O. d. gymnastica graecorum, ex Pindaro illustrata

11쪽

bus cristatis, quaerit personas: ἀλλα - τοι τίς ποF η λο- φωσις ἔθ' ωj Ἀὶ τῶν ορνεων; o τον χαυλον η λθον : Quae verba ita explicant Schoba : λεὶ οι διαυλοδρομῖντες μ- λων τρεχ 'σπ, εχοντες λοφον λὶ τλ κεφαλῆς. In laudibus Callo. ris & Jolai persequendis occupatus Poeta noster, alio loco zὶ, γυμνοῖς ςαλοις opponit ἀ- ιδο πους, indicans Castorem & Jolaum , nudos illis, his Vero in armis Cona

tendisne ac vicis te. Nec alio nomine Telest Craten χαλ; - άσπιδα πυθιονίκαν Vocari a Poeta credimus a), quam quod armato cursu Pythica a meruisset coronam. Quibus etiam adsentit SCHOLI ASTA : χηιλκάNτιδα, iΠquit, φησιν , οτι συνασπίσι χ αλκας, τον ο λι lv ετρεχον δρομον. Neque di mentit PAUSANIAS b), qui inter palmas, quas tuli sΓe Mnesibulum narrat, Unam ponit, Diauli cursu cum clypeo obtentam Olympiade CCXXXV; I de statua, in honorem Demarati cujusdam Corsoris erecta,&more militum ipsi VS temporis siccito, galea & Ocreis armata meminit e :

ἐφ ημων, 'ω κράνος Ἀὶ τη κεφαλῆ, κνημιδας λι τοὶς ποσὶ, ipsumque nunc Demaratum, in hoc certaminis genere Olympiade LXV, Uictoriam adeptum esse narrat, simul docenS, Eleos, cum ceteris Graecis, posteris dein temporibus, hanc abroga me exercitationem. Ex his PAUSANIAE excitatis verbis patere arbitramur, c Ursorum arma

galeam fuisse, scutum & ocreas: Nec putare nos sinit HELIODORUS reliquum corpus fui si e nudum, quippe qui cursori Iheageni πανοπλίαν tribuit d).9. XX. At non suorum tantum pedum pernicitate, sed Velocibus etiam equis mulisque, publicis in concionibus, de

12쪽

corolla, victoribus distribuenda, aemuli erant, quem certandi morem ιππολο αἰαν nominat PINDARUS e). Quumque pro nil mero equorum, quibus dimicabatur, ii, demisque vel curribus & rhedis junctiS, Vel dos uariis. Varius fuit, singula, uti ansam subministrat PCeta noster, leviter perstrjngere jUUat. Quum laudes Psa umidis, ob triplicem reportatam Victoriam celebrat PINDARUS, dicit j in eum sex duodecim Deorum aras honoralle boum sacrificiis, perque dies quinque agitatis quadrigis, mulari curru & equo celere, qui uno regit Ur fraeno.

Quae ultima Poetae verba ita exponit SCHOLIASTES .

κελητι. Scilicet, quod indiscrete helc ιππους nominat PINDARUS, id aliis locis, vel τεΘ πποις, Vel τετραο αις , Vel denique αγατι τετραορου exprimit. Sic Theronem praedicandum elle dicit g), τετραορίας ενεκα νικαφορου, dccarmen in laudes Herodoti condendum Uocat b): αρμα

αρμια , definiente SUID A i) , leu Quadri'a, & τετθαορον, τετραο α, etiamsi de origine vocum inter te dissideant Etymologi & discordent, idem significent; haut obscure indicat PINDARUS, Psaum idem quadrigis, seu curru, quem quatuor trabebant equi, Vidior jam fuiste consequuturn

13쪽

tum. Cetera inter exercitationum genera quadrigarum certamen tantum excellult, quantum, inter reliqua S, Olympiae Celebritates: unde ιππέ ων ἀεθλων κορυφαν illud adpellat PINDARUS h). De usu etiam antiquislimo gloriatur hoc certandi genus, siquidem inter Victores primi sollemnis olympici narratur a PINDARO Semus, quatuor equorum certaminis gloriam adeptus I): ἱπποuri D, inquit, τετρασιν

ατι seu currui duo plerumque in is derunt, αναβατ , seu ipse dominus, &-, seu auriga: unde ipsum etiam αρμα nonnunquam δίφρον, quassi δυο φερον, & ipsam aurigandi artem & certamen δίζρηλασίαν vocat Poeta. At accidit etiam, ut, quemadmodum solus auriga interdum absenti domino sua dexteritate victoriam adquisiverit , ita & Dominus solus currum ageret EqUOSqUe regeret habenis. Hoc nomine Herodotiam encomta cohonestat Poeta m) quod suis, non alienis manibus equos guber

Nec laudibus defraudati sunt ipsi aurigae, quortam cir-ctim spectione gubernandique peritia domini, qui corona cingerentur, digni sunt habiti. Sic Arcesillaum excitat Poeta v) ad Carrho tum, currui regundo prafectum ἔταιρων suspiciendum amandumque, quod Promethei conssilio & prudentia talus, non Uero impru

14쪽

Domini gubernavisset equos, ut victoriae praemio fuisset decoratus. Huc etiam spectant, quas Nicomacho, Xenocratis equorum rectori, tribuit laudes o), qui in sacris Athenaeis κατοι κουρον, uti res & occasio postulaverit, νῶμ. Φοι ἀνίας , quo Domino nulla de eo querendi esset caussa, quippe qui victoriam adeptus. Si vero salvis habenis illaesoque curru cursum conficerent metamque rotis evitarent fervidis, maximae illis ducebatur gloriae. Hinc inter praeconia nuperi laudati Carrhoti maximum ponit Poeta pin, quod απι ρατοις ἀνίας nulloque currus instrumento fracto, victoriae admovisset Dominum: in cujus rei memoriam, Apollini, Pythicorum certaminum, quibus parta haec fuit gloria, Praesii di dicatus, currus fuit susponius, qualem ipsi tradidissent, qui illum

manibus compegissent fabri. Quum vero, paucis interiectis, dicit, Carrhotum rediisse a Pythicis certaminibus κομἰ ντοι ολον δἰφρον ιιταρβεῖ ; ad id respicere putamus, vel quod imperterrito firmoque animo, cadentibus quadraginta aurigis aliis, duodecies inflexum cursum continuasset, vel quod illis minime motus, quae equis in Pythicis non minus, quam ceteris sacris Ludis terrorem pavoremque injicere solebant, recta ad victoriam illaeso vexisset curru. Nempe narrat ΡAUSANIAS i' fuisse in equestris Olympiae curriculi extremis aram figura rotunda, qua sacrificiis daemon quidam ab aurigis

colebatur, quem , ab incutiendo equis terrore nuncupabant. Solebant enim, incertum unde, qua Vede caussa, circa aram hanc equi tam vehementer conis

iternari, ut, coorta trepidatione, saepe illisis curribus adfligerentur aurigae. Non minimae igitur Carrhoto ducit laudi Poeta, quod ατα ἐῶ φρεν, spretoque omni pericu

15쪽

lo, sine noxa & damno, in quadraginta antagonistis solus currum conser Uasset. Post: ἱπποις partam Psa umidis victoriam, aliam, quam ἡμιμοις Obtinuerat, concelebrat Poeta. Quibus ad sui etiam temporis morem mulis, currui junctis, in certamen descendendi, respicere nos iubet. Hunc mulorum in certaminibus usium alio etiam loco commemorat PINDARUS , dum Camarinam urbem, Psa umidis patriam, ita adfatur r):' 1κεαi ῖ Θυγατερ,

Ubi ἀκην,- SCHOLIASTES dicit fuisse rhedam, quam

traxerunt muli: απηνη infuit, δε εχιν αρρια, ημιονων θεν, additque morem nunc, inventionem Asiandrasti, tempore non multo post, Olympiade nempe LXXXIX, obsoleviste: ειειτριενον σε ἴπποις αγωνοθαι, Aσανδροιστος επετηδευσε my ηwονοις αγωνιζεθα. Xρονος δε τις ου μακρος, αλ-λα Οεκαετης τῖτο διελυσε. Διελυθη γαρ περὶ τὴν ογδοηκοτην ἔννατην 'Oλυμπιαδα. A Scholiis recedit non nihil PAUSANIAS s), quippe qui narrat, τῆς απινης usi desitIe Olympiade LXXXIV, quum quatuordecim in Olympica

celebritate floroisset: της δε, inquit, αττηνης mi καλπης τον ρομον, τον μεν 'Ολυμπιαδι νομι Ρεντα εβδομηκοςη, τον δε της

mordiis non nisi justae aetatis & roboris in certaminibus usurpati sunt equi mulique ιπποι τελειοι, ἡμίονοι τελειοι Se αρματα τελεία vocati. Olympiade vero XCIX invaluit I a mota

16쪽

mos, jt iactis currui quatuor pullis, certandi, & Olympiade denique CXXV UI pullorum συνωρ ς , seu biga, Usu est recepta, uti nos docet PAUSANIAS e), qui simul narrat, in illa Sybariadi Lacedaemonio, in hac vero Belistichae, e Macedonia feminae, coronam accidisse. Quae hele de Belisticha & de duabus aliis feminis, Olympi

cos ludos non frequentantibus solum, sed cum viris etiam de victor j a contendentibus eamque illis praeripientibus tradu PAUSANIAS , quomodo concilientur, eodem auctore duce, supra a nobis observatis, femjnis nempe Olympiis interesse fuisse interdictum, & ne Alpheum quidem fluvium, durante hac celebritate, transii re licitum, ni de praerupta petra TV paeo praecipite S darentur, ignorare nos fatemur. Fortassis non aliter haec intelligi de-het mulierum victoria, ac Philippi Macedonis, qUem narrat PLUTARCHUS, in Potideae urbis obsidione occupa tum, Olympionicen te proclamatum rescivisse: & Theronis, cui, Theoxenia celebranti, de victolia Olympi canuntium adlatum tale PlNDARUS canit u). Scilicet, pro uti supra Verbo indicavimus, Usu Venire solebat, Regibus certe & Principibus, illisque, quibus in celsiorem dignitatis sedem adicendere contigerat, Ut, quum de palma cum aliis confli tare vellent, non ipsi, sed mis. sis cum aurigis equis, in his certaminibus exercitatis, de . certarent, atque adeo, sola equorum magistrorum sollertia, laureolam obtinerent. Tertiam denique victoriam obtinuisse Psia umidem dicit Poeta noster, ' Aμπυ proprie usurpatur ad desiignandum, gemmis aureoque distinctiam, Capitis Ornamentum, quo crines fluxos, jam colligatos, redimire ornareque solebant mulieres. Hoc sensu Usurpata legitur

17쪽

vox apud Homerum, quum Uxorem Hectoris, morte mariti cognita, in terram decidisse animamque exspirasse narrat, longeque a capite fud ille splendida ligamina υ):Tῆλε δ , inquit, ο κρατος χεε δ ματα σιγαλοεντα, δεμπυκα , κεκρυφαλον τ, ηόε πλεκτη, αναδεσμην, Ubi SCHOLIASTES dicit, i κα esse κοσμιον τινα πεζιτην κεφαλην ἀνεχοντα τάς τῆς κεφαλῆς: quo eliam significatu Lachesin Parcarum unam χρυσαμ πυκα Uocat

PINDARUS ae). Dejnde per metaphoram funiculum denotat auratum, quo crines in equorum frontibus sparsi colliguntur: Unde denique Syneri Ochlce frenum, quo equi reguntur, significare solet: hinc χρυσάμπυκας Ἀπους apud HOMERUM 3/), quod per taπους χρυσοχαλίνους exponit illius SCHOLIASTA : unde tandem μοναμ πυε est eQUUS Uno rectus freno, & μονιχμπυκία, Equi μονοχαλ-ου gubernatio. Haut obscure itaque indicat PlNDARUS, receptum fuisse morem in Olympicis Ludis equjs utendi sellariis dorsuariisque, quibus, superata meta, ad corollam adspirarunt illis vecti: id quod etiam nos docet PAUSANIAS et), moremque hunc in memoriam rediisse Olympiade XXXIII, qua Crauxidas Cranonius hoc cursus genere Vicit. Quod μοναμ πυκίαν heic vocat PINDARUS, id κύλητα adpellat PAUSANIAS aliique auctores. Est scilicet κελης, equus sellarius, qui clari u non jungitur, sed cui insidet sestor equitans: Dπος , mi κατα μονας ἔλαυνομενος ut explicat EUSTA THIUS. Cui adsentit etiam SVIDAS a): Κελης, in sit, ο μονος ληος, κω ο ἐπὶ τουτουφερομενος. Ita & PINDARI μοναμ πυκιαν intei pretatur ejus SCHOLI ASTES: νοητεον όε, requis, πω, τῶν λεγομενω

κέλητι

I 3 Quod

18쪽

Quod cum Olympiade septuagesima prima initium

cepit binis cum equis feminis certamen, Vocitarunt Graeci, quarum altera vehebatur ἀναεατης , sinu equeS, alteram Vero manu inter equitandum ducebat. Quum vero a meta prope abestet vector, desiliit, prehensoque manu freno , utrique cursus comitem se praebuit. De

hoc certandi genere ita scribit PAUSANIAS b): 'H, Jg

ριένοι των χαλινῶν. Harunn usum Olympiade LXXXIV abrogatum fuisse, auctore PAUSANIA, jam indicavimus. POLLUCEM si sequaris ducem, κάλπην dixeris imis lecum mulis dorsuariis certamen, di id inter ἀπήνην & καλ- πην discriminis, ut haec pugna fuerit, qua mulis insidebant certanteS, illa vero, qua curru junctis mulis vehe

πη ' το δε των ζυγεων ἀπηνη. Campum equestribus hisce certaminibus destinatum, ἱπποhομον Graeci Uocarunt. Jusluto curriculi hujus spatium, sive latitudinem, silve longitudinem spectas, monimentorum inopia, definire non audemus. Qui Athenis fuit Hippodromus in longitudinem quatuor stadiorum fuit porrectus, uti auctor no his est: PLUTARCHUS, cuius haec adfert verba DOm. BARRUS e): το Jε, inquit, larari; ον διάτημαι τεσσάρων ην Καμή- Quo fultus testimonio & Grammatici cujusdam manu scripto, hanc fuisse omnium justam Hippodromorum mensuram, adsierit modo laudatus Dom. BARRUS P). Pro locorum Uero natura & indole, Variam fuisse horumce sipatiorum cana citatem veri videtur simillimum. Nec alio modo de Olympiae Hippodromo nos instruit ΡAUSA

19쪽

SANIAS, quam quod dicat ex duo illum habuisse latera,

quorum alterum aliquanto longius excurrisse & ex aggere constitisse, alterum vero non aggestam fuisse terram , sed collem minime arduum. Quod ad ipsam campi hujus formam adtinet, quadratam fuisse, in longitudinem porrectam, inque ejus medii spatii extremitate metam, positam in parte alterius cujusdam, capacitatis longe minoris, quadratae figurae, quae similitudinem elementi Graeci prisci τῖ σίγμα conversi prae se tulit, contenis

dit Dom. BARRUS 1 ), cujus hic adscribjmus Verba: C' sol forma Hippodromi) un quar e long, d P extremite Aquel la borne, placee ou milieu de uiargeur dansuve portion d' un quar re beaucoup plus petit, ou si V on veut, dans En Σῖγμα antique renverse, qui Ia ruferrore ted ement, que, sit d cote, Ioit derriere, ii n'I pou it posser, qu uuleut ebor de front, Quam sententiam tuetur testimonio ΕUSTAT HII, qui HOMERI verba : εω ξυνο 1σιν in illis adhibita versibus , quibus de meta , Heroibus Graecis ab Achille erecta, Antilochum edocentem Nestora

narrat Poeta e), ita explicat: κατα παλαῖς ἔμελ , συ-το των σιγματοειδές ' c τοῖον μαλιτα το κα- τα τον καμπτ oc. Utcumque haec erunt, id certe extra

omne dubium positum, locum hunc saepissime, & aurigis, & dominis ipsis curribusque periculosissimum fuisse,

nec raro ad interitum fatalem. Circa hanc metam cursum pluries flexisse concertantes, ex communi Auctorum sententia constat. At inde tamen non elucescit horum

flexuum numerus. Quum PINDARUS B), Theronem fratremque eius Xenocraten ob Victorias, in campis Pythicis Isthmiisque obtentas, laudans dicit:

20쪽

Verba Poetae ita exponenda esse contendunt alii, ut dicant, Theronem & Xenocraten, duodecies superata meta , curriculum Vicies quaterque confeci ste. Cui Iententiae ex duobus aliis Poetae nostri locis robur conciliari putant, ut, quum Hippodromi terminum vocat γναμπτον τερμα δρομου r) & Γemplum Apollinis Ουωηεκαδρο- μων τε κενος h). Nec aliter verba haecce intellexisse invenimus SCHOLIASTEN PINDARI: φασι δε , inquit,

τινες, ἔτι δώδεκα δρομους ανυει το τελειον αρμα. Tὸ δε πωλικὸν, οκτω, idque hoc CALLIMACHI versu nixus: Δωδεκακις πεδι δίφρον ἐσηγαγεν οΘματα δίφρου. Quumque, eX mente BURETTI, equiri is destinatus campus in duodecim divisus esset partes; per si1ngulas continuarunt cursum, &, quum in fine cujusque illarum

iter sit nuaretur, flexiones hasce Vocarunt κα τ ας. Quam contra sentent jam hoc excipiunt alii, Verbum καμπτειν Uel γναμπτειν non eo usurpari significatu, quo rem circumire denotet, sed sectere tantum & incurvare, at Veadeo non duodecies, sed sexies tantummodo, i tu sexies, totidemque reditu, metam certaturis superandam. Nec diffitemur, hanc PINDARI explicationem rei naturae magis Videri consentaneam.