뜻

1. 환자, 장애인

1. one who pleads ill-health, an invalid. - Plur

예문

• sed ubi mulier vacua fuit, nectere moras, adversam patris voluntatem causari repertaque spe ditioris coniugis promissa exuere. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER XIII, chapter 44 44:2)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 44장 44:2)

• quo- cumque se movit, statim infirmitatis suae conscium, non omne caelum ferens, aquarum novitatibus flatuque non familiaris aurae et tenuissimis causis atque offensionibus morbidum, putre, causarium, fletu vitam auspicatum, cum interim quantos tumultus hoc tam contemptum animal movet ! (Seneca, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 62:4)

  (세네카, , 62:4)

• tertius exercitus ex causariis senioribusque a L. Quinctio scribatur, qui urbi moenibusque praesidio sit. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber VI 70:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 70:1)

• Licet in precedenti capitulo ducendo 'ad inconveniens' ostensum sit auctoritatem Imperii ab auctoritate summi Pontificis non causari, non tamen omnino probatum est ipsam inmediate dependere a Deo, nisi ex consequenti. (Dantes Aligherius, De monarchia, Liber Tertius 15:2)

  (단테 알리기에리, , 15:2)

• Igitur si quod in omni fortunae tuae censu pretiosissimum possidebas id tibi diuinitus inlaesum adhuc inuiolatumque seruatur, poterisne meliora quaeque retinens de infortunio iure causari? (Anicius Manlius Torquatus Severinus Boethius, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 1:7)

  (보이티우스, , , 1:7)