장음표시 사용
11쪽
IX DISPUTATIO, ut loquuntur, non atrimoniarib horum principum Electorum habentur. Idque tam multis ac veris indiciis aliis milii est perspectum, ut ne quidem dubitare liceat, illo Lan graviatus Alsatiae titulo civile imperium, silve ut Blandellus nomin patrimoniale dominium fuisse designatum. XVI. Nec dum ab ea mente desistit Blondellus, libenter et cupide institutum persequens, quod antea neganti, nunc etiam dubitant idoneum videtur Quod cuiusmodi sit, ex sequentibus licet intelligamus. an graviatum istum pergit nec in aliae totius , nec forte hereditar um fuisse evincit fragmentum vetus Verto Argent praef
xum, quo docente A. D. tas Henricum Comitem provincia
lem fariae sine herede denatum discimus suo tempore Aberim Eudos regis parens vivebat Sed frustra obnititur Habsburgiis, neque ideo res Austria in discrimine est, quod Lis,hia is seritim auctoritate atque opibus crevit, et diverso temporta
να- εἰ atrare mire amplioresque imperii accessiones habuit, et secundis,m μπρ' ovas in divinis bene latis ponit, rebus usa sic se extulit paula serie, M s ima atqVe firmavit, ut magnitudine potentiae dignitatisque succe Fuc in omnes orbis terrarum partes longe ac late se disrundat.
E. Naim et in partiti rationibus ius inest, et pro certa portion rium Asan etiam aliquid recte possidetur, constatque Austrie iure ni ris sanguineque ad cernendam Henrici, ultimi ex comitum Lia, is Egestiet mensium propagine an radiis, hereditatem pro- - rimos fuisse, et quod antiqui annales ferunt, ipsos qVOqv enheimenses, quorum casu adverso orbitateque tandem deletus est principatus, ab stirpe Habsburgia descendisse, ac morte sua Alberto Sapienti Habsburgio ius, quod nequo vis, neque temporum invidia eriperet, certum ciscaxqv ad succedendum reliquisse. At vero quando familia Eges heimensis defecerit, sententiis rationibusque diu est varia
VI o gangin Larta, numerat annum M CC XXXVIII, de
12쪽
PRINCIPUM MOSELLAE AUSONII 'sgent migrat. lib. s. pQ. F. Alii Hversum sentiunt, et mul iam is his rationibus Etrahunt, annum M CC XVUL compusantes, inter quos nuper fuit auctor bosphori Austriaci fart. a. cas. Ia orum adiungo qui familiae Egesheimensis terminum in anno M CCXXXVI ponunt, auctoritate fragmenti veteris, quod in aditu operis, titulo chronici Argentineos inscripti es conspicere, o cuiuspretiisti non artinet nunc inquiri. Alioqui multa mihi oblataiunt iuplomata, in quibu Comi es Habsburgiipue Episcopos et Principes, quin etiamstos D urgenses com res collocantur quod forte novumposset esse causae Blandellianae praestatam, issmihi compertum esset, talia,etsi pera ceteroquin ducenda habendisque sant, non continuo valere ad asserendam praerogativam, ubi causa praerogativae non dis eptabatur. Recordor enim alias in tabulis pactorum, atque diplomatis alii saepe legisse eos antepositos, qui in iudicio con roversiae praecedendi maximepopponi debui .nt. Atque eo a Iegare oceat transactiones inter Episcopos et Duces initas, in quibus hos quo e icta Naessio invenias, salva alioquin culinque dignisate et
XVII. Haud rectius censeri debet, quod Biondellus, ubi in opinionem contrariam discessit, conatus est probare, Alsatiam non modo sub Habsburgiis non fuisse hereditarium principatum, sed ne quidem regni Germanici proprie dictum membrum posse appellari. Quod erroris culpa nono . Retinoan.
Vacat, atque eiusmodi est, ut appareat, eum in hac causa
sincere scribendi vel nullam, vel sane exiguam rationem ha io Auinon, buisse quippe qui nescire non potuit, Alsatiam ab eo tem a 'U pore, quo imperium Carolinum partitis rationibus Hludo- vici pii filiis possideri coeptum est, a consociatione Gallica sa/-L-
separatum, atque ab aevo inde antiquissimo semper at iv 'i' sine dubitatione ditionis Germanicae fuisse, et lingua, mo-
ribus, institutisque similibus in unam gentem nationemque Umafiusea coaluisse, ac sub regum Germaniae auspicio imperioque sto 'ruisse, nec non iura iussaque ab iis descripta coluisse, et si ' - θροος eos minus digne reverenterque tractasset, atque ab ossicio discessisset, lege imperii ad obsequia redactam, sub uno Teu mi H n iotonici populi numine atque conari uni iure fidem servasi cv resti
13쪽
i IX DISPUTATIO, Qvibus indiciis atque rationibus plane aperteque declaratur, Aliatiam line contumelia Germanicae iurisdictionis, ac sine evidenti iniuria erga divos Caesares regesque a Germania membris p roprie noniinatis divelli non debuisse atqueue pa-' 'Σ rari rod luculentis documentis, quae magno numero
inibonatu sunt, conficere polsem, ii milii consilium esset,
liae longius prosequi, resque amplius inititutum ferrent.
Tantum usti iant, quae in eam rem prodita sunt a FrodOar
si ea coniun do Gron. an. ya,.sis. piso. Viticiundo Corbeienti annal. r. V Ottone I risinstensi Chron. lib. o. cap. I. N. Sigeberi Gem- ratione cen blacens an pas. V graviter atqVe diligenter annotarunt, δε- partem Lotharingiae, quam Carolus simplex, extincto line
liberis Ludovia Franco Teutonicae propaginis, quae per
tan Famin Hludoviciun Germanicum descendit, ultimo regibus cr-2.ἡ ,- - maniae, ad quos iure pertinuit, praeripuerat, Henrico Au-ι membris cupi, tanquam legitimo et supremo eius domino redditam, proin e et M ac post ab Ottone M. vindicatam fuisse Non me piget referre Sigeberti verba, quod non modo iis pax foedusquo,s - quae pactione Bonnenti continentur , sed etiam cessio Lo- ,-- iliaritagiae xuia ibidem facta indicatur . Reges Henriciti Au-
s i ς ε Pὸ- ἰ- ὸmpis factiam es Bonnense refovis instrumentum 2 ,-f ἄν quodanno CCCCXXI. inter Carolum plicem et Henricum ut Emr ra. factum est ido respicit Fri g. i. o. CH. cap. I dum Belgicam, id es, Lotharisiam Henrico Aucus cestam memo/ar. Primu autem inter Frauciae occidentata separatae reges Carolin Calvin, divistane alienip ι- trimonii, συο mo tuos u liboris legitimis Lothario iuniori, Ludoviso II. imp. debebatur, cum Ludovico Germaniae rege, ad quem demum extincta Lothurii nioru imps pagine iure pertenire debuit, anno DCCC L . accepit deinde no DCCCCXII. mortuo Ludovico, filis rQum Germanicorum familiae Carolinae postremo, Carolin simplex Caroli Calai nepos Lotha ingiae regnum invasit, acpostea Bonnaei CCCCXXI. HZου-rici Iucupi tantν.im vero et i gitimo Germaniae regi, a quem ex ea apνimorum acquirentium regum Germ niae iureseneEcrimebat, sotinni ter c, si attribuit M.
14쪽
ceps et Carolii simplex apud Hunnam confoederantur, roli de reddit murico rcg regnum Lotha ivgiae episcopis et comitibus utrino iurando rem cons antitus. Viad expedituita est intelligere, et foedus, et cessionem in conventu Bonnensi esse factam deinde isthac cessione Henricum qua regem Germaniae, atque adeo postliminio et nomin ditionis Germanicae Lotharingiam recepisse. Foedus exprimitur in eo mitrumento et nominatur unanimitatis actum ac octetatis amicitia quaesita repertaque Cessis exhil loria colligitur atque demoi. stratur. Quod de consimvatione episcoporum Comitumque memorat, id recte sibi constat, et subscriptis eorum nominibus quoque comprobatur. Nisi quod anni numerus, quem init Sigebertus, eventis non respondet, quo errore alias minime vacat, et mendum in dubio a librario est admissum , dum H innam qua Vianam Comitatus Marcani urbem denotatam esse , videri posse θscripssit, cum nullus eorum regum conventus, qui quidem apud Vntiam habitus sit, ab ullo vero atque antiqvo scriptore commemoretur, omnino autem ius apud Dianam habiti certa atque luculenta sint documenta. Suffragatur Frilinget sis, et perantiquum illud ac propter duorum regum conciali itionem his igne ad posteio atque fama celebratum ractum copiosius oponit, .. c. chron. cap. II. Quapropter Alfatia, omnino proprie membri Germaniae nomine continetur,quia uno quondam summo imperio continebatur, et quod a tempore ultimorum Germaniae regum in Germania, tanquam integro, ius valiut, idem in Alfatia, tanquam membro, una gentis iurisque societate coniuncto omni seculorum memoria semper valuisse intelligitur, certo membri sive aνtis argumento, cum, qυod est pars parcis, non post non es parsiolin, et quod iuris es in toto, idem esse in totivi parse,on ita ara Mone, et iuris etiam praescriptiosormulaque vide tui .Quod ita evidens est atque certum, ut Otto M. anirmaverit, iuris
15쪽
IT DISPUTATIO, Wim regni sui esse Usatium, in tabulis anno su confectis et inser ordine ac numero regionum Germaniae ab Henrico Aucupe. elaniarum reposuerit Sigebertus, an staa et ipsam demum emi re μ' Lolliaritagiam prohinciamTeutonicorum appellaverit Frisiingen-
is ia XV Etsi vero Alsatiae status saepe varius Prtunaquob β. Aeratis interdum inclinata fuit, tamen sub Germaniae regibus stetit
V . semper atque floruit, donec publicae quietis causa regi Gal-
δεδει- mili liae cui ob litum ac propinquitatem utilillima est, nomin ab ἡ,ia, satisfactioriis A. MDCXLIIX. traderetur, ita ut eam supremo A. Livii iure haberet, et cum finitima Germania pacem concordiam-Dςς Rise' CR que coleret. Cuius rei causae cum fuissent omnino nulliae Ibm uisis et graves, thim pro conditione illorum temporum hanc con-- eii φ ciliationis rationem iniri oportuit, quae care Austriis constititst p., cum quod ea re ipsi magnam aviti patrimonii partem, tumatio is quod Germani, qui Rhenum accolunt, praesidium securita-ς 'v' G ostiae amittebant inae cessio Hispanis adeo permolestata Σαώ κ. accidit et acerba, ut contra obtestantes pro iure suo, quippo noto si quod nascendi sorte sanguinisque iure acquisitum, invitis ace , Iat, nil tale meritis suis regibus uterri non posset, strenue annite- ι, ami rentur. Eo conlilio pacis pactionem apud Vestphaloa
qm factam, in quantum in capite cessae Alfatiae iuri ipsorum comis, at risis traria erat, omnibus modis oppugnabant, et ut recte atquGmi. MOM ordine hoc inprimis arduum et orense negotium perficere-TG δι causae defendendae partes eodem anno, quo expetita -- Ludosicus Europae pax coaluit, Petro meimi ad conventum Monaste-M riensem legato imposuerunt, qui publico decreto intercede-
e sanar Asaso Germaniam eampedibus sinctam.x sue censuit. Sed ira nee stare. C. sestem non habebat. excucanda. ne e tamen dissimutandus occultus erga eam metu Gasi jum inprimit sando pacem estphaticam, sis tuto inniti poterant nemine es ruperunt, et eulpa fluat si se iurium per eam partorum securitateprisarunt.s 'sidem haec talia pacta semper eonditionem habeant capitum consentorum ab aetera parte prae n orum . Viva δε- , Iae, tura pace robur mas super/or aut iis cara iam.
16쪽
pRINCIPVMwOSELLAE AUSONII ircaput iniuste factum diceret, et cur a rege suo admitti non pos set, causam solenniter indicaret Altero post anno, quam pa- cerebus Europae consilium erat Ioannes opermann rursus ab
contra obtestandi mandatum accepit, muneris sui non in v ememor , ac in tali cogitatione defixius, ut cessionem quamli- p bet ab summa potestite factam,reiiceret piorsu in publica con ad . putit tradictione destrueret, irritamque fieri postulare tu unc secti LeVol p. I.
tus est vir doctus, et rerum Hispanicarum apprime peritus ne racobruchi titia, eques et archi. e sui regis, qVi Hispano' - - α ιμrum ius, quod quidem ad ipsos ratione Alsatiae et Sundgoviae .i Ἀλpertineret, singulari libri, qui inratia et iis cata inscribithir, tuendum propugnandumque suscepit Propterea quod id diri coni=a. D. sententia Hispanorunitate ellet,ut tranliget uitani attriti io ad m- ΣΟΣ serendum domui Burgundicae damnum pernulti non debuisse pisti
sset, ut quae ibi et constitutum recte patriai nituri, et heressita-- tur in rium insuper patrocinium antiqua et iusta possessione firmatum obtinuiti et ae praetenti , quanquam rar quillitati publi ibi, emisi eo cae remitti debuit, tamen mox velut clasticum maioris belli in- ter Gallos Hispanosque fuit, ac diu incerta eventus expectatio- , ne omnium animos suspensos tenuit, usque dum pace apud Pyrenaeos montes inter utrosque reges instaurat illa sane porum miseria ditricilis et multi sanguinis impendio dilitatariae a clustri. controversia, anno DCLIX. finiretur. Iam certa tranquilli V ς' - - .
tatis in Alsatia retinendae spes erat, si neque ulla cuiqxae fieret molestia, neque iliqva conditio ferretur Sed quia subinde asilis Oeato. praefectis regis potestate sua abutentibus multa sui cepra sunt, Azia
quae iustis de caussis decem imperiales civinate recusarent, et ut ristinate de querimoniis suis cognosceretur, impetratent, res ea renti in ' μαυ- dominatum incumbent venementer coepit esse suspecza.Ni --
hilo secius Germaniae grave erat hoc cliuidium, ut quae maxia o . et me vellet cuperetque servari pacem , et nil nunus Optaret, quam data ibi caulam , qua ad bellum excitari posset. Id-- . VNu. circo rca subinde monitus rogatusque est, ne pateretur prae- A.
17쪽
IX DISPUTATIO.fectos contra transactionem Vestphalicam admitteres, nec
sineret, ut cessionis capita bona fide approbata ad alieni uiris fines porrigerentur. Atque illuc valuit consilium, quod imperiales X. Alsatiae civitates, et ordo equestris anno cI IIcLIIX. quo Ensishemii tribunal, quod vice regis iudicaret,institutum est, opportune iniverunt, et per delegatos idoneat ris sormula libertati privilegiisque suis caverunt, adductis in eam rem argumentis, quibus docerent, ampliorem illi tribunali potestatem attribui, quam per pactum Monasterii conventum liceret adhaec fas aeqvumque esse, ut Galliae rex in Alsatia non plura iura sibi arrogaret, quam domus Austria, in cuius locum successulet, ibi quondam habui et idque ut fieret, cum ad firmandam pacem, tum ad iustitiam pertinere, nec posse se discedere a vestigiis maiorum, qui omni iure et semper cognitionem tribunalis provincialis defugisse
sent. Nec dum vero talium disceptationum optatus exitus fest, sed anno cII lac LXII. superior controversia cum quadam acerbitate denuo excitata , et vis etiam libertati sacta est, unde et turbandi eius limitis non vana suspicio et periculum crevit, neque sic tamen omiti Germania pro retinenda concordia anniti, et summa ratione ad tollendas eas lites consilium operamque contulit. Inde tractum disceptando tempus, et quia rex supremae praefecturae titulo,
contra ius inveteratumque morem iusiurandum talibus verbis conceptum, quod reipsa civile obsequium et rabiectionem denotaret, a X. illis civitatibus exigere pertendebat , magni
Iabores imperii et arbitrorum eo delectorum susceptae consultationes impendiaque omnia irrita suerunt. Rex enim auctoritate sua cupiens finire controversiam, non paciscendo, quomodo cum civitatibus alienae ditioni subditi agi oportuit, sed iubendo rem totam perficere statuit, factusque ab iis alienior anno praecipue cI Ia LXX, quo apparuit, qualis
18쪽
PRINCIPUM MOSELLAE AVS pNII qualis animus regis esset, vim parantis, si sormula , vati praescriptistet, repudiaretur. Nec dum vero istius litis rationes expeditae sunt, postquam bellum Othar gicum eodem tempore occulte atque dissimulanter comparatum,m gnam insequentis conversionis significationem dedit, et non dictis modo civitatibus, sed Germaniae etiam pro finibus suis anxiae, et quo ista regis irruptio spectaret, solicitae metum intulit. Etsi vero nil omissum est cum reducendae pacis, tum restituendi Diicis gratia, tamen rex violati pacti causas destinatis occultioribus speciosissime praetexens, neque intercessione, neque legatione persuaderi ac inflecti potuit. Iam utrinque perspici poterat, quid ex regis finitimi actionibus
sperandum esset, et quo nixa illa tantis opibus copiisque consilia valerent. Nec fallebantur opinione, cum anno cII IIcLXXII. Foederati Belgi calamitate monerentur, ut nil moderatum a Gallia expectarent quod cum maxime ad curam Caesaris auctoritatemque Imperii pertineret, sociorum Batavorum Principumque imperii iniurias negligere non potuit, gravibusque adeo causis et tempestivis Hispanorum consiliis indoctus est, uti pro dignitate sua, quam laesissent Galli, et tuendis imperii iuribus, quae immisso peregrino exercitu
violassent, artara caperet, principesque imperii, quorum libertas petebatur, amicitia et foederibus sibi illigaret, ac honestis rationibus eo adduceret, uti uno animo atque consilio secum
statuerent, pro imperii hostibus habetidos, qui imperium nulla data causa oppugnatum belli molestiis vexassent inoturbulento Germaniae statu decem illae civitates, quibus sub tutela regis Galliae tanquam supremi earum praefecti omnino vetus libertas, constare debet, in multa et maiora, quam antehac, pericula venerunt, et sub iugo belli Gallici duriter habitae vehementerque afflictae sunt unde ut expediantur, redeantque in pristinum statum , iure armisque est anniten-ar dum,
19쪽
IT. DISPUT./TIDdum, et ut coepta immegae dissidentium partium conciliatio seliciter succedat, ac totum quoque hoc negotium recte perficiatur, Germaniae refert, atque ad officium de pace deliberantium spectat, et Caesaris praecipue gloriae convenit , ut respublica antiqvis legibus denuo firmetur, ac iusto bello dignam tandem ac publice utilem pacem consequa
tum a tempo. Praefectura sive Advocari Asatica, in stilus ar- 47. gumen i dis /sicione posita es, es vel generalis, cuius risu. ἴ- bi, nai olim Haganoae constitutum fuit, vel opecialis et desinitet tu imperia in x imperiales patiae civitates attributa, vel singularis, is, is titi quae ruondam ratione Argentorati ' conveniebat, ei a Ruril. iurisiurandi H Habsburgio e ta, postea cessariit, quam auctore verto jdςl x xi Palatinitivitates imperiales hoc onere liberatae, Vogios sive Uzz, Advocatos babereta erunt Generalis, facta etiam utrius os esse pue Asariae cessione, ab Hispanu ratione Ducatus Iucemburin: To ., et Oribatur, postquam ii suae praetensioni renuncia.
perpetuabo runt, Pace stud montes Pyrenaeos initas. I diu finem habuit, vae saepe mutavit praefectos, et nunc si censes nunc Gr-
P. et iburgicos, nunc Palatinos, ac denom Urios habuit, cuiusqFinobedien ratio hic non abesti , sed eius duntaxat, quae X. imperiales . - . a satiae civitates o lectitur, quae strua ipsarum literiale minum eon et iure gnitateque a gremo imperii dominio endente intel- η si ligenda est. Instrum pac. si abrug. g. itemque dictas m zν-- lurimum interes inter supremam et iure proprio ac nemini non essetfao obnoxio compeIentem praefecturam, et inter imperium civile, , tis verum ratione 'ritorii consideratum dominium. In ex Epistola excu- stacto acis Vest balicae Ga lae regi cessa attributaque est, si 'b δή oc paratam habet rationem, et inter egonis actae capita Aes Db . . adeo non coUtinetur, ut quoqυ diserte seiungatur. inde in . Dia . D. V re igitur iuiffvitas posviatorum assicorum, quando talis tu. -- r. -
20쪽
vi urani o mus, ab ita concepta es, tit in argumentum ominii ratione territorii competo tis aleist. Etenim Iare copioseque
pro ari pot fato confirmini, nil praeter dominium advocati aenrotectionis cessum esse Gallo, propter quo sane nutam sub- rationis iusiurandum debetur Esenim in dicto cessionis capite una obaerensqze cessis exprimitur, tamen una iversu trans-Dtimn titulus indicatur, neque a cessione Landuogliae inferendum es adcessionem iuris iram medietatis, Σod dictu cipitatibuιμ imperiali supremo dominio sane expresse luculenterque es se servatum . Neque ab hac sententia nos cmovent iterae, quae dicuntur, ρ.ιritoriae , vulgo nominata die Sehorsanis Urielfe quin quae ab Ubiis, cum in iussa quietaque an radiatus A satiae tis sique essent, non qua Earum X urbium imperialiam Advocatis, ea qua augusti Caesribus scriptae sunt atque promu gatae. Itaque ingrati erga imperium animi si quu is vim interpretationi adferat, ut praefectura provincialia fraudi si iuri imperiali, quo fundata semataeque sunt hae civitates, ad qua rum tu. udam voret e unitatem pertinet capitulatio eo l-
si umentum pacis Monas per se luι is plenum declaratu iterum atque in hanc sententiam explicatur. Itaqν Austri Ferianandinae rosaginis, Germ.1n0desererunt conventis pace condition bus, et maiorem in modum eupiverunt, ut rex Galliae par erga se studium voluntatempe, clararet. Sed et emadmodum in usu epenerit, acta superiorum temporum Lati superque testantur, cum quae sine conditione et clausula Ferdisando Carolo Archiduci per-flpenda pecuniae summa promissa esset, pos in condisionem pacto
Manaster: Vos alorum intro contrariam, atque in re onem ab Aos ist 'in propagine Burgundica instituendam reiecerunt, ne Peprius ad imptin executionique mandandum hoc casuo, et re
demia quatuor civitates sylvestres teneri voluerunt, quam .illis nomine p&n astu anis, a quorum eventuasi re nepactum Monast riens minime suspensum erat, satisfactum esset. I ad vor primo contigit pace apud Pyrenaeos montes facta, non fine do ore iustissimo Archiducis, qui ius suum nutu suo merito impediatum vere graviterque verebatur. Eo videaturis instrum ti