Apparatus Sophoclei supplementum [microform]

1쪽

MICROFILMm 199 1 COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE YO

a partis the undations of stem Civiligation Preservation Project

NATIONAL ENDO ENT FOMT MUMANITIES

Reproductions may noti made without permission stom

2쪽

States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

Ll PS US JUSTUS HERMANN

APPARATUS SOPHOCLElSUPPLEMENTUM

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ORGET

TECHNICA MICROFORM DATA

5쪽

in ches

iiii

2.522

9쪽

Septem sunt anni, ex quo in illustris scholae Misnensis annali do Sophoclis emendandi praesidiis commentatus sum. In quo libello etsi haud pauca mihi retractanda esse intellego, ipsius tamen Sententiae quam ine defendendam suscepi, ne nunc quidem est quod me poeniteat. Nam codicem Laurentianum XXXII, 9 unum omnium, quotquot nunc exstant,

librorum esse sontem qui post C. G. Tobetum studiosissimo defendit Guillelmus indorsus, ne Augusto Nauchio quidem persuasit, qui illo

etiam diligentius Laurentiani uestigiis insistendum e88 praecipit nou. ann philol. uol. LXXXV. p. 166 sqq.) Post hos autem qui de eadem re quaesiuerunt Antonius Seyisertus in quaestionibus criticis de codicibus Sophoclis recte aestimandis, quae Halis prodierunt a. 1863. et Joannes Κvicala in diar gymn. Austr. a. 1866. p. 21 sqq. in Summa quidem re mecum consentiunt dissentiunt maxime in eo, quod codicem Florentinum 272b, qui I littera signatur, ex Laurentiani archetypo Originem duxisse iudicaui. Quod contra Κvical quae disputauit p. 30 sq.), facili negotio diluuntur, cum librum Γ non ex illius archetypo ipso descriptum,

Sed per unum alterumue librum, qui medius inter utrumque suerit, deductum esse statuamus. in communem esse utriusque sontem ab eius familiae, quam Parisinus 2712 ducit, origine diuersum euincit lectionum, in quibus illi soli conspirant, multitudo quem consensum uereor Ut probabiliter possit explicare Seysterius, qui illud parum acute a me c0nclusum esse criminatur p. 27).

10쪽

Sed quaestionem de codicum Sophocleorum rationilius perquam dissi

ellem et spinosam retractare nunc lutilem nec uacat nee libet. Neque uero eorum iu licio accedendum esse artiitror, qui ullum eius quaestionis usum esse negant. Nam quod reliquorum praeter Laursentianum librorum scripturis non maius retium, statuendum S Se praecipiunt quam nostratium hominum inuentis id ita demum recte praeciperetur si aut a Laurentiano ceteros ni ius ibu'iuato esse aut qui hunc librum seripsit commune omni uni relietypuni talita id expreSSisse constaret, ut si pi id huius auctoritate destitueretur, id se in archetypo luithun suis Re consentaneum esset. Verunt i hoc quidem ut redamus laciunt praeter alia uersus quin tu ab eo qui Laurentianum scripsit. Omissi suppi ii a dior-thota. piem dicunt: luem alio atque illum exeniplo usum esse Nauchius, Mystertii A. vii ala consentientes existimant. Quos uersus cum nihil iam a Laurentiani liraestantia commendationis habere pateat, nemo tamen a Sophocl non scriptos SA credidit. At luod in his alii libri fidelius archetypi memoriam Seruasse Operitin tur, quidni etiam in aliis, quae in Laurentiano uitiata leguntur, fieri potuisse censeamus modo ne illorum I tiones ullam int rΡOLitionis sustiitionem moueanti Et Parisinum 2712 rarius orae toris manuni expertum SSe lanissime erspicies, ubi scripturas illius contuleris eum eius Ontinis auda Cia i tuom aliquanto ante Demetrium riclinium Sophoclis sabulas uno Laurentiano usum recensuisse post Elm Aleium olim docui p. 17 sq. . Ne lue i. in dorsius cum id ageret, ut temerariis illum mutationibus deprauatum esse Ostenderet ex Antigona plura quam quindecim exempla protulit sed taxon. teri. Ol. III. p. IX sq.),

qtiae et ilis niugnam partem ita comparata Sunt ut truti caSu an consilio

mutata dicas iuro mitigaA. Itaque se illud set idem, si od Philo t. v. 220 8 l. adhuc edebatur

pro quibus in Laurentiano est τίνες πω ' ες γῆν τηνδε κα ποίας πια- uerbi extremis ex u. 222 4llatis satis caussae uidetur esse cur interpolatori deberi arbitremur, quem exiluisitiore dicendi genere usum esse miraremur. It uero auehiu. lio in genere tam suspitiosum Se praebuit, ut unius Laurentiani libri apices aucupans haud raro contra reliquorum fidem ea nouaret, quibus uereor ne deprauasse potius quam emendasse poetae rationem putandus sit. Leuius est quod Oed Col. u.

43 sq. ubi post tmsteium uulgatur

cum in Laurentiano uiti scilicet in hoc libro frequentissimo ' κατοίνυσεν Scriptum esSe uideret, id potius κατηνεσεν esse credidit ignoto illi critico, de quo Supra mentionem laci, quamquam non quid promisisset, sed quid effecisset ciuitas, necessario dicendum erat. Nam quod δευρον κατηνυσε recte iungi negauit, immemor fuisse uidetur eorum, quae ipse cum plerisque edidit rach. u. 995 sq. ρων ita orων πί μοι μελε o χaριν ἴνυσας. Sed extrema eadem Oedipi oratione, in qua nunc quiden consiStam

illud quidem obiter inspicienti perplacere poterit, quod extremo uersu Nauchius ex prima Laurentiani scriptura τοῖς siue τῆς nam i in litura

est pro ij ἐιιῆς ἐχθροις effinxit τῆς ὁ γῆς ἐχθροῖς πονους, siquidem

suorum, non Oedipi inimicorum clade mouendi fuisse uidentur senes Colonei. Sed enim ad horum animos captandos Satis ualiturum esse uidebatur, quod terra Atticae suum aduentum Salutarem Ore spoponderat atque Oedipo, cujus animum ira ulciscendique cupiditate supra modum incensum omnis declarat oratio, quid magis conuenit, quam alteram etiam diuinae praedictionis partem iactare, qua quod Atticae saluti, idem suis ini-