살아있는 라틴어 : 문장 검색

sic mitis in antro Mnemosyne docili tradit praecepta Thaliae):

Post resides annos longo velut excita somno Romanis fruitur nostra Thalia choris.

Romanos bibimus primum te consule fontes et Latiae accessit Graia Thalia togae, incipiensque tuis a fascibus omina cepi fataque debebo posteriora tibi.

Audebisne, precor, tantae subiecta catervae, inter tot proceres, nostra Thalia, loqui?

— Milesia vellera nymphae Carpebant hyali saturo fucata colore, Drymoque Xanthoque Ligeaque Phyllodoceque, Nisaee Spioque Thaliaque Cymodoceque, et:

Iuxta hunc nympha Thalia conpressu Iovis gravida metu Iunonis optavit ut sibi terra dehisceret.

Sed ubi venit tempus maturitatis infantum quos alvo illa gestaverat, reclusa terra est et cum infantes de alvo Thaliae progressi emerserunt, appellatique sunt Palici ἀπὸ τοῦ πάλιν ἱκέσθαι, quoniam prius in terram mersi denuo inde reversi sunt.

gressu timet ire licenti Ad matutinum nostra Thalia Iovem.

Palmam Callimachus, Thalia, de se Facundo dedit ipse Bruttiano.

Ruris bibliotheca delicati, Vicinam videt unde lector urbem, Inter carmina sanctiora si quis Lascivae fuerit locus Thaliae, Hos nido licet inseras vel imo, Septem quos tibi misimus libellos Auctoris calamo sui notatos:

Commendare tuum dum vis mihi carmine munus Maeonioque cupis doctius ore loqui, Excrucias multis pariter me teque diebus, Et tua de nostro, Prisce, Thalia tacet.

Instanti, quo nec sincerior alter habetur Pectore nec nivea simplicitate prior, Si dare vis nostrae vires animosque Thaliae Et victura petis carmina, da quod amem.

Nec tibi sit mirum, modici quod conscia vatis Iudicium metuit nostra Thalia tuum:

Frange leves calamos et scinde, Thalia, libellos, Si dare sutori calceus ista potest.

Nec doctum satis et parum severum, Sed non rusticulum tamen libellum Facundo mea Plinio Thalia I perfer: