Opus de finibus imperii germanici, quo jura finium, quibus illud continetur, a primo ejus exordio usque ad haec nostra tempora illustrantur

71쪽

26 DE FINIBU IMP. GERMANICI. Dan filios contractis subito copiis ad Marcham venisse, s Francos in ripa Egidora minis sedentes ac nihilialeopinantes adortos. Quae Verba fatis indicant hanc esse illam marcham , sive hunc limitem signari ab iisdem Annalibus, quando narrant, iussu Ludovicilii Caesaris anno a pacem cum Danis confirmatam meorum marca Nec vero est quod quenquam turbet institutus a Ludovico Pio illo Ham- burgensis Archiepiscopatus, per omnem staptemtrionem maniam, Sueoniam, ore giam , Groniandiam, Istandiam aliasque tagiones limitibus ejus extensis, prout legere est in Tabulis Caesariis quas indelabrogius publicavit non enim sacer conatus Melii ta

saris populos illos sub Christi jugum mittem di ad Imperii vim quicquam attinet, eoqVene in illos jam Christiano ordini accensitos quidquam juris sive ille sive succedentium Regum Caesarumque alius sibi isthoc nomine

unquam arrogavit. Ut Saxonice igitur, ita&Francici Imperii terminus certus tum Egidora fuit. - Vbi obiter non possumus non notare etiam

72쪽

Lippa I tap. IV. etiam aliquid de Saxoniae inius Transilbinae illibus Orientalibus vales tunc fuere. Namque

olo' careetis Imperatoribus divisos a dari Saxones, ut praeter alia amnis uentina 'lthicum mare effusius utriusique populi

'ς ut Quod equidem haud n Vera

Annales enim lusce verbi. ad anniam is di habitabantSaxones cum uberib

vitate, Pam obmiatam perfidiamini is

73쪽

, DE FiNiBU IMP. GERMANI cI Christianitatis initiis patratam , per se eumnium passi sunt, ne locus ille a barbaris iocnomiheianos significatos colligere et ex iis quae Annales de Egberto Iructa ab illo

civitate Essesfeldalauno DCCCI narrant colligere est invaderetur, Eheberto Comiti restis tuere praeceperat Postmodum vero captivis optatam au patriam undique confluentibus, ean-aem parochiam cuidam presbytero Herede nominespecialiter commendavit. Antehac autem multo latius patuisse ibi Saxoniam inuidem usque ad Penem aldam amnes, haud obsture indiCant Tabulae, quibus ille Carolus Magnus Verdensem Episcopatum primus anno DCCLXXXVI instituit. Etenim extra Saxoniam noluit quidem ille stibili bis istam exporrigi, ut ipta illae tabulae docentri trans Aloim tamen eos illi terminos dat , ut facile appareat, Iatiores tum ibi Saxonum res fuisse, nec a redit exulibus omnem terram redditam , sed partem longe eximiam ejus Abotritis relictam Tabulaς illae hactenus non sunt publicatae, eoque sorte haud injucundum suerit

excipis autographo saltim ea hic dare quae ad

fines

74쪽

fines spisscopatus illius Transalbinos pertinent hinc trans iam, ubi Alena me tur in dehinc in ortum Bilena e inde ubi Ioena absorbetur a mari; deinde, uenuo

binc Eldam dehine in Albiam. Videturtius rei memoriae postea datum, ut pene flu-

K constitueretur clavoniae illius relicuama H

M Adamus Bremeiasis cap. s

K mum veterem ut tandem revertamu

M' H. Hic enim auctor disserte narrat pacem

75쪽

pacem inter Ludovicum hunc Danicos reges initam, missis utrinque legatis ad su tum Eodoram, qui Danois Saxones dirimit. Ut

proinde illis quidem utriusque Imperii finibus

adversiam Danos, nullum amplius dubium supersit. Inde vero haud dubie mare Balthicum terminavit Francorum Imperium, idque sorte usq; ad istulam. Forte inquam nec enim certo dixeris fluvium illum ut Pruilbs ita Polonos etiam a Germanici regni inibus divis ille , cum nihil huius liquido memorent Annales, despost Carolum Magnum , concidente reipublicae vi, sorte ijs in locis auctoritas Francorum nonnihil mutaverit. Verosimile interim est, ad Prussos usque etiam tunc extensam ibi reverentiam , adeoque saltim hactenus mansisse

Vistulam regni limitem, utpote qui jam tum Pomeraniam ac Prussiam diviseri Polonia vero cum serius Germaniae colla ubdiderit, ipsa vero cis Vistulam sese porrexerit ad Oderamimo Bolo hemum usque , ab oriente illa quidem parte Vistula non potuit esse pro termino , Ut merito sorte dixeris cibi quidem ijsdem

76쪽

om fines collocanda veniat , utpote var

i u emuni post seculis a Polo: a aqui a

Era late protens , ut Carolina

aetate

77쪽

- DE FiNIU IMP. GERMANIcI. aetate, Imperii sive in Daciam, sive in Istriam, si Ve in Liburniam 'multo minus Dalmatiam. Et vero jam tum Ludovico Pio Caesare, post annum sas defccisse ibi vim Imperii , atque ita quicquid hujus terrae hae aus fuerat iuris Francici ci Hunnis sive Hungaris potius, cumprimis vero a Bulgaris , serociente tunc admodum cytico populo , sensim videtur fuisse occupatum. Itaque ut tantui paucIsisthaec complectar Carintia, Carniola&Marchia Venedica, Marchia item Orientalis, quam hodie Austriam nuncupamus, limitaneae tum fuerunt, ea quidem parte, perinde ut hodie, regni Germanici provinciae. Contra Italiam videntur mansisse regni eiusdem nostri fines illi, qui haeretius Herant durante Langobardorum repubi Possederunt autem ill Cisalpina quidem proxima omnia Inalpinarum autem terrarum parum , potIore earin parte occupata jam a Bavarus' AIemanni. quemadmodum praeclare ab Aventino, Wigulejo Hundio, & aliis proditum est. Tranii alpinum idem nihil habuerunt. nisi uod Forojuliensis Ducis in Stiriamo Ca

rintiam

78쪽

sis ab Ita a seiunxerat , indignante licet fi

via et ita et in dition udo

79쪽

3 DE FiNiBUs IMP. GERMANICI mutationem Ut proinde merito dixeris ijsdem, quibus hodie regnum Germanicum continetur, finibus , per illam solennem divisionem Francici Imperi ab Italia illud fuisse divisum CAPUT RNon omniafinibus illis contenta in pari obsequio tum fuisse V quando quave ratione per to petua unis Imperii illius

caeperit.

Quanquam vero in hunc modum Iate tum

patuerit Germanicum illud regnum , duo tamen cumprimissint observanda. Alterum, est, non omnia hisce finibus conclusa jam tum proprie dictas His illius regni provincias sed perquam nobilem Germania partem, quidem pene omnem illam, quam Venedi Cae gente Incoluerunt, vix plus quam comi- iste regiam vi in observasses mox lac cum religione Christiana abjecta riclavos platrosque Transalbianos in libertatem sese asseruisse, adeoque non nisi armis denuo pedetentim victam Germanici jucis vere acine m

80쪽

Lis E L CAp. V. nimversa esse factam idque ex parte post varios casus seculo demum duodecimo & decimo tertio. Quam rem cum prae aliis jam olim singulari opere Helinoldus Butgoviensis & Arnoldus Lybecensis penesi, &multo post om saeum plenissime in andabasia persiecutus sit

Alterum quod merito observes est, quod qinati tempore quando Germanicum ro num divisone ista est constitutum tab: ii terris separatum, nondum fuerit cautum M ipis illo regno non dividundo. Hinc m0rtu Ludovico Germanico statim in tria

mtum id quod unus Ludovicus possederat,

vo plures citare nihil atti

in , Saxoniam, Frisiam, Lotharam