뜻

1. a Phaeacian; usu. plur, the Phaeacians (who lived luxuriously) Sing. (poet.), a good liver, well-fed man

예문

• phaeacum Corcyram insulam dicit, sitam inter Epirum et Calabriam, ubi regnavit Alcinous, quam incoluerunt Phaeaces. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM TERTIVM COMMENTARIVS., commline 291 265:2)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 265:2)

• Sed tamen hoc melius, quam si Phaeacia tellus Ignotum vili supposuisset humo. (P. Ovidius Naso, Amores, Liber tertius, poem 9 9:33)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, , 9:33)

• utra magis piscis et echinos aequora celent, pinguis ut inde domum possim Phaeaxque reverti, scribere te nobis, tibi nos accredere par est. (Q. Horatius Flaccus, Epistles, book 1, poem 15 15:12)

  (퀸투스 호라티우스 플라쿠스, , 1권, 15:12)

• Me tenet ignotis aegrum Phaeacia terris, Abstineas avidas, Mors, modo, nigra, manus. (Tibullus, Elegiae, book 1, poem 3 3:2)

  (티불루스, , 1권, 3:2)

• tractus uter pluris lepores, uter educet apros,utra magis piscis et echinos aequora celent,pinguis ut inde domum possim Phaeaxque reuerti,scribere te nobis, tibi nos adcredere par est. (EPISTVLARVM LIBER PRIMVS, XV 15:10)

  (호라티우스의 첫번째 편지, 15 15:10)