Seneca,
Medea

Di coniugales tuque genialis tori, Lucina, custos quaeque domituram freta Tiphyn novam frenare docuisti ratem, et tu, profundi saeve dominator maris, clarumque Titan dividens orbi diem, tacitisque praebens conscium sacris iubar Hecate triformis, quosque iuravit mihi deos Iason, quosque Medeae magis fas est precari:? noctis aeternae chaos, aversa superis regna manesque impios dominumque regni tristis et dominam fide meliore raptam, voce non fausta precor, nunc, nunc adeste, sceleris ultrices deae, crinem solutis squalidae serpentibus, atram cruentis manibus amplexae facem, adeste, thalamis horridae quondam meis quales stetistis: coniugi letum novae letumque socero et regiae stirpi date, date peius aliud, quod precer sponso malum: vivat, per urbes erret ignotas egens exul pavens invisus incerti laris, iam notus hospes limen alienum expetat, me coniugem optet quoque non aliud queam peius precari, liberos similes patri " similesque matri, parta iam, parta ultio est: peperi, querelas verbaque in cassum sero? non ibo in hostes? manibus excutiam faces caeloque lucem, spectat hoc nostri sator Sol generis, et spectatur, et curru insidens per solita puri spatia decurrit poli? non redit in ortus et remetitur diem? da, da per auras curribus patriis vehi, committe habenas, genitor, et flagrantibus ignifera loris tribue moderari iuga: gemino Corinthos litore opponens moras cremata flammis maria committat duo. hoc restat unum, pronubam thalamo feram ut ipsa pinum postque sacrificas preces caedam dicatis victimas altaribus, per viscera ipsa quaere supplicio viam, si vivis, anime, si quid antiqui tibi remanet vigoris; pelle femineos metus et inhospitalem Caucasum mente indue, quodcumque vidit Pontus aut Phasis nefas, videbit Isthmos. effera ignota horrida, tremenda caelo pariter ac terris mala mens intus agitat: vulnera et caedem et vagum funus per artus - levia memoravi nimis: haec virgo feci; gravior exurgat dolor: maiora iam me scelera post partus decent. accingere ira teque in exitium para furore toto. paria narrentur tua repudia thalamis: quo virum linques modo? hoc quo secuta es. rumpe iam segnes moras: quae scelere parta est, scelere linquenda est domus.

Ad regum thalamos numine prospero qui caelum superi quique regnat fretum assint cum populis rite faventibus, primum sceptriferis colla Tonantibus taurus celsa ferat tergore candido; Latinam nivei femina corporis intemptata iugo placet et asperi Martis sanguineas quae cohibet manus, quae dat belligeris foedera gentibus et cornu retinet divite copiam, donetur tenera mitior hostia, et tu, qui facibus legitimis ades, noctem discutiens auspice dextera huc incede gradu marcidus ebrio, praecingens roseo tempora vinculo. et tu quae, gemini praevia temporis, tarde, stella, redis semper amantibus: te matres, avide te cupiunt nurus quamprimum radios spargere lucidos. Vincit virgineus decor longe Cecropias nurus, et quas Taygeti iugis exercet iuvenum modo muris quod caret oppidum, et quas Aonius latex Alpheosque sacer lavat. Si forma velit aspici, cedent Aesonio duci proles fulminis improbi aptat qui iuga tigribus. nec non, qui tripodas movet, frater virginis asperae, cedet Castore cum suo Pollux caestibus aptior. sic, sic, caelicolae, precor, vincat femina coniuges, vir longe superet viros. Haec cum femineo .constitit in choro, unius facies praenitet omnibus. sic cum sole perit sidereus decor, et densi latitant Pleiadum greges cum Phoebe solidum lumine non suo orbem circuitis cornibus alligat. ostro sic niveus puniceo color perfusus rubuit, sic nitidum iubar pastor luce nova roscidus aspicit. ereptus thalamis Phasidis horridi, effrenae solitus pectora coniugis invita trepidus prendere dextera, felix Aeoliam corripe virginem . nunc primum soceris, sponse, volentibus. concesso, iuvenes, ludite iurgio, hinc illinc, iuvenes, mittite carmina: rara est in dominos iusta licentia. Candida thyrsigeri proles generosa Lyaei, multifidam iam tempus erat succendere pinum: excute sollemnem digitis marcentibus ignem. festa dicax fundat convicia fescenninus. solvat turba iocos - tacitis eat illa tenebris, si qua peregrino nubit fugitiva marito.

Occidimus, aures pepulit hymenaeus meas. vix ipsa tantum, vix adnue credo malum, hoc facere Iason potuit, erepto patre patria atque regno sedibus solam exteris deserere durus? merita contempsit mea qui scelere flammas viderat vinci et mare? adeone credit omne consumptum nefas? incerta vaecors mente vaesana feror partes in omnes; unde me ulcisci queam? utinam esset illi frater! est coniunx: in hanc ferrum exigatur. hoc meis satis est malis? si quod Pelasgae, si quod urbes barbarae novere facinus quod tuae ignorent manus, nunc est parandum. scelera te hortentur tua et cuncta redeant f inclitum regni decus raptum et nefandae virginis parvus comes divisus ense, funus ingestum. patri sparsum que ponto corpus et Peliae senis decocta aeno membra: funestum impie quam saepe fudi sanguinem, et nullum scelus irata feci: suasit infelix amor. Quid tamen Iason potuit, alieni arbitri iurisque factus? debuit ferro obvium offerre pectus - melius, a melius, dolor furiose, loquere, si potest, vivat meus, ut fuit, Iason; si minus, vivat tamen memorque nostri muneris parcat mihi. culpa est Creontis tota, qui sceptro impotens coniugia solvit quique genetricem abstrahit gnatis et arto pignore astrictam fidem dirimit: petatur solus hic, poenas luat quas debet, alto cinere cumulabo domum; videbit atrum verticem flammis agi Malea longas navibus flectens moras. Sile, obsecro, questusque secreto abditos manda dolori, gravia quisquis vulnera patiente et aequo mutus animo pertulit, referre potuit: ira quae tegitur nocet; professa perdunt odia vindictae locum. Levis est dolor qui capere consilium potest et clepere sese: magna non latitant mala. libet ire contra, Siste furialem impetum, alumna: vix te tacita defendit quies. Fortuna fortes metuit, ignavos premit. Tunc est probanda, si locum virtus habet. Numquam potest non esse virtuti locus. Spes nulla rebus monstrat adflictis viam. Qui nil potest sperare, desperet nihil. Abiere Colchi, coniugis nulla est fides nihilque superest opibus e tantis tibi. Medea superest, hic mare et terras vides ferrumque et ignes et deos et fulmina.

Rex est timendus, Rex meus fuerat pater. Non metuis arma? Sint licet terra edita. Moriere, MED. Cupio. NVTR. Profuge. Paenituit fugae. Medea - MED. Fiam. NVTR. Mater es. Cui sim vides. Profugere dubitas? Fugiam, ut ulciscar prius. Vindex sequetur, Forsan inveniam moras. Compesce verba, parce iam, demens, minis animosque minue: tempori aptari decet. Fortuna opes auferre, non animum potest, sed cuius ictu regius cardo strepit? ipse' est Pelasgo tumidus imperio Creo. Medea, Colchi noxium Aeetae genus, nondum meis exportat e regnis pedem? molitur aliquid: nota fraus, nota est manus, cui parcet illa quemve securum sinet? abolere propere pessimam ferro luem equidem parabam: precibus evicit gener, concessa vita est, liberet fines metu abeatque tuta. fert gradum contra ferox minaxque nostros propius affatus petit, arcete, famuli, tactu et accessu procul, iubete sileat. regium imperium pati aliquando discat, vade veloci fuga monstrumque saevum horribile iamdudum avehe. Quod crimen aut quae culpa multatur fuga? Quae causa pellat, innocens mulier rogat. Si iudicas, cognosce, si regnas, iube. Aequum atque iniquum regis imperium feras. Iniqua numquam regna perpetuo manent. I, querere Colchis, Redeo: qui advexit, ferat. Vox constitute sera decreto venit. Qui statuit aliquid parte inaudita altera, aequum licet statuerit, haud aequus fuit. C R. Auditus a te Pelia supplicium tulit? sed fare, causae detur egregiae locus. Difficile quam sit animum ab ira flectere iam concitatum quamque regale hoc putet sceptris superbas quisquis admovit manus, qua coepit ire, regia didici mea. quamvis enim sim clade miseranda obruta, expulsa supplex sola deserta, undique adflicta, quondam nobili falsi patre avoque clarum Sole deduxi genus. quodcumque placidis flexibus Phasis rigat Pontusque quicquid Scythicus a tergo videt, palustribus qua maria dulcescunt aquis, armata peltis quicquid exterret cohors inclusa ripis vidua Thermodontiis, hoc omne noster genitor imperio regit. generosa, felix, decore regali potens fulsi: petebant tunc meos thalamos proci, qui nunc petuntur. rapida fortuna ac levis praecepsque regno eripuit, exilio dedit. confide regnis, cum levis magnas opes huc ferat et illuc casus - hoc reges habent magnificum et ingens, nulla quod rapiat dies: prodesse miseris, supplices fido lare protegere, solum hoc Colchico regno extuli, decus illud ingens Graeciae et florem inclitum, praesidia Achivae gentis et prolem deum, servasse memet, munus est Orpheus meum, qui saxa cantu mulcet et silvas trahit, geminum que numen Castor et Pollux meum est satique Borea quique trans Pontum quoque summota Lynceus lumine inmisso videt, omnesque Minyae: nam ducem taceo ducum, pro quo nihil debetur: hunc nulli imputo; vobis revexi ceteros, unum mihi. incesse nunc et cuncta flagitia ingere. fatebor: obici crimen hoc solum potest, Argo reversa, virgini placeat pudor paterque placeat: tota cum ducibus ruet Pelasga tellus, hic tuus primum gener tauri ferocis ore flammanti occidet. fortuna causam quae volet nostram premat, non paenitet servasse tot regum decus. quodcumque culpa praemium ex omni tuli, hoc est penes te. si placet, damna ream; sed redde crimen, sum nocens, fateor, Creo: talem sciebas esse, cum genua attigi fidemque supplex praesidis dextrae peti; terra hac miseriis angulum ac sedem rogo latebrasque viles: urbe si pelli placet, detur remotus aliquis in regnis locus.

Non esse me qui sceptra violentus geram nec qui superbo miserias calcem pede, testatus equidem videor haud clare parum generum exulem legendo et adflictum et gravi terrore pavidum, quippe quem poenae expetit letoque Acastus regna Thessalica optinens. senio trementem debili atque aevo gravem patrem peremptum queritur et caesi senis discissa membra, cum dolo captae tuo piae sorores impium auderent nefas. potest Iason, si tuam causam amoves, suam tueri: nullus innocuum cruor contaminavit, afuit ferro manus proculque vestro purus a coetu stetit. tu, tu malorum machinatrix facinorum, cui feminae nequitia ad audenda omnia, robur virile est, nulla famae memoria, egredere, purga regna, letales simul tecum aufer herbas, libera cives metu, alia sedens tellure sollicita deos. Profugere cogis? redde fugienti ratem vel redde comitem - fugere cur solam iubes? non sola veni. bella si metuis pati, utrumque regno pelle, cur sontes duos distinguis? illi Pelia, non nobis iacet; fugam, rapinas adice, desertum patrem lacerum que fratrem, quicquid etiam nunc novas docet maritus coniuges, non est meum: totiens nocens sum facta, sed numquam mihi. Iam exisse decuit, quid seris fando moras? Supplex recedens illud extremum precor, ne culpa natos matris insontes trahat. Vade: hos paterno ut genitor excipiam sinu. Per ego auspicatos regii thalami toros, per spes futuras perque regnorum status, Fortuna varia dubia quos agitat vice, precor, brevem largire fugienti moram, dum extrema natis mater infigo oscula, fortasse moriens. Fraudibus tempus petis. Quae fraus timeri tempore exiguo potest? Nullum ad nocendum tempus angustum est malis. Parumne miserae temporis lacrimis negas? Etsi repugnat precibus infixus timor, unus parando dabitur exilio dies. Nimis est, recidas aliquid ex isto licet: et ipsa propero. Capite supplicium lues, clarum priusquam Phoebus attollat diem nisi cedis Isthmo. sacra me thalami vocant, vocat precari festus Hymenaeo dies.

Audax nimium qui freta primus rate tam fragili perfida rupit terrasque suas posterga videns animam levibus credidit auris, dubioque secans aequora cursu potuit tenui fidere ligno inter vitae mortisque vias nimium gracili limite ducto. Candida nostri saecula patres videre, procul fraude remota. sua quisque piger litora tangens patrioque senex factus in arvo, parvo dives, nisi quas tulerat natale solum, non norat opes: nondum quisquam sidera norat. stellisque quibus pingitur aether non erat usus. nondum pluvias Hyadas poterat vitare ratis. non Oleniae lumina caprae, nec quae sequitur flectitque senex Attica tardus plaustra Bootes, nondum Boreas, nondum Zephyrus nomen habebant. Ausus Tiphys pandere vasto carbasa ponto legesque novas scribere ventis: nunc lina sinu tendere toto, nunc prolato pede transversos captare notos, nunc antemnas medio tutas ponere malo, nunc in summo religare loco, cum iam totos avidus nimium navita flatus optat et alto rubicunda tremunt sipara velo. b«ne dissaepti foedera mundi traxit in unum Thessala pinus iussitque pati verbera pontum, partemque metus fieri nostri mare sepositum. dedit illa graves improba poenas per tam longos ducta timores, cum duo montes, claustra profundi, hinc atque illinc subito impulsu velut aetherio gemerent sonitu, nubesque ipsas mare deprensum spargeret austris. palluit audax Tiphys et omnes labente manu misit habenas, Orpbeus tacuit torpente lyra ipsaque vocem perdidit Argo. quid cum Siculi virgo Pelori, rabidos utero succincta canes, omnis pariter solvit hiatus? ' quis non totos horruit artus totiens uno latrante malo? quid cum Ausonium dirae pestes voce canora mare mulcerent. cum Pieria resonans cithara Thracius Orpheus solitam cantu retinere rates paene coegit Sirena sequi? quod fuit huius pretium cursus? aurea pellis maiusque mari Medea malum, merces prima digna carina. Nunc iam cessit pontus et omnes patitur leges: non Palladia compacta manu regum referens inclita remos quaeritur Argo - quaelibet altum cumba pererrat; terminus omnis motus et urbes muros terra posuere nova, nil qua fuerat sede reliquit pervius orbis: Indus gelidum potat Araxen, Albin Persae Rhenumque bibunt. venient annis saecula seris, quibus Oceanus vincula rerum laxet et ingens pateat tellus Tethysque novos detegat orbes nec sit terris ultima Thule.

Alumna, celerem quo rapis tectis pedem? resiste et iras comprime ac retine impetum. Incerta qualis entheos gressus tulit cum iam recepto maenas insanit deo Pindi nivalis vertice aut Nysae iugis, talis recursat huc et huc motu effero, furoris ore signa lymphati gerens, flammata facies spiritum ex alto citat, proclamat, oculos uberi fletu rigat, renidet: omnis specimen affectus capit, quo pondus animi vergat, ubi ponat minas, haeret: minatur aestuat queritur gemit. ubi se iste fluctus franget? exundat furor. non facile secum versat aut medium scelus; se vincet: irae novimus veteris notas, magnum aliquid instat, efferum immane impium: vultum furoris cerno, di fallant metum! Si quaeris odio, misera, quem statuas modum : imitare amorem, regias egone ut faces inulta patiar? segnis hic ibit dies, tanto petitus ambitu, tanto datus? dum terra caelum media libratum feret nitidusque certas mundus evolvet vices numerosque harenis derit et solem dies, noctem sequentur astra, dum siccas polus versabit Arctos, flumina in pontum cadent. numquam meus cessabit in poenas furor crescetque semper, quae ferarum immanitas, quae Scylla, quae Charybdis Ausonium mare Siculumque sorbens quaeve anhelantem premens Titana tantis Aetna fervebit minis? non rapidus amnis, non procellosum mare Pontusve coro saevus aut vis ignium adiuta flatu possit inhibere impetum irasque nostras: sternam et evertam omnia. Timuit Creontem ac bella Thessalici ducis? amor timere neminem verus potest, sed cesserit coactus et dederit manus: adire certe et coniugem extremo alioqui sermone potuit - hoc quoque extimuit ferox; laxare certe tempus immitis fugae genero licebat - liberis unus dies datus est duobus, non queror tempus breve: multum patebit. faciet hic faciet dies quod nullus umquam taceat - invadam deos et cuncta quatiam. Recipe turbatum malis. era, pectus, animum mitiga. Sola est quies, mecum ruina cuncta si video obruta: mecum omnia abeant. trahere, cum pereas, libet. Quam multa sint timenda, si perstas, vide: nemo potentes aggredi tutus potest. O dura fata semper et sortem asperam, cum saevit et cum parcit ex aequo malam! remedia quotiens invenit nobis deus periculis peiora: si vellem fidem praestare meritis coniugis, leto fuit caput offerendum; si mori nollem, fide misero carendum, non timor vicit fidem, sed trepida pietas: quippe sequeretur necem proles parentum, sancta si caelum incolis Iustitia, numen invoco ac testor tuum: nati patrem vicere. quin ipsam quoque, etsi ferox est corde nec patiens iugi, consulere natis malle quam thalamis reor. constituit animus precibus iratam aggredi. atque ecce, viso memet exiluit, furit, fert odia prae se: totus in vultu est dolor.

Fugimus, Iason: fugimus - hoc non est novum, mutare sedes; causa fugiendi nova est: pro te solebam fugere, discedo exeo, penatibus profugere quam cogis tuis: at quo remittas? Phasin et Colchos petam patriumque regnum quaeque fraternus cruor perfudit arva? quas peti terras iubes? quae maria monstras? Pontici fauces freti per quas revexi nobilem regum manum 455 adulterum secuta per Symplegadas? parvamne lolcon, Thessala an Tempe petam? quascumque aperui tibi vias, clausi mihi - quo me remittis? exuli exilium imperas nec das. eatur. regius iussit gener: nihil recuso, dira supplicia ingere: merui cruentis paelicem poenis premat regalis ira, vinculis oneret manus clausamque saxo noctis aeternae obruat: minora meritis patiar - ingratum caput, revolvat animus igneos tauri halitus [interque saevos gentis indomitae metus armifero in arvo flanimeum Aeetae pecus,] hostisque subiti tela, cum iussu meo terrigena miles mutua caede occidit; adice expetita spolia Phrixei arietis somnoque iussum lumina ignoto dare insomne monstrum, traditum fratrem neci et scelere in uno non semel factum scelus, ausasqne natas fraude deceptas mea secare membra non revicturi senis: per spes tuorum liberum et certum larem, per victa monstra, per manus, pro te quibus numquam peperci, perque prseteritos metus, per caelum et undas, coniugi testes mei, miserere, redde supplici felix vicem. aliena quaerens regna deserni mea: ex opibus illis, quas procul raptas Scythae usque a perustis Indiae populis agunt, quas quia referta vix domus gaza capit, ornamus auro nemora, nil exul tuli nisi fratris artus: hos quoque impendi tibi; tibi patria cessit, tibi pater, frater, pudor - hac dote nupsi. redde fugienti sua. Perimere cum te vellet infestus Creo, lacrimis meis evictus exilium dedit. Poenam putabam: munus ut video est fuga. Dum licet abire, profuge teque hinc eripe: gravis ira regum est semper, Hoc suades mihi, praestas Creusae: paelicem invisam amoves. Medea amores obicit? Et caedem et dolos. Obicere tandem quod potes crimen mihi? Quodcumque feci. Restat hoc unum insuper, tuis ut etiam sceleribus fiam nocens. Tua illa, tua sunt illa: cui prodest scelus is fecit - omnes coniugem infamem arguant, solus tuere, solus insontem voca: tibi innocens sit quisquis est pro te nocens.

Ingrata vita est cuius acceptae pudet. Retineuda non est cuius acceptae pudet. Quin potius ira concitum pectus doma, placare natis. Abdico eiuro abnuo - meis Creusa liberis fratres dabit? Regina natis exulum, afflictis potens. Ne veniat umquam tam malus miseris dies, qui prole foeda misceat prolem inclitam. [Phoebi nepotes Sisyphi nepotibus] Quid, misera, meque teque in exitium trahis? abscede quaeso, Supplicem audivit Creo. Quid facere possim, loquere, Pro me? vel. scelus. Hinc rex et illinc - Est (et hic maior metus) Medea, nos confligere, certemus sine, sit pretium Iason. Cedo defessus malis. et ipsa casus saepe iam expertos time. Fortuna semper omnis infra me stetit. Acastus instat, Propior est hostis Creo: utrumque profuge. non ut in socerum manus armes nec ut te caede cognata inquines Medea cogit: innocens mecum fuge. Et quis resistet, gemina si bella ingruant, Creo atque Acastus arma si iungant sua? His adice Colchos, adice et Aeeten ducem, Scythas Pelasgis iunge: demersos dabo. Alta extimesco sceptra, Ne cupias vide. Suspecta ne sint, longa colloquia amputa. Nunc summe toto Iuppiter caelo tona, intende dextram, vindices flammas para omnemque ruptis nubibus mundum quate. nec deligenti tela librentur manu rei me vel istum: quisquis e nobis cadet nocens peribit, non potest in nos tuum errare fulmen, Sana meditari incipe et placida fare, si quod ex soceri domo potest fugam levare solamen, pete. Contemnere animus regias, ut scis, opes potest soletque; liberos tantum fugae habere comites liceat in quorum' sinu lacrimas profundam. te novi nati manent. .Parere precibus cupere me fateor tuis; pietas vetat: namque istud ut possim pati, non ipse memet cogat et rex et socer. haec causa vitae est, hoc perusti pectoris curis levamen. spiritu citius queam carere, membris, luce. Sic natos amat? bene est, tenetur, vulneri patuit locus. - suprema certe liceat abeuntem loqui mandata, liceat ultimum amplexum dare: gratum est et illud, voce iam extrema peto, ne, si qua noster dubius effudit dolor, maneant in animo verba: melioris tibi memoria nostri sedeat; haec irae data oblitterentur. Omnia ex animo expuli precorque et ipse, fervidam ut mentem regas placideque tractes: miserias lenit quies.

Discessit, itane est? vadis oblitus mei et tot meorum facinorum? excidimus tibi? numquam excidemus. hoc age, omnis advoca vires et artes, fructus est scelerum tibi nullum scelus putare, vix fraudi est locus: timemur. hac aggredere, qua nemo potest quicquam timere, perge, nunc aude, incipe quicquid potest Medea, quicquid non potest. Tu, fida nutrix, socia maeroris mei variique casus, misera consilia adiuva, est palla nobis, munus aetherium, domus decusque regni, pignus Aeetae datum a Sole generis, est et auro textili monile fulgens quodque gemmarum nitor distinguit aurum, quo solent cingi comae, haec nostra nati dona nubenti ferant, sed ante diris inlita ac tincta artibus, vocetur Hecate, sacra letifica appara: statuantur arae, flamma iam tectis sonet. Nulla vis flammae tumidive venti tanta, nec teli metuenda torti, quanta cum coniunx viduata taedis ardet et odit; non ubi hibernos nebulosus imbres Auster advexit properatque torrens Hister et iunctos vetat esse pontes ac vagus errat; non ubi impellit Rhodanus profundum, aut ubi in rivos nivibus solutis sole iam forti medioque vere tabuit Haemus. caecus est ignis stimulatus ira nec regi curat patiturve frenos aut timet mortem: cupit ire in ipsos obvius enses. parcite, o divi, veniam precamur, vivat ut tutus mare qui subegit, sed furit vinci dominus profundi regna secunda. ausus aeternos agitare currus immemor metae iuvenis paternae quos polo sparsit furiosus ignes ipse recepit. constitit nulli via nota magno: vade qua tutum populo priori, rumpe nec sacro vidente sancta foedera mundi. Quisquis audacis tetigit carinae nobiles remos nemorisque sacri Pelion densa spoliavit umbra, quisquis intravit scopulos vagantes et tot emensus pelagi labores barbara funem religavit ora raptor externi rediturus auri, exitu diro temerata ponti iura piavit. exigit poenas mare provocatum: Tiphys in primis, domitor profundi, liquit indocto regimen magistro; litore externo, procul a paternis occidens regnis tumuloque vili tectus ignotas iacet inter umbras. Aulis amissi memor inde regis portibus lentis retinet carinas stare querentes. ille vocali genitus Camena, cuius ad chordas modulante plectro restitit torrens, siluere venti, cura suo cantu volucris relicto adfuit tota comitante silva, Thracios sparsus iacuit per agros, at caput tristi fluitavit Hebro: contigit notam Styga Tartarumque, non rediturus. stravit Alcides Aquilone natos, patre Neptuno genitum necavit sumere innumeras solitum figuras: ipse post terrae pelagique pacem, post feri Ditis patefacta regna, vivus ardenti recubans in Oeta praebuit saevis sua membra flammis, tabe consumptus gemini cruoris munere nuptae. stravit Ancaeum violentus ictu saetiger; fratrem, Meleagre, matris impius m actas morerisque dextra matris iratae, meruere cuncti morte quod crimen tener expiavit Herculi magno puer inrepertus, raptus, heu, tutas puer inter undas, ite nunc, fortes, perarate pontum fonte timendo. Idmonem, quamvis bene fata nosset, condidit serpens Libycis harenis; omnibus verax, sibi falsus uni concidit Mopsus caruitque Thebis. ille si vere cecinit futura, exul errabit Thetidis maritus fulmine et ponto moriens Oileus * * patrioque pendet crimine poenas: igne fallaci nociturus Argis Nauplius praeceps cadet in profundum, coniugis fatum redimens Pheraei uxor impendes animam marito, ipse qui praedam spoliumque iussit aureum prima revehi carina, arsit accenso Pelias aeno. [ustus angustas vagus inter undas. ] iam satis, divi, mare vindicastis: parcite iusso.

Pavet animus, horret, magna pernicies adest. immane quantum augescit et semet dolor accendit ipse vimque praeteritam integrat. vidi furentem saepe et aggressam deos, caelum trahentem: maius his, maius parat Medea monstrum, namque ut attonito gradu evasit et penetrale funestam attigit, totas opes effundit et quicquid diu etiam ipsa timuit promit atque omnem explicat turbam malorum, arcana secreta abdita, et triste laeva congregans sacrum manu pestes vocat quascumque ferventes creat harena Libyae quasque perpetua nive Taurus cohercet frigore Arctoo rigens, et omne monstrum, tracta magicis cantibus squamifera latebris turba desertis adest. hic saeva serpens corpus immensum trahit trifidamque linguam exertat et quaerit quibus mortifera veniat: carmine audito stupet tumidumque nodis corpus aggestis plicat cogitque in orbεs. 'parva sunt' inquit 'mala et vile telum est. ima quod tellus creat: caelo petam venena, iam iam tempus est aliquid movere fraude vulgari altius. huc ille vasti more torrentis iacens descendat anguis, cuius immensos duae. maior minorque, sentiunt nodos ferae (maior Pelasgis apta. Sidoniis minor) pressasque tandem solvat Ophiuchus manus virusque fundat; adsit ad cantus meos lacessere ausus gemina Python numina. et Hydra et omnis redeat Herculea manu succisa serpens, caede se reparans sua. tu quoque relictis pervigil Colchis ades, sopite primum cantibus, serpens, meis. ' Postquam evocavit omne serpentum genus, congerit in unum frugis infaustae mala: quaecumque generat invius saxis Eryx, quae fert opertis hieme perpetua iugis sparsus cruore Caucasus Promethei, et quis sagittas divites Arabes linunt pharetraque pugnax Mediis aut Parthi leves, aut quos sub axe frigido sucos legunt lucis Suebae nobiles Hyrcaniis; quodcumque tellus vere nidifico creat aut rigida cum iam bruma discnssit decus nemorum et nivali cuncta constrinxit gelu, quodcumque gramen flore mortifero viret cuiusve fortis sucus in radicibus causas nocendi gignit, attrectat manu. Haemonius illas contulit pestes Athos, has Pindus ingens, illa Pangaei iugis teneram cruenta falce deposuit comam; has aluit altum gurgitem Tigris premens, Danuvius illas, has per arentes plagas tepidis Hydaspes gemmifer currens aquis, nomenque terris qui dedit Baetis suis Hesperia pulsans maria languenti vado. haec passa ferrum est, dum parat Phoebus diem, illius alta nocte succisus frutex; at huius ungue secta cantato seges. Mortifera carpit gramina ac serpentium saniem exprimit miscetque et obscenas aves maestique cor bubonis et raucae strigis exsecta vivae viscera, haec scelerum artifex discreta ponit; his rapax vis ignium, his gelida pigri frigoris glacies inest. addit venenis verba non illis minus metuenda, sonuit ecce vaesano gradu canitque. mundus vocibus primis tremit.

Compreeor vulgus silentum vosque ferales deos et Chaos caecum atque opacam Ditis umbrosi domum. Tartari ripis ligatae squalido Mortis specu supplicis. animae, remissis currite ad thalamos novos: rota resistat membra torquens, tangat Ixion humum, Tantalus securus undas hauriat Pirenidas. vos quoque, urnis quas foratis inritus ludit labor, Danaides, coite: vestras hic. dies quaerit manus. gravior uni poena sedeat coniugis socero mei: lubricus per saxa retro Sisyphum volvat lapis, nunc meis vocata sacris, noctium sidus, veni pessimos induta vultus, fronte non una minax. Tibi move gentis vinculo solvens comam secreta nudo nemora lustravi pede et evocavi nubibus siccis aquas egique ad imum maria, et Oceanus graves interius undas aestibus victis dedit; pariterque mundus lege confusa aetheris et solem et astra vidit et vetitum mare tetigistis, ursae. temporum flexi vices: aestiva tellus floruit cantu meo, coacta messem vidit hibernam Ceres; violenta Phasis vertit in fontem vada et Hister, in tot ora divisus, truces compressit undas omnibus ripis piger. Sonuere fluctus, tumuit insanum mare tacente vento; nemoris antiqui domus emisit umbras vocis imperio meae. die relicto Phoebus in medio stetit Hyadesque nostris cantibus motae labant: adesse sacris tempus est, Phoebe, tuis. tibi haec cruenta serta texuntur manu, no vena quae serpens ligat, tibi haec Typhoeus membra quae discors qui regna concussit Iovis, vectoris istic perfidi sanguis inest, quem Nessus expirans dedit. Oetaeus isto cinere defecit rogus, qui virus Herculeum bibit, piae sororis, impiae matris, facem ultricis Althaeae vides, reliquit istas invio plumas specu Harpyia, dum Zeten fugit, his adice pinnas sauciae Stymphalidos Lernaea passae spicula, sonuistis, arae, tripodas agnosco meos favente commotos dea. Video Triviae currus agiles, non quos pleno lucida vultu pernox agitat, sed quos facie Iurida maesta, cum Thessalicis vexata minis caelum freno propiore legit. sic face tristem pallida lucem funde per auras, horrore novo terre populos inque auxilium, Dictynna, tuum pretiosa sonent aera Corinthi. tibi sanguineo caespite sacrum sollemne damus, tibi de medio rapta sepulchro fax nocturnos sustulit ignes, tibi mota caput fiexa voces cervice dedi, tibi funereo de more iacens passos cingit vitta capillos, tibi iactatur tristis Stygia ramus ab unda, tibi nudato pectore maenas sacro feriam bracchia cultro. manet noster sanguis ad aras: assuesce, manus, stringere ferrum carosque pati posse cruores. sacrum laticem percussa dedi. quodsi nimium saepe vocari querens votis, ignosce precor: causa vocandi, Persei, tuos saepius arcus una atque eadem est semper Iason. tu nunc vestes tinge Creusae, quas cum primum sumpserit, imas urat serpens flamma medullas. ignis fulvo elusus in auro latet obscurus, quem mihi caeli qui furta luit viscere feto dedit et docuit condere vires arte, Prometheus, dedit et tenui sulphure tectos Mulciber ignes, et vivacis fulgura flammae de cognato Phaethonte tuli. habeo en dirae dona Chimaerae, habeo flammas usto tauri gutture raptas, quas permixto felle Medusae tacitum iussi servare malum, adde venenis stimulos, Hecate, donisque meis semina flammae condita serva. fallant visus tactusque ferant, meet in pectus venasque calor, stillent artus ossaque tument vincatque suas flagrante coma nova nupta faces. Vota tenentur: ter latratus audax Hecate dedit et sacros edidit ignes face lucifera. Peracta vis est omnis: huc natos voca, pretiosa per quos dona nubenti feram, ite, ite, nati, matris infaustae genus, placate vobis munere et multa prece dominam ac novercam. . vadite et celeres domum referte gressus, ultimo amplexu ut fruar, Quonam cruenta maenas praeceps amore saevo rapitur?

quod impotenti facilius parat furore? - vultus citatus ira riget et caput feroci quatiens superba motu regi minatur ultro. quis credat exulem? flagrant genae rubentes. pallor fugat ruborem, nullum vagante forma servat diu colorem. - huc fert pedes et illuc, ut tigris orba natis cursu furente lustrat Grangeticum nemus. frenare nescit iras Medea, non amores; nunc ira amorque causam iunxere: quid sequetur? quando efferet Pelasgis nefanda Colchis arvis gressum metuque solvet regnum simulque reges? - nunc, Phoebe, mitte currus nullo morante loro, nox condat alma lucem, mergat diem timendum dux noctis Hesperus. Periere cuncta, concidit regni status, nata atque, genitor cinere permixto iacent. Qua fraude capti? Qua solent reges capi: donis. In illis esse quis potuit dolus? Et ipse miror vixque iam facto malo potuisse fieri credo. Quis cladis modus? Avidus per omnem regiae partem furit . ut iussus ignis: iam domus tota occidit, urbi timetur. Vnda flammas opprimat. Et hoc in ista clade mirandum accidit: alit unda flammas, quoque prohibetur magis, magis ardet ignis: ipsa praesidia occupat. Effer citatum sede Pelopea gradum, Medea, praeceps quaslibet terras pete.

Egone ut recedam? si profugissem prius, ad hoc redirem, nuptias specto novas, quid, anime, cessas? sequere felicem impetum. pars ultionis ista, qua gaudes, quota est? amas adhuc, furiosa, si satis est tibi caelebs Iason, quaere poenarum genus haut usitatum iamque sic temet para: fas omne cedat, abeat expulsus pudor; vindicta levis est quam ferunt purae manus, incumbe in iras teque languentem excita penitusque veteres pectore ex imo impetus violenter hauri. quicquid admissum est adhuc, pietas vocetur, hoc agam et faxo sciant quam levia fuerint quamque vulgaris notae quae commodavi scelera, prolusit dolor per ista noster: quid manus poterant rudes audere magnum? quid puellaris furor? Medea nunc sum; crevit ingenium malis. Iuvat, iuvat rapuisse fraternum caput; artus iuvat secuisse et arcano patrem spoliasse sacro, iuvat in exitium senis armasse natas, quaere materiam, dolor: ad omne facinus non rudem dextram afferes. Quo te igitur, ira, mittis, aut quae perfido intendis hosti tela? nescio quid ferox decrevit animus intus et nondum sibi audet fateri, stulta properavi nimis: ex paelice utinam liberos hostis meus aliquos haberet - quicquid ex illo tuum est, Creusa peperit, placuit hoc poenae genus, meritoque placuit: ultimum, agnosco, scelus animo parandum est - liberi quondam mei, vos pro paternis sceleribus poenas date. Cor pepulit horror, membra torpescunt gelu pectusque tremuit. ira discessit loco materque tota coniuge expulsa redit, egone ut meorum liberum ac prolis meae fundam cruorem? melius, a, demens furor! incognitum istud facinus ac dirum nefas a me quoque absit; quod scelus miseri luent? scelus est Iason genitor et maius scelus Medea mater - occidant, non sunt mei; pereant, mei sunt. crimine et culpa carent, sunt innocentes: fateor, et frater fuit. quid, anime, titubas? ora quid lacrimae rigant variamque nunc huc ira, nunc illuc amor diducit? anceps aestus incertam rapit; ut saeva rapidi bella cum venti gerunt utrimque fluctus maria discordes agunt dubiumque fervet pelagus, haut aliter meum cor fluctuatur. ira pietatem fugat iramque pietas - cede pietati, dolor. Huc, cara proles, unicum afflictae domus solamen, huc vos ferte et infusos mihi coniungite artus, habeat incolumes pater, dum et mater habeat, urguet exilium ac fuga. iam iam meo rapientur avulsi e sinu, flentes, gementes osculis pereant patri, periere matri, rursus increscit dolor et fervet odium, repetit invitam manum antiqua Erinys. ira, qua ducis, sequor, utinam superbae turba Tantalidos meo exisset utero bisque septenos parens natos tulissem! sterilis in poenas fui - fratri patri que quod sat est, peperi duos. Quonam ista tendit turba Furiarum impotens? quem quaerit aut quo flammeos ictus parat, aut cui cruentas agmen infernum faces intentat? ingens anguis excusso sonat tortus flagello, quem trabe infesta petit Megaera? cuius umbra dispersis venit incerta membris? frater est, poenas petit: dabimus. , sed omnes, fige luminibus faces, lania, perure, pectus en Furiis patet. Discedere a me, frater, ultrices deas manesque ad imos ire securas iube: mihi me relinque et utere hac, frater, manu quae strinxit ensem - victima manes tuos placamus ista. quid repens affert sonus? parentur arma meque in exitium petunt. excelsa nostrae tecta conscendam domus caede incohata, perge tu mecum comes. tuum quoque ipsa corpus hinc mecum aveham. nunc hoc age, anime: non in occulto tibi est perdenda virtus; approba populo manum.

Quicumque regum cladibus fidus doles, concurre, ut ipsam sceleris auctorem horridi capiamus, huc, huc fortis, armiferi cohors conferte tela, vertite ex imo domum. Iam iam recepi sceptra germanum patrem, spoliumque Colchi pecudis auratae tenent; rediere regna, rapta virginitas redit, o placida tandem numina, o festum diem, o nuptialem! vade, perfectum est scelus, vindicta nondum: perage, dum faciunt manus, quid nunc moreris, anime? quid dubitas potens? iam cecidit ira. paenitet facti, pudet, quid, misera, feci? misera? paeniteat licet, feci - voluptas magna me invitam subit, et ecce crescit, derat hoc unum mihi, spectator iste. nil adhuc facti reor: quicquid sine isto fecimus sceleris perit. En ipsa tecti parte praecipiti imminet. huc rapiat ignes aliquis, ut flammis cadat suis perusta. Congere extremum tuis ' natis, Iason, funus, ac tumulum strue: coniunx socerque iusta iam functis habent, a me sepulti; gnatus hic fatum tulit, hic te vidente dabitur exitio pari. Per numen omne perque communes fugas torosque, quos non nostra violavit fides, iam parce nato. si quod est crimen, meum est: me dedo morti; noxium macta caput. Hac qua recusas, qua doles, ferrum exigam. i nunc, superbe, virginum thalamos pete, relinque matres, Vnus est poenae satis. Si posset una caede satiari haec manus, nullam petisset, ut duos perimam, tamen nimium est dolori numerus angustus meo. [in matre si quod pignus etiamnunc latet, scrutabor ense viscera et ferro extraham. ] Iam perage coeptum facinus, haut ultra precor, moramque saltem supplicis dona meis. Perfruere lento scelere, ne propera, dolor: meus dies est; tempore accepto utimur. Infesta, memet perime. Misereri iubes. bene est, peractum est. plura non habui, dolor, quae tibi litarem. lumina huc tumida alleva, ingrate Iason, coniugem agnoscis tuam? sic fugere soleo, patuit in caelum via: squamosa gemini colla serpentes iugo summissa praebent, recipe iam gnatoa, parens; ego inter auras aliti curru vehar. Per alta vade spatia sublimi aethere, testare nullos esse, qua veneris, deos.?