et bene explicanda sit, os Iordan . . . Similiter nescimus, cur editores non ex B scripserint tu vero tibi habe totam laudationem '; nam vox, quae est istolam , majorem Vim sententiae exprimere nobis videtur, quam istam , quod pronomen Cic. ad res adversari 0rum reserre solet. Quin etiam vocem decrevisse , quae eadem 6 in B post vocem laudationem ' addita es , non prorsus spuriam existimemus; nam non modo vix excogitabimus, qua de causa ab interpreto aliquo inserta sit, sed etiam commentario sequenti apud schol addi 0n potest. Si vero leviter a voco mutata scribamus decrevisti , sententia exsistit in nexu totius expositionis non inepta: , ruvero tibi habe totam laudationem, tu enim tuo ipsius judicio an rem dubiam decrevisti; neo enim Acmonensium s etc. Quod vero in lemmatis saepe plura verba nunciationis omissa sunt, scholiasiae vilio non dandum, sed ita explicandum est, ut ea lanium asserre Voluerit, quae interpretaturus erat.
Cf. app. crit ad gQ, 7, 20, 2 l. 2. Itaque etiam gra is vehementer , quod in B deest,
cum aysero includere non audemus, quia notio ejus adverbii hoc loco piissim est. Atque fortasse eadem de causa probanda est codicum lectio quem enim alium elo. nam pronomen alium , quod ini facile milli 0lerat quum interpretandi materiem non praeberet in nexu sententiarum bonum habet locum. Sed ex vestigiis lemmatum nam tota enunciali non affertur scribendum est: quam vero acile falsa rationes referre et in labulas,
quodcunque commodum est, inferre oleant . Nam aliones referuntur, non inseruntur es ad
Iam transeamus ad eam partem orationis, quae non servata est nisi in codicibus recentioris temporis. Qui omnes ita sunt inter se similes, ut Bailerus salis habuerit duorum varias lectiones, codicum S et , accurate notare. Cum cohaerent decem agomarsiniani et duo Oxonienses, qui omnes 9 4 53 millunt, ceteri A celeri Lagom. Oxonienses elo. cum S cohaerere videntur Unus tantum codex P quo perlineat, in medio relinquendum est, quum Torrentius pauca tantum ex eo exsoripserit. Sed omnes quoniam magnas easdem lacunas
anie et ante g 8 exhibent, ad unum recedunt archetypum, quod singulari modo ex
derivatum esse supra demonstravimus vero duae samiliae statuendae sint, operae r lium est investigare quantum bonae frugis ex comparatione earum principum ci et T repeli
possit; nam neque neque transcriptus est Paullo neglegentius exaratus est codex T, qui non mod plures errores exhibet cf. app. crit. 4 g 4, 6, 7, 9, 18. 19, 20,
23, 58 6 l. 65, 66, 9 84, 9, I, 92 48. 100 103, 1053, sed etiam saepius propter
neglegentiam vel errorem oculorum plura verba millit, veluti in eo deest 4 et Iectissimorum', quas voces cur pro Spuriis habeamus, non est causa ara civitatis', a 32 cursu el', g 36 nullam constantiam in m. an omnino non deserantur errore oculorum atque deinde, ut verba recte ex Verbo refert penderent, tanto in quanto mulatum est;
alios errores ocul0rum i. g 75, 86, 100, 05 Deinde in P insunt nonnullae glossae et interpolationes, quae in S desunt, veluti additur providentiam η, o T civitatum , 67 nostris', g 85 illud 'hoc vocabulum a Kaysero solo inclusum quodammodo laesendi
potest) Tales vero variae scripturae, quae in Vmagis speciem emendationis praebeant quam in , non inveniuntur. At si codicem spectamus, primum haud raro aeque atque ina neglegentiae
errores in Venimus cs. app. crit adagi,2,5 l0,15, 18, 22, 24, 27, 30, 32, 37,57, 61 73 75 90, 93,94,97, 98, 053. Deinde nonnullas lacunas, sed nunciam multas quam T habet, vel ultra 2 om. . omnia' gra oni , quid', voces necessario flagitatas gi errore oculorum om. . et eorum eadem terra parens, altrix, patria dicatur', quae verba ina servata ayserus lariasse injuria inclusit, quum nihil conlinean nisi explanationem sententia an lecedentis, quam figuram Cicero, qua est Verborum ubertate, saepe ad millil Porro etiam in Maliquo glossae inveniuntur, quae ina desunt;
velut g 06 male additum est sortissimi'. 4 63 jure 55 a civitalibus', quae verba
glossum ess Jordanus . I recte exposuisse nobis videtur uamquam enim non solum laverba nunciationis conjungi possunt, ut Iordanus putat, sed etiam verba a civitatibus' i endere ex substantius, qu0d est pecunia φ, cogitari potest aeque a gra legitur consilium in remigibus imperandis et g T consilium in praetermillendis provinciis' , lamen quum et haec construolio mori usitato Latinorum repugnet et in cod. illae voces omissae sint, Iordani sententiae assentiendum esse non negamus. cito confiteri non dubitamus plurima genera corruptelarum non minus in quam in Minesse. Attamen grave discrimen duorum codicum in eo versatur, quod multis locis haud dubie soliones odicis S conjectura temeraria oriae sunt, ubi
vera verba servavit. CL dubebat g 56 S amissum est', qua lectione imagopulohra tollitur, T optime avulsum est μ; g 19 S non', Τ vero recte, quum forma intem rogaliva nuncialionis magis apta sit; eadem go contentionem μ, quae scriptura sine dubio in archetypo suil, inra vera vox concionem ex conjectura addita est; tempore pro praetore' 4 32 S , querant nostra ista pro quaeratur utrum ista'; I 65 S si quid
12쪽
despicatui dicitur'; 64 inra verba ita mulata sunt, ut Verbum curandi more usitato cum conjunctione, quae est ut ' conjungatur, quum ino post illud infinitivus sequatur eadem T illam generaret g mendum arohelypi, quod Elulgius probabiliter mulavit in illam regionem in Vero invenitur ,illam gentem', quae verba Kayserus jure inclusit. Quae Si reputamus, sacere non possumus, quin aliis quoque locis, ubi Sit T disserunt, codici Tmajorem auctoritatem tribuamus, etiam si utraque lectio bonam explicationem habeat. Itaque jure ab editoribus ex receptum est 86 reolum est pro ratum est S), g 103 prodidero' pro perdidero S elo. Sed resian haud pauci loci, ubi editores hanc rationem sine causa idonea reliquerunt qu0s addere jam nobis liceat. 12 exhibet vos lum , quod explicari non potest itaque Bailerus et lolgius lectionem
codicis S, quae est vos autem ' receperunt, cui nexus sententiarum obstare non videtur. Sed quoniam quum lectio codicis S suspiciosa est lum συυ6εeto hoc loco melius se habet, ayserus autem ' inclusi l. Nobis lamen haec via emendandi falsa esse videtur, quia n0 explicatum est, quomodo scriptura, quae est istum ino irrepserit. Itaque scribi malimus ex vestigiis ejus s0diois etiam , qua voce, quum helia in conjungi non possit nisi cum verbis in priValis minimarum rerum judiciis el συυδετο servatur et sententia exsisti omnino non improbanda. Deinde quamquam vox legationis , quae ab omnibus diloribus ex S recepta est, defendi potest, tamen propter minorem suspicionem codicis T lectionem largitiones 'Bailerus in addendis cole praetulit. Cf. Jordan p. 4, ad cujus exempla addenda es 9 14, ubi legitur largo et liberali viatico commovebat . Intellegenda vero est, quum privata benignitas opponatur, largilio publica, quam Laelius cives egentes a civi late sperare Volebat, eaque de causa in codice S aliquis interpres conjecti spe legationis . Tum habet rapitur , in quo omnino non ossendendum est. Nam bona est haec sententia Flaccus rapitur ad poenam . . celeriter, cum vi quadam ducitur ad poenam. f. de r. 2 g 238 sequi ob facinus ad
supplicium rapiendi videntur Edilores igitur injuria ex S receperunt repetitur , praesertim quum Verbo repetendi noli contineatur denuo vel retro petendi, quae non apia est. Neque dubitamus, quin in Maliquis, qui vim verbi rapiendi interpretaturu erat, minus grave verbum repetendi substitueri l. s. elia. 15, ubi in S simili mulatione temeraria scriptum est relineremus ' pro teneremus , quod dilores ex T jure receperunt. Porro 33, ubi 'abelis genus imperatae pecunias , T 'alii honus imperatae pecuniae meseio cur Baiierus et Kayserus scripturam codicis S praetulerint; nam honus suscipere 'rapta Si metaphora, quae vocula genus 'ollitur, atque insuper hoc loco non de genere aliquo pecuniae, sed de pecunia imperata ipsa agitur. Paullo enle cum ii conjectura aperia exaratum sit hergo , Thabet severe quo locina Viris doctis multae emendationes prolatae sunt os ann. crit apud alterum et ayserum), sed T ad vestigia verae lectioni proxime accedit et jure receptum est vero . Praeterea non est, cur Vocem riteSlium omnino spuriam existimemus, quamquam eam S et mulli alii codices omittunt quum Vero haec vox certe supervacanea sit, fortasse melius ex quinque Lagomarsinianis editur omnium Neque cum altero et aysero ex S maximam est scribendum, quum in
insit maritimam , quae lectio optime se habet. s. 9 30, ubi eadem ora vocatu maritima. Eadem non habetur ' ex , sed ex T habebatur edendum est, quae sorma non modo nihil habet, cur repudietur, sed etiam concinni late postulatur, quum Cicero pergat isAeoles alteri Dores tertii nominabantur . Neo minus propter minorem suspicionem codiciso scribi ex illo velimus 68 quoniam quidem ' cum Bailero et lolgio, g 70 in Pergameno cum Iordano p. 6 et Κlolgio, g 88 an vobis nam vobis bene respondet voci, quae sequiturisnobis ), g 89 cumulateque cum altero, praesertim quum accumulate , quod habet, rarius apud Ciceronem inveniatur, g 104 videant cum loletio et Iordano p. 93, g 101hnostrum , quum aeque ferri possit ac vestrum et pronomina, quae sunt noster et
is vester , saepissime confundantur os D3, 24, 273 4 66 sed summissa ex vestigiis codicis
Τ, qui habet si summissa Bait et ars. Summissa ); nam lotZii emendatio, quae est isSic, SummiSSa , pr0pter Fim adverbii sic' minus placet. Quae omnia quum ita sint, c0 dicem , quamvis neglegenter scriptum neque corruptelis vacuum, tamen paullo puri 0rem esse sentem orationis existimamus. Ex celeris vero codicibus nolis et vetustis editionibus silerus ure non omnes varias scripturas notavit; nam ex paucis eis, quae allulit, sali superque apparet, illo quam maxime virorum doct0rum conjecturis et additamentis depravatos esse. CL hoo tempore, h0o, inquam, tempore L, hocciderunt ' pro ceciderunt 5, ubi ante magnam illam lacunam verba aliis in codicibus aliter vili ala sunt, ut intellegi possit, virus ill0s ocius operam dedisse, ut lumen loco infunderent ea vero .... etiam ab inimicissimis laudatur et 6 Lag, sino dubio petulans mulatio, aeque praetermittenda et resulare testes nisi P Ρ Αis levissimusque , quae o inventa esse videtur, ut oppositio exsistat ad vocem gravissimus , quamvis bene loquacissimusque in locum quadret Immo colluc alio verborum interdum petulanter mulata est. GL app. crit ada 11, 14, 31 Raro tantum hi codices vestigia verae lectionis habent, ut jam supra ad O 23 vidimus Praeterea 6 25 verba codicum FL sed in qua maxime florere generis sui gloriam inayserus jure omisso in quod lolgius addit in verborum ordinem recepit, etiamsi fortasse conjectura felici inventa sint neque enim placent, quae G et I praebent, et videtur in fonte eorum mendum fuisse, quod alii aliter sanare studuerunt Nec minus reclo 9 30 ex 2 Lag. edilum est iapostero pro .postremo Idem judicium faciendum est de lodora 92, ubi alterus ex S edidit scire quis; ipse igitur ille . Sed illud quis et male in continuatione sermonis se habet et supervacaneum est Itaque Κayserus ex T scripsit scire qui sis; ipse igitur ille Sed quomodo mulieres, quae accusatoris oratu epistulas illas protulerant, negare potuerint se scire, qui ille esset, non Salis
apparet Neque magis placent, quae EloiEius scripsit eum rellio scire uis is est igitur ΤIlle , quum si eadem sententia exprimatur, quae jam nunciatione proxime antecedenti conlinetur. Itaque crediderim vera verba in caut servata aut ingenio librarii inventa esse: scire.
Quid est igitur ille , ut hae sententia exsistat Mulieres negant se scire, quis Laelio Falei-
13쪽
dium ad ipsas epistulas misisse indicaverit tum Cicero rhetorice interrogat: 0uid est igitur i. e. quomodo igitur res se habet' illo ipso tibi hoc narravit Τ Porro in codico Memmiano conjectura elici invenla est vera vox nobis' , ubi in I x legitur bovis . Denique nescio an ingenio librariorum tribuendum sit, quod in F et uno ag omissas sunt voces quae fama nam quin hoo loco aut verba sequae sama' aut sequae gloria 'addita sint, non dubitamus. Cicero enim Graeciae laudes esserens primum in universum docet eam ama vel gloria floruisse, deinde singulas res distinguit, quibus hae fama vel gloria camparata Sit, d0ctrinam, artes,
laudem hellicam Minus aulem veri similius est interpolatorem verba , quae gloria explicare voluisse verbi , quae fama , Sed Voces sequae gloria 'glossam esse pro certo habemus. uibus verbis intempolaior indicare voluit, esse illam, qua Graecia excelleret, famam bonam. s. pro Sestio 139: qui autem famam bonam bonorum, quae sola vero gloria n0 minari potest, expetunt ;porro pro Arch. et Tusc. I. I0, ubi voces, quae sunt usama et gloria , inierso respondent et Vicissim usurpantur. Ut vero hi codices deleriores, si etiam rhetores et grammatio raro tantum in Vero verborum ordine restituendo nos adjuvant. s. quae supra ad gra disseruimus. Cetera Vero, quae ex his scriptoribus allata sunt, iam exiguo sunt pondere, ut supervacaneum
sit ea hic explicare. s. app. crit apud Bait et ars ad g l, 9, 19, 2 et ad eas
enuncialiones, quae ad lacunam ante D reserendae sunt. Sed non salis est varias lectiones codicum Meto et ceterorum librorum inter se contulisse. quamvis mullum hac re proficiamus Nam omnes codices recenti0res ex archetypo manaverunt, quod err0ribus, conjecturis, glossis, interpolationibus, lacunis, malis collocationibus depravatum esse supra ex comparatione librorum antiquiorum isti apparuit Itaque iam eos locos tractare nobis liceat, qui in cir celeris aequo modo traditi sunt, ut ex nexu sententiarum et verborum illas c0rruptelas, qua salis mullas exstare Suspicamur delegamus Primum ut si usguli odices si archetypum non magna cum diligentia scriptum fuit, quum haud pauci inveniantur errores librariorum communes CL app. ori l. ada 3, 4, 6,
66, 7, 102, 106, 96, 24 59 60, 74, 83, 19, 05 Deinde multae lacunae minoris spatiii viris doctis inveniam et in AEayseri editione passim probabiliter expletae sunt, ut 1 2
Κays. cum F et augeri a x hvelus' inseruerit, ex nexu verborum intellegi non potest, etiamsi vocabulum, quod est proverbium' apud Ciceronem saepius cum aleolivo, quod estisvetus , conjunctum legatur Sed hoc supplementum defendi potest, si augerium e codico illud hausisse putamus, de qua sententia infra dispulabimus Nobis vero praeterea lacunosa esse videtur 9 7, ubi in I legitur hieolissimorum civium et amplissimorum Namque Cicero quamvis collocationem illorum superlativorum, qui ad ornatum substantivi pertinent,
variet os φο 68, 5, 102, 105), tamen quibus locis cum vi quadam et animi motu pronu olandi sunt, eis te substantivum illos ponere solet. CL et 57, ubi sapientissimi
et sanctissimi Romanorum majores vel gravissima et moderatissima civitas Romana opponuntur civitatibus Graecorum immoderalis; φ , ubi sapientissimi et Iectissimi viri s opponuntur civium mullitudini imperitae . Itaque quum verba ilem a gra civibus imperilis opposita sint, proponimus hanc leolionem: lectissim0rum civium et amplissimorum virorum . Cui vero haec nimis audax conjectura Videtur, certe collocatio verborum mulanda est, ut legatur lectissimorum et amplissimorum civium μ.
Tum haud pauca additamenta codicum S et T in ayseri editione recte omissa vel inclusa sunt,4 23 ipse', 9 26 acerrime , a 32 in provincias μ, 9 7 enim η, g l cum omnibus editionibus defecerunt et , 9 74 rebus , cum celeris editionibus doli , 91 seminus igitur lucri facit , cum altero et lolgi postulo ,4 69 4 quod locala quod
servata quae verba Bernaysius probabiliter putavit lata esse ic sententia in monacho quodam adscripta .,quam deo cara quod Servata : nam io Angelii conjectura, qui scribi voluit sequod locala, quod serva vix placebit quum non inple dicatum is gentem Iudaicam elocare ea signis calione, ut sit ejus vectigalia elocare Num vero Aayserus a P ex Bremii conjectura c0ncinnitatis causa jure incluserit voces, quae sunt se turpe compendium , cum loletio valde dubitamus Namque quum rhetores plurimi tum Cicero ipse docet cavendum esse, ne concinnitas nimis sit assectata neve ila c0mparata, ut sequadrandae irationis industria ostentetur or g 197) Fortasse vero vox turpe in breve mulanda est, quum isturpe' non bene respondeat voci quae antecedit uberrima ; certe veri similius est aliquid in vo oabulis viliatum quam ipsa illa verba a librario addita esse. eo majore jure ayserus 2 vocem, quas est sereliquis . inclusit, quum bene se habeat in enunciatione, qua haec continetur sententia: Deprecarer . . . ne perisul0Sam imitationem exempli reliquis i. e. omnibus civibus, qui praeter vos judicum munere languntur vel uncturi sunt in posterum i. e. in posterum tempus proderelis Denique aysero non assentimur, quod 86 extorquere sinclusit tamquam glossam ad verba haecipere contra leges s adjectam. Nam utrumque verbum ferri potest; et pecuniam extorquere i. e. vi quadam alicui eripere et pecuniam acci- per c0ntra leges so corrumpendi causa oblatam Flaccum oportere ora lor negat. Nonnullae vero glossae reole inventae Sunt a Iordano qua vi p. 3 et ), s 1 hoccasio
p. 43. Neque injuria illo vir solissimus haesit in verbis, qua sunt ex quibus nihil ipse sapiebat' p. 53, quia et supervacanea sunt et propter latinitatem vix defendenda. Sed
his causis non cogimur, ut cum Iordano totam 'nunciationem deleamus, quia levi mutatione unius vocabuli Iocus sanari potest Si enim scribimus ex qua nihil ipse capiebat , neque in latini tale offendimus cf. paullo antea isAt enim istam pecuniam huic capere non licuit' nequo supervasaneum quidquam Ciceronae additum ist, suum sane Vis argumentalionis augeatur, si patrem Flaccum nihil ex illa pecunia cepisse affirmatur certe vero Iordanus
fallitur, quod p. 4 ex ora deleri vult verba quoniam de eorum gravitale di simus , quae haud dubie ronio dicta sunt Cicero enim ut tota oratione Graecos perstringit si hoc loco
14쪽
oecasione oblata deridet ludos illos Graecorum, in quibus viol0ria comparata ita secia olent, ut Romani triumpho. Contra nonnullis aliis locis glossa vel interpolatio in verborum ordinem irrepsisse
nobis videtur. Ἐuo pertinet primum g 89, ubi verba ut dioilis , quas in Son ut dicitur
corrupta sunt, millenda esse existimamus Namque in eis adversarii opprobrium vel sententiam continentibus nunciationibus, quae incipiunt particula at , sere nullo alio loco orationum Tullianarum ut dicitis ' vel simile quid insertum est, ut non dubitemus. quin sententiam adversarii his enunciationibus conlineri jam salis particula illa, quae est at , indicatum sit. Cf. disseri alionem meam, quae inscripta est Librorum manuscriptorum, qui Ciceronis orationem pro Caelio continent, qualis sit condicio, examinatur elo. p. 8 ), ubi plurimos locos orationum. quibus tales inunctationes inveniuntur, alluli, ut pro Cael. voceAhinquit delendam esse demonstrarem Reliqui loci hujus generis, quos orationes sontinent,
os n6tam Et his locis et eis, quos in illi dissertatione attuli. qualidor exceptis sos notam), ut dici lis , inquit' vel simile quid in ejusmodi nunciationibus deest Neque sententiae nostrae objici potest pro Flacco ra verba ut dicitis' non pertinere nisi ad altribulum, quod est iaspoliatus bonis , quum inter omnes illos locos me unus quidem inveniatur, ubi
similiter ad altributum aliquod tale quid additur. Iantum Phil II insertum est nam
ita dixisti sed hae verba nihil aliud spectant, quam ut Cicero affirmet se eram sententiam adversarii proserre itaque vix hi lotus conserri potest Neque sententia nostra improbatur, quod paucis illorum locorum vocula credo' addita est 'pro '6. Verr. ΙΙ,
9 2); qua vocula nihil agitur, nisi ut sententia adversarii, quam orator assert, derideatur, Deinde verba quid agatur qua D leguntur, glossema esse suspidamur; nam quae sententia antecedit et quae sequitur, eandem in universum tantum ei minus dilucide. Ηo Ioeo dissertationis meae permultis exemplis allatis negavi in ulla ejusmodi nunciationea cicerono in orationibus inquit ' additum esse. Quum jam iterum orationes omnes percurri, quattuor tamen Ioeos inveni, ubi inquit adjectum est pro G.4 25, in Piso 74, pro Iano. 33, in Clodium et Car. D. VI, 1. Sed etiamsi his Iocis probari possit non omnino postulandum esse, ut ,inquit ' in illia enunc tionibζs omittatur, tamen sententiam meam4 68 Caelianae inquit ' deIendum esse mutare nequeo. Nam primum in optimo illo oodio Parisino Is illud verbum non invenitur, deindo acile illographia oriri poterat sepropinquis inquit' , porro sonus obstat, denique Ionge plurimis Iocis, ubi ejusmodi nunciationes exhibentur, inquit deest, quum eis perminis ex adversarii sensu dictis nunciationibus, quae partiouIa at caront, plerumque insertum sit. Immo fortasse postrema causis tam gravia putanda est, ut illis quoque quattuor locis inquit ' delendum ess censeamus. Quorum gravissimus Iogitur in is o 4, ubi adversarius oratorem alloquens inducitur. Sed eandem figuram invenimus do domo D o Phil. m 35, quibus locis, inquit via similo dissium deest.
exprimunt; quod si Cicero in animo habuisset, cori hoc membrum ante verba, quae antecedunt, posuisset Fortasse vir doctus aliquis qui verbum templandi explicare voluit, illas voces excogitavit. Tum D codices exhibent quae tamen solet esse salsa', quae verba sententiam continen supervacaneam et ineptam; nam nihil ad argumentandi rationem faciunt. Quare Pluyger locum emendare studuit, ut scriberet quae lamen solet esse spe salsis' qua conjectura sententia minus inepta exprimitur, sed offendimus in usu participii, quod est salsus'. Nobis igitur alio modo locus sanandus esse videtur. Si figuras rhetoricas totius argument tionis spectamus, exclamationem, membra aequalia, interrogationes rhetoricas, orationem hoc loco sulgentem et fervidam esse perspicuum est, ut judicum animi quam maxime m0veantur. Tali vero in loco male se habet, quod concinnitas membrorum interrumpitur sententia illa supervacanea, quae est quae tamen solet esse salsa'. Itaque credimus hae verba spuria esse et interpreti alicui deberi qui Ciceronis expositi0nem explicaturus adscripsit suspici0nem, quam homines de judicibus e praetore habere solerent, saepe falsam esse. Porro haeremus in verbis quae sunt nihil dixi quod laederet cum cuperet impediebat enim religio'. uae quidem verba eandem fere sententiam conlinent, quae inest
in eis, quae sequuntur nam utraque enuntiatione exprimitur religione iactum esse, ut Lurco
cum pudore dicere neque quidquam proserro qu0 laederet. Orator igitur si vere illa verba scripsit, hoc loco admisit figuram interseelationis Corn. IV. qua eadem sententia duabus nunciationibus explanatur. Huic ero opini0ni obsta particula tamen , qua ea, quae sequuntur, quodammod Verbi aniesedentibus opponuntur. Quam particulam spuriam esse vix credere possumus, si nunciationes, quae Sequuntur, perlegimus. uae quidem aequo modo comparatae sunt, ut membris primarii membra Secundaria particula istamen opponantur isquam promptus homo P. Septimius quam iratus, vilico tamen haesitabat, tamen, religio repugnabal et inimicus M. Caelius, . . . . tamen tenuit se elo. Comparantibus jam nundiationem primam nobis perspicuum est, non minus apte hoc loco inter se opponi membra. quae sunt iratus Flacco dixit M. Lurco, quod condemnatus ' et ,lamen id, quod dixit, quanto cum pud0re dixi l l atque membrum, quod est nihil religio , et nexu sententiarum obstare et concinnitalis causa male se habere. uare non dubitamus, quin haec verba senihil . . . . religi 0 spuria in e monacho cuidam debeantur, qui vim religionis hoc loco exponi gavisus ea adscripsit, ut verba, quae sequuntur, explicarel. s. Cap. IV. n. ubi legitur iste nuit se so M. Caelius neque attulit in judicium quidquam ad laedendum nisi voluntatem , quae verba ille interpres spectasse videtur. Praetere jure ayserus offendit in verbis, quae leguntur φ 25 cujus ex familia qui primus consul actus est, primus in hac civitate consul fuit, cujus virtute regibus exie minatis libertas in republica constituta est, quae usque ad hoc tempus honoribus, imperiis,
rerum gestarum gloria continuata permansit . Nam lam malam periodum, in qua plures enunciationes relativae ita connexae sunt, ut alia ex alia pendeat, a Cicerone scriptam esse credi
15쪽
vix potest. Huc accedit, quod Valerius Publioola, ad quem hoc loco alluditur, non primus, sed primo lanium anno oonsul in republiea Romana suit. Sed num Kayseras omnia illa verba, quae sunt qui primus .... constituta est quae recte noluserit, dubitamus. Nam si haeo omnia millimus, gloria gentis Valeriae in universum tantum depingitur verbis quae sunt
herius semilia usque ad hoc tempus ... permansit neque Vero Xponitur, qua re gens Valeria ante omnes eminuerit, ut libertatem civitatis constitueret. uam gloriam ab oratore sommemoratione indignam putatam esse quum rhetoricis causis, quia hac re animi judicum maXime moventur, tum eo non verisimile est, quod verbis quae Sequuntur , ab hac perenni sontestataque virtute majorum s ad hoo meritum illius gentis haud dubie alluditur. Quae quum ita Sint, nobis hio locus si sanandus esse videtur, ut scribamus horius ex familia regibus eXierminalis libertas in re publica consillula est, quae usque ad hoc tempus permansit elo Itaque millenda sunt verba ,qui primus consul factus est, primus in hac civitate consul fuit, oujus Virtute' quae ex glossa aliqua quomodo nianare poluerint, acile intellegitur. Jam accedamus ad 9 27, ubi haec leguntur: cum quidem nihil a superioribus continuorum annorum decretis decesserit M. ua nunciatione oratio relardatur neqne quidquam ad argumentalionem augendam affertur, quum ipsum senatus consultum recitetur. Praetereanum talia senatus consulia, qua ad classem in Asia habendam pertinerent, paulo ante Ciceronis consulatum nam de hoc tempore cogitandum est continuis annis facta sint, valde dubium
est Nam eo tempore Cn. Pomprius in Asia fuit, cui legibus Gabinia et Manilia omnis illa polestas tradita erat. Itaque illa verba cum quidem decesseri P ab interprete addita
sunt, qui hoc senatus consultum, quum verbis non raditum esset, explicaturus et in animo habens illa decreta, quibus in continuos annos Cn. Pompejo classis imperandae potestas data est, hae sere in margine codicis archelypi adscripsit: hoc so senatus consultum nihil a Superioribus continuorum annorum decretis decesserit , quae verba postea ab alio apta parti
cula cum quidem in verborum ordinem inserta sunt.
Neo minus haeremus in verbis quae leguntur g 56 haec pecunia tota ab honoribus translata est in quaestum et aenerationem L Neque enim salis apte cum metaphora prorsus inusitata dici posse nobis videtur pecunia ab honoribus in quaesium et faenerationem transfertur ita ut sil pecunia, quae ad honores instituendos in oppido posita est, in quaesium
et laenerationem transfertur Itaque voces ab honoribus quibus in nexu verborum carere possumus, gloSSema esse pulamus alicujus, qui ex eis, quae antecedunt, interpretari voluit, unde illa pecunia sumpta SSet.
Idem vilium alere videtur 85, ubi in codicibus hae tradita sunt: non igitur
impressio, non occaSis, non Vis, non tempus, non impeIium non secures ad injuriam iaciendam Iaco animum impulerunt ut Zeugmatis exemplum praebeant, quum praedicatum non ad omnia subjecta referri possit. uo loco jam anulius offendit in collocatione vocis, quae est hoccasio et proposuit, ut hos ordine verba se excipiant, ,,non igitur impressio, non Vis, non
oooasio, non tempus elo. ua mulatione ayserus et loletius jure non soquieverunt, quia voce occasionis nihil aliud exprimitur quam voce temporis, ei ediderunt non igitur impressio,
non occisio, non vis, non tempus elo. Sed a conjectura difficultas non evanescit; nam quum noli vocabuli occisio ' jam continetur voce, quae est vis , lum occisio alicujus Flacco opprobrio data non erat, ut non explicetur, cur si Cicero scribere poluerit. Itaque vocem hoccasio istossam esse ad vocabulum tempus explicandum adjectam nobis persuasum est, praesertim quum sane mire illa vox collocata sit. Denique sacere non possumus, quin duobus locis particulam parvam in verborum ordinem errore irrepsisse censeamus. 9 38 legitur neque in tolo Acmonensium estimonio....commovebor , in quibus verbis particula in vix explicari potest, quum non intellegamus, quid sit aliquis commovetur in testimonio . Nec minus inepta est particula lamen , quae legitur initio φ 87. am quum conjunctioni, quae est quamquam in eadem nunciatione paullo infra altera vocula lamen oespondeat, priorem non possumus conjungere nisi cum verbo vidistis , ut haec sententia exsistat: Sed quamquam opprobrium illud nullum est, lamen vidistis elo. quae in nexum sententiarum non quadrat. Sed praeter has glossas et interpolationes multae verborum corruptelae in I inveniuntur, quae magnam partem jam delectae et sanatae sunt. Emendatissima adhuc oratio edita esse videtur a Kaysero; laque quum longum si omnes virorum doctorum conjecturas probabiles enumerare, ejus editionem hac in parte disputationis sequimur, ita ut ea lanium afferamus, quae nobis mulanda vel adjicienda videntur.
36 in codicibus legitur nisi vero hactenus ista formula testimonii atque orationis tuae describi a distingui S male atque destingui potest . uo loco quid sibi velit verbum describendi vix explicabitur, atque suspicamur Ciceronem verbo discribendi usum esse, ut duo verba cognominata legamus discribi a distingui ), quorum exempla permulta apud Ciceronem inveniuntur. s. ora et g 32, ubi in ayseri editione eadem mulatione facillima plures loci rectissime emendati sunt. 35 sub sin ex Victorii conjectura coli pro vini gra scriptum est decerit pro eo, quod s0dioe praebent legerit', quae vox explicari nequit. Sed etiamsi illo loco uin lianae hae emendatio probanda sit, quia de telo agitur, tamen hoo loco Valerianae valde in ea offendimus. Nam vix latine dici potest aliquid jacere', ut idem sit, quod aliquid opprobrio dare'. laque magis probamus Pantagathi conjecturam, qui proposuit egerit' i. e. oratione exposueritq), nisi scribendum est objecerit vel dixerit g. 65 verba de tola Caria' aysero corrupta videntur; sed diis cultatem nullam praebent, si quidem cum Bailero si verba distinguimus: quid de tola Caria nonne hoc etc. Contra idem vir doctissimus recte censuit foribendum esse prodeant procedit unus Ascepiades os quae Iordanus p. 8 da his verbis collocandis disseruil nisi . prodeant pro glossa habendum est, quam librarius aliquis adscripserat, ui explicaret, cur orator his
16쪽
verbis pergeret etiamne praeconem mentiri coῆgislii Certe facillime haec suspicio excitatur, si repulamus verbum prodeant neque bene in codicibus collocatum esse neque quidquam adornandam argumentationem afferre. Nec minus probandae sunt plures conjecturae Iordani, qui p. 7 et p. 9 scribi voluit quin, alque pro hilaque et g 74 amicorum pro animorum ela 23 verba, hoc te rogo melius distinxit. Idem vir eruditissimus p. 6 probavit incolas Apollonidis non Apollonidienses, sed Apollonidenses nominalos esse, quam scripturam nescio cur aISerus
79 ibis contempserit, celeris locis alam habuerit.
6 cum altero offendimus in verbo, quod est judicatum'. Nam quum Flaccus edicto sanxisset, ne ex Asia provincia aurum exportari liceret, ludicium auro deprehenso non opus erat. Praeterea mirum est, quod judicalum legitur ante verba quae sunt quaesitum prolatum palam', quum judicium fieri non possit, nisi postquam res quaesita est. Itaque cum Baltero scribendum est indicatum' nam si res bene se excipiunt; primum dicitur, deinde aurum indisatur, tum quaeritur et palam prosertur. Neque scio an almius recie conjecerit eXercebat' cod. , exercel' , quum antea tempora praeterila legantur, et g 23 Pluygers, vocem quandam emerariam', quia vix sephisma quoddam motus quidam emerarius nominari poteSt. 60 jure jam aratonius verba codicum quae sunt cum vestigio mendosa esse existimat; nam sano altribulum aliquod ad substantivum, quod est vestigio', adjiciendum desideramus. Ilaquo a 3ralonius conjecit cum vestigiis aut cum omni vestigio scribendum
esse. uarum emendationum altera praeserenda esl, sed ita mutanda, ut legamus cum vestigio omni' quia o sabulum omni facilius inter voces vestigio', et imperii excidere potuit. Idem vir summo ingenio putavit gra in verbis, quae sunt an id quod sanie nomen, Pergami q), alere nomen alius civitatis. Quae opinio ad verilalem maxime accedit, certe signum corruptelae ponendum est, quia vix illa verba explicari possunt neque virorum doctorum conjecturae adhuc prolatae speciem veritalis praebent.
l codices exhibent quare jam non est mihi contentio cum les le g. Sed in tota hujus loci expositione de pluribus testibus agitur; quare Ciceronem scripsisse testibus μexistimamus. Idem vilium alere arbitramur g 33, ubi in codicibus inest Equidem . fratris mei laude delector'. uo loco a Pluyger intellexit singularem numerum laude ferri
non posse, quum non de laude Q. Ciceronis universa cogitandum sit, sed de certa re
laude digna. Itaque conjecit Pluygers hac laudo , quam emendali 0nem ayserus recepit. Sed melius scribitur laudibus , quae conjectura et magis ad codicum vestigia accedit et probatur eis, quae sequuntur sed aliis magis gravioribus atque majoribus . 6 hae ex odicibus edita sunt: is Ante quam dico a quibus , dicam de genere universo et de o0ndicione omnium nostrum , quae verba propositionem continent ejus pariis orationis, quae extenditur usque ad I 27, ubi orator ad ipsa crimina Graecorum
transit. Itaque exspectamus priore loco hujus partis dispulari de genere universo so leslium),
altero de condicione omnium Romanorum vel saltem eorum, qui a partibus rei stant. Sed revera nihil de condicione Romanorum dicitur neque quidquam aliud exponilur nisi quali na-
tione, qualibus moribus in testes, qua condicione eorum res publicae administrentur. Quare Vocabulum nostrum ' corruptum esse necesse est et scribendum dicam de genere universo et de condicione omnium horum , qua mulatione lacillima esscitur, ut oratio ipsa cum proposi
9 legitur , de quibus vos aliis testes esse debetis, lan iis ipsi alios ueste audietis 2 , quibus verbis haeo sententia exprimitur Non debetis de eis hominibus Judices alios testes audire, de quibus ipsi testes esse p0lesiis. Sed antea Cicero interrogatione rhetorica exposuit L. Flaceum modestissimum adulessentem, provinciae maximae sanctissimum virum elo a iudicibus cognitum esse eaque re aVeii dum esse, ne hominum ignotorum testimonium
de eo audiatur laque non de aliis hominibus cogitandum est, sed de vita ei moribus a
Flacci, quales adolescens, administrator provinoiae, imperator, quaestor, praetor, senator praestitit. Muare quum verba D ita cum is, quae antecedunt, connexa sint, ut sententiam eorum magis explanent, Suspicamur Ciseronem scripsisse de quibus rebus so de modestia dortitudine, diligentia, temperantia, s0nstantia elo L. Flacci vos testes esse debetis. de eis ipsi alios testes audietis 2 li, ubi testium Graecorum mores perstringuntur codices haec praebent; Vinci reselli, coargui putat esse turpissimum so testis Graecus), ad id se parat, nihil cura aliud 'Itaque non optimus quisque ne graVissimus, Sed impudentissimus loquaeissimusque deligitur'. 0uo loco noli verbi deligendi in Oxum sententiarum non quadrat, quum non de deligendis testibus, sed de testium ipsorum natura agatur. Itaque Ciceronem scripsisse putamus diligitur ' i. e. magni aestimatur a suis civibus. Cf.4 2, ubi eadem sententia aliter exprimitur lauS, merces, grali. gratulati proposita es omnis in impudenti mendacio . Quo loco Κayserus summo jure propter Verbum proponendi voculam in , quae facillime in serri poterat, delevit, sed etiam omnis' mulandum est in omni , quum hae vox ita collocala sit, ut ad verba quae sunt impudenti mendacio' reserenda esse videatur. 62 haeremus in verbis quae sunt: Adsunt Athenienses, unde humanitas, doctrina religio, fruges, jura, leges oriae atque in omnes terras distribulae putantur . Quo loco vocabulum fruges ' proprio sensu intellegendum esse anulius credidit; nam addidit hanc interpretationem: Auct0re Tript0lemo, qui aratrum ei agri culturam invenit . Sed inepte inter eas res, quas in Allio ortas esse orator disti, humanitalem, doctrinam, religionem, jura, leges etiam fruges campi nominari vix negabitur. Si Cicero ad illam sabulam alludero voluisset sine dubio agriculturae vocabulo vel simili voce usus essel. Neque quidquam lucramur, si vocem fruges' sensu translato intellegendam esse putamus, ut idem fere sit, quod utilitas qua interpretalione sententia exsistit quam ineptissima. Sed accedit alia causa, qua illud vocabulum corruptum esse arbitramur. Opponuntur enim doc loco Athenienses cs quae
17쪽
praecedunt eis Graecis, qui in Asia habitabant, eorumque virtutes, quibus praeter celeros excellunt, laudantur. Sio Asianorum crudelitati, stultitiae, impietati oppositae sunt Atheniensium humanitas, doctrina, religio. Itaque credimus in vocabulo quoque inepto, quod est, fruges , Ialere aliam Atheniensium virtutem, qua Asianis praestabant. Atque quum Cicero antea sero nullum aliud vitium Asianorum acrius perstrinxerit quam intemperantiam, suspicamur, hoc loco scribendum esse frugalitas , quam vocem non modo facillime in fruges corrumpi potuisse nemo negabit. sed etiam fere idem significare, quod temperantia et Graecorum Οὐκρροσυvη quae virtus Athenionsium erat Cicero ipse declara Tuso. III. g 16: Veri etiam simile illud est, qui sit emperans - quem Graedi σώφρου appellant eamque Virtutemo οφ pocii v v vocant, quam soleo equidem tum temperantiam, tum moderationem appellare, nonnunquam eliam modestiam, sed haud scio an recte ea virtus rugalitas appellari possit elo. grai legitur in codicibus cujus est sere nobis omnibus nomen auditum quibus in verbis copula est male collocata est. Nam haec copula nisi vi quadam pronuncianda est, a Cicerone in initio nunciationis poni non solet. Itaque quum in codicibus saepissime
verborum collocationem temere mulatam esse satis c0nstet, hoc loco ex Ciceronis usu scribendum esse putamus cujus sere nobis omnibus nomen est auditum .
Quibus omnibus eorruptelis comprehensis illud judicium, quod supra de condicione codidum comparatis libris V et B protulimus, confirmatum videmus. Sed parva in parte orationis his quoque subsidiis criticis destituimur. Insunt enim in a duae lacunae majoris spatii, quarum supplementa ex aliis sontibus nequaquam puris exhaurienda sunt. Priore oo dod 75-83 dispulare nobis liceat, quam lacunam Chunradus eu lingerus in editione Craiandrina ex codice explevit. Cf. quae Orellius in app. orit ad DT adnotavit. Duo de loco ante omnia quaerendum est, num recto editores secerint, qui hanc lacunam non explendam esse nisi ex editione Cratandrina censuerunt. Hac enim in edition 78 omissum est nomen Palara nos quod augerius addidit. De qua voce rellius hano protulit sententiam: Ex hoc loco manifestum fit augerium aut licentissimo in hoo capito versalum esse, aut, quod non prorsus incredibile est, habuisse exactius aliquod απότρα ρου codicis Peu lingeriani vel similis Sed vix demonstrabitur, quomodo fieri poluerit, ut Naugeri nomen Pataranorum, populi Lyciae omnino ignoti, in mentem incideret certo quum constet eum in Hispania et Gallia excussis permultis bibliothecis haud raro reperisso aliquot orationum membra, quae usque ad ejus tempus ignota suerant os rellii indicem editionum Cio. p. 1983, illam lectionem codice a Peulingeriano diverso et paullo puriore siuxisse veri simillimum est. Immo conserentibus nobis alias varias lectiones augerii, quae ad has g 75-83 pertinent, omnes scrupuli evelluntur. Nam plures earum ita comparatae sunt, ut aut inganiose inventae aut codici alicui deberi putandae
sint. tuo pertinet a 2 ubi Tral. facere exhibet vocem non serendam, Naugerius
Ver una cum B, qui hunc locum affert, habet facile ' quae vox aeque serenda est ac Lambini conjectura facete , eaque re, quum codicum et scholiastae auctoritale nilalur, contra ayserum et lolχium praeferenda est Deinde os Ira crat. certa , Naugerius recleiscelera 79 Crat male municipii ; Naug. reolissime semancipi a 77 Crat histas , Naug optime sejustas'. 78 Crat hR. litterarumque Ciceronis , aug. minus mendoso hrecita litteras Ciceronis , Mommsen reole reolla. Litterae . Ciceronis , Denique go Crat habet igitur illi ' sed quamquam Vooula igitur interdum in initio nunciationis legitur os Zumpl. r. lat. I 35D,
tamen corruptae editioni Crat non obtemperandum esse editores reole intellexerunt Ilaque Κayserus ex Nommsenii conjectura edidit isti igitur fortasse reole, nisi cum augerio scribendum est isti igitur, isti AEloleti vero conjeetur lui igitur illi quamquam mullum habet, quo defendatur, lamen ideo minus placet, quia neque Cratandrinae neque augeri auctoritale nititur. Quum vero in editione Cratandrina saepissime verba corrupte tradita sint et Naugerium codice puriore usum esse illis leolionibus allatis moveamur ut pulemus, aliis quoque locis, ubi verba Cratandrinae defendi possunt, lectiones augerianas praeserendas esse censemus. Itaque
cum lolgio malimus 'augerio uolorae scribi ς Pudus legione ' pro ruillius degione ,
eadem g oum libi per ' pro cum per , 9 78 aliter ac censuit pro aliter censuit , pra sertim quum in enuneiatione, quae huic loco aespondens antea legitur, hae scripta sint: si aliud atque oportuit Nam eis suspicari non desinimus, augerium odioem suum conjecturis emendare studuisse, tamen his tribus locis causam emendandi, si re vera ille verba Cratandrinae in codice suo invenerit, defuisse profitendum est. Tetera vero harum g* 75-83 subsidia critica, in quibus primum locum editio aerni F tenet, ad artem criticam exercendam parvo pondere esse editoribus non possumus non concedere. am ubi neque cum crat. neque cum avg. consentiunt, c0 eoluris aut delicibus aut infelicibus, lentali sunt eluti recte F. laverunt in suerunt , et g 1 favisses in suisses mulavit, celeris locis plerumque cum avg. consentit. Utrumque Vero codicem, et eulingerianum et Naugerianum, ex eodem vel simili soni exhaustum esse documento est, quod 78 verba, quae in B inveniuntur in latentem , omittunt ouum enim et schol. B, ut supra exposuimus, auctoritale celeros plerosque codices longe superet et verba illa sacellas quasdam exprimani gura μotoτελεύτου ornatas, quales saepe apud Ciceronem inveniuntur, aysero, qui ea pro lassa habet, assentiri non possumus. Sed in vocabulo, quod sequitur reum vitium latet. Namque non modo mirum est, quod schol. 'ano vocem, qua tota nunciali finitur, non addidit, sed etiam ενιο ioetέλευτοv, quo vis sacellarum rhetorio augetur, hoc verbo sublatum est. Quibus causis jam advigius addustus esse videtur, ut scribendum esse conjiceret in reum , deletis e
his, quae sunt Senatusconsultum et decretum Flacci L Sed figura sermocinationis Corn. IV. φ 65 , qua orator initio hujus paragraphi litur, verbis quae sunt in absentem prioribus finita esse videtur, quia laόκωλα inter se respondentia desinunt Praeterea non
18쪽
est causa, cur illa verba a Madvigio delela pro spuriis habeamus. Itaque probabilior Halmi conjectura est, qui scribi voluit recita Senatus consultum et decretum Flacci , aeque a paullo insta jure ab editoribus receptum est Recita litterae . Ciceronis . Ut vero hac go, si saepissimo et in Crat et a Naug. verba Ciceronis corrupte tradita sunt Guorum locorum plurimi jam et ex B iisque scriptoribus, qui verba Ciceronis in operibus suis asserunt, et virorum dociorum conjecturis sanali sunt CL app. erit. ad unamquamque Cur vero ayserus 9 76 Pergameni incluserit, explicare non potui. Neque enim supervacanea est illa vox, immo Pergameni, quum Deciani claudatores essent, cum vi quadam et morimonia commemorantur contra Jortasse aecte vir ille doctissimus post verba quae sunt solita sini desiderat is majoribus vel talo quid jam pamlicula nunc , quae legitur in altera enunciatione, in priore in verbum aliquod contrarii sensus reseratur necesse est Deinde sententiarum nexus postulat, ut Tm cum Iambino ante verbum, quod est detulerunt particulam , non inseramus Nam quum ae vera Apollonidenses res suas ad Flaccum detulerant, id quod ex tota expositione, quae antecedit, intellegimus, tum omnes interrogationes, quae sequuntur, negativae sunt Neque mullum lucramur, si cum lolgio verba sto interpungimus: hQuid' haec Apollonidenses occasi0na lacla ad Flaccum detulerunt: apud Orbium acta non sunt elo. Nam signum interrogalionis post verbum, quod est ridetulerunt , ponendum esse ex Iola argumentalionis ratione apparet Tum offendimus in verbis, quae leguntur 9 79 millo quod nullo jure neque inro neque in possessione tua Guibus Verbis eadem sententia continetur, quam an lex expressam legimus his verbis iam illo quod aliena, millo quod possessa per vim Praeterea eorrupte in Crat. si radita sunt millo quod nullo in jure neque a neque possessione tua Ilaque fortasse illa verba glossema sunt a librario aliquo additum ad explanandam sententiam eorum Verborum, quae antea leguntur: simillo quod aliena, millo quod possessa per vim Denique ex illo loco I 82. quem advigius recte emendavit ei explicavit L haut lariaSse ..... applicuiSli 40ndum omnes corruptelae evanuerunt am vis verbi, quod est sedisti , sententiae loci obstare videtur. Cicero enim Laelium siclis Deciani inimiciliis jam fecisse l. e. assecutum esse, ut se ex populi sermone exciperet, non potuit dicere, sed nihil aliud animo proposuisse potest, quam ut Laelium consilium ejus rei habuisse exprimeret laque paucis litteris mulatis legendum est aut sortasse id egisti, ut elo. Iam reflat, ut nonnulla addamus de fragmento Mediolanensi, quod in magnam illam orationis lacunam inter cap. I et III incidit. uo in codice non invenli sunt nisi nonnulIi errores librarii, ut Molitae , Loreni pro Tmolitae' , Lorymeni' . Praeterea fortasso offendi potest in longissimo illo συυαθροισμῆ, verborum, quem continet laec enunciatio: hQuid is meque Mola derogabunt Τμ Nam haud pauca vocabula, suas clamembris hujus loci accumulata sunt, iam simili sunt sensu, et eadem sententia tam multis verbis varie exprimitur et explanatur, mi figura haec rhetorica nimis ariolata esse
videatur. Sed quum et Cicero ea sueri dicendi ubertate, ut saepius late vilium rhetoricum apud eum inveniamus, et fragmentum Mediolanense non s0lum elusiale ita excellai, ut verae interpolationis suspicione careat, sed etiam cum nullo alio lanis critico conserri possit, vix ratio invenietur, qua omniane illa Verba Ciceronis fuerint necne dijudicetur. Itaque haec quaestio in medio relinquenda est. Ex eis vero, quae supra disputavimus, an sere labulam codicum nolorum constituendam esse apparet: