장음표시 사용
11쪽
sificare benignis sit mi, novo renas centis nostrae felicitatis ausi Nio, sunt aggressi. Facessant itaque A. Conizenius et P. Cui semius licam scribere Divis Saxoniae Electoribus, ut qui non destruxe-int templa, sed instauraverint, non aboleverint sacra, sed repur- Iaverint, non extin Xerint reditus sacros, sed mutaverint melioriasu, reduxerintque adeo antiquum cultum. Sed male habet istosaomines, incidisse in ea tempora, quibus segnitia odio impietas
quoque execrationi esset Dolent, fremunt, indignantur amississe tot amplis sit mos proventus, tot praediorum lautissimos fructus, quibus et pascere oculos, et curare ventrem exquisitissime licebat. Scilicet frui bonis, nec mereri his voluptas Dare Deo nomen, et Digere interim in Dei cultu, ac pietatem ostentare magis, qVam habere: omnia in speciem comparare et fictum splendorem, adulti mores Iactari resigio non exerceri: squalere studia pietatis, iacere literarum cultus. Dei Magistratusque honos eodem periculo involvi cuncta ruere in exitium videbantur. Nil usquam recti, nil
sinceri. Omnia aut pravo de rebus divinis sensu, aut luxu otioove foedabantur. Omne demum momentum in rebus seculi pone da tur, et quaestu impiae nundinationis nundinationis, dico, fori
narum omnium .ac divini humani velutis. Iam fatis suis admovebatur IGNAVUM GENUS. Extrudenduin crat,quia non Deo,sed Pontifici, sed ventri, sed ignaviae superstitionibusque obstinate addictum. Hoc Deus: Principibus, hoc Principes a sacerdotibus exigebant: certe exigere debebant ingens inde ad Saxonas gloria
et aeternum ad posteros rei bene gestae monumentum. Iniuria ergo est,non stylo, sed serro vindicanda,insultare piissimo cineri vel licare religiosissimorum Ρrincipum manes, et commini sici denique ineptissimas ad obtrectandum artes Nobis ex eo laetandi argu mentum unde vastis istis hominibus hactenus criminandi fuit. XIII. Confecisse nos negotium hoc crederemus, si pauca Vae dam recitassemus de scopo atque instituto religiosorum collegiorum. Principio ad Dei honorem, erudiendamque iuventutem, et propagandum adeo divinioris solertiae exemplam instituta fuerunt. Hinc deflexa in abusus, a sequiori aevo traxerunt labem,optimis initiis ad pessimum vcntum conversis. Conduere eo pietatia
12쪽
tatis obtentu multi et conferre so thmas suas, ac donare luculcntissima praedia, atque amplissimas possessiones. Suis aut nitrii, aut non multum relinquere Toleranda libertas, nisi intermixta superstitioni, nisi immodica . nisi denique cum praesentissimo reipublicae exitio coniuncta suisset. At vi vero summa iniquitas, religionis praetextu atque adeundae hereditatis coeleltis spe imponere necessitatem dandi, emungere cives, exhaurire Principes, avertere omnes serme reditus ab aerario ad culinam ignavae societatis. Prudentissime nuper Senatus Venetus edixit, abstinerent rebus seculi Patres aut urbe exirent. Nil neque ingeniosa mendicatione neque emptione posthac pararent monasterii suis. Con. tenti essent partis, si retinere vellent, ii iecure frui. Festive quoque Allierius Purpuratus consilia et intempestivas pie ces non ita pridem elusit. Habent Romae privilegia immensa. Nec tamen con tenti his desiderabant plura Pulcher in petrandi titulus, lautiss-lma parata coena est. Sed excusare se purpuratus,et causari occuationes, opportune se in palatio continere iamque tacite ex pro
rare ingenium habendi nimis cupidum,et nunquam desinens petendi. Adeo illud genus hominum non principibus modo sed ipsi etiam pontifici grave est quandoque et molestum. Quid diceret , Augustus noster, si dicere ex animo, si iustam expedi re severitatem vellet longemisco hic seculis antiqvis Nil recusabant, nil tergiversabantur, cum dandum es et Monachis. Fundi, praedia petentium praemia erant.Allego hic veteres Burgaradios,Hadab urgios Frei brathios Leid ratios, Rohingios, Engilbertos, Vuldarnios, Helpistatios,Gunderos, Mationes, volistas, Malachiridos, et vel mille alios, quos legi in schedis monasteriorum, ct Chronicis antiquis, ex sola superstitionis causa ad largiendum inductos Indignae hae monachis fraudes, et daturae principibus occasionem sive retractandi concessia,sive separandi abusus. Exemplum intecta exempla erit Chronicon Fuldense, plenum superstitiosarum talium donationum. XIV. Haec atque talia veteris aevi iam expendenti succurritis,
pontificio ipsos saepe ex hac causa ad iustam iram sui ita accenses Non repetam everelas Marsilii Pata vini.Nec recensebo de Ordine
13쪽
emplariorum everso. Vbique ii dicta sunt et clarissima argu lienta corruptissimae secietatis. Novissime Clemens X. demon liravri exemplo, in coirimunt christianorum calamitate intercipi ivandoque monasterioriam reditus posse et servari ad principis
eique publicae salutem reddendos, si princeps redierit ad seipsunt li collegerit vires,et res in deterius lapsas refecerit.Sed videatPrin l eps, non recte adhiberi,notet gravissimos abusus: habet ut in s lat Divi nostri Mauritii exemplo, et vindicet Deo convertatque ad ossicia pia et causas honestas, detque operam adeo ut et honori uo consulat, et Deo relinquat, quae sunt dedicata Deo: illud de inique omni ratione atque ope essiciat, ut verus incorruptusque Dei cultus instauretur, et instauratus aeternis legibus sanciat uno, conserveturque ad posteros. t
XV. Nolumus esse longiores. Quod fine. adem ratione caret.Vna igitur opera et naturam imitabimur, et nitemur ad operis no lstri metam Saltem restat,ut tradamus de iure Sepul lirorum im plet vero hic partes suas gentium ille consensus,ac una mente an imoqVesecuritatem impellitur sepultis. Iam olim Athenienses ca iste plectendos censuerunt, qui grassarentur in opulchra qui ca averte de rent et reli vias defunctorum Cambysi in aeternum probrum cessit quod vel solum AmasisAEgypti Regis sepulchrum
reclusisset. Et Xerxi apertus Beli tumulus aeternam labem asper lst. Nec servavit honorem suae gentis Philippus lacedo,cum non tam in homines, qVam In cadavera conversus ultra belli ius saevi ret Effusa in sepulchra crudelitas, idem hostes ac tumulos exitium linvolVit, furor denique onmia et ipsas defunctorum imagines consumpsit Recitat historiam Livius, recitatam incompendium redegit Florus Hist. Rom p. . t. . Non allegabo Imperatorum rescripta,non recensebo tabulas Augustas. Functus hoc ossicio Io,irchmannus est et nomine allegavit, et confirmavit sanctita i
tem huius iuris Placet nobis ponderare momenta rerum,quatenus l
niorum ambitu comprehensa. 'rimo pietas sanxit legem miserati lonis erga mortu OS,cum a mortuis nullum periculum sit nullusim pendeat metus. Neqse prudentia hic indignatur ut quae tunc pie tau obicem Punat, cum aut laetura metuitur securitatis, ut vesti l
14쪽
r aquaedam extant gliscentium periculorum, si pietati indulgea, mus si benignitatem exerceamus. Ira allegari non potest,exercenda enim adversus hostes est. Mortui autem iure hostium contineri amplius non possunt, quia mortui q. a vitae, quia vinculo Civili. quia ipsi denique gentium societati erepti. Iniuria est destruere id, a quo vel horror ipse humanas mentes avertit. Res stupenda sane, nocere iis velle, quibus noceri non potest. Nitam iam tum amiserunt. Existimationem crudelitas auferre non potest. Si terroris inde occasio quaeratur,praetextus forte specioliis, facinus certe est inhumanum. Suppetunt alia incutiendi terroris instrumenta,e que non a saevitia omnes humanitatis limites transeunte, repetenda, ad instruendam hanc brutae crudelitatis scenam. Non licet rem ordiri altius.Saltem admonemus alia ratione gentium illud ius pertineread sepeliendos,alia ad sepultos His invidere quietem impietatis: illis concedere ut terra atque pulvere tegantur, eceptum voluntate gentium, non indusium simplici necessitate est. Cuius in medio bello documentum. Vicerit Antonium Augustus,et vindicaverit mortale imperium. Moderationem scrvabit quoque postillatam cladem, et petentibus spatium sepeliendi annuet merito. ga caeses iam consummata ultio est. Terra igitur obruantur,qui terram colere non possunt. Sed fingas, Augustum negare sepulturam.Progredietur ad saevitiam usque et ultra bellantium fines Instituet ultionem,sublata ulciscendi causa. Nam a caesis non habet, quod metuat , Insidiari non possunt. Et iam abunde ultionis est. Ostendit rationem humana ratio, et suadet natura hanc benignitatem. sequuntur id gentes et probant, atque sive
humanitatem, sive mansuetudinem erga deiunctos interpretantur. Constans haec omnium temporum opinio, et ab ultimo aevo ad posteros propagata. Denuo argumentum in numerato creditum semper inter cultiores est mortem omnium calamitatum esse coronidem Praeterea nil tam rationi naturali contrarium, nil tam hominis erga hominem necessitudini adversum est quam ad dera miseriam assistis, et mortis calamitatem nova iniuria auger . Terribile fatis concidi mucronibus, et tormentis verberari quas.
iarique Nil intelligi miserius, nil excogitari sormidabilius poteth.
15쪽
is tenduiri ergo intra hos fines, nec insultandum ne denuo vindictam derae sis sumere viqeamur. His addo, quod rotius, et praeter hunem Ode ratio ies seriale omnes monent, nil perinde conveniens esse homini, quam curare hominum sepulturam continerique hoc ossicium ossicio rationi naturali maxime consentaneo. Praeterea id exigi a dignitate humani corporis, et devorandi metu. Cum non vanus subeat timor, seris et avibus cesturum in praedam quod terrae non redditur, quod tumulis insertuta , . Sed escipienda hic corpora facinorosorum, praesertim illorum, qui postulantur perduellionis et convincutitur. His ne quidem parcitu post . ortem, sive CbeΣemplum, sive ob foeditatem delicti. Et Veneti iam olim existimarunt, recte in mortuos statui, quod, dum viverent, merebantur. Si quis depeculatus rem publicam esset, si indicia reliqui siet actis alidominatus, non temperant severitati, et cives deterrent exemplo Indigna quippe humanitate, qui hominiana violare ius, qui principis exuere obsequium studuit. Fundere contra sanguinem in bello et moliri exitium hosti, belli concessum iure est. Sopitur hostile odium, si caesus est adversus quem iusta materia odii suit. Aequissima haec gentium populorum
que sententia est, eoque ab ultima antiquitate recepta apud omnes, et saniori iudicio rationis innixa Vnum cupimus,quod concedatur instituto. Vindicavimus antea securitatem sepulchris, vindicabimus in poster uir ,.
Fallunt vero,qui peraeque existimant de iis, quae sepulchris imponuntur. Cedunt Principis,cedunt bellantium potestati. Neque hic dubitandi causa,nec dissicilis ratio scrutantibus ius belli. Cuius reddere initia,et prosequisngula momenta nimis forte longum foret. Eligenda vero hic media inter caritatem et crudelitatem via. Nimis indulgere hosti, non expedit semper. Saevire quoque execrabile est. Cohiberi ergo furor, retineri severitas, a 'hiberi prudentia debet. Quod in hostem,idem in res fortunasque hostis, et omnia eius licet. Imagine situ muli, statuae, monumenta , et lapidum istae cinerumque moles, ac sepulchrorum ornatilenta universa revelli possunt atque removeri Lege quidem facere prohibentur privati, et poena violatoribus irrogatur. Princeps et supra privati sortem, et belli iure hic solutus lege est. Non repetam hic veteres ceremonias, quibus et facere locum religiosum, et stabilire sepulchroriam ius volueiunt. Legide hoc a re umento scriptores prisci legi post alios Polydorus Vergilius fotest. Sussicit iobis omnium consensio gentium quae et sanxit mortuisqvie terni et constanti usu approbavit, et adeo talidem a Pud PQ uetos convaluit in legem.