살아있는 라틴어 : 문장 검색

Cuius morum intolerantiae, haec quoque pernicies accedebat, quod cum ditaretur luctibus alienis, erat inexorabilis et crudelis, et intrepido corde durissimus, nec reddendae nec accipiendae rationis umquam capax, invisior Cleandro, quem agentem sub imperatore Commodo praefecturam, sublata vecordia, diversas legimus vexasse fortunas, et onerosior Plautiano, qui praefectus itidem sub Severo, ultra mortalem tumens cuncta confuderat, ni gladio perisset ultore.

Inter haec unus ex illis bacchatur effusius ac de imis praecordiis anhelitus crebros referens, velut numinis divino spiritu repletus, simulabat sauciam vecordiam, prorsus quasi deum praesentia soleant homines non sui fieri me liores sed debiles effici vel aegroti.

Quid enim superbius vel ingratus cogitare potest humana vecordia, si putaverit, cum carne pulchrum deus faciat hominem, animo castum ab homine fieri?

'Quidam,' inquit, 'L. Veratius fuit egregie homo inprobus atque inmani vecordia.

ocius omnes surgimus, et primus quae te vecordia, Theseus Euryte, pulsat ait, qui me vivente lacessas Pirithoum violesque duos ignarus in uno?

Hocine est credibile aut memorabile Tanta vecordia innata cuiquam ut siet Ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda?

prorsus in facie vultuque vecordia inerat.

quae contentio divina et humana cuncta permiscuit eoque vecordiae processit, ut studiis civilibus bellum atque vastitas Italiae finem faceret.

ita formidine quasi vecordia exagitari.

At Numidae, saepe antea vineis Romanorum subuersis, item incensis, non castelli moenibus sese tutabantur, sed pro muro dies noctisque agitare, male dicere Romanis ac Mario vecordiam obiectare, militibus nostris Iugurthae servitium minari, secundis rebus feroces esse.