뜻

1. a stopping, entire suspension

예문

• clausulas enim atque interpuncta verborum animae interclusio atque angustiae spiritus attulerunt: (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER TERTIVS 181:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 181:2)

• unum quod interpositionem vel interclusionem dicimus, Graeci παρένθεσιν, παρέμπτωσιν vocant, dum continuationi sermonis medius aliqui sensus intervenit: (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber IX 177:2)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 177:2)

• Hoc quidam individualismus romanticus esset, oecologica specie indutus, et artissima in immanentia interclusio. (Papa, Franciscus, Litterae Encyclicae, Laudato si'. De communi domo colenda 157:7)

  (교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 157:7)