장음표시 사용
11쪽
quid scripseris, sivo ευ μαλα sive καὶ μαλα, tertium illud quod libri habent unde natum sit aegro intelligitur, et ne artificiis quidem adhibitis hoc Vermeli renus stud. Plat. 74 palosocii '). Sed tu καὶ aάλα stabilire non possumus, neque S POSSemus fortasse oo magis nobis probaretur. Nam nisi sallit opinio Plato non illa quae putarant coniungi voluit sed haec potius εἰ δὲ γένριο, ρ νυν ἐγ-ειμι, μαλλον ε σως υεο cμαι, πειθαν καὶ 'AγαΘαν arvi ευ, καὶ μάλ' αν φοβοῖο Quamquam enim Agathonem bene dicturum ess ipsa est huius orationis sententia, tamen nihil impediebat, quominus hoc expressum verbis Socrates efferret, ut simul respiceret ad illa, quae modo de Eryximacho dixerat, Καλως γὰρ αυτος ήγωνισαι Itaque respondet gatho V. 8 προσδοκιαν laεγαλη εχειν οῦς ευ ρουντος εμοῖ, et quae paulo post habita oratione ab Agathone Socrates et Eryximachus, memores ambo horum quae dicit Socrates, inter se colloquuntur 36, 12 Aρά σοι δοκω, φάναι, - τα 'Aκουμενου, ἀδεὲς πάλαι δέος δεδιέναι, ἀλλ' ο μαντικως, α νυνδὴ λεγον, πειν, τι Ἀγοων Θαυμtαστως ροῖ, ἐγω δ' ἡο- ρηγοιμι Τ μεν τερον, φάναι τον ' ξελαχον, μαντικως μοι δοκεις iρηκεναι, τι Ayoωνευ ἐρει, το ὲ σὲ ἀπορησειν, ου ριμαι, confirmare magis eam quam amplectimur rationem videntur. Quod autem hoc ordine maluit πη ευ quam inverso onere, unde fallax ista et ambigua verborum series nata est, non secus Πολιτεια decimo scribit 500, 18 οσο αν Θέωσιν ευ Legum undecimo 231, 5 επι πολλοῖς λεγομlενον ευ ibidem septimo 35 14 λόγον ἰασαι διεξελΘεῖν υ octavo 76, 1 ζῆν ευ, et saepe Similiter. His profligatis tandem perventum est ad ea quae nobis causa huius expendendae
quibus primum ἴσως addubitans Usenem ει τι πως proposuit; ον olim F. A. Wolfius et post eum alii delendum censuerunt. Cui duplici incommodo Schangius ut una opera obviam iret, σως o uti diximus corrigendi causa in margino posita suisseratus a Platonis verbis seclusit orationemquo effecit plano geminam ei quae statim V 20 insequitur, τ οιοιο hχρον ποιεῖν. Compar hoc emendandi genus est illi quod Gorgiae loco qui primus os in hoc capite adhibuit, possitquo hoc illi subsidio esse et ab illo aliquid ipsum subsidii accipere. Sed nobis neutrum altero probabilius videtur; et hoc quidem loco non satis apparet, si haec primitus scripta suerunt ri τι ριοι αἰσχρον ποιειν, quid maxime moverit correctorem ut illa adnotaret. Vorum tamen satemur ambiguum soro iudicium, sici defendi non posset. Sed sortasso hoc quod legitur Πολιτεια quarto 176, 1 νου ἀεὶ o laοιον ον claριον παρακαλεῖ, aut illud in haodono 119, 25 ου γαρ εχω με οὐ)ὲν se μοι ναργὲς ν ως τουτο, Satis documenti si ποιεῖν τι αἰσχρον h. o. 'aliquid quod turpo ost vitiosum non osse. Quo probato, de adnotatione marginali, quam Schangius cogitabat,' In Legum primo p. 4, 12 πα- γαρ εστι και σφοδρα το τοιούτου non nescimtis Cobetum Var loci. II, 40 καὶ particula expuncta πανυ σφοδρα quod vulgaro est restituisse; et salso dditae copulae exempla Sehanaius ad Symp. 52, 2 eongessit, sed et haeco illud nos ambigimus quantae fido sint habenda.
actum est; σως autem ipsum cur displicuerit aut quid ei praestet ει τί πως' nos aegre dispicimus: quae vox ut in hoc genere sententiarum creberrimi usus est, ita nunc insuper aequabilitate quadam orationi defenditur Sic enim ταχα et ἴσως, quae verba simillimae significationis communi usu cumulari Solebant, velut Legum primo p. 21, 24 ταχ α πΘως ἴσως μέμφοιτο, in coniunctis his sententiis sibi respondent,
tam recte poni quam omitti potuerit, quemadmodum in Gorgia p. 8 se in continua
Sententiarum Serie ειπρι α ισως, φαίη α ισως et baia αν ειποι ἄν excipiunt, quid miri quod statim eodem recurrente enuntiato non legitur, in quo praeSertim eum Da ς etiam ταχα OmiSSum Sit του πολλους υκ αν αἰσχυνοιο, εἴ τι βι αἰσχρον πριειν Haec nos
pluribus verbis dicenda putavimus primum ob eam causam quia hoc dandum osse auctoritati viri de Platone meritissimi sentiebamus ut cum cura eius sententiam refelleremus, deinde non inutiliter caveri disputando videbatur ne qui specie ἴσως vocabuli oriunda decepti correctionis opinionem conciperent ubi vera et integra Platonis oratio agnOSceretur.
III. tergimus ad Symposium de quo modo diximus nonnulla si possumus conferro. P. 18, 9 haec leguntur in Schangit exemplari.
Qua cum librorum testimoniis non uno loco discrepant hi enim riuuim v. 5 πο γων Omittunt, pro πουργεῖν autem V 6 exhibent υπουργων, deinde . 7 κτασΘαι tradunt, non ibταο Θαι, quod Schangius de coniectura posuit, ut εἰς praepositio haberet quo reserretur. In qua re, ut prius pauci de hoc loco dicamus, quod hanc scripturam iis confirmari putavit, quae in Πολιτεια quinto 222 5 'guntur, ae σπουδάζει προς
ἄλλον τινὰ σκοπον στησάμενος, eremur ne Specie ducatur; Vera enim Structura non est στησάμενος προς σκοπον, Sed σπουδαζε προ σκοπον, cui nomini στησάμενος adiungitur,
ut pronomen αλον audiatur de quo dicendi modo, qui multa habet etiam apud Platonem exempla, alibi explicatius diximus Itaque στασΘαι alienum est, τασΘαι' Etiam haec in Legum quarto p. 20 12 λεγωμεν ἡ πρωτον τρε απλουν. χριδ αν πως τα ς δε videndum est quam recte Schangius Badham auctore mutaverit; qui cum interrogationem efficiunt cum responso εχοι δ'Ἀν πως ἰσως, δε in ordine videntur Ossendi. Sed πω quod admia saepe addi solet Πολaτ 3 p. 12l 3 nunc cum εχ ο αν coniunctum
12쪽
autem quo Suum locum obtineat, ab aliis praepositio deletur; sed haec oratio ο ὲ δεομtενος παιδευσιν καὶ την αλλην σοφιαν τασΘαι, ut proba est, ita parum a conciniaitate ammendatur a nobis sententiae rati poscere videtur, ut quod verbum positum est in priore parte orationis, idem intelligatur in altera: sic enim inter se opponuntur, qui potest adiuvare alterum in prudentia ceteraque virtute et is qui se cupit adiuvari sive cui opus est ut eum alter adiuvet in humanitate ac sapientia' . Atque ξυμβάλλεσΘαι potuisse utrique parti sententiae servire, non negabit qui vel haec contenderit quae scripta sunt in Legum duodecimo 324, 20 τέ θεομενω γνῶναι τε και ειθέναι η τω δερμενιο κολάζεσΘαι τε και επιπληξαι μαρτάνοντι ' . Quod si recte Statuimus, apparet κτασΘαι abeSSe a Sententia potuisse, sed et adiuvat aequabilitatem orationis nec adversatur rationi: sic enim existimamus, ut in Πολιτειας sexto scriptum est 282, 16 ος α ξυλλαμβανειν δειν:ς ὁ πως αρξουσιν, ita infinitivum κταο Θαι h. e. στε κτα Θαι SiVe carae κτησεται ad ξυμβάλλεσΘαι verbum non positum sed cogitatum liberiore modo non praeter morem esse adiectum. Sed haec in transcursu. Voluimus enim dedita opera de altera controversia agere quae est in eo loco, quem huic capiti praescripsimus. Etenim verba V. 4 o uti χαρισαμενοι παιδικοῖς πηρετων τιουν δικαιως ν υπηρετεῖν, ὁ δὲ τῆ ποιουντ αυτον σοφον τε καὶ ἀγαΘe δικαιως υ τιρυν αν πουργειν, quae Sic uti ScripSimu S, mutat tantum πουργων quod oratio respuit, in πουργειν, e libris prodeunt et olim vulgabantur, cum claudere ex
altera parte videantur, quaeritur, utrum addendo aequabilis oratio efficienda sit necne, et illud si placet, cui maxime loco adhiberi supplementum oporteat. Fuerunt enim, qui concinnitatem nihil saciendam putarent; qui vero addito participio aequabilitati partium prospici mallent, πουAγων aut ante δικαιως aut post δικαιως inseruerunt, unus etiam ante πουργέιν. Quae causa ut recte disceptetur, proficiscendum est ab illa forma orationis quam integram habet pars prior huius sententiae. De qua consormatione enuntiatorum quae aut talibaumius compluribus locis Leg. II 811b III 82a VIII 828 aut ante eum Astius exposuerunt qui recognoverit intelliget eos parum subacto iudicio miscuisse quae diversa sunt, huius autem orationis proprietatem non Satis perspexisse. Neque enim de quavis abundantia participii agitur sed de certa: cuius quae sit natura ex his exemplis perspicuum fiet.' De praepositione conser p. 17 21 ευεργετουμενος εἰ γοηματα pala διαπραξεις πολιτικάς verbo autem ξυλλαμιβάνειν vel ξυγ.λαμβάνεσΘαι nihil aptius esse in hac sententia, praeter Πολιτεια locum supra allatum, docent etiam p. 62, 2 τούτου δε Lαι μοι σιλ- ληπτορα Οὐδεν κυριωτερον εινα τος. Ceterum de Sententia ipsa et qua oratione efferri soleat vide Euthydem. b, 23 sqq. ' De vi verborum δυναμενος et δεομενος inter se oppositorum haec quoque adeas quae sunt in Πολιτείας sexto p. 284 4 ἀναγκαῖον πάντα τουίρχεψαι δεόμενον - τας τούαρχειν δυναμενου γυρας ναι .ου δὴ τον πιον Θεον μνούντες δικαιως αν μνοιμεν Ἐρωτα Symp. 30 15; τουτ δε που ἀναμιμν σκεψαι λίγοντες ρΘῶς g λίγοιuεν Phaedon. 118 I; καί τις ψίγων αυτὶ ταυτή περὶ αυτῶν μήτρι άν μοι Ἀφαινοιτο λέγειν Phaedon.
καὶ καλῶς γε νύν ορίζει δοixi a και ἀγαΘ- οριζομενος το καλον Org. 40, 22; ἐπιστημην αν τιν' αυτ ὐποπτευοντες ιναι ρΘως ποπτευοιυεν Men. 140, 28; καλῶς ν αὐτ εικαζοντες εἰκαζοιμεν μὴ διδακτον εἶναι Men. 43, 2b; παρὰ τοῖς ἰατρους πενιποντες τονδε καλῶς a ἐπεμπομεν Men. 44, 22;σκοπε παρῶ τινας ν πεμποντες αυτον μῶς πεμποιμεν Men. 145, 13 cf. 48, 3;τι φὴς τον Σιμωνιδην λίγοντα ορΘῶς λίγειν πεφι δικαιοσυνης Πολιτ L p. 12 6; τούτο λεγων δοκεῖ ἔμοιγε καλως λεγειν ibid. 8;η μει σοι δοκω ν εἰπεῖν ουτω λίγων Πολιτ 1 p. 32, 15; πως ουν Mγοντες ν αὐτο μετρίως λέγοιμεν Πολιτ 6 p. 274, 12;Θεο μοῖραν αὐτο σωσαι λεγων ου κακως ἐρεῖς Πολιτ 6 p. 290, 12;oλην ην τοιαυτην - διαιταν τῆ μελοποίια . ἀπεικάζοντες οδεῶς ῖν ἀπεικαζοιμεν ΠοHτ 3 p. 142 6; προσοοκρῖς ποτέ τινά τι ἱκανῶς οῦν στερξαι, i πράττων ἄν ἀλγῶν τε πράττοι καὶ μογις σμικρον ἀνυτων Πολιτ 6 p. 278, 14;
των ἄνδρων Leg. I p. 7, 22 Schz. quippe nobis non persuadetur ἐπαινῶν quia abesse potest iure etiam reiici a criticis; παιoειαν προσαγορευων κατα γε τηυ ἐμην ρΘῶς ἄν προσαγορευοι Leg. 2 p. 3b, 7;τον αυτον ηδιστον τε και ριπτον π Θεῶν βιον λίγεμαι φάσκοντες ληΘέστατα
86, 10 9 p. 127, 8; πως οὐ τούτω λεγιυν έν τις Ἀμως λέγειν χυτον πείΘοι Leg. 44. 106, 4; cf. p. 131, 6;
13쪽
Leg. 4 p. 114, 30; φερομεν enim pro eo quod vulgabatur ante λεγουενα a Schanetio putamus adiuvante ipsa quam declaramus irationis formaverissime esse restitutum; γαμικοὶ νουιοι πρωτοι κινδυνεύουσιν τιΘεμενοι καλους α τιλτει Leg. 4 p. 120 9; ρυδεις ποτε ορο αλλον Θεμενος ρΘοτερον ου δε βελτιαι Θησεται Leg. bis. I 10, 2; δικαστήρια α δη φαμεν ου Θ ως ἀρχαιοῦ χυΘ ούς lai is διον ιποντα ιναμφισβητη- τυας ιρηκεναι Leg. 6 p. 17l Ib; τοῖς ἱερέας τε καὶ τῶ ιερειας μετα νομοφυλοκων ξειργοντας οπιως ἐξειργειν Leg.
non recte interpretatur CL ibid. p. 136, 3 7 I p. 222 I9; μι μκὶ τυγχάνης ταυτης, ἀποφερυον οπως αν αποφεροι Leg. p. 238, I 8; netros τα μὲν λεχ εντα ρυκυν μῶς λίγοιτο, ἀπρορρητα a Leg. 2 p. 333, 6; Haec quae elegi miis exempla accurate eam formam tenent quam dicimus, ad ve bum finitum sententiae eiusdem verbi participio abundanter adiecto nisi quod nonnumquam synonyma vel omnino similia quae sunt inter Se permutantur, cuius generi pauca Supra admixta sunt, possunt multo plura asserri, velut
τριων αυτην ευ λ.εγοντες δρῶν σχεδον υ αποτευξομεΘα Leg. I p. 206, 2; κατα τι α παινουντες του τοιουτον λόγον οὐκ ἄν παντάπασιν πληιμώλοι Mi Leg.
sod propria forma haec est υτ λεγομενον ρΘως α λεγοιτο τρυτο γιγνclut ενον καλῶς αν γιγνοιτο id quoque allata exempla docero possunt, otiam Si haec abundantia adpo cadat in dicendi, appellandi verba, tamen eam a nullo Verborum Onore alion aniesse haec autem copia quae est in sententiis consormandis cum altera ubertatis ratione, qua φΘέπομiαι λέγων et similia, saepe etiam apud Platonem, dicuntur, nihil habet commune nequo derivanda est ab eo, sed origo si quaeritur ab ii Sentcntiis proficiscendum est, quae participii loco cognatas nuntiatorum sormas habent; quod genus
p. 184, 3l; qua nullo negotio etiam cillum dicendi modum induoro lotorant. Phito autem quamquam istum circuitum loquendi valde adamavit, tamen non do sunt oxempla similium enuntiatorum quae participia non habent, velut
atque adeo nonnumquam hae duae formae orationis nullo intervallo se excipiunt, ut in Gorgia p. 2, 3 τί αν αυτο ιυνομαζοibit δικαίως, sed 33 ατρον αρα φάσκοντες αυτονεῖναι καλως ν λεγοpiεν deindo P. 3, 1 rursus τίνα αν αυτον ρΘυἴς καλοῖμεν, Sed 5 τινα αν καλουντες αυτον ρΘύυς καλοῖριεν, et in Legum optim P. 54, 6 ειρηνιml αν τις λέγων κατα φυσιν την τοιαυτην ρχησιν λέγοι, τη, πολεμικην δὴ τρυτουν, αλλην ουσαν τῆς ιρηνικῆς, πυρρίχην αν τις ρΘως προσαγορευοι. His expositis odimus ad cum do quo agimus Symposii locum in quo prior pars orationis tam lana est quam controversa altera Sontentiam quidem utroque modo conStare apparet, Sive Seribitur δικαιως αν oriουν υπουργεῖν, Sive addito participi οτιοῖν πουργων δικαίως ν υπουργειν nam id quoque intelligitur, si adest Participium, cum eo pronomen τιουν coniungendum esse. Quod critici negligentes cum participium adiiceroni pravo orba in hunc modum collocarunt 'πουργων δικαίως α μιουν αν πρυργειν. Quo non multo melior os aut quam Schauetius iniit
14쪽
rationem δικαιως 'πουργων α ρτιουν αν πουργειν aut quam oegelinus δικαιως υ υπουργει ν οτιώυν αν πουργων. Qui ne probabilitatem quidem emendandi curarunt, ut supplementi genus originem peccati monstraret. Quo minus mirandum est fuisse qui reiecto participio simplici oratione et quae vituperabilis non esset acquIeScere mallent, δικαιως υ ori ν αν πουργεῖν nam ne aequabilitatis quidem studio hoc cogi posse vidimus, ut quae plenior est oratio in priore parte eandem retineat altera. Sic senerus ratiocinatus videtur qui illam scripturam olim vulgatam Iah-nii libello renovato restituit. At tamen ei sententiae quo minus accedamus retinet nos indicium tenus illud quidem sed quod non possumus non certissimum Vestigium veri liabere in libris enim scriptum est non πουργεῖν sed πουργων. Qua re hoc Probatur, cum participium per se ferri non possit, non participium deesse sed infinitivum, eumque qui abesse non potest, non corrigendo ex participio emciendum, sed addendum ad participium, eo quidem loco, ubi facillime incuria scribenti perire potuit, Platonem autem re vera adiecto participio illam ubertatem dicendi
quam Xplicavimus una eum orationis aequalitate sectatum esse, cum ita Scriberet.
Unus alterus in uricensium latone a. 183 breviter adnotavit nam Schangius
non recte rettulit 'Fort. πουργων πρυργειν Sicut paulo ante υπηρετων .. υπηρετεῖν
postea ab ipso et a ceteris neglectum aut repudiatum. Haec autem series verborum, ut est paulo artificiosior, ita non solum orationi et sententiae apprime convenit sed simul aequalitati duarum partium aliquid venustae varietatis admiscet. Ceterum quod eiusdem verbi formae compositae Sunt, υπουργων πρυργειν, eon Simile in hac oratione exemplum supra vidimus, Menon. 143, 25, καλῶς αν αυτ εἰκάζοντες εικαζοιμεν μὴ διδακτον ναι, sunt autem in omni genere dicendi tam multa ut sacile
appareat hunc hisum sonorum latoni valde in deliciis suisse. IV. In eodem Symposio Socrates ubi a Diotima secum disputationem institutam ad finem enarravit, haec dicit . 54, 17.
να παντα ανδρα τοι Ερωτα τιμαν καὶ αυτος τιμι τα ἔρωτικα καὶ διαφεροντως 5 σκω και τοῖς ἄλλοις παρακελ.aυρααι και νυν τ καὶ rea ἐγκωμιάζω τὴν δυναμιν καὶ
Extremam harum sententiam inde a verbis διο δή v. 3, quam indistinctam dedimus sic ut scripta est in libris, vulgo interpretes ita per partes divisam exhibent εγωγέ
φημι χρῆναι πάντα ανδρα τον Ἐρωτα τιμαν, καὶ αυτος τιμῶ τα ἐρωτι κα και διαφεροντως σκωκαὶ τρις αλλοις παρακελευομαι. Quae satis mira est oratio, quippe quae diiungat quae coniungenda erant, χρῆναι πάν ἄνδρα τον Ἐρωτα τιμα και αυτος τιμω quae Vero diM cerni oportebat, ea coniungat, τιμω τα ἐρωτικὰ καὶ dux νεροντως ἀσκω. Ut enim du-
plex est obiectum quod grammatici vocant, ita suum utrique verbum necesse est accommodetur; sic enim Socrates se τιμαν quidem τὸν Ἐρωτα, τὰ ἐρωτιώ autem dicit ἀσκειν. Hoc esse huius orationis consilium Usenerus intellexit, cuius iudicium temere impugnatum est. Inde autem consectarium fit ut aliqua parte in ista oratione oscitantes librarii peccarint. Haec enim ita divisa sed nulla particula inter seiuncta. ἔγωγέ φημι χρηναι ἡάντα ἄνδρα 'Ερωτα τιμαν καὶ ως τιμω . τὰ ἐρωτικὰ καὶ διαφεροντως ἀσκω καὶ τοι ἄλλοις παρακελευ-αι, fieri non potest ut emendate scripta
sint itaque ut necteret sententias sonerus ipse καί transposuit, τὸν Ερωτα .. τιμῶ
καὶ τὰ ἐρωτικὰ διαφερόντως ἀσκω qui senorum secuti sunt, Schangius non traiiciendum καί sed i alterum adiiciendum putavit του aer . . tutae καὶ τὰ ἐρωτικὰ καὶ διαφεροντως ἀσκω, eodemque consilio Badhamus δέ particulam inseruit, τιμῶ, ται δ' ἐρωτικὰ H Hos quid moverit licet taceant apparet noluerunt καὶ διαφεροντως ten1ptari. Et hoc esse verum sat certo demonstrari potest Nam quamquam δια νερόντως frequens est apud Platonem, καὶ διαφερόντως, h. o. vel eximie, non minus recto dici credideris quam aut καὶ μάλα, quod supra p. 10 legimus in Symposio et saepe occurrit καὶ ς λαβὼν καὶ μάλα χεως haedon 184 I9; ἐπισχομενος καὶ μαλα ευχερωρκα ευκολως ἐξέπιεν ibid. 185, 3), aut καὶ μάλιστα καὶ γὰρ ἴσως καὶ μαλιστα πρέπει Phaedon. 93, 17 α μὴ βουλόμεΘα ξυμβαίνειν και μάλιστα ξυμβαινε ταῖς πόλεσι Leg. 6 p. 176, 32), multa Similia; neque solum analogia per se satis firmo fundament nitimur, sed ipsum quod defendimus και διαψγερόντως scriptum exstat in Phaedon 88, 25, και πάντες ο παρόντες σχεδόν τι υτ διεκειμεΘα, οτὲ ais γελωντες, Βίου δὲ δακρυοντες, εῖς δὲ ημων καὶ διαφερόντως, Ἀπολλοδωρος, eodem illud usu positum quo in Menexen p. 72,10 dicitur nim καὶ ἄλλους πολλους καὶ ἀγαΘους πεποίηκε ρητορας, ἔν δὲ καὶ θιαφέροντα
των Ελλήνων, Περικλέα eandemque rationem in simili sententia Sequitur και πανυ,
in Gorgia p. II 2, 24 ἐπεὶ καὶ ἐνΘάδε καὶ ἄλλοΘι γεγόνασιν .. εῖς δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος
γέγονεH, in Protagora p. 112, 7 τι ἄν ἐντυγχάνω πολυ μάλιστα ἄγαμαι σέ, των ais τηλι- κολων και πάνυ Sed in his si forte consormatio orationis vim και particula ambiguam reddit, non ambiguum est hoc quod scriptum is in Πολιτείας octavo 352, ' και με ψη Θη. τό γε ἐπιχαρι και διαφεροντως Ἀχει Itaque ,αι διαφεροντως usu probatum ipsa sententia fovente tutabimur; neque tamen aut καί cum Selian-gio aut cum Badhamo δέ inserendum ducimus quorum loc sententiarum tenor respuit, illud non nimis ab elegantia orationis probatur. atque accedit aliud quo sorte 'icet vacillans Iudicium confirmare Cum enim cita dicat Socrates 4γωγέ
ν- θναι, παντα ἄνῖρα τον Ἐρωτα τιμῶν καὶ αυτος τι aω, τὰ ἐρωτικα και διαφεροντως ἀσκω καὶ τοις Mλοις παρακελευομαι, haec putamus iungenda και uro τιμω καὶ τοῖς αλ-λοις παρακελευομαι, ita quidem ut hoc tamquam par quoddam sententiarum universae illi orationi subiiciatur Ἀγωγέ φημι χρῆναι ,αντα Ἀνδρα τον Ἐρωτα τιμῶν. Illa enim ut iungamus Sermonis mos admonet, quem cum illa paulo ante Sequuntur, πέπεισμαι δ' ἐγω, πεπεισμένος δὲ πειρωμαι καὶ τρυς αλους θειν, tum saepe multa, velut ταυτα et αυτο τε σκοπω καΘ ἴσον δυναμαι και του ἄMλους ἐρωτω Theaetet. 3, 10 o Zὲ
15쪽
και αυτος ἀγαΘος, καὶ Γλλους οῖος τ', ποιειν ἀγαΘους Protagor. 97, 12 καὶ αυτους τε δημco ιευειν επιχεtρειν κω αλλους τοιουτους παρακαλει Gorg. 97, 29; αυτος τε νης ρητωρειναι καὶ λλους ποιεῖν ρητορικους Gorg. 13, 16; καὶ αυτον επιστασΘαι τὰ δίκαια και α λους
διδάξειν ibid. 20, 32. Si igitur recto istam orationem explicamus, iam facile est librariorum peccatum tollere, qui ἀσκω scripserunt pro eo quod debebant ἀσκων Quo reposito probabilis exit oratio.
Ita Socrates simul indicat quid sit τιμαν τον Ἐρωτα et quo ipse deum modo colat, eodem reliquos ut eum colant ac venerentur adhortatur. Leni remedio usi sumus in sanando, sed crescit probabilitas reputanti cum hoc loco, praecedente ibis, Peccati causam in aperto esse, tum alibi in libris latonicis haud raro librarios in eundem errorem lapso osse Euthydem 44, 16 τα δὲ δὴ μέγιστον, ἔτι ταυτα ουτως
εχει illari κω τεχνικῶς ξηυρηται, ιυστ εν πάνυ λίη χρο ντινουν οῦν si αΘειν ἀνυωπων, εγνων ἔγωγε και τω τροιππω τον νουν προσέχων, ς ταχυ μας ἐκ του παραχρημα μι- μεισΘαι οῖος τε ν Sunt alia in his ambigua, sed προσέχων putamus certo Pro προσέχω libror a restitutum esse. haedon. 156, 2 ώς μέντοι διὰ ταυτα ποι α ποιωκαὶ ταυτα νω πράττων ἀλλ' ο τῆ του βελτιστου αἱρέσει, πολλη και Iακρα αειμια αν ιητου λόγου ubi πράττων est Hein dorsi, libri πράττω Gorg. 92, 35 σπερ και η συκι ευεις ἐμὲ μελεταν τὴν ρητορικὴν τη, εν τοῖς δικαστηριοι διασέζουσαν. EAΛ. α μαΔια ρΘως γέ σοι συμβουλευων Libri συμβουλευω, quod usus et dicendi ratio reprobat participium in apographo quodam et ab Heindorso correctum Gorg. 107,
27 εα τε τίς με η νεωτέρους γῆ διας Θειρειν πορειν ποι ντα, ἡ τους πρεσβυτέρους κακηγορειν λέγοντα πικρους λογους mi δια ἡ θηριοσια, υτ τὸ ἀληΘὲς ξω εἰπειν, τι δικαιως παντα ταυτα εχ λέγω και πράττων τὸ μέτερον δὴ ruro, ω ανδρες δικασται, τυτε αλλ ωθεν. Probabiliter si quid sentimus obetus πράττων pro πράττω quod est in libris restituit; hoc enim dicit Socrates λέγω πάντα ταυτα δικαιως και τὸ μέτερον πράττων Theaetet. 80 18 οῖον μάτιον πριάμενος τις και ἐγκρατη ων μὴ φορουν, χειν μεν ου αν αυτον αυτό, κεκτῆσΘαι δε γε φαῖμεν, ubi νορω vel φορῆ est in libris, φορων Oxoniensis correctore Winckelmannus posuerunt. Protagor. 87, 29 και ειμι τις γελοιος ιατρὸς ἰωμενος μει- ζον το νόστὶ ut ποιων sive obetus sive Hirschigius mendarunt, libri ποιω, quod
falso defenditur. In his quoquo plerumque quid vitio ansam dederit acile cognoscitur. Addenda autem ea quibus libri ipsi ita discedunt, ut alter indicativum prave, recte alter participium exhibeant, velut Theaetet. 86, 21 Euthydem. 2, 2b; Gorg. 42, 10 Phaedon. 166, 2 aliisque locis pluribus. V. In haedro, de quo dialogo nuper disseruimus, unius quidem loci
emendationem temptaturi sumus. In παλ νυ δι Socrates expositis quae praeparandi causa de animorum natura et satis exponenda erant cum transitum parat ad partem alteram quae est de ortu amoris haec dicit p. 32, 17.
Cuius impeditae orationis consormationem ut per partes evolvamus ordiendum esta summa sententia quae plana est Socrates enim repetens ea quae p. 25, 21 dixerat, μιν δὲ ἀποδεικτεον υ τουναντιον, ἐπ ευτυχι τῆ μεγίστη παρα Θεων η τοιαυτη i. e. ρωτικὴ laανια διδοται, iam totam orationem, postquam ad hunc locum devenerit, id agere profitetur, ut quartum illud insaniae genus quod proposuit optimam omnium esse comprobet: εστιν ν ρυν δευρο ὁ α ηκων λόγος περὶ τῆς τετάρτης μανίας,
νουντ αυτης γιγνεται. IIis autem quae media interposita sunt, quibus natura eius insaniae depingitur, habent quae legentem morari possint non ην dicimus, cui pronomini relativo reliqua liberiore structura adiunguntur, qν μανιαν τάδε και τάδε
ποιων αἰτίαν εχε ώς μανικρυς διακείμενος, quasi dixeris ην μανιαν αιτια εχει suo μαινομενος, aut quo genere in Πολιτειας quarto p. 193 14 scriptum est νυν θ' εκτελέσωμεντη σκέψιν, τὶν εἰη Θημεν, ε εν μει ν τινι tu ἐχόντων δικαιοσυνην πρότερον ἐκεῖνο επιχειρη- σαιμεν ΘεάσασΘαι, ψον αν ἐν ἐνὶ ἀνυωπω κατιδεῖν Πν εστιν. Sed quae ab ταν particula temporali regitur oratio, ea primo recto pede incedit, ταν τὸ ηδε τις ρων κάλλος του ἀληΘους ἀναμιμνησκόμiενος πτερωται, dein accidit ut participiis cumulatis alterum verbum quod τε κα particulae cum πτεροῦται coniungendum fuisse indicarant, frustra exspectetur, Ἀταν το τῆὀ τις ὁρῶν κάλλος του ἀληΘῶς ἀναμιμνησκόμενος πτερωταί τε και ἀναπτερουμενος προΘυla laενος ἀναπτέσΘαι δυνατων ε ρνιΘρ δικην βλέπων νω, τῶν κατωδὲ μελων, αἰτίαν εχ ει Aut enim verbis finitis utendum erat, τα πτερωταί τε καὶ .βλεπι ἄνω, των κάτω δὲ ἀμελη, aut Si praeserebantur participia, βλεπων .. μελων, iis addendum verbum unde penderent. Neque eam variatam structuram dicere licet: quamquam enim ad αιτια εχει enuntiatum temporale ταν πτερωται κτλ non minus recte quam participiis elata oratio reserri poterat, προλ)μουμενος ἀναπτέσΘαι δυνατων δὲ βλέπων ἄνω των κάτω δὲ μελων αἰτίαν εχει , μ. ., haec tamen ambo in eadem sententia tamquam paria componi non poterant; neque credibile est latonem ex altera in alteram transiturum sormam suisse, quia nec causa apparet qua motus mutaverit et τε καί particulae quasi quoddam notabile indicium recte explicatae orationis exstant. Itaque sic existimandum est aut Platonem non posuisse Verbum quod positurus erat aut positum ab eo librarios sua incuria praetermisisse. Sed ut mittamus eos, qui quiallato nonnumquam inducentibus certis rationibus orationem a suo principio deflexam liberius vagari patitur, ei quodvis genus νακολου Θρυ rationis attribuere non verentur, ii qui τε καί particulis sive deletis sive loco suo motis e sectam ex mutila orationem restituere conantur, cum temptant quae Sana Sunt, quae
16쪽
Vero vitio assecta, praetereulit, πλει Θάτερe ut aiunt effecisse emendando videntur. Cum enim Spengelius transpositis particulis ita scribit πτερωται ἀναπτερουμενος τε και προειμουμενος ναπτωΘαι, qui non videt prave verba coniungi quorum alterum alteri subiiciendum erat: ἀναπτερουμενος enim προΘυμειται ἀναπτέσΘat, ut est in haedone 72, 23 ει τις πτηνος γενομενος ἀνάπτοire, Schangio autem inducenti particulas τὲ καi, quae dici non potest unde originem duxerint, quam fidem habebimus aut hoc loco aut aliis, quibus eandem medelam adhibuit, Phaedr. I, 15 Legum 6 p. 160,14. Accedit quod si istis modis integra sit oratio, elegantior certe non evadit. Sed quod gravius est, cum quae apte coniuncta erant ταν πτερωταί τε και ἀναπτε- ρουμενος προΘυμῆται ἀναπτέσΘαι diiungi et comparia verba in duo dividi nuntiata iu
gunt Platonis morem, qui cum ita scribit in Euthydem 30 13 θεομενος τοῖν ξένριν. σωσα ήμας καὶ παντι τροπε σπουδάσαι καὶ σπουδάσαντας ἐπιδεῖξαι τις ποτ' εστιν
ἡ ἐπιστημη, aut in Phaedro 10 16 σοὶ ειπόμην καὶ ἐπομενος συνεβάκχευσα μετα σουτῆι Θειας κεφαλῆι, Legum Septimo P. b, 16 και ταυτα νο- αυτος νομοις αν τοῖς re ρη- Θεισι χρωτο και χρώμενος υ τήν τε οἰκιαν καὶ πολι διρικων ευδαιμονοι , vel δέ particula interposita, Phaedr. 31, 4 ταν ὀ ατ σασα επισπέσΘαι μὴ θη και τινι συντ ιαχρησαμένη λογὶς τε καὶ κακια πλησΘεισα βαρυν Θῆ, βαρυν Θεῖσα δὲ πτερορρυήση, satis ipso testatur, quid illo loco probabile uerit: nam nec τὲ καί particulae, cum vulgo καί vel δε poni soleat, neque πτερωται quod ab αγαπτερούμενος excipitur, ad proximi ἀναπτέσΘαι similitudinem accommodato, prohibent quo minus haec ad eorum rationem quae supra scripta Sunt accedere eramque Platonis consuetudinem referre statuamus. Quare in particulis τὲ καί si nihil licet movere, restat ut manca sit sive Platonis sive librariorum culpa oratio, additoque verbo, quod cum πτερωται per istas particulas iungatur, idoneum adminiculum pendentibus participiis parari oporteat. Opinamur autem διατελῆ esse addendum et orationis formam hanc fuisse
Hoc enim verbo recepto, quo nihil frequentius est apud Platonem, non solum integritas orationis restituitur, sed ipsa adeo sententia non leviter adiuvatur quippe opprobrium insaniae perpetuitate quadam eius habitus, qui describitur, niti par est. Quo certius videtur non latonem omisso verbo, quod in promptu erat, coeptam orationem destituisse, sed librariorum incuria commissum esse ut hodie desideretur quod abesse non debuit. Quo genere saepius librarii in Platonis dialogis e carunt ut mittamus quae supra similia tetigimus, in Sophista 32, 5 πάντα ταυτα εστι μεστὰ ἀπορίας, inchisum μεστα ab Oxoniensi codice abest, habet Venetus in
Protagor 85, 33 πάνυ, ε η ἐγω, καλως τε και ρΘως, in utroque libro desideratur καλως supplevit primus Behherus in Phaedro 23, 28 ον λόγον δὲ μέλλω λθειν, τη-
σαορου του Ευ νηημου. Σκτεο Δ inde, ubi quod λεκτεος omissum est in Oxoniensi, ap-
paret eausa erroris, neque difficilius lutamus cli isto ordino ατελῆ 1ria ε ι
verbum a nobis additum scribentis socordia praetermitti potuisse. Selegeramus alia quae exposituri eramus, Si temporis et chartarum ano u- Silae concederent quae nunc Seponimus utrimque praepediti, incerti an aῖas repetere liceat, sed certe graviora aut maioris pretii iis quae supra scripsimus non erant, his ut aliquid ponderis addere potuissent.
Scr. m. Novembri a MDCCCLXXXX.
17쪽
Ρ. LEINERT, Dr. Dec. I. Publice vaticinia Michaeana interpretabitur . Iov. h. - XI. II. Privatim theologiae practicae systema exponet d. Lun. Mart. Merc. Ven. h. VIII - IX. III. Privatissime et gratis exercitationes in seminarii theologorum practici sectione homiletica moderabitur d. Lun. h. ΙV-VI et Sat. h. X-XII. A. DILLMANN Dr.
I. Publice vaticinia quaedam exilica qua, in media libri Iesaianici parto continentur exponet d. Sat. b. IX X VII. Privatim 1 historiam populi Israelis enarrabit quinquies p. hebd. h. IA-X 2 librum Iesaiae interpretabitur quinquies p. hebd. h. - ΣΙ.
III. rivatissime et gratis exercitationes in seminarii theologici sectione studiis Veteris Testamenti dicata moderabitur . Sat. h. Ι-Ι. II. DE GOLTZ, Dr. I Privatim ethices christianae systema exponet d. Lun. Mart. Iov. en Sat. h. VIII - IX. II. Privatissimo et gratis exercitationes ad theologiam dogmaticam Perimentes moderabitur . Iov. h. VI-VIII.
C. G. A. HARNACE, Dr. I. rivatim 1 historiam ecclesiae aevi recentioris enarrabit quotidie excepto d. Merc. h. VIII-IX; 2 historiam dogmatum tradet quotidio . VII-VIII. II. Privatissime et gratis exercitationes in seminarii theologici sectione studiis historicis dicata moderabitur . Mart. h. -VII. I. AFTAN, Dr. I. Publice christianam de Deo doctrinam exponet d. ΙOv. h. Ι-XII. II. Privatim 1 theologiae dogmaticae partem posteriorem specialem tradotquotidie h. IX-X 2 epistolam Pauli ad Romanos datam interpretabitur . Lun. Mart. Merc. Ven. h. XI-XII. III. Privatissimo et gratis societatem theologiae systematicae dicatam moderabitur . Merc. h. VI-VΙILO. FLEIDERER, Dr. I. rivatim 1 doctrinae christianae partem priorem sive philosophiam religionis exponet d. Mart. Merc. Ιov. Ven Sat. h. XI-XII; hevangelia socundum Matthasum Marcum Lucam interpretabitur i. Mart. Merc. ov. VonSat. h. XH-LII. rivatissimo et gratis exercitationes in seminarii theologorum practio sectione catechetica moderabitur . Lun. h. XΙ-I. F. L. STEINMETER, Dr. Privatim homiloticonis catechotico docebit d. Mart. Moro Iov. Ven. .QV-V. B. WEISS, Dr. I. Privatim 1 evangelium Ioannis interpretabitur . Lun. Mart. Merc. Von.
Sat. h. Ι-XΙΙ; 2 epistolas Iacobi, etri, Iudae, Ioannis interpretabitur iisdem diobus h. XIΙ-I.
II. Privatissimo et gratis exercitationes in seminarii theologici sectione studiis Novi Testamenti dicata moderabitur . Iov. h. -VII. B. BRvΕCENER, Dr. Pros honorarius. Lectiones non habebit. 2. Professorum traordinariorum. S. M. DEVTSCII, Dr. L aerivatim historia occlesiastica partem primam tradet . Lun. Mart. Mere. Iov. Ven. h. VIII - ΙX. II. irivatissimo et gratis exorcitationes ad historiam ecclesiasticam pertinentes moderabitur . Merc. h. IX-XI. S. LoMMATESCII, Dr.L Publice de Luthori doctrina et scriptis disseret . Iov. h. ΙΙ-Ι.
18쪽
II. Privatim 1 theologiam symbolicam docebit d. Mart. Merc. Ven Sat. b. XI-XII; 2 paedagogicen tradet d. Lun. Merc. Ven. b. XII-I 3 encyclopaediam theologia exponet d. Mart. et Sat. h. XII-I. N. MVELLER, Lic. I. Privatim 1 historiam ecclesiae medii aevi enarrabit . Lun. Mart. Merc. Iov. Ven. h. - XI 2 historiam artis christianae, quae antiquo et medio aevo floruit, adhibitis use Regii et collectionis archaeologicae christianae monumentis tradet d. Lun. h. -VII et d. Sat. h. - XI. II. Privatissime et gratis exercitationes archaeologicas ad selectos sarcophagos christianos spectantes moderabitur . Merc. h. -VI. G. A. G. RVNZE, Lic. I. Publice historiam doctrinarum ethicarum enarrabit d. Sat. h. XII-Ι. II. Privatim christianam do reconciliation et iustificatione doctrinam exponet d. Mart. et en h. XII-I. H. L. STRACK, Dr.
I. Publice Pentateuchi capita quaedam poetica interpretabitur . Iov. h. IXII. Privatim 1 librum Genesis interpretabitur . Lun. Mart. Mere Ven. h. IX-X, 2 psalinos xplicabit . Lun. Mart. Merc. Ven. h. X-XI. III. Privatissimo et gratis hexercitationibus instituti Iudaici sueto more praeerit . Iov. h. XII-I 2 exercitationes societatis Hebraicae moderari perget d. Iov. h. XI-XII.
C. H. CHR PLATII, Lic. I. Gratis de mission christiana in coloniis Germanicis disseret . Iov. h. VIVII. II. Privatim artem diaconicam docebit d. Ιov. Ven. h. V I. III. Privatissimo et gratis Tertulliani apologeticum tractandum Droponet d.
Ven. h. VI-VII. VII. DE SODΕΝ. Dr. I. rivatim 1 vitam Iesu Christi narrabit d. Mart. Moro Ven Sat. h. IX-XL 2 acta apostolorum explicabit d. Iov. h. XΙ-I. II. Privatissimo AE gratis cly exercitatione. homiloticas instituet H. Sat. b. VIII - IX, 2y societatem robus diaconicis dicatam Moderabitur H Iov.
o. GIERRE, Dr. Dec. I. rivatim 1 historiam iuris Germanici . Lun. Mart. Merc. Iov. Ven. h. VIII -IX tradet 2 ius commerciorum cum iure maritimo . Mere et Sat. h. IX-X docebit. II. Privatissime et gratis in seminario iuris Germanici sodales in interpretandis patriis sontibus praecipue speculo Saxonico exercebit d. Ven. h. -VII. A. F. BEGER, Dr. Privatim 1 oncyclopaediam et methodologiam iuris . Lun. Mart. ov. Ven. h. Ι-XII; 2 ius criminale ad librum suum Lohrbuch dos euisclion Strasrechis, 16. Auslago 1891 d. Lun. Mart. Iov. Ven. h. X-XΙ ius genimi d. Merc. o Sat. h. Ι- docobit. H. BRVNNER, Dr.
I. Publice ius ambiale docebit d. Merc. h. XI-XII. II. rivatim ius Germanicum privatum docebit iuris civilis formam nuper
I. Τublice I ius familiae Romanae tradet d. Merc. h. VIII-IX; 2 ius concursus exponet d. Merc. h. VII-VIII matut. .
Π Privatim I ius hereditarium Romanum . Lun. Mart. ov. Von. h. VIII-m 2 ius civile Borussicum . Lun. Mart. Iov. Von. h. VII-VIH matut. docebiti Ih exercitationes practicas iuris pandoctarum i Merc. h. IV-VI
E. ECΚ, Dr. I. rivatim ius pandectarum excepto iuro familia ot horoditario docobit novam iuris civilis formam nuper promulgatam respiciens quotidio . IX-XI. II. Privatissime et gratis exercitationes in seminarii iuridici sectione Romana moderabitur . Iov. h. --. H. R. DE GNEIST, Dr. I. ublico historiam corporis iuris civilis trado d. Sat. h. - XI. II. rivatim docebit 1 ius criminale Germanicum . Lun. Mart. ov. Von. h. XI-XII; hprocessum criminalem d. Merc. h. IX-XI, d. Sat. h. IX-X;3 ius publicum tam Germanicum quam Borussicum . Lun. Mart. Iov'
I. Publice ius assecurationum ad librum suum System dos Handelsrechisim Grundriss 3 Αuslage, 1891 d. Merc. h. I-II tradet.
19쪽
II. Privatim 1 exercitationes practicas iuris civilis tam Romani quam hodierni moderabitur . Mart. Iov. Von. h. I-II; hius commerciorum nec non maritimum ad librum suum System de Handelsrechis in Grundriss 3. Auflage. 1891 docebit quotidio . XII-Ι. F. C. Ρ. HINSCIIIVS, Dr. I. Privatim 1 ius ecclesiasticum catholicorum et protestantium . Lun. Mart. Iov. Von. h. XΙ-XII; 2 ius civile Borussicum . Lun. Mart. ov. Ven. h. IX-X 3 processum civilem secundum leges iudiciarias imporii Germanici ration habita iuris communis d. Lun. Mart. ov. Ven. h. VIIII docebit. II. Privatissimo et gratis exercitationes iuris ecclesiastici . Lun. b. VI moderabitur. B. HVEBLER, Dr.
I. Privatim 1 ius ecclesiasticum catholicorum et protestantium . Merc. et Sat. h. Ι-I 2 ius publicum Germanicum et Borussicum . Lun. Mart. Iov. Ven. h. XI-XII 3 ius gentium . Lun. Mart. Iov. Ven. h. XII-Ι docebit. II. Privatissime et gratis exercitationes canonicas in seminario iuridico hor.
I. Privatim 1 ius criminato tradet . Lun. Mart. Iov. Ven. h. ΙΙΙ-IX; 2 processum civilem secundum leges iudiciarias impori Germanici docebit d. Merc. et Sat. h. IX-XI 3 philosophiam et comparationem iuris exponet d. Lun. Mart. Iov. Von. h. -VI; 4 encyclopaediam iuris et ius intern tionale docebit d. Merc. h. XI- et Sat. h. Ι-XII. II. Privatissime et gratis exercitationes in comparation et historia iuris criminalis moderabitur . Iov. h. VII-VIII vesp.
A PERNICE, Dr. I. Publice selectos pandoctarum locos interpretandos proponet d. Iov. h. Ι-
L. N. AEGIDI, Dr. Pros honorarius.
I. Publico I ius matrimoniale . Sat. h. XI-XII tractabit 2 patrii iuris
sontium historiam d. Merc. h. Ι-XI delineabit. II. Privatim 1 oncyclopaediam et methodologiam iuris . Lun. Mart. Iov. Ven. h. XΙ-XII; 2 imperii et iuris Germanici historiam d. Lun. Mart. Iov. Ven. h. XII-I 3 ius Germanorum publicum . Merc. et Sat. h. IX-XI
docebit. L. DR vNY, Dr. Pros honorarius.
Publico ius hereditarium Francogallicum et Rhenanum . Sat. h. VIII -IX
A ST ELEEL, Dr., ros honorarius.
Scholas non habebit. 2. Professorum Xtraordinariorum.
I. Publio Gai institutionum libri III 88 seqq. interpretabitur . Merc. h. XI-XII.
II. Privatim selecta pandectarum capita ratione exectetica tractabit d. Merc.
O DAMBACH Dr. I. ublice de poena incarcerationis secundum usum hodiernum nec non de propositis recentissimis ad reformandum ius criminale tractabit . uti. h. -VI. II. Privatim I ius publicum Germanicum et Borussicum cum iure administrationis publicae d. Merc. Sat. h. IX-XI 2 ius gentium . Mart. Iov. Ven. h. -XI 3 processum criminalem d. Lun. Mart. Iov. Ven. h. IX-X docebit. O GRADENUTZ, Dr.
I. Publice a ius familiae Romanae tradet d. Merc. h. Ι-XII, 2y selectas
inscriptiones Romanas ad ius Romanum spectantes interpretabitur . Merc. h. XII-I. U. aerivatim 1 pandectarum partem alteram ius obligationum docebit d. Lun. Mart. Jov. Ven. h. -XΙ, 2 ius hereditarium Romanum tradet d. Lun. Mart. Ιov. Ven. h. M-XII. E. T. RUBO, Dr. I. ublice iuris criminalis exercitationes modorabitur . Morc. h. VIII - IX. II. Privatim 1 processum civilem imperii Germanici . Lun. Mart. Ov. Ven. h. IX-X; hius criminale Germanicum . Lun. Mart. Iov. Ven. h. VIII-IX;3 processum criminalem Germanicum d Merc. h. IX-X, d. Sat. h. VIII-X docebit.
Κ. ZEUMER, Dr. I. rivatim historiam imperii et iuris Germanici enarrabit d. Merc. et Sat. h. IX-XI. II. rivatissime et gratis in seminario iuris Germanici exercitationes de sontibus iuris aevi Francici moderabitur d. Mart. h. Ι-VIII.
20쪽
I. Gratis processum civilem Romanii docebit d. Sat. h. XI-XII. II. Privatim 1 institutiones iuris Romani tradet . Lun. Mart. Merc. Iov. Ven. h. XI-XII; 2 ius pandectarum disputationibus explicabit d. Merc. Sat. h. IX-XI.
I. Gratis de resormatione iuris publici Borussici a Sicinio et Hardenbergio inchoata disseret . Sat. h. VIII - IX.
II. Privatim ius administrativum orassicum docebit d. Merc. et Sat. h. IXXI. III. Privatissime et gratis exercitationes iuris administrationis moderabitur d. Sat. h. VI - .PH. HECΚ, r. I. Gratis statutorum conflictum explicabit . Merc. et Sat. h. XI-XII. II. Privatim disputationibus et exercitationibus ius Germanicum tractabit d. Lun et Iov. h. VI-VIII P. HEILBΟRΝ, r. Gratis de iuris gentium systemate condendo disseret d. Mart. h. IV-V. L. IACOBI, Dr.
I. rivatim 1 processum civilem docebit d. Mart. et Von. h. VIII-X; 2
exercitationes practicas processus civilis instituet d. Iov. h. VIII -X; hexercitationes practicas iuris civilis tam Romani quam communis moderabitur
d. Lun. h. VHI-X; 4 ius pandectarum disputationibus explicabit d. Merc. et Sat. h. VIH-X. II. Privatissime et gratis exercitationes in explicandis digestis instituet d. Lun. h. VII-VIul vesp. II. PREVSS, Dr. I. Gratis historiam constitutionis Germanicae saec. XI delineabit d. Mart. h. Ι-II. II. Privatim de iure publico universali et de arte politica disseret d. Merc. et Sat. h. X-XII.
Α -SCII, Dr. Dec. I. Publice de historia, geographia, aetiologia morborum popularium maxime memorabilium leget . Lun et Iov. h. -VI. II. Privatim pathologiam et therapiam specialem docebit d. Lun. Mart. Merc. Iov. Ven. h. IV V. H. A BARDELEBEN, Dr.
I. Privatim 1 akiurgiam docebit d. Mart. Iov. h. VIII - ΙX 2 clinicen hirurgicam in nosoconii Caritatis Regio moderabitur quotidio . IXὲ-XI. II. Privatissime cursum operationum chirurgicarum offert d. Lun. Mart. Iov. Ven. h. V-VII. E. DE BERGMANN Dr.Ι. rivatim clinicen chirurgicam in nosOComi Regio universitatis moderabitur sexies p. hebd. h. II-IV. II. Privatissime cursum operationum chirurgicarum offert ter . hebd. h. VIVIII matut.
AE. Du BOIS-REYMOND, Dr. I. ublice do materiae organica mutandae condicionibus physicis adiunctis experimentis aget . at h. IX-X.
II. Privatim physiologiae experimentalis partem primam docebit d. Mart. Ven. h. IX-XΙ. III. Privatissime in instituto physiologico quaestiones physiologica investigantibus praesto erit. C. GERHARDT, Dr. I. Publice de morbis Iaryngis, tracheae et ronchiorum disseret bis . hebd.
II. Privatim clinico medicam in nosocomi Caritatis Regio modorabitur sexies p. hebd. h. VIII-IXὲ.A. GuSSEROW, Dr. I. Publice de neonatorum morbis semel p. hebd disseret hor. des. II. Privatim 1 gynaecologiam docebit d. Merc. et Sat. h. -VI 2 clinicen et policlinicen obstetriciam et gynaecologicam in nosocomi Caritatis Regio moderabitur sexies . hebd. h. IV-V. III. Privatissime de operationibus obstetriciis aget . Mart. et en h. -VI.