라틴어-한국어 사전 검색

fīnīte

부사; 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: fīnīte

어원: finitus

  1. 한정하여
  2. 특별히, 특히
  1. To a certain extent, within limits; limited.
  2. Definitely, specifically.

예문

  • ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER SECUNDUS 36:8)

    (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 36:8)

  • tum porro referri oportere aut infinite de republica aut de singulis rebus finite; (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Quartus Decimus, VII 10:4)

    (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 10:4)

  • Vos urbe virum prohibete, Quirites, vel, si dignus erit, gravibus vincite catenis, aut finite metum fatalis morte tyranni!" (P. Ovidius Naso, Metamorphoses, Book 15 48:7)

    (푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 48:7)

유의어

  1. 특별히

시기별 사용빈도

SEARCH

MENU NAVIGATION