뜻

2. 도굴꾼

1. An undertaker who buries paupers.
2. A ghoul, graverobber.

예문

• ) funus eius per vespillones elatum, pullati praecedere honorati complures, inter quos et fratres iussi sunt consulares. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 2 13:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 13:3)

• inde etiam qui funeri praeerant a vespera primum vesperones, deinde vespillones dicti videntur. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM UNDECIMVM COMMENTARIVS., commline 143 107:3)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 107:3)

• erant in Italia greges vespillonum, (ARCHIPOETA, IX 9:109)

  (, 9:109)

• Vespillonum sane more pluribus pedetentim invia perlustrantibus, cum iam posset audiri loquens, ad voces se invicem cohortantium et utpote socii ad socium alternatim clamantium: (ABBO FLORIACENSIS, PASSIO SANCTI EDMUNDI REGIS ET MARTYRIS 15:3)

  (, 15:3)

• Erat Orici Lucretius Vespillo et Minucius Rufus cum Asiaticis navibus XVIII, quibus iussu D. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 7:1)

  (카이사르, 내란기, 3권 7:1)