라틴어-한국어 사전 검색

immeritō

부사; 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: immeritō

어원: immeritus(순수한, 결백한)

  1. undeservedly, unjustly, without cause

참고

(inm-)

예문

  • sed hoc, soror, crucior, patrem tuom meumque adeo, unice qui unus civibus ex omnibus probus perhibetur, eum nunc improbi viri officio uti, viris qui tantas apsentibus nostris facit iniurias immerito nosque ab eis abducere volt. (T. Maccius Plautus, Stichus, act 1, scene 1 1:10)

    (티투스 마키우스 플라우투스, , , 1:10)

  • "Immerito stabularios hos omnes hospites detestantur." (Apuleius, Metamorphoses, book 1 15:6)

    (아풀레이우스, 변신, 1권 15:6)

  • At vide quam immerito aegritudo haec oritur mihi abs te, Sostrata. (P. Terentius Afer, Hecyra, act 2, scene 1 1:42)

    (푸블리우스 테렌티우스 아페르, 헤키라, , 1:42)

  • Iam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me horunc omnium immeritissimo. (P. Terentius Afer, Phormio, act 2, scene 1 1:118)

    (푸블리우스 테렌티우스 아페르, 포르미오, , 1:118)

  • cum hoc segnius bellum opinione esset, alterius belli, quod multis in vicem cladibus immerito terribile erat, fama, Picentium novorum sociorum indicio exorta est: (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber X 137:1)

    (티투스 리비우스, 로마 건국사, 137:1)

유의어

  1. undeservedly

시기별 사용빈도

SEARCH

MENU NAVIGATION