장음표시 사용
1쪽
mus, quibus subsidiis cognovimus gregem, quem aeternus Pastorum Princeps sollicitudini Nostrae modo commisit; prosecto sic afficimur, ut Pauli Apostoli vocibus di musio alti,do distriarum sapientiae et scientiae Dei, quam incomprehensilitia sunt judicia ejus, et in stigabitis Miae eius I Quis ...... cognoriz sensum Domini, aut quis consiliarius ejus fuit Rom. c. II. γ p Nos enim qui clarissimam vetustissimamque Urbem Euganeam, in qua orti educatique Sumus, ea prosequebamur charitate, ut nulla proli uita spe honoris atque emolumenti. ab ipsa passi essemus disiungi: consiliis ducti Praesulis gravissimi, cui neque hortanti deesse poteramus, nec iubenti γ, illam ad tempus reliquimus, simul ut occasio sese obtulit regendae Studiosae Iuventutis, quae in Collegio Castros ancano Humanioribus Litteris, et Philosophicis Disciplinis operam dabat. Ut vero magis interet quam sint evitationes mortalium timidae, et incertae Proνidentiae nostrae Sap. c. s. . voluit Deus ut Nobis Tarvisinam Provinciam iam
ingressis. discessamque ab ea tempore suo meditantibus, cuncta sic acciderent, ut vinculo in dies aretiore Dioremi isti nobilissimae iungeremur. Nam qui Iitteraria otia,
optatamque solitudinem mente volvebamus cum primum scholastico ministerio essemus perfuncti; procurante Viro, tum integerrimae laude vitae, tum sapientiae rerumque ginstarum fama usque celeberrimo cujus eximiam in Νos benevolentiam et humanitatem perpetua recordatione prosequemur ; nec tale quid cogitantes, nec cogitarct v lentes, imino pro tenuitatis Nostras conscientia, quantum licuit, reluctantes, Novalensi Curiae, suo tunc viduatae Rectore, a Brare muro uxnrso. Praecessore Nostro prae- laeti fuimus. Cumque ibi ad annos novem si e versati essemus, ut satis amplum laboris fructum Nos relaturos fore arbitraremur, si iuxta votum contigisset, Parare Dona ο ρω-bem Perfectam Luc. c. i. ; consilio et auetoritate Praesulis benemerentissimi IosEpκiGRassmur, modo Veronensium Antistitis, cui plus debere sentimus, quam verbis explicare valeamus , in nobilissimum istud Patrum Canonicorum Collegium cooptati sumus: unde factum est, ut Tarvi sinae Ecclesiae Senatui iam adscripti, vicariaque universae Dioecesis ab eodem Praesule aucti procuratione; Ipso auspice. moderatore ac Duce tum Parochorum studia. sollertiam ac pastoralem sollicitudinem, tum multiplices gregis necessitates, quem tempore suo misericors Dominus Nobis commissurus erat, facile cognosceremus. Iam vero cum hujusmodi exercitationi ad annos quatuor sic incubuissemus, ut ex iis quae acciderant citra erroris periculum conjicere liceret quantae Diolis sit subditum gregem inoderari; Nobisque laboriosi regiminis curas et disti euit tes, quantum Satis erat, expertis, omnino propositum foret, eo discedente Antistite, quemssemper suspeximus, quem admirati sumus. quem amantissimi Patris loco habuimus :absolutoque tempore viduitalis Ecclesiae Tarvi sinae, Nobis dumtaxat in posterum, Litteris, atque utilitati Cathedralis Basilicae vacare; praeter omnem expectationem, benignitate plane singulari Clementissimi Imperatoris ac Regis Franei sei I. ae Pii VIII Pontificis Maximi auctoritato et iussu, ad Episeopalis Cathedrae Tarvisinae sistigium
evecti fuimus. Quae cum ita se habeant, merito statuimus, eos qui totius rei gestae exordium, ordinem, progressum secum ipsi perpenderint, procul dubio existimaturos
2쪽
esso Nobiscum, maximam subesse spem, Illiun Nos designasse ut Apostoli eo ministerio iungeremur, qui ad suae ostensionem virtutis, infirma mundi eligis, ut fortia quae. que confundini I. Cor. 1. , quique suScitat de putrem egenum I. Reg. c. I. ut paseae Israel haereditatem auam Psalm. 77. .
II. Quomodo assecti fuerimus dum primum accepimus, sanctissima ae verenda ita Pontifieali dignitate Nos brevi honestandos esse, haud lacile est Verbis explicare. Tria ,-- μυ- ,. enim illim dubiae ac trepidanti menti Nostrae occurrerunt, metuenda scilicet gravitas ιμ- ex pinet praestantia Episcopalis ossicii, celebritas atque amplitudo regendae Dioecesis, Prae- - 'scessorumque sum. qui nomen suum immortalitati commendarunti Et sane vix dum eogitavimus cujusmodi munua Nobis esset committendum, intelleximus statim gravis,
simum illud onus Angelicis humeris formidandum Nobis imponi, euius dissicultate dinterriti Viri quique sanctis imi et sapientissimi, Episcopalem Cathedram ascensuri, animis exciderunt: cum optime .uieont. Episcopos Angelos Esse oportere, non modo integrae vitae morumque laude, Verum etiam admirabili Ffflam superni liuminis empla, qua subditorum mentes Mo Pereundant, ut ipsis hortantibus, errantes homines in viam salutis revocentur, tepidi coelesti igne MeonMntur. perseeti demum, quasi Aubje-etis stimulis, maiorem in dies bonitatem assequantur. Quar pter exagitatum animum iustissimo assciebat terrore .B. Augustini sententia. 9mni die et omni hora, et eum omnino continua cogitare debet Discopus quantas dispensationis sartanam
gerae, qualemque de Uza rationem Domino suo reddet S. Aug. M l. ad Popia. , eo veI maxime quod ex Chrysostomi sententia: omnium quos regit Discopus, mulierum, oirorum Puerorumque ab eo reddenda est ratio; eumque pro Pter ea iam re oportet, et contremiscere, et Promer conseientiam, et propter molem imperii.
S. Jo. Chrys. 34. Hom. in C. I. Epist. ad Hebri
III. Nee minor suberat timoris causa eum Tarvi sinae Dioecesis eelebritatem atque amplitudinem taciti consideraremus. Cum enim decimo octavo hinc anno in Provin- e fruoia ista florentissima, iure prope civitatis adopto, commorari coepevimu ς tacito perspe--ae Ito. Maia
ximus quot quantisque, tum in Urbe, tum in pagis et oppidis abundet viris in laeuh, ια, te qualibet celiserrimis ac praestantissimis r quorum aures et corda illa dumtaxat mul- re potest, qui divinas humanasque disciplinas si e teneat, ut sapientissimus et habe tur, et sit. At cum loci digni ina, tum ipsius inspecta amplitudo Noa maiorem in m dum perturbabat. Nam si vi ut Di oesim totam qua late patet mente oculisque paragravimus; confertissimum gregem tacentorum ferme viginti millium hominum p storali sollieitudini Nostrae committi intelleximus; pro quibus vades et sponsores futuri
sumus apud Pastorem et Friscopum animarum nostrarum. I. Pet. a. IV. At cum ad Praesules spretatissimos cogitationem convertissemus, qui in eadem ἔ- Episcopali Cathedra Nos praecesserunt, formidinem Nostram sic a tam laisse tosta- - ω M. PM-mur, ut animis pene deficeremus. Considerantibus enim Nais Sanetae E eelesiae Tadivisinae aetates et vicissitudines, eiusque praeteritae gloriae tempora memoria re temtibus: tot menti Nostrae obversabantur Pontifices, alii avita generis nobilitate, alii
3쪽
verenda vitae sanctitate, alii doctrinae laude, alii pastorsis sollieitudinis gloria vere in. signes, ut propterea non vereri ac trepidare magnopere possit, qui nulla avorum eom. mendatione, vel propriae virtutis lama spectabilis quales Nos esse cognoscimus et fibtemuo in eorum sit locum successurus. Quibus Praesulibus cum Illum adjunxissemus, qui proxime Nos praecessit, quique admirabili sapientia ac prudentia pari Diomesim istam ad annos sex ita administravit, ut aetate adhue florenti in animabus regendis quamdiu Tarvi sinis Saeris praesuit sollertissimus et haberetur, et diceretur; discedens vero istine incredibile sui desiderium relinqueret cunctis, quos morum suavitateae beneficiis sibi devinxerat; in eam sententiatin venimus, aut nullo parto, aut vix fieri posse, ut huiusmodi Praecessoris, de Nobis prassorum henemerentis i, sequamur vestigia, qui cum omnibus qui post sum venturi sunt, satis amplum et illustre ad imitandum exemplar proposuerit; Nobis qui longo ab Ipso distamu3 intervallo. Eius ara
quendi spem pene omnem eripuit. Fαo V. Verum dum dejecti animo, veheme terque perturbati, singula taee mente eo---- ----- plexi essemus, miro prorsus modo tactum est, ut qui con3olatur humi es, eonsolarettiri, Deus a. Cor. 7. γ . atque ita praeclare Nobiscum ageret, ut quo ex fonte M vissima manarat mentis trepidatio, inde PQ, gaudium ac spes proficisceretur. Cumrm yy enim cogitaremus quam sella εit, ac Vere beatus Pastor, qui docilem sortitur gregem: uatim intelleximus immortali AElemi Numinis benefieio lactum fuisse, ut populum eum emendum susciperemus, cujus ingenii suavissimi atque antiquae probitatis Ipsi testes sumus et ut hoc propterea affirmare non dubitemus, quod si providentissimo Dei eonsi. lio omnino statutum erat, ut ganctissima Episcopali aucti dignitate, Dioecesim aliquam quandocumque administraremus; nulla Drtasse alia, praeter Tarvisinam, Nobis committi potuit, sive gratior, sive notior, sive facilior ad pastorese regimen ineundum. Quid enim tutius ae duleius quam iis praeesse, qui praecipua quadam ac plane singulari charitate Nos prosecuti, tot tantisque auxerunt beneficiis, ut Tarvisium propterea alteram veluti patriam merito habeamus; qui Nobis iam designatis ea benevolentiae laetitia quo significatione gratulati sunt, ut Episcopale onus gravissimum, levius quodammodo ex hoe fieri videretur; qui Praesulibus demum suis se gratos usque et obsequentissimos praebuerunt 3 Illud quoque ad solatium accedit, quod Dioecesis Tarvisina diutumno usu atque Exercitatione adeo Nobis innotuit, ut eurarum plenam ae sollieitudinis viam pastoralis muneris ingressuri, haud immerito suavissimis Christi Domini verbia
dicere possum e Cognosco Ooes meas et cunOScunt me meae Io. c. Io. ., δε- ε,-- UL Quamvis autem Tarvisinorum civium optime perspecta indoles Nos mitifice - - ἰρ- 1. - recreet ae soletur; altera tamen cogitatio ex ipsa divina voratione petita, sic Nos erigit - - - Ι- et confirmat, ut priore depulia formidine, iubeat omnino bene sperare. Et sane eum illud sit plane certissimum, quod D. O. M., qui potens est de Lariduus suseitare Eos Abrahae Matth. e. 3. 3 coelestis Gratiae suae auxilia iis nunquam deesse patitur, quos ad aliquod ministerium obeundum Ipse vocavit: merito confidimus Eum qui Nos et giti Nobis pariter semper esse assuturiun. Quid enim esse potest cur de vocatione N
4쪽
stra diutius dubitemus, eum hoe eerto sciamus optimis Ausussimisque auspiciis haudita pridem a Clementissimo Imperatore ac Rege Nos fuisse designat 3 Hae scilicet de
eausa voluisti, Diva Parens, inmotorumque Coelitum Regina, ut Caesar piissimus ea die Tarvisino populo Nos curaret praeficiendos, qua Venetae Provinciae sollemni ac religioso cultu Te, excellentissima, auctam dignitate verae Matris Domini veneranturr ut huius Apostolicae vocationis Nostrae exordia ad memoriam revocantes, in spem certi simam assurgeremus fore ut Tu, o Virgo dulcissima, assectu plane materno Nos usque prosequare, in tutelam recipias Tuam, Nostris adsis .inceptis, ac pastorale regimen Tuo fortunes patrocinio. Te autem auspice, adjutrice, patrona, quid timendum erit Nobis, qui a gravissimis Patribus ac Doctoribus didicimus, eam esse Tibi potestatem, ut quidquid velis suo omnino non possit essectu carere 2 Perge ergo, o Mater omnium Suavi Fima, tum pastorem, tum gregem, qua semper consuevisti, prosequi benignitate; et quae hujusmodi auspiciis quasi vexillum sustulisti. ut bene speraremus, Iesum deprecare Tuum, qui se ει ιm λαδοι aoce ortam Ηeb. c. q. , ut ejus apiritu ducti. nil
aliud praeter Dei gloriam, commissique populi utilitatem in pastorali regimine quaeramus. VII. At vestrum sit potentissimam hanc Coelitum Reginam pro Nobis exorare, Heroes sortissimi, quorum patrociniis stat floretque Ecclesia Nostra. Ac Tu in primis 'B. novo adesto Antistiti, difficillimum regimen ineunti, Petre Apostolorum Princeps, qui I -- maiorem usque tueris Basilicam Tarvisinam Tuo nomine auspiciisque gloriosam. Nec Te pigeat ab astris, quo meritis exigentibus ascendisti, Pastori patriae Tuae descissimae savere impensius, Benedicte. Pontifex Maxime, Tarvisinorum gloria et columen, ut Te protegente, sin minus augere quod vires Nostrae non serunt servare saltem liceat nobilissimum munificae dexterae Tuae monimentum, unde civitati liniversae novus veluti cumulus deco is accedit. Vos pariter, Episcopi sanetissimi, Florenti et Vindemialis, istius Cathedrae praesidia firmis ima. Nos Tarvisinis Sacris praesectos p terna compleetiminor charitate, opem sertote preeibus, adeste auxilior ne Sponsa ista speciosissima, quae piis olim iuncta Praesulibus omnium oculos in se convertit mira et gantia sermae; heu nimium dissimili sociata viro, priscam se exuisse pulchritudinem conqueratur. Vos demum, invicti Martyres Christi, Theoniste, Thabra et Thabrata ;vosque Patroni optimi, Liberalis, Parisi atque Henrice, Pontificale solium semper circum cingentes, causae rebusque Nostris sic consulite, ut quidquid ad religionis decus,
ad pietatis incrementum, ad populi utilitate m molituri sumus, vobis deprecantibus, be
VIII. Coelestibus confisi praesidiis, alacrioresque quodammodo essecti, Apostolicum M R ministerium ab hisce Epistolis auspicamur, quibus singulos et universos Tarvisinae Dioecesis, quasi praesentes alloquimur paterno plana sensu et essectu. Ac primum qui- dem Vos, debili honoris gratia, Nostra modo compellat oratio, Reverendissimi Patres Canonici tum osseti dignitate, tum prudentia, aetate ae virtuta verendi, quibus M' Sie obstrictos rasa latemur, ut beneficia in Nos collata, gratissima nec unquam interitura recordatione simus merito prosecuturi. O quam desee Nobis est annos meminisse, quibus
5쪽
fraterno juneti Bedere in domo Dei ambutioimus eum consensu Psalm. 54. . Quod si experientia duee cognovimus quid boni pariat animorum conjunctio, et mutua eha. ritas, qua vigent Societates, ac Respublicae ipsae stant et florent; de hoc potiMimum solliciti sumus, ut singulos actus Concordia dirigat. atque omnia nostra quemad. modum Paulus Apostolus hortatur in charitate sana i. Cor. 16. . Hoc certe a vobis
speramus, de Nobis autem pollicemur. eam semper laturam sere inter nos voluntatum consensionem, ut ex Episcopo ae Collegio vestro ima veluti familia maluisse videatur. Qua ex ra si Princeps beneficentissimus pro singulari sua clementia ae benignitate voluit, ut hae vico Episcopalem Sedem Tarvisinam teneret, qui ex amplissimo isto Patrum C nonicorum ordine assumptus esset quod quinque abhinc Saeeulis ex patria Ecclesiastica Historia colligimus nunquam factum suisse ; Nos certe, adiuvante Domino, in hoc toti serimus. ut optimi Caesaris voluntati obsequentes. illustrem Melesiae Nostrae Senatum, cui hactenus adscripti tam . plurimi faciamus. At in iis quae ad Tarrisinae
Dioo sis utilitatem aggressuri sumus, operta ominil qua vastro, Venerabiles Fratres ,
quam qui maximo indigemus. Vos enim, qui ex vitae vestrae instituto, ad Sacrorum Canonum normam singulos Ecclesiastici ministerii actus eomponere debetis, ii estis, unde exempla probatissima merito expectari possunt, Clericis inferioribus admodum profutura. Quapropter cum pro muneris vestri dign itate ita excelso quodam loeo positi omnino latote non possitis; pergite, o Viri gravissimi, quemadmodum semper facere consuevistis, tum in divinis laudibus canendis, tum in peragendis Sacris exhibere vos Perquam accuratissimos. Vestrum sit cavere, ut quicumque statis horis ad laudandum Dominum conveniunt, sic munere suo fungantur, ut digne, attente ac demte id perisciant ad propriam utilitatem, atque ad Christianae plebis exemplume ne laris iratus Dominus hujusmodi precationes despieiens, illud dicat: Populus hie labiis me honorat;
eor autem eorum longe est a me Matth. c. 15. . Quod ne unquam eveniat. iubete singulos usque meminisse saluberrimae legis. quam in Co illo suo Provinetali IV. tulit sanetissimus ille Mediolanensium Pontifex, Carolus Boreomae r Aetente, studioso,
rite, μie, religiose, dioincta Miades concelebrater non mente paga, non Magis oculis,
non inderenti corporis statu Concit. Provine. Mediol. loco et L . Ad Augustissimum vero Missae Sacrificium quod attinet, quo nihil sanetius, nihil perfectius, nihil Christiano populo utilius divina habet Religio, sic semper vos gerite. ut quisquis actua vestros em Siderarit. intelligat demum, omnino opus esse . ut res tam saneta quemadmodum Tridentini Coneilii Patres locuti sunt quanta maxima feri possit interiori cordia munditia et puritate, atque exteriori pietatis ac Mootionis specie peragatur Cono. Trid. Sess. XXII, da Sacrisse. Missae . Nam eum maxime deeeat a Maiore Urbis B
silica Ecclesiasti eae perfectionis exempla in universam Dioecesim manare ζ satis cogninscitis, omni contentione et studio a Vobis curandum esse, ut suus rebus divinis se etur honor. Sanctaque sancte tractentur. Huc itaque eogitationes spectent et consilia vestra ,
ut verbis David vere dicere possitis: Domine dilexi deeorem domus tuae, et locum habitationis glorias tuae Psali. 25. .
6쪽
IX. Post Patres Canonicos, quos ceteris omnibus non modo dignitate, sed arietiona o proximiores habemus, vos modo alloquimur, o Praepositi. Archipresbyteri. Parochi. aliique animarum Boetores, qui in sollicitudinis Pastoralis partem adseiti, saluberrimam Tarvisino gre: navatis operam, ovibusque praeestis Νobis em editis. Qua vos prose. quamur charitate, quantique Vestra ficiamus merita, tum in Christianam, tum in Civilem Rempublicam parta diligenti atque assidua ministerii sacri exercitationa; faei linegotio quemadmodum sperare iuvat eognoscere potuistis, cum Dioecesis istius vibearia proturatione iungeremur. Cum enim ad aliquot annos idem obiissemus officium, satis intelleximus , tam graves ac multiplices esse Sacrorum Pastorum partes, ut qui eumque illas implere cumulatissime possit, de Societate universa optime mereatur. Et sane quis non iure appellaverit posterorum memoria dignos homines, qui non sibi me ipsis sed assis viviant: qui divinas patriasque ex instituto tuentur leges; qui flexanimae ac praepotentis eloquentiae vi corda mulee , n vitiis rotrahunt, ad virtutes hortantur: qui vel Sponsos sacro iungunt foedere , vel acerrimis simuItatibus divisos blandiloquo
sermone paternisque monitis ad concordiam revocant; qui animos vitiorum coeno demersos pristino restituunt candori; qui miseros aerumnis, inedia atque egestate conis
feetos omni ossiciorum genere solantur; qui vel cum vitae discrimine morituris adsunt, neque unquam relinquunt, donec fugientem animam Conditori suo piis preeibus eo mendaverint 2 o vos itaque vere beatos, qui tam praeclare de patria, de civibus, atque adeo de tota Dioecesi Nostra meriti estist Quid porro de vobis sentiat, deque laborum per vos susceptorum utilitate, satis, ut opinor, antea declaravit justissimus meritorum extimator Franciscus, Rex noster, qui brevissimo annorum intervallo binos e Coetu vestro Antistites assumpsit, ut tum Adriensis, tum Cenetensis Ecclesiae utilitati consulereti quo sane laeto ostendit, Par bos Tarvisinos esse sibi longe probatissimos. Quae cum ita so habeant, sinite Nos in ossiciis ministerii vestri cursim commemorandis. narrantium potius quam hortantium morem sequit quippe cum optime intelligamus stimulis monitisque eos minime indigere, qui summa alacritate, diligentia et fructu opus Domini operantur G. Cor. 16. . Illum itaque usque contemplamini Pastorum Principem, qui hoc vere de se assirmare potuit: Ego dum Pastor bonus IO. e. Io. . Ego oeni ut Oitam leant, et abundisntius habeant Ibid. : cuius exempla si pro humanarum vi lumeonditione accurate imitati sueritis, hoc certissime fiet, ut commissas fideliter custodiatis oves, . easque iuxta D. Bernardi monitum, Pascatis oerbo, Pascatis exemylo, Pascatis sanctarum fructu orationum S. Bem. Epist. 2O . . Ac primum quidem vestrum sit, o Pastores, meminisse, sic vobis iniunctum esse Nin , populum docere legem Dei, eumque tum Concionibus sacris, tum Catechesi ad vidi δι-- .stri . tutis amorem excitare, ut quisquis huic muneris sui parti defuerit, seras olim daturus .dα
negligentiae poenas, hoe proculdubio sit auditurus a Christo Iudice t Quod infirmum into G . fuit non consolidastis, quod aegrotum non sanastis, quod eo metram est non Gubga3tis, quod abiectum est non reduxistis, et quod perierat non quaesistis. Ecce mo*se επer Pavores requiram gregem meum de manti eorum Execb. c. 54. . Nam
7쪽
si humani generis hostis nil intentatum relinquit ut animas decipiat, atque in tenebriis sum carcerem qua insidiis, qua blanditiis, qua tentationibus vehementissimis seeum pertrabat; anne aliquis ex Pastoribus esse poterit qui existimet nimium oneris imponi sibi eum ab eo exigitur ut vocem extollat suam, commissasque oves de impendenti poriculo moneat p Ergone promptior erit diabolus ut occidat, quam Christi minister ut salvet animas p Quamobrem studete, Pastores optimi. enixe rogamus et obseeramus vos). ut quantum fieri possit, nullus omnino sestus dies abeat, quin argumento aliquo ex Evangelio petito subditum populum ad virtutis amorem inflammeus. Hoc subditas plebis necessitas, hoc temporum nostrorum conditio, hoe ipsa muneris vestri ratio inprimis postulati Cumque Nobis persuasum sit nullo modo fieri posse . ut dees et amato, et faciat bonum Psalm. 36. , eui saepius a Pastore suo exposita non fuerit lex Domini immaeulatri, conoerreus animas Psalm. I 8. et idoirco pol Ii mriri Nos perquam diligentissime quaesituros omin. - quilibet ex Parochis obligationi hiae satisseeerit. At quae iam Nobis rectissima insedit opinio singularis virtutis ac religionis, qua Rectores animarum eminent in Tarrisina Dioecesi; ea in antecessum suadet, suturum foro, ut adventante Pastoralis Uisitationis tempore, hujusmodi sedulitatis et eurae quam in divino verbo tradendo ab omnibus Parochis requirimus, testes ae laudatores simus Iocupletissimi. Iam vero, ut ad illud pergamus modo quod alterum erat. mist botii, quid utilitatis allaturae ossent Conciones vel eloquentissimae, monita salutis, consilia optima, si foris quod Deus avertat tota ratio vitae a verbis discreparet 2 Cum enim iuxta doctrinam
Gregorii Magni, forma gregis sit ritu Pastoris Greg. Mag. in Pastor. ; nemo nocividat, omnino oportere christianis virtutibus esse praeditum, atque a vitiis perquam remotissimum qui ad aeternorum amorem ceteros allicere studet Sic agite ergo, Pastores optimi, sic vitam moresque componite, ut luceat lux oestra eorum hominibus, et rideant vera oestra bona, et Hor cent Patrem oestrum qui in coelis est Matth. e. 5. γ. Cernant oves qua incedat via Rector ad vitae aeternae pascua illas ducturust cumque
eognoverint qua ipse praestet Fide, Spe, maritate, abstinentia, humilitate, comtantia, morum integritate, misericordia in pauperes; illum proxime sequi contendant. Nihilonim est tam arduum et difficile eredito Nobis id saepius expertis in pluribus optimis viris quod Pastores animarum exequi non possint si persecto vitae genere in illud incumbant, ut eos existimet homo ut ministros christi et dispensatores materiorum
Nemo tamen ex Pastoribus ait, qui suas eumulate partes se implavisse actitretur, nisi meis contentiorei optimisque vitae exemplis pias precationes adjiciat. Nam cum illud sit eunctis exploratum quod Christus Meuiti Sine me nihia potestis faeere Io. c. I 5. ;hoc plane consequitur, vocem Conesonatoris quamvis disertissimi, et ebristiana pietate insignis, inutilem prorsus esis futuram, nisi humilis oratio optatam ipsi tribuerit esse citatem. Qui enim fieri potest, ut Pastor Ecelesiae adversus vitia et cupiditates hominum pugnaturus gladio spiritus, scilicet verbo Dei, triumphos obtineat, quin prius in
8쪽
similitudinem Morsis orantis in monte, multa se ad hoc certamen proce compararit pΗine nimirum sagittae petuntur serientes corda; hinc fulgura ae tonitrua pertinaces quosque homines territura ; hine ignis auditorum animos incendens. Praemissa precatione. Coneionator vel mediocris seret populi Voluntates quocumque voluerit; ipsa contempta, doctissimus ae disertissimus quisque erit aes sonans, ac cymbalum tinniens . Cor. IS. . Quapropter etsi Vehementer cupimus vos quotidie, atque adeo saepius in die pro subdito populo orare; hoc tamen precationis ossicium jure prope Nostro post, Iamus a vobis praesertim diebus sestis, quibus pro gregis incolumitate, ex Ecclesiae praecepto, Sanctissimum Missae Sacrificium estis oblaturi. Quo ergo tempors aeterno Patri Hostiam immolatis omnium gratissimam; enixis precibus exorate Christum, ut det Ooci suae pocem Artutis Psalm. 67. , atque efficacissimo Gratiae suae auxilio sic agat, ut singula verba ex ora vestro exitura sint sicuti sagittae in manu Potentis Psiam. 126. , quae audientium animos vulnerent, errantesque homines cogant resipiscere r ita ut maximo populorum fructu id accidat quod Bemardus monuit: Timeat orationem qui admonitionem contemρsit D. Bem. Lib. IV Consid. e. 7. . Quamvis autem maiorem in modum optamus, o Rectores, operam auxiliumque vestrum a subditis oppidanis nunquam desiderari in omnibus iis, quae, ex doetrina Sanelao Synodi Tridentinae Sess. XXIII. e. h. , sic Pastorum propria sunt, ut divino iis injuncta praecepto habeantur et sint; non possumus tamen quin maximo studio accura vestram hortemur virtutem, ut perficiatis opus optimo quoque Parocho sane dignum, unde iuventutis utilitas, Paroreiarum felicitas. universaeque Dioecesis bonum praecipue pendenti Quis enim animo tam rudi esse potest, quem lateat, Scholam Doetrinae Christianae tradendae. quam Princeps sapientissimus in singulis pagis oppidisque surgere iussit a proprio Parocho regendam , eam esse . quae cereos iuvenum animos ad virtutem siectit, altissima imbuit sapientia timoris Domini, hortaturque e
portare iurum Domini ab adolescentiu sua Thren. e. 5. p Hane ergo Seholam tot
honorum caussam Nos Dioecesi isti praefecti non diligamus p non admiremury non omni eum et sedulitate Par his Nostris magnopere commendandam putemus 3 Illam itaque rogamus vos atque obtestamur, saepissime invisite, praeceptorum industriam acuito , iuvenum diligentiam excitate, opportunisque interrogationibus adhibitis, cognoscitonum vero in christianae Fidei rudimentis profecerint. Hoc porro si agatis, non modo iussis obsequemini Imperatoris ae Regis piissimi, verum etiam iacile videbitis, an in Iudo vestro litterario aliqui forte iuvenes sint in sortem Domini vocati, quos in Episco. pali Seminario excipiendos educandosque Nobis suo tempore exhibeatis. Ea enim in Tarvi sina Dioecesi lacta est modo ministrorum paucitas, ut nisi Parochorum bene eentia et industria malo huie gravissimo omnino occurrere studeat, Nostrosque hac in re conatus esicaciter adiuvet; brevi futurum erit Nolantes dicimus ut ipsi Adiutoris ali jus solatium postulant a Nobis, nec possint obtinere. Quod incommodum ceterorum omnium maximum laetasse et gravissimum, ae Christi Fidelibus supra quam dici possit exitiosum lacilo averti poterit, si Pastores tum suae, tum oppidanorum utilitati consu
9쪽
lentes, monendum excitandumque durabunt populum, praesertim vero ditiores hominis ut, modica Meuniae vi sponte ad aliquot annos in hunc usum collata, singulos, vel pro Pa- meetae ampli uidine binos studeant iuvenes in Semina io Episcopali collocandosi Ox iis Humnis delaetos, qui litterario ludo accurate intersierint, in Schola cheistianae Res gionis vere prose rint. atque Ecclesiasticae vocationis haud dubia praebuerint indicia, quos Seholasti eo studiorum curriculo rite perfunctos. sanctissimaque auctos Sacerdo. tum dignitate, ipsi ad laboris levamen ac solati iura Adiutores mos, Nobis assentientibus, certissime erunt habituri. X. Ad vos nunc decet, ut paterna convertatur oratio, optimi Sacerdotes, quos eo Ibhentius alloquimur, quo firmior spes est, 'quam in opere auxilioque vestro iure collo. camus. Cum vero ipsi sitis peculiari quadam ratione cui verbis utamur Principis Ap, xuilorum gentis etietum, regati Meerdotium, gens saneta, populus aequisitionis I. Pet. c. a. a unde Nostra potissimum monita exordiemur, nisi a divinis iis Saerarum Litterarum sententiis r Obsecro oos. ut digne a Multas Oocatione, qua oocati estis Ephes. c. p ae oecundum eum, qui pocaoia oos, Sanctum p et ipsi in omni conoem satione Saneti sitis, quoniam script m est: Sancti fritia, quoniam ego Sanctus sum I. Peti 1 p Αudiant haec et paveant si qui sunt ex Christi ministris, qui arbitrentur, se posse, posthabita vitae sanctitato. quam Sacerdotalis dignitas plane exigit, vulgari quadam ae modiocri pietatis laudo esse eontentos. Et sane quis non videat, sanctos esse oportere Sacerdotes. tum quia imaginem quamdam divinas Bonitatis ex officio suosxhibsta debent hominibus, tum quia iis languntur ministeriis, coelestibus omnino Muerendis. quibus ne ipsi Angeli quidem, si ad nos descenderant digni haberentur pQ e eum ita sint. vel silentibus Nobis, faciis videtis qua contentione virtutis in ardua quaequo et periectiora exequenda niti debeat, qui victimam sanctissimam manibus suis quotidie tretaetat; qui omnipotentem rerum omnium Dominum sibi obsequentem habet subditumque in altaris ministerio: qui ipsum iratum tum precationibus, tum Sacrificiis cohibet ne injurias sibi illatas ulciscatur; qui demum ejusdem Dei nomine. auctoritate et iussu in tribu Ii poenitentiae vel gravissima scelera remittit. Quicumque autem singula taee Saeerdotum officia, altissimamque eorum vocationem secum reputaverit. eo profecto assetetur admirationis castique timoris sensu, ut cum Divo Francisco A sisiensi id merito statuat. crystallo qualibet mundiorem lucidioremque eius animaemesse debere; ac propterea opus me. ut quisquis, summo Dei beneficio, tanto est auctus
honoro, ad virtutis incitamentum ipse sibi dicat eloquentissimi Ioannis Chrysostomi verbist Quo non oportet esse puriorem.' tali fruentem Merserio p quo solari radio non splendidisrem manum, carnem hane dioidentem' os quod viritali igne repletur ρ linguam quas tremendo nimis sanguina rubeseia P Cogieri quali sis insignitus honore, quali mensa fruaris. Quod Angeia ridentes horreseunt, neque luere audent intueri propter emicantem inde splendorem, hoc nos pascimur, huic nos unimur, et faeti sumus unum Christi comus, et una caro S. D. Chrys. Hom. LX. ad pop. Antioch. . Quod si Meerdos in aeternum feeundum ordinem Memisedech
10쪽
Psalm. 1O9. ea vos prosecutus est eharitate, ut iam non Qxerit Oos semos, sed amisos, quia quaecumque audisit a Patre avo, nota fecit Mobis Io. c. 15. ; sic agite, πω etatissimi novae legis ministri. ut quantum humana imbecillitas sinit eius sanest,tem aecurate imitemini, atque adeo a populo virtutis vestrae laudatore haud immerito dieamini, Imago bonitasis iuris Sap. c. 7. . Quamvis enim mundus totus postrara sit in maligno I. Io. c. et christianam pietatem prosinis cupiditatibus obsistentem te. spuat, atque aversetur; eos tamen vel invitus magni iacere cogitur, in quorum actibus elueet Fides, quae per charitatem operatur Gil c. 5.6. t quemadmodum exemplo suo demonstrarunt Caietanus Thimaeus, Philippus Norius, Vineantius a Paulo, aliique Sacerdotes sanctissimi, qui uno adjuti innocentis vitae praesidio, tot mundi sectatores Christo pepererunt, ut inter Apostolici muneris labores illud vere dicere possent r Raec est sistoria quae placit mundum, ides nostra I. Io. c. 5. .
Cum vero sic natura simus comparati, ut voluntas nostra nunquam seratur in ali- Ita ἰ---
quod bonum, quin prius intellectus, veluti praemissa taee, ipsi ostenderit, illud δἰ
omnino esse appetendum; satis apparet quae causa sit, cur nonnulli Sacerdotes. ex, . miae suae dignitatis obliti, in tota vitae ratione improborum hominum mores aetusque ---- - δω-
ita sequuntur, ut Isaias Propheta iure affirmare poMetr Sicut pinulus, ala Sacerdos t---- - ια- Isai. c. a. . Hoc vero ideo contingit, quis liceat Nobis moerentibus et consternatis M. Ieremiae voces usurpare nialius est qui recogitet corde Ierem. c. I a. . Nam alaemo. rum meditatio, cuius ope ac praesidio Dominus clementissimus animam ducis in sol tudinem, et loquitur ad eor eius ose. e. a. . cuilibet Sacerdoti non modo apprima utilis, sed etiam adeo necessaria videri potest, ut serte iacilius sit hominem excogitare. inter nocturnas tenebras periculosum iter agentem, qui nullo praeeunte lumine, viae pericula effugerit. optatamque contigerit metam, quam ministrum Christi, qui sanetas meditationis usu ae studio posthabito, vitia vitavit, perlaetissimumque virtutis genus sit assecutus. Huic ergo orationi per singulos dies ineumbite, o Sacerdotes; huic eontinenti dulitate atquo attentione vacate; hula potissimam progressus vestri causam adscribi. te. Quod si quemadmodum optamus γ hortantibus Nobis, assueveritis, nocturna diudinaque manu mysticum versare librum, seri tum intus et foris, signatumque sigilias
septem Ap . e. s. γ, unde altissimam viri saneti hausere sapientiam; hoc prolaeto ipsi me vos intelligetis, quod qui dieit se in imo manere, debet, sicut illa am/ula est, et ipse ambulare I. Iα a. . Illo ergo docente pariter et talante, brevi dis iis, is omns
hus pos praebere exemptum bonorum operum, in Metrina, in integritate, in gratule . ... ut is qui ex Moerso est, oereatur, arara habena malann disere de Nobis
Quamvis autem in primis ac praecipue ad pietatem saetandam magnisere hori. zia.'tulia. mur vos, o Sacerdotes, quippe cum a Paulo Apostolo hoc didicerimus, quod ima ad in No -- --d omnia utilia est I. Tim. 4.γ; nostrum tamen essa ducimus vos pariter monere, ut di ἀώ -- seiplinas ad sacrum ministerium rita obeundum speetantes, perquam dit ensis ime excolatis. Iam κitis Donginum ineae Propiata. verbis olim dixisse: Quia tu Maem in