Opus de finibus imperii germanici, quo jura finium, quibus illud continetur, a primo ejus exordio usque ad haec nostra tempora illustrantur

121쪽

66 DE FiNSU IMP. GERMANICI consensu Arnolpiu Germaniae Regis implorato.

Hinc Otho Frisingensis l. 6. cap. occidenta-osFranciodonem,Roberti silium, virum forte ,

CONSENSU Arno hi Regis Regem creant. Idem cap. ii de Arnolpho occidentalem Fram sciam Od qu AUTORITA TE habuit.

Regino ut& Annales Metenses ad annum 888: Interea Galliarum populi in unum congregati, cum CONSENS UArnolphi, Odonem mcem silium Roberti, virum magnum tu prae ocateris forma pulchritudo, 'proceritas corporis,s virium sapientiasue magnitudo inerat, Rege versepari consilis voluntate creant. Illum Arnolfi consensium tacuit quidem Paulus fi lius, ita tamen loquituro Arnufus Augustu alutatus Francia uos regem si dictabat, reβpace besios rebat; cum maxima procerum pars,BalduinoFlandriaecimite ac Lcone Rhemens Archiepiscopo reclamante, δε-nem tutorem Caroli Simplicis regnare Iubent. HAli nonnihil explicatius haec tradunt Her- mannus Contractu. Anno In Odo Arno phum Regem Franciam petentem HUMILLTER adiens , re benigne susceptus, PER

MISSO

122쪽

D, d si /rcs veniensque in HEUTER ad Regem et tanter 'Itur. utraque parte prout piabuit resipere in iram uisque reversius in L. Viti

Imr eptrumscate regalia ornamenta is utaccipio GRATIA Imperatoris υ-

'in sum magnu munerario ibi conciliat

123쪽

regnumque quod Uurpaverat ET EJUSMA NU PERCEPIT. 4 jussum est emiam ut Episcopi, Comites qui ad Mosem

residebant illi auxilium ferrent, s eum ιαρο-gnum inducentes, insta regia inthronisarent. Addit Sed neutrum horum si quicquam profuit oec Unde Hermannus Contractus Anno Dcccxcv ornosus Rex cum δε- necassiarum Rege adse veniente pacem mat: Caroloquestio Regis Ludovici Balbi non multo toposi venient oemunera o serenti, auxiliumῶ- negat. Regino item ipsemet Odo sex cum magnis muneribuae ad Arnolphum venit a quo honori cesusceptus est omnibusque impetratis

pro quibψ venerat, in Regnum revertitur. Is Verum enimvero haec quoque Germanici regni reverentia cum Arnolso rege anno 999 pene interiit. Nec enim sive Ludovico sive Conradorcgibus Germanicis Obsequium ullum Galli detulerunt. Imo integrum it dioli Lotharingis reanum tib traxere , sui illud juris acientes Caroli Simplicis auspicijs. De Carolo tamen illo Sigcbertus Genablacen-1is ad annum Ma 1ive a potiuS. ita naIras.

124쪽

Ie 'mum Francorum invadebat, cum mulc Germanico, Aucupi dicto SUBMI O' In pignus perstetui deris, amoriae

creor ne,ex hostium Caroli calumniis

125쪽

ν DE migus IMP. GERMANICI.nij sertasse accepta sit illa Sigeberti narratio. at vero Emylius quoque docet , amicitiam Henrici Recis nostri Caroli in calumnias ejusmodi . Gallorum incurrisse. Em iij verba sunt Henricu cum Franco rege Dissicit, eique poscenti Germanorum c pias auxilio misit contra adversariam facti

nem : Germanisque magis quam sui sese

credebat communiebatque Simplex. Ea res no- mami Ulammam invidia apud Francos concι loliavit Auxitque eam mox, quod credebatur in

animum induxisse, se FRANCIAM c UE

Henrico Germanorum Regi subjcere me bello a Germanis vexaretur ed eorum auxiliis opus esset ymvaretur Id vero universe nobilitas is Prancorum nonferens ad amulum regni Robem tum studia viresque inclinavit. De praelio ipso mox agens praecipue de Roberti rebus

alterum Robertum commendabat recens sacrum sua virtus, donis fratris memoria, zoavi morspro Francorum rebus obita ac causa belli sucepta in vulgus, ta libertaου, nomens Francorum hactenus gentibus nobilissimum ne Germanis regibus,neAugustae exterasservirent. Igitur

126쪽

L13ER I CAP. lix nig:tur ut agitaverit sorte consilia eiusmodi Ca-IOlus, num tamen Galliam Henrico ubiecerit incertum arbitror Certe caruit res siueee Tluctantibus omnibus Franciae proceribus, canti

ledio a Lottiatingi contento , dum eam ipsi rimata pace perninteret rex novus Rodulis.

127쪽

π DE FRNigU IMP. GERMANICI hine primomenitus cum magnatibusRegni.Et percusserunt sardus inter se , si enovarunt

AMI TLAS PERPETUAS, SICUT

EVERUNT interse eorum madecessores Fra xineusFrancisci Regis adordine Imperii orator, 3 non dubitavit teste Steidano l. profiteri foedus illud perpetuae amicitiae inter Imperium Franciae. Regnum Philippum Augustum aureis describs ulteri, anctiore loco reponi; fisse. Quod de Hcnrico VI Rogerus des oveden oscubit, tum erat Regi AKL,quo radictus: imperiatorsuper omnia desiderabat, ut Regnum Francia Romanorum Liserio sub Vceret id d hiae est fidei certe irriti voti fuit..

Verius&rechiusest a Bonifacio IIX Papa is proscriptum Francorum regnum, vetitsolio ummo juri ditionique Imperii Augustorumque at tributum, a udicatum quae verba pene j iiiazPauli Emylii in Philippi Pulchri historia. At primum indicat hoc ipsiam, Imperio null- Ium fuisse jus antiquum in Galliam , alioquin enim dono Panali novo haud suisset opus Deinde, ata Imperii ordinibus avn

128쪽

Ligra L Ap. m. ncaesare Albino non fuit munus illud panso acceptarum. Nec ripae fas fuit aliena ana pro aibatno donare imperia transferre Itaque nec ex illa Bonifacii liberalitate Ger manv quidquam accrevit. Quin sertur Albertiti pulchntale paetum remae m. Nos J Q in Hibppus D GRex ouercia mus , --

rumuiammammas nostra nobis pro ni

129쪽

ν DE FiNigus IMP. GERMANIcIsiuatuor valles, die Martis, octavo mensis D

o creditur a nonnullis, hoc Philippidi Alberti paruim esse nobile illud, quod quali apud Tullum initum pro lege perpetua secuta tempestate sfuit observatum. In Commentarijs sane Pi II Papae LM ad annum i uetita scribitur Philippuae Burgundiae Dux indigne agere Regem Franciae Caroliam IIX ajebat, qui nonnulia in catinu-xenburtensi, id es in Imperii ditione, oppida io occupatet adversu antiquum foedus, quod Francorum Reges cum Imperatoribus apud

Tullum percussere cin quo caruium t IM 'E RATO R IN AGNO FR A MCI E RE IN IMPERIO NE O. 1sM INLATUM SIBI UENDICE ,

etiamsi volentes aliquis dedant. I UDAE gem agere, qui foediu violet, oe oppignoratum ibi Luxenburgensem Ducatum molestare am t.Fortassis tamenTullense ilIud paetrum aliud 'est ab hoc inter Albertum, Pulchrum CloeHaut dubie vero inter eos pax inita est Regis Pulchri cibrores Blanca in matrimonium

130쪽

xvi qua Archiepiscopii, Them Ita enim nomine non ipsa pruriel: χ diuis vin 'pi'qui Gennameo