라틴어 텍스트

Statius, P. Papinius, Thebais,
book 8

스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais,
8권

Ut subitus vates pallentibus incidit umbris letiferasque domos orbisque arcana sepulti rupit et armato turbavit funere manes, horror habet cunctos, Stygiis mirantur in oris tela et equos corpusque movum;? nec enim ignibus artus conditus aut maesta niger adventabat ab urna, sed belli sudore calens, clipeumque cruentis foribus et scissi respersus pulvere campi, necdum illum aut trunca lustraverat obvia taxo Eumenis. aut furvo Proserpina poste notarat coetibus adsumptum functis; quin comminus ipsa Fatorum deprensa colus, visoque paventes augure tunc demum rumpebant stamina Parcae, illum et securi circumspexere fragorem Elysii, et si quos procul ulteriore barathro altera nox aliisque gravat plaga caeca tenebris, tunc regemunt pigrique lacus ustaeque paludes, umbriferaeque fremit sulcator pallidus undae dissiluisse novo penitus telluris hiatu Tartara et admissos non per sua flumina manes. Forte sedens media regni infelicis in arce dux Erebi populos poscebat crimina vitae, nil hominum miserans iratusque omnibus umbris stant Furiae circum variaeque ex ordine Mortes, saevaque multisonas exsertat Poena catenas; Fata ferunt animas et eodem pollice damnant: vincit opus. iuxta Minos cum fratre verendo iura bonus meliora monet regemque cruentum temperat; adsistunt lacrimis atque igne tumentes Cocytos Phlegethonque, et Styx periuria divum arguit, ille autem supera compage soluta nec solitus sentire metus expavit oborta sidera, iucundaque offensus luce profatur: "quae superum labes inimicum impegit Averno aethera?" "quis rupit tenebras vitaeque silentes admonet?" "unde minae 1?" "uter haec mihi proelia fratrum?" "congredior, pereant agedum discrimina rerum, nam cui dulce magis?" "magno me tertia victum deiecit Fortuna polo, mundumque nocentem servo:" "nec iste meus dirisque en pervius astris inspicitur." "tumidusne meas regnator Olympi explorat vires?" "habeo iam quassa Gigantum vincula et aetherium cupidos exire sub axem Titanas miserumque patrem:" "quid me otia maesta saevus et implacidam prohibet perferre quietem amissumque odisse diem?" "pandam omnia regna, si placet, et Stygio praetexam Hyperiona caelo." "Arcada nec superis - quid enim mihi nuntius ambas itque reditque domos?" "- emittam et utrumque tenebo Tyndariden." "cur autem avidis Ixiona frango verticibus?" "cur non exspectant Tantalon undae?" "anne profanatum totiens chaos hospite vivo perpetiar?" "me Pirithoi temerarius ardor temptat et audaci Theseus iuratus amico, me ferus Alcides, tunc cum custode remoto ferrea Cerbereae tacuerunt limina portae;" "Odrysiis etiam pudet heu!" "patuisse querellis Tartara:" "vidi egomet blanda inter carmina turpes Eumenidum lacrimas iterataque pensa Sororum;" "me quoque - sed durae melior violentia legis." "ast ego vix unum, nec celsa ad sidera, furto ausus iter Siculo rapui conubia campo:" "nec licuisse ferunt;" "iniustaeque a Iove leges protinus, et sectum genetrix mihi computat annum, sed quid ego haec?" "i, Tartareas ulciscere sedes, Tisiphone;" "si quando novis asperrima monstris, triste, insuetum, ingens, quod nondum viderit aether, ede nefas, quod mirer ego invideantque Sorores, atque adeo fratres - nostrique haec omina sunto prima odii - , fratres alterna in vulnera laeto Marte ruant;" "sit, qui rabidarum more ferarum mandat atrox hostile caput, quique igne supremo arceat exanimes et manibus aethera nudis commaculet:" "iuvet ista ferum spectare Tonantem." "praeterea ne sola furor mea regna lacessat, quaere deis qui bella ferat, qui fulminis ignes infestumque Iovem clipeo fumante repellat." "faxo haud sit cunctis levior metus atra movere Tartara, frondenti quam iungere Pelion Ossae." dixerat; atque illi iamdudum regia tristis attremit oranti, suaque et quae desuper urguet nutabat tellus: non fortius aethera vultu torquet et astriferos inclinat Iuppiter axes. "At tibi quos" inquit, "manes, qui limite praeceps non licito per inane ruis?" subit ille minantem iam tenuis visu, iam vanescentibus armis, iam pedes: exstincto tamen indecerptus in ore augurii perdurat honos, obscuraque fronti vitta manet, ramumque tenet morientis olivae. "si licet et sanctis hic ora resolvere fas est manibus, o cunctis finitor maxime rerum, at mihi, qui quondam causas elementaque noram, et sator, oro, minas stimulataque corda remulce, neve ira dignare hominem et tua iura timentem, nam nec ad Herculeos - unde haec mihi proelia 2?" "- raptus, nec venerem inlicitam - crede his insignibus - ausi intramus Lethen:" "fugiat ne tristis in antrum Cerberus, aut nostros timeat Proserpina currus, augur Apollineis modo dilectissimus aris, testor inane chaos - quid enim hic iurandus Apollo?" "- ;" "crimine non ullo subeo nova fata, nec alma sic merui de luce rapi;" "scit iudicis urna Dictaei verumque potest deprendere Minos, coniugis insidiis et iniquo venditus auro Argolicas acies - unde haec tibi turba recentum umbrarum, et nostrae veniunt quoque funera dextrae - non ignarus ini:" "subito me turbine mundi - horret adhuc animus - mediis e milibus hausit nox tua." "quae mihi mens, dum per cava viscera terrae vado diu pendens et in aere volvor operto?" "ei mihi!" "nil ex me sociis patriaeque relictum, vel captum Thebis;" "iam non Lernaea videbo tecta, nec attonito saltem cinis ibo parenti, non tumulo, non igne miser lacrimisque meorum productus, toto pariter tibi funere veni, nil istis ausurus equis;" "nec deprecor umbram accipere et tripodum iam non meminisse meorum." "nam tibi praesagi quis iam super auguris usus, cum Parcae tua iussa trahant?" "sed pectora flectas et melior sis, quaeso, deis." "si quando nefanda huc aderit coniunx, illi funesta reserva supplicia:" "illa tua, rector bone, dignior ira." accipit ille preces indignaturque moveri. ut leo Massyli cum lux stetit obvia ferri, tunc iras, tunc arma citat; si decidit hostis, ire supra satis est vitamque relinquere victo. Interea vittis lauruque insignis opima currus et egregiis modo formidatus in armis luce palam, fusus nulli nullique fugatus, quaeritur: absistunt turmae, suspectaque tellus omnibus, infidi miles vestigia campi circuit, atque avidae tristis locus ille ruinae cessat et inferni vitatur honore sepulcri, nuntius hortanti diversa in parte maniplos Adrasto, vix ipse ratus vidisse, Palaemon . advolat et trepidans - steterat nam forte cadenti proximus inspectoque miser pallebat hiatu - "verte gradum, fuge, rector" ait, "si Dorica saltem terra loco patriaeque manent, ubi liquimus, arces, non armis, non sanguine opus:" "quid inutile ferrum stringimus in Thebas?" "currus humus impia sorbet armaque bellantesque viros;" "fugere ecce videtur hic etiam, quo stamus, ager." "vidi ipse profundae noctis iter ruptaque soli compage ruentem illum heu, praesagis quo nullus amicior astris, Oecliden, frustraque manus cum voce tetendi." "mira loquor, sulcos etiamnum rector equorum fumantemque locum et spumis madida arva reliquit." "nec commune malum est:" "tellus agnoscit alumnos, stat Thebana acies." stupet haec et credere Adrastus cunctatur; sed Mopsus idem trepidusque ferebat Actor idem, iam fama novis terroribus audax non unum cecidisse refert, sponte agmina retro non exspectato revocantum more tubarum praecipiant: sed torpet iter, falluntque ruentes genua viros; ipsique - putes sensisse - repugnant cornipedes nulloque truces hortamine parent, nec celerare gradum nec tollere lumina terra, fortius incursant Tyrii, sed vesper opacus lunares iam ducit equos; data foedere parvo maesta viris requies et nox auctura timores. Quae tibi nunc facies, postquam permissa gemendi copia? qui fletus galeis cecidere solutis? nil solitum fessos iuvat; abiecere madentes, sicut erant, clipeos, nec quisquam spicula tersit, nec laudavit equum, nitidae nec cassidis altam compsit adornavitque iubam; vix magna lavare vulnera et efflantes libet internectere plagas: tantus ubique dolor, mensas alimentaque bello debita nec pugnae suasit timor: omnia laudes, Amphiarae, tuas fecundaque pectora veri commemorant lacrimis, et per tentoria sermo unus: abisse deos dilapsaque numina castris. "heu ubi laurigeri currus sollemniaque arma et galeae vittatus apex?" "hoc antra lacusque Castalii tripodumque fides?" "sic gratus Apollo?" "quis mihi sidereos lapsus mentemque sinistri fulguris, aut caesis saliat quod numen in extis, quando iter, unde morae, quae saevis utilis armis, quae pacem magis hora velit?" "quis iam omne futurum proferet, aut cum quo volucres mea fata loquentur?" "hos quoque bellorum casus nobisque tibique praescieras, et - quanta sacro sub pectore virtus!" "- venisti tamen et miseris comes additus armis, et cum te tellus fatalisque hora vocaret, tu Tyrias acies adversaque signa vacasti sternere;" "tunc etiam media de morte timendum hostibus infestaque abeuntem vidimus hasta, et nunc te quis casus habet?" "poterisne reverti sedibus a Stygiis altaque erumpere terra?" "anne sedes hilares iuxta tua numina Parcas et vice concordi discis ventura docesque?" "an tibi felices lucos miseratus Averni rector et Elysias dedit inservare volucres?" "quidquid es, aeternus Phoebo dolor et nova clades semper eris mutisque diu plorabere Delphis, hic Tenedon Chrysenque dies partuque ligatam Delon et intonsi eludet penetralia Branchi, nec Clarias hac luce fores Didymaeaque quisquam limina nec Lyciam supplex consultor adibit." "quin et cornigeri vatis nemus atque Molosso quercus anhela Iovi Troianaque Thymbra tacebit, ipsi amnes ipsaeque volent arescere laurus, ipse nihil certum sagis clangoribus aether praecinet, et nulla ferientur ab alite nubes." "iamque erit ille dies, quo te quoque conseia fatis templa colant reddatque tuus responsa sacerdos." talia fatidico peragunt sollemnia regi, ceu flammas ac dona rogo tristesque rependant exsequias mollique animam tellure reponant. fracta dehinc eunetis aversaque pectora bello: sic fortes Minyas subito cum funere Tiphys destituit, non arma sequi, non ferre videtur remus aquas, ipsique minus iam ducere venti. iam fessi gemitu, paulatim et corda levavit exhaustus sermone dolor, nox addita curas obruit et facilis lacrimis inrepere somnus. At non Sidoniam diversa in parte per urbem nox eadem: vario producunt sidera ludo ante domos intraque, ipsaeque ad moenia marcent excubiae; gemina aera sonant Idaeaque terga et moderata sonum vario spiramine buxus. tune dulces superos atque omne ex ordine alumnum numen ubique sacri resonant paeanes, ubique serta coronatumque merum, nunc funera rident auguris ignari, contraque in tempore certant Tiresian laudare suum; nunc facta revolvunt maiorum veteresque canunt ab origine Thebas: hi mare Sidonium manibusque adtrita Tonantis cornua et ingenti sulcatum Nerea tauro, hi Cadmum lassamque bovem fetosque cruenti Martis agros, alii Tyriam reptantia saxa ad chelyn et duras animantem Amphiona cautes, hi gravidam Semelen, illi Cythereia laudant conubia et multa deductam lampade fratrum Harmoniam: nullis iam deest sua fabula mensis, ceu modo gemmiferum thyrso populatus Hydaspen Eoasque domos nigri vexilla triumphi liber et ignotos populis ostenderet Indos. Tunc primum ad coetus sociaeque ad foedera mensae semper inaspectum diraque in sede latentem Oedipoden exisse ferunt vultuque sereno canitiem nigram squalore et sordida fusis ora comis laxasse manu sociumque benignos adfatus et abacta prius solacia passum, quin hausisse dapes insiccatumque cruorem deiecisse genis, cunctos auditque refertque, qui Ditem et Furias tantum et si quando regentem Antigonen maestis solitus pulsare querellis, causa latet, non hunc Tyrii fors prospera belli, tantum bella iuvant; natum hortaturque probatque, nec vicisse velit; sed primos comminus enses et sceleris tacito rimatur semina voto. inde epulae dulces ignotaque gaudia vultu, qualis post longae Phineus ieiunia poenae, nil stridere domi volucres ut sensit abactas - necdum tota fides - hilaris mensasque torosque nec turbata feris tractavit pocula pinnis. Cetera Graiorum curis armisque iacebat fessa cohors; alto castrorum ex aggere Adrastus lactificos tenui captabat corde tumultus, quamquam aeger senio, sed agit miseranda-potestas invigilare malis, illum aereus undique clamor Thebanique urunt sonitus, et amara lacessit tibia, tum nimio voces marcore superbae incertaeque faces et iam male pervigil ignis, sic ubi per fluctus uno ratis obruta somno conticuit, pacique maris secura iuventus mandavere animas: solus stat puppe magister pervigil inscriptaque deus qui navigat alno. Tempus erat, iunctos cum iam soror ignea Phoebi sensit equos penitusque cavam sub luce parata Oceani mugire domum, seseque vagantem colligit et leviter moto fugat astra flagello: concilium rex triste vocat, quaeruntque gementes, quis tripodas successor agat, quo provida laurus transeat atque orbum vittae decus, haud mora, cuncti insignem fama sancteque Melampode cretum Thiodamanta volunt, quicum ipse arcana deorum partiri et visas uni sociare solebat Amphiaraus aves, tantaeque haud invidus artis gaudebat dici similem iuxtaque secundum, illum ingens confundit honos inopinaque turbat gloria et oblatas frondes submissus adorat, seque oneri negat esse parem cogique meretur: sicut Achaemenius solium gentesque paternas excepit si forte puer, cui vivere patrem tutius, incerta formidine gaudia librat, an fidi proceres, ne pugnet volgus habenis, cui latus Euphratae, cui Caspia limina mandet; sumere tunc arcus ipsumque onerare veretur patris equum, visusque sibi nec sceptra capaci sustentare manu nec adhuc implere tiaram. Atque is ubi intorto signatus vellere crinem convenitque deis, hilari per castra tumultu vadit ovans ac, prima sui documenta, sacerdos Tellurem placare parat: nec futile maestis id visum Danais, geminas ergo dicet aras arboribus vivis et adulto caespite texi imperat, innumerosque deae, sua munera, flores et cumulos frugum et quicquid novat impiger annus addit et intacto spargens altaria lacte incipit: "o hominum divomque aeterna creatrix, quae fluvios silvasque animarum et semina mundo cuncta Prometheasque manus Pyrrhaeaque saxa gignis, et impastis quae prima alimenta dedisti mutastique viris, quae pontum ambisque vehisque:" "te penes et pecudum gens mitis et ira ferarum et volucrum requies;" "firmum atque immobile mundi robur inoccidui, te velox machina caeli aere pendentem vacuo, te currus uterque circuit, o rerum media indivisaque magnis fratribus!" "ergo simul tot gentibus alma, tot altis urbibus ac populis, subterque ac desuper una suffieis, astriferumque domos Atlanta supernas ferre laborantem nullo vehis ipsa labore:" "nos tantum portare negas, nos, diva, gravaris?" "quod, precor, ignari luimus seelus?" "an quia plebes externa Inachiis huc adventamus ab oris?" "omne homini natale solum, nee te, optima, saevo tamque humili populos deceat distinguere fine undique ubique tuos;" "maneas communis et arma hinc atque inde feras;" "liceat, precor, ordine belli pugnaees efflare animas et reddere caelo, ne rape tam subitis spirantia corpora bustis, ne propera:" "veniemus enim, quo limite cuncti, qua licet ire via;" "tantum exorata Pelasgis siste levem campum, celeres neu praecipe Pareas." "at tu, care deis, quem non manus ulla nec enses Sidonii, sed magna sinu Natura soluto, ceu te Cirrhaeo meritum tumularet hiatu, sic amplexa coit, hilaris des, oro, precatus nosse tuos, caeloque et vera monentibus aris concilies, et quae populis proferre parabas, me doceas:" "tibi saera feram praesaga, tuique numinis interpres te Phoebo absente vocabo." "ille mihi Delo Cirrhaque potentior omni, quo ruis, ille adytis melior locus." haec ubi dicta, nigrantis terrae pecudes obscuraque mergit armenta, ac vivis cumulos undantis harenae aggerat et vati mortis simulacra rependit. Talia apud Graios, cum iam Mavortia contra cornua, iam saevos fragor aereus excitat enses, addit acerba sonum Teumesi e vertice crinem incutiens acuitque tubas et sibila miscet Tisiphone: stupet insolito clangore Cithaeron marcidus et turres carmen non tale secutae, iam trepidas Bellona fores armataque pulsat limina, iam multo laxantur cardine Thebae. turbat eques pedites, currus properantibus obstant, ceu Danai post terga premant: sic omnibus alae artantur portis septemque excursibus haerent. Ogygiis it sorte Creon, Eteoclea mittunt Neistae, celsas Homoloidas occupat Haemon, Hypsea Proetiae, celsum fudere Dryanta Electrae, quatit Hypsistas manus Eurymedontis, culmina magnanimus stipat Dircaea Menoeceus. qualis ubi aversi secretus pabula caeli Nilus et Eoas magno bibit ore pruinas, scindit fontis opes septemque patentibus arvis in mare fert hiemes; penitus cessere fugatae Nereides dulcique timent occurrere ponto. Tristis at inde gradum tarde movet Inaeha pubes, praecipue Eleae Lacedaemoniaeque cohortes et Pylii; subitum nam Thiodamanta secuntur augure fraudati, necdum accessere regenti, nec tua te, princeps tripodum, sola agmina quaerunt: cuneta phalanx sibi deesse putat; minor ille per alas septimus exstat apex. liquido velut aethere nubes invida Parrhasiis unum si detrahat astris, truncus honor Plaustri, nee idem riget igne reciso axis, et incerti numerant sua sidera nautae. Sed iam bella vocant: alias nova suggere vires, Calliope, maiorque chelyn mihi tendat Apollo, fatalem populis ultro poscentibus horam admovet atra dies, Stygiisque emissa tenebris Mors fruitur caelo bellatoremque volando campum operit nigroque viros invitat hiatu, nil vulgare legens, sed quae dignissima vita funera, praecipuos annis animisque cruento ungue notat; iamque in miseros pensum omne Sororum scinditur, et Furiae rapuerunt licia Parcis. stat medius campis etiamnum cuspide sicea Bellipotens, iamque hos clipeum, iam vertit ad illos arma ciens, aboletque domos, conubia, natos. pellitur et patriae et, qui mente novissimus exit, lucis amor; tenet in capulis hastisque paratas ira manus animusque ultra thoracas anhelus conatur, galeaeque tremunt horrore comarum. quid mirum caluisse viros? flammantur in hostem cornipedes niveoque rigant sola putria nimbo, corpora ceu mixti dominis irasque sedentum induerint: sic frena terunt, sic proelia poscunt hinnitu tolluntque armos equitesque supinant. Iamque ruunt, primusque virum concurrere pulvis incipit, et spatiis utrimque aequalibus acti adventant mediumque vident decrescere campum, iam clipeus clipeis, umbone repellitur umbo, ense minax ensis, pede pes et cuspide cuspis: sic obnixa acies; pariter suspiria fumant, admotaeque nitent aliena in casside cristae. pulcher adhuc belli vultus: stant vertice coni, plena armenta viris, nulli sine praeside currus, arma loco, splendent clipei pharetraeque decorae cingulaque et nondum deforme cruoribus aurum. at postquam rabies et vitae prodiga virtus emisere animos, non tanta cadentibus Haedis aeriam Rhodopen solida nive verberat Arctos, nec fragor Ausoniae tantus, cum Iuppiter omni arce tonat, tanta quatitur nec grandine Syrtis, cum Libyae Boreas Italos niger attulit imbres, exclusere diem telis, stant ferrea caelo nubila, nec iaculis artatus sufficit aer. hi pereunt missis, illi redeuntibus hastis, concurrunt per inane sudes et mutua perdunt volnera, concurrunt hastae, stridentia funda saxa pluunt, volucres imitantur fulgura glandes et formidandae non una morte sagittae, nec locus ad terram telis: in corpora ferrum omne cadit; saepe ignari perimuntque caduntque. casus agit virtutis opus: nunc turba recedit, nunc premit, ac vicibus tellurem amittit et aufert, ut ventis nimbisque minax cum solvit habenas Iuppiter alternoque adfligit turbine mundum: stat caeli diversa acies, nunc fortior Austri, nunc Aquilonis hiemps, donec pugnante procella aut nimiis hic vicit aquis, aut ille sereno. Principium pugnae turmas Asopius Hypseus Oebalias - namque hae magnum et gentile tumentes Euboicum duris rumpunt umbonibus agmen - reppulit erepto cunei ductore Menalca. hic et mente Lacon, crudi torrentis alumnus - nec turpavit avos - hastam ultra pectus euntem, ne pudor in tergo, per et ossa et viscera retro extrahit atque hosti dextra labente remittit sanguineam: dilecta genis morientis oberrant Taygeta et pugnae laudataque pectora matri. Phaedimon Iasiden arcu Dircaeus Amyntas destinat: heu celeres Parcae! iam palpitat arvis Phaedimus, et certi nondum tacet arcus Amyntae. abstulit ex umero dextram Calydonius Agreus Phegeos: illa suum terra tenet improba ferrum et movet; extimuit sparsa inter tela iacentem praegrediens truncamque tamen percussit Acoetes. Iphin atrox Acamas, Argum ferus impulit Hypseus, stravit Abanta Pheres, diversaque volnera flentes Iphis eques, pedes Argus, Abas auriga iacebant. Inachidae gemini geminos e sanguine Cadmi occultos galeis - saeva ignorantia belli - perculerant ferro; sed dum spolia omnia caesis eripiunt, videre nefas, et maestus uterque respicit ad fratrem pariterque errasse queruntur. cultor Ion Pisae cultorem Daphnea Cirrhae turbatis prostravit equis; hunc laudat ab alto Iuppiter, hunc tardus frustra miseratur Apollo. Ingentes Fortuna viros inlustrat utrimque sanguine in adverso: Danaos Cadmeius Haemon sternit agitque, furens sequitur Tyria agmina Tydeus; Pallas huic praesens, illum Tirynthius implet, qualiter hiberni summis duo montibus amnes franguntur geminaque cadunt in plana ruina: contendisse putes, uter arva arbustaque tollat altius aut superet pontes; ecce una receptas confundit iam vallis aquas; sibi quisque superbus ire cupit, pontoque negant descendere mixti. Ibat fumiferam quatiens Onchestius Idas lampada per medios turbabatque agmina Graium, igne viam rumpens; magno quem comminus ictu Tydeos hasta feri dispulsa casside fixit, ille ingens in terga iacet, stat fronte superstes lancea, conlapsae veniunt in tempora flammae, prosequitur Tydeus: "saevos ne dixeris Argos, igne tuo, Thebane - rogum concedimus - arde!" inde, velut primo tigris gavisa cruore per totum cupit ire pecus, sic Aona saxo, ense Pholum, Chromin ense, duos Helicaonas hasta transigi, Aegaeae veneris quos Maera sacerdos ediderat prohibente dea; vos praeda cruenti Tydeos, it saevas etiamnum mater ad aras. Nec minus Herculeum contra vagus Haemona ducit sanguis: inexpleto rapitur per milia ferro, nunc tumidae Calydonis opes, nunc torva Pylenes agmina, nunc maestae fundens Pleuronis alumnos, donec in Olenium fessa iam cuspide Buten incidit, hunc turmis obversum et abire vetantem adgreditur; puer ille, puer malasque comamque integer, ignaro cui tunc Thebana bipennis in galeam librata venit: finduntur utroque tempora dividuique cadunt in bracchia crines, et non hoc metuens inopino limine vita exsiluit. tunc flavum Hypanin flavumque Politen - ille genas Phoebo, crinem hic pascebat Iaccho: saevus uterque deus - victis Hyperenora iungit conversumque fuga Damasum; sed lapsa per armos hasta viri trans pectus abit parmamque tenenti excutit et summa fugiens in cuspide portat. Sterneret adversos etiamnum Ismenius Haemon Inachidas - nam tela regit viresque ministrat Amphitryoniades - saevum sed Tydea contra Pallas agit. iamque adverso venere favore comminus, et placido prior haec Tirynthius ore: "fida soror, quaenam hunc belli caligine nobis congressum fortuna tulit?" "num regia Iuno hoc molita nefas?" "citius me fulmina contra - infandum!" "- ruere et magno bellare parenti aspiciat, genus huic - sed mitto agnoscere, quando tu diversa foves, nec si ipsum comminus Hyllum Tydeos hasta tui Stygioque ex orbe remissum Amphitryona petat;" "teneo aeternumque tenebo, quantum haec diva manus, quotiens sudaverit aegis ista mihi, duris famulus dum casibus omnes lustro vagus terras;" "ipsa heu!" "comes invia mecum Tartara, ni superos Acheron excluderet, isses." "tu patriam caelumque mihi, quis tanta relatu aequet?" "habe totas, si mens excidere, Thebas." "cedo equidem veniamque precor." sic orsus abibat. Pallada mulcet honos: rediit ardore remisso voltus et erecti sederunt pectoris angues. Sensit abesse deum, levius Cadmeius Haemon tela rotat nulloque manum cognoscit in ictu. tunc magis atque magis vires animusque recedunt, nec pudor ire retro; cedentem Acheloius heros impetit, et librans uni sibi missile telum direxit iactus, summae qua margine parmae ima sedet galea et iuguli vitalia lucent. nec frustrata manus, mortemque invenerat hasta; sed prohibet paulumque umeri libare sinistri praebuit et merito parcit Tritonia fratri, ille tamen nec stare loco nec comminus ire amplius aut voltus audet perferre cruenti Tydeos; aegra animo vis ac fiducia cessit: qualis saetigeram Lucana cuspide frontem strictus aper, penitus cui non infossa cerebro volnera, nec felix dextrae tenor, in latus iras frangit, et expertae iam non venit obvius hastae. Ecce ducem turmae certa indignatus in hostem spicula felici Prothoum torquere lacerto, turbidus Oenides una duo corpora pinu, cornipedemque equitemque, ferit: ruit ille ruentem in Prothoum lapsasque manu quaerentis habenas in voltus galeam clipeumque in pectora calcat, saucius extremo donec cum sanguine frenos respuit et iuncta domino cervice recumbit, sic ulmus vitisque, duplex iactura colenti, Gaurano de monte cadunt, sed maestior ulmus quaerit utrumque nemus, nec tam sua bracchia labens quam gemit adsuetas invitaque proterit uvas. sumpserat in Danaos Heliconius arma Corymbus, ante comes Musis, Stygii cui conscia pensi ipsa diu positis letum praedixerat astris Uranie. cupit ille tamen pugnasque viresque, forsitan ut caneret; longa iacet ipse canendus laude, sed amissum mutae flevere sorores. Pactus Agenoream primis Atys ibat ab annis Ismenen, Tyrii iuvenis non advena belli. quamvis Cirrha domus, soceros nec tristibus actis aversatus erat; sponsam quin castus amanti squalor et indigni commendat gratia luctus, ipse quoque egregius, nec pectora virginis illi diversa, inque vicem, sineret fortuna, placebant. bella vetant taedas, iuvenique hinc maior in hostes ira; ruit primis immixtus et agmina Lernae nunc pedes ense vago, prensis nunc celsus habenis, ceu spectetur, agit. triplici velaverat ostro surgentes etiamnum umeros et levia mater pectora; nunc auro phaleras auroque sagittas cingulaque et manicas, ne coniuge vilior iret, presserat et mixtum cono crispaverat aurum, talibus heu! fidens vocat ultro in proelia Graios. ac primum in faciles grassatus cuspide turmas arma refert sociis et in agmina fida peracta caede redit, sic Hyrcana leo Caspius umbra nudus adhuc nulloque iubae flaventis honore terribilis magnique etiamnum sanguinis insons, haud procul a stabulis captat custode remoto segne pecus teneraquc famem consumit in agna. mox ignotum armis ac solo corpore mensus Tydea non timuit, fragilique lacessere telo saepius infrendentem aliis aliosque sequentem ausus erat. tandem invalidos Aetolus ad ictus forte refert oculos et formidabile ridens: "iamdudum video, magnum cupis, improbe, leti nomen" ait; simul audacem non ense nec hasta dignatus leviter digitis imbelle solutis abiecit iaculum: latebras tamen inguinis alte missile, ceu totis intortum viribus, hausit, praeterit haud dubium fati et spoliare superbit Oenides. "neque enim has Marti aut tibi, bellica Pallas, exuvias Agemus" ait, "procul arceat ipsum ferre pudor;" "vix, si bellum comitata relictis, Deipyle thalamis, illi inludenda tulissent." sic ait, et belli maiora ad praemia mente ducitur: innumeris veluti leo forte potitus caedibus imbellis vitulos mollesque iuvencas transmittit: magno furor est in sanguine mergi, nec nisi regnantis cervice recumbere tauri, at non semianimi clamore Menoecea lapsus fallit Atys: praevertit equos curruque citato desilit: instabat pubes Tegeaea iacenti, nec prohibent Tyrii. "pudeat, Cadmea iuventus, terrigenas mentita patres!" "quo tenditis" inquit, "degeneres?" "meliusne iacet pro sanguine nostro hospes Atys?" "tantum hospes adhuc et coniugis ultor infelix nondum iste suae;" "nos pignora tanta prodimus?" insurgunt iusto firmata pudore agmine, cuique suae rediere in pectora curae. Interea thalami secreta in parte sorores, par aliud morum miserique innoxia proles Oedipodae, varias miscent sermone querellas, nec mala quae iuxta, sed longa ab origine fati, haec matris taedas, oculos ast illa paternos, altera regnantem, profugum gemit altera fratrem, bella ambae, gravis hinc miseri cunctatio voti: nutat utroque timor, quemnam hoc certamine victum, quem vicisse velint: tacite praeponderat exsul. sic Pandioniae repetunt ubi fida volucres hospitia atque larem bruma pulsante relictum, stantque super nidos veterisque exordia fati adnarrant tectis, it truncum ac flebile murmur; verba putant, voxque illa tamen non dissona verbis, atque ibi post lacrimas et longa silentia rursus incohat Ismene: "quisnam hic mortalibus error?" "quae decepta fides?" "curam invigilare quieti claraque per somnos animi simulacra reverti?" "ecce ego, quae thalamos nec si pax alta maneret, tractarem sensu - pudet heu!" "- conubia vidi nocte, soror;" "sponsum unde mihi sopor attulit amens vix notum visu?" "semel his in sedibus illum, dum mea nescio quo spondentur foedera pacto, respexi non sponte, soror, turbata repente omnia cernebam, subitusque intercidit ignis, meque sequebatur rabido clamore reposcens mater Atyn." "quaenam haec dubiae praesagia cladis?" "nec timeo, dum tuta domus milesque recedat Doricus et tumidos liceat componere fratres." Talia nectebant, subito cum pigra tumultu expavit domus, et multo sudore receptus fertur Atys, servans animam iam sanguine nullo, cui manus in plaga, dependet languida cervix exterior clipeo, crinesque a fronte supini. prima videt caramque tremens Iocasta vocabat Ismenen: namque hoc solum moribunda precatur vox generi, solum hoc gelidis iam nomen inerrat faucibus, exclamant famulae, tollebat in ora virgo manus, tenuit saevus pudor; attamen ire cogitur, indulget summum hoc Iocasta iacenti, ostenditque offertque. quater iam morte sub ipsa ad nomen visus defcctaque fortiter ora sustulit; illam unam neglecto lumine caeli aspicit et vultu non exsatiatur amato. tunc quia nec genetrix iuxta positusque beata morte pater, sponsae munus miserabile tradunt declinare genas; ibi demum teste remoto fassa pios gemitus lacrimasque in lumina fudit. Dumque ea per Thebas, aliis serpentibus ardens et face mutata bellum integrabat Enyo. arma volunt, primos veluti modo comminus ictus sustulerint omnisque etiamnum luceat ensis, eminet Oenides, quamvis et harundine certa Parthenopaeus agat, morientumque ora furenti Hippomedon proculcet equo, Capaneaque pinus iam procul Aoniis volet agnoscenda catervis: Tydeos illa dies, illum fugiuntque tremuntque clamantem: "quo terga datis?" "licet ecce peremptos ulcisci socios maestamque rependere noctem." "ille ego inexpletis solus qui caedibus hausi quinquaginta animas:" "totidem, totidem heia gregatim ferte manus!" "nulline patres, nulline iacentum unanimi fratres?" "quae tanta oblivio luctus?" "quam pudet Inachias contentum abiisse Mycenas!" "hine super Thebis?" "haec robora regis?" "ubi autem egregius dux ille mihi?" simul ordine laevo ipsum exhortantem cuneos capitisque superbi insignem fulgore videt; nec segnius ardens occurrit, niveo quam flammiger ales olori imminet et magna trepidum circumligat umbra. tunc prior: "Aoniae rex o iustissime gentis, imus in arma palam tandemque ostendimus enses, an noctem et solitas placet exspectare tenebras?" ille nihil contra, sed stridula cornus in hostem it referens mandata ducis, quam providus heros iamiam in fine viae percussam obliquat, et ipse telum ingens avide et quanto non ante lacerto impulit: ibat atrox finem positura duello lancea, convertere oculos utrimque faventes Sidonii Graique dei; crudelis Erinys obstat et infando differt Eteoclea fratri: cuspis in armigerum Phlegyan peccavit, ibi ingens pugna virum, stricto nam saevior inruit ense Aetolus, retroque datum Thebana tegebant arma ducem, sic densa lupum iam nocte sub atra arcet ab adprenso pastorum turba iuvenco; improbus erigitur contra, nec cura vetantes impetere: illum, illum, semel in quem venerat, urget. non secus obiectas acies turbamque minorem dissimulat transitque manu; tamen ora Thoantis, pectora Deilochi, Clonii latus, ilia torvi perforat Hippotadae; truncis sua membra remittit interdum galeasque rotat per nubila plenas. et iam corporibus sese spoliisque cadentum clauserat; unum acies circum consumitur, unum omnia tela vovent: summis haec ossibus haerent, pars frustrata cadunt, partem Tritonia vellit, multa rigent clipeo, densis iam consitus hastis ferratum quatit umbo nemus, tergoque fatiscit atque umeris gentilis aper; nusquam ardua coni gloria, quique apicem torvae Gradivus habebat cassidis, haud laetum domino ruit omen: inusta temporibus nuda aera sedent, circumque sonori vertice percusso volvuntur in arma molares. iam cruor in galea, iam saucia proluit ater pectora permixtus sudore et sanguine torrens, respicit hortantes socios et Pallada fidam, longius opposita celantem lumina parma: ibat enim magnum lacrimis inflectere patrem. Ecce secat zephyros ingentem fraxinus iram fortunamque ferens, teli non eminet auctor: Astacides Melanippus erat, nec prodidit ipse, et vellet latuisse manum, sed gaudia turmae monstrabant trepidum; nam flexus in ilia Tydeus submissum latus et clipei laxaverat orbem. clamorem Aonii miscent gemitumque Pelasgi, obiectantque manus indignantemque tuentur. ille per oppositos longe rimatus amarum Astaciden, totis animae se cogit in ictum relliquiis telumque iacit, quod proximus Hopleus praebuerat: perit expressus conamine sanguis, tunc tristes socii cupidum bellare - quis ardor! - et poscentem hastas mediaque in morte negantem exspirare trahunt, summique in margine campi effultum gemina latera inclinantia parma ponunt, ac saevi rediturum ad proelia Martis promittunt flentes, sed et ipse recedere caelum ingentesque animos extremo frigore labi sensit, et innixus terrae "miserescite" clamat, "Inachidae:" "non ossa precor referantur ut Argos Aetolumve larem;" "nec enim mihi cura supremi funeris:" "odi artus fragilemque hunc corporis usum, desertorem animi, caput, o caput, o mihi si quis adportet, Melanippe, tuum!" "nam volveris arvis, fido equidem, nec me virtus suprema fefellit, i, precor, Atrei si quid tibi sanguinis umquam, Hippomedon, vade, o primis puer inclyte bellis Arcas, et Argolicae Capaneu iam maxime turmae." Moti omnes, sed primus abit primusque repertum Astaciden medio Capaneus e pulvere tollit spirantem laevaque super cervice reportat, terga cruentantem concussi vulneris unda: qualis ab Arcadio rediit Tirynthius antro captivumque suem clamantibus intulit Argis. Erigitur Tydeus voltuque occurrit et amens laetitiaque iraque, ut singultantia vidit ora trahique oculos seseque adgnovit in illo, imperat abscisum porgi, laevaque receptum spectat atrox hostile caput, gliscitque tepentis lumina torva videns et adhuc dubitantia figi. infelix contentus erat: plus exigit ultrix Tisiphone; iamque inflexo Tritonia patre venerat et misero decus immortale ferebat, atque illum effracti perfusum tabe cerebri aspicit et vivo scelerantem sanguine fauces - nec comites auferre valent - : stetit aspera Gorgon crinibus emissis rectique 'ante ora cerastae velavere deam; fugit aversata iacentem, nec prius astra subit, quam mystica lampas et insons Elisos multa purgavit lumina lympha.?

상위

Statius, P. Papinius (스타티우스, 푸블리우스 파피니우스)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION